1. Wat me opvalt is zodra meeste mensen een relatie hebben, ze beginnen met het "wij" gevoel. Zoals: wij denken of wij vinden of wij hebben besloten.
Ben je het dan toevallig met elkaar eens, of ben je dan geen individu meer? Als je in een relatie zit kun je er toch verschillende meningen op na houden en dat ook uitspreken tegenover anderen?
Ik merk het voornamelijk bij mensen die getrouwd zijn, maar toch ook wel bij andere stellen.
2. In hoeverre beslis je iets zelf of samen in een relatie? Dus waar de ligt de grens? Kan gaan over dingen kopen, aanschaf van een auto of een nieuw t-shirt tot dingen beslissen van plannen van vakantie of toezeggen dat je bij iemand langs komt zonder dat je het vraagt aan vriend of vriendin?
Graag meningen en reacties 
Goed topic, overigens
Wat betreft de mening over bepaalde onderwerpen...dat kan wel verschillen.
Als je vrijgezel bent kun je doen wat je wilt. Maar vrijgezel zijn is ook niet alles 
Er zullen vast stelletjes zijn die elkaar ruime vrijheid geven in doen en laten. Maar ik merk in mijn vriendengroep dat stelletjes toch vaak overleggen en rekening houden met elkaars wensen.
) Het is toch gewoon logisch als je iets met mekaar hebt dat je dan een soort band hebt waardoor je toch eerder geneigd bent te zeggen : Wij, ipv, Ik.
Net alsof hij helemaal geen rekening met mij wil houden..
Ik vind het fijner als hij "wij" zegt
En ik heb ook wel eens meningsverschillen hoor...
Nu ook met de zomervakantie..
Hij wilde 15 dagen en ik maar 8
Dus dan moet je met elkaar overeenkomen en goed uitleggen waarom je dat zo vind.. dan komt het allemaal wel oke
Maar als ik een nieuwe broek wil kopen ga ik dat niet eerst aan hem vragen hoor, dat beslis ik zelf wel
quote:1. triest, hoe lang je ook bij elkaar bent. maar soms is het goed naar buiten toe met een mening te komen (bv. bij conflict met buren)
Op maandag 13 januari 2003 08:55 schreef Femke13 het volgende:
Ik zat eigenlijk over twee dingen na te denken.1. Wat me opvalt is zodra meeste mensen een relatie hebben, ze beginnen met het "wij" gevoel. Zoals: wij denken of wij vinden of wij hebben besloten.
Ben je het dan toevallig met elkaar eens, of ben je dan geen individu meer? Als je in een relatie zit kun je er toch verschillende meningen op na houden en dat ook uitspreken tegenover anderen?
Ik merk het voornamelijk bij mensen die getrouwd zijn, maar toch ook wel bij andere stellen.2. In hoeverre beslis je iets zelf of samen in een relatie? Dus waar de ligt de grens? Kan gaan over dingen kopen, aanschaf van een auto of een nieuw t-shirt tot dingen beslissen van plannen van vakantie of toezeggen dat je bij iemand langs komt zonder dat je het vraagt aan vriend of vriendin?
2. als het ingrijpt op het hele gezin samen, anders los.
en zoals hierboven al beschreven, kleine dingen, die geen betrekking hebben op het samenzijn (samenwonen oid) overleg ik niet, zoals bijvoorbeeld een nieuwe broek.
maar vakantie, huiselijke aanschaffingen, enz wel...
Zij vieren dezelfde blijheid
Een paar dat is geen tweemaal ik
Het is een allebei-heid
"Waar zijn niels en eva ?"
het is nooit apart, omdat we als we niet werken, samen zijn 
quote:Waarom is dat eng?? Zolang je je ik-gevoel maar niet kwijt raakt in het wij-gevoel, dan is het toch alleen een aanvulling.
Op maandag 13 januari 2003 09:55 schreef Frenkie het volgende:
ik vind dat wij-gevoel maar eng
quote:omdat je als je iemand om zijn mening vraagt en je in het antwoord de wij-vorm terugkrijgt, je niet weet of het nou zijn mening is. Of de politiek correcte mening van hunnie..
Op maandag 13 januari 2003 10:04 schreef skyhigh het volgende:[..]
