Westerborkpad - In het spoor van de Jodenvervolging

quote:

Op zondag 5 juli 2020 17:21 schreef Isabeau het volgende:
Toch wel een beetje matig dat de VVV geen flauw idee had waar ik het over had

quote:

Op maandag 6 juli 2020 12:32 schreef Isabeau het volgende:
Waar Joodse Synagoge staat is de begraafplaats en het Joods monument. De synagoge staat verderop aan de Schutstraat. Waar jjij rechts op de rotonde bent gegaan na de begraafplaats zie je links een kruis voor kerkgebouw, dat is de voormalige synagoge.

Je tweede cirkel is de oorspronkelijke Joodse begraafplaats. Die moest uitgebreid worden, maar dat mocht niet meer in de bebouwde kom en dus is er toen een nieuwe Joodse begraafplaats buiten de bebouwde kom geplaatst. Dat is de begraafplaats die je herkende als begraafplaats. De oorspronkelijke Joodse begraafplaats heeft nog maar hier en daar een grafsteen en was eigenlijk veel groter. Maar ja, burgemeester Tjalma, die van de fijne medewerking aan de Duitse bezetter, heeft er gewoon een straat en stoep laten komen. Daar loop je dus over de Joodse graven Het gaat hersteld worden, zodat je er niet meer over loopt.

Waar wil je foto's van? Dan wandel ik er straks even heen.

quote:

Op maandag 6 juli 2020 12:58 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Ja, ga ik voor je doen. Dat gebouw is/was Heinrig's Schnitzelparadijs ( ) en voorheen discotheek Hollywood waar ik in mijn jeugd veel gedanst heb. Ik had geen idee van de geschiedenis van die plek.

Zoals gezegd liepen we na de vorige etappe direct door met deze etappe. Allereerst komen we langs de Dijkpoort, de enige nog overgebleven stadspoort van Hattem. Toen de poort rond 1400 gebouwd werd, was het een enkelvoudige poort. Later werd aan de buitenkant een buitenpoort en een rondeel gebouwd. (Foto 1). Achter de poort vinden we nog een deel van de poort (foto 2) met daarop een plaquette die herinnert aan de komst van 3 manschappen van het 1st Canadian Scottisch Regiment op 17 april 1945. Op 18 april 1945 was Hattem weer een vrije stad. (Foto 3).

We lopen verder richting de door mij zo gevreesde Hanzebrug. Onderweg komen we nog een klein monument tegen (Foto 4) met daarbij een (gesealde) kindertekening (Foto 5). We lopen verder en in de verte zien we de brug al opdoemen (Foto 6). We nemen de trap richting de brug (foto 7) en voor ons ligt dé monsterbrug (Foto 8). Ging ik dit echt doen? Ik moest wel als ik verder wil met het pad; teruggaan is geen optie en dus daar gaan we ervoor. Voor één keer een selfie gemaakt als bewijs dat ik dat kreng ben overgestoken (Foto 9).

Aan het eind van de brug hielden we een korte pauze, met uitzicht op het spooremplacement bij Zwolle. (foto 10). Vervolgens lopen we dan toch eindelijk Zwolle in (foto 11). We komen aan bij de IJsselbrug. (Foto 12). In de vroege ochtend van 10 mei 1940 verlieten 791 Joodse vluchtelingen het Centraal Vluchtelingenkamp Westerbork. Volgens plan zouden ze vanuit Hooghalen naar Sluis in Zeeuws-Vlaanderen worden gebracht, om daar per schip naar Groot-Brittannië te vertrekken. Het transport zou echter nooit verder komen dan Zwolle, de opgeblazen IJsselbruggen verhinderden de verdere evacuatie. De GPS-track leidt hier onder de brug door, maar wij kozen ervoor om voor de brug langs te lopen, aangezien we geen zin hadden in natte voeten.

