Het grote rammelaarstopic deel 59

Euj, nieuw topic.

Vandaag weet ik weer waarom ik ietwat verder in de toekomst plannen wilde: ik begin in april bij een nieuwe werkgever maar allemachtig, dat communiceren gaat traaaaaaaaaaag. Stom gedoe. Dat zou ik niet helemaal trekken als daar nog een zwangerschap bovenop zou komen.

Ik rammel steeds vaker Maar ik doe er verder helemaal niets mee

En volgens mij kan ik er ook helemaal niets mee omdat ik drie jaar geleden een kans had van 5% om zwanger te worden. Ik ben nu 42 41 dus het zal er niet beter op geworden zijn

Ik heb ook niet het idee dat een tweede mij gelukkiger kan maken, want ik ben dat nu al zo . En het lijkt mij enorm pittig, ik zit met een kindje al aan mijn max. Ons zoontje is ook nog eens een heel makkelijk en we hebben ook geen ellende gehad zoals doorkomende tandjes, oren, slapeloze nachten etc. Hij slaapt ruim 12 uur per nacht.

Daarnaast hebben we het fincancieel nu enorm goed, was ik tijdens zwangerschap heel erg angstig door bloedverlies en na mijn zwangerschap hormonaal de weg kwijt.

En het allerbelangrijkste: ik heb niet echt een diep verlangen naar een tweede zoals ik bij de eerste had

Het meest bijzondere van alles vind ik wel dat ik hier dan toch mee bezig ben terwijl de kansen op een zwangerschap te verwaarlozen zijn

Ik zei gister tegen dat ik nog een baby wilde en hij zei, dat is goed Om redenen die eigenlijk nergens op slaan wil ik liever nog een maand wachten, dus ik rammel nog eventjes maar dan gaan we het wel echt proberen. En ik vind het super leuk dat dat dan bewust is en niet een ongelukje zoals onze eerste (overigens is dat een heel leuk kind hoor )

quote:

Op zaterdag 9 mei 2020 23:07 schreef Aure het volgende:
Ik zei gister tegen dat ik nog een baby wilde en hij zei, dat is goed Om redenen die eigenlijk nergens op slaan wil ik liever nog een maand wachten, dus ik rammel nog eventjes maar dan gaan we het wel echt proberen. En ik vind het super leuk dat dat dan bewust is en niet een ongelukje zoals onze eerste (overigens is dat een heel leuk kind hoor )

Ja, dat vond ik ook leuk bij deze zwangerschap, het bewust zwanger proberen te raken.

U. was ook een leuk ongelukje.

@Athenais hoe is het starten bij je nieuwe baan gegaan? Hopelijk is het niet afgeblazen ivm coronavirus?

Ik post toch maar even hier, want het is nog rammelen en niet wachten op het streepje..

Ik heb woensdag een echo bij het endometriosecentrum, en daarna gaan ze met het team bespreken en een advies geven voor een plan om zwanger te worden. Ik weet alleen niet of dat direct is (als in arts-assistent loopt even naar superviserend arts, zegt echo was goed ik zou zeggen stop met pil en die zegt lijkt me prima) of dat ik dat advies pas later krijg. Ik hoop dat eerste uiteraard, maar zal ook wel afhangen van de echo. Bij de vorige telefonische afspraak gaf ze aan dat als de echo er goed uitziet en semenonderzoek van vriend ook (en die is voor zover wij interpreteren gewoon normaal), het advies zal zijn stoppen met pil en zes maanden zelf proberen. Daar teken ik voor. Maar ik vind het zo spannend! Zou het dan toch eindelijk echt zo ver zijn..

Hey! Nee, ik ben gewoon begonnen zij het thuis, met improvisatie. Het gaat eigenlijk best lekker, al hoop ik wel dat ik toch binnenkort gewoon naar kantoor kan. Of een werklaptop krijg. Of gewoon allebei.

Ik duim voor je, heel veel succes.

quote:

Op zondag 31 mei 2020 15:05 schreef Athenais het volgende:
Hey! Nee, ik ben gewoon begonnen zij het thuis, met improvisatie. Het gaat eigenlijk best lekker, al hoop ik wel dat ik toch binnenkort gewoon naar kantoor kan. Of een werklaptop krijg. Of gewoon allebei.