Waarom is dat eng?? Zolang je je ik-gevoel maar niet kwijt raakt in het wij-gevoel, dan is het toch alleen een aanvulling.
quote:ok, ja dat is dan zo'n wij hebben overleg gepleegd en zijn na stemming tot de volgende mening gekomen.
Op maandag 13 januari 2003 10:07 schreef Frenkie het volgende:[..]
omdat je als je iemand om zijn mening vraagt en je in het antwoord de wij-vorm terugkrijgt, je niet weet of het nou zijn mening is. Of de politiek correcte mening van hunnie..
ok, da's wel iets engs ja
) overleggen vrijwel alles.Ok niet over de boodschappen maar grote aankopen doen we samen of we overleggen eerst samen voordat het gekocht wordt.
Op visite gaan of mensen uitnodigen hier... hangt er vanaf wie het zijn.
Wordt meestal aan mij gevraagd of iets kan of niet omdat ik de wandelende agenda ben. En natuurlijk moet je er allebei wel zin in hebben om ergens heen te gaan want anders is het ook niet leuk.
Over bepaalde onderwerpen hebben we vaak wel allebei een andere mening.En die kunne we ook naar elkaar uiten en ook to anderen.
Momenteel hebben wij zelf een meningsverschil over de indeling van de kamers hier in huis... der komt nl een tweede bij en we zijn het er nog niet over eens waar de oudste nu komt te slapen en waar wij gaan slapen.
Maar dat komt wel goed.
quote:Ik vind het niet eens zo heel gek als je het eens bent met je vriend/vriendin. Ik verschil bijna nooit van mening met mn vriendin in ieder geval.
Op maandag 13 januari 2003 08:55 schreef Femke13 het volgende:
Ben je het dan toevallig met elkaar eens, of ben je dan geen individu meer? Als je in een relatie zit kun je er toch verschillende meningen op na houden en dat ook uitspreken tegenover anderen?
[/b]
quote:
In hoeverre beslis je iets zelf of samen in een relatie? Dus waar de ligt de grens? Kan gaan over dingen kopen, aanschaf van een auto of een nieuw t-shirt tot dingen beslissen van plannen van vakantie of toezeggen dat je bij iemand langs komt zonder dat je het vraagt aan vriend of vriendin?
Dat verschilt per situatie. Bij het plannen van een vakantie zou ik in ieder geval wel overleggen. Het lijkt mij een beeeeetje asociaal als je ineens bij je vriend(in) komt, en zegt: "oja, trouwens, volgende week ga ik een week naar Italie...dat je het even weet". Maarja dat vind ik, en ik probeer me dat voor te stellen in mijn relatie.
Denk dat het erg van je relatie afhangt...hoe vaak je elkaar ziet en hoe "vrij" je relatie is. Maar dat is precies wat je vraagt
Verder spreek ik wel met vrienden af zonder het maar haar te overleggen. Dat plan ik natuurlijk wel zorgvuldig Denk dat voor mij daar de grens ligt. Ik zie mezelf nou niet echt toestemming vragen om met vrienden af te spreken.
[Dit bericht is gewijzigd door 0_o op 13-01-2003 12:25]
Heel romantisch hoor, maar ik hoop dat ze tenminste nog een eigen mening hebben...
Zolang je ergens hetzelfde over denkt, kun je gerust 'wij' zeggen... Zolang je je eigen mening maar niet verliest.
Et au soir que vous n'irez peut-être pas jusqu'au matin.
Niet langer zijn ze in staat om hun eigen keuzes te maken, ze beinvloeden als paar elkaar in dusdanige mate dat ze hun verleden op selectieve wijze benaderen. Het tweetal gaat een symbiotische relatie aan. Vanuit een bepaalde invalshoek kan men het zien als een opdringerige parasiet die besloten heeft om zich vast te kleven aan de gastheer. Daarbij is de gastheer, of vrouw, degene die je oorspronkelijk als individu kende voordat de partner zich in zijn of haar vel had vastgezogen.
