TRV Travel
Alles over je favoriete vakantiebestemmingen, vakantie-ervaringen van jezelf en anderen, tips, info en meer. Van Schin op Geul tot de USA.
SeLang
Black swans matter
Reisverslag Australië, 21 aug - 18 nov 2019
Dit najaar maakte ik een reis van bijna 3 maanden op een voor mij nieuw continent: Australië! Zoals altijd was mijn doel weer vooral genieten van de natuur en daarvoor bezocht ik drie gebieden met compleet verschillend habitat.
Australië is voor mij erg interessant omdat het een heel aparte flora en fauna heeft die je nergens anders ter wereld vindt. Om dit alles optimaal te beleven bestond de reis bijna geheel uit wandelen, waarbij ik meestal weer kampeerde in een klein tentje in de natuur.
Ik liep 3 bekende hikingtrails:
1) De Larapinta Trail (223 km) in het rode hart
2) De Bibbulmun Track (1005 km) in het zuidwesten
3) De Tasmania Overland Track (82 km) in Tasmanië
De bezochte gebieden
Alice Springs
De reis begon in Alice Springs, waar ik vroeg in de middag arriveerde na een reis van 38 uur. In Alice Springs verbleef ik in Alice's Secret Inn, wat een leuk klein hostel is (aanbevolen!). Hoewel ik natuurlijk behoorlijk gaar was van de reis ben ik toch maar meteen de directe omgeving gaan verkennen.
Alice Springs heeft een slechte reputatie maar ik vond het daar erg leuk. De woestijn flora en fauna begint al meteen midden in de stad rond de droge rivierbedding van Todd River. Gelijk al deze eerste middag zag ik een hoop leuke nieuwe vogeltjes. Ik was blij dat ik van tevoren hier een beetje op had gestudeerd want bijna alle soorten waren nieuw voor mij.
Overal in Alice Springs zie je deze roze cockatoos, Galahs!
De volgende morgen bezocht ik de Olive Pink Botanic Gardens. Dit gaat over in wildernis en er hoppen daar Rock Wallabies rond in de heuvels.
Rock Wallabies zie je rond Alice Springs en zelfs op de heuvels bij de Botanic Garden
Spiny-cheeked Honeyeater
S'middags ging ik alvast een kijkje nemen bij het historische Telegraph Station, zo'n 4km vanaf het centrum, want daar begint de volgende dag mijn Larapinta Trail hike! Deze hele wandeling langs de Todd River is al schitterend dus ik heb er echt zin in!
Larapinta Trail
De volgende morgen rond zonsopkomst loop ik opnieuw naar Telegraph Station, maar dit keer om echt aan mijn Larapinta trek te beginnen!
De Larapinta Trail is 223 km lang en volgt de West MacDonnell Ranges door het gelijknamige national park van Alice Springs naar de summit van Mt Sonder
Larapinta Trailhead
Mijn plan is om de trail in 12 dagen te lopen zonder herbevoorrading, dus ik start met een vrij zware rugzak (13 dagen eten, gear en flink wat water).
De eerste twee dagen is de trail nog vrij relaxt
Crested Pigeon
Alle andere hikers die ik tegenkwam (niet zo gek veel trouwens, bijna allemaal Australiërs) hadden van tevoren resupply packages geplaatst op een aantal locaties. Ze waren verbaasd dat ik al mijn eten meedroeg voor de hele trek. Maar voor mij is dat no big deal, want mijn rugzak was niet zwaarder dan ik op de AZT of de PCT had.
Een landschap met rotsen en scrub, maar in het begin nog steeds mooi vlak onder de voet dus relaxed wandelen
Soms wat ruwere stukken...
...met af en toe een boompje
Op de Larapinta Trail zijn op regelmatige afstanden 3-wandige shelters waar je overdekt kunt slapen. Ik heb hier nooit gebruik van gemaakt want ik kampeer liever. Maar deze shelters hebben wel allemaal een watertank waar ik dankbaar gebruik van maakte, want verder is er bijna nergens water.
S'morgens wordt het gelijk na zonsopkomst is het al erg heet. Af en toe eet ik zout om de verliezen (door zweten) aan te vullen.
Op de derde dag begint de ruwheid waar de Larapinta Trail berucht om is. Je kunt hier kiezen uit een lage route en een zwaardere hoge route en ik koos natuurlijk de hoge route. Maar die zwaarheid bleek nogal mee te vallen.
Echter, eenmaal van de ridge af werd het ruig! Door droge rivierbeddingen met stenen en een gully met grote rotsblokken. Het leek wel een hindernisparcours en je moest regelmatig je handen gebruiken. Niet relaxed met een zware rugzak.
Vind je eigen route door deze gully! Maar het is hier wel prachtig met zowaar groene vegetatie!
Op het eind kom ik langs Standley Chasm wat een toeristische plek is die met de auto is te bereiken. Hier haal ik 8 liter water zodat ik een paar kilometer verder in alle rust kan kamperen.
De trail wordt gemarkeerd met dit soort markers. Hoewel onverstandig zou je de Larapinta gemakkelijk zonder kaart kunnen lopen
Grote stukken van de trail zijn helaas verbrand en dan is het erg kaal en stil. De begroeide stukken zijn dan weer erg mooi.
Steile hellingen met spinifex en scrub
Schitterend uitzicht in het ochtendlicht
Enorm uitgestrekt landschap
Ik geniet van de kleuren in het landschap
Die bollen gras is spinifex. Het is nauwelijks gras te noemen, het is als naalden: stevig en scherp!
In de spinifex vond ik dit leuke vogeltje: een Dusky Grasswren! Die zitten meestal goed verstopt maar ik wist hem te lokken met playback
De vijfde dag was de zwaarste dag, maar misschien ook wel de mooiste. Het begon met een lastige "wandeling" door een gorge waarbij je weer over flinke rotsblokken moest klimmen.
Opnieuw een hindernis parcours door een gorge en daarna een klim naar boven. Gelukkig is mijn rugzak nu al een stuk lichter dan in het begin
Maar als dat achter de rug is kom je op deze prachtige ridge!
...met mooie vegetatie ook nog!
Na de afdaling even terugkijken naar de ridge waar ik vanaf kom
Meer spinfex....
...en dan kom ik in Hugh Gorge, een prachtige oase!
Het is momenteel enorm droog dus er zijn alleen een paar ondiepe poeltjes. In andere jaren moet je hier soms door het water heen waden.
De volgende dag is mijn langste wandeldag, 31 km naar Ellery Creek. Maar de trail is hier erg goed en weinig klimmen. Het is aan het eind van de middag wel bloedheet met de laagstaande zon op mijn gezicht.
Een groot deel van de trail gaat door kaal landschap
Hier door een droge rivierbedding met witte ghost gum trees. Een aboriginal dame vertelde mij (na de trail) dat je water vindt als je bij een ghost gum tree gaat graven. Goed om te weten als ik nog eens verdwaal in the outback...
Aan het eind van de dag bereik ik Ellery Creek Big Hole. Een schitterende oase met een hoop vogels waaronder Fairy Martins en Major Mitchell's Cockatoo! Ook diverse vogels die hier kwamen drinken.
Ellery Creek Big Hole in het avondlicht
Major Mitchell's Cockatoo
S'morgens voor zonsopgang nog even terug gegaan naar Big Hole om te zien of er nog nieuwe beestjes kwamen drinken maar dat was niet het geval. Daarna weer verder...
S'morgens...
...en aan het eind van de middag een ridge op met dit uitzicht
De "trail" op de ridge was erg ruw, eigenlijk alleen een verzameling losse stenen (dus oppassen voor je enkels). Ik zette mijn tentje op Counts Point, ongeveer een kilometer van de trail af. Het uitzicht was hier subliem!
Kamperen op Count's Point, vlak na zonsondergang
S'nachts was de sterrenhemel hier schitterend! Het sterrenbeeld Boogschutter waar het mooiste stuk van de melkweg zich bevindt komt in Europa maar net boven de horizon waar het altijd heiig is met veel strooilicht. Maar hier in Australië staat dat recht boven je hoofd en dus zeer indrukwekkend!
En zo word je dan s'morgens wakker met het eerste zonlicht op je tentje! En in de verte zie je het licht vallen op Mt Sonder, het eindpunt van de trail. Maar dat is nog een aantal dagen lopen
De volgende dag weer afdalen en s'middags opnieuw door een gorge met veel losse stenen (= niet relaxed) maar wel weer een prachtige (relatief) groene oase!
Na de gorge volgt een kurkdroog verbrand landschap
Gelukkig gedij ik vrij goed in dit soort woestijnen. De truuk is om jezelf goed af te schermen tegen de zon: lange broek, lange mouwen, hoed met brede rand en zonwerende handschoenen. En natuurlijk veel drinken en zout toevoegen wanneer nodig.
Zo'n woestijn met spinifex is toch mooier dan die kale boel
De volgende dag weer mooi uitzicht. Mt Sonder (links achter) komt steeds dichterbij...
In southern California of in de Sonora Desert in Arizona wemelde het van het leven, maar de Larapinta is meestal doodstil. De natuur hier is ook erg seizoensgebonden, afhankelijk van waar water is en vegetatie.
In dit kale landschap is wildlife schaars.
Zwermen Zebravinkjes lieten zich wel regelmatig zien. Ik kende deze alleen als kooivogel en het is erg leuk om ze in het wild te zien waar ze thuishoren.
Wildlife zie je vooral bij de waterholes, zoals Ormiston Gorge die ik op dag 9 bereikte. Ik kwam hier lekker vroeg aan dus ik kon hier de hele middag relaxen.
Ormiston Gorge, met op de voorgrond een enorme ghost gum tree
Er is hier een mooi strandje, helaas per auto bereikbaar en dus zijn er veel mensen
Bij Ormiston Gorge zag ik deze Western Bowerbird. Om vrouwtjes aan te trekken construeren deze vogels een soort prieel dat wordt gedecoreerd met witte steentjes, botjes, stukjes glas etc.
De volgende dag is een makkelijke wandeling waarbij ik uiteindelijk weer ga kamperen op een berg.
Hier steek ik een droge zanderige rivierbedding over
S'middags zet ik mijn tentje op een berg met uitzicht op Mt Sonder, nu heel dichtbij
En zo word ik s'morgens wakker, met Mt Sonder in het ochtendlicht
De volgende dag is een korte makkelijke wandeling naar mijn laatste kampeerplek, bij Redbank Gorge. Tijdens de wandeling genoot ik van de begroeiing met de heerlijke eucalyptusgeuren die zo karakteristiek zijn voor Australië.
Redbank gorge is indrukwekkend
Bij Redbank Gorge zie ik deze Brown Goshawk
Er is hier bij de trailhead ook een watertank. Torresian Crows en deze Grey-headed Honeyeaters hingen hier constant rond om te profiteren van gemorst water als mensen hun flessen hadden gevuld. Het was zo leuk om naar te kijken dat ik af en toe expres even wat water morste.
S'avonds en de avond erna kampeer ik in deze droge rivierbedding.
De volgende dag is het laatste stukje van mijn hike: naar de summit van Mt Sonder en terug. Ik durfde mijn tent niet te laten staan na verhalen over dingo's die tenten aan stukken scheuren op zoek naar voedsel dus ik droeg al mijn spullen mee naar boven en toen ik terugkwam zette ik mijn tent weer terug op dezelfde plek.
Na een prachtige wandeling van slechts 2,5 uur bereikte ik de top van Mt Sonder. Het einde van de trail bereikt!
Terugkijkend op deze hike is het allemaal perfect gegaan. 12 dagen was precies goed. 11 dagen of zelfs 10 was ook wel gelukt, maar nu had ik ook af en toe een middag vrij en veel tijd voor alles zonder dat ik al te moe werd. Ook geen blessures gehad, ondanks af en toe ruige stukken met zware rugzak.
De volgende dag liep ik de ca 5 km naar de weg om terug te liften naar Alice Springs
Er is hier weinig verkeer, maar na anderhalf uur langs de weg staan werd ik opgepikt door twee dames (de derde of vierde auto die mijn kant op ging) en netjes afgeleverd in Alice Springs. Het was nog een erg gezellige rit ook!