Ik duim voor je, heel veel succes.

Wat fijn dat het wel gewoon door is gegaan en het best lekker gaat!

En dank je wel!
Hoe gaat t bij jou met het rammelen? Hadden jullie nou een tijd al bedacht dat je wilde gaan starten?

Bij ons blijft het idee om juni/juli 2021 mijn koperspiraal eruit te laten halen en in juli 2021 trouwen. Nu is dat met de coronacrisis wat moeilijk regelen aangezien wij in het buitenland willen trouwen en we in maart tijdens onze vakantie eigenlijk zouden kijken waar en wat. Voor nu houd ik nog een beetje die data aan.

Het rammelt op en af, eigenlijk. Een datum hebben wanneer we eraan beginnen geeft wel wat rust maar soms he... Soms denk ik wel eens 'Joh, schat, trek dat spiraatje er maar zelf uit. Je bent arts, dat moet je wel kunnen.' Voor alle duidelijkheid: dat gaan we dus vooral niet doen.

Edit: ik ben even aan teruglezen: we hebben de datum kennelijk naar voren gehaald want eerst was het idee september/oktober 2021.

[ Bericht 14% gewijzigd door Athenais op 31-05-2020 17:54:09 ]

Ja hoi
Ik weet niet goed waar ik met mijn gevoel heen moet. Ik denk dat hier uiteindelijk het meest gepast is.
Onze baby is nog maar 8 maanden maar we hebben al gesprekken over wanneer weer proberen. We zijn allebei al 37 en het heeft meer dan 4 jaar geduurd om vorige keer blijvend zwanger te raken.
Op zich zouden we graag wachten maar we hebben die luxe niet echt. Maar dan vraag ik mij af of het wel verstandig is om het op deze manier te beslissen. Ik wil ook graag op voorhand een plan hebben hoe ver we nu willen gaan. Mijn gevoel nu zegt geen nieuwe IVF poging meer. We kunnen zelf proberen en dan hebben we nog 4 embryo's. Hoe ik er nu in sta is het daarna klaar. Maar dat is nu makkelijk gezegd natuurlijk.
Herkent iemand dit? Dat gevoel dat je niet zomaar kan wachten tot het helemaal vanzelf begint te kriebelen en dan rustig weer gaan proberen? Dat je meer rationeel gaat bekijken hoeveel kinderen we zouden willen en hoeveel tijd we hebben. Ergens voelt dat verkeerd maar ook weer niet. Lastig

quote:

Op woensdag 15 juli 2020 23:17 schreef Bottoms_up het volgende:
Herkent iemand dit? Dat gevoel dat je niet zomaar kan wachten tot het helemaal vanzelf begint te kriebelen en dan rustig weer gaan proberen? Dat je meer rationeel gaat bekijken hoeveel kinderen we zouden willen en hoeveel tijd we hebben. Ergens voelt dat verkeerd maar ook weer niet. Lastig

Ik herken het wel, maar dan andersom. Wij hebben, zoals we er nu in staan, geen wens voor een tweede, maar we sluiten het ook nog niet helemaal uit. Onze dochter is in 2016 geboren, we zijn nu 36 (ik) en 38 (hij). Mocht het alsnog gaan kriebelen in de komende jaren, dan hebben we het onszelf wellicht onnodig lastig (zo niet onmogelijk) gemaakt door zoveel tijd te nemen. Maar nu alvast op rationele gronden voor een tweede gaan proberen terwijl het gevoel er niet is en misschien ook nooit zal komen, is ook geen optie.

Als de kriebels er (nog) niet zijn, maar de wens er echt wel is bij jullie beiden, dan valt er best wat te zeggen voor die rationele benadering.

Wij hadden zoiets ook, toen onze oudste net 1 was. We wilden eigenlijk nog niet per se, en mijn man überhaupt niet zo nodig, maar we dachten toen: twee kinderen lijkt ons leuk, de babytijd is ruk, dan maar even tanden op elkaar en door, dan zijn we door het lastigste stuk (little did we know ) De oudste kwam met hulp van clomid en we wilden maar vast weer beginnen voor het geval het weer lang zou duren. Maar: ik was toen pas 30.
Toen kwam er iets ingrijpends tussen en stelden we het toch uit. Daar zijn we, achteraf gezien, erg blij mee. Uiteindelijk hebben we nog ruim twee jaar gewacht en was ik bijna 34 toen onze dochter geboren werd.
(En heel bovenstaand verhaal hangt natuurlijk van domme mazzel aan elkaar, want er valt niks te plannen. Voor de oudste waren we twee jaar bezig, bij jongste was het in één keer raak.)

Ik ken het gevoel dus en als er niets was gebeurd, was onze tweede misschien ook wel veel sneller gekomen dan we eigenlijk hadden gewild. Ik weet niet hoe dat had uitgepakt, uiteraard. Ik wilde wel een tweede, maar niet zo snel en mijn lief wilde niet per se, maar ‘als dan toch, dan nu maar meteen’ (ik kan het niet romantischer maken ) Toen we er twee jaar laten weer voor gingen, hadden we wel allebei een volmondig ‘ja’ voor een tweede. En, lang verhaal kort , ik denk dat dat uiteindelijk het belangrijkst is. Jullie hebben niet de luxe om zolang te kunnen wachten als je idealiter zou willen, maar jullie willen wel allebei een tweede. Dan denk ik naief-romantisch dat het ook wel goedkomt met die eventuele tweede

'Gelukkig' hebben we het hele idee dat dingen moeten gaan zoals ze idealiter gaan al lang geleden opgegeven. Dat scheelt wel.
We willen allebei wel graag een tweede ooit.
Het speelt ook mee dat de nachten nooit goed zijn gegaan. We vrezen dat als we wachten tot we weer goed slapen, we er nooit meer aan gaan beginnen. Dan misschien beter ff doorbijten.

Wat zijn de redenen om te wachten, bottoms? Vanwege het zware traject, of de leeftijd van baby? Of andere redenen?

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 09:03 schreef Roomsnoes het volgende:
Wat zijn de redenen om te wachten, bottoms? Vanwege het zware traject, of de leeftijd van baby? Of andere redenen?

Een iets groter leeftijdsverschil. Dat hij al iets zelfstandiger is.
Ik ben ook niet graag zwanger. Ik vond het zwaar,lichamelijk en emotioneel. Ik ben nu de borstvoeding aan het afbouwen en ik heb nu het gevoel dat ik mijn lichaam een beetje terugkrijg.
Ik vraag me ook af of ik zwanger wel een leuke moeder kan zijn (maar dat speelt altijd natuurlijk).
Als we wachten tot het op papier ideale moment hebben we misschien 1 kleine kans dat het lukt. Als er dan iets misgaat zoals weer een miskraam is het klaar. Dat zouden we jammer vinden.

quote:

Op woensdag 26 februari 2020 12:54 schreef Athenais het volgende:
Euj, nieuw topic.

Vandaag weet ik weer waarom ik ietwat verder in de toekomst plannen wilde: ik begin in april bij een nieuwe werkgever maar allemachtig, dat communiceren gaat traaaaaaaaaaag. Stom gedoe. Dat zou ik niet helemaal trekken als daar nog een zwangerschap bovenop zou komen.

Een nieuwe baan is ook mijn twijfel. Ik ben net afgestudeerd en begin in september met mijn eerste baan (ben wel een paar jaar ouder dan de gemiddelde afgestudeerde). Ik heb hele rammelende eitjes, maar als ik direct zwanger zou aankomen, mag ik een gedeelte van het werk waarvoor ik aangenomen ben niet doen. (Je moet al stoppen als je denkt dat je zwanger bent). Dit omdat ik met stoffen werk die schadelijk voor de vrucht kunnen zijn. Nu ben ik natuurlijk niet de enige op de afdeling. Maar voor mijn gevoel kan ik het nog steeds niet maken direct zwanger te zijn. Is daarvoor een richtlijn wat 'netjes' wordt gezien?

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 09:07 schreef Bottoms_up het volgende:

[..]

