40+ 40+ - Memory Lane
Midden in een midlife crisis? Moet je die nog krijgen of ben je die al voorbij? Hier kun je je ei kwijt over ouder worden en herinneringen aan vervlogen tijden.
thanks GBquote:Op vrijdag 14 februari 2020 21:23 schreef Ghostbuster het volgende:
Welkom terug goed gedaan
en de beste stuurlui staan aan wal
laat die er zelf er maar eens tegen op klimmen
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Niet toen ik er naartoe liep...wel toen ik de daling inzette. Ik was eigenlijk heel kort op de top. De groep was in tweeën gevallen. De snellere waren al 15 minuten op de top toen wij aankwamen.quote:
[..]
Dan was het een stuk zwaarder dan normaal ook. Lijkt me ook lastig op dat soort omstandigheden te trainen in Nederland. Misschien in de Ardennen?
Heb je nog moeten terugdenken aan al die Mount Everest-verhalen toen je zelf in de sneeuw met weinig zuurstof naar de top strompelde?
Het was omhelzen, feliciteren, foto maken.....en toen merkte ik dat ik echt heel gedesoriënteerd werd en adem halen ging heel erg moeilijk. Die gids nam me in een halve houdgreep en sleurde me bijna een stuk naar beneden.
Ik zag een andere lid van onze groep toen neergaan. Hij viel gewoon voorover, en bleef liggen. Hij werd overeind gehesen en hij was gewoon helemaal waus. Hij kon zich er zelf niks meer van herinneren. En ik zat het maar aan te zien en voelde helemaal niks, alleen iets van: oh wow. kijk dat eens.
Er waren mensen, niet van onze groep, die gewoon gingen zitten. Konden niks meer. Als iemand ze niet had geholpen, dan zaten ze daar nu nog.
Op dat moment flitste wel het hele Everest gebeuren voor mijn ogen, en kon ik be inbeelden hoe dat ging. Zuurstoftekort doet rare dingen met je. Je voelt weinig meer. Geen emotie en geen prikkels.Heel bizar.
Mijn broer stuurde nog een berichtje dat ie blij was dat ik niet "one of the dead bodies at the side of the trail" was geworden
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Nope geen blaren. Geen last van de enkel. En de pees hield zich redelijk. Dag 2 was zwaar op de pees. Toen kwam ik 1.5 uur na de groep binnen.quote:
[..]Dat was misschien wel een lucky escape dan. Heb je geen last van blaren gehad?
Nadeel van achterblijver zijn....je hebt nauwelijks pauze en degene die je hebt zijn veel korter
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Hoe reageerde hij?quote:
[..]
Dat doe je door in de Ardennen te lopen. Of, zoals iemand me aanraadde, een cursus C1 Berglopen, te doen. Dan leer je de basis. Hoe je moet lopen. Hij snapte ook totaal niet dat ik hier direct mee begon en het niet op had gebouwd, dus eerst Ardennen, of iets in Zwitserland of Oostenrijk. Zijn reactie toen ik zei dat ik de grenzen nog wel eens opzocht, was wel erg grappig.
[..]
Jazeker. Continue wel. Het was dubbel. Aan de ene kant afzien...aan de andere kant genieten. Er was zoveel moois te zien en te voelen. Ik heb enorm genoten.
Enkel die laatste dag niet. Dat was zwaar afzien. Er kwam maar geen eind aan, en met die been was het niet fijn. Ik kon toen ook nauwelijks meer staan.
Nee dat geloof ik als je in een ambulance afgevoerd moet worden. Werd je naar een ziekenhuis gebracht?
quote:
[..]
Niet toen ik er naartoe liep...wel toen ik de daling inzette. Ik was eigenlijk heel kort op de top. De groep was in tweeen gevallen. De snelleren waren al 15 minuten op de top toen wij aankwamen.
Het was omhelzen, felicieren, foto maken.....en toen merkte ik dat ik echt heel gedesorienterd werd en adem halen ging heel erg moeilijk. Die gids nam me in een halve houdgreep en sleurde me bijna een stuk naar beneden.
Ik zag een andere lid van onze groep toen neergaan. Hij viel gewoon voorover, en bleef liggen. Hij werd overeind gehesen en hij was gewoon helemaal waus. Hij kon zich er zelf niks meer van herinneren. En ik zat het maar aan te zien en voelde helemaal niks, alleen iets van: oh wow. kijk dat eens.
Er waren mensen, niet van onze groep, die gewoon gingen zitten. Konden niks meer. Als iemand ze niet had geholpen, dan zaten ze daar nu nog.
Op dat moment flitste wel het hele Everest gebeuren voor mijn ogen, en kon ik be inbeelden hoe dat ging. Zuurstoftekort doet rare dingen met je. Je voelt weinig meer. Geen emotie en geen prikkels.Heel bizar.
Mijn broer stuurde nog een berichtje dat ie blij was dat ik niet "one of the dead bodies at the side of the trail" was geworden
Mooi beschreven. Piloten met zuurstofgebrek herkennen het vaak niet eens en handelen dan niet. Dat gevoel had jij dus ook een beetje en anderen dus helemaal. Duidelijk dat gidsen heel belangrijk zijn op die hoogte!We zijn natuurlijk allemaal heel blij dat je niet bent blijven zitten daar.
Of ik knotsknettergek wasquote:
Nee. Werd naar de gate gebracht waar je anders al lopende was uitgekomen. Daar die jeep uitgeholpen, kreeg cola in mijn mik gedowd en toen in het busje met z'n allen richting lodge.quote:Nee dat geloof ik als je in een ambulance afgevoerd moet worden. Werd je naar een ziekenhuis gebracht?
Ik drink nooit cola....kan me niet heugen wanneer ik het voor het laast heb gedronken. 20 jaar geleden of zo? Maar de suikers deden me wel goed.
[ Bericht 0% gewijzigd door Prisha op 14-02-2020 22:33:15 ]
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Wel fijn zeg, geen blaren. Dat lijkt me echt de hel als je daar ook nog last van hebt. En achterblijver zijn is best gemeen.quote:
[..]
Nope geen blaren. Geen last van de enkel. En de pees hield zich redelijk. Dag 2 was zwaar op de pees. Toen kwam ik 1.5 uur na de groep binnen.
Nadeel van achterblijver zijn....je hebt nauwelijks pauze en degene die je hebt zijn veel korter
Je hebt het zwaarder en dan kun je ook nog niet eens uitrusten.
Dat geloof ik ja. Ben je veel afgevallen?quote:
[..]
Of ik knotsknettergek was
[..]
Nee. Werd naar de gate gebracht waar je anders al lopende was uitgekomen. Daar die jeep uitgeholpen, kreeg cola in mijn mik gedowd en toen in het busje met z'n allen richting lodge.
Ik drink nooit cola....kan me niet heugen wanneer ik het voor het laast heb gedronken. 2 jaar geleden of zo? Maar de suikers deden me wel goed.
Op die klim naar de top liepen 4 gidsen mee, en dan nog 4 porters. Die porters liepen mee om ervaring op te doen en om eventueel rugzak te dragen van ons als we het lastig hadden.
Ook werd er zuurstof mee naar boven genomen.
Als je aan me vraagt hoe ik die klim heb ervaren....het waren een reeks van impressies.
In het donker en kou naar boven....licht van de bijna volle maan. Boven je in de verte een rijtje hooflampjes...ver onder je ook een rijtje hoofdlampjes. Het licht van die lampjes pulseerde als het ware.
Maaike, de expeditieleider, liep voor mij. Ze had twee lichtgevende puntjes op de achterkant van haar broek. Daar focuste ik op. Zag enkel die puntjes. Een oneindige pad dat maar door en door ging, er kwam geen einde aan,. en steeds maar weer die puntjes. Nu nog steeds zie ik ze voor me.
En er was een porter, een Masai, die enkel een Masai doek omhad tegen de kou. Hij liep steeds aan de buiten kant om ervoor te zorgen dat we niet in de afgrond vielen. En hij zong Swahili liedjes.
Die impressie heb ik nog heel sterk. Donker, kou...en dan vanuit het donker zijn diepe melancholische zangstem dat op de wind naar je toe zweefde. Heel bijzonder. Dat hielp op bepaalde punten om er doorheen te komen.
Iemand van de groep had op de top een foto van hem gemaakt. Soms zegt een foto meer dan woorden:
Ook werd er zuurstof mee naar boven genomen.
Als je aan me vraagt hoe ik die klim heb ervaren....het waren een reeks van impressies.
In het donker en kou naar boven....licht van de bijna volle maan. Boven je in de verte een rijtje hooflampjes...ver onder je ook een rijtje hoofdlampjes. Het licht van die lampjes pulseerde als het ware.
Maaike, de expeditieleider, liep voor mij. Ze had twee lichtgevende puntjes op de achterkant van haar broek. Daar focuste ik op. Zag enkel die puntjes. Een oneindige pad dat maar door en door ging, er kwam geen einde aan,. en steeds maar weer die puntjes. Nu nog steeds zie ik ze voor me.
En er was een porter, een Masai, die enkel een Masai doek omhad tegen de kou. Hij liep steeds aan de buiten kant om ervoor te zorgen dat we niet in de afgrond vielen. En hij zong Swahili liedjes.
