Hoe kom je erachter wat je wilt?

Goed, ik ben nu zo'n 2 jaar vrijgezel, en dat vind ik heerlijk. Te allen tijde alle ruimte in bed (tenzij IK bepaal dat er iemand bij komt liggen), alles zelf bepalen in mijn huis en de rest van mijn leven, geen verplichtingen waar ik geen zin in heb, geen compromissen hoeven sluiten, gewoon geen beperkingen opgelegd krijgen. Zodra ik denk aan een relatie krijgen, denk ik aan alles wat ik zou gaan 'moeten', en heb ik daar absoluut geen zin in. Ik vind mezelf ook gewoon leuker als ik geen relatie heb. Ik word er niet leuker op als ik verliefd ben.

Maar... afgelopen weekend heb ik weer eens een nacht doorgebracht met een scharrel. En nu voel ik me rot. En vraag ik me af waarom. Wil ik dan toch een relatie? Ik denk het wel. Ook direct met scharrel? Hmm... misschien. Gevoelsmatig is er wel een aantrekkingskracht, maar eigenlijk gaat die niet verder dan lichamelijk. We passen verder totaal niet bij elkaar. Dat daten hebben we al eens geprobeerd en we failed. Hij is te ongevoelig voor mij en ik te gevoelig voor hem.
Oke dus hij niet... maar het heeft wel wat wakker gemaakt. Wat ik best klote vind, want ik was prima gelukkig zo zonder al die twijfel/gedachtes/emoties. Maar tegelijkertijd denk ik... je leeft niet echt als je alleen maar zonder gevoel door het leven gaat.

Ik word gek van die twijfel. Hoe kom ik erachter wat ik nu eigenlijk wil?

quote:

Op maandag 11 november 2019 16:05 schreef hoechst het volgende:
Waarom denk je zo onderdanig?
Ik heb een relatie en ben alsnog een soort van vrij.

Onderdanig, vreemde conclusie.
Dat is het 'm juist, je bent 'een soort van vrij'

quote:

Op maandag 11 november 2019 16:23 schreef Jhojho-1987 het volgende:
Ergens denk ik dat je er best wel veel over nadenkt....
Die scharrel is blijkbaar geen relatiemateriaal, maar een ander is dat vast wel en daar in een goede relatie kun je best lekker je eigen ding blijven doen.

Niemand verplicht je om in een relatie binnen een week alles te delen en altijd maar samen te zijn....

En verder, niet teveel nadenken....

Ik denk er veel over na omdat mijn prima leven nu in de war geschopt is. Blijkbaar mis ik dus wel iets alleen elke gedachte die ik er verder aan wijd roept tegenzin in me op.

quote:

Op maandag 11 november 2019 16:32 schreef _I het volgende:
Door het te proberen. De rest is allemaal verzonnen en speelt alleen in je hoofd.

Uiteraard speelt het zich in mijn hoofd af, dit zijn mijn hersenspinsels
Het proberen heb ik zo nu en dan half-half gedaan... elke keer als het ook maar een beetje richting een relatie zou kúnnen gaan, haak ik af. Geen zin, weg ermee. Dus lijkt het alsof ik toch niet wil. Grrrrrrr

quote:

Op maandag 11 november 2019 16:46 schreef zarGon het volgende:
Speelt er iets van een bindingsangst of verlatingsangst bij jou?

Al die dingen die je opnoemt zouden niet zoveel spelen bij iemand waar je *het* bij voelt. Dingen zien als moeten doen (en daar niet overheen kunnen stappen), of een relatie zien als een beperking van je vrijheid (in principe is dat per definitie wel zo, maar ook daar zou je eventueel over moeten stappen).

Mis je iets, zo ja, wat? Je hebt het over "hij heeft iets wakker gemaakt", maar wat dan?

Een combinatie van bindings- en verlatingsangst denk ik. Niet zo ernstig dat ik direct naar de therapeut zou moeten rennen hoor. Maar wel dat ik een wat 'apartere' ben dan de gemiddelde Nederlander.

Ik geloof overigens wel dat al mijn tegenzin en afkeer en argumenten 'tegen' verdwijnen zodra ik de juiste tegenkom hoor. Maar ja, ik geef die juiste de kans niet.

Mis ik iets.... ja, een maatje, iemand die er altijd is om tegenaan te zeuren of iets leuks mee te doen. Iemand die me altijd goed vindt zoals ik ben.

quote:

Op maandag 11 november 2019 16:47 schreef _I het volgende:

[..]

Lijkt.. je weet dus nog niet hoe of wat? Heb je verlatingsangst, denk je dat je geen relatiemateriaal bent.. Er kunnen zat overtuigingen zijn waar je je niet bewust van bent die er voor zorgen dat je wegrent.

Stil gaan zitten en ontdekken wat je wegdrijft.

Zonde om jezelf wijs te maken dat je alleen moet blijven als er wel een diep verlangen is om het samen te doen.

