POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Alman Metten kwam gisteren ook nog met dit artikel:quote:Op woensdag 19 februari 2020 10:02 schreef Bondsrepubliek het volgende:
Dat Barbara Baarsma dit ook eens leest.[..]twitter:ESBtweets twitterde op dinsdag 18-02-2020 om 06:00:00 Terwijl de ongelijkheid van bezit in Nederland bijna Amerikaanse proporties aanneemt, zou de inkomensongelijkheid hier slechts gematigd zijn. Bij een nadere beschouwing van de statistieken blijkt die stelling echter onhoudbaar, zo stelt Alman Metten: https://t.co/inBWFpxQ9L reageer retweet
Terwijl de ongelijkheid van bezit in Nederland bijna Amerikaanse proporties aanneemt, zou de inkomensongelijkheid hier slechts gematigd zijn. Bij een nadere beschouwing van de statistieken blijkt die stelling echter onhoudbaar, zo stelt Alman Metten: quote:Het grootste misverstand van Nederland gaat over ons belastingstelsel
Denkt u dat de sterkste schouders de grootste lasten dragen in ons belastingsysteem? Dan bent u niet de enige: het is een beeld dat de burgers al heel lang wordt voorgeschoteld, maar niet klopt met de werkelijkheid, schrijft Alman Metten.
Alman Metten 19 februari 2020, 12:15
Wie denkt dat in ons belastingstelsel de zwaarste lasten op de sterkste schouders drukken, heeft het mis. Dat is bijna niemand aan te rekenen, want dat is wat ons voortdurend wordt voorgehouden.
Het klopt alleen voor de directe belastingen, zoals die op inkomen. De belastingen die op consumptie geheven worden, zoals btw en accijnzen, drukken zeer veel sterker op de lage dan op de hoge inkomens. Dat komt vooral doordat lage inkomens alles moeten uitgeven en hogere inkomens een flink deel kunnen sparen of beleggen (waar geen btw of accijnzen op rust).
Het resultaat is dat het belastingstelsel in zijn totaliteit lage en hoge inkomens even zwaar belast.
Geen herverdeling
Ons belastingstelsel herverdeelt dus niet. Dat betekent dat de al sinds het begin van deze eeuw toenemende ongelijkheid van inkomens vóór belastingen en uitkeringen, ook na verrekening daarvan gewoon blijft toenemen.
Ons belastingstelsel kan alleen progressief worden genoemd als het effect van de belastingen op consumptie wordt genegeerd. Dat is dus niet erg eerlijk. Toch is dat wat de meeste wetenschappers en politici doen, en wat de meeste mensen dan ook geloven.
Dat hoge en lage inkomens even hoog worden belast wanneer de belastingen op consumptie worden meegenomen, is al minstens sinds 2011 bekend. Het CBS maakt hier dan ook trouw gewag van in haar tweejaarlijkse Welvaart in Nederland-serie. Spijtig genoeg heeft dit in Den Haag nog geen alarmlicht doen branden. Sterker nog, vorig jaar is de consumptie-belasting, die ongelijkheid vergroot, nog verzwaard door verhoging van het lage btw-tarief. En dit jaar wordt in de inkomstenbelasting het toptarief verlaagd en het laagste tarief verhoogd.
Hiermee lijken regering en Kamer in strijd te handelen met de Grondwet, die immers in artikel 20 stelt dat ‘spreiding der welvaart … voorwerp van zorg der overheid’ is. Het zou toch al te pijnlijk zijn als ook hier een rechter aan te pas moet komen om onze overheid te corrigeren.
Beperkte opvatting
De situatie is echter nog ernstiger. Het bepalen van wat inkomen is, wordt overgelaten aan economen, die een nogal beperkte opvatting hanteren over wat inkomen is. Zo telt inkomen dat wordt besteed aan rentebetalingen niet mee. Het wordt ‘negatief inkomen’ genoemd, en wordt dus afgetrokken van het werkelijke inkomen. Omdat rentebetalingen sterk oplopen met het verdiende inkomen, lijkt de inkomensongelijkheid daardoor kleiner.
Maar Nederland heeft ook, na de VS, de extreemste ongelijkheid van bezit van alle ontwikkelde landen. Het inkomen uit bezit is dus ook extreem ongelijk verdeeld. Dat inkomen bestaat uit dividend- en huurinkomsten, maar ook uit de waardevermeerdering van hun bezit. Die waardevermeerdering telt voor economen echter niet als inkomen mee. Het gevolg is bijvoorbeeld, dat voor beleggers in de AEX van de 28,5 procent rendement die ze afgelopen jaar hebben behaald, alleen de 4,5 procent dividend als inkomen meetelt, maar de overige 23 procent vermogenswinst niet.
Als inkomen besteed aan rentebetalingen en inkomen uit vermogenswinst gewoon als inkomen worden meegeteld, dan verdubbelt de ongelijkheid in Nederland. Deze bronnen van inkomen komen namelijk disproportioneel aan de allerrijksten ten goede.
Driedeling
Ook wordt er nu een driedeling in de Nederlandse maatschappij zichtbaar: met huurders zonder of met heel weinig bezit, eigen-huisbezitters met enig financieel bezit en extreem rijken met vooral veel financieel bezit. In een artikel in het economenblad ESB noem ik dat Basisklasse, Middenklasse en Topklasse.
Met de vollediger meting van inkomen blijkt nu dat ons belastingstelsel huurders zonder bezit het zwaarst belast en de extreem rijken het lichtst. De ongelijkheid wordt dus zelfs vergroot.
Gezien de opdracht die de Grondwet geeft, kunnen parlement en regering niet langer passief blijven. Het belastingstelsel is bij uitstek een product van de politiek en deze moet de onrechtvaardigheid van het huidige stelsel dan ook dringend opheffen. Dat kan door de, ongelijkheid bevorderende, belastingen op consumptie terug te dringen en de progressiviteit van de inkomstenbelasting te herstellen door ten minste alle bronnen van inkomen te belasten.
Inhoudelijk lijkt de menselijke maat zoek, en dat wordt opgelost door je te beperken tot de beeldvorming.quote:Topambtenaren zijn vooral bezig hun minister uit de wind te houden
[...]
