Steeds meer merk ik dat mijn voortdurende streven, zowel op materieel als immaterieel gebied, om altijd maar meer en het beste te willen hebben, een verwoestend effect op mijn leven begint te krijgen. Ontwijkend gedrag in de dagelijkse gang van zaken om maar niet geconfronteerd te worden met het feit dat er altijd "beter" is en dat het altijd "beter" kan. Prachtige dingen in je leven opgeven omdat dat sluimerende gevoel van ontevredenheid maar aan je blijft knagen. Wetend dat er ooit een dag komt waarop je wakker schrikt en denkt: "Ooit was ik gelukkig".
Zijn er, ondanks dat bovenstaande extreem geschetst is, mensen die zich hiermee kunnen identificeren? Ben je gelukkiger als je sneller tevreden bent? Of is het streven naar 'meer' juist een opstapje naar groter geluk?
Benieuwd naar jullie meningen!
Zit zelf ook momenteel met hetzelfde, zeer irritant.
Alles wat je doet of wilt, moet en kan beter vind je zelf en je bent nergens tevreden mee.
Helaas werkt dit erg door op je omgeving en merken dat aan je.
*moeder : je moet niet zo negatief zijn, en wat zelfvertrouwen hebben*
Al met al een klote gevoel 
Ik denk ook weleens van : vroeger had ik dat nooit, en was het allemaal beter voor mij, terwijl als ik nu kijk het toch echt beter heb als toen (en toen het gevoel hebben dat het beter en kan en moet!)
de nieuwe situatie is dat ik nu weet dat ik ADHD heb . . .. (en medicatie krijg. .)
tegenwoordig weet ik wel wat "geluk" is. ..
check dat ziektebeeld eens. . mischien past het ook bij jou. . .
quote:omfg. spaar ze allemaal .
Op dinsdag 14 januari 2003 11:46 schreef Flierp het volgende:
mischien past het ook bij jou. . .
Ik ken het heel erg, hoewel ik niet snel dingen op zal geven, en ik niet het idee heb dat het mijn leven verwoest. Het is ook mijn grootste voornemen dit jaar, op zoek naar rust, en leven vanuit less is more. Ik ga proberen niet langer continu op jacht te zijn, niet in mijn carriere, niet in materiele zaken. Ik ga dus weer studeren, voor me zelf, minder geld uitgeven (onder andere de werkster opzeggen, woon nu al 3 jaar zelfstandig en heb nog nooit zelf de plee geboend) en minder werken.
Less is more, opzich geen gek idee, probeer het eens misschien helpt het voor jou ook?
Ik noem het het aloude "het gras bij de buren is altijd groener" idee.
Maar je weten dat dat gras daar alleen groener lijkt.
Accepteren is het toverwoord denk ik.
Don't worry be happy
---- jwjw----
quote:laten we nu niet al te makkelijk met ziektebeelden omspringen ok?
Op dinsdag 14 januari 2003 11:46 schreef Flierp het volgende:
check dat ziektebeeld eens. . mischien past het ook bij jou. . .
dat het bij jou daardoor komt wil niets zeggen over de topicstarter en als de topicstarter ergens hulp voor nodig heeft dan moet er een ervaren psycholoog aan te pas komen.
diagnoses stellen doe je niet zelf!
quote:Het is volgens mij ook geen diagnose maar gewoon de tip om eens te checken of het daar iets mee te maken kan hebben. Dat kan toch weer het proces versnellen van uiteindelijk misschien weer gelukkig zijn.
Op dinsdag 14 januari 2003 12:12 schreef DarkElf het volgende:
dat het bij jou daardoor komt wil niets zeggen over de topicstarter en als de topicstarter ergens hulp voor nodig heeft dan moet er een ervaren psycholoog aan te pas komen.diagnoses stellen doe je niet zelf!
Ik vrees dan ook dat er nergens een apotheker te vinden is op deze aardbol die het anti-gif heeft voor mijn kwaaltje. In mijn ogen is er maar een oplossing, net zo vaak tegen de lamp lopen totdat je je realiseert waarmee je bezig bent. Levenservaring dus...
Het "Less is more" principe van Thomasu is zeker een mooi uitgangspunt alhoewel ik denk dat je niet zomaar jezelf kunt "ompraten" zonder de daarbij behorende negatieve levenservaringen.
PS: Psychologen of medicatie zijn niet aan de orde. Ik weet dat ik zo ben, ik weet waarom ik zo ben en ik weet dat ik moet veranderen. Ik voel me ook niet beroerd of doodongelukkig. Ik ben me er gewoon van bewust dat ik op deze manier denk en dat dat niet een juiste manier is om in het leven te staan. Dat bewustzijn is al een grote stap voorwaarts. Ik was gewoon erg benieuwd of meer mensen zo denken en dat misschien wel als een last ondervinden. En of meer mensen bewust proberen dat te temperen.
[Dit bericht is gewijzigd door Moorhead op 14-01-2003 12:22]
Ik heb het vooral in de liefde. iedere keer tot nu toe als ik verliefd ben geweest op een meisje beginnen er binnen in mij naar verloop van tijd die vragen in mijn hoofd te komen 'ben ik gelukkig' 'is dit nou het' 'kan het nog beter zijn dan dit' en kom telkens weer tot de conclusie dat het toch nog ergens beter is. ookal weet ik zelf ook wel dat je moet koesteren wat je hebt.
