Kleuters die alleen slapen als mama er naast ligt, kinderen die na 2 jaar nog steeds drie keer per nacht wakker worden.
Slaap is belangrijk! En daarom is er nu dit topic voor alle slaapvragen!
quote:Op dinsdag 25 februari 2020 07:13 schreef Nanuke het volgende:
Ik heb geen idee of er een ander topic is waar dit beter past, maar zijn er mensen met ervaringen met een slaapcoach, en dan met name mbt doorslapen? Bij voorkeur in het oosten van Nederland. Dirk is nooit een fantastische slaper geweest, maar we zitten inmiddels in een patroon wat niet vol te houden is.
ik hou ervan. Sjaak is bijna 5 en slaapt bij ons in het familiebed. Dat wil zeggen, we hebben een grondbed en zijn peuterbed staat er tegenaan. Zo kan hij in ons bed rollen als hij wil. Hij heeft ook een eigen slaapkamer met Kura-bed, maar daar komt hij alleen om te spelen. Hij zei vanavond dat hij over 100.000 dagen in zijn eigen kamer gaat slapen. Prima.
Sjaak wordt vrijwel dagelijks wakker tussen 5.30u-6.15u. Ik zet geen wekker meer voor mezelf, want hij is toch eerder wakker. Vanmorgen ging dat mis, hij werd ineens pas om 7.15u wakker en ik was te laat op het werk
Sjaak heeft heel soms last van nachtmerries en is eigenlijk altijd bang om te gaan slapen. Bij tijd en wijlen is het echt paniek voordat hij gaat slapen. Hij heeft het over witte armen die uit de muur komen en hem vasthouden. Verder wil hij niet zeggen waar de nachtmerries over gaan, dus vind ik het moeilijk om hem daarmee te helpen. We denken dat het erger is op dagen dat hij overprikkeld is, maar dat hangt niet altijd samen. Mocht iemand hier tips hebben, dan zou dat fijn zijn.
Nu krijgen we met max een week of 2 ook een baby, dus ‘s nachts wakker zijn we dan toch wel weer, maar peutermeisje zelf is er overdag ook niet gezelliger op als ze zo vaak wakker is in de nacht.
Overigens is ook elke ochtend haar bed nat. Ze is overdag redelijk zindelijk maar in de nacht niet. Ze draagt ‘s nachts luierbroekjes maat 6 bij ongeveer 16kg. Ze plast voor ze naar bed gaat, maar drinkt ook nog wel 50 ml ofzo. Dat krijg ik er echt niet uit, en ze drinkt overdag ook slecht dus ben al blij dat er nog wat vocht in gaat.
Je zou misschien zeggen gewone luier, maar madam heeft de gewoonte om 15-30 min madat we haar eindelijk in bed hebben, nog een keer te roepen dat ze moet plassen. Om dan wéér die hele luier aan te doen is best irritant...
Ik denk eigenlijk niet dat dat het probleem is, maar ik zou het kunnen proberen..quote:
Bij ons gebeurt dat wakker worden ook zo nu en dan, maar het zijn altijd maar korte fases van maximaal een paar weken. Gevoelsmatig kan dat echter veel langer lijken
Wel langer dan een paar weken, eerder een paar maanden. Het is ook ongetwijfeld een fase, maar bv die losse deken zit ik mee, dat is écht irritant om daarvoor wakker gemaakt te worden 😅 Verder vinden we het echt niet erg om eens naar haar toe te moeten hoor, maar dit zou toch op te lossen moeten zijn.. En dat natte bed vind ik ook geen ramp, er is alleen niet tegenop te wassen. Heb maar extra matrasbeschermers en hoeslakens besteld net..quote:Op zondag 1 maart 2020 18:25 schreef SQ het volgende:
Is dit al lang aan de gang, justme?
Bij ons gebeurt dat wakker worden ook zo nu en dan, maar het zijn altijd maar korte fases van maximaal een paar weken. Gevoelsmatig kan dat echter veel langer lijken
Ik heb gedacht dat het misschien tijd was om niet meer te slapen overdag (ze slaapt nog max een uurtje in de middag), maar daar wordt het niet beter van, eerder nog erger. Gister bv niet geslapen overdag en afgelopen nacht was het echt drama, denk dat mn man er 3 of 4 keer heen heeft gemoeten.
Of al overstappen op een eenpersoons dekbed en dan daarvan de helft van dat dekbed onder het matras steken? Die tip lees ik op FOK! vaker.
Zou juist de komst van die baby niet bijdragen aan het onrustig slapen, @jUsTmE13o2?
Zoiets kan ik wel proberen ja! Deken is niet los aan voeteneind trouwens maar juist bovenaan, en dan krijgt ze hem niet meer goed over zichzelf heen (en al helemaal niet strak ingestopt natuurlijk..)quote:
ooit al aan lakenklem/spanners gedacht?
Of al overstappen op een eenpersoons dekbed en dan daarvan de helft van dat dekbed onder het matras steken? Die tip lees ik op FOK! vaker.
