AFC AJAX #3387: Promessi in vorm

Als kleine jongen droomde Frenkie de Jong van Barcelona. Hoe is het nu hij er daadwerkelijk speelt? VI ging, voor de Spanje-special, kijken. 'Barça is top van de top, maar er hangt de sfeer van een familieclub.'

Om het gevoel te krijgen dat hij speler is van Barcelona, hoeft Frenkie de Jong ’s ochtends alleen maar de gordijnen open te schuiven. ‘De zon! Elke dag opnieuw. Dit went nooit, denk ik. Ik ben gek op de zon, die geeft je steeds een bepaald gevoel, een soort van blijdschap. Ja, die zon maakt alles mooi, maar de club natuurlijk óók. Als we het toch over wennen hebben: iedere keer als ik in de tunnel van Camp Nou sta en ik hoor buiten al die mensen, krijg ik nog steeds kriebels in mijn maag. Ik kan me niet voorstellen dat ik dát ooit gewoon zal gaan vinden.’

DROOMCLUB
We zijn in Barcelona om de Passing Master van het Nederlandse voetbal aan het werk te zien in zijn nieuwe omgeving. Frenkie de Jong naar FC Barcelona was de vervolmaking van een klassiek jongensboek, van de speler die uiteindelijk terechtkomt bij de club van wie hij als pupilletje van VV Arkel al een shirtje had. Maar hoe is dat een aantal maanden later, nu de eerste wedstrijden zijn gespeeld, de aandacht een beetje is weggeëbt en elke dag gewoon weer een normale trainingsdag is? ‘Vooral lekker rustig’, glimlacht De Jong. ‘Mijn leven bestaat weer alleen uit voetbal.’

‘Al die grote spelers blijken oprecht blij te zijn dat je er bent en ze doen er alles aan het jóú naar je zin te maken’

Kun je ooit wennen aan een club zoals Barcelona?

‘Ik weet niet of ik al gewend ben, als je ’t al zo wilt noemen. Ik bedoel, ik ben hier eigenlijk nog steeds maar nét, hè. Maar intussen is er best veel veranderd in mijn leven door de stap naar deze club en stad. Het mooie is dat zodra je eenmaal bezig bent, je voor je het weet in een soort ritme zit dat het líjkt alsof je gewend bent. Maar dat is nog steeds iets anders dan dat je het normaal vindt, want zo is het natuurlijk ook weer niet. Ik geniet nog iedere dag en dat heb ik ook te danken aan mijn medespelers. Ik had me geen betere ontvangst kunnen bedenken. Al die grote spelers blijken oprecht blij te zijn dat je er bent en ze doen er alles aan het jóú naar je zin te maken. Dat zit ’m in kleine dingen. Uitleggen waar ik voor bepaalde zaken het best naartoe kan gaan, vertellen wat de beste restaurants zijn, sterker nog: ze maakten zelfs reserveringen voor mij en m’n vriendin, zodat ze zeker wisten dat alles goed geregeld zou zijn.’

‘Ik heb in het begin ook de klassieke fout gemaakt door om zes uur een restaurant binnen te stappen, omdat ik zo’n trek had. Ze gaven me de lunchkaart’

Daarna moet je je eigen weg vinden.

‘Klopt en dat doe je door het gewoon te dóén. Je gaat op pad en ziet steeds nieuwe dingen. Nu begin ik de mooie plekken in de stad steeds meer te ontdekken en ook het ritme is geen probleem meer. In het begin hoor je die verhalen ook en denk je dat het wel meevalt, maar je leeft hier toch echt wel iets anders dan in Nederland. Mijn lichaam was gewend op bepaalde tijden te gaan eten, bijvoorbeeld, maar doe ik dat hier, dan eet ik niet. Ik heb in het begin ook de klassieke fout gemaakt door om zes uur een restaurant binnen te stappen, omdat ik zo’n trek had. Die tent was dan helemaal leeg en ze gaven me de lunchkaart. Eten doe je laat in Spanje en als je eraan gewend bent, is het eigenlijk wel lekker. Het voordeel is weer dat je niet binnen hoeft te zitten. Zelfs in oktober kun je nog laat op een terrasje wat eten. Dat is dus ook een van de bonussen van hier te mogen spelen.’

