OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Het gaat inderdaad spelenderwijs en dan op die manier situaties uitlokken/opzoeken die iemand lastig vindt. En dan kijken hoe je daar mee om kan gaan. En dat kan je dan spelenderwijs oefenen.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Mama van 2 lieve meiden :)
Dank je. Klinkt wel goedquote:Op vrijdag 10 januari 2020 18:21 schreef Nijna het volgende:
Het gaat inderdaad spelenderwijs en dan op die manier situaties uitlokken/opzoeken die iemand lastig vindt. En dan kijken hoe je daar mee om kan gaan. En dat kan je dan spelenderwijs oefenen.
Of stil staan bij wat je voelt, hoe dat voelt. Dat soort dingen.
Ik vind het een prettige vorm van therapie. Al moet ik zeggen dat mijn eerste kennismaking met (groeps)pmt niet zo positief was. Toen dacht ik echt dat ik er niks mee kon, later individueel voegde het echt wel wat toe.
Ik weet niet of het individueel is, lijkt me wel het beste.
Daar kun je voor kiezen.quote:
[..]
Dank je. Klinkt wel goed
Best heftig, dat Tyler een hechtingsstoornis heeft.
Zit hij op regulier onderwijs?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ja, waarschijnlijk door het ziekenhuisgebeuren. Zo'n beetje de eerste 6 maanden van zijn leven en later de scheiding .quote:
[..]
Daar kun je voor kiezen.
Best heftig, dat Tyler een hechtingsstoornis heeft.
Zit hij op regulier onderwijs?
Ja hij zit alweer in groep 7. Gaat goed!
Onze oudste is begonnen met individueel pmt, later in een groep, in combinatie met nog individueel. Ze heeft er erg veel baad bij. Het heeft haar zelfvertrouwen en beheersing van haar boosheid erg goed gedaan.
*poef* nu is het weg
Dat klinkt goed!quote:
Onze oudste is begonnen met individueel pmt, later in een groep, in combinatie met nog individueel. Ze heeft er erg veel baad bij. Het heeft haar zelfvertrouwen en beheersing van haar boosheid erg goed gedaan.
Zometeen DWDD over Mind My Mind. Een animatiefilm over autisme.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
Dank voor de tip!quote:
Zometeen DWDD over Mind My Mind. Een animatiefilm over autisme.
https://www.bnnvara.nl/dewerelddraaitdoor/komende-uitzending
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zeker het terug kijken waard. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de film. Nu maar hopen dat ie ook in de buurt van Zwolle gaat draaien of nog beter online of tv komt
Confronterend, vond ik het bij DWDD. 
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is zo'n herkenbare angst, Moonah. En dan vooral in deze tijd, waarin groepsopdrachten en samenwerken de toverwoorden lijken te zijn. Wat jij schrijft herken ik ook zo goed. Het lukt allemaal wel, maar het is inderdaad hard werken en zwaar. En het put hem ook echt uit. Hij is nu sinds hij op het reguliere onderwijs zit altijd moe en vaak ziek.
Mijn zoon heeft vrienden vanuit het speciaal onderwijs overgehouden, gelukkig. Daarmee gaat hij in het weekend naar de film of naar de stad of naar het zwembad. Ik ben in ieder geval blij dat hij dat heeft en voor de rest hou ik soms ook mijn hart vast voor zijn toekomst en hoop ik dat er dingen gaan veranderen. Dat tegen de tijd dat hij gaat werken werkgevers zo blij zullen zijn met elke goede kracht dat ze bereid zijn om ook wat extra te investeren.
Mijn zoon heeft vrienden vanuit het speciaal onderwijs overgehouden, gelukkig. Daarmee gaat hij in het weekend naar de film of naar de stad of naar het zwembad. Ik ben in ieder geval blij dat hij dat heeft en voor de rest hou ik soms ook mijn hart vast voor zijn toekomst en hoop ik dat er dingen gaan veranderen. Dat tegen de tijd dat hij gaat werken werkgevers zo blij zullen zijn met elke goede kracht dat ze bereid zijn om ook wat extra te investeren.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Ik ga terugkijken morgen, moet nu naar bed!quote:
Zeker het terug kijken waard. Ik ben wel heel nieuwsgierig naar de film. Nu maar hopen dat ie ook in de buurt van Zwolle gaat draaien of nog beter online of tv komt
Hij draait in 4 bioscopen, maar je kan hem ook aanvragen oid, las ik hier.
Je ongerustheid is wel herkenbaar...quote:Op donderdag 16 januari 2020 19:56 schreef Moonah het volgende:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Mama van 2 lieve meiden :)
Net nog even teruggekeken dat stukje uit DWDD. Ik wil die hele film wel zien...
Dat stukje over dat feestje, er viel hier weer een puzzelstukje op zn plek hoor... dat ik ineens zie hoe het in mijn hoofd gaat.
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
Dat stukje over dat feestje, er viel hier weer een puzzelstukje op zn plek hoor... dat ik ineens zie hoe het in mijn hoofd gaat.
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
Mama van 2 lieve meiden :)
Thanks! ik zag hier dat ie toch ook in Zwolle draait.quote:
Je kan trouwens op die site die ik postte hierboven aangeven dat je hem op een bepaalde plek zou willen zien en dan gaan ze proberen dat te realiseren. Hier de link naar die site van pop up film.
https://www.filmtheaterfraterhuis.nl/films/mind-my-mind
herkenbaar, Moonah.quote:
Confronterend, vond ik het bij DWDD.
Sowieso ben ik de laatste tijd best wel eens bedrukt/verdrietig als ik erbij stil sta dat autisme altijd en overal in het leven van T aanwezig is en zal blijven. Hij heeft het thuis heel fijn, wij zijn een gelukkig gezin. Thuis kan hij zó zichzelf zijn. Maar het leven speelt zich niet alleen thuis af. Zijn wereld wordt groter. En ik heb de indruk dat hij zich redelijk kan handhaven op school, dat stelt wel gerust. Maar als hij dan vertelt dat hij bij een uitstapje 'gewoon alleen' fietst, niemand naast hem, dan snijdt dat toch door mijn hart. Onze zoon is zó´ n lieverd, vriendelijk, hulpvaardig, niets kwaads in de zin, en toch... toch lukt aansluiting maken maar mondjesmaat. Hij wordt geaccepteerd in de klas hoor, en ik heb gehoord bij een aantal incidentjes in pauzes dat een van de stoeren uit zijn klas hem te hulp schoot en voor hem opkwam. Daar ben ik heel blij om. Maar tevens benadrukt dat ook dat hij kwetsbaar blíjft, kinderen voelen haarfijn aan dat hij 'anders' is. Ze snappen hem vaak niet. En hij snapt hen vaak niet. Hij vindt het geklets en geflauwekul in de lessen storend, al probeert hij dat niet te laten merken en kropt hij zijn irritatie op. Gelukkig heeft hij nog een fijn vriendje van de basisschool met wie hij regelmatig afspreekt, en hij heeft van jongs af aan een allerallerbeste vriend. Zij zien elkaar elke schoolvakantie. Daarvoor ben ik heel dankbaar, want dat zijn heel waardevolle contacten.Maar feit dat het zo hard werken is in een nieuwe groep om zich staande te houden, zich te handhaven, ik vind het een heel knappe prestatie van hem, maar tevens drukt het me met de neus op de feiten dat dit waarschijnlijk altijd zo zal blijven. En dat stemt mij bij tijd en wijle wel eens ongerust en onzeker over de toekomst...
Al vond ik het gesprek rond de tafel bij DWDD wel leuk eigenlijk. Natuurlijk drukt het je wel weer met de neus op de feiten dat het allemaal niet vanzelf gaat, maar ik vond het alle drie echt leuke mensen die daar aan tafel zaten. Knap hoe ze hun eigen problemen konden verwoorden. En ze hadden toch wel een zekere draai kunnen vinden in het leven.
in de haak.
Dank voor jullie reacties dames. 
Soms vliegt het besef me even aan.
Soms vliegt het besef me even aan.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah Door mijn werk ontmoet ik natuurlijk regelmatig (jong)volwassenen met ass en je hoort mij niet zeggen dat ze het altijd makkelijk hebben (gehad), maar vaak zijn ze erg tevreden met hun leven. De kennis dát er sprake is van ass, dat hersenen ‘anders’ werken en dat dit blijft, dat weten jullie nu. Een geweldig grote voorsprong op vele generaties die geen idee hadden. En ass is niet fout of verkeerd, maar juist ook normaal (voor henzelf) en duidelijk, als je je erin verdiept.
En met zo’n moeder heeft T. al bij voorbaat tig stappen gezet en heus, het zal allemaal niet fantastisch gaan, maar hij is nu al een leuke knul. Dat zit erin en gaat niet weg.
Door mijn werk ontmoet ik natuurlijk regelmatig (jong)volwassenen met ass en je hoort mij niet zeggen dat ze het altijd makkelijk hebben (gehad), maar vaak zijn ze erg tevreden met hun leven. De kennis dát er sprake is van ass, dat hersenen ‘anders’ werken en dat dit blijft, dat weten jullie nu. Een geweldig grote voorsprong op vele generaties die geen idee hadden. En ass is niet fout of verkeerd, maar juist ook normaal (voor henzelf) en duidelijk, als je je erin verdiept. En met zo’n moeder heeft T. al bij voorbaat tig stappen gezet en heus, het zal allemaal niet fantastisch gaan, maar hij is nu al een leuke knul. Dat zit erin en gaat niet weg.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Inmiddels is het zware gevoel alweer wat gezakt hoor.
Wij hebben T altijd geleerd dat een hoofd met ASS anders werkt, en er geen waardeoordeel aan gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral op mijn werk (leerkracht speciaal onderwijs, kinderen met complexe leer- en ontwikkelingsvragen) merk dat ik zelfs een voorkeur heb voor kinderen met ASS.
Ik merk bij mijn eigen kind echter, dat hij heel erg leerbaar is (gelukkig!), maar nu hij ouder wordt zie ik soms echt dat ASS een onzichtbare handicap kan zijn in onze niet-ASS maatschappij. En als je dan in korte tijd een aantal van dergelijke incidenten hebt, dan voelt het ineens zo pijnlijk.
Maar goed, we hebben geen klagen. Hij is lief, slim, hij heeft een goede thuisbasis, begeleiding op school is in orde (denk ik), we hebben een super ambulante begeleidster, hij is vaak vrolijk (thuis iig). Dus tja, step by step maar weer. Beren op de weg van de toekomst zien heeft weinig zin.
Maar Ypsel, het schoot de laatste dagen wel regelmatig door mijn hoofd: ooit, in een ver verleden toen ik mijn eerste vermoedens van ASS uitte, heb jij iets gezegd in de trant van "wat hij allemaal op zijn pad zal tegenkomen". Indertijd dacht ik dat dat allemaal wel los zou lopen, nu snap ik beter wat je bedoelde.
Wij hebben T altijd geleerd dat een hoofd met ASS anders werkt, en er geen waardeoordeel aan gehangen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooral op mijn werk (leerkracht speciaal onderwijs, kinderen met complexe leer- en ontwikkelingsvragen) merk dat ik zelfs een voorkeur heb voor kinderen met ASS.
Ik merk bij mijn eigen kind echter, dat hij heel erg leerbaar is (gelukkig!), maar nu hij ouder wordt zie ik soms echt dat ASS een onzichtbare handicap kan zijn in onze niet-ASS maatschappij. En als je dan in korte tijd een aantal van dergelijke incidenten hebt, dan voelt het ineens zo pijnlijk.
Maar goed, we hebben geen klagen. Hij is lief, slim, hij heeft een goede thuisbasis, begeleiding op school is in orde (denk ik), we hebben een super ambulante begeleidster, hij is vaak vrolijk (thuis iig). Dus tja, step by step maar weer. Beren op de weg van de toekomst zien heeft weinig zin.
Maar Ypsel, het schoot de laatste dagen wel regelmatig door mijn hoofd: ooit, in een ver verleden toen ik mijn eerste vermoedens van ASS uitte, heb jij iets gezegd in de trant van "wat hij allemaal op zijn pad zal tegenkomen". Indertijd dacht ik dat dat allemaal wel los zou lopen, nu snap ik beter wat je bedoelde.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Wij zijn gisteren met ons drieën naar Mind my mind geweest. Wauw!! Heel bijzondere film. Kleine filmzaal zat vol met ouders en hun ASS-kind. 
T herkende niet alles, sommige dingen werken bij hem anders zei hij, maar de overprikkeling en het 'inoefenen van situaties' waren heel herkenbaar. De hoofdpersoon in de film heeft als 'typische hobby/ontspanning/ontprikkeling' alles wat met modelbouwvliegtuigen te maken heeft. T moest wel lachen: "Dat is bij mij het gamen, dat is wel fijn, want dat vinden anderen niet raar en ik kan er gewoon heel veel met hen over praten". Vond ik mooi opgemerkt, want de hoofdpersoon in de film heeft een soort sociaal verbod om (overmatig) over zijn passie te praten.
Ik vind deze film een echte aanrader!!
T herkende niet alles, sommige dingen werken bij hem anders zei hij, maar de overprikkeling en het 'inoefenen van situaties' waren heel herkenbaar. De hoofdpersoon in de film heeft als 'typische hobby/ontspanning/ontprikkeling' alles wat met modelbouwvliegtuigen te maken heeft. T moest wel lachen: "Dat is bij mij het gamen, dat is wel fijn, want dat vinden anderen niet raar en ik kan er gewoon heel veel met hen over praten". Vond ik mooi opgemerkt, want de hoofdpersoon in de film heeft een soort sociaal verbod om (overmatig) over zijn passie te praten.
Ik vind deze film een echte aanrader!!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Goed om te horen Moonah!
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
Mama van 2 lieve meiden :)
Vanmorgen kennis gemaakt/intake gehad met de meiden.
Jongste voor second opinion, wel of geen ass.
En oudste hebben we toch best wat vragen liggen.
De diagnose van de oudste is al lang geleden, daar wilden ze toch nog wat aanvullend onderzoek voor doen, ook omdat het nog volgens dsm IV was en de "eisen" voor de diagnose iets veranderd zijn. En aangezien zijn alleen ass behandelen, willen ze voor de volledigheid dat nog wel eens bekijken.
Prima, ik vermoed dat ze met vlag en wimpel zal slagen eigenlijk... en de jongste... daar ben ik heel benieuwd wat zij ervan zullen zeggen en of we ass dan wel of niet weg kunnen strepen.
Jongste voor second opinion, wel of geen ass.
En oudste hebben we toch best wat vragen liggen.
De diagnose van de oudste is al lang geleden, daar wilden ze toch nog wat aanvullend onderzoek voor doen, ook omdat het nog volgens dsm IV was en de "eisen" voor de diagnose iets veranderd zijn. En aangezien zijn alleen ass behandelen, willen ze voor de volledigheid dat nog wel eens bekijken.
Prima, ik vermoed dat ze met vlag en wimpel zal slagen eigenlijk... en de jongste... daar ben ik heel benieuwd wat zij ervan zullen zeggen en of we ass dan wel of niet weg kunnen strepen.
Mama van 2 lieve meiden :)
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.quote:
Goed om te horen Moonah!
Ik zag trouwens dat je hem ook online kan bekijken... tegen betaling
https://picl.nl/films/mind-my-mind/
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Misschien fijner voor de maker als mensen er gewoon een eerlijke prijs voor betalen?quote:
[..]
Ik heb hem geript en kan hem wetransferren.
in de haak.