Waarom kunnen er in het openbaar bestuur zo lang dingen mis gaan zonder dat iemand zijn vinger opsteekt, ingrijpt en verantwoordelijkheid neemt? In de Tweede Kamer wijzen veel vingers naar topambtenaren. Die zouden slecht functioneren en ook nog eens ongestraft kunnen blunderen.
Hoe zien ambtenaren dit zelf? NRC sprak de afgelopen weken met bijna twintig (voormalige) topambtenaren, (oud-)politici en voormalig bestuurders van uitvoeringsorganisaties.
Vaak, zeggen zij, gaat het natuurlijk goed. Maar als het erom spant, als de overheid fouten maakt, of als omstreden of ambitieuze politieke plannen moeten worden omgezet in ingewikkeld beleid, juist dan vertoont het ambtenarenkorps schadelijke reflexen.
Bijna allemaal beschrijven ze een angstige, onzekere en naar binnen gerichte wereld. Waar inhoudelijke kennis, de werkelijkheid buiten het ministerie en het algemeen belang het afleggen tegen obsessieve bescherming van het imago van de minister.
En dat laatste is precies, benadrukken veel geïnterviewden, wat bewindspersonen willen.
[...]
Ook dat is een aspect van de marktideologie. Succes is geen inhoudelijke doelstelling. Streven naar succes kan op de korte termijn effectief zijn, maar leidt op den duur altijd tot een oppervlakkig gedraai rond de beeldvorming.
De angst om niet buiten de boot te vallen, wordt alles overheersend.quote:De topambtenaar komt uit de gesprekken naar voren als een geplaagd wezen. Overgeleverd aan onmogelijke eisen van onzekere politici, die steeds vaker de ambtenaar zelf als zondebok gebruiken. Die altijd bezig zijn met hun volgende functie, omdat ze uit de Rijksdienst moeten als ze ergens langer dan zeven jaar zitten. Die als de dood zijn dat ze per ongeluk hun minister een slechte pers bezorgen, want dat is ook een kras op hun eigen carrière. Die in paniek raken bij de gedachte dat ze op een dag hun anonimiteit verliezen omdat hun naam wordt gekoppeld aan een politieke misrekening. Het woord ‘angst’ valt in bijna alle gesprekken.
Een topambtenaar die ooit zelf met voor- en achternaam in het nieuws kwam, vertelt hoe daarna allerlei collega’s contact met hem zochten: „Ze zeiden, dit kan mij ook elke dag overkomen.” Hij lacht. „Opeens dacht ik: ‘Dit is een getraumatiseerde kaste’.”
The view from nowhere.
Angst is sowieso een populair stuk gereedschap om controle uit te oefenen.quote:
[..]
Inhoudelijk lijkt de menselijke maat zoek, en dat wordt opgelost door je te beperken tot de beeldvorming.
Ook dat is een aspect van de marktideologie. Succes is geen inhoudelijke doelstelling. Streven naar succes kan op de korte termijn effectief zijn, maar leidt op den duur altijd tot een oppervlakkig gedraai rond de beeldvorming.
[..]
De angst om niet buiten de boot te vallen, wordt alles overheersend.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Dit rijtje laat zien dat de organisatie niet in staat is om situaties goed in te schatten. De leidinggevenden die deze taak hebben, maken daar een potje van.quote:Wie moet iets tegen burn-out doen
Onderzoeksbureau Gallup brengt al lange tijd medewerkersbetrokkenheid en werkstress in kaart. Volgens zijn research luidt de top 5 van factoren die samenhangen met burn-out als volgt:
1. oneerlijke behandeling op het werk
2. een onbeheersbare hoeveelheid werk
3. onduidelijkheid over wat van je wordt verwacht
4. gebrek aan communicatie en ruggensteun van je manager
5. onredelijke tijdsdruk.
Dit rijtje laat zien dat het niet redelijk is om burn-out preventie alleen of vooral te richten op medewerkers, zoals door aanbieden van trainingen of meer zelfsturing te bieden. Het is de werkplek waar de problemen beginnen.
[...]
Vaak zit het onvermogen om de situatie goed te beoordelen nog hoger in de organisatie.quote:Wat moet er gebeuren? Goed om te weten: in het functioneren van medewerkers speelt de direct leidinggevende een cruciale rol. Hij of zij heeft training of ondersteuning nodig op het gebied van burn-out preventie. Lastig punt: deze persoon staat zelf ook ander druk en wordt minstens even vaak het slachtoffer van werkstress en burn-out.
Een typisch disfunctionerend bedrijf wil helemaal niet weten dat dit zo is. Een klokkenluider wordt eerder uitgerangeerd, dan dat men erkent dat er serieuze problemen zijn met het werk, het management of de cultuur. Alleen de wal keert het schip, en dan gaat er nogal wat stuk. Vooral aan de onderkant van het schip.quote:Ten eerste: doe het samen. Bespreek de lijst van Gallup en ander burn-out onderzoek met je team. Vraag collega's wat hen energie kost en geeft op het werk.
De neoliberale ideologie is volmaakt in het wegwuiven van dit probleem. Ten eerste kan er volgens deze ideologie geen werkstress of burn-out bestaan, maar alleen domheid (de domheid je niet snel genoeg uit de voeten te maken als een bedrijf disfunctioneert). Ten tweede is een bedrijf dat al een tijdje bestaat, maar nog niet is omgevallen, een door de competitie scherp geslepen diamant waarbinnen de werknemers een perfecte meritocratie vormen. Bij verschil van mening is de bovenliggende managementlaag dus altijd beter in het beoordelen van de situatie dan de lagen daaronder. Kortom, de geldende ideologie in een samenleving, gepredikt door topmannen, kan de werkelijkheid al verkeert voorspiegelen, waardoor situaties verkeert worden ingeschat.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 23-02-2020 15:26:01 ]
The view from nowhere.
quote:De mens raakt vermalen tussen twee elites
Wie tien jaar geleden voorspeld zou hebben dat een Franse econoom wereldwijd de bestsellerlijsten zou aanvoeren met een boek van achthonderd pagina's over vermogensongelijkheid, zou vreemd zijn aangekeken. Toch maakte Thomas Piketty furore met Kapitaal in de eenentwintigste eeuw (2014). Hij wist een wereldwijde discussie aan te zwengelen over de ongelijke verdeling van vermogen en inkomen, die zelfs de Tweede Kamer bereikte. Het bleek het zeldzame type boek dat in staat is een hele discipline (de economische wetenschap) tegen de schenen te schoppen en in een adem door een eigen onderzoekstraditie te stichten. Er zijn auteurs die het vervolgens wat rustiger aan doen. Zo iemand is Piketty niet. Vorig jaar verscheen het al even volumineuze vervolg, Capital et idéologie, waarvan deze maand de vertaling wordt gepresenteerd.
