Waarom stuurt een Nederlander een tikkie van 1,37 voor 3.5 aardappel?

Is dit een puur Nederlands iets? Doen Belgen het ook? Of is het een Germaans-Duits iets?

Ik ben al erg lang benieuwd waar dit precies vandaan komt. No judgment, niet dat het ene model van gastvrijheid per se beter is dan de andere, maar gewoon, waar komt deze vormgeving van verstandhouding tussen mensen onder elkaar vandaan in Nederland?

1. We zijn een rijk land.
2. We leven in weelde en overvloed (iig qua eten).
3. Toch sturen we elkaar tikkies voor bedragen onder de 10 euro waarbij we exacte accountability beoeffenen voor de exacte directe KOSTEN die een ander persoon ons heeft opgeleverd, alsof buiten het vernis van buren/kennis/vriendschap het nog steeds een puur transactionele relatie is in de kern.

In andere landen zie je vaak het model van: oke ik betaal dit rondje, jij de volgende. Of: ik betaal deze avond je eten; jij vast nog wel een keer een andere avond. Of: ik ken je totaal niet en misschien zie ik je nooit meer terug, maar toch ga ik je uit gastvrijheid cultuur je een hele maaltijd gratis geven want zo gaat dat hier. Of: hee! buurman! ik heb nog een halve kalkoen over van Kerst, wil jij de rest hebben, alsjeblieft. De Nederlander zet in plaats daarvan zijn kalkoen online op een facebookgroep en vraagt er 7,31 voor.

Wat is dit? We zijn toch niet arm of hongerig hier in NL? Komt het doordat we accountancy in de genen hebben? Of ervaren we een soort van onbewuste zero-sum dynamiek tegenover onze mede Nederlanders omdat we in een kleinig schaarsig land wonen qua landoppervlakte en personal space? An sich is er niks mis met op de centen letten, heeft voordelen en nadelen. Maar ik ken alleen Nederlanders die met nog slechts 0,10 op hun kadokaart toch naar de Beijenkorf gaan en vragen of ze die 10 cent korting op hun koffietje kunnen krijgen.

Hielden ze in de Gouden Eeuw soms ook bij hoeveel halve aardappels de buren aten op bezoek zodat er strak een debet en krediet analyse kon worden uitgevoerd op de centenschuld van je medebuur?

Ook weer iets Nederlands, al is dit wel een wat kleiner iets, weet niet of andere mensen dit opvalt: je kan 3 uur lang een supergezellige avond hebben met vrienden, en dan komt het moment dat de gastheer lekker wilt slapen. De hele avond is amicaal en gezellig. En van alle mogelijke dingen die de gastheer kan zeggen, zegt die: Zo ik ga jullie er nu toch even uitschoppen. UITSCHOPPEN? En nog wel een paar andere variaties van een toch wel hele groffe manier van het verwoorden van het einde van een avond, terwijl er toch echt wel soepelere eufemismen te bedenken zijn.

Het komt soms echt over alsof de Nederlander een soort van onbewuste undercurrent heeft dat ieder persoon, of het nu een vriend/kennis/buur is, toch fundamenteel TOT LAST is en dingen KOST, t.o.v. een soort van baseline waardering en positieve appreciatie voor de aanwezigheid van je medemens.

En dit is niet een puur neoliberaal/kapitalistische cultureel aangelegde manier van omgaan. Want in Amerika of Canada of UK, wat allemaal net zo Westers kapitalistisch is, merk ik toch niet dezelfde ondertoon in de manier van omgang. Het is toch echt iets Nederland eigens.

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 10:08 schreef Lunatiek het volgende:

[..]

Ik denk het laatste, want het is iets dat in de Edda (dat boek van de Vikingen zeg maar) al wordt aangekaart. Het heeft niets met welvaart te maken, alles met vrijheid.

We komen uit een ruileconomie. Bij een geschenk was het gebruikelijk de ander later ook een geschenk te geven, en wel iets van gelijke waarde.
Op die manier kon je mensen failliet maken: je gaf ze een gratis diner voor zeg 5 goudstukken, dus moeten zij iets ter waarde van 5 goudstukken teruggeven. Als die mensen zoveel geld en goederen niet hadden, hadden ze dus een groot probleem. Denk daarin wat groter: koningen die medekoningen enorme geschenken gaven en zo zonder gevecht gebiedsuitbreiding kregen.

Als jij mensen steeds cadeaus geeft, in welke vorm dan ook, dan staat er een schuld open. En nu kan dat niet aan de orde zijn, maar als de relatie verslechterd komen de verwijten: "ik heb je altijd een biertje gegeven in de kroeg en nu wil je niet eens mijn hont uitlaten!!1!" Of van die constructies als "maar ik heb bij al onze dates het eten betaald en nu wil je niet neuken!!1!1"
Om schuldenvrij te zijn, zodat de ander later niks van je kan eisen, is het dus handig om de schuld direct te vereffenen. Met kleine tikkiebedragen zorg je ervoor dat je schuld niet oploopt tot je het niet meer kunt betalen.

Interessant, daar zit inderdaad wel wat in. Ik heb elders ook gehoord dat de Germaanse cultuur (waar ik Nederland deels onder schaar) een schulden cultuur is. Terwijl bijvoorbeeld de zuiderlijke Europese landen dat veel minder hebben. Duitsers bijvoorbeeld vinden het prima om veel te sparen en houden zich aan de bezuinigings regels van de EU terwijl landen als Italie en Griekenland daar anders mee omgaan.

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 10:39 schreef Tailless het volgende:
Hangt van persoon af. Betaal verzoek is gewoon zeer handig en meteen geld op mijn rekening. Aan andere kant stuur ik mijn vrienden niet snel een betaalverzoek van x euro. Lig er niet wakker van als ik ze een biertje meer geef.
Wat onbekendere vragen meestal meteen een betaalverzoek.
Over het oprotten ja heerlijk mag wel een beetje grof.

Je bevestigd precies inderdaad de vibe die ik probeer te beschrijven. Maar heb je ook een soort van dieper bewustzijn van waarom je het dan doet, of is het puur soort van cultureel ingeprent?

Neem bijvoorbeeld een random Amerikaan en die zal je heel fake-enthousiast een volledige dag lang entertainen, meenemen naar zijn huis, mee uit eten nemen, etc. Daar is het omgangsdoel eerder opscheppen en kijk-hoe-happy-blij-en-succesvol-ik-ben. Maar die zal nooit zeggen oke en nu opbokken.