Nee ik weet het inderdaad niet, dat is het hele onderwerp van dit topic ik denk inderdaad dat ik geen relatiemateriaal ben. In vorige relaties ben ik altijd degene geweest die het anders wilde. Mijn eerste relatie maakte ik uit zodra hij woningen in mijn woonplaats ging uitzoeken (we woonden allebei nog thuis). Ik zag mijn hele leven al uitgestippeld en wist niet hoe ik het moest stoppen. Mijn laatste relatie was één en al ruzie omdat ik niet elk weekend bij zijn familie op wilde zitten en pootjes geven, geen kinderen wilde, zonder hem op vakantie wilde of zelfs maar dingen alleen wilde doen. Het leek wel alsof ik alleen dingen móést en alles móést omdat het zo hóórde. Ik gruwel van alles wat 'hoort'.
En ik weet écht heus wel dat er mensen bestaan die net zoals ik zijn, alleen... ik weet niet waar hun stamkroeg is.

quote:

Op maandag 11 november 2019 16:56 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Je bepaalt zelf wat een relatie voor jou is. Je hebt stellen die 24/7 op elkaars lip willen zitten en stellen die elkaar 2x per week zien.

Waarom niet voor jezelf eens bedenken hoe jij een ideale relatie ziet en dan iemand vinden die daar hetzelfde over denkt.

En dit weet ik ook, alleen... ik vind het zo moeilijk dat ik het de energie niet waard vind.

quote:

Op maandag 11 november 2019 17:20 schreef VEM2012 het volgende:
Als je bindings-/verlatingsangst hebt, dan kan het heel erg helpen om eerst te achterhalen waar die vandaan komt (doorgaans het gevolg van onveilige hechting in de jonge jaren). En dan dat stuk herstellen.

Het is meer een vermoeden for all I know komt het voort uit mijn ASS-gerelateerde diagnose.

quote:

Op maandag 11 november 2019 17:20 schreef TheoddDutchGuy het volgende:
Als je het allemaal niet waard vindt, op vlagen van ik wil meer na, dan weet je blijkbaar wat je wil.

Er vanuit gaande dat je vrouw bent, vanwege truffeldoos, als eenmaal de eierstokken gaan rammelen zal moeder natuur die vlagen wat harder laten waaien.

Zit wat in die tweede opmerking negeer ik maar.

quote:

Op maandag 11 november 2019 17:28 schreef _I het volgende:

[..]

Het kan zoveel zijn. Misschien heb je nooit voorbeelden gezien van relaties waar jij je aan zou willen spiegelen. Of heb je moeite met het aangeven van je grenzen.

Die plaatjes, de zoals-het-hoort (je oren horen..), daar zit je antwoord in. Je loopt niet weg voor de relatie, maar voor de patronen die getriggerd worden.

Zou eens langs gaan bij een therapeut. Voordat je moederinstinct eventueel los barst. Elk mens komt wel met een paar beschadigingen uit de jeugd, die meegenomen worden het volwassen leven in.

Niet eens zozeer om ze gelijk op te lossen, meer om een antwoord te krijgen op de vraag wie je bent en waarom je zo bent.
Zolang je niet van jezelf houdt, schiet het met een ander sowieso niet op.

Goede post. Afgezien van dat moederinstinct stukje, dat gaat vast niet komen. Ik ga er eens over malen, vooral de beschadigingen uit de jeugd (je bent de 2e die het hier post) en de therapeut.

quote:

Op maandag 11 november 2019 18:44 schreef Panthera1984 het volgende:
In mijn eerste relatie zat een boel avontuur, soms misschien iets meer dan ik klaar voor was. Mijn tweede was een 'safe haven' veiligheid werd beklemmend. Mijn derde relatie is daar de goede mix van.

Je leert door ervaring wat je wel en niet wil en hoe je reageert op dingen. Als jij, wat jij over jezelf geleerd hebt in je eerdere relaties actief uitdraagt, is mijn beleving dat wanneer je in contact met mensen (potentiële partners), gewoon uitdraagt wie je bent en waar je voor staat, de ander wel kan bedenken of hij/zij zich daarbij vind passen. Voor de ander denken is een no no, bij voorbaat gedoemd te mislukken.

En ja, mogelijk ben je best een dame met gebruiksaanwijzing, misschien wordt je wel 55 jaar met 3 katten en geen partner. Als je in de tussentijd jezelf bent geweest en contact met anderen open en met vertrouwen tegemoet bent gestapt heb je een beter leven gehad (denk ik dan maar), dan wanneer je je geforceerd aangepast hebt en met zenuwen en tegenzin je conformeert aan wat de maatschappij een 'relatie' vind.

Dat voor een ander denken kan ik nog niet uitzetten. Het helpt mij alle mogelijke scenario's te bedenken zodat ik erop kan anticiperen, zo kom ik niet voor onwelkome verrassingen te staan En ja, ik weet dat dat nergens op slaat

En thanks, die laatste alinea had ik even nodig. Mooie gedachte

quote:

Op maandag 11 november 2019 19:37 schreef Generationalpha het volgende:
Sta nu zelf na jaren twijfelend aan de zijlijn te hebben gestaan op het punt om eindelijk een relatie te beginnen en snap ergens wel je twijfels. Met scharrels had ik ook vaak het idee van: Eigenlijk kan ik wel alles met je delen en zou je best relatiemateriaal zijn.

Maar toch miste er dan iets. Ik zou gewoon lekker weer eens gaan daten. Ik heb heel veel gedate en ineens was er een match waarbij ik dacht: Dit is echt leuk.

Je hebt gelijk en het is goed advies. Ik heb er alleen zo weinig zin in... ik ben gewoon niet goed in daten (en afwachten)