Ik had nog een reservedag ingepland die ik niet nodig had, dus ik had nog een extra dag in Alice Springs. En die heb ik goed besteed met nog wat naar vogeltjes zoeken in de omgeving van de Todd River en Telegraph Station.
Whistling Kite langs de Todd River, midden in Alice Springs
Zelfs de directe omgeving van Alice Springs is prachtig! Achteraf had ik nog wel wat langer willen blijven maar mijn vlucht was al geboekt
De volgende dag vloog ik naar Perth voor het volgende avontuur.
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 10-12-2019 13:41:45 ]
Dit najaar maakte ik een reis van bijna 3 maanden op een voor mij nieuw continent: Australië! Zoals altijd was mijn doel weer vooral genieten van de natuur en daarvoor bezocht ik drie gebieden met compleet verschillend habitat.
Australië is voor mij erg interessant omdat het een heel aparte flora en fauna heeft die je nergens anders ter wereld vindt. Om dit alles optimaal te beleven bestond de reis bijna geheel uit wandelen, waarbij ik meestal weer kampeerde in een klein tentje in de natuur.
Ik liep 3 bekende hikingtrails:
1) De Larapinta Trail (223 km) in het rode hart
2) De Bibbulmun Track (1005 km) in het zuidwesten
3) De Tasmania Overland Track (82 km) in Tasmanië
De bezochte gebieden
Alice Springs
De reis begon in Alice Springs, waar ik vroeg in de middag arriveerde na een reis van 38 uur. In Alice Springs verbleef ik in Alice's Secret Inn, wat een leuk klein hostel is (aanbevolen!). Hoewel ik natuurlijk behoorlijk gaar was van de reis ben ik toch maar meteen de directe omgeving gaan verkennen.
Alice Springs heeft een slechte reputatie maar ik vond het daar erg leuk. De woestijn flora en fauna begint al meteen midden in de stad rond de droge rivierbedding van Todd River. Gelijk al deze eerste middag zag ik een hoop leuke nieuwe vogeltjes. Ik was blij dat ik van tevoren hier een beetje op had gestudeerd want bijna alle soorten waren nieuw voor mij.
Overal in Alice Springs zie je deze roze cockatoos, Galahs!
De volgende morgen bezocht ik de Olive Pink Botanic Gardens. Dit gaat over in wildernis en er hoppen daar Rock Wallabies rond in de heuvels.
Rock Wallabies zie je rond Alice Springs en zelfs op de heuvels bij de Botanic Garden
Spiny-cheeked Honeyeater
S'middags ging ik alvast een kijkje nemen bij het historische Telegraph Station, zo'n 4km vanaf het centrum, want daar begint de volgende dag mijn Larapinta Trail hike! Deze hele wandeling langs de Todd River is al schitterend dus ik heb er echt zin in!
Larapinta Trail
De volgende morgen rond zonsopkomst loop ik opnieuw naar Telegraph Station, maar dit keer om echt aan mijn Larapinta trek te beginnen!
De Larapinta Trail is 223 km lang en volgt de West MacDonnell Ranges door het gelijknamige national park van Alice Springs naar de summit van Mt Sonder
Larapinta Trailhead
Mijn plan is om de trail in 12 dagen te lopen zonder herbevoorrading, dus ik start met een vrij zware rugzak (13 dagen eten, gear en flink wat water).
De eerste twee dagen is de trail nog vrij relaxt
Crested Pigeon
Alle andere hikers die ik tegenkwam (niet zo gek veel trouwens, bijna allemaal Australiërs) hadden van tevoren resupply packages geplaatst op een aantal locaties. Ze waren verbaasd dat ik al mijn eten meedroeg voor de hele trek. Maar voor mij is dat no big deal, want mijn rugzak was niet zwaarder dan ik op de AZT of de PCT had.
Een landschap met rotsen en scrub, maar in het begin nog steeds mooi vlak onder de voet dus relaxed wandelen
Soms wat ruwere stukken...
...met af en toe een boompje
Op de Larapinta Trail zijn op regelmatige afstanden 3-wandige shelters waar je overdekt kunt slapen. Ik heb hier nooit gebruik van gemaakt want ik kampeer liever. Maar deze shelters hebben wel allemaal een watertank waar ik dankbaar gebruik van maakte, want verder is er bijna nergens water.
S'morgens wordt het gelijk na zonsopkomst is het al erg heet. Af en toe eet ik zout om de verliezen (door zweten) aan te vullen.
Op de derde dag begint de ruwheid waar de Larapinta Trail berucht om is. Je kunt hier kiezen uit een lage route en een zwaardere hoge route en ik koos natuurlijk de hoge route. Maar die zwaarheid bleek nogal mee te vallen.
Echter, eenmaal van de ridge af werd het ruig! Door droge rivierbeddingen met stenen en een gully met grote rotsblokken. Het leek wel een hindernisparcours en je moest regelmatig je handen gebruiken. Niet relaxed met een zware rugzak.
Vind je eigen route door deze gully! Maar het is hier wel prachtig met zowaar groene vegetatie!
Op het eind kom ik langs Standley Chasm wat een toeristische plek is die met de auto is te bereiken. Hier haal ik 8 liter water zodat ik een paar kilometer verder in alle rust kan kamperen.
De trail wordt gemarkeerd met dit soort markers. Hoewel onverstandig zou je de Larapinta gemakkelijk zonder kaart kunnen lopen
Grote stukken van de trail zijn helaas verbrand en dan is het erg kaal en stil. De begroeide stukken zijn dan weer erg mooi.
Steile hellingen met spinifex en scrub
Schitterend uitzicht in het ochtendlicht
Enorm uitgestrekt landschap
Ik geniet van de kleuren in het landschap
Die bollen gras is spinifex. Het is nauwelijks gras te noemen, het is als naalden: stevig en scherp!
In de spinifex vond ik dit leuke vogeltje: een Dusky Grasswren! Die zitten meestal goed verstopt maar ik wist hem te lokken met playback
De vijfde dag was de zwaarste dag, maar misschien ook wel de mooiste. Het begon met een lastige "wandeling" door een gorge waarbij je weer over flinke rotsblokken moest klimmen.
Opnieuw een hindernis parcours door een gorge en daarna een klim naar boven. Gelukkig is mijn rugzak nu al een stuk lichter dan in het begin
Maar als dat achter de rug is kom je op deze prachtige ridge!
...met mooie vegetatie ook nog!
Na de afdaling even terugkijken naar de ridge waar ik vanaf kom
Meer spinfex....
...en dan kom ik in Hugh Gorge, een prachtige oase!
Het is momenteel enorm droog dus er zijn alleen een paar ondiepe poeltjes. In andere jaren moet je hier soms door het water heen waden.
De volgende dag is mijn langste wandeldag, 31 km naar Ellery Creek. Maar de trail is hier erg goed en weinig klimmen. Het is aan het eind van de middag wel bloedheet met de laagstaande zon op mijn gezicht.
Een groot deel van de trail gaat door kaal landschap
Hier door een droge rivierbedding met witte ghost gum trees. Een aboriginal dame vertelde mij (na de trail) dat je water vindt als je bij een ghost gum tree gaat graven. Goed om te weten als ik nog eens verdwaal in the outback...
Aan het eind van de dag bereik ik Ellery Creek Big Hole. Een schitterende oase met een hoop vogels waaronder Fairy Martins en Major Mitchell's Cockatoo! Ook diverse vogels die hier kwamen drinken.
Ellery Creek Big Hole in het avondlicht
Major Mitchell's Cockatoo
S'morgens voor zonsopgang nog even terug gegaan naar Big Hole om te zien of er nog nieuwe beestjes kwamen drinken maar dat was niet het geval. Daarna weer verder...
S'morgens...
...en aan het eind van de middag een ridge op met dit uitzicht
De "trail" op de ridge was erg ruw, eigenlijk alleen een verzameling losse stenen (dus oppassen voor je enkels). Ik zette mijn tentje op Counts Point, ongeveer een kilometer van de trail af. Het uitzicht was hier subliem!
Kamperen op Count's Point, vlak na zonsondergang
S'nachts was de sterrenhemel hier schitterend! Het sterrenbeeld Boogschutter waar het mooiste stuk van de melkweg zich bevindt komt in Europa maar net boven de horizon waar het altijd heiig is met veel strooilicht. Maar hier in Australië staat dat recht boven je hoofd en dus zeer indrukwekkend!
En zo word je dan s'morgens wakker met het eerste zonlicht op je tentje! En in de verte zie je het licht vallen op Mt Sonder, het eindpunt van de trail. Maar dat is nog een aantal dagen lopen
De volgende dag weer afdalen en s'middags opnieuw door een gorge met veel losse stenen (= niet relaxed) maar wel weer een prachtige (relatief) groene oase!
Na de gorge volgt een kurkdroog verbrand landschap
Gelukkig gedij ik vrij goed in dit soort woestijnen. De truuk is om jezelf goed af te schermen tegen de zon: lange broek, lange mouwen, hoed met brede rand en zonwerende handschoenen. En natuurlijk veel drinken en zout toevoegen wanneer nodig.
Zo'n woestijn met spinifex is toch mooier dan die kale boel
De volgende dag weer mooi uitzicht. Mt Sonder (links achter) komt steeds dichterbij...
In southern California of in de Sonora Desert in Arizona wemelde het van het leven, maar de Larapinta is meestal doodstil. De natuur hier is ook erg seizoensgebonden, afhankelijk van waar water is en vegetatie.
In dit kale landschap is wildlife schaars.
Zwermen Zebravinkjes lieten zich wel regelmatig zien. Ik kende deze alleen als kooivogel en het is erg leuk om ze in het wild te zien waar ze thuishoren.
Wildlife zie je vooral bij de waterholes, zoals Ormiston Gorge die ik op dag 9 bereikte. Ik kwam hier lekker vroeg aan dus ik kon hier de hele middag relaxen.
Ormiston Gorge, met op de voorgrond een enorme ghost gum tree
Er is hier een mooi strandje, helaas per auto bereikbaar en dus zijn er veel mensen
Bij Ormiston Gorge zag ik deze Western Bowerbird. Om vrouwtjes aan te trekken construeren deze vogels een soort prieel dat wordt gedecoreerd met witte steentjes, botjes, stukjes glas etc.
De volgende dag is een makkelijke wandeling waarbij ik uiteindelijk weer ga kamperen op een berg.
Hier steek ik een droge zanderige rivierbedding over
S'middags zet ik mijn tentje op een berg met uitzicht op Mt Sonder, nu heel dichtbij
En zo word ik s'morgens wakker, met Mt Sonder in het ochtendlicht
De volgende dag is een korte makkelijke wandeling naar mijn laatste kampeerplek, bij Redbank Gorge. Tijdens de wandeling genoot ik van de begroeiing met de heerlijke eucalyptusgeuren die zo karakteristiek zijn voor Australië.
Redbank gorge is indrukwekkend
Bij Redbank Gorge zie ik deze Brown Goshawk
Er is hier bij de trailhead ook een watertank. Torresian Crows en deze Grey-headed Honeyeaters hingen hier constant rond om te profiteren van gemorst water als mensen hun flessen hadden gevuld. Het was zo leuk om naar te kijken dat ik af en toe expres even wat water morste.
S'avonds en de avond erna kampeer ik in deze droge rivierbedding.
De volgende dag is het laatste stukje van mijn hike: naar de summit van Mt Sonder en terug. Ik durfde mijn tent niet te laten staan na verhalen over dingo's die tenten aan stukken scheuren op zoek naar voedsel dus ik droeg al mijn spullen mee naar boven en toen ik terugkwam zette ik mijn tent weer terug op dezelfde plek.
Na een prachtige wandeling van slechts 2,5 uur bereikte ik de top van Mt Sonder. Het einde van de trail bereikt!
Terugkijkend op deze hike is het allemaal perfect gegaan. 12 dagen was precies goed. 11 dagen of zelfs 10 was ook wel gelukt, maar nu had ik ook af en toe een middag vrij en veel tijd voor alles zonder dat ik al te moe werd. Ook geen blessures gehad, ondanks af en toe ruige stukken met zware rugzak.
