R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Dexamfetamine is niet meer verkrijgbaar .Daarom was ik ook zo verrast vorige week om te lezen dat sommigen hier blijkbaar nog wel dex kunnen krijgen:Pquote:Op maandag 10 februari 2020 16:03 schreef Erbo79 het volgende:
[..]
Ik liep (en loop) nog bij de psychiater toen we massaal moesten overstappen naar Amfexa. Ik kreeg daar dermate veel klachten van (m.n. een continue duizeligheid) dat ik op basis van een medische indicatie terug mocht naar dexamfetamine. Volgens mij moet jij dat ook wel voor elkaar kunnen krijgen als je aangeeft dat de Amfexa niets voor je doet...
Over de discussie (die misschien al lang voorbij is, maar ik loop nu pas tegen dit forum aan en wil toch graag reageren): tegen mensen die huiverig zijn om medicatie te gaan gebruiken zeg ik altijd dat je het altijd kan proberen en niet direct ergens aan vast zit. Als je jezelf niet meer herkent, of veel last van bijwerkingen hebt, stop dan weer. Onder begeleiding van een psychiater kan je gecontroleerd de verschillende types proberen in combinatie met verschillende doses. Probeer het in ieder geval, want de kans is groot dat je er ontzettend mee geholpen bent.
In mijn regio is dex al vanaf juli vorig jaar uit de handel en krijg je in plaats daarvan dus nu amfexa.
Waar ik ook enorm tegenop zie is al het geregel mbt amfexa .. dat houd mij zodanig tegen dat ik nog maar ff bij de methylfenidaat blijf. Heb op dit moment niet de puf om er in te verdiepen
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Dat moet je niet zomaar accepteren hoor. Als je goede argumenten hebt kan de psych/huisarts je een recept voor dex geven op medische indicatie. Mijn dex is wel eens uit Limburg naar het Noorden van het land gereden vanwege de leveringsproblemen, maar het lukt uiteindelijk altijd wel.quote:Op dinsdag 11 februari 2020 12:42 schreef puzziepie het volgende:
[..]
Dexamfetamine is niet meer verkrijgbaar .Daarom was ik ook zo verrast vorige week om te lezen dat sommigen hier blijkbaar nog wel dex kunnen krijgen:P
In mijn regio is dex al vanaf juli vorig jaar uit de handel en krijg je in plaats daarvan dus nu amfexa.
Waar ik ook enorm tegenop zie is al het geregel mbt amfexa .. dat houd mij zodanig tegen dat ik nog maar ff bij de methylfenidaat blijf. Heb op dit moment niet de puf om er in te verdiepen
Werkte dex beter voor je dan Amfexa?
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Ik ben niet begonnen met amfexa..omdat ik zoveel moet bijbetalenquote:
[..]
Dat moet je niet zomaar accepteren hoor. Als je goede argumenten hebt kan de psych/huisarts je een recept voor dex geven op medische indicatie. Mijn dex is wel eens uit Limburg naar het Noorden van het land gereden vanwege de leveringsproblemen, maar het lukt uiteindelijk altijd wel.
Werkte dex beter voor je dan Amfexa?
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Maar mis je de medicatie dan niet?quote:
[..]
Ik ben niet begonnen met amfexa..omdat ik zoveel moet bijbetalen
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Ik slik sinds die tijd weer methylfenidaat , maar ik merk er weinig van.quote:
[..]
Maar mis je de medicatie dan niet?
Dus ik moet weer doorverwezen worden naar een psych ..en dat is een ramp
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Dat is balen voor je! Ik hoop dat je de stap van doorverwijzing durft te nemen.quote:
[..]
Ik slik sinds die tijd weer methylfenidaat , maar ik merk er weinig van.
Dus ik moet weer doorverwezen worden naar een psych ..en dat is een ramp
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Die had ik al een keer genomen ...dat maakt het ook zo frustrerendquote:
[..]
Dat is balen voor je! Ik hoop dat je de stap van doorverwijzing durft te nemen.
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Van methylfenidaat word ik ook anti-sociaal en sta ik minder open voor dingen die een spontane reactie vergen, terwijl ik van nature hypersociaal en impulsief benquote:
[..]
En dat ook ja. En ik ben van mezelf al niet zo sociaal.
Doelgerichter = minder openstaan voor spontane dingen. Zoals een creatieve dagdroom, of een onverwacht gesprek met een collega.
Al is dat laatste wel te verklaren
Ik denk dat impulsief en sociaal behoorlijk in hetzelfde hoekje zitten. Ze zijn er allebei van afhankelijk wat je met prikkels doet, dus als je door medicijnen minder met prikkels doet...quote:Op dinsdag 11 februari 2020 14:14 schreef Ifrane het volgende:
[..]
Van methylfenidaat word ik ook anti-sociaal en sta ik minder open voor dingen die een spontane reactie vergen, terwijl ik van nature hypersociaal en impulsief ben
Al is dat laatste wel te verklaren
Nog een opmerking. Dit is vanuit mijn eigen ervaring, dus niet wetenschappelijk, of zo. Maar: Omdat methylfenidaat je zo doelgericht maakt, is het wel belangrijk dat er daadwerkelijk iets voor je te doen valt.
Als je problemen mede worden veroorzaakt door een gebrek aan uitdaging op school of werk kan alleen methylfenidaat de boel juist verergeren. Ben je halverwege de ochtend alweer door je dagtaak heen, zit je daar nog met al die energie.
Dus als je in zo'n geval medicatie overweegt, dat zou je dat dan ook moeten aanpakken. Is ook een overweging voor ouders ed.
[ Bericht 3% gewijzigd door Jake_Skywalker op 12-02-2020 09:11:19 ]
Als je problemen mede worden veroorzaakt door een gebrek aan uitdaging op school of werk kan alleen methylfenidaat de boel juist verergeren. Ben je halverwege de ochtend alweer door je dagtaak heen, zit je daar nog met al die energie.
Dus als je in zo'n geval medicatie overweegt, dat zou je dat dan ook moeten aanpakken. Is ook een overweging voor ouders ed.
[ Bericht 3% gewijzigd door Jake_Skywalker op 12-02-2020 09:11:19 ]
Die kun je dan toch in iets anders steken? Iets opruimen, wat lezen, of gewoon super gefocust scrollen.quote:
Nog een opmerking. Dit is vanuit mijn eigen ervaring, dus niet wetenschappelijk, of zo. Maar: Omdat methylfenidaat je zo doelgericht maakt, is het wel belangrijk dat er daadwerkelijk iets voor je te doen valt.
Als je problemen mede worden veroorzaakt door een gebrek aan uitdaging op school of werk kan alleen methylfenidaat de boel juist verergeren. Ben je halverwege de ochtend alweer door je dagtaak heen, zit je daar nog met al die energie.
Dus als je in zo'n geval medicatie overweegt, dat zou je dat dan ook moeten aanpakken. Is ook een overweging voor ouders ed.
Dat laatste wil ik nog weleens hebben ook als ik wel dingen te doen heb. 
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
De eeuwige rabbitholesquote:
[..]
