R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hey leden,
De afgelopen paar jaar heb ik veel op Fok! gepost over van alles en nog wat in mijn leven inclusief de dingen die ik liever niet had gedaan tegenover mensen. Al met al moet ik toegeven dat ik stevig vooruit ben gegaan dit jaar en daarbij toegelaten tot een zeer selectieve master alsmede dat ik er achterkwam dat ik mijn hele leven lang mijn gevoelens ''numbde'' door op onbereikbare vrouwen te vallen en daarop compleet mezelf te verliezen. Mijn hele leven lang, kwam ik achter, heb ik simpelweg niets gevoeld, zoals verslaafde hun gevoelens proberen te onderdrukken deed ik dat op mijn manier. In september begon ik met een nieuwe lei, hulp gezocht en ja, ik heb nog nooit zoveel mensen ontmoet als toen. Ook vrouwen heb ik leren te behandelen als gewoon ''mens'' in plaats van een object waaruit ik zelfwaarde af zou kunnen halen.
Begin dit jaar nodig ik een paar vrouwen van school uit naar mijn huis (en hier begint het eigenlijk), ik ontving van één van hen een ellenlange bericht dat ze het ongemakkelijk vond om naar mijn huis te komen, omdat ik haar leuk zou vinden, wat totaal niet het geval was. Goed, dit ''uitgepraat'' met elkaar. Zij zit met mij in het speciale programma dat ik volg. En dat programma dat ik volg brengt iets vreemds in mij naar boven. Het voelt alsof ik constant het gevoel heb niet goed genoeg te zijn en daardoor nauwelijks tegen andere mensen praat, vanuit het onzekere gevoel dat ik ''beter ben''. Aan de andere kant heb ik het probleem met het meisje, aangezien we eerst zo goed met elkaar omgingen en nu eigenlijk niet meer (enkel binnen school gaan we met elkaar om). En ik denk dat het door mij komt, wanneer we college hadden dan liep ik heel soms binnen zonder te groeten en ging ik gelijk zitten, want ik had het gevoel dat ik niet echt contact meer kon hebben met haar/dat het haar ook niks meer uitmaakte. Maar dit is veranderd naar behoorlijk wat ''grudges'', ik heb me flink benadeeld gevoeld door haar in de afgelopen weken. Tijdens de tentamens zaten we in dezelfde bibliotheek en dacht ik eraan om samen naar het tentamen te gaan, toen ik naar haar tafel wilde lopen, bleek ze al weg te zijn en trof ik haar later weer aan bij de metro. Tijdens een ander tentamen zou ze me contacteren dat we samen naar het tentamen zouden gaan, en wederom, geen bericht, maar ze was met een ander persoon. (onze klas is onwijs klein) Wat is dan het probleem zou je denken? Mijn emotionele afsluiting, op het moment dat ik haar zag met andere klasgenoten in de metro voelde ik me oprecht kut, alsof ik niet bestond meer. Ik probeer dan te denken van ''oke, wat boeit het allemaal'', maar het gevoel blijft. Als ik mezelf emotioneel afsluit dan kan ik amper meer praten, en zodoende kon ik ook amper wat zeggen toen ik hen bij de metro zag staan en bleef ik alleen groeten en op de plek zitten. Nadat we naar de tentamens liepen, liepen ze gewoon van me weg...alsof ik een geest was. Ik heb me lang niet meer zo rot gevoeld bij mensen waar ik niet verliefd op ben, alsof ik gewoon was vervaagd.
In het verleden zou ik wellicht hard naar haar hebben uitgehaald dat ze eerst mij er onterecht van verweet gevoelens te hebben en dat het daarna voelde alsof ze weer liet gaan of zo. Ik voel me oprecht rot, omdat de klas simpelweg heel klein is en ik al weken voel dat ik niet meer kan mengen door dat ego-gevoel dat mij zwaar tegenhoudt om contact te maken en zeggen dat ik gewoon echt pijn heb gevoeld door haar gedrag en buitengesloten. Ik voel me oprecht gekwetst.
Wat moet ik doen? Ik zit er over na te denken om het tegen haar te zeggen hoe ik me heb gevoeld, dus het tegenovergestelde wat ik vroeger altijd deed - boos blijven/passief-agressief zijn. De reden dat ik er belang aan hecht is omdat we ook vertrekken naar het buitenland met dat kleine groepje..en deze situatie maakt het gewoon kut voor mij. Alsmede dat ik dit zie als wellicht een belangrijk moment van groei, mits ik het juist aanpak.