De volgende dag liep ik de ca 5 km naar de weg om terug te liften naar Alice Springs
Er is hier weinig verkeer, maar na anderhalf uur langs de weg staan werd ik opgepikt door twee dames (de derde of vierde auto die mijn kant op ging) en netjes afgeleverd in Alice Springs. Het was nog een erg gezellige rit ook!
Ik had nog een reservedag ingepland die ik niet nodig had, dus ik had nog een extra dag in Alice Springs. En die heb ik goed besteed met nog wat naar vogeltjes zoeken in de omgeving van de Todd River en Telegraph Station.
Whistling Kite langs de Todd River, midden in Alice Springs
Zelfs de directe omgeving van Alice Springs is prachtig! Achteraf had ik nog wel wat langer willen blijven maar mijn vlucht was al geboekt
De volgende dag vloog ik naar Perth voor het volgende avontuur.
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 10-12-2019 13:41:45 ]
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
SeLang
Black swans matter
Perth
Ik kwam vroeg in de middag aan in Perth en na een gastankje te hebben gekocht (voor kamperen) had ik nog wat tijd om even in de stad en botanische tuin rond te kijken.
Uitzicht op Perth in de avondschemering vanaf de botanische tuin
De volgende dag had ik een volle dag om de beste vogel spot locatie van de stad te bezoeken: Herdsman Lake wetlands. Dit bleek inderdaad fantastisch te zijn!
Tawny Frogmouths. Deze nachtvogels zijn super goed gecamoufleerd en nemen vaak een pose aan waardoor het lijkt alsof ze een deel van de boom zijn. Met dank aan een lokale vogelaar die mij naar de juist plek bracht!
Ook zag ik mijn eerste Tigersnake (zeer giftig) in dit wetland midden in Perth! Er zouden er nog vele volgen op de Bibbulmun Track.
De volgende ochtend stap ik in de bus naar Kalamunda net buiten Perth naar de northern terminus van de Bibbulmun Track. Het begin van een nieuw avontuur!
Bibbulmun Track
Deze 1005 km lange trail loopt van Kalamunda in de Perth Hills naar Albany aan de zuidkust. Dit gebied is een biodiversity hotspot dus erg interessant qua flora en fauna!
Bibbulmun Track
Hier begint mijn volgende avontuur
Vanuit deze suburb van Perth stap je gelijk een prachtig bos in.
Galah
De wandeling is al meteen schitterend. De grasstrees geven het een exotische vibe en de geur van de eucalyptusbomen... hmmm!
De eerste paar dagen is het wel bloedheet met maximum temperatuur boven de 30 graden. En de beschutting is minder dan ik had verwacht.
Het is hier lente, dus alles staat in bloei!
De Larapinta Trail was erg stil. De Bibbulmun Track daarentegen wemelt van het leven. Overal vogeltjes, wallabies, kangaroos, hagedissen, etc
Red-tailed BlackCockatoo (♀), één van de meest prominent aanwezige vogels langs de trail
De overvloed aan wildlife is makkelijk te spotten omdat deze bossen relatief open zijn. Regelmatig zie ik wallabies en kangaroos tussen de bomen hoppen! En later ook Emu's.
Regelmatig mooie doorkijkjes hier in de heuvels van de Darling Range
Het noordelijke deel van de trail gaat over bospaadjes die mooi vlak zijn onder de voet, dus in tegenstelling tot de Larapinta hoef je niet de hele tijd te kijken waar je stapt. Het loopt erg relaxt. Je moet alleen oppassen dat je niet per ongeluk op mooie beestjes gaat staan!
Al snel maakte ik kennis met de Bobtail Lizards. Deze traag bewegende hagedissen met korte pootjes gaan niet snel uit de weg, maar als ze zich bedreigd voelen dan gooien ze hun donkerblauwe tong naar buiten!
Agressieve mieren zijn ook een beetje een probleem want soms lijkt de trail wel één groot mierennest. Ze lopen meteen over je schoenen. Stampen helpt, dan vallen ze er af voordat ze verder omhoog kunnen klimmen.
Eén van mijn favoriete stukken van de trail is het gedeelte door de Darling Range met granieten heuvels.
Daar liggen dan prachtig gecamoufleerde Ornate Crevice Lizards te zonnen. Meestal zie je ze pas als ze wegrennen.
En altijd de geuren om je heen van de bloeiende vegetatie...
De trail gaat hier afwisselend door bos en over heuvels. Ik geniet er echt van! Het is fijn om weer eens een trail te lopen die niet zo zwaar is. In de bossen op dit gedeelte wemelt het echter van de teken! Op één dag moest ik er s'avonds 4 van mijn lichaam verwijderen en de dag erna 3! Waarschijnlijk omdat er hier zoveel wallabies en kangaroos zijn.
Heerlijk wandelen over graniet
Net nadat ik over de top ben van Mt Wells wordt de trail versperd door een Sand Goanna! Dat beest wil maar niet uit de weg en begint te dreigen als ik te dichtbij kom. Ik loop er met een grote boog door de struiken omheen. Een aantal dagen later kwam er zelfs eentje achter mij aan gerend, terwijl ik grote moeite had gedaan om er met een boog omheen te lopen!
Deze Sand Goanna versperde mijn pad! Veel grotere monitor soorten van 2,5m in Azië gaan doorgaans op de vlucht, maar de Australische lijken geen angst te kennen. Ze zijn ook badass want ze eten zeer giftige Tiger Snakes als ontbijt!
De hele Bibbulmun Track is uitstekend gemarkeerd met deze gele markers. Ook zijn zijn er prachtige shelters met watertank, al heb ik altijd gekampeerd in mijn eigen tentje.
Eén van de mooiste aspecten van de Bibbulmun is de bloemenpracht in het voorjaar! Zomaar een greep uit wat ik tegenkwam...
...en natuurlijk de vogels! Deze Western Rosella is endemisch voor zuid-west Australië.
Inmiddels is het een stuk kouder. Sowieso wordt het kouder naarmate je zuidelijker komt maar in het begin was het ook abnormaal warm voor de tijd van het jaar. Nu heb ik af en toe flink wat regen en s'avonds is het ronduit koud.
Soms is de trail flink overgroeid en als het regent word je kletsnat door de natte struiken. Wel lekker veel geurende gele bloemetjes.
Brug over de Murray River
Tijdens het wandelen hoor je vaak de fluitende zang van de Golden Whistler.
In deze open bossen zie ik nu ook bijna dagelijks Emu's. Helaas verdwijnen die altijd direct tussen de bomen dus ik krijg ze maar niet op de foto. Kangaroos zijn hetzelfde verhaal.
Red-capped Parrot (♂), komt nergens anders voor. Alleen zuid-west Australië. Check die lange snavel.
Ook endemisch zijn twee soorten white-tailed Cockatoo: Baudin's Black Cockatoo en Carnaby's Black Cockatoo die nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. Die op deze foto zijn volgens mij Baudin's.
Witte zandgrond voor de verandering.
Normaal kampeerde ik in de buurt van de shelters want op veel andere plaatsen is kamperen niet toegestaan. Maar af en toe maakte ik een uitzondering.
Waar je ook kampeert, vaak hoor je s'nachts kangaroos langs je tent hoppen. Op deze nacht had ik een rare ervaring met één of andere nachtvogel die tot twee keer toe laag overvloog en een dreun op het dak van mijn tent gaf. Ik was in mijn tent dus ik kon helaas niet zien wat het was.
"Grazende" Twenty-eight Parrot, het locale ras van de Australian Ringneck in de ochtendzon.
Het "gelach" van een Laughing Kookaburra is altijd een vertrouwd geluid hier. Dit is de vogel die je s'morgens wekt, samen met de Wattlebirds!
Vanaf nu loop ik trouwens elke dag met gaiters als bescherming tegen slangen. Ontmoetingen met de zeer giftige Tiger Snakes begint onderhand dagelijkse kost te worden en alle ervaren Australische bushwalkers die ik tegenkom dragen om die reden gaiters. Advies van ervaren locals moet je niet negeren.
Alles bloeit!
De Bibbulmun is o.a. befaamd om de orchideeën die langs de trail groeien. En vele komen nergens anders voor. Een kleine greep uit wat ik tegenkwam...
Zelfs als je af en toe door een cultuurgebied komt zoals dit weiland is het mooi.
In de buurt van Donnelly River kom je door Karri forest. Karri behoren tot de hoogste bomen ter wereld. Het valt bijna niet te fotograferen, dus dan maar zo.
De trail komt door Donnelly River Village wat een soort vakantiedorpje is. Wilde kangaroos en Emu's zijn hier gewend aan mensen en dus tam. Zo krijg ik toch nog een Emu op de foto.
Emu loopt op z'n dooie gemak door Donnelly River Village.
Het is lente en ik zie veel vogels nesten bouwen. Deze Striated Pardalote verzamelt midden op de trail materiaal voor zijn nest.
Vaak spot je Tiger Snakes eerder door goed naar de vogels te luisteren. Hoor je hun alarm calls, dan is de kans groot dat er een slang in de buurt is. De Tiger Snake op de foto hieronder vond ik door een geagiteerde White-breasted Robin te observeren die de slang bleef volgen.
Deze Tiger Snake zat langs een riviertje bij de Beedelup shelter. Een meisje had zich hier 15 minuten eerder nog gewassen.
Hoewel ik niet slaap in de shelters maar kampeer bij de shelters zijn het leuke plekken om wat te socialisen en een fikkie te stoken (alleen in het noorden waar nog geen fireban was). Vaak ben ik er alleen want zo druk is de trail niet, maar soms ben je er met één of meer andere mensen. Sommige blijf je dagenlang tegenkomen.
De shelters langs de Bibbulmun staan zonder uitzondering op prachtige locaties, zoals hier Warren Campsite. Er zijn in de buurt ook altijd een paar plekjes waar je een tentje kunt zetten. Bijna elke nacht hoor ik uilen (Southern Boobook en soms Barking Owl) en s'morgens wordt je gewekt door een koor van vogelzang, maar vooral Laughing Kookaburra en Wattlebirds.
Deze prachtige Red winged Fairy-wren (♂) is ook endemisch voor de regio. Erg leuke vogeltjes om naar te kijken! Vaak zijn er hele familiegroepen in de weer.
De roep van de Common Bronzewing is een vertrouwd geluid s'morgens en s'avonds.
Splendid Fairy-wren (♂)
Nadat het landschap geleidelijk is overgegaan van Marri forest naar Karri forest wordt het vanaf Northcliffe meer scrubby en moerasachtig, maar nog steeds afgewisseld door stukken bos. Deze tijd van het jaar staan stukjes van de trail diep onder water!
Dit is geen rivier maar de trail! Het water is soms knie-diep dus je loopt hier een paar dagen met natte voeten.
Sacred Kingfisher
Hier kampeer is niet bij een shelter maar langs de trail, ergens tussen Gartner en Mt Chance. Ik deed dat soms om grote groepen (5-6 mensen) bij een shelter te ontwijken en één hut vooruit te skippen zodat ik weer het rijk alleen had.
In dit moerasachtige landschap spot je weer andere dingen, zoals Swamp Harriers en Brown Falcon. In dit open landschap was ik weer erg blij met mijn hoed-met-rand, lange broek/ mouwen en mijn zonwerende handschoenen!
Uiteindelijk bereik je dan de duinen en de kust. Na zoveel kilometers door bossen is dat een mooie mijlpaal.
Schitterend duinlandschap! Maar de vaak steile duinen en lopen door mul zand is opeens wel weer erg vermoeiend vergeleken met de relaxte bospaadjes.
Door de felle zon is het strand en de zee zo vibrant! Hier gaat ook voor het eerst een stuk van de trail over het strand. Echt prachtig!
Elegant Parrot in de duinen
Genieten van de ondergaande zon, een paar honderd meter van mijn kampeerplekje
Tawny-crowned Honeyeater
Echt genieten dit!
Na een tijdje draai je weer terug het binnenland in, in een heel speciaal en zeldzaam habitat met tingle trees.