Die kun je dan toch in iets anders steken? Iets opruimen, wat lezen, of gewoon super gefocust scrollen.
als ik me weer eens afvraag hoe iets werkt, of waarom iets heet zoals t heet oid, ben ik zo weer een uur kwijt met zoeken en lezen. Bijkomend voordeel is dat ik een goeie ben voor pubquizes ect, maar verder 
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Als er een ander ding is waar je die energie in kan (en mag) steken, dan is dat prima. Dan heb je in ieder geval ‘iets’ te doen. Ik bedoel meer de situaties waar dat ook niet kan. Bijvoorbeeld wanneer je als kind steeds stil moet zitten totdat de rest klaar is.quote:
[..]
Die kun je dan toch in iets anders steken? Iets opruimen, wat lezen, of gewoon super gefocust scrollen.
Ja. Kennis.quote:
[..]
De eeuwige rabbitholes
[ afbeelding ]
God ik heb zoveel kennis, ben heel goed in dat soort spellen (behalve als het over sport of acteurs gaat, die verbinding is niet aangelegd in mijn brein). Een uur maar? 😜 Ik kan drie dagen aaneen ieder artikel over een onderwerp dat er maar te vinden is afstruinen. Ook als het dezelfde artikelen op verschillende media zijn, omdat daar soms dan toch nog iets anders tussen staat. Koekoek. Gisteren viel er een kwartje bij me tijdens het koken (want was het onderzoek aan het terugspelen in mijn hoofd) en daarna bleven ze maar vallen en vallen en nu valt mijn hele leven op zijn plaats. De horror.
Dat is een fout in het onderwijssysteem. Dat stil zitten is vreselijk, continu gerectificeerd worden ook. Daarom heb ik mijn kind op een Jenaplan gezet. Hij is 1 grote en creatieve energiecentrale en op dat onderwijs wordt daar rekening mee gehouden.quote:
[..]
Als er een ander ding is waar je die energie in kan (en mag) steken, dan is dat prima. Dan heb je in ieder geval ‘iets’ te doen. Ik bedoel meer de situaties waar dat ook niet kan. Bijvoorbeeld wanneer je als kind steeds stil moet zitten totdat de rest klaar is.
Ken je Brammetje Baas? Is een leuke (kinder)film daarover.
Eerst mocht ik niet meer bij het raam zitten. Daarna mocht ik niet achteraan de klas zitten. Ik mocht niet vooraan de klas zitten, niet in het midden van een rij, ik hield iedereen van zijn werk af die achter of naast me zat. Uiteindelijk toch maar weer naast het raam. Staren was beter dan kletsen. Adhd was toen nog niet zo bekend, althans, niemand van de docenten wist er blijkbaar vanaf in die tijd want er had echt wel een belletje moeten rinkelen.
Ik was heel goed in tekenen. Ze hadden me ook gewoon mijn tekenboek kunnen geven. Of docu-boeken. Was ook vaak als een van de eersten klaar en ja dan ga je wiebelen, met je voeten tikken, op twee poten staan, geluidjes maken, gedoe. Een kind kan daar niet zoveel aan doen.
Ik was heel goed in tekenen. Ze hadden me ook gewoon mijn tekenboek kunnen geven. Of docu-boeken. Was ook vaak als een van de eersten klaar en ja dan ga je wiebelen, met je voeten tikken, op twee poten staan, geluidjes maken, gedoe. Een kind kan daar niet zoveel aan doen.
Dat is inderdaad waar ik op doel. Als ik in zo'n situatie medicatie had gekregen had ik dat vreselijk gevonden. Het had het probleem verergerd in plaats van verbeterd.quote:
Was ook vaak als een van de eersten klaar en ja dan ga je wiebelen, met je voeten tikken, op twee poten staan, geluidjes maken, gedoe. Een kind kan daar niet zoveel aan doen.
Het probleem is dat je graag iets wilt doen, maar dat mag niet. En van medicatie wordt de drang om iets te doen bij mij alleen maar sterker.
[ Bericht 1% gewijzigd door Jake_Skywalker op 12-02-2020 10:36:48 ]
Daar zit dan ook een flinke overlap met ASS.quote:
[..]
Ja. Kennis.
De horror.
I'm fed up with all this Wi-fi-high-fiving
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
Klopt. Ben ook absoluut geen voorstander van medicatie op basisschoolleeftijd. Of dat ze tegenwoordig je richting bepalen op basis van je gedrag ook ipv alleen de cito. Ik ging naar havo-vwo en had dat met de juiste begeleiding en tegen die tijd dus wel medicatie prima af kunnen ronden. Ben echter gezakt tot kaderquote:
[..]
Dat is inderdaad waar ik op doel. Als ik in zo'n situatie medicatie had gekregen had ik dat vreselijk gevonden. Het had het probleem verergerd in plaats van verbeterd.
Het probleem is dat je graag iets wilt doen, maar dat mag niet. En van medicatie wordt de drang om iets te doen bij mij alleen maar sterker.
totaal nooit voor wat dan ook de moeite genomen om te leren. Maargoed, er werd me thuis ook nooit gevraagd of ik überhaupt huiswerk had.Dat gaan we zelf dus helemaal anders doen.
Dit is nog de minste.quote:
[..]
Daar zit dan ook een flinke overlap met ASS.
Maarjaaaa eerst het onderzoek maar afwachten en op mijn handen zitten. 
Ja, inderdaad. Als er daadwerkelijk iets van je gevraagd wordt (of je in de positie bent jezelf bezig te houden) dan kan medicatie wel nuttig zijn.quote:
Ik ging naar havo-vwo en had dat met de juiste begeleiding en tegen die tijd dus wel medicatie prima af kunnen ronden.
Terwijl alle medicijnen die je als volwassen ADHD-er krijgt voorgeschreven eigenlijk alleen bestemd zijn voor die leeftijdsgroep en (volgens mij) nooit officieel zijn vrijgegeven voor volwassenen. Of in ieder geval pas zeer recentelijk.quote:
Klopt. Ben ook absoluut geen voorstander van medicatie op basisschoolleeftijd.
Daar kun je je over buigen natuurlijk. Volwassenen houden zich in, over het algemeen heeft alleen de volwassene zelf ècht last van zijn symptomen. Het kan irritant zijn voor omgeving maar daar is ook alles mee gezegd.quote:
[..]
Terwijl alle medicijnen die je als volwassen ADHD-er krijgt voorgeschreven eigenlijk alleen bestemd zijn voor die leeftijdsgroep en (volgens mij) nooit officieel zijn vrijgegeven voor volwassenen. Of in ieder geval pas zeer recentelijk.
Kinderen moeten in een model passen, want scholen zijn ingericht op modellen, maar kinderen trekken zich geen fuck aan van in modellen passen. Leerkrachten en anderen hebben daar wel veel last van afwezige aanwezigerds of aanwezige afwezigerds en dan is het toch best wel handig dat je er een pil in kunt gooien zodat ze iig lekker apathisch worden en het lesmateriaal gewoon gevolgd kan worden binnen de gegeven tijden.
Althans dat is mijn mening hierop.