Dat zou ook best kunnen, dat het gewoonte is geworden. Maar wat doe je daar dan aan 😬 niet gaan betekent alarmfase rood.quote:
Bij mijn peuter heb ik niet het idee dat hij wakker wordt door die (afwezige) deken, maar dat hij gewoon soms wakker wordt en uit ingesleten gewoonte mij roept. Want elders slaapt hij zonder uitzondering door.
Zou juist de komst van die baby niet bijdragen aan het onrustig slapen, @:jUsTmE13o2?
Wellicht heeft de aanstaande komst van de baby er mee te maken.. dat zeggen we al een half jaar over een aantal zaken 😂
(Geen ervaring mee, wel anderen positief over gehoord
)Ziet er goed uit, helaas heeft dochter al een peuterbed en geen ledikant meer..quote:
Zou dit een oplossing zijn voor het dekenprobleem? https://www.witlofforkids.com/product-categorie/dekentjes/
(Geen ervaring mee, wel anderen positief over gehoord
Geen instant garantie op succes trouwens, hij is nu 8 en ik word nog steeds wel eens wakker getoeterd, maar goed, dat is ook een leerproces.Goeie tip! Kan ik wel eens proberen. Alleen zelf naar ons toe kan ze niet, ze slaapt op zolder en we doen het traphek dicht. Als de dood dat ze midden in de nacht naar beneden kukelt..quote:
Met 3,5 zou ik er een gesprekje aan wagen, overdag dan wel, in alle rust en zonder irritatie. Over slapen, hoe het is om wakker gemaakt te worden en over zelf dingen oplossen. Desnoods overdag oefenen met lampje aan, deken rechttrekken, kussen zoeken etc. Ik maakte daar met mijn zoon afspraken over: bij pijn, bloed of nachtmerries mag je me roepen, bij alle andere dingen (snotneus, dorst, plassen, warm/koud, verdwenen accessoires, even knuffelen) ga je het zelf oplossen en anders kom je naar ons toe. Persoonlijk vind ik rustig wakker gemaakt worden door gestommel of naast het bed staan tien keer minder erg dan zo'n keiharde 'MAMAAAA!!!' midden in de nacht, dan ben ik nog een uur wakker van de adrenaline
Overigens heeft dat voor ons juist ook wel weer veel opgelost, in de periode voor ze naar zolder ging stond ze periodes elke nacht een paar keer in onze kamer 😅
Ik heb geen tips, maar wel hetzelfde met onze bijna 3,5 jarige. Hij weet soms ook niet wat hij wil: wel deken, niet deken, soms honger. Soms in een soort slaapdronken toestand. We hebben nu denk ik al 2 maanden lang gebroken nachten èn een vroege vogel (max. tot 6 uur)quote:
Mijn dochter is altijd een prima slaper geweest. Echter nu is ze 3,5 jaar en nu is ze elke nacht 1x zo niet vaker, wakker. Reden: deken los, knuffel of kussen kwijt. Best vermoeiend want we moeten er echt uit, anders gaat ze niet verder slapen. Hebben jullie tips? Zeker wat betreft die deken? Ze heeft een juniorbed met een junior dekbed (120x150 geloof ik). Mn man opperde al om het dekbed onder het bed vast te zetten met bretels ofzo 😂 je wordt creatief van slaapgebrek!
Nu krijgen we met max een week of 2 ook een baby, dus ‘s nachts wakker zijn we dan toch wel weer, maar peutermeisje zelf is er overdag ook niet gezelliger op als ze zo vaak wakker is in de nacht.
Overigens is ook elke ochtend haar bed nat. Ze is overdag redelijk zindelijk maar in de nacht niet. Ze draagt ‘s nachts luierbroekjes maat 6 bij ongeveer 16kg. Ze plast voor ze naar bed gaat, maar drinkt ook nog wel 50 ml ofzo. Dat krijg ik er echt niet uit, en ze drinkt overdag ook slecht dus ben al blij dat er nog wat vocht in gaat.
Je zou misschien zeggen gewone luier, maar madam heeft de gewoonte om 15-30 min madat we haar eindelijk in bed hebben, nog een keer te roepen dat ze moet plassen. Om dan wéér die hele luier aan te doen is best irritant...
met enkele uitzonderingen.Hmm. Dan hoort het zeker ook een beetje bij de leeftijd helaas 😬quote:
[..]
Ik heb geen tips, maar wel hetzelfde met onze bijna 3,5 jarige. Hij weet soms ook niet wat hij wil: wel deken, niet deken, soms honger. Soms in een soort slaapdronken toestand. We hebben nu denk ik al 2 maanden lang gebroken nachten èn een vroege vogel (max. tot 6 uur)
Dochter begon net weer te roepen dat ze naar de wc moest nadat ik haar naar bed had gebracht. Normaal gaat man dan, maar ik had de indruk dat dat ook weer een truc is dus heb mezelf naar zolder gesleept. Staat potje op kamer dus ik heb volgehouden dat ze daar maar op moest gaan, kwam niks natuurlijk. Toen moest er weer een fleecedeken extra over haar deken. Sindsdien slaapt ze gelukkig.
Vanochtend was ze ook weer een half uur eerder wakker dan Sam het schaap (was nu dus 6:45). Ze weet best hoe het werkt. Manlief gaat hele gesprekken met haar aan. Uiteindelijk heb ik hem en haar kunnen overtuigen dat ze nog moest blijven liggen en toen heeft ze tot 8u geslapen, dus het is niet dat ze echt niet moe meer is.