Hierna bereiken we de Katerveersluizen. (Foto 13 tot en met 17). Het Katerveer was een veerdienst op de IJssel ten westen van Zwolle, die Overijssel met Gelderland verbond. De geschiedenis gaat terug tot de tiende eeuw. Rond 1240 was het een betaalde veerdienst getiteld het "Cothenveer." Zwolle werd in de vijftiende eeuw eigenaar van het veer en de bijbehorende stal. Het Katerveer werd omstreeks 1458 een gemeenteveer. Rond 1520 voerde Zwolle een korte oorlog met Kampen. Ze namen het vee mee dat bij het veer graasde. De Kampenaren waren op wraak uit en verbrandden de daaropvolgende nacht het waakhuis van het Katerveer en lieten de pont zinken. Enige tijd later voer de veerpont weer. De veerdienst stopte in 1930 toen de Oude IJsselbrug, die naast het veer is gebouwd, werd geopend.

We lopen verder richting het station en komen onderweg een heel mooi huis tegen. Ik zag mezelf er direct wonen; het torenkamertje zou mijn werkplek zijn als ik er zou wonen. (Foto 18). Tot slot komen we langs het Gymnasium Celeanum en Rozenboom aan de Veerallee. (Foto 19). In de zomer van 1942 waren hier tientallen Joodse mannen uit Zwolle verplicht tewerkgesteld in werkkampen uit Friesland en Overijssel. Op vrijdag 2 oktober werd bekend dat de mannen rechtstreeks vanuit deze werkkampen naar het doorgangskamp Westerbork zouden worden overgebracht. Onder het voorwendsel van 'gezinshereniging' moesten hun familieleden zich op 2 oktober 1942 ook melden in het Gymnasium Celeanum aan de Veerallee. Op zaterdag 3 oktober vertrokken ook zij per trein naar Westerbork. In totaal arriveerden er 155 Zwollenaren in Westerbork. Zes personen wisten uit het Celeanum te ontkomen.

Vermoeid en onder de indruk van alles wat vandaag gezien hebben, liepen we verder naar het station om huiswaarts te keren.

Lengte van deze etappe: Volgens Wandelnet 7,8 kilometer, volgens mijn GPS 9,3 kilometer.

Westerborkpad - Etappe 19 (1) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (2) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (3) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (4) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (5) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (6) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (7) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (8) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (9) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (10) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (11) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (12) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (13) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (14) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (15) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (16) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (17) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (18) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 19 (19) (Foto: FOK!)

quote:

Op maandag 6 juli 2020 13:48 schreef golfer het volgende:

[..]

Brengt mij op het idee ook in Amsterdam in de Kalverstraat 103, waar mijn grotendeels vermoorde directe familie een zaak had en daar boven woonde, zo'n struikelsteen te laten plaatsen.
Ik ga eens informatie daarover aanvragen.

In eerste instantie was het mijn bedoeling om vanaf Zwolle in één ruk door te lopen naar Meppel (dus etappe 20, 21 en 22 te combineren) maar door het coronavirus had ik te lang thuis gezeten waardoor 30 km aaneengesloten net even te hoog gegrepen was. Juist op het moment dat ik met mezelf in de knoop zat hoe dit nu op te lossen, omdat ik weiger een bus te nemen als dat niet noodzakelijk is, bood collega RvLaak uitkomst.

Hij appte me met de vraag wanneer ik in Lichtmis zou zijn, want dan kon hij me wel ophalen en even op het station afzetten. Ik gooide m’n planning om en op een zonnige zondagochtend vertrok ik vol goede moed richting station Zwolle. Eenmaal in Zwolle aangekomen trof ik een enorme bouwput aan. (Foto 1). Allereerst liep ik langs een bijzondere bronzen (?) plaat waarop de kern van Zwolle is aangebracht met de spreuk: 'De toekomst heeft een lang verleden.' (Foto 2). Iets om over na te denken ...

Door naar de Sassenpoort (Foto 3, 4 & 5) om vervolgens bij de synagoge aan te komen. Hier is een gedenkplaat aangebracht voor de gevallen Joden. (Je moet wel even achterom kijken, anders loop je er zo aan voorbij) (Foto's 6, 7 & 8). Hierna komen we door een prachtig park, waar ook een standbeeld is geplaatst voor de slachtoffers van de oorlog. (Foto 9, 10 & 11. Foto 9 is ietwat ongelukkig genomen, maar er staat dus: "Gedenkt het leed - Maar niet om stil te staan | Gedenkt de Schande - Maar om voort te gaan."