Zo ging het overigens bij mij ook enigszins. Qua IQ kan ik echt wel HAVO-VWO/HBO maar het advies van de onderwijzer van groep 8 was LTS, daar waren papa en mama het niet mee eens dus werd het gulden middenweg MAVO (wetende dat ik dus meer kan) en die heb ik met 2 vingers in de neus gehaald zonder ooit ene fuck gedaan te hebben. Vervolgens 5 jaar gedaan over een 3 jarige MBO niveau 3 opleiding, echt verschrikkelijk. Gewoon niet kunnen leren en nooit de goede begeleiding gehad. Allemaal ontzettend goed voor m'n zelfbeeld (..niet dus). De diagnose ADHD kwam pas op m'n 28e.quote:
Ik ging naar havo-vwo en had dat met de juiste begeleiding en tegen die tijd dus wel medicatie prima af kunnen ronden. Ben echter gezakt tot kader totaal nooit voor wat dan ook de moeite genomen om te leren. Maargoed, er werd me thuis ook nooit gevraagd of ik überhaupt huiswerk had.
Fast forward naar nu; werk ik inmiddels al bijna 13 jaar bij dezelfde werkgever waar ik veel kansen aangeboden heb gekregen en heb ik me gewoon opgewerkt naar een HBO+ functie.
Linksom of rechtsom kom je er (als ADHD-er) wel
.
Dankjewel, dat is ongeveer de kern van de discussie die ik hier probeerde te voeren.quote:
Kinderen moeten in een model passen, want scholen zijn ingericht op modellen, maar kinderen trekken zich geen fuck aan van in modellen passen. Leerkrachten en anderen hebben daar wel veel last van afwezige aanwezigerds of aanwezige afwezigerds en dan is het toch best wel handig dat je er een pil in kunt gooien zodat ze iig lekker apathisch worden en het lesmateriaal gewoon gevolgd kan worden binnen de gegeven tijden.
Althans dat is mijn mening hierop.
Het model klopt niet. Dáár gaat het mis. Niet bij die kinderen, maar het systeem waarin zij terecht komen. Dat moet echt gaan veranderen, in plaats van kinderen maar te gaan drogeren.
En dat vinden ze dus een afwijking genaamd ADHD. Gast, zo onwijs veel mensen hebben dat. Daarom verzet ik me ook tegen die medicalisering van 'ADHD' als een soort afwijking. Het is gewoon een karaktertrek. Niets mis mee.quote:
Ik was heel goed in tekenen. Ze hadden me ook gewoon mijn tekenboek kunnen geven. Of docu-boeken. Was ook vaak als een van de eersten klaar en ja dan ga je wiebelen, met je voeten tikken, op twee poten staan, geluidjes maken, gedoe. Een kind kan daar niet zoveel aan doen.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Ik had een VWO advies en mocht er ook heen na de brugklas, maar 'ze vonden met het type er niet voor'quote:
[..]
Zo ging het overigens bij mij ook enigszins. Qua IQ kan ik echt wel HAVO-VWO/HBO maar het advies van de onderwijzer van groep 8 was LTS, daar waren papa en mama het niet mee eens dus werd het gulden middenweg MAVO (wetende dat ik dus meer kan) en die heb ik met 2 vingers in de neus gehaald zonder ooit ene fuck gedaan te hebben. Vervolgens 5 jaar gedaan over een 3 jarige MBO niveau 3 opleiding, echt verschrikkelijk. Gewoon niet kunnen leren en nooit de goede begeleiding gehad. Allemaal ontzettend goed voor m'n zelfbeeld (..niet dus). De diagnose ADHD kwam pas op m'n 28e.
Fast forward naar nu; werk ik inmiddels al bijna 13 jaar bij dezelfde werkgever waar ik veel kansen aangeboden heb gekregen en heb ik me gewoon opgewerkt naar een HBO+ functie.
Linksom of rechtsom kom je er (als ADHD-er) wel
Klopte ook wel. Daarna met 2 vingers in de neus HAVO gehaald en verder later losse opleidingen en cursussen gevolgd (en gerichte vakcursussen zijn 10.000 x beter te volgen omdat ze concreet en doelgericht zijn).
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Als jij het zo ervaart, en het leven voor jou wel werkt, dan is dat mooi.quote:
[..]
En dat vinden ze dus een afwijking genaamd ADHD. Gast, zo onwijs veel mensen hebben dat. Daarom verzet ik me ook tegen die medicalisering van 'ADHD' als een soort afwijking. Het is gewoon een karaktertrek. Niets mis mee.
Iedereen heeft problemen in zijn leven en dingen waar hij tegenop ziet/die niet lukken etc.quote:
[..]
Als jij het zo ervaart, en het leven voor jou wel werkt, dan is dat mooi.
Dat wil nog niet zeggen dat bepaalde karaktertrekken waar an sich niets mis mee is, middels psychofarmaceutica onderdrukt moeten worden.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Het is vooral handig om het gebrek aan bepaalde eigenschappen omhoog te krijgen wanneer nodig. Dat dingen voor jou werken, zegt natuurlijk helemaal niets over anderen. Je mag je mening hebben, maar druk die lekker niet door andermans strot heen. Iedereen is anders.quote:
[..]
Iedereen heeft problemen in zijn leven en dingen waar hij tegenop ziet/die niet lukken etc.
Dat wil nog niet zeggen dat bepaalde karaktertrekken waar an sich niets mis mee is, middels psychofarmaceutica onderdrukt moeten worden.
In de basis zijn medicatie symptoomonderdrukking. Gezien de extreem lange wachttijden bij de GGZ waar je eerder een psychiater kan spreken die je medicatie voorschrijft dan een zinvolle therapie van een psycholoog, komt het voor de GGZ beter uit om medicatie voor te schrijven en zo het wachten "bearable" te maken.quote:
[..]
En dat vinden ze dus een afwijking genaamd ADHD. Gast, zo onwijs veel mensen hebben dat. Daarom verzet ik me ook tegen die medicalisering van 'ADHD' als een soort afwijking. Het is gewoon een karaktertrek. Niets mis mee.
[ Bericht 0% gewijzigd door Erasmus op 12-02-2020 14:07:27 ]
Als iemand vier jaar lang uitgebreide onderzoeksverslagen moet tikken om tot zijn/ haar doel te komen, en dat lukt niet zonder medicatie, dan is dat dus wel een probleem. Fijn dan dat er pilletjes zijn die ervoor zorgen dat die verslagen toch op tafel komen om even een heel basaal voorbeeld te noemen.
Als iedereen zich gewoon lekker met zichzelf bemoeit en zijn leven inricht hoe hij/ zij wil, zonder zich daarvoor te hoeven verdedigen, dat zou echt top zijn.
Zelfde met genderzaken, homofilie e.d. Moet iedereen heerlijk lekker zelf weten zonder dat de wereld er een probleem van maakt. Onnodig.
Als iedereen zich gewoon lekker met zichzelf bemoeit en zijn leven inricht hoe hij/ zij wil, zonder zich daarvoor te hoeven verdedigen, dat zou echt top zijn.
Zelfde met genderzaken, homofilie e.d. Moet iedereen heerlijk lekker zelf weten zonder dat de wereld er een probleem van maakt. Onnodig.
Maar er valt meestal bar weinig aan karaktertrekken te veranderen, ook niet middels therapie.quote:
[..]
In de basis zijn medicatie symptoomonderdrukking. Gezien de extreem lange wachttijden bij de GGZ waar je eerder een psychiater kan spreken die je medicatie voorschrijft dan een zinvolle therapie van een psycholoog, komt het voor de GGZ beter uit om medicatie voor te schrijven en zo het wachten "bearable" te maken.
Wat je wel kan leren is er beter mee om leren gaan en er rekening mee houden.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Mijn belangrijkste valkuil is moeite met overzicht houden, maar dat heb ik bijvoorbeeld voor op mijn werk met ondersteuning van medicatie geleerd. Nu kan ik voor het uitvoeren van mijn taken op werk ook voldoende overzicht houden zonder ondersteuning van medicatie. Hierdoor gebruik ik tegenwoordig geen medicatie meer. (Heb wel geluk dat mijn werk vrij divers is en ik het zo kan indelen dat het aansluit op hoe ik functioneer)
Daarmee is door middel van medicatie ook de oorzaak aangepakt. Maar blijkbaar komt dat niet vaak voor, want ik hoor weinig mensen die een zelfde proces ervaren door in eerste instantie ondersteuning met medicatie.
Het is altijd óf óf hier. Wel weer typisch natuurlijk.
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 12-02-2020 14:16:58 ]
Daarmee is door middel van medicatie ook de oorzaak aangepakt. Maar blijkbaar komt dat niet vaak voor, want ik hoor weinig mensen die een zelfde proces ervaren door in eerste instantie ondersteuning met medicatie.
Het is altijd óf óf hier. Wel weer typisch natuurlijk.
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 12-02-2020 14:16:58 ]
Ooit eens bedacht dat die persoon dan in de kern niet geschikt is voor het tikken van uitgebreide onderzoeksverslagen en dus beter iets anders kan gaan doen ipv zichzelf door middel van psychofarmaceutica in een keurslijf te laten drukken?quote:
Als iemand vier jaar lang uitgebreide onderzoeksverslagen moet tikken om tot zijn/ haar doel te komen, en dat lukt niet zonder medicatie, dan is dat dus wel een probleem. Fijn dan dat er pilletjes zijn die ervoor zorgen dat die verslagen toch op tafel komen om even een heel basaal voorbeeld te noemen.
Als iemand iedere keer alcohol moet drinken omdat hij anders zijn presentatie voor een publiek niet durft te geven, dan zou je toch ook zeggen dat die persoon niet geschikt is voor het geven van presentaties voor publiek ipv dat het fijn is dat hij zichzelf even moed kan indrinken?
Er hoeft hier niemand zich 'te verdedigen'.quote:Als iedereen zich gewoon lekker met zichzelf bemoeit en zijn leven inricht hoe hij/ zij wil, zonder zich daarvoor te hoeven verdedigen, dat zou echt top zijn.
Prima. Al ga ik geen man aanspreken met zij, dat mogen ze dan ook niet van mij verwachten (of zelfs afdwingen).quote:Zelfde met genderzaken, homofilie e.d. Moet iedereen heerlijk lekker zelf weten zonder dat de wereld er een probleem van maakt. Onnodig.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Ik ga ook een therapie volgen hoe ik ermee moet leren omgaan. Helemaal weg gaat het natuurlijk nooit.quote:
[..]
Maar er valt meestal bar weinig aan karaktertrekken te veranderen, ook niet middels therapie.
Wat je wel kan leren is er beter mee om leren gaan en er rekening mee houden.
Op den duur wil ik ook zonder medicijnen prima kunnen functioneren. Want zonder heb ik he-le-maal geen focus en rust in mijn hoofd.
[ Bericht 3% gewijzigd door Erasmus op 12-02-2020 14:21:34 ]
quote:
[..]
Ik ga ook een therapie volgen hoe ik ermee moet leren omgaan. Helemaal weg gaat het natuurlijk nooit.
Op den duur wil ik ook zonder medicijnen prima kunnen functioneren.
Ik heb nooit, echt nooit rust in mijn hoofd, maar wat is daar nou zo erg aan? Heeeeeel veel mensen hebben dat nooit. Sterker nog, zo'n beetje iedereen die ik ken heeft dat niet. Ik vraag me oprecht af hoeveel mensen dat wel hebben.quote:Want zonder heb ik he-le-maal geen focus en rust in mijn hoofd.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
EN wat ik iedere ADHD-er kan aanraden: zorg voor fysieke actie. Zoek een BUITENsport en doe dat regelmatig. Zoek de natuur op. Ga houthakken. Ga een hut/vlot/vuurtje bouwen.
We zijn niet gemaakt voor al dat stomme gekloot op kantoor de hele dag. Wij zijn veel meer buiten en actieve mensen.
Geloof me nou, het gaat een wereld van verschil maken.
We zijn niet gemaakt voor al dat stomme gekloot op kantoor de hele dag. Wij zijn veel meer buiten en actieve mensen.
Geloof me nou, het gaat een wereld van verschil maken.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Dan ga je er dus impliciet al vanuit dat we dat allemaal niet doen en daar niet zelf achter zijn gekomen? Oké.quote:
EN wat ik iedere ADHD-er kan aanraden: zorg voor fysieke actie. Zoek een BUITENsport en doe dat regelmatig. Zoek de natuur op. Ga houthakken. Ga een hut/vlot/vuurtje bouwen.
We zijn niet gemaakt voor al dat stomme gekloot op kantoor de hele dag. Wij zijn veel meer buiten en actieve mensen.
Geloof me nou, het gaat een wereld van verschil maken.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 12-02-2020 14:55:04 ]
Dat zeg ik niet, het is maar een goedbedoeld advies hoor.quote:Op woensdag 12 februari 2020 14:54 schreef Chia het volgende:
[..]
Dan ga je er dus al vanuit dat we dat allemaal per definitie niet doen en daar niet zelf achter zijn gekomen? Oké.
Maar mijn ervaring is dat het gros vd mensen dat niet doet nee.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Daarmee limiteer je jezelf onnodig.quote:
[..]
Ooit eens bedacht dat die persoon dan in de kern niet geschikt is voor het tikken van uitgebreide onderzoeksverslagen en dus beter iets anders kan gaan doen ipv zichzelf door middel van psychofarmaceutica in een keurslijf te laten drukken?
Als iemand iedere keer alcohol moet drinken omdat hij anders zijn presentatie voor een publiek niet durft te geven, dan zou je toch ook zeggen dat die persoon niet geschikt is voor het geven van presentaties voor publiek ipv dat het fijn is dat hij zichzelf even moed kan indrinken?
Wat nou als je supergraag onderzoeksverslagen-tikker wil worden? Wat nu als je een briljant idee hebt en dat idee middels publieke presentaties aan de man wilt brengen? Er zijn ook andere middelen tegen stress, je hoeft geen dubbele whisky weg te tikken.
Ga je al die dingen dan maar niet doen omdat je alleen maar ‘geschikt’ zou zijn als je het 100% zonder hulpmiddelen kan?
En waar leg je die grens?
Ritalin werd oorspronkelijk voorgeschreven voor narcolepsie. Dat is een neurologische aandoening waarbij je meerdere keren plotseling ineens in slaap valt. Als je dat een beetje heftig hebt houd je het in geen enkele baan lang vol.