Deze tingle trees zijn een relikwie van toen Australië nog deel was van het Gondwana supercontinent met een veel natter klimaat toen er nog dinosauriërs rondliepen. Ze komen alleen nog voor op een paar plekjes in zuid-west Australië.
Grey Fantail
Wel steeds stromende regen gehad in dat Karri/ Tingle forest. Na een paar dagen draai je weer terug naar de kust.
Kamperen bij Rame Head
Deze kangaroo kwam een kijkje nemen.
Sowieso massa's kangaroos hier in de duinen.
Meer bloemenpracht!
...en ruig kustlandschap waar verder geen mens is.
Omdat de Bibbulmun zo'n relaxte trail is heb je massa's tijd om te relaxen op mooie plekken, zoals hier in Peaceful Bay.
Groepen Carnaby's Black-cockatoo eten hier bloemetjes.
Na Peaceful Bay moet de Irwin Inlet worden overgestoken en dat doe je met een kano. Dat werkt op dezelfde manier als op de Kungsleden: er moet aan elke kant minimaal één boot liggen. Dus als je pech hebt en er ligt maar één boot aan jouw kant dan moet je eerst aan de andere kant één of meer boten ophalen zodat de persoon die na jou komt ook een boot heeft.
Ik had geluk want er lagen 2 bootjes aan mijn kant.
Aan de overkant prachtige met gele bloemetjes bedekte duinen...
...waar het wemelt van de kangaroos!
Daarna weer schitterend kustlandschap.
Het zuidelijke deel van de trail gaat een aantal keren over verlaten strand...
...en de enige voetstappen die je dan ziet zijn van jouzelf. Dit is echt genieten!
Sooty Oystercatcher
Meer bloemenpracht in de duinen! Maar pas op voor slangen - ik zag er hier gemiddeld zo'n 3 per dag. Ze liggen vaak op te warmen op de trail.
...en mooie vogeltjes, zoals deze Silvereye!
...en New Holland Honeyeater!
Eastern Osprey jaagt hier langs de kust op vis.
...en Hooded Plover broedt op het strand.
Bij Denmark moet je de Wilson Inlet oversteken om op het Nullaki schiereiland te komen, maar die is afgesloten met een zandbank dus je kunt er met droge voeten komen. Althans, over de zandbank. Want op het schiereiland gaat de eerste halve kilometer door een swamp met enkeldiep water.
Wilson Inlet in de avondschemering met rechts het Nullaki schiereiland
Red-capped Plovers en een Greater Sand-plover op de zandbank
Het kustlandschap blijft prachtig, hier op de één na laatste dag voor de finish in Albany.
De laatste dag gaat door een windmolenpark, dan langs Frenchman Bay en uiteindelijk bereik je dan Albany.
Silver Gulls, Australian Pelicans en Black Swans in Frenchman bay.
In Albany vlak voor de finish kom je nog langs deze replica van de Amity, het schip waarmee de eerste Europese immigranten (deels gedetineerden) in 1826 in west Australie arriveerden. Het verbaast mij altijd weer hoe klein dat soort schepen waren.
Na 1005 prachtige kilometers arriveer ik hier aan de finish! Erg veel plezier beleefd aan deze prachtige en relatief relaxte trail! Het hele ritme, de natuur, de geuren, de shelters etc zijn nu zo vertrouwd dat ik weet dat ik het ga missen.
Omdat er rond Albany veel te zien is qua vogeltjes en dergelijke blijf ik er nog een dag hangen. En die dag heb ik goed besteed. S'avonds zag ik ook nog twee quenda's (een soort buidelrat).
De dag erna vertrek ik met de bus terug naar Perth. Dat gaat in een rechte lijn dus de reis duurt maar 5,5 uur, wat heel raar aanvoelt als je anderhalve maand over de trail hebt gedaan. Na een dagje relaxen in Perth vlieg ik vervolgens naar Hobart in Tasmanië voor het laatste hoofdstuk van deze reis.
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 10-12-2019 13:43:15 ]
Ik kwam vroeg in de middag aan in Perth en na een gastankje te hebben gekocht (voor kamperen) had ik nog wat tijd om even in de stad en botanische tuin rond te kijken.
Uitzicht op Perth in de avondschemering vanaf de botanische tuin
De volgende dag had ik een volle dag om de beste vogel spot locatie van de stad te bezoeken: Herdsman Lake wetlands. Dit bleek inderdaad fantastisch te zijn!
Tawny Frogmouths. Deze nachtvogels zijn super goed gecamoufleerd en nemen vaak een pose aan waardoor het lijkt alsof ze een deel van de boom zijn. Met dank aan een lokale vogelaar die mij naar de juist plek bracht!
Ook zag ik mijn eerste Tigersnake (zeer giftig) in dit wetland midden in Perth! Er zouden er nog vele volgen op de Bibbulmun Track.
De volgende ochtend stap ik in de bus naar Kalamunda net buiten Perth naar de northern terminus van de Bibbulmun Track. Het begin van een nieuw avontuur!
Bibbulmun Track
Deze 1005 km lange trail loopt van Kalamunda in de Perth Hills naar Albany aan de zuidkust. Dit gebied is een biodiversity hotspot dus erg interessant qua flora en fauna!
Bibbulmun Track
Hier begint mijn volgende avontuur
Vanuit deze suburb van Perth stap je gelijk een prachtig bos in.
Galah
De wandeling is al meteen schitterend. De grasstrees geven het een exotische vibe en de geur van de eucalyptusbomen... hmmm!
De eerste paar dagen is het wel bloedheet met maximum temperatuur boven de 30 graden. En de beschutting is minder dan ik had verwacht.
Het is hier lente, dus alles staat in bloei!
De Larapinta Trail was erg stil. De Bibbulmun Track daarentegen wemelt van het leven. Overal vogeltjes, wallabies, kangaroos, hagedissen, etc
Red-tailed BlackCockatoo (♀), één van de meest prominent aanwezige vogels langs de trail
De overvloed aan wildlife is makkelijk te spotten omdat deze bossen relatief open zijn. Regelmatig zie ik wallabies en kangaroos tussen de bomen hoppen! En later ook Emu's.
Regelmatig mooie doorkijkjes hier in de heuvels van de Darling Range
Het noordelijke deel van de trail gaat over bospaadjes die mooi vlak zijn onder de voet, dus in tegenstelling tot de Larapinta hoef je niet de hele tijd te kijken waar je stapt. Het loopt erg relaxt. Je moet alleen oppassen dat je niet per ongeluk op mooie beestjes gaat staan!
Al snel maakte ik kennis met de Bobtail Lizards. Deze traag bewegende hagedissen met korte pootjes gaan niet snel uit de weg, maar als ze zich bedreigd voelen dan gooien ze hun donkerblauwe tong naar buiten!
Agressieve mieren zijn ook een beetje een probleem want soms lijkt de trail wel één groot mierennest. Ze lopen meteen over je schoenen. Stampen helpt, dan vallen ze er af voordat ze verder omhoog kunnen klimmen.
Eén van mijn favoriete stukken van de trail is het gedeelte door de Darling Range met granieten heuvels.
Daar liggen dan prachtig gecamoufleerde Ornate Crevice Lizards te zonnen. Meestal zie je ze pas als ze wegrennen.
En altijd de geuren om je heen van de bloeiende vegetatie...
De trail gaat hier afwisselend door bos en over heuvels. Ik geniet er echt van! Het is fijn om weer eens een trail te lopen die niet zo zwaar is. In de bossen op dit gedeelte wemelt het echter van de teken! Op één dag moest ik er s'avonds 4 van mijn lichaam verwijderen en de dag erna 3! Waarschijnlijk omdat er hier zoveel wallabies en kangaroos zijn.
Heerlijk wandelen over graniet
Net nadat ik over de top ben van Mt Wells wordt de trail versperd door een Sand Goanna! Dat beest wil maar niet uit de weg en begint te dreigen als ik te dichtbij kom. Ik loop er met een grote boog door de struiken omheen. Een aantal dagen later kwam er zelfs eentje achter mij aan gerend, terwijl ik grote moeite had gedaan om er met een boog omheen te lopen!
Deze Sand Goanna versperde mijn pad! Veel grotere monitor soorten van 2,5m in Azië gaan doorgaans op de vlucht, maar de Australische lijken geen angst te kennen. Ze zijn ook badass want ze eten zeer giftige Tiger Snakes als ontbijt!
De hele Bibbulmun Track is uitstekend gemarkeerd met deze gele markers. Ook zijn zijn er prachtige shelters met watertank, al heb ik altijd gekampeerd in mijn eigen tentje.
Eén van de mooiste aspecten van de Bibbulmun is de bloemenpracht in het voorjaar! Zomaar een greep uit wat ik tegenkwam...
...en natuurlijk de vogels! Deze Western Rosella is endemisch voor zuid-west Australië.
Inmiddels is het een stuk kouder. Sowieso wordt het kouder naarmate je zuidelijker komt maar in het begin was het ook abnormaal warm voor de tijd van het jaar. Nu heb ik af en toe flink wat regen en s'avonds is het ronduit koud.
Soms is de trail flink overgroeid en als het regent word je kletsnat door de natte struiken. Wel lekker veel geurende gele bloemetjes.
Brug over de Murray River
Tijdens het wandelen hoor je vaak de fluitende zang van de Golden Whistler.
In deze open bossen zie ik nu ook bijna dagelijks Emu's. Helaas verdwijnen die altijd direct tussen de bomen dus ik krijg ze maar niet op de foto. Kangaroos zijn hetzelfde verhaal.
Red-capped Parrot (♂), komt nergens anders voor. Alleen zuid-west Australië. Check die lange snavel.
Ook endemisch zijn twee soorten white-tailed Cockatoo: Baudin's Black Cockatoo en Carnaby's Black Cockatoo die nauwelijks van elkaar zijn te onderscheiden. Die op deze foto zijn volgens mij Baudin's.
Witte zandgrond voor de verandering.
Normaal kampeerde ik in de buurt van de shelters want op veel andere plaatsen is kamperen niet toegestaan. Maar af en toe maakte ik een uitzondering.
Waar je ook kampeert, vaak hoor je s'nachts kangaroos langs je tent hoppen. Op deze nacht had ik een rare ervaring met één of andere nachtvogel die tot twee keer toe laag overvloog en een dreun op het dak van mijn tent gaf. Ik was in mijn tent dus ik kon helaas niet zien wat het was.
"Grazende" Twenty-eight Parrot, het locale ras van de Australian Ringneck in de ochtendzon.
Het "gelach" van een Laughing Kookaburra is altijd een vertrouwd geluid hier. Dit is de vogel die je s'morgens wekt, samen met de Wattlebirds!
Vanaf nu loop ik trouwens elke dag met gaiters als bescherming tegen slangen. Ontmoetingen met de zeer giftige Tiger Snakes begint onderhand dagelijkse kost te worden en alle ervaren Australische bushwalkers die ik tegenkom dragen om die reden gaiters. Advies van ervaren locals moet je niet negeren.
Alles bloeit!
De Bibbulmun is o.a. befaamd om de orchideeën die langs de trail groeien. En vele komen nergens anders voor. Een kleine greep uit wat ik tegenkwam...
Zelfs als je af en toe door een cultuurgebied komt zoals dit weiland is het mooi.
In de buurt van Donnelly River kom je door Karri forest. Karri behoren tot de hoogste bomen ter wereld. Het valt bijna niet te fotograferen, dus dan maar zo.
De trail komt door Donnelly River Village wat een soort vakantiedorpje is. Wilde kangaroos en Emu's zijn hier gewend aan mensen en dus tam. Zo krijg ik toch nog een Emu op de foto.
Emu loopt op z'n dooie gemak door Donnelly River Village.
Het is lente en ik zie veel vogels nesten bouwen. Deze Striated Pardalote verzamelt midden op de trail materiaal voor zijn nest.
Vaak spot je Tiger Snakes eerder door goed naar de vogels te luisteren. Hoor je hun alarm calls, dan is de kans groot dat er een slang in de buurt is. De Tiger Snake op de foto hieronder vond ik door een geagiteerde White-breasted Robin te observeren die de slang bleef volgen.