Via de vele bruggen die Zwolle rijk is voert de tocht langzaam richting de rand van Zwolle. (Foto 12, 13 & 14). Ik was pas drie kilometer onderweg toen ik een licht ongemakkelijk gevoel kreeg en behoorlijk nodig naar het toilet moest. Op dat moment kwam ik er achter dat ik ongesteld was geworden. En waar ik normaal gesproken altijd in een zwarte trainingsbroek loop, had ik voor de verandering vandaag een lichte afgeknipte uitgekozen omdat het warm was. Nou heeft FOK! me al vaker door lastige situaties heen gesleept, en ook dit keer was dat het geval. Ik ga namelijk nooit zonder m’n crewvest van huis, zo ook vandaag, ook al was het warm en had ik hem om mijn middel geknoopt. Dat was mijn redding, er viel niets te zien!

Ik stond nu voor de keuze: de route afbreken en naar huis gaan, of een noodoplossing zoeken en doorlopen. Nou staat opgeven niet in mijn woordenboek en daarbij: de Joden die op transport werden gezet hadden het ongemakkelijker dan ik in deze situatie. Doorlopen was voor mij dus eigenlijk de enige optie. Even snel overleggen met RvLaak deed me besluiten om even van de route af te wijken, bij een lokale Spar maandverband te halen en daar van het toilet gebruik te maken om me te fatsoeneren. Dat mocht gelukkig, bij hoge uitzondering, want in de huidige crisis zijn dat soort voorzieningen alleen voor het personeel toegankelijk. Gelukkig begreep de manager na een korte uitleg ook wel dat ik moeilijk buiten m’n broek omlaag kon trekken om er een maandverbandje in te prakken.

Enfin, opgeknapt liep ik verder. Eenmaal terug op de route kwam ik nog langs oliemolen de Passiebloem waar molenaars nog olie op authentieke wijze uit lijnzaad slaan. Dit wordt dan ook een wel een 'olieslagerij' genoemd. (Foto 15) Ook zie je op een gegeven moment het stadion van PEC Zwolle nog aan je rechterhand liggen (Foto 16). Hierna loop je rustig Zwolle uit langs een kunstwerk (17) via het Vegtlusterbos (Foto 18) en alweer een brug (Foto 19: had ik al eens verteld dat ik een ontzettende rothekel heb aan bruggen omdat ik aan hoogtevrees lijd? Nee? Dan bij deze). Als je daar trek in hebt, kun je op dit punt nog even bij de IKEA iets te drinken halen of een softijsje eten. Of een gratis kop koffie als je een klantenkaart hebt. (Foto 20).

Eenmaal de IKEA voorbij valt er weinig meer te zien; je loopt door uitgestrekte landerijen richting Lichtmis. (Foto 21 en 22) Toen ik bijna in Lichtmis was aangekomen, zag ik in een sloot nog wel wat donkerblauwe vaten slingeren, waarvan ik de inhoud toch niet helemaal vertrouwde. Ik heb er dan ook maar geen slokje van genomen ondanks dat ik dorst had en m’n water op was. Wel heb ik de politie een mailtje met foto en locatie gestuurd, zodat zij het verder konden uitzoeken. (Foto 23)

Eenmaal in Lichtmis aangekomen stonden RvLaak en zijn vrouw me al op te wachten, met schone kleding. (Foto 24: redding in zicht!) Nadat we wat te drinken besteld hadden, ben ik naar het toilet gesneakt om me om te kleden. Gelukkig hebben zijn vrouw en ik zo’n beetje dezelfde maat, dus de korte spijkerbroek die ze had uitgezocht voor me paste prima. Hierna brachten ze me terug naar station Zwolle en kon ik aan mijn reis naar huis beginnen. (Foto 25). Moe, maar voldaan en blij dat ik weer kon wandelen, ben ik terug naar huis gegaan. Dit avontuur zal me nog lang bijblijven, en anders zal ik er wel aan herinnerd worden door mijn collega's, vrees ik.

Westerborkpad - Etappe 20 (1) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (2) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (3) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (4) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (5) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (6) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (7) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (8) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (9) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (10) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (11) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (12) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (13) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (14) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (15) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (16) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (17) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (18) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (19) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (20) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (21) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (22) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (23) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (24) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 20 (25) (Foto: FOK!)