Het is een zeer menselijk kwaaltje dat we telkens weer zien gebeuren. De vlezige individualistische massa schoolt samen en creert de beginselen van een inferieur collectief bewustzijn waarbij het overgaat in dat wij-gedrag. Zo zal het nieuwe organsime het verleden evalueren en eventuele herrineringen en bintenissen met andere individualistisch ingestelde organismen of soortgenoten op subtiele, of juist erg directe en drastische, wijze veranderen. Op deze manier ontstaat er een geschiedvervalsing die ervoor zorgt dat het nieuwe organisme de potentiele vijanden uitdrijft. Want als de individuele soortgenoten uit het verleden de bintenis niet zien zitten, of zelf de glorie van het collectieve bewustzijn niet kennen, dan zijn ze een potentieel gevaar waartegen gestreden moet worden. Voor de nieuwe vleesklomp die spreekt met "wij" is het dan van groot belang om zich van het verleden los te wortelen en de individuen duidelijke maken door het gebruik van het "wij" dat ze een ongewenste factor in hun vernieuwde levensfase zijn. Op den duur zullen alle kwalitatieve relaties met de buitenwereld en organismen bestaan uit relaties met andere soortgenoten die in tweetallen het collectieve bestaan zijn aangegaan. Jazeker het menselijk bestaan is een zeer boeiend doch inferieur bestaan.
it drives me mad to see it wasted,
when I need it so bad that it's burning me.
I'm hungry!
Laatst kreeg ik een uitnodiging voor een bruiloft:
Ik was ik
Jij was jij
En nu zijn jij en ik wij.
Ik dacht dat ik over mijn nekje zou gaan, ik vond het echt afschuwelijk.
Samen beslissen over materiele dingen: prima
Samen plannen maken: prima
Samen dingen doen: prima
Maar ik hoef niet zo nodig naar buiten te treden als 'wij'. Dat wij dat zit in jou en je partner, en niet in de buitenwereld.
Daarom geef ik ook eerlijk toe dat ik ga trouwen voor het feest en de jurk en niet om elkaars liefde te bewijzen, want dat doen we toch wel naar elkaar en daar heeft de rest van de wereld geen sok mee te maken.
Red de zeehond!
quote:helemaal mee eens
Op donderdag 16 januari 2003 17:42 schreef jellyrose het volgende:
Goed topic! Ik heb hier dus al meerdere malen discussies over gehad met diverse koppels, omdat ik dat 'wij'gevoel nooit echt zal hebben omdat ik het nogal truttig vind.Laatst kreeg ik een uitnodiging voor een bruiloft:
Ik was ik
Jij was jij
En nu zijn jij en ik wij.Ik dacht dat ik over mijn nekje zou gaan, ik vond het echt afschuwelijk.
Samen beslissen over materiele dingen: prima
Samen plannen maken: prima
Samen dingen doen: primaMaar ik hoef niet zo nodig naar buiten te treden als 'wij'. Dat wij dat zit in jou en je partner, en niet in de buitenwereld.
Daarom geef ik ook eerlijk toe dat ik ga trouwen voor het feest en de jurk en niet om elkaars liefde te bewijzen, want dat doen we toch wel naar elkaar en daar heeft de rest van de wereld geen sok mee te maken.
met als toevoeging dat als ik ga trouwen ik dat ook doe voor de vrijgezellendag
En over beslissingen nemen geldt hetzelfde. Als ik iets voor mezelf aanschaf bepaal ik dat zelf, als het iets is waar hij verstand van heeft dan vraag ik hem wel om advies en is het iets wat ons samen aangaat, zoals een vakantie of iets voor het huis of zo, dan bespreek ik het wel met hem. Over belangrijke beslissingen in mijn leven praat ik natuurlijk wel met hem, want dat deel je gewoon met mensen die belangrijk voor je zijn, ook met je ouders, maar dan is het wel mijn beslissing. Dan neem ik zijn mening daarin wel ter harte.
Al moet je denk ik niet altijd in de wij-vorm praten. Als je zeker weet dat je het ergens over eens bent kan het natuurlijk wel.
Toch vind ik het stom klinken als er bv boontjes worden gegeten -die we allebei niet zo lekker vinden- en ik dan zeg van; "Dat vinden wij niet zo lekker." Dan zeg ik dat meer voor de gein, 't klinkt zo klef allemaal...
Gewoon lekker je eigen mening houden!
Maar ik en mijn vriend zijn wat dat betreft erg op onzelf en beslissen ook veel op onzelf. Natuurlijk overleggen we veel. Maar ik moet zeggen dat ik niet zo super vaak naar buiten kom met wij. Meestal met ik.
|
|