Die impressie heb ik nog heel sterk. Donker, kou...en dan vanuit het donker zijn diepe melancholische zangstem dat op de wind naar je toe zweefde. Heel bijzonder. Dat hielp op bepaalde punten om er doorheen te komen.
Iemand van de groep had op de top een foto van hem gemaakt. Soms zegt een foto meer dan woorden:
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Ik denk het wel. Morgenochtend even op de weegschaal staan. Mijn kleding is allemaal te groot in elk gevalquote:
[..]
Dat geloof ik ja. Ben je veel afgevallen?
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
thanks chufquote:Op vrijdag 14 februari 2020 21:51 schreef chufi het volgende:
Welcome back home Prish
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Je kunt ook gewoon ff wat lekkers bij snacken ..quote:
[..]
Ik denk het wel. Morgenochtend even op de weegschaal staan. Mijn kleding is allemaal te groot in elk geval
Kip!quote:
[..]
Ik denk het wel. Morgenochtend even op de weegschaal staan. Mijn kleding is allemaal te groot in elk geval
Kaasquote:
[..]
Ik denk het wel. Morgenochtend even op de weegschaal staan. Mijn kleding is allemaal te groot in elk geval
quote:
Op die klim naar de top liepen 4 gidsen mee, en dan nog 4 porters. Die porters liepen mee om ervaring op te doen en om eventueel rugzak te dragen van ons als we het lastig hadden.
Ook werd er zuurstof mee naar boven genomen.
Als je aan me vraagt hoe ik die klim heb ervaren....het waren een reeks van impressies.
In het donker en kou naar boven....licht van de bijna volle maan. Boven je in de verte een rijtje hooflampjes...ver onder je ook een rijtje hoofdlampjes. Het licht van die lampjes pulseerde als het ware.
Maaike, de expeditieleider, liep voor mij. Ze had twee lichtgevende puntjes op de achterkant van haar broek. Daar focuste ik op. Zag enkel die puntjes. Een oneindige pad dat maar door en door ging, er kwam geen einde aan,. en steeds maar weer die puntjes. Nu nog steeds zie ik ze voor me.
En er was een porter, een Masai, die enkel een Masai doek omhad tegen de kou. Hij liep steeds aan de buiten kant om ervoor te zorgen dat we niet in de afgrond vielen. En hij zong Swahili liedjes.
Die impressie heb ik nog heel sterk. Donker, kou...en dan vanuit het donker zijn diepe melancholische zangstem dat op de wind naar je toe zweefde. Heel bijzonder. Dat hielp op bepaalde punten om er doorheen te komen.
Iemand van de groep had op de top een foto van hem gemaakt. Soms zegt een foto meer dan woorden:
[ afbeelding ]
Zag je 's nachts wel waar je je voeten neerzette?
Mooi beschrevenquote:
Op die klim naar de top liepen 4 gidsen mee, en dan nog 4 porters. Die porters liepen mee om ervaring op te doen en om eventueel rugzak te dragen van ons als we het lastig hadden.
Ook werd er zuurstof mee naar boven genomen.
Als je aan me vraagt hoe ik die klim heb ervaren....het waren een reeks van impressies.
In het donker en kou naar boven....licht van de bijna volle maan. Boven je in de verte een rijtje hooflampjes...ver onder je ook een rijtje hoofdlampjes. Het licht van die lampjes pulseerde als het ware.
Maaike, de expeditieleider, liep voor mij. Ze had twee lichtgevende puntjes op de achterkant van haar broek. Daar focuste ik op. Zag enkel die puntjes. Een oneindige pad dat maar door en door ging, er kwam geen einde aan,. en steeds maar weer die puntjes. Nu nog steeds zie ik ze voor me.
En er was een porter, een Masai, die enkel een Masai doek omhad tegen de kou. Hij liep steeds aan de buiten kant om ervoor te zorgen dat we niet in de afgrond vielen. En hij zong Swahili liedjes.
Die impressie heb ik nog heel sterk. Donker, kou...en dan vanuit het donker zijn diepe melancholische zangstem dat op de wind naar je toe zweefde. Heel bijzonder. Dat hielp op bepaalde punten om er doorheen te komen.
Iemand van de groep had op de top een foto van hem gemaakt. Soms zegt een foto meer dan woorden:
[ afbeelding ]
jawel...het licht van het hoofdlampje scheen recht voor me. En op de broek van Maaikequote:
[..]
De ondergrond was bevroren toen we naar boven gingen. En hard. Toen we naar beneden gingen, scheen de zon inmiddels, en was het ontdooid. Waar je doorheen liep was diepe as/gruis. En dat maakte het naar beneden gaan zo lastig. Daar gleed ik steeds in weg. Steil en glad. Kutafdaling!
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
quote:
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
quote:
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