Voordat ik aan deze etappe begon, was ik met collega RvLaak aan het appen, waarbij ik vroeg of hij mij wellicht in Zwolle kon oppikken en dumpen in Lichtmis. Dat vond hij geen probleem gelukkig, want achteraf blijkt er op zondag dus totaal geen bus te rijden op deze route. Enfin, onderweg in de auto had ik het terloops over het feit dat ik tijdens het wandelen vaak een trein voorbij zie gaan en dan bij mezelf denk: waar ben ik in hemelsnaam mee bezig; ik had net zo goed in die trein kunnen zitten in plaats van hier te lopen. 

Goed, eenmaal in Lichtmis aangekomen bedankte ik hem wederom voor de geboden hulp en vertrok ik richting Staphorst. (Foto 1 tot en met 4). Ik kwam langs het gemaal De Schans. Ik vind die gebouwtjes net op een miniatuur-zwembad lijken. (Foto 5 en 6). Al snel lopen we de uitgestrekte weilanden in (Foto 7 tot en met 10) tot we weer parallel aan de spoorlijn lopen (Foto 11). Spoorwegovergangen en kerkklokken hebben voor mij één ding gemeen: ze beginnen altijd, zonder uitzondering, te jammeren als ik er in de buurt kom. Onderweg stuurde ik RvLaak nog een foto van een voorbijrazende trein met de tekst: "dat bedoel ik nou... " Ik kreeg als antwoord terug: "Karma." 

Even verderop staan we ineens oog in oog met een kudde koeien (Foto 12). Na circa 6 kilometer was het tijd om te lunchen. Een mooi plekje uitgezocht langs het spoor (Foto 13) waarbij ik bezoek kreeg van een lieveheersbeestje (Foto 14). Na de lunch overwoog ik of ik ook even een plasje zou plegen, en uitgerekend op dat moment maakte een voorbijkomende intercity een noodstop, precies op het punt waar ik stilstond. Ja hoor, dat had ik weer. Ik liep door en stuurde RvLaak het appje: "Weet je wat pas karma is? Dat je in de middle of fucking nowhere even wat DNA wil lozen, en dat er dan precies een intercity een noodstop maakt waar je staat" waarop ik, volkomen terecht, hartelijk werd uitgelachen door mijn collega. 

Verder langs de spoorlijn tot we een rondje lopen langs en door een flink bos. (Foto 15). Hier bevond zich vroeger het werkkamp Het Wijde Gat dat aanvankelijk bedoeld was om werkloze mannen bij de landontginning en de aanleg van staatsbos aan het werk te zetten.

Dit werkverschaffingskamp had een capaciteit van 96 bedden. In 1939 valt het kamp onder de Rijksdienst voor de Werkverruiming. Het kamp werd geleid door een kok/beheerder. Deze kreeg assistentie van een hulp-kok en een huishoudelijke hulp. Het kamp bestond uit twee woonbarakken, elk met acht kamers met zes slaapplaatsen, een barak met daarin de beheerderwoning, kantoor en keuken. Verder een kantine, enkele toiletten, een magazijn en waslokalen.

Vanaf 10 juli 1942 gebruikte de Duitse bezetter het kamp als tijdelijke buffer voor Westerbork en moesten de werklozen plaats maken voor Joodse mannen, die voornamelijk uit de provincie en de stad Groningen afkomstig waren. Ze werden verplicht tewerkgesteld en zo gelijktijdig geïsoleerd van hun familie. Op 3 oktober 1942 (Jom Kipoer) werden de mannen gedeporteerd naar Westerbork. Van daaruit werden zij naar Oost-Europese vernietigingskampen gestuurd. Slechts vier van hen hebben de oorlog overleefd.

We gaan verder richting Staphorst. Gelukkig, het is nog maar een slordige 3,5 kilometer (Foto 16). Oh wacht... ik moet daarna nog door naar Meppel, ik ben er dus nog lang niet. Door maar weer; langs een vreemd uitziend bouwvallig keetje (Foto 17), nog maar eens ingehaald worden door een sprinter (Foto 18) tot we dan eindelijk Staphorst naderen (Foto 19). Langs de rand van het dorp door (Foto 20) om te eindigen bij het gemeentehuis van Staphorst en het busstation (Foto 21) waar zoals gezegd geen enkele bus rijdt op de 'Dag Des Heren'. Gauw weg hier en door met etappe 22!