Een iets groter leeftijdsverschil. Dat hij al iets zelfstandiger is.
Ik ben ook niet graag zwanger. Ik vond het zwaar,lichamelijk en emotioneel. Ik ben nu de borstvoeding aan het afbouwen en ik heb nu het gevoel dat ik mijn lichaam een beetje terugkrijg.
Ik vraag me ook af of ik zwanger wel een leuke moeder kan zijn (maar dat speelt altijd natuurlijk).
Als we wachten tot het op papier ideale moment hebben we misschien 1 kleine kans dat het lukt. Als er dan iets misgaat zoals weer een miskraam is het klaar. Dat zouden we jammer vinden.

Dat zelfstandige snap ik ja. Fijn als ze iig kunnen lopen en trapklimmen.

Ik vind het uitdagender om en offday te hebben met grotere kinderen dan met die hele kleintjes. Dat is voor iedereen anders natuurlijk, maargoed

Je weet nu wel meer hoe het is om zwanger te zijn, en je kan misschien wel iets anticiperen op wat er geneuren gaat.

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 09:20 schreef Zusje123 het volgende:

[..]

Een nieuwe baan is ook mijn twijfel. Ik ben net afgestudeerd en begin in september met mijn eerste baan (ben wel een paar jaar ouder dan de gemiddelde afgestudeerde). Ik heb hele rammelende eitjes, maar als ik direct zwanger zou aankomen, mag ik een gedeelte van het werk waarvoor ik aangenomen ben niet doen. (Je moet al stoppen als je denkt dat je zwanger bent). Dit omdat ik met stoffen werk die schadelijk voor de vrucht kunnen zijn. Nu ben ik natuurlijk niet de enige op de afdeling. Maar voor mijn gevoel kan ik het nog steeds niet maken direct zwanger te zijn. Is daarvoor een richtlijn wat 'netjes' wordt gezien?

Verschilt erg per werkgever denk ik. Ik ken twee mensen die zwanger binnenkwamen bij wie dat tijdens de sollicitatieprocedure nog niet bekend was, bij beiden waren ze niet blij maarja denk dat je daar niks van moet aantrekken. Een heeft uiteindelijk geen contractverlenging gekregen, die andere wel. Of het daar aan lag werd niet gezegd.

Ik denk dat het ligt aan de functie en hoe makkelijk er vervanging geregeld kan worden.

Bij ons was er een positie die heel moeilijk vervuld kon worden, uiteindelijk was het na ruim driekwart jaar toch gelukt om een geschikt iemand te vinden.

Bleek dat ze tijdens het sollicitatie gesprek al zwanger was en niet veel later met verlof ging.

Dat zorgde voor heel veel scheve gezichten. En ja je kan je daar niks van aantrekken maar het heeft wel invloed op de werkrelatie met je collega’s.

Ik zou binnen een jaar zeker niet zwanger willen worden. Voor zover dat te regelen valt

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 13:39 schreef DorothyGale het volgende:
Ik denk dat het ligt aan de functie en hoe makkelijk er vervanging geregeld kan worden.

Bij ons was er een positie die heel moeilijk vervuld kon worden, uiteindelijk was het na ruim driekwart jaar toch gelukt om een geschikt iemand te vinden.

Bleek dat ze tijdens het sollicitatie gesprek al zwanger was en niet veel later met verlof ging.

Dat zorgde voor heel veel scheve gezichten. En ja je kan je daar niks van aantrekken maar het heeft wel invloed op de werkrelatie met je collega’s.

Ik zou binnen een jaar zeker niet zwanger willen worden. Voor zover dat te regelen valt

Scheve gezichten vind ik in dit geval juist een beetje overdreven... het was dus kennelijk niet alsof ze nog de keuze hadden voor iemand anders die niet-zwanger was...

@Zusje123 , zelf zat ik daar ook mee. Ik wilde in ieder geval eerst een jaar ergens werken en het vaste contract binnen hebben voor ik zwanger wil worden. Ook ik heb een startersfunctie maar ben ook al wat ouder omdat ik hiervoor ben gepromoveerd. 1 vriendin van me is gewoon van baan gewisseld terwijl ze al bezig waren met hun kinderwens en was kort daarna ook al zwanger: was geen enkel probleem. Ook een andere vriendin was zelfs al zwanger tijdens het solliciteren. Dat ze later zwanger bleek was ook totaal geen probleem.