Ook in de keuken komt het vooral tot uiting. iedereen die bij mij eet vind het geweldig maar ik ben er nooit tevreden over. altijd moet het anders. altijd moet het beter. altijd zijn er wel negatieve punten in te vinden.
de drang om beter te zijn/voelen/hebben is erg groot. soms zelfs te groot en dan doe ik iedereen pijn die ik geen pijn wil doen. alleen omdat ik niet tevreden ben met mezelf.
tevredenheid en accepteren zijn de sleutelwoorden die leiden tot gelukkigheid. en tot ik die heb gevonden blijf ik gewoon verbeteren 
quote:Ik zal ook niet van het een op ander veranderen in een zen boeddistische monnik
Op dinsdag 14 januari 2003 12:16 schreef Moorhead het volgende:
...Het "Less is more" principe van Thomasu is zeker een mooi uitgangspunt alhoewel ik denk dat je niet zomaar jezelf kunt "ompraten" zonder de daarbij behorende negatieve levenservaringen.
...
, mijn werk (recruiter) blijft dat competatieve van mij vragen. Ik ga alleen proberen er iets meer naar te streven, langzamerhand naar een evenwicht tussen competitie/streberigheid en innerlijke rust toe werken.Ik zie competitie, of verbeteringsdwang niet alleen als last, ik vind het in mijn werk, sport en hobbies juist erg leuk, en het maakt mij een gedreven persoon. Ik mis alleen momenten van rust. Ik ben de hele dag aan het knallen, val om 2330 als een blok in slaap en de volgende dag begint om 0700 het liedje weer van voor af aan.
quote:Ja dit bovenstaande heb ik en heel erg. En ik doe dan mensen pijn doormiddel van het nog veel fouter te doen, maar het initiatief is wel goed bedoeld.
Op dinsdag 14 januari 2003 12:24 schreef iKKe007 het volgende:
de drang om beter te zijn/voelen/hebben is erg groot. soms zelfs te groot en dan doe ik iedereen pijn die ik geen pijn wil doen. alleen omdat ik niet tevreden ben met mezelf.
En dan het allergrootste probleem is dat de familie om mij heen, vooral mijn ouders nou niet begrijpen dat ik dus dingen helemaal niet zo bedoel. En het is uitgelegt maar ja ze hebben een standaard voor alles en dus ook een antwoord voor alles.
En wat boven zag staan bij de topic starter dat over het materialistisch zijn. Nou daar ben ik er wel eentje van denk ik.
Als ik bijvoorbeeld iets zie in de winkel wat ik graag zou willen hebben en ik koop het niet, dan blijft het maar doorzweven in mijn hoofd en moet ik het kopen. Ja er zijn natuurlijk wel grenzen, maar ik vind dit wel zeer vervelend gedrag, en heb het ook al sinds dat ik klein meisje was.
[Dit bericht is gewijzigd door Lewis.de.boxer op 14-01-2003 15:52]
quote:Irritant is dat he? Ik heb precies hetzelfde. Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb dan gaat het er niet meer uit ook niet. Alle consumententests worden aangesleept en fora worden geraadpleegd om de boel te rechtvaardigen en als ik het dan alsnog niet krijg....tja dan ben ik net een klein kind wiens lollie wordt afgepakt door kwajongens die een kop groter zijn.
Op dinsdag 14 januari 2003 15:38 schreef Lewis.de.boxer het volgende:[..]
En wat boven zag staan bij de topic starter dat over het materialistisch zijn. Nou daar ben ik er wel eentje van denk ik.
Als ik bijvoorbeeld iets zie in de winkel wat ik graag zou willen hebben en ik koop het niet, dan blijft het maar doorzweven in mijn hoofd en moet ik het kopen.
quote:Precies.
Op dinsdag 14 januari 2003 12:16 schreef Moorhead het volgende:
Ik weet dat ik zo ben, ik weet waarom ik zo ben en ik weet dat ik moet veranderen. Ik voel me ook niet beroerd of doodongelukkig. Ik ben me er gewoon van bewust dat ik op deze manier denk en dat dat niet een juiste manier is om in het leven te staan. Dat bewustzijn is al een grote stap voorwaarts.
Bewustzijn, er naar kunnen kijken, acceptatie en uiteindelijk zelf stappen ondernemen om het te veranderen
.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ja ongelofeloos irritant. Wat doe jij eraan om dit te veranderen. Heb je een tip, want ik weet wel dat ik er echt gek van word van dat stomme gedrag. En het is toch echt niet erfelijk, ik heb dit echt zelf. Zelfs toen ik jong had, was het zo erg omdat ik nog geen eigen geld had dat ik soms dingen ging stelen om het toch te krijgen. Dat is allang niet meer zo, maar wat ik dus wil weten is waarom doe ik dit.
Op woensdag 15 januari 2003 11:40 schreef Moorhead het volgende:[..]
Irritant is dat he? Ik heb precies hetzelfde. Als ik eenmaal iets in mijn hoofd heb dan gaat het er niet meer uit ook niet. Alle consumententests worden aangesleept en fora worden geraadpleegd om de boel te rechtvaardigen en als ik het dan alsnog niet krijg....tja dan ben ik net een klein kind wiens lollie wordt afgepakt door kwajongens die een kop groter zijn.
|
|