Lengte van deze etappe: Volgens Wandelnet 11,2 km, volgens mijn GPS 13,07 kilometer. 

Westerborkpad - Etappe 21 (1) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (2) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (3) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (4) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (5) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (6) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (7) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (8) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (9) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (10) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (11) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (12) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (13) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (14) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (15) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (16) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (17) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (18) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (19) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (20) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (21) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 21 (22) (Foto: FOK!)

quote:

Op vrijdag 10 juli 2020 12:49 schreef Isabeau het volgende:
Die bus naar Kampen is een schoolbus voor streng gereformeerde jeugd Daar komen gereformeerden van heinde en ver. Ook uit Hoogeveen vertrekt een bus naar die school. Vandaar alleen om 7.33

Deze etappe begint bij het herdenkingsmonument op het plein voor het gemeentehuis van Meppel. Sinds ik met deze tocht bezig ben sta ik vaak wat langer stil bij monumenten om de namen te bestuderen van de omgekomen slachtoffers. (Foto 1 tot en met 4). 

Hierna valt er deze etappe vrij weinig meer te zien. Na het passeren van weer een kerk (foto 5) ben ik ervan overtuigd dat Nederland meer kerken dan moskeeën telt. Vlak voor we Staphorst verlaten komen we nog langs een apart bankje, waarin een uitsparing is aangebracht voor een rollator. Ik vroeg me af of men dan de rollator erin parkeert en ernaast gaat zitten, of dat de uitsparing is bedoeld zodat men de rollator als zitplaats kan gebruiken zonder dat die wegrolt, hoewel de meesten al voorzien zijn van de 'handrem' om dit euvel te verhelpen (op veel rollators kun je namelijk gewoon zitten als je moe bent van het wandelen). (foto 6). Het antwoord op die vraag zal ik wel nooit krijgen denk ik. 

Onderweg naar deze etappes werd me op het forum gevraagd of ik wel nette kleding aanhad voor Staphorst. Daarop antwoordde ik dat ik een zwarte trainingsbroek aanhad en of dat netjes genoeg was. Toen werd me gevraagd of ik wel een zwarte hoed ophad. Daarop postte ik een selfie, want ik droeg een zwart/wit petje met daarop het silhouet van een stier en de tekst 'bull shit'. Hierop antwoorde mijn collega dat hij het verhaal van de lynchpartij in Staphorst wel online zou zetten. Toch liep ik zonder kleerscheuren Staphorst uit (Foto 7). 

Na het oversteken van weer een brug (-_-) (Foto 8) lopen we door Boldewijnshuizen (Foto 9). Na een korte pauze op een bankje (foto 10) steken we de Omgelegde Hoogeveense Vaart over (Foto 11). Op de kaart zag ik dat ik een weg moest oversteken, maar toen ik zag hoe moest ik toch weer even slikken. Wat een gedrocht van een brug voor iemand met hoogtevrees. (Foto 12 en 13). Uiteindelijk lopen we Meppel in (Foto 14) en eindigen deze etappe bij het station (Foto 15). Wat in Staphorst niet gebeurde, gebeurde hier wel: ik werd nogal sarcastisch aangesproken: 'leuke pet heeft u op.' Ik heb de beste man vriendelijk bedankt en ben lachend in de trein gestapt. 

Lengte van deze etappe: volgens Wandelnet 6,5 kilometer, volgens mijn GPS 7,18 kilometer. 

Westerborkpad - Etappe 22 (1) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (2) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (3) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (4) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (5) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (6) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (7) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (8) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (9) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (10) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (11) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (12) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (13) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (14) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 22 (15) (Foto: FOK!)

quote:

Op donderdag 16 juli 2020 09:55 schreef raptorix het volgende:
Mooi verslag!