Deze Tiger Snake zat langs een riviertje bij de Beedelup shelter. Een meisje had zich hier 15 minuten eerder nog gewassen.
Hoewel ik niet slaap in de shelters maar kampeer bij de shelters zijn het leuke plekken om wat te socialisen en een fikkie te stoken (alleen in het noorden waar nog geen fireban was). Vaak ben ik er alleen want zo druk is de trail niet, maar soms ben je er met één of meer andere mensen. Sommige blijf je dagenlang tegenkomen.
De shelters langs de Bibbulmun staan zonder uitzondering op prachtige locaties, zoals hier Warren Campsite. Er zijn in de buurt ook altijd een paar plekjes waar je een tentje kunt zetten. Bijna elke nacht hoor ik uilen (Southern Boobook en soms Barking Owl) en s'morgens wordt je gewekt door een koor van vogelzang, maar vooral Laughing Kookaburra en Wattlebirds.
Deze prachtige Red winged Fairy-wren (♂) is ook endemisch voor de regio. Erg leuke vogeltjes om naar te kijken! Vaak zijn er hele familiegroepen in de weer.
De roep van de Common Bronzewing is een vertrouwd geluid s'morgens en s'avonds.
Splendid Fairy-wren (♂)
Nadat het landschap geleidelijk is overgegaan van Marri forest naar Karri forest wordt het vanaf Northcliffe meer scrubby en moerasachtig, maar nog steeds afgewisseld door stukken bos. Deze tijd van het jaar staan stukjes van de trail diep onder water!
Dit is geen rivier maar de trail! Het water is soms knie-diep dus je loopt hier een paar dagen met natte voeten.
Sacred Kingfisher
Hier kampeer is niet bij een shelter maar langs de trail, ergens tussen Gartner en Mt Chance. Ik deed dat soms om grote groepen (5-6 mensen) bij een shelter te ontwijken en één hut vooruit te skippen zodat ik weer het rijk alleen had.
In dit moerasachtige landschap spot je weer andere dingen, zoals Swamp Harriers en Brown Falcon. In dit open landschap was ik weer erg blij met mijn hoed-met-rand, lange broek/ mouwen en mijn zonwerende handschoenen!
Uiteindelijk bereik je dan de duinen en de kust. Na zoveel kilometers door bossen is dat een mooie mijlpaal.
Schitterend duinlandschap! Maar de vaak steile duinen en lopen door mul zand is opeens wel weer erg vermoeiend vergeleken met de relaxte bospaadjes.
Door de felle zon is het strand en de zee zo vibrant! Hier gaat ook voor het eerst een stuk van de trail over het strand. Echt prachtig!
Elegant Parrot in de duinen
Genieten van de ondergaande zon, een paar honderd meter van mijn kampeerplekje
Tawny-crowned Honeyeater
Echt genieten dit!
Na een tijdje draai je weer terug het binnenland in, in een heel speciaal en zeldzaam habitat met tingle trees.
Deze tingle trees zijn een relikwie van toen Australië nog deel was van het Gondwana supercontinent met een veel natter klimaat toen er nog dinosauriërs rondliepen. Ze komen alleen nog voor op een paar plekjes in zuid-west Australië.
Grey Fantail
Wel steeds stromende regen gehad in dat Karri/ Tingle forest. Na een paar dagen draai je weer terug naar de kust.
Kamperen bij Rame Head
Deze kangaroo kwam een kijkje nemen.
Sowieso massa's kangaroos hier in de duinen.
Meer bloemenpracht!
...en ruig kustlandschap waar verder geen mens is.
Omdat de Bibbulmun zo'n relaxte trail is heb je massa's tijd om te relaxen op mooie plekken, zoals hier in Peaceful Bay.
Groepen Carnaby's Black-cockatoo eten hier bloemetjes.
Na Peaceful Bay moet de Irwin Inlet worden overgestoken en dat doe je met een kano. Dat werkt op dezelfde manier als op de Kungsleden: er moet aan elke kant minimaal één boot liggen. Dus als je pech hebt en er ligt maar één boot aan jouw kant dan moet je eerst aan de andere kant één of meer boten ophalen zodat de persoon die na jou komt ook een boot heeft.
Ik had geluk want er lagen 2 bootjes aan mijn kant.
Aan de overkant prachtige met gele bloemetjes bedekte duinen...
...waar het wemelt van de kangaroos!
Daarna weer schitterend kustlandschap.
Het zuidelijke deel van de trail gaat een aantal keren over verlaten strand...
...en de enige voetstappen die je dan ziet zijn van jouzelf. Dit is echt genieten!
Sooty Oystercatcher
Meer bloemenpracht in de duinen! Maar pas op voor slangen - ik zag er hier gemiddeld zo'n 3 per dag. Ze liggen vaak op te warmen op de trail.
...en mooie vogeltjes, zoals deze Silvereye!
...en New Holland Honeyeater!
Eastern Osprey jaagt hier langs de kust op vis.
...en Hooded Plover broedt op het strand.
Bij Denmark moet je de Wilson Inlet oversteken om op het Nullaki schiereiland te komen, maar die is afgesloten met een zandbank dus je kunt er met droge voeten komen. Althans, over de zandbank. Want op het schiereiland gaat de eerste halve kilometer door een swamp met enkeldiep water.
Wilson Inlet in de avondschemering met rechts het Nullaki schiereiland
Red-capped Plovers en een Greater Sand-plover op de zandbank
Het kustlandschap blijft prachtig, hier op de één na laatste dag voor de finish in Albany.
De laatste dag gaat door een windmolenpark, dan langs Frenchman Bay en uiteindelijk bereik je dan Albany.
Silver Gulls, Australian Pelicans en Black Swans in Frenchman bay.
In Albany vlak voor de finish kom je nog langs deze replica van de Amity, het schip waarmee de eerste Europese immigranten (deels gedetineerden) in 1826 in west Australie arriveerden. Het verbaast mij altijd weer hoe klein dat soort schepen waren.
Na 1005 prachtige kilometers arriveer ik hier aan de finish! Erg veel plezier beleefd aan deze prachtige en relatief relaxte trail! Het hele ritme, de natuur, de geuren, de shelters etc zijn nu zo vertrouwd dat ik weet dat ik het ga missen.
Omdat er rond Albany veel te zien is qua vogeltjes en dergelijke blijf ik er nog een dag hangen. En die dag heb ik goed besteed. S'avonds zag ik ook nog twee quenda's (een soort buidelrat).
De dag erna vertrek ik met de bus terug naar Perth. Dat gaat in een rechte lijn dus de reis duurt maar 5,5 uur, wat heel raar aanvoelt als je anderhalve maand over de trail hebt gedaan. Na een dagje relaxen in Perth vlieg ik vervolgens naar Hobart in Tasmanië voor het laatste hoofdstuk van deze reis.
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 10-12-2019 13:43:15 ]
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
SeLang
Black swans matter
Tasmanië
In Tasmanië doe ik rustig aan. Op mijn programma staat de Overland Track maar het grootste deel van de tijd bezoek ik een paar andere locaties waar ik relaxte dagtochtjes ga maken.
Tasmanië met de bezochte lokaties
Hobart
Ik arriveer in Hobart en zal tijdens mijn verblijf in Tasmanië regelmatig hier terugkeren. Het is een leuke stad die mooi is gelegen bij water en heuvels. In Hobart verblijf ik in The Nook wat wel een leuk hostel is.
Hobart
Na aankomst s'middags in Hobart bezoek ik de botanical garden en het park er omheen. Meteen alweer wat leuke nieuwe vogeltjes gezien! (wat natuurlijk het doel was).
Eastern Rosella
Superb Fairy-wren. ♂ links, ♀ rechts.
De volgende dag bezoek ik het Waterworks Reserve, wat zo'n 5km buiten de stad ligt. Veel leuke vogeltjes daar, maar ik heb geen goede foto's.
De dag daarna ga ik naar Mt Wellington, zo'n 10 km buiten de stad. Ik loop via de Fern Tree Glade Track aan de voet van de berg (met o.a. Pink Robins - een soort roodborstje maar dan knal roze!) naar de summit.
De summit van Mt Wellington heeft een prachtig uitzicht op Hobart. Daarna terug gelift naar de stad.
Bruny Island
De volgende dag vertrek ik naar Bruny Island. Vanaf Hobart de bus naar Kettering en dan is er een (gratis voor voetgangers) veerboot naar het eiland.
Er is geen openbaar vervoer dus het is hier lopen of liften. Gelukkig zijn de locals super vriendelijk dus liften gaat hier prima. Een vriendelijk meisje dat mij ongevraagd een lift aanbiedt zet mij af bij de trailhead van de Cape Queen Elizabeth Trail.
Cape Queen Elizabeth. Dit is een prachtige natuurlocatie, zowel landschappelijk als voor beestjes
Mooi hagedisje
Aan het eind van de middag zie ik deze Echidna. Dat lijkt op een grote egel maar dit beest legt eieren! Hiervoor kom je naar Australië!
Omdat ik hier s'middags pas aankwam en meer tijd rond Cape QE wil besteden besluit ik om op een verdekt plekje in de buurt van de trail te kamperen. Ik zet mijn tentje neer bij een zoutmeertje. Heerlijk is dat toch, die flexibiliteit.
Heerlijke kampeerplek hier...
Zo kan ik dus s'avonds de Wallabies tevoorschijn zien komen om te grazen en kan ik de volgende morgen rond zonsopkomst al meteen op zoek naar vogeltjes en ander moois.
De volgende dag loop ik s'middags naar de campsite bij de "The Neck", een smalle isthmus die North- en South Bruny Island met elkaar verbindt.
The Neck Reserve is een natuurreservaat waar Little Penguins en Short-tailed Shearwaters hun nest hebben in holen in de grond. Na zonsondergang komen ze aan wal aan het strand rechts.
S'avonds komen eerst de Shearwaters aangevlogen. Dat is goed te zien want het is dan nog een beetje licht. Als het aardedonker is komen de Penguins voorzichtig uit zee en het laatste stuk over het strand rennen ze. Een verrekijker hielp hier wel om het beter te zien bij het maanlicht. Schitterend!
Ik bezocht deze plek op twee verschillende avonden. De tweede keer was het beste omdat het toen onbewolkt was met licht van de halve maan. Natuurlijk geen foto's want te weinig licht.
Een andere plek die ik bezocht op Bruny Island was de Mavista Trail. Dit is door heel vochtig bos met veel mos en varens. Ik kwam hier speciaal om een paar vogelsoorten te zien, met name de endemische Scrubtit (gevonden!).
De Mavista Trail. Schitterend maar vol met bloedzuigers! Ik heb er 5 van mij af moeten halen (gelukkig was er maar eentje die zich al had vastgebeten) en s'avonds vond ik nog 2 opgedroogde in mijn schoen!
Verder wat rondgewandeld in de buurt van Adventure Bay.
Wallaby met baby in haar buidel. Wat lief!
De avond hiervoor had ik hier ook albino Wallabies gezien. Een lokale dame die ik s'avonds bij de Neck Reserve ontmoette had aangeboden om mij die te laten zien want ze grazen dicht bij haar huis. We hebben wat met haar auto rondgereden totdat we ze vonden in het donker.
Yellow Wattlebird voedt chicks op het nest. Endemisch voor Tasmanië.
Nog een Echidna, want ze zijn zo leuk!.
Een wandeling langs een ruiger deel van de kust
Mijn laatste dag op Bruny heb ik nog wat mooie plekjes bezocht waar ik al eerder was geweest en s'avonds nog een keer de Little Penguins aan land zien komen en de Shearwaters zien arriveren.
Australian Pied Oystercatchers op het strand
Wachten tot het donker wordt in het Neck Reserve
De volgende dag lift ik terug naar Hobart. Hier regel ik wat dingen voor de Overland Track en koop mijn voorraden.
Launceston
De dag erna pak ik de bus naar Launceston waar ik s'middags aankom. Ik heb daar nog een paar uurtjes de tijd om het Tamar Island Wetland te bezoeken. De volgende ochtend 6:30 word ik opgehaald door een busje van een transportbedrijf dat mij naar de start van de Overland Track brengt.