In ambitie doet het boek niet onder voor zijn voorganger. Het is een boek van de grote greep, en de reikwijdte van de auteur kan niet anders dan indrukwekkend genoemd worden. Piketty (1971) behandelt een reeks 'ongelijkheidsregimes' van de middeleeuwen tot de huidige tijd. De Chinese verhoudingen ten tijde van de 17de en 18de-eeuwse Mantsjoe-dynastie worden besproken, de koloniale samenlevingen in Azië en Afrika, de slavernij in het Amerikaanse zuiden alsook de Franse Revolutie en de postcommunistische transitie in Rusland en Oost-Europa na 1989. Dit alles met behulp van een indrukwekkende hoeveelheid data, afkomstig uit belastingarchieven, censusdata en kiezersonderzoek. Het boek biedt zo een historische verdieping en geografische verbreding van de centrale stelling van Piketty: dat ongelijkheid ingebakken zit in de structuren van het moderne kapitalisme.
Ook probeert Piketty met dit nieuwe boek tegemoet te komen aan een van de belangrijkste kritiekpunten op zijn werk. Hem is verweten dat zijn argument wel erg deterministisch is, en weinig ruimte laat voor menselijk handelen.
In Kapitaal in de eenentwintigste eeuw liet hij zien dat rijkdom de inherente neiging heeft zich op te hopen binnen het kapitalisme, omdat vermogen sneller groeit dan inkomen. Het kapitalisme gaat zijn eigen polariserende gang, zonder dat we daar ogenschijnlijk veel aan kunnen doen. In de 20ste eeuw, zo stelde Piketty, waren het alleen de twee wereldoorlogen die de inherente trend tot groeiende ongelijkheid teniet konden doen.
In zijn nieuwe boek benadrukt hij - soms op het vervelende af - dat de politiek er wel degelijk toe doet, dat de loop van de geschiedenis niet vaststaat en dat andere wegen bewandeld (hadden) kunnen worden. Het is, kortom, een verhaal van maakbaarheid. De structuren van het kapitalisme tenderen naar ongelijkheid, alleen zijn wij nog altijd zelf de auteurs van die structuren.
Krijgerselite
Een opmerkelijke leemte is dat het - anders dan titel en inleiding doen vermoeden - niet echt over ideologie gaat. Piketty benadrukt weliswaar voortdurend het belang van ideologie in het legitimeren van ongelijkheid, maar hij gaat daar nergens echt op in. Afgezien van beknopte referenties aan conservatieve (Burke), liberale (Calhoun) of neoliberale (Hayek) denkers, gaat het boek in wezen niet over politiek gedachtegoed. 'Kapitaal en politiek' dekt de inhoud veel beter, al klinkt dat misschien wat minder sexy.
Waar Kapitaal in de eenentwintigste eeuw bovenal een studie van bezitsverhoudingen is, daar verkent Kapitaal en ideologie de politieke strijd over bezitsverhoudingen door de eeuwen heen. De focus ligt op de interactie tussen politieke systemen en eigendomsstructuren. Piketty gebruikt het begrip 'ongelijkheidsregime' om erop te wijzen dat de twee inherent met elkaar verknoopt zijn. Hij onderscheidt zes ideaaltypes van dit soort regimes. Als eerste de premoderne 'drieledige samenlevingen', met als toonaangevende groepen de krijgerselite (de aristocratie), de intellectuele elite (de geestelijkheid), en de derde stand (boeren, middenstand) die de eerste twee mocht onderhouden. Zowel geestelijkheid als aristocratie, zo laat Piketty zien aan de hand van oude archieven, bouwde via eigen belastingheffing uitgebreide bezittingen op en verkreeg bijzondere privileges.
Vervolgens lezen we over de 18de- en 19de-eeuwse 'eigendomssamenlevingen' ofwel burgerlijke samenlevingen waarin eigendomsrechten losgekoppeld werden van privileges. Het privé-eigendom in deze periode kreeg een bijna heilig karakter. De ongelijkheid zou tot aan de Belle Époque tot ongekende hoogten groeien. Tot op dit punt is het nog een overwegend Europees narratief. Dat verandert als Piketty 'slavensamenlevingen' en 'koloniale samenlevingen' behandelt. Hij laat hierbij zien wat een bijzonder lange schaduw de koloniale slavernij voor zich heeft uitgeworpen. De afschaffing van de slavernij betekende geen einde aan de oude structuren. Britse en Franse slavenhouders werden met publiek geld gecompenseerd, waardoor de oude bezitsverhoudingen in feite werden bevroren. Na de afschaffing deden de koloniale machten weinig om de oude ongelijkheden te bestrijden. Integendeel, de overheden in de kolonies hadden regressieve belastingsystemen, en besteedden hun geld hoofdzakelijk aan de luxe levensstijl van de Europese ambtenarij. Ook India, China, Japan en Iran komen aan bod, en we zien hoe het contact met het westen de premoderne drieledige structuren veranderde of soms juist versterkte.
De rijkste tien procent krijgt de helft
In de eerste helft van de twintigste eeuw implodeerden de oude 'eigendomssamenlevingen', onder druk van de Grote Depressie, twee wereldoorlogen, het communisme, de dekolonisatie en de doorbraak van vakbonden en sociaal-democratie. Overheden voerden hoge belastingen in, en bouwden de verzorgingsstaat uit. In delen van de wereld ontstonden 'sociaal-democratische samenlevingen'. Het is duidelijk dat dit relatief egalitaire regime de sympathie van Piketty heeft. Al ziet hij eveneens een reeks van tekortkomingen. De sociaal-democraten waren dermate gericht op nationalisatie, dat zij andere mogelijkheden om het kapitalisme te beteugelen over het hoofd zagen. In het bijzonder vergaande medezeggenschap op de werkvloer, vermogensbelasting en internationale (belasting)coördinatie. In China, Rusland en Oost-Europa ontstonden 'communistische samenlevingen', en het jammerlijke falen van deze experimenten is volgens Piketty een belangrijke reden voor de huidige apathie in het bestrijden van ongelijkheid. De postcommunistische transitie bracht zo weer haar eigen problemen met zich mee. Zo werd Rusland een van de meest ongelijke samenlevingen, met enorme hoeveelheden kapitaal weggestopt in belastingparadijzen, volgens eigen berekeningen van Piketty.
Het brengt ons bij het 'mondiale hyperkapitalistische ongelijkheidsregime' van vandaag de dag. Sinds de conservatieve revolutie onder Reagan en Thatcher in de jaren tachtig is de progressieve belastingpolitiek afgebouwd. In de decennia daarna is de ongelijkheid navenant gegroeid. In de VS, zo laat Piketty zien, gaat bijna de helft van het nationale inkomen naar de rijkste tien procent van de bevolking. Dit terwijl de armste helft van de bevolking niet meer dan tien procent binnenhaalt.
Het laatste deel van het boek probeert een antwoord te geven op de vraag waarom zo weinig is gedaan sinds de jaren tachtig om deze groeiende ongelijkheid te bestrijden. De sleutel zoekt Piketty in de veranderde samenstelling van het progressieve electoraat. In de jaren vijftig, zestig en zeventig bestond het voor een groot deel uit lager opgeleide arbeiders. Tegenwoordig is de lager opgeleide stem echter steeds vaker aan de rechterzijde te vinden, omdat de culturele strijdpunten het debat zijn gaan bepalen. Het progressieve electoraat is daarentegen steeds meer een electoraat van hoger opgeleiden geworden. Piketty noemt het de 'Brahmin left', naar de intellectuele priesterkaste in India. Het is een gevatte benaming. De Indiase brahmanenklasse hield er veel gedragscodes op na om 'puur' te blijven, waaronder vegetarisch eten. En in de huidige culture wars wordt hoogopgeleid links vergelijkbaar gedrag aangewreven.
De Brahmin left
Ook de kansenongelijkheid in het onderwijs speelt een belangrijke rol in de bestendiging van het huidige ongelijkheidsregime. Vandaag de dag is er niet alleen een economische elite die de dienst uitmaakt, er is eveneens een invloedrijke progressief-liberale intellectuele/culturele elite. De huidige politiek is een conflict tussen de 'Merchant right' versus de 'Brahmin left'. Piketty ziet in dit systeem met twee elites een echo van het oude middeleeuwse systeem, met als belangrijk verschil dat de zakelijke elite de rol van de krijgers-elite heeft overgenomen. Doordat de politieke strijd steeds meer een competitie is geworden tussen de twee elites, zijn grote delen van het electoraat van het politieke proces vervreemd geraakt. Piketty waarschuwt voor het nieuwe nationalisme (dat hij 'nativisme' noemt) en stelt dat het ontbreken van een overtuigende egalitaire politiek tot de huidige impasse heeft geleid.
Als er een centrale boodschap te destilleren valt uit dit boek, is het wel hoe taai bezitsverhoudingen kunnen zijn, bij gebrek aan corrigerend overheidsoptreden. Zelfs een politieke revolutie hoeft niet noodzakelijkerwijs de bestaande eigendomsstructuren aan te tasten. De Franse Revolutie, zo laat Piketty zien, hield de bestaande ongelijkheid grotendeels in stand. Hetzelfde geldt voor de afschaffing van de slavernij, of het einde van Apartheid in Zuid-Afrika. In het laatste geval is de (inkomens)ongelijkheid sindsdien zelfs nog toegenomen.
Er zijn dan ook radicale maatregelen nodig om het tij te keren. Aan het einde van het boek ontvouwt Piketty een agenda voor een democratisch socialisme van de 21ste eeuw. Belastingen spelen daarin een sleutelrol. Van de jaren dertig tot in de jaren tachtig gold er in de VS en in het VK een toptarief op inkomens van ergens rond de zeventig of tachtig procent. Piketty stelt een vergelijkbaar toptarief voor, gericht op de allerrijksten. En niet alleen op inkomen, maar ook op vermogen. Met deze nieuwe belastingen zou het mogelijk moeten zijn om klimaatverandering op een eerlijke manier aan te pakken en daarbij iedere burger een startkapitaal mee te geven bij het begin van zijn of haar werkende leven.
Rockster
Een belangrijk struikelblok voor progressieve belastingen is echter de internationale belastingconcurrentie. Piketty ziet dan ook een belangrijke rol weggelegd voor de Europese Unie in het gelijktrekken van belastingtarieven. Daarvoor is wel een democratisering van de Brusselse besluitvorming nodig. Hij stelt voor om een 'Europese Assemblée' in te stellen, die bestaat uit parlementsleden van de verschillende nationale parlementen, aangevuld met Europese parlementsleden. Beslissingen die nu in het geheim in de Eurogroep genomen worden, kunnen dan in het openbaar door de Assemblée bediscussieerd en besloten worden.
Dit nieuwe boek is minder baanbrekend dan zijn voorganger. Het mist ook een centrale, prikkelende stelling. Desondanks is het een indrukwekkende prestatie, die laat zien dat Piketty's status als 'rockster-econoom' meer dan verdiend is.
De Oostenrijkse econoom Joseph Schumpeter (1883-1950) schreef eens dat 'de geest van een volk, haar sociale structuur' is 'terug te vinden in haar belastinggeschiedenis, ontdaan van alle retoriek. Wie weet hoe te luisteren, kan hier - duidelijker dan waar dan ook - het donderen van de wereldgeschiedenis horen.' Piketty toont zich een begenadigd luisteraar.
[ Bericht 96% gewijzigd door deelnemer op 24-02-2020 00:20:32 ]
The view from nowhere.
quote:Verwaarloos de armen niet, zij winnen het uiteindelijk altijd
De centrale stelling in het boek "Kapitaal en ideologie" van Thomas Piketty is dat ongelijkheid niet zozeer een natuurwet is, of het gevolg van technologische of economische ontwikkelingen, maar voortkomt uit politieke keuzes - uit ideologie.
[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 01-03-2020 13:30:23 ]
The view from nowhere.
Vanaf 10.00 tot 10:24twitter:dewaremerijn twitterde op zondag 01-03-2020 om 12:23:56 Was vanochtend op de radio bij OVT. Beetje bakkeleien met @ewaldeng over het nieuwe boek van Piketty. Voor wie het terug wil luisteren: https://t.co/LXUsWywET8 reageer retweet
Was vanochtend op de radio bij OVT. Beetje bakkeleien met @[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 02-03-2020 02:21:08 ]
The view from nowhere.
Op tv was die zondagochtend ook een interview te zien met Piketty namelijk in het programma Brainwash van omroep Human.quote:Vanaf 10.00 tot 10:24twitter:dewaremerijn twitterde op zondag 01-03-2020 om 12:23:56 Was vanochtend op de radio bij OVT. Beetje bakkeleien met @:ewaldeng over het nieuwe boek van Piketty. Voor wie het terug wil luisteren: https://t.co/LXUsWywET8 reageer retweet
Link: https://www.human.nl/brainwash/kijk/overzicht/piketty.html
Democracy Now, verslag van Super Tuesday
https://theintercept.com/(...)tream-democracy-now/
https://theintercept.com/(...)tream-democracy-now/
The view from nowhere.
quote:Het is de sociale ongelijkheid, stupid!
Nu het stof is neergedaald van de 'vluchtelingencrisis', kunnen we constateren dat de soms apocalyptische voorspellingen over de gevolgen van deze immigratie niet zijn bewaarheid.
Samenlevingen in West-Europa zijn niet ontwricht en in Duitsland, dat verreweg de meeste vluchtelingen opnam, zijn de meeste van de 1,2 miljoen nieuwkomers aan het werk.
Uiteraard zijn er aanpassingsproblemen, van beide kanten, zijn er specifieke groepen (kansloze) asielzoekers die voor criminaliteit en overlast zorgen, maar im ganzen Grossen blijkt dat - een demografisch krimpend - Europa dit soort aantallen goed aankan.
Nu hadden we dat in 2015 best kunnen weten als we een iets groter historisch besef hadden gehad. In de jaren negentig klopten er namelijk zowel absoluut als relatief meer asielzoekers aan in Nederland en Duitsland. En ook toen ging het hoofdzakelijk om mensen uit het Midden Oosten (Iran, Irak en Afghanistan) en de Hoorn van Afrika (Somalië).
De enige uitzondering vormden (voormalig) Joegoslaven, ongeveer een vijfde van het totaal. Bovendien blijken de meesten van die immigranten en hun kinderen, ondanks een niet altijd even proactief integratiebeleid, redelijk tot goed terechtgekomen.
Dat een aantal politici in 2015 zo alarmistisch reageerden, komt echter niet alleen door hun gebrekkige collectieve geheugen. Sinds het begin van deze eeuw, toen het aantal asielzoekers een decennium lang vrij gering was, is er namelijk het een en ander veranderd.
Om te beginnen het grensbeleid op Europees niveau. Met de geleidelijke invoering van de vrijheid van beweging binnen de EU, werd het namelijk veel moeilijker om op een normale manier naar de EU te reizen. Die luxe gold alleen degenen met een visum in hun paspoort.
Na 2000 viel dat nog niet zo op, maar toen de aantallen vanaf 2013 sterk begonnen te stijgen, zagen asielzoekers zich geconfronteerd met een strenge papieren grens. Daardoor waren ze aangewezen op vaak louche ondernemers in Turkije en Noord-Afrika die voor veel geld bereid waren om hen in overvolle en weinig zeewaardige bootjes naar Griekenland, Italië of Spanje te vervoeren. Mensensmokkel als keerzijde van het strenge grensbeleid.
Daarnaast werd de angst voor asielzoekers opgezweept door het succesvolle frame van radicaal-rechtse partijen. Mede door de golf van aanslagen door – in Europa geboren – islamistische terroristen, en de sinds 9/11 toegenomen islamofobie, kwamen de nieuwe asielzoekers ineens in een heel ander licht te staan.
Hoewel er ook in de jaren negentig allerlei protesten waren tegen AZC’s, kreeg het verzet twintig jaar later een veel giftiger karakter. Niet alleen zou door de kosten van de opvang van vluchtelingen de verzorgingsstaat onbetaalbaar worden, maar de 'islamitische volksverhuizing' (Wilders) zou ook een frontale aanval inzetten op de kernwaarden van 'onze' samenleving.
De aantrekkingskracht van dit radicaal-rechtse angstvisioen wortelt tot slot in de economische en sociale effecten van de globalisering en de politieke breed gedragen keuze voor het (neo-liberale) marktdenken. Waar veel mensen in de jaren negentig zich nog aan de goede kant van de globalisering waanden, voelen vooral lager opgeleiden sinds de eeuwwisseling in toenemende mate de gure wind van de groeiende sociale ongelijkheid, flexibilisering van de arbeidsmarkt en de drastisch ingekrompen sociale woningvoorraad.
In plaats van structurele maatregelen te eisen om die ongelijkheid terug te dringen, hanteren partijen als de PVV en recentelijk het FvD een zondebok strategie, die de opvang van vluchtelingen (en migratie in het algemeen) als een zero sum game voorstelt: naar wie gaat de baan of de betaalbare woning, naar het eigen volk of naar de als profiteur neergezette asielzoeker?