Als dat je ‘natuurlijke toestand’ is, betekent dat je nergens geschikt voor bent? Moet je dan ook maar accepteren dat je geen betaald werk kan doen? Of is dat weer heel anders?
Ik vind het hier eigenlijk vooral óf. De nuance die meneer De_Onnoembare probeert in te brengen wordt telkens per definitie niet gewaardeerd en hij wordt afgeschilderd als iemand die een mening doordrukt terwijl hij volgens mij niets anders doet dan zijn visie delen op ADHD (en of dat label überhaupt als zodanig zou moeten bestaan) en niet lyrisch is over medicijnen.quote:Op woensdag 12 februari 2020 14:14 schreef Chia het volgende:
Het is altijd óf óf hier. Wel weer typisch natuurlijk.
Het gaat dan eigenlijk veel meer om menselijkheid dan om een verzonnen ziektebeeld c.q. afwijking.
Ik vind die discussie persoonlijk ook erg interessant en vind het soms verbazingwekkend hoe kortzichtig daar op wordt gereageerd in dit topic. Je moet je als ADHD-er toch niet in een hoekje laten wegzetten denk ik.
Ik verwonderde me er alleen over dat ik hier de enige lijk te zijn met die ervaring. Ik heb na de beginperiode ook amper last gehad van bijwerkingen (ook geen rebound), dus behoor misschien ook inderdaad tot de lucky few.
Het is echt niet zo dat de anderen hier alleen maar lyrisch zijn over medicatie. In dit topic wijs ik er bijvoorbeeld op dat het creativiteit en spontaniteit onderdrukt en dat het onder bepaalde omstandigheden de problemen juist verergeren kan...quote:
De nuance die meneer De_Onnoembare probeert in te brengen wordt telkens per definitie niet gewaardeerd en hij wordt afgeschilderd als iemand die een mening doordrukt terwijl hij volgens mij niets anders doet dan zijn visie delen op ADHD (en of dat label überhaupt als zodanig zou moeten bestaan) en niet lyrisch is over medicijnen.
Er is ook niks mis met zijn visie. En er is niks mis met de keuze om all natural te gaan. Maar hou dat dan bij jezelf: Ikzelf vind medicijnen geen goed idee want ik zie mijn adhd als onderdeel van mijn karakter dus wil ik dat niet onderdrukken.
En niet: Medicijnen zijn geen goed idee want adhd is onderdeel van je karakter dus moet je dat niet onderdrukken.
Daarmee impliceer je dat jouw visie een algemene waarheid is, die opgaat voor iedereen. En dat is niet zo.
Het kutte is dus wel dat ik zonder medicijnen (en daarvoor ookal) totaal niet kan concentreren op één taak. Ik heb genoeg energie, maar dan voor 10 dingen tegelijk en dat allemaal kwalitatief matig.quote:
[..]
Het is echt niet zo dat de anderen hier alleen maar lyrisch zijn over medicatie. In dit topic wijs ik er bijvoorbeeld op dat het creativiteit en spontaniteit onderdrukt en dat het onder bepaalde omstandigheden de problemen juist verergeren kan...
Er is ook niks mis met zijn visie. En er is niks mis met de keuze om all natural te gaan. Maar hou dat dan bij jezelf: Ikzelf vind medicijnen geen goed idee want ik zie mijn adhd als onderdeel van mijn karakter dus wil ik dat niet onderdrukken.
En niet: Medicijnen zijn geen goed idee want adhd is onderdeel van je karakter dus moet je dat niet onderdrukken.
Daarmee impliceer je dat jouw visie een algemene waarheid is, die opgaat voor iedereen. En dat is niet zo.
Ik ben blij dat ik nu wel op één ding kan concentreren en daarmee ook kwalitatief en productief blijf. Normaliter ben ik afgeleid als de pest.
Nee, je forceert jezelf middels drugs in een rol die je eigenlijk niet geschikt voor je is.quote:
[..]
Daarmee limiteer je jezelf onnodig.
Ik wou ook supergraag profvoetballer worden, helaas ben ik er niet geschikt voor. En als ik dan doping neem om het me wel te laten lukken, dan mag het opeens weer niet!quote:Wat nou als je supergraag onderzoeksverslagen-tikker wil worden?
Ja klopt, zoals een hele rits benzodiazepinen. Zelfde verhaal als een whisky weg tikken. Je doet dingen die niet bij je passen door middelen te nemen die je hersenwerking beinvloeden.quote:Wat nu als je een briljant idee hebt en dat idee middels publieke presentaties aan de man wilt brengen? Er zijn ook andere middelen tegen stress, je hoeft geen dubbele whisky weg te tikken.
Wat dacht je van dingen doen die je zonder drank of drugs tot je te nemen kan doen? Oftewel dingen doen die JE KAN.quote:Ga je al die dingen dan maar niet doen omdat je alleen maar ‘geschikt’ zou zijn als je het 100% zonder hulpmiddelen kan?
En waar leg je die grens?
Dat is daadwerkelijk een gevaarlijke ziekte. Als je in je auto of lopend op straat opeens neervalt, kan je dat je leven kosten. Onvergelijkbaar met 'ADHD" wat geen ziekte is en er gebeurt niets gevaarlijks of ernstigs met je als je geen ritalin (= speedvariant) neemt.quote:Ritalin werd oorspronkelijk voorgeschreven voor narcolepsie. Dat is een neurologische aandoening waarbij je meerdere keren plotseling ineens in slaap valt. Als je dat een beetje heftig hebt houd je het in geen enkele baan lang vol.
Ja een daadwerkelijke ziekte waarbij je in levensgevaar kan komen is heel anders dan druk en snel afgeleid zijn.quote:Als dat je ‘natuurlijke toestand’ is, betekent dat je nergens geschikt voor bent? Moet je dan ook maar accepteren dat je geen betaald werk kan doen? Of is dat weer heel anders?
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Ik doe meestal 5 dingen tegelijk. Ik zie niet in waarom ik dat zou onderdrukken middels speed. Wat is er zo erg aan?quote:
[..]
Ik ben blij dat ik nu wel op één ding kan concentreren en daarmee ook kwalitatief en productief blijf. Normaliter ben ik afgeleid als de pest.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
De reacties hier doen me denken aan mijn ervaringen met PsyQ: "Als je geen medicijnen wil nemen, wat doe je hier dan?"quote:
[..]
Ik vind het hier eigenlijk vooral óf. De nuance die meneer De_Onnoembare probeert in te brengen wordt telkens per definitie niet gewaardeerd en hij wordt afgeschilderd als iemand die een mening doordrukt terwijl hij volgens mij niets anders doet dan zijn visie delen op ADHD (en of dat label überhaupt als zodanig zou moeten bestaan) en niet lyrisch is over medicijnen.
Het gaat dan eigenlijk veel meer om menselijkheid dan om een verzonnen ziektebeeld c.q. afwijking.
Ik vind die discussie persoonlijk ook erg interessant en vind het soms verbazingwekkend hoe kortzichtig daar op wordt gereageerd in dit topic. Je moet je als ADHD-er toch niet in een hoekje laten wegzetten denk ik.
Het werd echt enorm gepushed en als ik zei dat ik meer erover wil weten om zodoende meer inzicht erin te krijgen en er beter mee om wil leren gaan zonder mezelf plat te spuiten, dan werd daar zeeeeeer negatief en dwingend op geantwoord. Uiteindelijk heb ik het wel voor elkaar gekregen bij ze trouwens.
Iedereen mag cojona krijgen!!!!!
Je mist mijn punt. Door juist met 5 dingen tegelijk bezig te zijn, waarvan er 4 totaal onbelangrijk te zijn, gaat het ten koste van mijn kwaliteit en productiviteit wat van écht belangrijk is. Denk aan werk maar bijvoorbeeld ook een iets simpels als een gesprek met je partner.quote:
[..]
Ik doe meestal 5 dingen tegelijk. Ik zie niet in waarom ik dat zou onderdrukken middels speed. Wat is er zo erg aan?
Fijn dat jij het hebt leren te beheersen, maar niet iedereen is niet zo ver als jij. Sterker nog, de diagnose heb ik heel kort pas en moet ik het nog plaatsen. Het feit dat ik met medicatie mijn symptomen tijdelijk kan onderdrukken geeft mij de ruimte om ermee leren om te gaan zonder dat het ten koste gaat van mijn werk en relaties.
Ik vind het erg als ik mijn werk niet goed gedaan krijg door constant afgeleid te zijn.
[ Bericht 2% gewijzigd door Erasmus op 12-02-2020 16:51:48 ]
Volgens die definitie is er dan wel heel weinig dat ik daadwerkelijk KAN.quote:
Nee, je forceert jezelf middels drugs in een rol die je eigenlijk niet geschikt voor je is.
Wat dacht je van dingen doen die je zonder drank of drugs tot je te nemen kan doen? Oftewel dingen doen die JE KAN.
Zo'n fijne handen-uit-de-mouwen baan klinkt leuk, maar is geen oplossing voor mij. Dat je niet stil kan zitten betekent nog niet automatisch dat je ook meteen een praktische doorpakker bent. Ik ben super onhandig, warrig en chaotisch. In een praktische job krijg ik niks voor elkaar, ik moet het echt van mijn denkvermogen hebben. Dus ik ben aangewezen op kantoorwerk.
Als dat ook af valt blijven er wel heel weinig opties over. Dozen sjouwen in een magazijn, wellicht. Totdat de ploegbaas erachter komt dat ik altijd de langzaamste ben en veel meer fouten maak dan de rest. Dan kan ik ook daar wieberen.
En dat terwijl ik een universitair verstand heb en met medicijnen prima kan functioneren. Maar met die talenten moet ik dan vooral niks doen. Want die zouden niet ‘echt’ zijn omdat ze alleen met medicatie tot uiting komen.
Dan blijft er heel weinig voor mij over. Heb geen zin om thuis te gaan zitten omdat ik niet voldoe aan een ander zijn definitie van 'natuurlijk'. Het is mijn leven.
Dus de ene neurologische aandoening is een ‘daadwerkelijke ziekte’ en de andere is een ‘verzinsel’? Waar ligt dan precies de grens?quote:
Dat is daadwerkelijk een gevaarlijke ziekte. Als je in je auto of lopend op straat opeens neervalt, kan je dat je leven kosten. Onvergelijkbaar met 'ADHD" wat geen ziekte is en er gebeurt niets gevaarlijks of ernstigs met je als je geen ritalin (= speedvariant) neemt.
Ik zie het verschil niet echt.
En over dat levensgevaar: Hoeveel verkeersongevallen zouden er gebeuren doordat warrige mensen met hun hoofd ergens anders zijn? Moeten die dan ook maar niet deel gaan nemen aan het verkeer? Want volgens jou 'kunnen' ze dat ook niet echt.
Allemaal lekker thuisblijven dan. Voordeel: je krijgt dan ook geen corona.
[ Bericht 0% gewijzigd door Jake_Skywalker op 12-02-2020 18:20:47 ]
Dit haakt hier mooi op in vind ik: https://dsmmeisjes.nl/ken(...)eurotypisch-te-zijn/quote:
Dus de ene neurologische aandoening is een ‘daadwerkelijke ziekte’ en de andere is een ‘verzinsel’? Waar ligt dan precies de grens?
Ik zie het verschil niet echt.
quote:Onderzoekers hebben complexe grafieken en bibliotheken vol boeken die de ‘normale’ menselijke ontwikkeling beschrijven. Verwachtingen over gedrag, leren, sociale interactie en fysieke ontwikkeling zijn opgebouwd rond die normen. Instellingen zoals scholen, sportcompetities en werkplaatsen zijn ontworpen om mensen die passen in de ontwikkelingsnormen tegemoet te komen.
Ik persoonlijk zou dit wel wat nuanceren. Er ligt in dit soort gedachtegoed een gevaar op de loer; men zou ADHD of autisme kunnen gaan zien als 'superpower' of juist een pluspunt (zoals in de quote hierboven) terwijl we juist zouden moeten pleiten voor gelijkheid.quote:De neurodiversiteitsbeweging is opgebouwd rond het idee dat ontwikkelingsverschillen zoals autisme, ADHD, dyslexie en leerstoornissen geen stoornissen zijn die moeten worden genezen, maar juist verschillen die moeten worden gerespecteerd. De leden van de neurodiversiteitsbeweging zijn vaak tegen het idee van een genezing voor autisme en andere verschillen.
Het concept van de neurodiversiteit is controversieel. De meningsverschillen hebben voor een groot deel direct te maken met verschillen in persoonlijke ervaring. Wanneer autisme extreem beperkend is of veel lichamelijk of geestelijk leed veroorzaakt, wordt het meestal gezien als een stoornis. Wanneer autisme een bron van vermogen en trots is, wordt het over het algemeen gezien als een pluspunt.
Maar ik vind deze visie wel echt beter passen dan de standaard vastgeroeste psychologische/medische visie op 'afwijkingen' als ADHD.
Het is een pluspunt als je vooral meepikt van de lusten en niet zoveel hinder hebt van de lasten.
), maar huishoudelijk? Een gezin draaiend houden? Terwijl ik ook voltijd studeer? Zorgen dat iedereen te eten, drinken, een schone leefomgeving en schone kleren hebben? Continu? Terwijl er chronisch zooi wordt gemaakt? HAHA. Nee. En ik word neurotisch van viezigheid en loop er letterlijk op vast. Ik ben wel chaotisch (duh), en zonder Ritalin pleur ik zelf ook alles overal neer. Met Ritalin gaat het op zijn plek en lukt het me ook om huiswerk te maken, boodschappen te doen, op tijd te koken, kind te wassen en naar bed te brengen en op tijd ook weer op school te krijgen al is dat laatste wel steeds op het nippertje. 🙈
Zonder die ik dat allemaal echt niet gebeuren, en zit al niet al te best in mijn vel (wegens externe factoren, niet wegens Rita). Als die dingen allemaal ook niet lukken is dat echt niet goed voor mij. Ik moet presteren. Zonder Rita loop ik alleen maar heen en weer spullen te verplaatsen zonder werkelijk iets nuttigs te doen.
Ja, dat voelt vreselijk inderdaad. Op het werk dat ik tot nu toe gedaan kon ik ook wel zonder (rennen van hot naar her en mooie presentaties met allerlei decoratienateriaal voor handen. Walhallaquote:
[..]