De afgelopen paar jaar heb ik veel op Fok! gepost over van alles en nog wat in mijn leven inclusief de dingen die ik liever niet had gedaan tegenover mensen. Al met al moet ik toegeven dat ik stevig vooruit ben gegaan dit jaar en daarbij toegelaten tot een zeer selectieve master alsmede dat ik er achterkwam dat ik mijn hele leven lang mijn gevoelens ''numbde'' door op onbereikbare vrouwen te vallen en daarop compleet mezelf te verliezen. Mijn hele leven lang, kwam ik achter, heb ik simpelweg niets gevoeld, zoals verslaafde hun gevoelens proberen te onderdrukken deed ik dat op mijn manier. In september begon ik met een nieuwe lei, hulp gezocht en ja, ik heb nog nooit zoveel mensen ontmoet als toen. Ook vrouwen heb ik leren te behandelen als gewoon ''mens'' in plaats van een object waaruit ik zelfwaarde af zou kunnen halen.
Begin dit jaar nodig ik een paar vrouwen van school uit naar mijn huis (en hier begint het eigenlijk), ik ontving van één van hen een ellenlange bericht dat ze het ongemakkelijk vond om naar mijn huis te komen, omdat ik haar leuk zou vinden, wat totaal niet het geval was. Goed, dit ''uitgepraat'' met elkaar. Zij zit met mij in het speciale programma dat ik volg. En dat programma dat ik volg brengt iets vreemds in mij naar boven. Het voelt alsof ik constant het gevoel heb niet goed genoeg te zijn en daardoor nauwelijks tegen andere mensen praat, vanuit het onzekere gevoel dat ik ''beter ben''. Aan de andere kant heb ik het probleem met het meisje, aangezien we eerst zo goed met elkaar omgingen en nu eigenlijk niet meer (enkel binnen school gaan we met elkaar om). En ik denk dat het door mij komt, wanneer we college hadden dan liep ik heel soms binnen zonder te groeten en ging ik gelijk zitten, want ik had het gevoel dat ik niet echt contact meer kon hebben met haar/dat het haar ook niks meer uitmaakte. Maar dit is veranderd naar behoorlijk wat ''grudges'', ik heb me flink benadeeld gevoeld door haar in de afgelopen weken. Tijdens de tentamens zaten we in dezelfde bibliotheek en dacht ik eraan om samen naar het tentamen te gaan, toen ik naar haar tafel wilde lopen, bleek ze al weg te zijn en trof ik haar later weer aan bij de metro. Tijdens een ander tentamen zou ze me contacteren dat we samen naar het tentamen zouden gaan, en wederom, geen bericht, maar ze was met een ander persoon. (onze klas is onwijs klein) Wat is dan het probleem zou je denken? Mijn emotionele afsluiting, op het moment dat ik haar zag met andere klasgenoten in de metro voelde ik me oprecht kut, alsof ik niet bestond meer. Ik probeer dan te denken van ''oke, wat boeit het allemaal'', maar het gevoel blijft. Als ik mezelf emotioneel afsluit dan kan ik amper meer praten, en zodoende kon ik ook amper wat zeggen toen ik hen bij de metro zag staan en bleef ik alleen groeten en op de plek zitten. Nadat we naar de tentamens liepen, liepen ze gewoon van me weg...alsof ik een geest was. Ik heb me lang niet meer zo rot gevoeld bij mensen waar ik niet verliefd op ben, alsof ik gewoon was vervaagd.
In het verleden zou ik wellicht hard naar haar hebben uitgehaald dat ze eerst mij er onterecht van verweet gevoelens te hebben en dat het daarna voelde alsof ze weer liet gaan of zo. Ik voel me oprecht rot, omdat de klas simpelweg heel klein is en ik al weken voel dat ik niet meer kan mengen door dat ego-gevoel dat mij zwaar tegenhoudt om contact te maken en zeggen dat ik gewoon echt pijn heb gevoeld door haar gedrag en buitengesloten. Ik voel me oprecht gekwetst.
Wat moet ik doen? Ik zit er over na te denken om het tegen haar te zeggen hoe ik me heb gevoeld, dus het tegenovergestelde wat ik vroeger altijd deed - boos blijven/passief-agressief zijn. De reden dat ik er belang aan hecht is omdat we ook vertrekken naar het buitenland met dat kleine groepje..en deze situatie maakt het gewoon kut voor mij. Alsmede dat ik dit zie als wellicht een belangrijk moment van groei, mits ik het juist aanpak.