Zelf zit ik er nu een beetje mee dat ik op relatief korte termijn misschien een team switch wil/misschien zelfs moet maken en ik dat natuurlijk ook liever niet heb dat dat samenvalt met zwangerschapsverlof... maar inmiddels besloten dat dat me eigenlijk geen bal uitmaakt. Als het me toch blijkt te schaden met betrekking tot minder loonsverhoging of minder snel promotie oid, zoek ik wel weer een andere baan.

Het is leuk en aardig om rekening te willen houden met je werk, maar uiteindelijk is je privé/gezinsleven toch gewoon belangrijker.


Qua persoonlijk rammelen: ben vorige week met mijn laatste pilstrip gestopt en ga binnenkort ook foliumzuur etc slikken. ons drinkwater stroomt alleen helaas door loden leidingen dus we gaan pas echt beginnen als dat gefixt is (wat als het
goed is nog ergens deze zomer gebeurt :p)

Ik raakte zwanger tussen m’n sollicitatiegesprek en m’n arbeidsvoorwaardengesprek in. Heb me daar heel naar over gevoeld - maar er valt vrij weinig aan te doen. 🤷🏻♀

Was ook een startersfunctie (was net afgestudeerd). 3 maanden geleden promotie gemaakt. Is dus allemaal goed gekomen.

Ja, hoi. Kom me ook melden. Ik rammel emotioneel heel erg, rationeel denk ik dat het verstandig zou zijn het bij 2 te houden. We hebben onze handen al vol met 2, en ik kijk best wel op tegen nog een keer slechte nachten, extreem vroeg wakker, etc. etc. En ik kijk uit naar meer vrijheid, geen middagdutjes meer en echte avonturen met de kinderen.

Aan de andere kant, zo'n heerlijk klein, afhankelijk wezentje weer helemaal een persoon zien worden, zoveel extra liefde die we allebei nog hebben, nog een keer zwanger zijn, nog een keer bevallen, nog een keer bv geven....Pff...

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 15:27 schreef Gentianella het volgende:

[..]

Scheve gezichten vind ik in dit geval juist een beetje overdreven... het was dus kennelijk niet alsof ze nog de keuze hadden voor iemand anders die niet-zwanger was...

@:Zusje123 , zelf zat ik daar ook mee. Ik wilde in ieder geval eerst een jaar ergens werken en het vaste contract binnen hebben voor ik zwanger wil worden. Ook ik heb een startersfunctie maar ben ook al wat ouder omdat ik hiervoor ben gepromoveerd. 1 vriendin van me is gewoon van baan gewisseld terwijl ze al bezig waren met hun kinderwens en was kort daarna ook al zwanger: was geen enkel probleem. Ook een andere vriendin was zelfs al zwanger tijdens het solliciteren. Dat ze later zwanger bleek was ook totaal geen probleem.

Zelf zit ik er nu een beetje mee dat ik op relatief korte termijn misschien een team switch wil/misschien zelfs moet maken en ik dat natuurlijk ook liever niet heb dat dat samenvalt met zwangerschapsverlof... maar inmiddels besloten dat dat me eigenlijk geen bal uitmaakt. Als het me toch blijkt te schaden met betrekking tot minder loonsverhoging of minder snel promotie oid, zoek ik wel weer een andere baan.

Het is leuk en aardig om rekening te willen houden met je werk, maar uiteindelijk is je privé/gezinsleven toch gewoon belangrijker.


Qua persoonlijk rammelen: ben vorige week met mijn laatste pilstrip gestopt en ga binnenkort ook foliumzuur etc slikken. ons drinkwater stroomt alleen helaas door loden leidingen dus we gaan pas echt beginnen als dat gefixt is (wat als het
goed is nog ergens deze zomer gebeurt :p)

Dank je wel. Er zijn gelukkig met mensen die die specifieke werkzaamheden kunnen ondernemen. Alleen ben ik specifiek voor dat project aangenomen, andere mensen doen dat naast andere projecten. Vandaar dat ik niet zwanger wil beginnen, maar waarschijnlijk gaan we er wel binnen een jaar voor

Ja hoi, ik meld mij hier ook maar. Pfff ik spat uit elkaar van liefde met/voor Bas en zou er zo graag nog een willen. Helaas blijft mijn bloeddruk met medicatie nog een beetje lastig doen, dus daar eerst eens over overleggen binnenkort hoe en wat.