Zuid-Amerikaans wielrennen #4

Dit topic mag natuurlijk niet ontbreken is ons fantastische, geweldige subforum. Met de regerend Giro- en Tour winnaar is Zuid-Amerika namelijk langzaam de wielerwereld aan het veroveren. Ze zijn collectief opgegroeid op drie kilometer hoogte en Alpe d'Huez en dat soort ongein is kinderspel. Dit topic is natuurlijk niet bedoeld om zij die er al zijn te volgen, maar om te bekijken welk geweld de komende jaren op de Europese beeldbuis te aanschouwen is. Ja, die renner in de header is Alaphilippe, maar dit was in het nu al unaniem belachelijk grote succes zijnde Tour Colombia eerder dit jaar en de foto is gewoon erg mooi.

Zoals gezegd is Zuid-Amerika hot en je doet eigenlijk niet meer mee als je geen Colombiaan of Ecuadoraan in je ploegje hebt zitten. De huidige werken van Egan, Richie, Nairo, Alexander en alle anderen; het is nog maar het begin. Het moet een opmaat zijn voor allerlei fietsende Zuid-Amerikanen. Van Argentinië tot Venezuela. Niet alleen aan de renners wordt getrokken, ook de koersen zelf zijn groeiende en de combinatie San Juan naar Tour Colombia blijkt een succesformule. Voorlopig zijn dat nog de enige twee profkoersen die we kennen, maar het zal niet meer lang duren voor er meer volgen. Zo is recent naar buiten gekomen dat de Vuelta a Colombia of Clasico RCN (ik ben vergeten welk van de twee) weer terugkomt op de officiële kalender van de UCI. Hiep hiep hoi. Uiteraard gaan ook de gedachten terug naar het wereldkampioenschap van 1995 in Duitama, toen de meest legendarische koers van allen werd gereden in Tunja, Boyaca. Graag meer van dat. Ik ga dit later nog aanvullen met allerlei poespas, maar ik ben best moe dus nu even niet.

Volgend jaar graag iets meer heuvels en nooit meer een ploegentijdrit.

Steef is weer ziedend.

[ Bericht 94% gewijzigd door Koffieplanter op 29-02-2020 22:34:00 ]

quote:

Op maandag 17 augustus 2020 12:37 schreef Mani89 het volgende:
Ik moest vandaag denken aan geweldenaar German Nicolás Tivani, waarom is die nog steeds niet opgepikt door pakweg een Italiaanse PCT ploeg? @:Koffieplanter

Dat zal wel door een gebrek aan aanbiedingen zijn. Dat was twee jaar geleden al het geval en het lijkt me niet dat hij sindsdien veel gestegen is op de lijstjes. Toen kwam hij namelijk uit een stage bij de Emiraten en was er zelfs heel even sprake van een vast contract. Het is in ieder geval niet dat hij geen zin heeft, maar de plekjes zullen wel duur zijn. Wellicht dat hij een beetje gebukt gaat onder Najar en andere grapjassen als Rosas en Escuela, wie zal het zeggen?

Met Joewauw, Moscon, Pippo, Froome en Sagan.

quote:

Op donderdag 17 december 2020 00:35 schreef Koffieplanter het volgende:
[ twitter ]

Met Joewauw, Moscon, Pippo, Froome en Sagan.

Zonder Joewauw, Moscon, Pippo, Froome en Sagan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

4 en 7 februari, zet het in uwen agenda.

Morgen is, zoals inmiddels vertrouwd medio januari, een pracht van een dag. Tranen springen in mijn ogen bij de gedachte alleen: koers. Koers in Venezuela, alwaar het Zuid-Amerikaanse profseizoen wordt afgetrapt. Ook dit jaar naar vermoedens weer een legendarische, onvergetelijke editie, met tal van prachtige namen. Koffieplanter en Koffieplanter junior, wat wil een mens nog meer? Androni, met Restrepo, met Muñoz, met halve Colombiaan Pellaud, met Malucelli en met junior Umba. Kevin Rivera, het godenkind. Gesteund door Cañaveral. Medellin op volle oorlogssterke, Sevilla incluis. De tot op gênante wijze opgevoerde Alexander Gil, met naast hem Osorio. Local heroes als Roniel Campos, Jimmi Briceno en Jorge Abreu. Dat is toch prachtig? Het nieuwe Ecuadoraanse talent; Martin Lopez. De sympathieke Guatemalaan genaamd Sergio Chumil (geef hem een profcontract). Cristofer Jurado, het fenomeen uit Panama. Het wordt genieten, met een hoofdletter G.

Zoals ondertussen gebruikelijk: 1. Malucelli. Martin Lopez al direct vierde, dat vindt mijn FC helemaal niet erg.