Bij de plaatsnaam Koekange ging er een belletje rinkelen. Op 15 mei 1992 verdween de, toen 15-jarige, Willeke Dost van de aardbodem. 28 jaar later is haar lichaam nog steeds niet gevonden. De route van Meppel naar Koekange loopt rechtsreeks langs het huis waar Willeke woonde en waar zij, naar men vermoedt, de dood vond.

Deze etappe liep ik op 5 juli, de dag dat mijn vader jarig geweest zou zijn. Hij verloor in 2005 de strijd tegen kanker. Zowel hij als Willeke wilden leven, maar het mocht niet zo zijn. Vandaag had ik in totaal 30 km voor de boeg, van Meppel via Koekange naar Hoogeveen. Deze en de volgende etappe liep ik niet alleen om de doden te gedenken, maar ook om te vieren dat wij hier in Nederland in vrijheid leven. Ik ben dankbaar dat ik in de gelegenheid ben om dit te doen, en door mijn verslag hopelijk mensen aan het denken te zetten. 

We vertrokken vanaf station Meppel (Foto 1), het had die nacht geregend, en in de Stationsstraat lagen er op de struiken fijngeweven spinnenwebben. Doordat ze bedekt waren met regendruppels, schitterden ze in het zonlicht. Het herinnerde me eraan hoe fragiel het leven eigenlijk is. (Foto 2 en 3). Al snel lopen we het centrum van Meppel binnen (Foto 4) waar er verschillende struikelstenen zijn aangebracht (Foto 5). Hierna passeren we het Joodse monument. (Foto 6 tot en met 9). Hierna gaat de wandeling Meppel weer uit, en onderweg valt mijn oog nog op een gedicht, geschreven door Hayat Ezzeroili, die in 2013 tot de eerste Stadsdichter van  Meppel werd verkozen. (Foto 10) 

Eenmaal Meppel uit zie ik een bordje met de afstand tot Hoogeveen, mijn einddoel voor vandaag. (Foto 11) Nog maar 24 kilometer.... Vol goede moed verder. Langs de route staat een monument ter nagedachtenis aan sergeant Anne Willem Swart, die als enige Nederlandse militair op 10 mei 1940 het leven liet toen de aarden bunker, vanwaaruit hij en zijn maten Meppel verdedigden, werd getroffen door een granaat van Duitse zijde. (Foto 12 en 13). 

Verder nu langs het water tot we de Rogatsluis passeren (Foto 15). En toen stond ik ineens voor het huis waaruit Willeke Dost verdween. (Foto 15). Ik vroeg me af of haar lichaam daar inderdaad in de buurt begraven lag. Piekerend over leven en dood liep ik verder tot ik langs een begraafplaats kwam (Foto 16). Even schoot het door me heen dat haar moordenaar haar wellicht hier had begraven, maar meteen besefte ik dat dat niet echt voor de hand lag. 

Langs de kerk (Foto 17) lopen we richting het centrum van Koekange. Onderweg naar het eindpunt van deze etappe komen we nog langs een tweetal monumenten, één voor de inwoners van Meppel die 'met gevaar voor eigen leven, anderen op velerlei terrein geholpen hebben in de periode 1940 - 1945.' (Foto 18 en 19). De andere foto is van een herdenkingskruis voor Jan van Kampen, die in Semarang op Java sneuvelde. Ik loop door tot het einde van de etappe (Foto 21). Gelukkig was de Coop hier open op zondag, zodat ik even m'n vochtvoorraad kon aanvullen voor ik verder ging richting Hoogeveen. 

Lengte van deze etappe: volgens Wandelnet 12,3 kilometer, volgens mijn GPS 14,16 kilometer. 

Westerborkpad - Etappe 23 (1) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (2) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (3) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (4) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (5) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (6) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (7) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (8) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (9) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (10) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (11) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (12) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (13) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (14) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (15) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (16) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (17) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (18) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (19) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (20) (Foto: FOK!)
Westerborkpad - Etappe 23 (21) (Foto: FOK!)

quote:

Op vrijdag 17 juli 2020 11:51 schreef golfer het volgende:

[..]

Zo te zien was het niet echt zo'n mooi weer.

quote:

Op vrijdag 17 juli 2020 12:11 schreef golfer het volgende:

[..]

Joh.