Disclaimer: geen tweede volwassene of ander kind in bed dus denk controle te hebben over wat er gebeurt.
Hier momenteel weer wat vaker wakker in de nacht, maar heb het idee dat dat samenhangt met tandje - of met het feit dat we oefenen/wennen in zijn eigen ledikant. Overdag gaat hij eerst in zijn ledikant. Eerst is dat spelen, dan wordt het jammer, maar vervolgens slaat het echt nog wel over naar overstuur huilen. Partner gaat hem dan troosten (lang, met geruststelling en aaien geprobeerd, maar ook kort, aaitje, muziekje aanzetten en uit kamer geprobeerd), maar hij blijft dan overstuur. We voelen ons er niet heel prettig bij om enorm lang uit te proberen, maar het gevoel bekruipt je dan toch dat je te snel ingeeft.
Hebben anderen tips? Tevens probeer ik de borst bij het slapen te ontwennen, hopelijk kunnen we die associatie iig overdag afbouwen.
Enfin, zoals het nu gaat:
Na het avondeten ga ik met baby naar boven. Als hij erg goor is gaat hij eerst even in bad, anders een washand over het bolletje en de handjes. Ik zip 'm in zijn slaapzak, maak de slaapkamer donker en geef hem de borst. Meestal valt hij dan aan de borst in slaap na een minuut of 10-15. Maar dan begint het pas.
Ik sta rustig op, loop naar zijn bedje en buk voorover om hem zachtjes in bed te leggen. Ik hou hem tegen me aan tot we het matras raken en dan laat ik heel geleidelijk los. Hij wordt op dit punt bijna altijd wakker en gaat meteen hysterisch huilen. Ik pak 'm weer op, ga weer met 'm in de stoel zitten, en wacht tot hij weer slaapt. Deze cyclus herhaalt zich soms wel 6 of 7 keer (en de cyclus varieert tussen de 10 en 30 minuten). Soms wordt ie dan ook echt wakker-wakker en gaat in mijn neus knijpen en aan mijn haar trekken enzo.
Het is dus een ware uitputtingsslag en ik word er op gegeven moment ook echt bloedchagrijnig van. Uiteindelijk komt er altijd wel een moment waarop hij wel in slaap blijft als ik de tikkende tijdbom wegleg, maar vaak pas na uren. Ondertussen kan ik dus niks. En vaak als ik 'm dan eindelijk in slaap heb tegen 21:00 - 21:30 mag ik nog was ophangen en dan kan ik zelf naar bed, en dan wordt meneer vaak ergens rond middernacht weer wakker. Als dat gebeurt probeer ik het niet eens meer en neem ik 'm bij mij in bed. Daar slaapt hij dan (met regelmatig slokjes melk tussendoor) tot een uur of zeven.
Wat ik al heb geprobeerd:
- Papa het ritueel laten uitvoeren. Maakt geen verschil.
- Wakker wegleggen: dan is het niet eens de vraag OF hij gaat huilen. Instant krijs.
- Laten huilen: dan blijft ie huilen, en hard. Maakt dus ook geen verschil.
- Elke vijf minuten teruglopen en aaien en sussen: hysterisch huilen.
Met overdag slapen hebben we dit gezeik dus helemaal niet. Ik kan 'm half suf wegleggen en dan slaapt ie soms gerust 4 tot 5 uur
Heeft iemand nog een gouden tip? En dan vooral uit eigen ervaring? Tips die ik niet hoop te krijgen:
- loslaten en accepteren: geloof me, ik heb die weg al maanden bewandeld, als ik voelde dat het nu nog een optie was had ik de vraag niet gesteld.
Mijn andere kinderen waren ook slaapzeikerds maar tegen de tijd dat ze tien maanden waren sliepen die toch best goed, altijd in hun eigen bed ook en geen urenlang drama. De middelste was het makkelijkst, die legde ik in bed met een fles melk en die sliep gewoon. Zijn wel beiden nog best lang een keer wakker geworden 's nachts, maar niet vergelijkbaar met dit exemplaar.
Help! En dank!
Zoals je zelf ook zegt, heb je het allemaal al geprobeerd. Zelf denk ik als ik dit zo lees, dat het vooral een kwestie dan is van consequent volhouden.. Bijvoorbeeld bij dat laten huilen. En echt elkaar afwisselen hierbij. Als de ene het niet meer trekt, moet de ander het direct overnemen.
Ik zeg niet dat je dit zo moet doen, als iets heel erg tegen je gevoel in gaat, dan lukt het niet. Maar ergens zit hier wel in dat je een duidelijke keuze in aanpak moet maken en dit een tijd heel consequent samen moet gaan doen.
Ja absoluut, en dat heeft ook altijd prima gewerkt als mijn oudste weer eens wat had: consequent zijn. Maar nu moeten we nog even een manier vinden die voor ons allemaal werkt waar we dan afgesproken consequent over kunnen zijnquote:Op donderdag 5 augustus 2021 10:03 schreef Franny_G het volgende:
Oh wat rot SQ. Ja, ik herinner me de hoogoplopende frustratie en wanhoop ook nog in die fase.