Je mist mijn punt. Door juist met 5 dingen tegelijk bezig te zijn, waarvan er 4 totaal onbelangrijk te zijn, gaat het ten koste van mijn kwaliteit en productiviteit wat van écht belangrijk is. Denk aan werk maar bijvoorbeeld ook een iets simpels als een gesprek met je partner.
Fijn dat jij het hebt leren te beheersen, maar niet iedereen is niet zo ver als jij. Sterker nog, de diagnose heb ik heel kort pas en moet ik het nog plaatsen. Het feit dat ik met medicatie mijn symptomen tijdelijk kan onderdrukken geeft mij de ruimte om ermee leren om te gaan zonder dat het ten koste gaat van mijn werk en relaties.
Ik vind het erg als ik mijn werk niet goed gedaan krijg door constant afgeleid te zijn.
), maar huishoudelijk? Een gezin draaiend houden? Terwijl ik ook voltijd studeer? Zorgen dat iedereen te eten, drinken, een schone leefomgeving en schone kleren hebben? Continu? Terwijl er chronisch zooi wordt gemaakt? HAHA. Nee. En ik word neurotisch van viezigheid en loop er letterlijk op vast. Ik ben wel chaotisch (duh), en zonder Ritalin pleur ik zelf ook alles overal neer. Met Ritalin gaat het op zijn plek en lukt het me ook om huiswerk te maken, boodschappen te doen, op tijd te koken, kind te wassen en naar bed te brengen en op tijd ook weer op school te krijgen al is dat laatste wel steeds op het nippertje. 🙈Zonder die ik dat allemaal echt niet gebeuren, en zit al niet al te best in mijn vel (wegens externe factoren, niet wegens Rita). Als die dingen allemaal ook niet lukken is dat echt niet goed voor mij. Ik moet presteren. Zonder Rita loop ik alleen maar heen en weer spullen te verplaatsen zonder werkelijk iets nuttigs te doen.
Puzzie
C'est La Fucking Vie
Heel erg herkenbaar ! En bij mij heeft het een hele tijd geduurd om dat überhaupt te kunnen accepteren , al was ik tegelijkertijd ook heel erg blij dat ik niet gek was, maar dat het een naam had en dat er medicijnen voor zijn. Ik worstel er zo nu en dan nog wel wel mee dat ik ADD heb, al heb ik het inmiddels wel geaccepteerd. AD(H)D-ers zijn vreselijke perfectionisten ...daar loop ik nog steeds wel eens in vast.quote:
[..]
Je mist mijn punt. Door juist met 5 dingen tegelijk bezig te zijn, waarvan er 4 totaal onbelangrijk te zijn, gaat het ten koste van mijn kwaliteit en productiviteit wat van écht belangrijk is. Denk aan werk maar bijvoorbeeld ook een iets simpels als een gesprek met je partner.
Fijn dat jij het hebt leren te beheersen, maar niet iedereen is niet zo ver als jij. Sterker nog, de diagnose heb ik heel kort pas en moet ik het nog plaatsen. Het feit dat ik met medicatie mijn symptomen tijdelijk kan onderdrukken geeft mij de ruimte om ermee leren om te gaan zonder dat het ten koste gaat van mijn werk en relaties.
Ik vind het erg als ik mijn werk niet goed gedaan krijg door constant afgeleid te zijn.
Sterkte iig
My age is very
Inappropriate
for my behavior
Inappropriate
for my behavior
Lol, eigenlijk vind ik dit wel een beetje tegenstrijdig. Wij ADHDers moeten gewoon stoppen met ons aanpassen en lekker onszelf zijn en doen waar we goed in zijn en de wereld moet dat maar accepteren. Daarentegen wil jij iemand die zichzelf is, niet accepteren.quote:
[..]
Ooit eens bedacht dat die persoon dan in de kern niet geschikt is voor het tikken van uitgebreide onderzoeksverslagen en dus beter iets anders kan gaan doen ipv zichzelf door middel van psychofarmaceutica in een keurslijf te laten drukken?
Als iemand iedere keer alcohol moet drinken omdat hij anders zijn presentatie voor een publiek niet durft te geven, dan zou je toch ook zeggen dat die persoon niet geschikt is voor het geven van presentaties voor publiek ipv dat het fijn is dat hij zichzelf even moed kan indrinken?
[..]
Er hoeft hier niemand zich 'te verdedigen'.
[..]
Prima. Al ga ik geen man aanspreken met zij, dat mogen ze dan ook niet van mij verwachten (of zelfs afdwingen).
Verder kan ik wel meegaan in je standpunt dat zonder pillen eigenlijk beter is. Alleen ik denk dat het soms niet anders kan.
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
Ja daar doelde ik op, zijn reactie verbaast me niet zoveel zegmaar.quote:
[..]
Daarentegen wil jij iemand die zichzelf is, niet accepteren.
Verder kan ik wel meegaan in je standpunt dat zonder pillen eigenlijk beter is. Alleen ik denk dat het soms niet anders kan.
Ah ja in een ideale wereld zou het allemaal zo makkelijk zijn.
Ik heb keihard moeten vechten voor m'n medicijnen en voor m'n gevoel moet ik dat nog steeds. Iedereen oppert allerlei alternatieven - visolie, diëten, noem het maar. Wat die mensen niet weten, is dat ik nog maar de halve week "functioneerde" en de andere helft van de week aan het bijkomen was. Maandag school, dinsdag slapen. Woensdag school, donderdag slapen. Vrijdag school, weekend bijkomen. Wat ze niet weten, is dat ik elk moment van elke dag met mezelf worstelde. Niet alleen met "druk zijn", maar vooral ook met niks kapot maken, niks laten vallen, niks vergeten, niet ontploffen, worstelen met m'n emoties die alle kanten op schoten, met alle geluiden. Dat ik daar zo moedeloos en wanhopig van werd dat ik mezelf meerdere keren heb geprobeerd van het leven te beroven, en dat ik uiteindelijk aan de Prozac en Seroquel zat, op m'n 14e. Dat ik op m'n 15e uiteindelijk ben opgenomen in een instelling, klinisch, en dat ze me daar ein-de-lijk overal vanaf haalden en ritalin gaven.
Zonder medicijnen ben ik emotioneel net een pendulum. Ik schiet alle extremen in, maar voel me vooral nooit "neutraal". Ik ben druk, onhandig, bizar snel afgeleid, en alle prikkels komen ong gefilterd allemaal even hard bij me binnen. Ik hoor dan in een restaurant het gesprek drie tafels verderop net zo hard als de persoon tegenover me - alles krijgt van mijn hersenen evenveel aandacht. Het valt niet uit te leggen hoe snel je dan door je dagelijkse energievoorraad heen bent.
Ik functioneer niet slechter zonder medicijnen - ik functioneer helemaal niet zonder medicijnen. Ja, ik reageer erg heftig als iemand suggereert dat ik vast wel zonder zou kunnen, of dat ze slecht voor me zijn. Want zonder ritalin was ik er nu überhaupt niet meer geweest.
Zonder medicijnen ben ik emotioneel net een pendulum. Ik schiet alle extremen in, maar voel me vooral nooit "neutraal". Ik ben druk, onhandig, bizar snel afgeleid, en alle prikkels komen ong gefilterd allemaal even hard bij me binnen. Ik hoor dan in een restaurant het gesprek drie tafels verderop net zo hard als de persoon tegenover me - alles krijgt van mijn hersenen evenveel aandacht. Het valt niet uit te leggen hoe snel je dan door je dagelijkse energievoorraad heen bent.
Ik functioneer niet slechter zonder medicijnen - ik functioneer helemaal niet zonder medicijnen. Ja, ik reageer erg heftig als iemand suggereert dat ik vast wel zonder zou kunnen, of dat ze slecht voor me zijn. Want zonder ritalin was ik er nu überhaupt niet meer geweest.
Your opinion of me is none of my business.
Verhalen als dit maken dat ik zo heftig op de posts van De_Onnoembare reageer. Niet omdat ik me persoonlijk aangevallen voel. Niet omdat ik het idee heb dat ik mijn keuzes moet verdedigen.quote:
Ik heb keihard moeten vechten voor m'n medicijnen en voor m'n gevoel moet ik dat nog steeds. Iedereen oppert allerlei alternatieven - visolie, diëten, noem het maar.
Ik functioneer niet slechter zonder medicijnen - ik functioneer helemaal niet zonder medicijnen. Ja, ik reageer erg heftig als iemand suggereert dat ik vast wel zonder zou kunnen, of dat ze slecht voor me zijn. Want zonder ritalin was ik er nu überhaupt niet meer geweest.
Maar omdat zulke posts een bepaald sentiment in stand houden. Het sentiment dat ADHD niet serieus kan zijn. Een modegril. Aanstellerij. Daar heb je echt geen medicijnen voor nodig! Gewoon elke dag hardlopen, kop leegmaken, dat helpt.
En dat sentiment is voor sommige mensen zo ontzettend schadelijk. Zie bovenstaand voorbeeld. Mensen wachten hierdoor veel te lang met hulp zoeken. Vergooien jaren van hun leven met (voor hen) halfbakken oplossingen. Ze maken opleidingen niet af, lopen vast in hun werk, noem maar op etc.
En als ze dan hun problemen aanpakken wordt ze weer een schuldgevoel aangepraat. Een junk, dat ben je. Een gemakzuchtig figuur die alles verdooft met een pilletje, in plaats van de ‘echte oorzaak van zijn problemen aan te pakken’.
Maar soms is die ‘diepere oorzaak’ er gewoon niet. Is het iets chemisch, in je brein. Ga je al die tijd nergens heen in het leven. Omdat je steeds in kringetjes loopt, naarstig op zoek naar iets wat je nooit gaat vinden. Zo zonde.
Voor mij is het inmiddels gewoonte geworden om het te verbergen. Ik noem het niet, ik slik m'n medicijnen (elke vier uur) liefst op de wc, of anders zo "normaal" mogelijk, alsof het paracetamol is. Altijd uit een losse strip zonder doosje. Ik neem m'n medicijnen (en dus vaak m'n tas) altijd mee als ik naar de wc ga, ik verlies ze geen moment uit het oog. Want als ik ze kwijtraak of ze worden gestolen, krijg ik niet zomaar nieuwe. De apotheek houdt precies bij hoeveel voorraad ik volgens schema nog hoor te hebben en als dat nog niet bijna op is, krijg ik geen nieuwe medicijnen mee naar huis.
Tegelijkertijd vind ik dat stom, want ik wil juist een beetje van het stigma af. ADHD is niet alleen voor drukke jongetjes op de basisschool. Dus als het relevant is, noem ik het wél. Als iemand zegt dat ik er moe uitzie en ik zeg dat dat komt omdat ik een nieuwe taak heb gekregen op werk, dat het voor mij dan heel normaal is om de eerste 2-3 weken bekaf te zijn en zo'n 10 uur per nacht te slapen, noem ik ook dat dat hoort bij mijn ADHD. Ik ben een lamp zonder dimmer, ik kan aan of uit, maar niet half. Na veel therapie lukt het me wel om tactisch om te gaan met mijn branduren, en ritalin maakt het me moeilijker te vergeten dat die lamp al weetikhoeveel uur aan staat en nu wel even uit mag, maar het is geen wondermiddel.
Ik heb wel 't liefst dat mensen eerst van m'n ADHD horen en daarna pas van m'n medicijnen. Andersom is vervelend. "Merk ik niks van!", hoor ik dan bijvoorbeeld. Nee, dat is ook wel een beetje de bedoeling. Ik wel, overigens, ook mét ritalin. Want ik blijf mezelf, ik blijf "wiebelig" in m'n emoties, ik blijf druk, ik blijf ongereguleerd in m'n energieniveau. Maar ritalin geeft wel ademruimte. Net genoeg rust om niet opgeslokt te worden door alles.
Tegelijkertijd vind ik dat stom, want ik wil juist een beetje van het stigma af. ADHD is niet alleen voor drukke jongetjes op de basisschool. Dus als het relevant is, noem ik het wél. Als iemand zegt dat ik er moe uitzie en ik zeg dat dat komt omdat ik een nieuwe taak heb gekregen op werk, dat het voor mij dan heel normaal is om de eerste 2-3 weken bekaf te zijn en zo'n 10 uur per nacht te slapen, noem ik ook dat dat hoort bij mijn ADHD. Ik ben een lamp zonder dimmer, ik kan aan of uit, maar niet half. Na veel therapie lukt het me wel om tactisch om te gaan met mijn branduren, en ritalin maakt het me moeilijker te vergeten dat die lamp al weetikhoeveel uur aan staat en nu wel even uit mag, maar het is geen wondermiddel.
Ik heb wel 't liefst dat mensen eerst van m'n ADHD horen en daarna pas van m'n medicijnen. Andersom is vervelend. "Merk ik niks van!", hoor ik dan bijvoorbeeld. Nee, dat is ook wel een beetje de bedoeling. Ik wel, overigens, ook mét ritalin. Want ik blijf mezelf, ik blijf "wiebelig" in m'n emoties, ik blijf druk, ik blijf ongereguleerd in m'n energieniveau. Maar ritalin geeft wel ademruimte. Net genoeg rust om niet opgeslokt te worden door alles.
Your opinion of me is none of my business.
Oh en ik ben absoluut niet wrokkig of iets. Ik vind mezelf hartstikke leuk. En ook zeker wel vanwege veel karaktereigenschappen die anderen misschien als ADHD eigenschappen zou benoemen (zelf zie ik het nut van dat onderscheid niet zo in). Maar het is óók moeilijk, en zwaar.
Maar goed, ik heb geen keus, gelukkig, dus ik roei lekker rondjes met de riemen die ik heb. Kan ik er maar beter van genieten ook.
En ook zeker wel vanwege veel karaktereigenschappen die anderen misschien als ADHD eigenschappen zou benoemen (zelf zie ik het nut van dat onderscheid niet zo in). Maar het is óók moeilijk, en zwaar. Maar goed, ik heb geen keus, gelukkig, dus ik roei lekker rondjes met de riemen die ik heb. Kan ik er maar beter van genieten ook.
Your opinion of me is none of my business.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |