[Vraag wat je wil] aan een ouder van een uitzonderlijk begaafd kind

quote:

Op zondag 22 december 2019 17:32 schreef ACT-F het volgende:

[..]

Dat is gelijk de valkuil van intelligentie. Je kunt wel 90% van de tijd een 'ik zei het je toch' moment hebben, maar die andere 10% is er ook nog. Wat je ook veel ziet is dat intelligente mensen teveel proberen te beredeneren, terwijl dingen ervaren altijd beter is.

quote:

Op zondag 22 december 2019 17:55 schreef vipergts het volgende:

[..]

Prachtig dat een kind met zulke verstandelijke vermogen gewoon pizzabezorger wil worden. Speelt ze wel met leeftijdsgenoten of zijn die saai?

quote:

Op maandag 23 december 2019 01:58 schreef vipergts het volgende:

[..]

Vind je dat nooit vervelend het is toch iets wat erbij hoort

quote:

Op maandag 23 december 2019 10:56 schreef Jake_Skywalker het volgende:

[..]

Dank voor de tip!

Voor het topic dicht gaat, nog wat final adviezen voor TS.

- Mijn moeder heeft wel eens gezegd dat ik zo volwassen praatte, dat ze wel eens ‘vergat’ dat ik gewoon een zesjarige was. En dat ze dan vervolgens als volwassene met mij in gesprek ging terwijl ik eigenlijk gewoon een knuffel nodig had (of een draai om mijn oren). Dat is een valkuil, waar je je als ouder van bewust moet zijn. Je moet als het ware constant kunnen ‘schakelen’. Van ‘volwaardige gesprekspartner’, naar ‘ouder van een kleuter’. Dat is nog best lastig soms!

-Je zegt dat je dochter prima om kan gaan met emotioneel ‘heftige’ zaken. Dat is mooi. Maar besef wel dat er dingen zijn die nog veel heftiger zijn dan de dood van een hond. Denk bijvoorbeeld aan de Jodenvervolging, de dreiging van een kernoorlog, milieuvervuiling hongersnood. Dingen waar zelfs volwassenen zich emotioneel nauwelijks een voorstelling bij kunnen maken.

Daar kun je als hoogbegaafd kind ook interesse in krijgen. Misschien heeft ze dat nu nog niet. Maar wat niet is, kan nog komen. En als het ‘speelt’ in de media krijgen zulke kinderen er altijd wel iets van mee. Wees daar alert op! Ik ben zelf in een veilige omgeving opgegroeid. Toch heb ik allesbehalve een onbezorgde jeugd gehad, doordat ik me heel erg druk maakte over de Bom en de Tweede Wereldoorlog.

-Ondanks alle (goedbedoelde) adviezen: focus vooral niet teveel op de omgang met leeftijdgenoten. Gaat het wel, dan is dat mooi. Maar gaat het niet, dan gaat het maar niet.

Natuurlijk is het belangrijk dat je kind ook met mensen met een ‘gewone’ intelligentie om leert gaan. Maar dat betekent niet per se dat je kind perse x uur per dag moet optrekken met mensen die qua kalenderleeftijd precies even oud zijn als zij.

In het volwassen leven zijn je collega’s ook niet allemaal even oud als jij. Sterker nog, Ik denk dat het op latere leeftijd juist weer makkelijker is om raakvlakken te vinden met anderen, ook al zitten ze qua intelligentie op totaal ander niveau.

Jonge kinderen kunnen qua ontwikkeling in totaal verschillende niveaus zitten. Sommigen zijn intellectueel al op het niveau van een prepuber, met semi volwassen verwachtingen op het gebied van vriendschappen en wederkerigheid. Terwijl andere nog echte peuters of kleuters zijn, die vooral shiny dingetjes in hun handjes willen pakken (en zich nog niet echt in anderen kunnen verplaatsen ).

In het volwassen leven zijn die verschillen minder groot. De overgrote meerderheid van de volwassenen die je tegenkomt zit qua ontwikkeling in ieder geval op (jong) volwassen niveau en is met dezelfde dingen bezig: relaties, werk, vrienden, een huis vinden, beslissen wat je met je leven wilt doen. Dat levelt toch een stukje makkelijker.

Om makkelijk je weg te kunnen vinden in de sociale omgang hoef je naar mijn mening dus niet als zesjarige niet met andere zesjarigen om te kunnen gaan. Dat heb ik destijds ook nooit geleerd. En ik heb niet het gevoel dat het mij ooit gehinderd heeft.