Zoals je zelf ook zegt, heb je het allemaal al geprobeerd. Zelf denk ik als ik dit zo lees, dat het vooral een kwestie dan is van consequent volhouden.. Bijvoorbeeld bij dat laten huilen. En echt elkaar afwisselen hierbij. Als de ene het niet meer trekt, moet de ander het direct overnemen.
Ik zeg niet dat je dit zo moet doen, als iets heel erg tegen je gevoel in gaat, dan lukt het niet. Maar ergens zit hier wel in dat je een duidelijke keuze in aanpak moet maken en dit een tijd heel consequent samen moet gaan doen.
Wij hebben onze jongste dus verpest en nu is ie stuk. Dat wil zeggen: hij kan niet alleen slapen en wil dat ook niet.
Hij is vier jaar en drie maanden. Elke avond blijft één van ons bij hem liggen tot hij slaapt. Als hij 's nachts wakker wordt, komt hij tussen ons in liggen en slaapt dan lekker door. Aangezien ik hem zo lief vindt, en hij ook heel rustig slaapt, is dit zo ontstaan. Maar ja, hij is nu dus ruim vier. Ons bed is hier eigenlijk te klein voor en ik vind ook dat hij nu moet gaan leren dit zelf te doen, ons niet nodig te hebben, Hij moet nu dus toch echt in z'n eigen bedje gaan slapen. Maar ik ben zo zwak als hij voor me staat en met z'n lieve stemmetje zegt dat hij zo graag bij me wil zijn.
Dus, wish me luck.
Jongste heeft het ook even gehad, bij hem was dat was vlak voor er overdag een slaap af kon. En toen ging hij weer op kinderbedtijd naar bed..
Nee, hij is echt kapot moe tegen 19:00. Dat zie je ook wel aan het feit dat ie in principe aan de borst meteen in slaap valt, bij elke poging weer. Ik kan alleen het fysieke contact niet verbreken. Dan gaat het alarm meteen af.quote:
Later erin stoppen? Mijn oudste sliep overdag best veel en had dat ook nodig. En dan hadden we guppie tot een uur of 9/10 's avonds wel beneden. Of hij ging tegelijk met ons naar bed.
Jongste heeft het ook even gehad, bij hem was dat was vlak voor er overdag een slaap af kon. En toen ging hij weer op kinderbedtijd naar bed..
Dingen die wij hebben geprobeerd met Sjaak waren:
- op de buik/zij wegleggen
- bedje voorverwarmen
- white noise
- een handschoen vullen zodat er gewicht in zit en deze op Sjaak leggen, dan lijkt het contact…
- bedje schuin zetten, zodat de overgang van op mama naar plat op bed minder was
- dan maar met hem naar bed gaan in ons bed
Sterkte, dit is echt heel zwaar.
Franny: wij hebben Sjaak ook kapot gemaakt hoor, de alleen-slaap-functie werkt niet. Hij slaapt sinds een half jaar eindelijk alleen in zijn eigen bed, maar dan met 1 van ons op een matras eronder (hij heeft een Kura). Ooit komt het vast goed.
Belangrijk moment daarin was dat ik een week weg was voor mijn werk toen I ruim één jaar was. Toen kon ik haar niet naar bed brengen en ging het dus met papa prima. Dat was wel een eye-opener voor het loslaten en het uit handen te geven. Dus SQ, je moet een weekje weg, het kan niet anders!
Wij hebben met S ook heel veel gedoe gehad en ze heeft echt heel lang bij ons in bed geslapen, maar inmiddels nooit meer. Dus niet bang zijn dat het nooit meer goed komt.
Je hebt er alleen nu niets aan dat het ooit over is. Het is heel zwaar, dat weet ik nog wel. Wij hebben er uiteindelijk gemakzuchtig voor gekozen haar bij ons in bes te laten slapen in de hoop dat ze ooit niet meer bij ons zou willen. Bij ons sliep ze altijd, kon ik gemakkelijk voeden en zo sliepen wij ook goed.
Als ik de komende vier jaar geen enkele avond voor mezelf meer zou hebben omdat ik naast een kind moet gaan liggen dan kun je me evengoed afvoeren naar het gesticht. Dat wil ik pertinent niet en gaan we dus ook niet doen.
Oh ja, het komt ook wel goed. Ik moet alleen beetje moed verzamelen om nu consequent te gaan zijn. Want ik vind het wel echt tijd dat we hiermee stoppen en wil ook graag dat hij het zelfvertrouwen krijgt dat hij dit alleen kan. Ik zie dat hij dat namelijk bij veel dingen heeft. Dat hij denkt dat hij iets niet kan.quote:
Ze zijn echt niet levenslang kapot, hoor.
Wij hebben met S ook heel veel gedoe gehad en ze heeft echt heel lang bij ons in bed geslapen, maar inmiddels nooit meer. Dus niet bang zijn dat het nooit meer goed komt.
Hou op he. Oermoeders bestaan niet. Je bent gewoon moeder, een verdomd goeie ook.quote:
I know, I know, maar het gaat thuis echt niet lekker meer. Alles lijdt er nu onder. Ik ben nou eenmaal niet zo'n oerrmoeder zenmaster die alles los kan laten en alle tijd alleen maar in het belang van een ander kan steken.