Overland Track
Dit is een wereldberoemde 82 km track waarvoor je een (dure! - ca ¤123) permit moet hebben (althans voor de eerste 65 km). Er worden maximaal 35 hikers per dag toegelaten. Op mijn dag starten er echter maar 15 mensen, mede omdat er sneeuwstormen worden voorspeld voor de komende dagen.
Tijdens de start is het nog steeds mooi weer. De wolkenbasis ligt zelfs nog boven de bergen. Ik maak snel een paar foto's want dit gaat vast niet lang meer duren... Schitterend landschap!
Cradle Mountain. Als side trip kun je die beklimmen en ik ga ongeveer 3/4 naar boven maar keer dan terug omdat het laatste stuk nogal een lastige scramble is en ik zie het slechte weer al naderen.
In ben net op tijd beneden. Nu even flink doorlopen naar de shelter! Barn Bluff op de achtergrond.
Enkele minuten na de bovenstaande foto gaat het helemaal los: sneeuw en loeiharde wind. Waterfall Valley Hut is gesloten voor renovatie daarom is de bestemming nu de Scott Kilvert Hut die een paar km van de officiële trail af ligt. Je daalt dan een flink stuk af en bent daar meer beschut. Wel veel sneeuw maar de wind valt mee.
Oorspronkelijk wou ik gaan kamperen maar dit lijkt mij een goede gelegenheid om eens zo'n hut te proberen, waar bovendien een kachel is! We zijn hier met "maar" 10 man en de hut is groot. Het is gezellig!
De volgende ochtend klimmen we (niet als groep) terug naar de ridge en ontmoeten daar een ranger die ons aanraadt om terug te gaan naar de hut, want op de ridge zijn windstoten van 100 km/u en er is driftsnow op de trail die soms tot je middel komt. Nieuwe hikers wordt nu verboden om te starten, iets wat volgens de ranger nog nooit eerder is gebeurd (normaal geven ze alleen advies). Ook hebben ze vandaag al mensen moeten redden. Dus iedereen gaat weer terug naar de hut.
En zo brengen we dan de hele dag door in de hut, wachtend op beter weer. Eigenlijk was het wel een leuke dag! En de kolenkachel hebben we hard laten werken!
De volgende dag proberen we het opnieuw, maar dit keer als groep.
Massa's sneeuw, het ziet er wel prachtig uit! Op de ridge is nog steeds veel driftsnow en regelmatig zak ik er tot mijn middel in. Maar de wind is veel minder dan gisteren.
Op de ridge staat deze nood shelter. Hier wachtten we tot iedereen boven was en besloten dan of we verder zouden gaan of niet. Er stond nog steeds harde wind maar lang niet zo erg als gisteren dus de windchill was minder. We besloten om als groep verder te gaan.
Ik ging voorop want ik had de meeste energie (door de voorgaande 1200km was ik inmiddels een hiking machine). Ik maakte met veel trial and error een route door de sneeuw en de rest volgde in mijn voetsporen.
Driftsnow en harde wind levert wel een mooi landschap op!
In onze groep was een meisje uit Brisbane dat nog nooit van haar leven sneeuw had gezien. En nu kwam de sneeuw af en toe tot haar middel! Tot overmaat van ramp begonnen al op de eerste dag de zolen los te komen van haar (tweedehands) schoenen! Dat hebben we gefixed met duct tape (ik heb voor noodgevallen altijd een meter duct tape bij me, gewikkeld om een hiking pole). Even later kreeg ze een hele rol van een ranger en die hele rol heeft ze ook nodig gehad - maar ze haalde de eindstreep!
Hier hebben we het ergste achter de rug. Lagere delen zijn warmer en daar smolt de sneeuw snel weg.
Maar elke keer als je over een hoger plateau kwam was het oppassen. Een groot deel van de trail gaat hier over planken (want moerasachtig). Die planken zijn vaak maar 30cm breed en liggen onder diepe sneeuw, dus vaak kun je niet zien waar die precies zijn. Je stapt er dus constant naast en dan zak je diep weg, soms ook nog eens in het water.
Door een mooi winterbos...
Stiekem vond ik die sneeuw wel tof. De Overland Track was eigenlijk iets te geregeld en voorspelbaar naar mijn smaak maar door de weersomstandigheden werd het meer epic!
Uitzicht vanaf Pelion Hut
Het blijft mooi...
Op de één na laatste dag begint de sneeuw dan toch echt weg te smelten...
Je loopt wel constant door smeltwater - de trail was vaak letterlijk een beekje.
Eindelijk zag ik dan de track zoals je die meestal op foto's ziet, zonder de sneeuw!
Laatste stukje naar Narcissus Hut
Narcissus Hut ligt bij Lake St Clair. De rivier hier is het ideale habitat voor een vogelbekdier, dus ik wil wel even proberen of ik er eentje kan vinden! Het zijn nachtdieren, dus s'avonds terwijl de rest in de warme hut een saai kaartenspelletjes aan het spelen is ga ik terug de kou in op zoek naar een vogelbekdier.
En al snel vind ik er eentje! Ik zie hem tot 3 keer toe rondzwemmen langs de kant en af en toe duiken. De laatste keer zwemt hij precies door de reflectie van de volle maan in het water. Schitterend! Verder zie ik pademelons en een possum met baby.
Pademelon bij Narcissus Hut. Deze komen rond de schemering tevoorschijn.
Sommige mensen nemen vanaf hier de ferry naar de finish (visitor centre in Cynthia Bay) maar ik loop de laatste 17 km langs de oever van Lake St Claire. Prachtig vochtig bos met mos maar enorm veel water en blubber door de gesmolten sneeuw. Na aankomst lift ik terug naar Hobart.
Maria Island
Mijn laatste bestemming op deze reis is Maria Island. In de eerste helft van de 1800's werden hier gevangenen naartoe gestuurd. Gebouwen daarvan staan er nog steeds. Er staat ook een oude cementfabriek uit de 1920's (gesloten in 1930). Maar nu is het een natuurreservaat en het is autovrij, afgezien van een paar auto's van rangers. Tevens ligt het in de regenschaduw.
Dus, Maria Island leek mij wel een mooie relaxte finish voor deze reis!
De pier waar je arriveert met de ferry en de oude cementfabriek. Aan de bomen kun je zien dat het hier meestal flink waait.
Ik heb op twee plaatsen op het eiland gekampeerd (Darlington en French Farm). Op beide plekken heb je altijd wildlife rond je tent, vooral wombats, pademelons, possums en kangaroos. Ook heb je hier veel Tasmanian Devils maar die zijn moeilijker te zien!
Overal grazen wombats! Hier in het late middaglicht.
...en bij Darlington ook Cape Barren Geese
...en de endemische Tasmanian Native Hen, één van de drie flightless birds in Australië.
De Green Rosella is een andere Tasmaanse endemic.
Massa's kangaroos grazen hier langs de kust
Hop hop hop
Een andere Tasmaanse endemic is de Black Currawong
Landschappelijk is het hier ook erg mooi, dus leuk wandelen. Je verbrandt hier wel enorm snel. Komt dat door het gat in de ozonlaag?
The Painted Cliffs
Schitterende kustlijn, waar kangaroos grazen...
....en massa's wombats!
S'nachts heb ik ook een Tasmanian Devil gezien! En je ziet overal de ogen van pademelons en possums die het licht van je zaklamp of head torch reflecteren.
Yellow-tailed Black Cockatoos in de avondschemering op mijn laatste avond op Maria Island.
Op de laatste dag van mijn reis neem ik de ferry terug naar Triabunna en lift vanaf daar terug naar Hobart, vanaf waar ik de volgende dag terugvlieg naar huis.
Al met al was dit een schitterende reis in heel verschillende habitats! Erg veel plezier aan beleefd!
Vogelsoorten door mij gezien op deze reis:
In Tasmanië doe ik rustig aan. Op mijn programma staat de Overland Track maar het grootste deel van de tijd bezoek ik een paar andere locaties waar ik relaxte dagtochtjes ga maken.
Tasmanië met de bezochte lokaties
Hobart
Ik arriveer in Hobart en zal tijdens mijn verblijf in Tasmanië regelmatig hier terugkeren. Het is een leuke stad die mooi is gelegen bij water en heuvels. In Hobart verblijf ik in The Nook wat wel een leuk hostel is.
Hobart
Na aankomst s'middags in Hobart bezoek ik de botanical garden en het park er omheen. Meteen alweer wat leuke nieuwe vogeltjes gezien! (wat natuurlijk het doel was).
Eastern Rosella
Superb Fairy-wren. ♂ links, ♀ rechts.
De volgende dag bezoek ik het Waterworks Reserve, wat zo'n 5km buiten de stad ligt. Veel leuke vogeltjes daar, maar ik heb geen goede foto's.
De dag daarna ga ik naar Mt Wellington, zo'n 10 km buiten de stad. Ik loop via de Fern Tree Glade Track aan de voet van de berg (met o.a. Pink Robins - een soort roodborstje maar dan knal roze!) naar de summit.
De summit van Mt Wellington heeft een prachtig uitzicht op Hobart. Daarna terug gelift naar de stad.
Bruny Island
De volgende dag vertrek ik naar Bruny Island. Vanaf Hobart de bus naar Kettering en dan is er een (gratis voor voetgangers) veerboot naar het eiland.
Er is geen openbaar vervoer dus het is hier lopen of liften. Gelukkig zijn de locals super vriendelijk dus liften gaat hier prima. Een vriendelijk meisje dat mij ongevraagd een lift aanbiedt zet mij af bij de trailhead van de Cape Queen Elizabeth Trail.
Cape Queen Elizabeth. Dit is een prachtige natuurlocatie, zowel landschappelijk als voor beestjes
Mooi hagedisje
Aan het eind van de middag zie ik deze Echidna. Dat lijkt op een grote egel maar dit beest legt eieren! Hiervoor kom je naar Australië!
Omdat ik hier s'middags pas aankwam en meer tijd rond Cape QE wil besteden besluit ik om op een verdekt plekje in de buurt van de trail te kamperen. Ik zet mijn tentje neer bij een zoutmeertje. Heerlijk is dat toch, die flexibiliteit.
Heerlijke kampeerplek hier...
Zo kan ik dus s'avonds de Wallabies tevoorschijn zien komen om te grazen en kan ik de volgende morgen rond zonsopkomst al meteen op zoek naar vogeltjes en ander moois.
De volgende dag loop ik s'middags naar de campsite bij de "The Neck", een smalle isthmus die North- en South Bruny Island met elkaar verbindt.
The Neck Reserve is een natuurreservaat waar Little Penguins en Short-tailed Shearwaters hun nest hebben in holen in de grond. Na zonsondergang komen ze aan wal aan het strand rechts.
S'avonds komen eerst de Shearwaters aangevlogen. Dat is goed te zien want het is dan nog een beetje licht. Als het aardedonker is komen de Penguins voorzichtig uit zee en het laatste stuk over het strand rennen ze. Een verrekijker hielp hier wel om het beter te zien bij het maanlicht. Schitterend!
Ik bezocht deze plek op twee verschillende avonden. De tweede keer was het beste omdat het toen onbewolkt was met licht van de halve maan. Natuurlijk geen foto's want te weinig licht.
Een andere plek die ik bezocht op Bruny Island was de Mavista Trail. Dit is door heel vochtig bos met veel mos en varens. Ik kwam hier speciaal om een paar vogelsoorten te zien, met name de endemische Scrubtit (gevonden!).
De Mavista Trail. Schitterend maar vol met bloedzuigers! Ik heb er 5 van mij af moeten halen (gelukkig was er maar eentje die zich al had vastgebeten) en s'avonds vond ik nog 2 opgedroogde in mijn schoen!
Verder wat rondgewandeld in de buurt van Adventure Bay.
Wallaby met baby in haar buidel. Wat lief!
De avond hiervoor had ik hier ook albino Wallabies gezien. Een lokale dame die ik s'avonds bij de Neck Reserve ontmoette had aangeboden om mij die te laten zien want ze grazen dicht bij haar huis. We hebben wat met haar auto rondgereden totdat we ze vonden in het donker.