HECHTE COMBINATIE
Zo heeft Frenkie de Jong misschien nog wel sneller dan verwacht zijn draai gevonden in Barcelona, samen met zijn vriendin Mikky en gesteund door familie en Ali Dursun, zijn agent en vooral vriend. Zo vaak als mogelijk vliegt Ali naar Barcelona om er Frenkie te zien spelen en stiekem ‘een beetje te genieten’. Op die manier zijn ze ooit bij elkaar gekomen, een verhaal dat nu wel bekend is: Ali die Frenkie zag spelen in de C1 van Willem II en op slag verliefd werd op de kwaliteiten van de kleine middenvelder. Sindsdien vormen ze een even aparte als hechte combinatie, de outspoken voetbalmakelaar en de rustige sterspeler.

Ze vullen elkaar aan, vertelt Ali op het terras van Princesa Sofia, het super de luxe hotel waar hij afgelopen zomer twee weken verbleef om de deal met Barcelona rond te krijgen. ‘Dat was aan de ene kant niet makkelijk’, kijkt hij terug, ‘maar tegelijkertijd ook weer wel. Iedereen weet hoeveel interesse er was en Frenkie woog alle opties zorgvuldig tegen elkaar af. Ik ben van nature wat ongeduldiger. Maar toen hij zijn beslissing had genomen, móést het Barcelona worden. Ik ken hem al zo lang, ik weet wanneer hij iets echt wil. In andere gevallen moet ik hem soms een beetje aansporen. Dat doe ik dan ook. Ik heb alles voor hem over, maar ik blijf wel mezelf. Frenkie weet dat en is ook zoals hij altijd is geweest. Vandaar dat we nooit problemen hebben.’

Ali vertelt over de huizenjacht in Barcelona, er staat een filmpje van op het YouTube-kanaal van Frenkie. Samen trokken ze de stad door, van appartement naar villa en weer terug, terwijl Frenkie zorgvuldig de plussen en minnen tegen elkaar wegstreepte. ‘Ik ben wel een beetje een twijfelaar’, lacht De Jong. Ali niet. ‘Op een gegeven moment werd ik er helemaal gek van. Aan elk huis mankeert wel iets, dat heb je altijd. Ik zei tegen Frenk en Mikky: Oké, nu moeten jullie beslissen. Nou, toen hebben ze een heel mooi huis gekozen, dicht bij waar je moet zitten in Barcelona. Misschien is dat ook wel een beetje mijn rol. Hij is nu heel tevreden met zijn huis, maar dat wist ik al voordat hij het door had.’

Frenkie is in Barcelona bijna buurman van Ronald Koeman, de bondscoach die zijn villa in Portugal verruilde voor een huis in de stad waar hij als voetballer zijn grootste successen vierde. Ali Dursun zelf betrok er ook een woning, ook weer op vijf minuten van De Jong. Dat is vooral handig voor zijn zoon Mike, die sinds begin dit seizoen deel uitmaakt van de selectie van Barcelona B. ‘Dat ik hier nu een huis heb, komt door Frenkie, ben ik eerlijk in’, vertelt Ali. ‘Ik heb vaker gezegd dat hij Champions League speelt, maar ík nu ook. Hij acteert op het allerhoogste niveau, ik heb op het hoogste niveau onderhandeld, zat ineens aan tafel met alle Europese topclubs. Als je zo redeneert, is dat voor een voetbalagent de Champions League.’

TRANEN VAN TUCHEL
Dat ze hier nu zitten in de zon, was lang geen uitgemaakte zaak. Vorig jaar al bleek Tottenham Hotspur zeer concreet, maar dat werd niks doordat Frenkie de Jong ten minste een vol jaar bij Ajax wilde spelen en pas met een prijs de deur uit wenste te gaan. Daarna meldde Manchester City zich. Frenkie en Ali voerden ‘geweldige gesprekken’ met een gepassioneerde Pep Guardiola en Txiki Begiristain, die grote indruk maakten. Dat gold ook voor Paris Saint-Germain. Het is dat Barcelona met een uiterste hit and run-actie de speler voor zich wist te winnen, want het had geen dag langer moeten duren, of we zaten nu in Manchester of Parijs.

Frenkie en Ali zullen de teleurstelling van Thomas Tuchel nooit vergeten. De Duitse coach was letterlijk in tranen dat de spelmaker net voor zijn neus was weggekaapt. ‘Maar’, herhaalt De Jong nog maar eens, ‘toen Barcelona liet blijken mij écht te willen hebben en ze met een goed plan kwamen, had ik de keuze snel gemaakt. Toen wilde ik alleen nog maar naar deze club.’

Bij wat voor soort club ben je terechtgekomen?

‘Barcelona is top van de top, maar er hangt de sfeer van een familieclub. Daarover heb ik me wel verbaasd. De band tussen de spelers is heel erg hecht en gemeend, er is geen jaloezie. Iedereen beseft dat we met elkaar tot prestaties moeten zien te komen en dat je er dan het beste van moet maken. We zijn natuurlijk ook nogal vaak bij elkaar. Met Ajax hadden we tijdens de voorbereiding een trainingskamp, meestal in Oostenrijk. Bij Barcelona vloog ik ineens letterlijk de hele wereld over. Fysiologisch gezien weet ik niet of dat nou zo heel goed is geweest, maar commercieel snap ik het wel. Er is dan ook geen enkele speler die erover klaagt. Zo vlogen we de ene week naar Japan, zes uur tijdsverschil tegemoet voor twee wedstrijden. Daarna even terug naar Barcelona voor een oefenwedstrijd tegen Arsenal en vervolgens het vliegtuig weer in, zes uur tijdsverschil de andere kant op, richting Miami. Tuurlijk is dat best zwaar, maar ik vond het niet verkeerd. Op deze manier kreeg ik wel de tijd al mijn medespelers snel en goed te leren kennen.’

‘Bij de eerste rondo dacht ik alleen maar: Als ik maar niet twintig minuten in het midden sta. Maar het was geen probleem’

Wie wil integreren, moet ook kunnen communiceren.

‘Precies! Eigenlijk is die taalbarrière nog het grootste probleem, maar ik ben bezig dat snel op te lossen. Ik wil de taal goed kunnen spreken, vandaar dat ik al wat lessen had genomen in Nederland, terwijl ik er hier nu doordeweeks mee doorga. De club stimuleert dat ook. Niet dat ze je verplichten Spaanse les te nemen, maar je merkt dat ze het waarderen als je het wél doet, zoals ze het ook mooi vinden wanneer je interesse toont voor de historie van de club, de stad en Catalonië. Voor mij geen probleem, want ik vind het zelf ook interessant. De voetbaltaal beheers ik intussen wel. Als de trainer met magneten op het bord gaat schuiven, snap ik precies wat hij bedoelt en begrijp ik wat mijn taken zijn. In de kleedkamer kan ik ook al wel meepraten met de jongens, maar zodra ze echt gaan lachen, op de momenten dat er grappen worden gemaakt, of moppen verteld, heb ik wat langer de tijd nodig die te begrijpen. Uiteindelijk lukt het wel, maar ik wil zo snel mogelijk ook op dat niveau met die jongens kunnen meedoen.’

Op het veld ging dat wel meteen. Verbaast je dat?

‘Samen spelen en trainen met Messi, Griezmann, Busquets, Piqué… Niet dat ik er nou heel erg zenuwachtig van werd, of zo, maar als je dan voor het eerst met ze op het veld staat, ben je toch wel nieuwsgierig. Ik ging er voor het eerst naartoe met een apart gevoel in mijn buik, een beetje zoals op je eerste schooldag. Vooraf kende ik al die verhalen natuurlijk ook, van hoe goed die gasten met elkaar kunnen spelen. Ook daar was ik wel benieuwd naar, die positiespelletjes, de rondo, die beheersen ze. Ik dacht alleen maar: Als ik maar niet twintig minuten in het midden sta. Maar het was geen probleem.’

‘De mensen die aan me twijfelden, en dat waren er inderdaad best een paar, begreep ik. Er is namelijk geen garantie’

Genoeg mensen, onder wie Louis van Gaal, twijfelden of je wel de juiste keus had gemaakt.

‘Ik geef ze nog gelijk ook. Barça is toch van een andere orde dan Ajax, wereldtop. Je moet altijd afwachten of je het meteen gaat redden, met zo veel goede spelers om je heen. Dus de mensen die aan me twijfelden, en dat waren er inderdaad best een paar, begreep ik. Er is namelijk geen garantie.

Dat heb ik mezelf ook altijd voorgehouden. Gewoon mijn eigen spel spelen, zoals ik altijd heb gedaan, dat is wat ik doe. Ik ben intussen meer in de basis begonnen dan dat ik op de bank zat. En sta ik een keer wissel, snap ik dat ook nog. Het is toch logisch dat een club zoals Barcelona regelmatig rouleert met spelers? Je kunt toch niet zoveel goede voetballers een seizoen lang op de bank houden? Bovendien is het vaak ook een kwestie van even rust nemen.’

FRENKIE BLIJFT SPECIAAL
Op de bank zit hij niet zo vaak en ook vanavond, tegen Internazionale, begint Frenkie in de basis, zoals hij dat drie dagen later in het duel met Sevilla ook zal doen. Ali Dursun heeft in de nok van Camp Nou een business unit gehuurd, zodat hij iedere thuiswedstrijd op zijn gemak naar Frenkie kan kijken. Tegelijkertijd is het handig om wat zakelijke gesprekken te voeren.

‘Hoe vaak ik Frenk heb zien spelen?’, vraagt Dursun zich af. ‘Geen idee, eigenlijk, maar iedere keer vind ik het weer mooi. Dat het nu in Camp Nou is, geweldig natuurlijk, maar op de bijvelden van Willem II genoot ik net zo goed, hoor.’

‘Hoe vaak heb ik Frenk zien spelen?’, vraagt Dursun zich af. ‘Geen idee, eigenlijk, maar iedere keer vind ik het weer mooi. Dat het nu in Camp Nou is, geweldig, maar op de bijvelden van Willem II genoot ik net zo goed’

De deur zwaait open en Mike van Beijnen stapt binnen. Hij omhelst zijn vader Ali en ploft neer op een kruk: het was weer een lange dag geweest op Ciutat Esportiva Joan Gamper, het trainingscomplex van de club. Mike geniet ook, maar op een andere manier dan Frenkie. Hij was zelf nog het meest verbaasd dat Barcelona hem wilde hebben. ‘In het begin geloof je het niet’, vertelt Van Beijnen, ‘maar dan blijkt het zo te zijn. Iedereen zegt dat dit komt door mijn vader, maar deze transfer heeft-ie helemaal niet gedaan. Toen ik tekende, zat hij in Utrecht een andere deal af te ronden. De mensen binnen de club vertelden dat ze een jonge back zochten en zo bij me terechtkwamen. Voor het middenveld van Barcelona B, haalden ze Ludovit Reis van FC Groningen. De club kijkt gewoon veel in Nederland. Weet je, wat mensen ervan vinden, interesseert me niet. Ik woon hier en train elke dag bij de grootste en mooiste club ter wereld. Elke dag word ik dus een betere voetballer. De rest is niet belangrijk.’

Van Beijnen komt vanavond speciaal naar Frenkie kijken. ‘Ik ken ’m natuurlijk ook al jaren en ik weet gewoon dat hij de beste is. Ik praat veel met spelers, ken veel jongens, en iedereen, alle voetballers, zeggen dat Frenkie een speciale speler is. Ik ken hem gewoon als Frenkie, een normale en aardige gozer en juist dat maakt het zo leuk. Ik kijk graag naar Messi, want dat is een speciale voetballer, hij heeft iets eigens en juist dat zie ik ook als ik naar Frenkie ga kijken.’

Vader Ali vult aan: ‘Als Frenkie speelt, gebeurt er altijd wel iets.’

Genieten van Barcelona met vriend/agent Ali Dursun en diens zoon Mike van Beijnen.
Genieten van Barcelona met vriend/agent Ali Dursun en diens zoon Mike van Beijnen.
EXTRA KWALITEIT
En inderdaad: ook tegen Internazionale en Sevilla is dat het geval. Barcelona wordt een helft lang weggespeeld, maar zodra coach Ernesto Valverde Sergio Busquets wisselt en Frenkie op zijn positie komt te spelen, gaat de sterrenploeg draaien. Barça wint met 2-1 en verslaat die zondag erop Sevilla volgens hetzelfde recept: na een lastige fase draait de ploeg de wedstrijd helemaal om door de individuele klasse van Luis Suárez, Lionel Messi, maar ook die van Frenkie de Jong. Maar wat toch ook opvalt: dit is nog niet het Barcelona dat jarenlang het Europese voetbal domineerde.

‘Klopt’, zegt De Jong na de wedstrijden. ‘We beginnen vaak helemaal niet goed. Internazionale en Sevilla hadden in het eerste half uur allang op een grote voorsprong kunnen en misschien wel moeten staan. Maar dan, uit het niets, scoren wíj. Als je praat over verschillen met Nederland, is dit er wel eentje. In de Eredivisie waren we met Ajax bijna tien van de tien wedstrijden dominant. Nu liggen de verhoudingen iets anders, want vrijwel elke tegenstander heeft veel kwaliteit in de ploeg. Maar dan gaat het om die éxtra kwaliteit. Dan kan het zo zijn dat je in het veld staat te kijken naar hoe Luis met zijn verkeerde been via een omhaal scoort. Ja, tuurlijk geniet ik dan, alleen, verbazen doet het me niet meer. Ik zie ’m dingen ook tijdens trainingen doen, zodat het nog bijna normaal begint te worden ook. Bij dat soort spelers is iedere kans een goal. Dat is lekker en het betekent dat je niet altijd goed hoeft te spelen om toch te kunnen winnen.’

Voetbal in Spanje, het is anders.

‘In alle opzichten. Ik heb eerder gezegd dat ik dit meteen al voelde tijdens de eerste competitiewedstrijd, uit tegen Athletic Bilbao. De sfeer was heel intens en sloeg over in het stadion. Zo schijnt dat volgens de jongens altijd te gebeuren bij ploegen uit Noord-Spanje. Athletic zette mij in balbezit vervolgens meteen vast, dat vond ik ook weer een verschil met Ajax. De bewegingsvrijheid hier is wel anders. Bij Ajax was het de bedoeling mij tijdens de opbouw in balbezit te krijgen, nu moet ik mijn positie anders invullen. Weglopen om juist anderen in balbezit te krijgen, of een ruimte zoeken op het veld om de bal zelf te ontvangen. Dat soort dingen is nog even zoeken.

Buiten het veld zijn er ook dingen anders. Bij Ajax ging je na de wedstrijd naar het spelershome, met z’n allen nog even wat drinken, de wedstrijd nabespreken. Hier heb je niet eens een spelershome. Er is een ruimte waar de familie op je wacht en de meeste spelers stappen direct hun auto in en gaan weg. Pas later kom je dan bij elkaar in een restaurant en eet je wat samen. Alles bij elkaar is het anders dan ik gewend was, maar dat had ik verwacht. Het is ook wat je wilt: hiervoor ben ik naar Barcelona gekomen. Om het te ervaren.’

Je hebt alle posities op het middenveld al gehad.

‘Voor mij geen probleem. Iedereen begint over de plek van Sergio Busquets, dat ik daar het best tot mijn recht kom. Als hij niet meedoet, speel ik er inderdaad ook graag, maar je praat wel over Busquets, hè. Een van de allergrootste spelers ter wereld op die positie. Dat ik dan links van hem kom te spelen, soms zelfs in een aanvallendere rol, maakt mij helemaal niet uit. Het enige is dat ik pas in een latere fase van de opbouw aan de bal kom, zodat mijn invloed op het spel wel anders is. In het begin speelde ik zelf nog niet mijn beste spel, dat gaat nu veel beter. Dan kan ik zonder problemen op die plek spelen. Ik zie er ook het voordeel van in. Iedereen weet wat ik kan op 6, daar heb ik zo vaak gespeeld. Nu word ik gedwongen me te ontwikkelen op posities die weer andere aspecten vragen van een middenvelder. Het maakt me completer.’

‘Iedereen weet wat ik kan op 6, nu word ik gedwongen me te ontwikkelen op posities die weer andere aspecten vragen. Het maakt me completer’

De vraag die iedereen wil stellen…

‘… hoe het is met Messi te spelen? Haha. Nee, ik word er niet moe van, ik snap het. Ik zou het namelijk ook hebben gevraagd. Messi is mijn ploeggenoot, zo simpel is het eigenlijk, maar tegelijk zie en voel ik natuurlijk ook aan alles dat hij een superster is. Als we uit de bus stappen bij het hotel of stadion en de mensen zien Messi, ja, dan gebeurt er wat. Je ziet ze allemaal veranderen. Vaak komt hij ook als laatste uit de bus, zodat ze net iets langer moeten wachten. Dat zorgt voor nóg veel meer geluid.

Messi heeft wel iets mythisch. Wanneer we voor de wedstrijd in de tunnel wachten om het veld op te komen, staan daar altijd kinderen die we aan de hand meenemen. Zodra een van die jochies Messi ziet, voel en hoor je de opwinding. “Messi, Messi, Messi…” Haha, vind ik prachtig. Maar eerlijk gezegd profiteren wij ook van zijn aanwezigheid. Met hem in de tunnel aan je zijde, sta je toch lekker en ga je anders het veld op. Tijdens de wedstrijden kun je ’m altijd aanspelen en weet je dat hij er iets beslissends mee kan gaan doen. En ook als-ie jou aanspeelt, zit er achter die pass een idee. Ik vind het een eer en speciaal om met hem te mogen spelen.’

‘Lionel Messi heeft iets mythisch. Ik vind het een eer en speciaal om met hem te mogen spelen’

PYJAMA
Die eer lijkt wederzijds, want Messi stemde onlangs op Frenkie de Jong als beste middenvelder in de Champions League van het afgelopen seizoen. Ook Cristiano Ronaldo, die andere all-time great, gaf zijn stem aan Frenkie de Jong, zoals Antoine Griezmann, nu ploeggenoot bij Barcelona, hem de moeilijkste tegenstander noemde tegen wie hij ooit had gespeeld.

‘Dat Messi en Ronaldo op me hebben gestemd, hoorde ik pas later, maar het is wel mooi, natuurlijk. Zoals dat compliment van Griezmann dat ook is’, zegt De Jong. ‘Het doet me wat, omdat het komt van zulke grote spelers. Ik ben er dus vooral heel trots op. Als kleine jongen lag ik voor de tv naar die gasten te kijken toen zij al in de Champions League speelden en ik op school zat. Maar dat is het dan ook meteen, hè. Ik denk er niet over na als ik met ze op het veld sta. Dan wil ik maar één ding: die bal zo goed mogelijk inspelen. Precies zoals ik altijd heb gedaan.’