Nja, ik lees op FOK toch wel veel mensen die jarenlang alles opzij zetten voor hun kind en dat ben / kan / wil ik simpelweg niet. Ik vind mezelf ook belangrijkquote:
[..]
Hou op he. Oermoeders bestaan niet. Je bent gewoon moeder, een verdomd goeie ook.
Kijk, dit soort verhalen geven me dan wel weer wat moed. Die paar nachten zijn wel de hel op aarde en ik heb dit dus al eens geprobeerd, maar na een halve nacht sta ik dan al te janken en neem ik 'm toch maar weer mee in bedquote:
Dit doet me een beetje denken aan Welpje, die met vijftien maanden ook heel veel moeite had in zijn eigen bedje te slapen. Ik heb hem toen (tegen al mijn principes in) twee nachten rigoureus laten huilen. Dat was heel veel krijsen, wel een paar uur lang, en echt voor niemand leuk - maar daarna sliep hij door. Ik vond het heel naar maar we konden niet zo door, de frustraties liepen ook erg hoog op. En ik heb niet het idee dat ik hem er stuk mee heb gemaakt.
omdat ik het niet aan kan. Maar wellicht moet ik mijn vakantie in week 35 maar voor dit doel gaan gebruiken En dat deed je dan al vanaf het moment van naar bed brengen? Gewoon neerleggen, kusje d'r op en weglopen en dan laten krijsen?quote:
Ja, ik lag toen zelf ook half jankend in bed hoor. Maar ik werd zo boos op hem als hij wéér niet wilde slapen en dat leek me ook geen wenselijke situatie. Dus toch maar geprobeerd. Het kostte flink wat doorzettingsvermogen maar het hielp wel.
Het snijdt zo door je ziel he. Fuckers.
Hoeveel slaap hij overdag nog ? Ik denk dat oudste toen nog van 16-17:30 sliep(en eind van de ochtend), dus dan was hij ook nog niet moe.quote:
[..]
Nee, hij is echt kapot moe tegen 19:00. Dat zie je ook wel aan het feit dat ie in principe aan de borst meteen in slaap valt, bij elke poging weer. Ik kan alleen het fysieke contact niet verbreken. Dan gaat het alarm meteen af.
1 lange slaap in de ochtend (van 10 tot ik 'm wakker maak) en soms nog een slaapje van 4 tot 5.quote:
[..]
Hoeveel slaap hij overdag nog ? Ik denk dat oudste toen nog van 16-17:30 sliep(en eind van de ochtend), dus dan was hij ook nog niet moe.
Maar geloof me, hij is echt wel moe en ik kan dat laatste slaapje er wel af laten, maar dat maakt voor het resultaat echt niets uit (al meer dan eens geprobeerd). Moeheid is niet het probleem. Hij wil fysiek contact. En ik snap het ook wel, tegen je moeder aan liggen is echt veel fijner.
Wat hier uiteindelijk werkte was stoel naast het ledikant zijn en heel onhandig over de rand heen knuffelen of door de spijlen heen. Geen comfortabele houding en van zelf slapen komt op dat moment weinig maar het doel was dat L in eigen bed in slaap viel ipv op schoot zodat ik daarna in eigen bed kon liggen. Met hysterisch krijsen ging dat sowieso niet lukken dus in eigen bedje troosten was naar mijn idee de enige optie die overbleef.
Mijn regel was: alles mag (knuffelen, boekjes lezen, spelen in bed, enzovoort) maar L gaat niet uit bed.
Ik heb op datzelfde moment ook alle nachtvoedingen rigoureus gestopt omdat in bed voeden en samen slapen voor mij niet werkte en L al wat ouder was maar als snachts in bed nemen voor jullie werkt hoeft dat niet.
En misschien is het wel op korte termijn mogelijk om iets van symptoombestrijding toe te passen door oppas te regelen/kinderen uit logeren te doen en dat jij en blei samen een nachtje rust hebben of weg gaan ofzo? Kan je meteen zien hoe dan het slapen gaat, want als hij dan wel soepel in slaap valt is het misschien toch gekoppeld aan de persoon en routine, en niet dat het hem simpelweg niet lukt.
Either way, sterkte, het klinkt echt mega zwaar en intensief en dat is rot.
Ik deed het gewone slaapritueel, misschien nog één keertje extra oppakken, en daarna vertrok ik. (Is al anderhalf jaar geleden en ik was dik oververmoeid, dus pin me niet meer vast op de details)quote:
[..]
En dat deed je dan al vanaf het moment van naar bed brengen? Gewoon neerleggen, kusje d'r op en weglopen en dan laten krijsen?
Het snijdt zo door je ziel he. Fuckers.
Dus stoel naast haar ledikant en mijn hand door de spijlen. En niet teveel meer tegen haar zeggen, troosten door over haar hoofd/buik/rug te aaien.
Het waren een aantal lange avonden (boek, drinken en telefoon binnen handbereik) maar heeft wel geholpen.
Ze valt sindsdien in slaap in haar eigen bed, meestal binnen 15 minuten.
We zouden nog een keer de ‘strijd’ aan moeten gaan om haar ook zonder ons in slaap te laten vallen. Maar zolang ze 9 van de 10 keer binnen 15 minuten slaapt is het me dat (nog) niet waard.
Sterkte SQ!
Ah maar ook dat gebeurt op den duur wel. Mijn oudste was ook zo'n zeikerd, die kon ook alleen maar in slaap vallen met 1 van ons er bij. Maar ja, toen had ik nog maar 1 kind en die sliep vervolgens de hele nacht door dus daar had ik dat halve uurtje inderdaad best voor over.quote:
Sofie heeft lang hetzelfde gehad. Ze was iets ouder, 16 maanden, toen ze ineens rigoureus borstvoeding weigerde. Maar toen viel ze steeds in slaap tijdens boekjes lezen, wegleggen was direct wakker en krijsen. En dan maar weer op schoot totdat ze sliep. Ik heb toen m’n kerstvakantie gebruikt om het te doorbreken. Laten huilen terwijl ik er niet bij was kon ik niet.
Dus stoel naast haar ledikant en mijn hand door de spijlen. En niet teveel meer tegen haar zeggen, troosten door over haar hoofd/buik/rug te aaien.
Het waren een aantal lange avonden (boek, drinken en telefoon binnen handbereik) maar heeft wel geholpen.
Ze valt sindsdien in slaap in haar eigen bed, meestal binnen 15 minuten.
We zouden nog een keer de ‘strijd’ aan moeten gaan om haar ook zonder ons in slaap te laten vallen. Maar zolang ze 9 van de 10 keer binnen 15 minuten slaapt is het me dat (nog) niet waard.
Sterkte SQ!
Overigens hebben we daar ook heel wat trukendozen voor uit de kast moeten halen, en elke keer bedacht ze weer iets anders om over te zeiken
uiteindelijk zijn we er ook gewoon rigoureus mee gestopt, maar toen was ze ook al 5 ofzo Maar ja, al die truukjes waren pas nodig toen ze veel ouder waren dan deze baby nu is, want mijn oudsten bleven wel gewoon knorren als je ze slapend weglegde. en dan denk je precies te weten hoe het moet, en dan komt kind #3 even met zijn geheel eigen set spelregels
Vaak van 19-20 bezig, als het tegenzit. Bij meezitten ben ik na 15 minuten weer beneden. Vaak slaapt hij tot 12-1 uur, dan is er weer behoefte aan fysiek contact. Papa wordt niet geaccepteerd, "mamamamamamama".
Ik zou de kleine ook graag helpen zelfstandig in slaap te vallen, maar dat gehuil
Hopelijk vind je een manier die voor jullie werkt. 0 tijd voor jezelf op een dag is slopend, dat trekt niemand.
Klinkt als hier en in die strijd heb ik ook nog geen zin. Wel geprobeerd maar dan komt L 100x uit bed, wordt helemaal hyper en slaapt niet meer totdat hij instort. Dat kost veel meer energie, niet alleen die avond maar ook de dag daarna met een oververmoeid kind.quote:
We zouden nog een keer de ‘strijd’ aan moeten gaan om haar ook zonder ons in slaap te laten vallen. Maar zolang ze 9 van de 10 keer binnen 15 minuten slaapt is het me dat (nog) niet waard.
Ernaast zitten met een boek is al 1000x beter dan een tikkende tijdbom slapend in bed proberen te leggen.
Als L overgaat naar een 1persoons bed ga ik die strijd wel aan want dan past er geen stoel meer in de kamer.
Mijn kinderen hebben nooit bij ons op de kamer geslapen of in ons bed, dus het uitgangspunt was anders, maar zeker oudste heeft ook wel zo’n periode gehad. Hier was het: na borst/fles op bed, slapend of niet, kus erop, doei. Bij huilen gingen we er wel naartoe, nooit langer dan een minuut ofzo gewacht, troosten, kroelen, maar wel terug in z’n bed en wij weer weg. Repeat x 1000.
Oh, en van onze plaatselijke babymassagefluisteraar van dienst kregen wij de tip: altijd eerst de billen op bed. “Dat is z’n basis,” zei ze dan. Op de rug of schouder schrikken ze. Het klinkt wat suf als ik het lees, maar hier maakte het echt verschil.
uiteindelijk werden de rustpauzes steeds langer en na ongeveer een uur is hij op zijn buik in slaap gevallen en kon ik de kamer verlaten. Nu rest nog de vraag: wat te doen met de rest van de nacht? Ik neig zelf heel erg naar gewoon weer in bed nemen als hij wakker wordt en dat probleem later wel weer een keer tackelen, eerst dat in slaap vallen maar onder de knie krijgen. Iemand die daar nog iets zinnigs over kan zeggen?
Heb je de kracht om vannacht (en dit weekend) deze strijd te voeren? Dan zou ik het doen namelijk.quote:
Nou, ik ben er dus vanavond naast gaan zitten. Wat een strijder is dit kind. Heeft dik veertig minuten hysterisch gekrijst terwijl hij zich aan mijn arm vastklampte
Nu rest nog de vraag: wat te doen met de rest van de nacht? Ik neig zelf heel erg naar gewoon weer in bed nemen als hij wakker wordt en dat probleem later wel weer een keer tackelen, eerst dat in slaap vallen maar onder de knie krijgen. Iemand die daar nog iets zinnigs over kan zeggen?
Nee ik denk echt niet dat dat het probleem is, hij doet met gemak slaapjes van 4 uur overdag. Hij slaapt ook dikke prima als hij tegen me aan ligt. Ik denk dus echt dat het meer in de hoek van verlatingsangst zit.quote:
@:SQ: geen idee hoe het dagpatroon eruit ziet van jouw kindje. Maar is jouw baby niet overprikkeld/oververmoeid na een dag waardoor die uit frustratie de slaap niet kan vatten?
Je hebt een mooi begin gemaakt in ieder geval! Dat is al iets om enigszins blij mee te zijn. Succes/sterkte vannacht.quote:
Ja misschien wel. Ik ga eens met de man overleggen. Er is toch geen hond op kantoor, dus rare opmerkingen zal ik wel niet krijgen.
40min, dat voelde vast als een eeuwigheid maar dat heb je nog best snel voor elkaar gekregen.Volgens mij heb ik de eerste nacht het bed helemaal niet gezien maar het is een tijd geleden en slaaptekort dus dat kan een vertekende herinnering zijn.
En verder eens met MevrouwCactus, als je de kracht en energie hebt om vannacht hetzelfde te doen dan zou ik doorzetten. Als snachts in bed nemen voor jou geen probleem is kan je dat natuurlijk ook doen maar ik zou bang zijn dat hij zich steeds eerder komt melden en dan heb je weer een hele nieuwe strijd.
In het babytopic zei ik toevallig vanochtend dat ze huilt wanneer ze ons niet ziet. Ik denk dat dat een rol speelt hier, want het hangt samen. Ik hoop dat het minder wordt nu ik 5 weken vakantie heb.
Het avondritueel doet papa want ik wilde niet dat ook zij enkel aan de borst in slaap valt. M’n man wiegt haar in slaap en dan leggen we haar in de co. Daar blijft ze vooralsnog slapen.
Wat we nu proberen is spelen met haar slaapjes. Op de opvang lieten ze haar 3 keer slapen, ik heb aangegeven dat ze daar nog maar 2 keer moet slapen. Dan kunnen we thuis eten, douchen, melk drinken, weer wat eten en melk drinken en dan met een volle maag naar bed. Dat helpt hier ook met het beter slapen. Ik merk precies aan haar slaap wanneer m’n productie afneemt.
Eet Goud nog wat voordat hij gaat slapen?
Ik las dingen als “m’n kind is stuk” in het topic. Benoem het niet zo. Ieder kind heeft andere behoeftes.
U. is 3,5 en slaapt samen met ons. Althans, sliep. Een poosje geleden gaf hij zelf aan dat hij in zijn eigen kamer wilde slapen. Helemaal uit zichzelf. Hij begint de nacht daar en komt tegen de ochtend weer naar ons toe en slaapt verder tot de wekker gaat.
En anders samen in jouw bed in slaap vallen en hem daar achterlaten, maar dat kan waarschijnlijk niet veilig. En dan heb je sowieso een baby in je bed.
[ Bericht 37% gewijzigd door Lemijn op 06-08-2021 11:17:57 ]
Ik moet toegeven dat Zielie ook wel meespeelde in het feit dat U. in zijn eigen kamer wilde slapen.
Hij werd namelijk steeds wakker van haar gehuil en was er klaar mee.Bij twijfel, geniet van deze overwinning! En doe het samen! Respect voor de alleenstaande ouders, want ik had (zou) het alleen niet kunnen/gekund.
Heb je ook alle praktische dingen al gedaan? Bedje verschuiven, raam open/dicht, muziek op de achtergrond etc
Bij het slapend in bed leggen… eerst inderdaad de billen en dan langzaam stap voor stap. Ik had bij alle drie de kids een liedje dat ik tussen iedere stap voor mezelf zong voordat ik weer een stukje verder ging
Ow en Js slapen trouwens nu perfect, die leg ik weg en hoor ik niet meer. Li slaapt in haar eigen bed, maar we moeten erbij liggen (vaak op onze schouder) totdat ze slaapt. Rond 11 uur wordt ze wakker en dan wil ze alleen maar bij ons slapen
ongekend dit. Daarna nog lekker bij mij in bed doorgeslapen, dat vind ik stukken minder erg dan die avonden We gaan meemaken of dit een toevalstreffer was. Bedankt voor alle reacties tot dusver!
quote:
Hij sliep tot 3:45
We gaan meemaken of dit een toevalstreffer was. Bedankt voor alle reacties tot dusver!
quote:
Hij sliep tot 3:45
We gaan meemaken of dit een toevalstreffer was. Bedankt voor alle reacties tot dusver!
En niet zo neerbuigend over jezelf doen. Je komt me over als een moeder die gezonde prioriteiten heeft en daarmee het goede voorbeeld geeft aan haar kinderen. Oermoeders geven dat juiste voorbeeld niet imo, die laten zien dat je jezelf weg moet cijferen voor je kind en dat is geen gezonde situatie voor moeder èn kind. Er is al een groot verschil tussen een vers geperste baby en een kind van 6+ maanden.