Ik ben zelf momenteel met een programma van persoonlijke groei bezig middels 1 op 1 coaching.
Voordat ik tot dit besluit over ging, ben ik naar een seminar geweest half september wat me de ogen deed openen. Ik denk dat als ik de naam van dit seminar hier noem, dat dat gezien wordt als verkapte reclame. Dus je kunt me daarvoor DM'en of PM'en.
Die 1-op-1 coaching is voor nu de juiste zet voor mij. Maar ik maak momenteel ook haast wel dagelijks gebruik van de concent van dat seminar. En dat helpt mij enorm op momenten dat het even minder gaat. Het leert je reflecteren op je gedrag, manieren middels een andere invalshoek te bekijken.
Zou zomaar kunnen dat jij daar ook wat aan gaat hebben. Dus .. PM of DM .. misschien dat ik je daarmee op weg kan helpen
Voordat ik tot dit besluit over ging, ben ik naar een seminar geweest half september wat me de ogen deed openen. Ik denk dat als ik de naam van dit seminar hier noem, dat dat gezien wordt als verkapte reclame. Dus je kunt me daarvoor DM'en of PM'en.
Die 1-op-1 coaching is voor nu de juiste zet voor mij. Maar ik maak momenteel ook haast wel dagelijks gebruik van de concent van dat seminar. En dat helpt mij enorm op momenten dat het even minder gaat. Het leert je reflecteren op je gedrag, manieren middels een andere invalshoek te bekijken.
Zou zomaar kunnen dat jij daar ook wat aan gaat hebben. Dus .. PM of DM .. misschien dat ik je daarmee op weg kan helpen
En dat 1-op-1 coaching, is dat op korte termijn? Want ik verlaat bijna het landquote:Op zaterdag 2 november 2019 16:24 schreef Twinkle20 het volgende:
Ik ben zelf momenteel met een programma van persoonlijke groei bezig middels 1 op 1 coaching.
Voordat ik tot dit besluit over ging, ben ik naar een seminar geweest half september wat me de ogen deed openen. Ik denk dat als ik de naam van dit seminar hier noem, dat dat gezien wordt als verkapte reclame. Dus je kunt me daarvoor DM'en of PM'en.
Die 1-op-1 coaching is voor nu de juiste zet voor mij. Maar ik maak momenteel ook haast wel dagelijks gebruik van de concent van dat seminar. En dat helpt mij enorm op momenten dat het even minder gaat. Het leert je reflecteren op je gedrag, manieren middels een andere invalshoek te bekijken.
Zou zomaar kunnen dat jij daar ook wat aan gaat hebben. Dus .. PM of DM .. misschien dat ik je daarmee op weg kan helpen
Ja dat 1-op-1 coaching was hier een keertje koffie drinken met haar. Want ik moet wel het gevoel hebben dat er een klik is, anders werkt het voor mij niet. En een week later zijn we gestart.quote:
[..]
En dat 1-op-1 coaching, is dat op korte termijn? Want ik verlaat bijna het land
Je bewandelt je eigen traject. De een doet het in 2 maanden, de ander in een jaar. Maar gemiddeld genomen zei ze: over een half jaar ben jij een heel ander persoon.
Ik ben nu ... een klein maandje onderweg. Maar ik merkte na het eerste coaching gesprek al mega veranderingen.
Maar je moet er wel voor willen gaan, er 'klaar voor zijn', het voelen dat je op deze manier niet door wil hobbelen, maar klaar bent om het voor jou in positieve zin te gaan veranderen
Maar .. de coach waar ik bij zit zit niet bepaald centraal in het land (woon ik zelf ook niet
).Dus of je daar wat aan gaat hebben?
Maar dat andere wat ik noemde, de mensen achter het seminar waar ik ben geweest, die zitten wel overal en nergens en zelfs vanachter je pc of telefoon. Overal en wanneer jij dat wil bereikbaar. Daar mikte ik voor nu even op. Ik denk dat zij jouw kijk op bepaalde dingen wel kunnen veranderen.
Ik heb er in ieder geval heel veel aan. Mede ook door dat seminar, want daardoor zijn het geen 'vreemden' meer voor je. Ik kan me voorstellen als je daar nooit bij bent geweest (worden met enige regelmaat seminars gegeven), dat het 'gewoon' 2 mensen voor je zijn en het iets minder leeft. Maar dan nog.. de boodschappen in de concent, heel waardevol als je het mij vraagt
Hmm, bedankt, maar ik denk toch dat ik op zoek ben naar iets kleiners voor nu, met name gezien de situatie en behoefte aan een snellere oplossing! Wellicht nadat ik dit heb opgelostquote:
[..]
Ja dat 1-op-1 coaching was hier een keertje koffie drinken met haar. Want ik moet wel het gevoel hebben dat er een klik is, anders werkt het voor mij niet. En een week later zijn we gestart.
Je bewandelt je eigen traject. De een doet het in 2 maanden, de ander in een jaar. Maar gemiddeld genomen zei ze: over een half jaar ben jij een heel ander persoon.
Ik ben nu ... een klein maandje onderweg. Maar ik merkte na het eerste coaching gesprek al mega veranderingen.
Maar je moet er wel voor willen gaan, er 'klaar voor zijn', het voelen dat je op deze manier niet door wil hobbelen, maar klaar bent om het voor jou in positieve zin te gaan veranderen
Maar .. de coach waar ik bij zit zit niet bepaald centraal in het land (woon ik zelf ook niet
Dus of je daar wat aan gaat hebben?
Maar dat andere wat ik noemde, de mensen achter het seminar waar ik ben geweest, die zitten wel overal en nergens en zelfs vanachter je pc of telefoon. Overal en wanneer jij dat wil bereikbaar. Daar mikte ik voor nu even op. Ik denk dat zij jouw kijk op bepaalde dingen wel kunnen veranderen.
Ik heb er in ieder geval heel veel aan. Mede ook door dat seminar, want daardoor zijn het geen 'vreemden' meer voor je. Ik kan me voorstellen als je daar nooit bij bent geweest (worden met enige regelmaat seminars gegeven), dat het 'gewoon' 2 mensen voor je zijn en het iets minder leeft. Maar dan nog.. de boodschappen in de concent, heel waardevol als je het mij vraagt
quote:
Gewoon je master afmaken en gaan werken
Ik vind dat antwoord een heel goed antwoord. Alleen jammer dat harddriver zijn woorden verder niet verklaart.quote:
Iemand die iets specifiekers kan zijn? Of is de TP niet duidelijk?
Jij vindt een jonge vrouw leuk. Helemaal niks mis mee, dat komt voor, dat mag. Je nodigt haar uit. Ook prima. Zij ziet dat niet zitten. Ook dat is okay.
Wel vind ik dat ze dat tactischer had kunnen brengen, kunnen zeggen tegen jou. De manier waarop zij dat zegt, zoals jij het omschrijft en vertelt, en mits er niets anders aan vooraf is gegaan (zoals bv. nog een aantal uitnodigingen voor het een of ander waar zij ook al niet op ingegaan is) vind ik dat ze minder scherp had kunnen reageren. Bv; neen, ik ga met vrienden weg, zie je wel weer op school.
Maar nu naar jou; wat wil je nou eigenlijk. Die meid wil jou niet, en heeft het ook tamelijk rechtuit tegen je gezegd. Zet daar gewoon een punt achter, zet het uit je hoofd.
Wat doe je nou, wat wil je nou? Wil je haar op haar nummer zetten? Uitleggen dat je niet of niet echt op haar bent? Dat heeft toch geen zin, dat kan alleen maar leiden tot drama, dat zij misschien gekwetst wordt en tamelijk zeker dat JIJ nog meer gekwetst wordt. Laat het er gewoon bij.
Steek er geen energie in. Je staat voor een master examen. Ga je energie niet verklooien aan zo iets. En als je door gaat wordt dit misschien nog veel groter en onaangenamer. Terwijl je vertelt dat jullie in een kleine groep nog samen naar het buitenland gaan.
Slik gewoon even, en laat je ego je ego zijn, concentreer je op je master, slaag ervoor en ga of nog verder leren of een baan, werk zoeken.
Harddriver heeft het wel degelijk goed begrepen, ik ook, en wij denken, van een afstand en niet emotioneel betrokken, dat dit echt het beste voor je is.
Succes
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Foutje 
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Idd, concentreer je op je master, de rest is gewoon even bijzaak en maak dingen niet groter dan ze zijn.
|
|
