Hoi! Ik kom hier voorzichtig meelezen en -praten. Onze oudste was altijd al snel in zijn ontwikkeling. Viel op door zijn woordenschat en diepzinnige vragen. Bij de start van groep 3 viel dat allemaal een beetje weg en presteerde hij voor veel dingen onder niveau of net gemiddeld. Werkhouding was ook verre van ideaal, omdat hij niet stil kon zitten en voortdurend aan het kletsen was met vriendjes. Terwijl zijn cito ineens heel hoog uitviel. Hij bleek het schoolvoorbeeld van onderpresteerder. Na februari zijn ze gestart met compacten van de leerstof. We hadden direct een heel ander kind. Hij was thuis weer gezelliger en vertelde opgelucht dat hij nu eindelijk niet meer al die saaie sommetjes hoefde te doen. Concentratie ging ook beter.
Dit jaar in groep 4 (7 jaar is hij) en de school is een heel programma gestart voor meer- en hoogbegaafden (via DHH - Digitaal Handelingsprotocol begaafdheid). De juf van zijn klas (montessori-onderwijs, dus groep 3-4-5 zit bij elkaar) heeft een opleiding gevolgd voor begaafdenonderwijs en er is een externe leerkracht aangetrokken om een plusklas te starten, 1 middag om de week.
Klinkt allemaal heel mooi, en de juffen zien ook dat hij heel enthousiast is in de plusklas en ook zijn prestaties gaan nu goed vooruit. Toch heb ik het idee dat hij nog wat mist om echt te kunnen laten zien wat hij kan. Ik weet niet precies wat, maar merk thuis dat hij niet helemaal lekker in zijn vel zit. Hij heeft een fixed mindset en is faalangstig en als we hem thuis met iets begeleiden dat in zijn zone van naaste ontwikkeling ligt (of althans dat denken wij), dan blokkeert hij volledig als het niet direct lukt en wordt hij onwijs boos (met name op zichzelf). Op school doet hij dat niet, maar ik vraag me af of hij bepaalde dingen wel durft aan te pakken, of hij niet dingen ontwijkt, waardoor het eigenlijk voor niemand duidelijk is wat hij nou echt aankan.
Op zich ben ik heel blij met de aanpak van school, maar het is voor hen natuurlijk ook nog relatief nieuw allemaal. Hij gaat met plezier naar school en heeft fysiek ook veel uitdaging sinds hij in de selectie van turnen zit (wat ook weer een heel positief effect op zijn werkhouding op school schijnt te hebben). Maar thuis verveelt hij zich, neemt weinig initiatief en haalt vooral voldoening uit zijn broertje plagen... Dingen die wij voorstellen zijn nooit leuk genoeg, hij houdt niet erg van lezen, helaas, en spelletjes MOET hij winnen en anders is het huis te klein. Het is vaak niet zo gezellig, zeg maar. School heeft ons nadrukkelijk gezegd dat we aan de bel moeten trekken als hij niet lekker in zijn vel zit, maar ik heb ook verder geen concrete info waarom het nu even niet lekker gaat. Hij zegt zelf dat er niks is, dat maakt het ook onwijs lastig.
TLDR: leuk om hier mee te lezen en herkenning te vinden!