Yellow Wattlebird voedt chicks op het nest. Endemisch voor Tasmanië.
Nog een Echidna, want ze zijn zo leuk!.
Een wandeling langs een ruiger deel van de kust
Mijn laatste dag op Bruny heb ik nog wat mooie plekjes bezocht waar ik al eerder was geweest en s'avonds nog een keer de Little Penguins aan land zien komen en de Shearwaters zien arriveren.
Australian Pied Oystercatchers op het strand
Wachten tot het donker wordt in het Neck Reserve
De volgende dag lift ik terug naar Hobart. Hier regel ik wat dingen voor de Overland Track en koop mijn voorraden.
Launceston
De dag erna pak ik de bus naar Launceston waar ik s'middags aankom. Ik heb daar nog een paar uurtjes de tijd om het Tamar Island Wetland te bezoeken. De volgende ochtend 6:30 word ik opgehaald door een busje van een transportbedrijf dat mij naar de start van de Overland Track brengt.
Overland Track
Dit is een wereldberoemde 82 km track waarvoor je een (dure! - ca ¤123) permit moet hebben (althans voor de eerste 65 km). Er worden maximaal 35 hikers per dag toegelaten. Op mijn dag starten er echter maar 15 mensen, mede omdat er sneeuwstormen worden voorspeld voor de komende dagen.
Tijdens de start is het nog steeds mooi weer. De wolkenbasis ligt zelfs nog boven de bergen. Ik maak snel een paar foto's want dit gaat vast niet lang meer duren... Schitterend landschap!
Cradle Mountain. Als side trip kun je die beklimmen en ik ga ongeveer 3/4 naar boven maar keer dan terug omdat het laatste stuk nogal een lastige scramble is en ik zie het slechte weer al naderen.
In ben net op tijd beneden. Nu even flink doorlopen naar de shelter! Barn Bluff op de achtergrond.
Enkele minuten na de bovenstaande foto gaat het helemaal los: sneeuw en loeiharde wind. Waterfall Valley Hut is gesloten voor renovatie daarom is de bestemming nu de Scott Kilvert Hut die een paar km van de officiële trail af ligt. Je daalt dan een flink stuk af en bent daar meer beschut. Wel veel sneeuw maar de wind valt mee.
Oorspronkelijk wou ik gaan kamperen maar dit lijkt mij een goede gelegenheid om eens zo'n hut te proberen, waar bovendien een kachel is! We zijn hier met "maar" 10 man en de hut is groot. Het is gezellig!
De volgende ochtend klimmen we (niet als groep) terug naar de ridge en ontmoeten daar een ranger die ons aanraadt om terug te gaan naar de hut, want op de ridge zijn windstoten van 100 km/u en er is driftsnow op de trail die soms tot je middel komt. Nieuwe hikers wordt nu verboden om te starten, iets wat volgens de ranger nog nooit eerder is gebeurd (normaal geven ze alleen advies). Ook hebben ze vandaag al mensen moeten redden. Dus iedereen gaat weer terug naar de hut.
En zo brengen we dan de hele dag door in de hut, wachtend op beter weer. Eigenlijk was het wel een leuke dag! En de kolenkachel hebben we hard laten werken!
De volgende dag proberen we het opnieuw, maar dit keer als groep.
Massa's sneeuw, het ziet er wel prachtig uit! Op de ridge is nog steeds veel driftsnow en regelmatig zak ik er tot mijn middel in. Maar de wind is veel minder dan gisteren.
Op de ridge staat deze nood shelter. Hier wachtten we tot iedereen boven was en besloten dan of we verder zouden gaan of niet. Er stond nog steeds harde wind maar lang niet zo erg als gisteren dus de windchill was minder. We besloten om als groep verder te gaan.
Ik ging voorop want ik had de meeste energie (door de voorgaande 1200km was ik inmiddels een hiking machine). Ik maakte met veel trial and error een route door de sneeuw en de rest volgde in mijn voetsporen.
Driftsnow en harde wind levert wel een mooi landschap op!
In onze groep was een meisje uit Brisbane dat nog nooit van haar leven sneeuw had gezien. En nu kwam de sneeuw af en toe tot haar middel! Tot overmaat van ramp begonnen al op de eerste dag de zolen los te komen van haar (tweedehands) schoenen! Dat hebben we gefixed met duct tape (ik heb voor noodgevallen altijd een meter duct tape bij me, gewikkeld om een hiking pole). Even later kreeg ze een hele rol van een ranger en die hele rol heeft ze ook nodig gehad - maar ze haalde de eindstreep!
Hier hebben we het ergste achter de rug. Lagere delen zijn warmer en daar smolt de sneeuw snel weg.
Maar elke keer als je over een hoger plateau kwam was het oppassen. Een groot deel van de trail gaat hier over planken (want moerasachtig). Die planken zijn vaak maar 30cm breed en liggen onder diepe sneeuw, dus vaak kun je niet zien waar die precies zijn. Je stapt er dus constant naast en dan zak je diep weg, soms ook nog eens in het water.
Door een mooi winterbos...
Stiekem vond ik die sneeuw wel tof. De Overland Track was eigenlijk iets te geregeld en voorspelbaar naar mijn smaak maar door de weersomstandigheden werd het meer epic!
Uitzicht vanaf Pelion Hut
Het blijft mooi...
Op de één na laatste dag begint de sneeuw dan toch echt weg te smelten...
Je loopt wel constant door smeltwater - de trail was vaak letterlijk een beekje.
Eindelijk zag ik dan de track zoals je die meestal op foto's ziet, zonder de sneeuw!
Laatste stukje naar Narcissus Hut
Narcissus Hut ligt bij Lake St Clair. De rivier hier is het ideale habitat voor een vogelbekdier, dus ik wil wel even proberen of ik er eentje kan vinden! Het zijn nachtdieren, dus s'avonds terwijl de rest in de warme hut een saai kaartenspelletjes aan het spelen is ga ik terug de kou in op zoek naar een vogelbekdier.
En al snel vind ik er eentje! Ik zie hem tot 3 keer toe rondzwemmen langs de kant en af en toe duiken. De laatste keer zwemt hij precies door de reflectie van de volle maan in het water. Schitterend! Verder zie ik pademelons en een possum met baby.
Pademelon bij Narcissus Hut. Deze komen rond de schemering tevoorschijn.
Sommige mensen nemen vanaf hier de ferry naar de finish (visitor centre in Cynthia Bay) maar ik loop de laatste 17 km langs de oever van Lake St Claire. Prachtig vochtig bos met mos maar enorm veel water en blubber door de gesmolten sneeuw. Na aankomst lift ik terug naar Hobart.
Maria Island
Mijn laatste bestemming op deze reis is Maria Island. In de eerste helft van de 1800's werden hier gevangenen naartoe gestuurd. Gebouwen daarvan staan er nog steeds. Er staat ook een oude cementfabriek uit de 1920's (gesloten in 1930). Maar nu is het een natuurreservaat en het is autovrij, afgezien van een paar auto's van rangers. Tevens ligt het in de regenschaduw.
Dus, Maria Island leek mij wel een mooie relaxte finish voor deze reis!
De pier waar je arriveert met de ferry en de oude cementfabriek. Aan de bomen kun je zien dat het hier meestal flink waait.
Ik heb op twee plaatsen op het eiland gekampeerd (Darlington en French Farm). Op beide plekken heb je altijd wildlife rond je tent, vooral wombats, pademelons, possums en kangaroos. Ook heb je hier veel Tasmanian Devils maar die zijn moeilijker te zien!
Overal grazen wombats! Hier in het late middaglicht.
...en bij Darlington ook Cape Barren Geese
...en de endemische Tasmanian Native Hen, één van de drie flightless birds in Australië.
De Green Rosella is een andere Tasmaanse endemic.
Massa's kangaroos grazen hier langs de kust
Hop hop hop
Een andere Tasmaanse endemic is de Black Currawong
Landschappelijk is het hier ook erg mooi, dus leuk wandelen. Je verbrandt hier wel enorm snel. Komt dat door het gat in de ozonlaag?
The Painted Cliffs
Schitterende kustlijn, waar kangaroos grazen...
....en massa's wombats!
S'nachts heb ik ook een Tasmanian Devil gezien! En je ziet overal de ogen van pademelons en possums die het licht van je zaklamp of head torch reflecteren.
Yellow-tailed Black Cockatoos in de avondschemering op mijn laatste avond op Maria Island.
Op de laatste dag van mijn reis neem ik de ferry terug naar Triabunna en lift vanaf daar terug naar Hobart, vanaf waar ik de volgende dag terugvlieg naar huis.
Al met al was dit een schitterende reis in heel verschillende habitats! Erg veel plezier aan beleefd!
Vogelsoorten door mij gezien op deze reis:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 0% gewijzigd door SeLang op 10-12-2019 13:44:16 ]"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Wat een geweldige trip 
heb genoten van je verslag.
En je verbrand inderdaad erg snel in Australie, zonnebrandcreme spf50 nam ik overal mee naartoe.
Hoe had je je voorbereid op die sneeuw qua kleding? Gezien je niet in natte schoenen/broek wilt rondlopen
heb genoten van je verslag.En je verbrand inderdaad erg snel in Australie, zonnebrandcreme spf50 nam ik overal mee naartoe.
Hoe had je je voorbereid op die sneeuw qua kleding? Gezien je niet in natte schoenen/broek wilt rondlopen
[b]Mag ik niet zeggen voor me moeder
Van het Concert des Levens krijgt niemand een Program
Sokkel Lolleromfg[/b]
Van het Concert des Levens krijgt niemand een Program
Sokkel Lolleromfg[/b]
Prachtige stranden op Bibbulmun Trail 
Heb je wel tijd genomen voor een duik? Daar zou je wel dagen kunnen doorbrengen.
En wat bootjes betreft; is het niet handiger als er meer dan 3 zijn (meerdere aan beide kanten) zodat je meer kans hebt dat je over kan varen of heeft dat geen zin?
Schitterend verslag weer. Mooie avonturen maak je mee!
[ Bericht 6% gewijzigd door Frozen-assassin op 10-12-2019 14:38:42 ]
Heb je wel tijd genomen voor een duik? Daar zou je wel dagen kunnen doorbrengen.En wat bootjes betreft; is het niet handiger als er meer dan 3 zijn (meerdere aan beide kanten) zodat je meer kans hebt dat je over kan varen of heeft dat geen zin?
Schitterend verslag weer. Mooie avonturen maak je mee!
[ Bericht 6% gewijzigd door Frozen-assassin op 10-12-2019 14:38:42 ]
Fantastische verslag weer en met veel plezier gelezen
Maar die slangen.... nope nope nope
Zo'n gaiter, is dat een soort kevler/dyneema (oid) beenbescherming waar hun beet niet doorheen kan komen?
Ik verbaas me nog altijd het meeste over hoe goedkoop het kan. Wat opzich ook wel logisch is aangezien je kampeert en niet in hotels slaapt, maar toch. Voor nog geen ¤3k drie maanden naar Australië
[ Bericht 6% gewijzigd door tjoptjop op 10-12-2019 15:23:20 ]
Maar die slangen.... nope nope nope
Zo'n gaiter, is dat een soort kevler/dyneema (oid) beenbescherming waar hun beet niet doorheen kan komen?Ik verbaas me nog altijd het meeste over hoe goedkoop het kan. Wat opzich ook wel logisch is aangezien je kampeert en niet in hotels slaapt, maar toch. Voor nog geen ¤3k drie maanden naar Australië
[ Bericht 6% gewijzigd door tjoptjop op 10-12-2019 15:23:20 ]
Dank je Selang, voor weer een stukje vakantie ver weg.w/
De vogeltjes en beestjes zijn leuk, ik lees meer voor de avonturen (sneeuw! ) en ingesneeuwd en landschappen.
De vogeltjes en beestjes zijn leuk, ik lees meer voor de avonturen (sneeuw! ) en ingesneeuwd en landschappen.