Intussen laat het stemgedrag van de PPV zien dat de partij al jaren bezuinigingen op de sociale zekerheid en privatisering van huurwoningen steunt. Maar dat lijkt de PVV achterban nauwelijks te deren. Daarvoor is het simplistische xenofobische frame te verleidelijk. Bovendien nemen ook andere partijen deze beeldvorming deels over. Niet alleen de VVD en het CDA, maar ook de SP en de PvdA zijn er niet immuun voor.
Als mainstream politici echter werkelijk iets aan de genoemde sociale problemen willen doen, dan moeten ze zich niet laten (ver)leiden door het zondebok-denken van radicaal-rechts, maar moeten ze zich richten op de echte oorzaken van sociale ongelijkheid. Zelfs de VVD zou hier op de lange termijn electoraal garen bij kunnen spinnen.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
quote:Ook de millennial wil de zekerheid van een vast contract
Werknemers betaalden hoge prijs voor de neoliberale deregulering en flexibilisering van arbeid, betoogt Ruud Vreeman.
Ruud Vreeman 3 maart 2020
Nicolas Mathieu beschrijft in zijn roman De uitzichtlozen (2018) het leven in een provinciestad waar de staalindustrie is verdwenen. Toen ik de rapporten van de commissie-Borstlap (Regulering van werk) en de WRR (Het betere werk) las, moest ik hieraan denken. ‘Sinds fabrieken hun deuren hadden gesloten, waren de arbeiders louter confetti. Weg met de massa’s en de collectieven. Dit was de tijd van het individu, de tijdelijke kracht, de eenling. En al die kleine baantjes waren kruimels die eindeloos rondcirkelden in de grote leegte van de werkgelegenheid (…). Honderdjarige solidariteit loste op in het grote bad van de concurrentiekrachten. Overal werd het collectieve sloven van vroeger vervangen door nieuwe, ondankbare, slechtbetaalde baantjes, doen wat er gezegd werd en je overal bij neerleggen (…).’
Dezelfde kritiek klinkt door in beide rapporten: de flexibele arbeid is te ver doorgeschoten. Vooral jongeren en laaggeschoolden zijn de dupe. Naast een sociaal probleem van onverzekerde en onderbetaalde werknemers zonder pensioen, is er ook een economisch probleem: van minder productiviteit en innovatie. Hoe kon Nederland een koploper ‘flexibele schil’ worden, waarbij eenderde van de werknemers geen vast arbeidscontract heeft?
Terug naar de vorige eeuw. Ik hoor oud-VVD-leider Frits Bolkestein het nog zeggen bij de Algemene Beschouwingen in 1994: ‘Een beetje Amerika.’ En de minister van Economische Zaken, Hans Wijers van D66: ‘Laten we nu eens 30, 40 procent van de route in Angelsaksische richting gaan.’ Ze werden gesteund door de toen dominante neoklassieke economen die overal de deregulering van de arbeidsmarkt bepleitten.
Wat waren de argumenten? Ten eerste: de onafwendbare globalisering dwong ertoe; zonder deregulering zouden bedrijven niet beweeglijk genoeg zijn om internationaal te concurreren. Ten tweede: de moderne werknemer was flexibel en vond zekerheid minder belangrijk. Ten derde: een flexibele arbeidsmarkt zou innovatie bevorderen.
Nu blijkt dat alle drie de argumenten niet kloppen. Het grote verschil in landen wat betreft het aandeel flexibele arbeid laat zien dat de globalisering van beperkte invloed is. In de meeste sectoren van het Nederlandse bedrijfsleven is helemaal geen sprake van snelle wisselingen in vraag en aanbod en dus schoksgewijze veranderingen in het personeelsbestand. Ook niet bij het midden- en kleinbedrijf (mkb), dat produceert voor de nationale markt en zéker niet bij overheidsinstellingen. De omvang van de flexibele schil is dus een eigen keuze en bij veel werkgevers is imitatiegedrag ontstaan.
Het beeld van de flexibele werknemer die zekerheid onbelangrijk vindt, klopt evenmin. Millennials willen in meerderheid een vast contract. De gemiddelde tijd dat men bij een bedrijf werkt is tien jaar. De flexibele jobhopper is zeldzaam.
Door de grote flexibele schil neemt de innovatiekracht ook nog eens af. De ‘innovatieve werknemer’ blijkt relatief ouder, heeft een hoge opleiding, werkt voltijds in vaste dienst, op reguliere tijden. Wel is dit type intern flexibel door functieverandering en bedrijfsleren. Zzp’ers dragen nauwelijks bij aan innovatie, alleen in de rol van start-ups.
Veel innovatie bestaat uit kennis belichaamd in mensen. Vaste werknemers nemen meer initiatieven dan flexibele werknemers. Externe flexibilisering blijkt schadelijk voor het kennismanagement. En er zijn meer negatieve effecten van doorgeschoten flexibilisering: bedrijven met een grote schil hebben meer managementlagen nodig om het werk te organiseren. De grote groep zzp’ers remt de productiviteitsgroei. Grotere bedrijven dragen daaraan veel meer bij.
De vakbeweging is door de flexibele arbeid verzwakt, waardoor de lonen te veel achterbleven. De kwaliteit van het werk van lager geschoolden nam af: meer werkdruk en disciplinering, minder autonomie en leren. De ellendeverhalen van pakketbezorgers en uit callcenters wijzen op pre-industriële verhoudingen.
Goed dus dat men, zij het te laat, terugkeert van deze sterk ideologische dwaalweg. De flexibele arbeid is bedoeld voor ‘piek’ en ‘ziek’ en mag nooit meer zijn dan 10 procent van de arbeidsmarkt. Daarbij moet niet, zoals de commissie-Borstlap stelt, worden getornd aan de Nederlandse arbeidsovereenkomst die in de kern goed functioneert. Dat beetje meer bescherming van de werknemers ten opzichte van die in andere landen, is prima. Dat stimuleert om de flexibiliteit in de eigen organisatie te zoeken, in functies, werktijden en scholing, en om gezond te werken. Want de burn-outepidemie moet worden opgelost.
Centraal daarbij staat het mensbeeld. De werknemer is niet louter een kostenpost zonder uitzicht. ‘Voor jou tien anderen’, maakt boos, wantrouwig jegens instituties en is een begrijpelijke voedingsbodem voor populisme. We moeten terug naar de werknemer als mens, collegiaal, loyaal, betrokken en leergierig, met een goede rechtspositie.
Ruud Vreeman is oud-burgemeester en oud-vakbondsbestuurder.
Verbaast mij niets. Het is typisch de neoliberale tijdgeest. Veel verwaarlozing, die je moet ontdekken om daarachter te komen. Omdat de verantwoordelijken liever doormodderen en mooi weer verkopen. Omdat eerlijkheid kort duurt. Omdat de overheid toch stuk moet, net zoals het fijn is dat belastingheffing ook niet meer lukt. Omdat je ict kunt aanzien voor de oplossing van alles, net als AI. Zolang het voldoende is, om ergens ideologisch of trendgevoelig over te kunnen lullen, gaat het goed.quote:Traag, chaotisch, onhelder, onwetend: de IND wankelt
De situatie lijkt daarmee sterk op die bij andere uitvoeringsorganisaties met problemen, zoals de Belastingsdienst, het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen en het UWV. Als is er één belangrijk verschil: bij de IND zijn het geen mondige Nederlanders die last hebben van het falen van de overheid, maar asielzoekers.
[...]
De combinatie IND en ict is een ongelukkige.
[...]
The view from nowhere.
Passage uit het essay:twitter:went1955 twitterde op woensdag 11-03-2020 om 16:26:23 Red het kapitalisme van de kapitalisten! De overheid heeft sinds de jaren tachtig alle recepten van het kapitalistische boekje opgevolgd, maar de groei van het bbp en de arbeidsproductiviteit zijn in die periode alleen maar gedaald — Essay @_basjacobs https://t.co/H7H4ZdzgeW reageer retweet
Red het kapitalisme van de kapitalisten! De overheid heeft sinds de jaren tachtig alle recepten van het kapitalistische boekje opgevolgd, maar de groei van het bbp en de arbeidsproductiviteit zijn in die periode alleen maar gedaald — Essay @Het wordt tijd dat de politieke partijen die de kapitalistische en neoliberale ideologie hebben verkocht als het beste wat de samenleving kan overkomen (met name VVD en D66) eens naar de feiten kijken.quote:GEBROKEN BELOFTE
De belofte van het kapitalisme wordt niet ingelost. De overheid heeft sinds de jaren tachtig alle recepten van het kapitalistische boekje opgevolgd: lagere belastingen, minder herverdeling, kleinere overheid, liberalisering en flexibilisering van de arbeidsmarkt, financiële sector en kapitaalverkeer en meer internationale vrijhandel. Maar de groei van het bbp en de arbeidsproductiviteit zijn in die periode alleen maar gedaald.
twitter:CemLacin twitterde op vrijdag 13-03-2020 om 22:29:48 Het #coronavirus raakt de economie hard. Bij #KLM raken 1500-2000 arbeiders direct hun baan kwijt en wordt winstdeling uitgesteld. Miljarden winst ging jaarlijks naar aandeelhouders, waar blijft hun #solidariteit nu? Werknemers vangen wéér de klappen op. https://t.co/6FPv1ppu5h reageer retweet
Het Bijzonder beeld hebben deze socialisten en anti-neoliberalen toch van een bedrijf als KLM.twitter:
Ook de frame dat miljarden winst naar aandeelhouders ging is hoogst kwaadaardig en de gedachte dat we beter afzijn met een failliet KLM is helemaal onzinnig.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
quote:Coronavirus vormt grote bedreiging voor onverzekerden in de VS
Het aantal coronabesmettingen in de Verenigde Staten groeit razendsnel. Er zijn momenteel bijna 2000 bekende besmettingen in 48 van de 50 staten. Volgens de Amerikaanse gezondheidsdienst ligt het werkelijke aantal waarschijnlijk veel hoger, omdat er al wekenlang een nijpend tekort is aan testmiddelen.
President Trump kondigde vrijdag de nationale noodtoestand af, waardoor de regering aanspraak kan maken op een noodfonds van 50 miljard dollar. Het stijgende aantal coronabesmettingen vormt een grote bedreiging voor de 27,5 miljoen Amerikanen die onverzekerd zijn.
Om de allerarmsten toch van medische zorg te voorzien staat in een buitenwijk van Washington DC een MobileMed-bus geparkeerd achter een lokale kerk. De witte bus is een reizende dokterskliniek. "Onze patiënten zijn de allerarmste werknemers in deze gemeenschap", zegt Peter Lowet, de directeur van MobileMed. "Een accuut probleem als het coronavirus kan hun leven enorm ontregelen, zeker als ze niet kunnen werken omdat ze ziek zijn."
De rijdende kliniek helpt 5000 volwassen met lage inkomens.
Een van hen is de 26-jarige Christian Salom. Hij is geboren in Uruguay en kwam als klein kind illegaal het land binnen met zijn ouders. Omdat hij geen geldige verblijfspapieren heeft, heeft hij geen recht op sociale voorzieningen. Daarom staat hij sinds zijn achttiende als patiënt ingeschreven bij de mobiele kliniek. Hij weet als geen ander hoe het is om met ziekte en pijn te werken.
"Je kan geen dag vrij nemen", legt hij uit. "Je werkt om te leven, je leeft niet om te werken. Je moet altijd naar je werk gaan en er zeker van zijn dat je een inkomen hebt, want de rekeningen blijven komen."
Tekort aan tests
Als zieke mensen het zich niet kunnen veroorloven om thuis te blijven en dus toch naar hun werk gaan, kan het virus zich sneller verspreiden. Verpleegkundige Mistre Ayele maakt zich hier zorgen over. Als hulpverlener probeert ze patiënten zo goed mogelijk te informeren over het virus en de potentiële gevaren ervan. "Soms dring ik er echt op aan dat iemand thuisblijft. Ik druk ze op het hart: eerst beter worden voordat je naar een drukke plek gaat."
Momenteel kan het personeel van MobileMed nog geen coronatesten afnemen. Dat komt door een landelijk tekort aan testmiddelen. Door geblunder bij de CDC, de Amerikaanse gezondheidsautoriteit, zijn er niet genoeg tests beschikbaar.