Als je wilt kan ik je het materiaal dat ik van een slaapcoach kreeg doorsturen. Boodschap was natuurlijk vooral consequent zijn.
Hier ook soortgelijke ervaring. Draak wilde ineens niet meer slapen rond een maand of 10. Keihard krijsen. Vriend gaat echt slecht op weinig slaap en weinig me time in de avond dus voor ons was de enige optie om hem te laten huilen. Wel ben ik er elke 10 min ofzo naartoe gegaan, getroost en weer weggegaan. Dit x100 ofzo. Uiteindelijk hielp dit wel na 2 of 3 dagen, maar lastig vond ik het. Ben ook maar ff buiten gaan zitten om hem niet te horen, terwijl vriend dan af en toe naar hem toeging.quote:
Dit doet me een beetje denken aan Welpje, die met vijftien maanden ook heel veel moeite had in zijn eigen bedje te slapen. Ik heb hem toen (tegen al mijn principes in) twee nachten rigoureus laten huilen. Dat was heel veel krijsen, wel een paar uur lang, en echt voor niemand leuk - maar daarna sliep hij door. Ik vond het heel naar maar we konden niet zo door, de frustraties liepen ook erg hoog op. En ik heb niet het idee dat ik hem er stuk mee heb gemaakt.
Nou werd hij rond 00:30 weer wakker en heb ik m in bed genomen. Hij bleef maar om borst vragen en ik werd er echt helemaal loco van. Toen ben ik naar beneden gegaan om een fles poedermelk te maken. Die heb ik m gegeven, wakker in bed terug gelegd en weer in mijn eigen bed gaan liggen. Het bleef stil. Ik hoorde m pas weer om HALF NEGEN.
Dit geeft me wel te denken. Hij heeft denk ik gewoon niet genoeg aan de borst nu. Doordat ik niet meer kolf zal mijn productie wel afnemen. Dus vanavond ga ik m na de borst aftoppen met een fles poedermelk. En dan eens kijken of dat dan het verschil maakt. Misschien heeft t jong gewoon al weken honger
Hey Franny, ik wilde even zeggen dat Kevin die exact even oud is als Y ook nog niet alleen in kan slapen. Ook ‘s nachts niet. Ik heb dat nooit als bezwaarlijk ervaren, het wordt dan tenminste geen strijd. Bij Willem lukt het nu sinds kort wel, en ik heb daar niks voor gedaan.quote:
Dit gaat ook over mij trouwens.
Wij hebben onze jongste dus verpest en nu is ie stuk. Dat wil zeggen: hij kan niet alleen slapen en wil dat ook niet.
Hij is vier jaar en drie maanden. Elke avond blijft één van ons bij hem liggen tot hij slaapt. Als hij 's nachts wakker wordt, komt hij tussen ons in liggen en slaapt dan lekker door. Aangezien ik hem zo lief vindt, en hij ook heel rustig slaapt, is dit zo ontstaan. Maar ja, hij is nu dus ruim vier. Ons bed is hier eigenlijk te klein voor en ik vind ook dat hij nu moet gaan leren dit zelf te doen, ons niet nodig te hebben, Hij moet nu dus toch echt in z'n eigen bedje gaan slapen. Maar ik ben zo zwak als hij voor me staat en met z'n lieve stemmetje zegt dat hij zo graag bij me wil zijn.
Dus, wish me luck.
@SQ sterkte! Ik heb geen tips, want op een of andere manier is dat echt weggezakt (terwijl Kevin ook niet de beste inslaper en doorslaper was. Die fles ‘s nachts heeft ie ook nog heel lang gehad iig)
Om 00:30 meldde hij zich, heb er 200cc poedermelk in gegoten, terug in zijn eigen bed gelegd en hij sliep tot 07:30 want toen moest ik hem echt wakker maken.
Ik voel me nu bijna een beetje stom dat ik zo lang gesukkeld heb
#slaapsoap #derdekind #youliveyoulearn
[ Bericht 0% gewijzigd door SQ op 09-08-2021 11:10:53 ]
Het inspireert mij wel om toch weer wat meer te proberen om hem in zijn eigen bedje te laten slapen. Ik was een beetje door ideeën heen en kies dan maar voor de makkelijkste weg, door covid is dat nog best goed te doen - maar kan me nu al druk maken hoe het moet als ik over twee weken een feestje heb!
Told you.quote:
Misschien heeft t jong gewoon al weken honger
Fijn dat hij slaapt!
SPOILEREn hij slaapt nog steeds
Voedde je dan vooral nog om hem te laten slapen? Want als je het zo bekeek ben je snel klaar inderdaad.
Ben wel heel blij voor je!
Nee hoor, ik voedde hem nog volledig tot 2 weken geleden, maar toen was ik het kolven beu en zijn ze op de opvang met nutrilon begonnen. Maar hij werd gewoon veel wakker, en ook veel borst vragen in de nacht. Ik denk dus achteraf echt dat het honger is geweest:Pquote:
Wow wat een verschil joh.
Voedde je dan vooral nog om hem te laten slapen? Want als je het zo bekeek ben je snel klaar inderdaad.
Ben wel heel blij voor je!