Net zoals je andere reisverslagen was dit ook weer een geweldig leuk verslag om te lezen 
Je zei dat je flink wat water mee had op de Larapinta Trail, maar op de foto's lijkt er ook best wel her en der water te vinden te zijn kon je dit niet gebruiken? Scheelt weer een hoop water meezeulen
Je zei dat je flink wat water mee had op de Larapinta Trail, maar op de foto's lijkt er ook best wel her en der water te vinden te zijn kon je dit niet gebruiken? Scheelt weer een hoop water meezeulen
Wat een avontuur en diversiteit aan flora en fauna. Echt een unieke wereld. Dank voor opnieuw een mooi verslag
“Rather than love, than money, than fame, give me truth.”
Wat een schitterend verslag weer! Prachtige natuur toch in Australië.
Charity is injurious unless it helps the recipient to become independent of it.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Socialisten vechten allang niet meer tegen het kapitalisme maar tegen de realiteit.
Dit.quote:Op dinsdag 10 december 2019 19:46 schreef Seven. het volgende:
Damn, wat een avontuur weer. Prachtige foto's
Ik zou echt schijt hebben voor die slangen.
Wat als je gebeten wordt? Dan is het toch gewoon einde oefening en game over neem ik aan?
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Gave tochten weer Veel foto's ook, leuk
Wandelen met giftige slangen doe ik toch liever niet, zou het doodeng vinden
Veel foto's ook, leuk Wandelen met giftige slangen doe ik toch liever niet, zou het doodeng vinden
SeLang
Black swans matter
In principe ben ik altijd op alle weersomstandigheden voorbereid maar nat word je toch wel af en toe. Ik zorg dat ik in elk geval droge kleding heb voor het einde van de dag. Op de Overland Track kon je bovendien je kleding redelijk drogen want de hutten hebben een (meestal zwak) kacheltje.quote:Op dinsdag 10 december 2019 13:06 schreef Maikuuul het volgende:
Hoe had je je voorbereid op die sneeuw qua kleding? Gezien je niet in natte schoenen/broek wilt rondlopen
Maar als je kampeert dan kan dat natuurlijk niet. Dan trek je s'morgens gewoon weer je natte kleren aan. Dat is ook geen ramp zolang je maar blijft bewegen en je beschermt tegen windchill (met bijvoorbeeld een regenjas). Verder moet je je kleding goed kiezen. (Merino-)wol blijft redelijk warm, ook als het nat is. Nooit katoen dragen! Want dat wordt ijskoud als het nat is en wordt nooit meer droog. Ik draag dus altijd een merino-wollen baselayer in dit soort omstandigheden.
Ze hebben daar hele giftige spinnen maar die heb ik niet gezien (althans niet bewustquote:Op dinsdag 10 december 2019 13:30 schreef Klaphark het volgende:
Naast slangen nog andere giftige of gevaarlijke beesten ontmoet? Bepaalde spinnen?
). Nee want ik was meer met de natuur bezig. Bovendien was het daar nog best koud. Maar sommige andere hikers hebben inderdaad gezwommen.quote:
Prachtige stranden op Bibbulmun Trail
Er waren totaal 6 bootjes dus een redelijk aantal. Maar de meeste mensen lopen deze tijd van het jaar van noord naar zuid dus het is onvermijdelijk dat na een tijdje alle bootjes aan één kant liggen.quote:En wat bootjes betreft; is het niet handiger als er meer dan 3 zijn (meerdere aan beide kanten) zodat je meer kans hebt dat je over kan varen of heeft dat geen zin?
Nee gewoon standaard gaiters die je ook draagt om blubber/ sneeuw uit je boots te houden. Ik had dezelfde vraag als jij, dus ik vroeg aan die Australiërs: bijten ze daar dan niet gewoon doorheen? Maar zij zeiden dat het gif van die slangen uit de onderkant van hun tanden komt dus zelfs als ze door de gaiter heen bijten dan houdt de gaiter nog steeds het gif tegen.quote:
Maar die slangen.... nope nope nope
Evengoed is het nooit 100% bescherming dus je moet gewoon goed oppassen. Verder zijn die slangen even bang voor jou als omgekeerd en gaan er daarom meestal snel vandoor. Maar soms liggen ze te slapen en als je ze verrast dan zouden ze zich bedreigd kunnen voelen en uit noodweer kunnen bijten.
En dat is dan nog voor het grootste deel de vliegtickets. Ter plekke heb ik maar ~¤1k uitgegeven in die 3 maanden. Voor de "echte" kosten moet je daar eigenlijk nog vanaf trekken wat je thuis zou hebben uitgegeven. Thuis moet je tenslotte ook eten.quote:Ik verbaas me nog altijd het meeste over hoe goedkoop het kan. Wat opzich ook wel logisch is aangezien je kampeert en niet in hotels slaapt, maar toch. Voor nog geen ¤3k drie maanden naar Australië
Water is niet zo'n probleem op de Larapinta want er zijn watertanks bij de shelters. De langste afstand tussen twee betrouwbare waterbronnen was ~30 km en meestal is het een stuk minder. Maar onderschat niet hoeveel je moet drinken als je met zware rugzak door de hitte over ruw terrein met de zon in je gezicht bergen beklimt! Ook hou ik zelf altijd veel marge aan, want je kunt bijvoorbeeld immobiel raken en dan wil je niet gelijk sterven aan uitdroging. Ik had dus altijd water over, maar zo hoort dat ook. Safety first. Daarnaast kampeerde ik vaak niet bij de shelters en nam ik extra water mee om te koken e.d.quote:
Je zei dat je flink wat water mee had op de Larapinta Trail, maar op de foto's lijkt er ook best wel her en der water te vinden te zijn kon je dit niet gebruiken? Scheelt weer een hoop water meezeulen
Op natuurlijke waterbronnen zou je het overigens niet makkelijk redden, want er zit vaak meerdere dagen tussen waterholes en je weet ook nooit of daar wel echt water is (veel waterholes die op de kaart stonden waren kurkdroog).
De meeste bushwalkers in Australië dragen een PLB (noodbaken) waarmee je via de satelliet een SOS met je locatie kunt sturen naar Search & Rescue. Zelf heb ik er sinds mijn PCT hike ook maar eentje aangeschaft. Als je gebeten wordt dan moet je zo weinig mogelijk bewegen (want dan verspreidt het gif zich minder snel) en je PLB gebruiken. Als je snel genoeg antiserum krijgt dan overleef je.quote:Op woensdag 11 december 2019 12:50 schreef vosss het volgende:
Wat als je gebeten wordt? Dan is het toch gewoon einde oefening en game over neem ik aan?
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Best nog gevaarlijk dus
Bestaat er geen griepspuit maar dan voor slangenbeten dat ie de meeste beten vertraagd of iets?
Bestaat er geen griepspuit maar dan voor slangenbeten dat ie de meeste beten vertraagd of iets?
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Of iets als een epipen met een bepaald antiserum er al in.quote:Op woensdag 11 december 2019 15:30 schreef vosss het volgende:
Best nog gevaarlijk dus
Bestaat er geen griepspuit maar dan voor slangenbeten dat ie de meeste beten vertraagd of iets?
Zoiets ja.quote:
[..]
Of iets als een epipen met een bepaald antiserum er al in.
Bestaat dat @SeLang? Of is het risico echt enorm klein dat je gebeten wordt?
Ik bedoel je kan wel goed opletten, maar ook makkelijk een over het hoofd zien die je vervolgens in je mieter bijt
De oude oude layout was veel beter!!
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Was even wat aan het Googlen en zag dat zo'n antivenum zo'n $3000 kostquote:
[..]
Zoiets ja.
Bestaat dat @:selang? Of is het risico echt enorm klein dat je gebeten wordt?
Ik bedoel je kan wel goed opletten, maar ook makkelijk een over het hoofd zien die je vervolgens in je mieter bijt
Een antivenom is niet alleen erg duur, maar werkt ook niet voor elke soort. Dus je hebt per soort (of groep van soorten) een apart antivenom nodig. Daarnaast moet het vaak koel bewaard worden en zelfs dan is het maar heel beperkt houdbaar. Als je gebeten wordt door zo'n giftige slang dan heb je 99% kans dat je dood gaat ALS het gif is geinjecteerd en je ver weg bent van een ziekenhuis.quote:
[..]
Was even wat aan het Googlen en zag dat zo'n antivenum zo'n $3000 kost
De kans dat je wordt gebeten is echt al minimaal. Dat het gif in je lichaam komt is met wat simpele voorzorgsmaatregelen nog kleiner. Die gaiters helpen omdat de tanden er niet goed doorheen komt. Het gif kan dan niet in je lichaam komen. Zelfde geldt voor dichte schoenen, daarom doe je (vrijwel nooit) sandalen of slippers aan.
Zie ook wel dit voor die gaiters:
SeLang
Black swans matter
De kans is inderdaad klein maar niet verwaarloosbaar klein. Als je wekenlang in de bush loopt dan tellen al die kleine kansjes wel op. Het barst er echt van de slangen en de meeste zie je op tijd, maar ik heb ook een paar keer gehad dat ik ze echt pas op het laatste moment zag. En vooral in het zuidelijke deel is de trail smal en soms overgroeid. Je moet dus gewoon goed uitkijken.quote:
Bestaat dat @:selang? Of is het risico echt enorm klein dat je gebeten wordt?
Ik bedoel je kan wel goed opletten, maar ook makkelijk een over het hoofd zien die je vervolgens in je mieter bijt
Ik loop wel met lange broek, leren boots, gaiters en met stokken dus dat geeft een bepaald level van bescherming. Verder heeft alles wat de moeite waard is in het leven een bepaald risico
Dit zijn speciale gaiters tegen slangenbeten. Maar wat ik had (en alle andere bushwalkers die ik tegenkwam) zijn de gewone standaard gaiters die je normaal gesproken draagt tegen blubber en sneeuw. Maar die Australiërs beweerden dat dat ook werkt omdat ze het venom tegenhouden, zelfs als de slang er doorheen bijt.quote:
Zie ook wel dit voor die gaiters:
[ Bericht 8% gewijzigd door SeLang op 12-12-2019 10:22:25 ]
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Tof verslag Selang, mooi met zoveel foto's! Wat een dieren heb je gezien en ook dieren waar ik nog nooit van gehoord heb zoals het soort egel.
Een Sand Goanna eet Tiger Snakes zei je maar zijn Sand Goannas ook nog gevaarlijk voor mensen?
Heb je ook al weer plannen voor een volgende reis?
Een Sand Goanna eet Tiger Snakes zei je maar zijn Sand Goannas ook nog gevaarlijk voor mensen?
Heb je ook al weer plannen voor een volgende reis?
SeLang
Black swans matter
Aanvallen komen voor maar zijn zeldzaam. Ze kunnen bijten en hebben scherpe klauwen. Ik ben 2 van die beesten tegengekomen. De tweede was ronduit agressief en deed zelfs een schijnaanval toen ik er al met een grote boog door de struiken omheen was. Geen idee of dat normaal gedrag is. Ik schrok me een ongelukquote:
Een Sand Goanna eet Tiger Snakes zei je maar zijn Sand Goannas ook nog gevaarlijk voor mensen?
Misschien ga ik volgend jaar een stuk van de Continental Divide Trail lopen (door de Rocky Mountains). Maar ik moet nog ff zien hoe gezond ik mij dan voel en of er niet teveel sneeuw ligt. Het is geen makkelijke trail.quote:Heb je ook al weer plannen voor een volgende reis?
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Wow wat een reis weer SeLang en wat gaaf dat de 3 trails zo divers waren! De Bibbulmun lijkt me echt fantastisch! Die egel die eieren legt Kangaroos Al die mooie bloemen en vogels! Alleen die slangen hoe doe je dat ‘s nachts als je moet plassen? Ik zou echt mijn tent niet uit durven!
en wat gaaf dat de 3 trails zo divers waren! De Bibbulmun lijkt me echt fantastisch! Die egel die eieren legt Kangaroos Al die mooie bloemen en vogels! Alleen die slangen hoe doe je dat ‘s nachts als je moet plassen? Ik zou echt mijn tent niet uit durven!
30 maart - We are Scientists | 26 mei - Froukje | 12 juni - Calexico | 27 augustus - Wilco
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |