quote:
Silvia van Barneveld: Ik raakte zwaar verslaafd aan de drank
Ze ligt in scheiding met darter Raymond van Barneveld (52), werd overvallen in haar huis en belandde vanwege een alcoholverslaving meerdere malen in een kliniek. Silvia van Barneveld (54) heeft geen makkelijke tijd achter de rug, maar durft langzaam weer vooruit te kijken.
Het afgelopen jaar was zwaar, loodzwaar. Het ging al langer niet goed tussen Raymond en mij, maar we konden elkaar niet loslaten. Vooral ik niet. Ik was ervan overtuigd dat mijn leven voorbij zou zijn zonder Raymond. Ik klampte mij aan hem vast in de hoop dat het goed zou komen tussen ons, terwijl ik diep in mijn hart wist dat het over was. Pas toen zijn vriendin Julia in beeld kwam, werd ik gedwongen hem te laten gaan. De manier waarop heeft mij ontzettend veel pijn gedaan, toch ben ik hem dankbaar. Door onze breuk heb ik mezelf weer teruggevonden, ben ik voor het eerst in mijn leven weer écht gelukkig.
In verwachting
Raymond en ik leerden elkaar 25 jaar geleden kennen in de snackbar waar ik werkte. Ik had net een lange relatie achter de rug, twee kleine kindjes en mijn hoofd totaal niet staan naar mannen. Toch vond ik Raymond interessant. We hadden de grootste schik en konden goed met elkaar praten. Daarnaast was hij ontiegelijk lief en zorgzaam. Ik weet nog dat hij na één van onze eerste dates een kinderwagen kocht voor mijn dochtertje, omdat ik daar als alleenstaande moeder geen geld voor had. Dat vond ik zó bijzonder.
We werden smoorverliefd en zeven maanden later was ik al in verwachting van onze dochter. Niet snel daarna brak Raymond door als darter en belandde ons leven in een stroomversnelling. We reisden de wereld rond, hadden geen geldzorgen meer en stonden in het middelpunt van de belangstelling. Achteraf gezien denk ik dat die roem voor ons té snel kwam: we werden geleefd en hebben nooit echt kunnen genieten van een rustig gezinsleven. Het was een achtbaan die eigenlijk nooit meer is gestopt.
Slippertjes
Vanaf dat moment stond alles in ons leven in het teken van darten. Raymond wilde zijn grote droom najagen en uit liefde voor hem ging ik achter hem staan. Ik stopte met werken, zorgde voor de kinderen en probeerde hem zoveel mogelijk te ontlasten. Tijd voor mezelf had ik niet. Achteraf gezien ging het daar al fout: Raymond had alle ruimte om zichzelf te ontwikkelen, maar ik stond stil. Mijn leven stond in het teken van hem.
Dat deed ik helemaal zelf, maar we zijn elkaar daardoor wel langzaam kwijtgeraakt. Raymond was vaak op reis en als hij thuis was, wilde hij rust. We leefden langs elkaar heen en echte gesprekken hadden we niet meer. De verhalen die rondgingen over de slippertjes van Raymond legden nóg meer druk op onze relatie. Ik draaide mijn hoofd steevast weg voor al die geruchten. Achteraf denk ik dat ik diep in mijn hart wel wist dat er iets niet klopte, maar ik wilde het niet zien.
Sekstape
Ik was al een keer verlaten door een man en wilde niet ook Raymond nog kwijtraken. Ik hield van hem, we hadden een gezin. Meestal trok ik een fles wijn open als er weer zo’n verhaal naar buiten kwam. Dan hoefde ik even nergens aan te denken. Eigenlijk pas toen we werden afgeperst, ging het écht mis. Een jongen dreigde een sekstape van Raymond met een andere vrouw openbaar te maken. Raymond ontkende alles, maar ik wist niet meer wat ik moest geloven. Ik raakte zwaar verslaafd aan de drank. Elke ochtend als ik opstond dacht ik: ’Wat, wanneer en hoeveel kan ik drinken vandaag?’
Vaak begon het met een fles wijn, maar daarna maakte het niet meer uit wat ik dronk. Het kon mij niks meer schelen. Maandenlang goot ik mezelf vol om maar niet na te denken over wat er gaande was. Ik had veel steun aan mijn goede vriend Mario, maar uiteindelijk zijn mijn kinderen mijn redding geweest. Zij smeekten om me te laten opnemen in een afkickkliniek. Dat was pijnlijk, maar ik wist dat ik niet anders kon.
Overvallen
Precies op het moment dat ik mijn leven weer op de rit had, goed in mijn vel zat en weer zin had in het leven, werd ik overvallen in mijn eigen huis. Raymond was voor een dartwedstrijd in het buitenland en ik was alleen thuis toen middenin de nacht plots het alarm afging. Dat gebeurde wel vaker, dus ik ging ietwat geïrriteerd naar beneden en zag ineens drie mannen op de trap staan.
Ik verstijfde van schrik. Aan mijn haren trokken ze mij de trap af. Ze sloegen me en duwden een pistool tegen mijn hoofd. ’Als je nu niet zegt waar de kluissleutel ligt, schieten we je dood’, zei één van de mannen. Ik stond doodsangsten uit, maar schoot ook in een soort overlevingsmodus. ’Laat ze maar dreigen, laat ze maar slaan: als ik hier maar levend uitkom’, schoot continu door mijn hoofd. Uiteindelijk lukte het me om via de voordeur te ontsnappen toen de overvallers mij vroegen het alarm uit te zetten.
Uit elkaar
Daarna ging alles op de automatische piloot. Het enige wat ik nog weet, is dat ik ben gaan rennen. Keihard. En vervolgens totaal overstuur bij een vriendin ben beland. Het was een nachtmerrie. Ook de weken daarna. Ik sliep amper en was ontzettend bang. Alleen zijn durfde ik niet meer. Raymond wist zich totaal geen raad met mijn verdriet. Ik kon er met hem niet over praten en steun kreeg ik nauwelijks. We besloten een tijdje uit elkaar te gaan. Zo kon ik even op adem komen op een voor mij veilige plek en hadden we allebei tijd om na te denken over onze toekomst met elkaar.
Ik miste Raymond enorm maar wist dat het beter was om elkaar even los te laten. Even de tijd te nemen om na te denken. Al had ik al die tijd wel de hoop dat het nog goed zou komen. We waren al 25 jaar samen, hadden al zoveel obstakels overwonnen. Maar die hoop vervloog abrupt toen ik een video van Raymond met zijn nieuwe vriendin Julia op tv zag.
23 jaar jongere vrouw
Ik zat thuis op de bank toen ik zag hoe Raymond een 23 jaar jongere vrouw kuste in de lobby van een hotel. Ik dacht echt dat ik kapot ging, zo’n pijn. Ik kon gewoon niet geloven wat ik zag. Net als mijn kinderen die ook niet wisten van het bestaan van Julia. Meteen greep ik weer naar de drank. Dagenlang liet ik mezelf vollopen om maar niets te hoeven voelen. Het lukte mij ook niet om mezelf te herpakken. Ik was kapot van verdriet. Op een gegeven moment was het zo erg dat het voor mij allemaal niet meer hoefde.
Ik maakte Raymond niet gelukkig, mijn kinderen niet en mezelf al helemaal niet. ’Mijn tijd is klaar, ik heb er geen zin meer in, het is goed zo’, is wat ik mijn moeder en mijn zus in tranen opbiechtte. Ze wisten dat het slecht met mij ging, maar schrokken enorm van mijn bekentenis. Ze hebben diezelfde avond de huisarts gebeld en een paar dagen later ben ik opnieuw opgenomen in een kliniek. Nog nooit had ik zó diep aan de grond gezeten.
Kliniek
Ik had niet gedacht dat ik er ooit nog bovenop zou komen, maar dat bewijst maar weer dat ik krachtiger ben dan ik denk. Dat het nooit te laat is om terug te vechten. De opname in de kliniek heeft mij enorm geholpen, maar uiteindelijk is het geloof mijn échte redding geweest. Een aantal maanden geleden had ik helemaal niets met de kerk, maar op advies van mijn goede vriend Ricky ging ik met hem mee naar Lord and Savior, een kerk in Capelle aan den IJssel.
Daar kwam zo’n enorme rust over mij heen. Alsof ik eindelijk weer kon zijn wie ik altijd was geweest. Door de gesprekken met pastoor Tim werd het weer rustig in mijn hoofd en kreeg ik langzaam de zin in het leven weer terug. Het heeft ervoor gezorgd dat de woede en het verdriet plaats hebben gemaakt voor vergeving: ik kan oprecht zeggen dat ik Raymond en Julia heb vergeven.
Kleinkinderen
Ik kan wel boos op ze blijven, maar wat heb ik eraan? Ik gun ze het beste en hoop dat ze samen heel gelukkig worden. Ik heb het losgelaten. Ik wil niet meer in het verleden blijven hangen, maar vooruitkijken. Ik heb mezelf jarenlang weggecijferd, nu is het mijn tijd. Tijd om te genieten van mijn kinderen en kleinkinderen.
Hoe fijn is het dat ze na al die jaren weer een stralende moeder en oma hebben die lacht en grapjes maakt? Natuurlijk had ik al die ellende liever niet gehad, maar het heeft mij wel gevormd tot wie ik nu ben. Ik ben alleen maar heel dankbaar dat ik mezelf weer heb gevonden.”
Raymond heeft het interview gelezen, maar wilde geen commentaar geven.
Silvia is een drinker. Maar tegenwoordig is ze in de here.