Op 21 januari werd in Amerika de eerste coronabesmetting vastgesteld. Deze week maakte het CDC bekend dat er sindsdien slechts 11.000 mensen getest zijn op het virus. Ter vergelijking: in Zuid-Korea worden 10.000 mensen per dag getest.
Toch hoopt directeur Lowet dat MobileMed snel kan beschikken over testmiddelen. "Het virus discrimineert niet. Iedereen zal erdoor geraakt worden. Het is nadelig voor de volksgezondheid als je onderscheid maakt tussen wie je wel en niet behandelt. Iedereen moet zich kunnen laten testen en toegang krijgen tot het zorgsysteem."
Hoewel de CDC meermaals heeft aangegeven de tests massaal te kunnen aanbieden bij doktersposten en ziekenhuizen door het hele land, wachten veel medische hulpverleners nog steeds op hun eerste lading testmiddelen.
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Trickle down ipv trickle up voor de klm en werknemers:
https://revu.nl/artikel/1(...)oek-omhoog-te-houden
https://revu.nl/artikel/1(...)oek-omhoog-te-houden
twitter:Postma_Jeroen twitterde op zaterdag 14-03-2020 om 10:23:09 Typisch VVD. Voor een kleine overheid, totdat grote bedrijven op de stoep staan. Dan speelt geld geen rol.
Waar blijft de structurele steun voor verpleegkundigen, artsen, leerkrachten, marktkooplui, zelfstandigen en oproepkrachten in cultuur en horeca?
https://t.co/UFGvfvDhIx reageer retweet
Typisch VVD. Voor een kleine overheid, totdat grote bedrijven op de stoep staan. Dan speelt geld geen rol.twitter:rcbregman twitterde op vrijdag 13-03-2020 om 00:38:30 If there was ever a time to give people a basic income – no strings attached – this is it. After the financial crash of 2008 we had a bail out for the banks. Now we need a bail out for the people, especially the poor. https://t.co/A9peJaXkjV reageer retweet
If there was ever a time to give people a basic income – no strings attached – this is it. After the financial crash of 2008 we had a bail out for the banks. Now we need a bail out for the people, especially the poor.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
KLM aandeelhouders hebben weinig lol gehad aan dat aandeel, van welke trickle down hebben aandeelhouders zoals de Nederlandse overheid mogen genieten?quote:
Trickle down ipv trickle up voor de klm en werknemers
Oeh, gratis geld voor iedereen, dus inclusief de rijken? 'No strings attached' klinkt alsof de bovenmodale belastingbetaler met een vast contract ook wat mag krijgen. Of moet het nu weer naar de niet-solidaire zzp'er gaan die als ondernemer nergens op kon terugvallen, maar in de praktijk een bail-out krijgt?quote:twitter:rcbregman twitterde op vrijdag 13-03-2020 om 00:38:30 If there was ever a time to give people a basic income – no strings attached – this is it. After the financial crash of 2008 we had a bail out for the banks. Now we need a bail out for the people, especially the poor. https://t.co/A9peJaXkjV reageer retweet
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Wat dacht je van al die dikke bonussen terwijl 'vroegah' die loonkloof nog geen factor vijf was. Nu een factor 300.quote:Op zaterdag 14 maart 2020 19:28 schreef GSbrder het volgende:
[..]
KLM aandeelhouders hebben weinig lol gehad aan dat aandeel, van welke trickle down hebben aandeelhouders zoals de Nederlandse overheid mogen genieten?
[..]
Oeh, gratis geld voor iedereen, dus inclusief de rijken? 'No strings attached' klinkt alsof de bovenmodale belastingbetaler met een vast contract ook wat mag krijgen. Of moet het nu weer naar de niet-solidaire zzp'er gaan die als ondernemer nergens op kon terugvallen, maar in de praktijk een bail-out krijgt?
Je bent een kwaadaardige onderdrukkingsprofeet, oorlogshitser en opportunist. Een draaier, framer, manipulator en leugenaar.
De groeten ermee.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Bonussen? Heb je het nu over aandeelhouders of over werknemers? De bonussen voor het management van KLM zijn geschrapt, maar ik begrijp dat je er weer allerlei dingen met de haren bij moet slepen om je punt te maken.quote:Op zaterdag 14 maart 2020 19:33 schreef Klopkoek het volgende:
[..]
Wat dacht je van al die dikke bonussen terwijl 'vroegah' die loonkloof nog geen factor vijf was. Nu een factor 300.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
twitter:DanHF twitterde op zaterdag 14-03-2020 om 11:55:37 Dutch freelancers and artists: Our jobs have been canceled so we have literally no income.
Dutch government: That's too bad – nothing we can do!
KLM and Schiphol: Fewer folks are flying so our profits are down.
Dutch government: THESE POOR PEOPLE MUST BE HELPED!!! reageer retweet
Dutch freelancers and artists: Our jobs have been canceled so we have literally no income. twitter:CihanUgural twitterde op vrijdag 13-03-2020 om 22:22:03 Jarenlang is de winst van @KLM gemiddeld ongeveer één miljard. Deze winsten keren ze uit aan aandeelhouders. En nu het even tegen zit, moeten de arbeiders er voor opdraaien. Vooral arbeiders met een onzeker contract.
Aandeelhouders de lusten, arbeiders de lasten. https://t.co/jYbOqo9Euu reageer retweet
Jarenlang is de winst van @
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Nogmaals, welke lusten? Welke aandeelhouder heeft hier jarenlang geprofiteerd? Iemand die er 10 jaar in heeft gezet zag de helft van z'n geld verdampen. Socialisten nemen hier toch echt de verkeerde club als het gaat om de aandeelhouderswaarde van KLM.quote:twitter:CihanUgural twitterde op vrijdag 13-03-2020 om 22:22:03 Jarenlang is de winst van @:KLM gemiddeld ongeveer één miljard. Deze winsten keren ze uit aan aandeelhouders. En nu het even tegen zit, moeten de arbeiders er voor opdraaien. Vooral arbeiders met een onzeker contract.
Aandeelhouders de lusten, arbeiders de lasten. https://t.co/jYbOqo9Euu reageer retweet
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
