FOK!forum / Relaties & Psychologie / Partner met burnout
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 11:53
Ik heb inmiddels vier jaar een relatie met een vrouw uit Spanje. Ze is hierheen gekomen voor haar werk, we hebben elkaar hier ontmoet en de eerste periode ging het ook heel goed. Helaas is ze anderhalf jaar geleden in een burnout terecht gekomen. Dat is vooral erg zwaar voor haar, maar onze relatie lijdt er ook flink onder.

Zo hebben we al zeker een jaar geen sex gehad, en maar nauwelijks andere intimiteiten. Andere dingen samen doen, uitstapjes of zo, kan niet echt langer dan een halve dag, afspreken met vrienden / familie is vaak nog zwaarder. Zelf heeft ze ook nauwelijks vrienden hier, spreekt de taal niet en heeft momenteel geen andere bezigheden. Dat betekent ook dat als ik thuis kom van werk ze een groot deel van de tijd alleen is geweest en dus veel aandacht nodig heeft.

Ik bedoel daarmee niet dat ze onterecht dingen van me vraagt. Het is erg zwaar voor haar en ik zie ook zeker dat ze veel dingen probeert en dat veel van die dingen haar ook nog steeds veel energie kosten. Ze krijgt zowel therapie als reintegratie-begeleiding en gaat waarschijnlijk binnenkort weer deels aan de slag. Ze probeert ook geregeld andere dingen, maar vaak is na een tijdje de energie gewoon op.

Maar ik merk gewoon dat het de laatste tijd steeds zwaarder wordt. Natuurlijk is alleen al dat het gewoon al een tijdje duurt soms erg frustrerend, voor ons allebei overigens. Maar er komen ook steeds meer dingen bij waardoor ik me afvraag hoe we verder moeten gaan.

Zo wil ze eigenlijk graag terug naar Spanje. We hebben het er al eerder over gehad om daar op de lange termijn heen te gaan en ik heb daar op zich ook geen problemen mee. Alleen, toen was onze conclusie dat voor werk maar ook een gezin starten Nederland vooralsnog beter is. Nu komt ze daar dus deels van terug en zou ze over pakweg twee jaar terug willen, of misschien zelfs nog eerder.

Daarnaast heeft ze een paar keer aangegeven dat het ze het snapt als ik ook tijd nodig heb voor mezelf / vrienden. Alleen, omdat ik fulltime werk spreek ik liever in de weekenden af. Voor haar is het dan weer vervelend dat we zo weinig weekenden samen hebben. Vorige week kwam daar nog een extra pijnpunt bij: een goede vriendin van me geeft een feest, op ongeveer anderhalf uur rijden. Mijn ouders wonen in dezelfde stad, soms als ik bij hen ben blijf ik daar ook slapen. Nu zou ik ook na het feest willen blijven slapen (net als een paar anderen overigens) maar omdat dit een vrouwelijke vriend is heeft mijn vriendin daar problemen mee. Voor mij voelt dat als een gebrek aan vertrouwen, voor haar voelt het als een gebrek aan respect naar haar toe.

Ik merk gewoon dat ik er een beetje doorheen raak. Laatst was ze een week terug naar Spanje en toen heb ik een dag vrij genomen van werk, gewoon omdat het erg fijn was thuis te zijn en helemaal niets te 'moeten'.

Heel verhaal geworden merk ik :). Bedankt voor het lezen, ik hoor graag tips of ervaringen van anderen over hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
spijkerbroekdonderdag 31 oktober 2019 @ 12:15
Mijn neef is getrouwd met een Argentijnse.Ze is naar Nederland gekomen, maar kon hier niet aarden (taal, geen vrienden, etc), dus zijn ze samen naar Spanje verhuisd. En sinds die tijd gaat het veel beter.
Jaeger85donderdag 31 oktober 2019 @ 12:16
Je lijkt te trekken aan een dood paard. Van gelijkwaardige partner ben je in de rol van hulpverlener gedrukt. Dit is op lange termijn killing voor een intieme relatie. Ik snap dat je haar niet zomaar wil laten vallen, maar vraag me af of deze relatie nog een toekomst heeft. Ook omdat zij het liefst terug naar Spanje wil.
fespodonderdag 31 oktober 2019 @ 12:23
en hoeveel plezier ga jij in Spanje hebben?
je zegt dat je er geen problemen mee hebt, maar Nederland eigenlijk een betere toekomst is.

ik krijg wel het idee dat je haar te veel pampert.
hoe gelukkig ben jij nog in de relatie?

[ Bericht 14% gewijzigd door fespo op 31-10-2019 12:37:39 ]
Elpisdonderdag 31 oktober 2019 @ 12:36
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 11:53 schreef Gabirol het volgende:
Voor haar is het dan weer vervelend dat we zo weinig weekenden samen hebben.
Voor jou niet? Nou dat is de koek denk ik wel op.
Waarom mag ze niet mee naar dat feest?
#ANONIEMdonderdag 31 oktober 2019 @ 12:47
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 12:36 schreef Elpis het volgende:

[..]

Voor jou niet? Nou dat is de koek denk ik wel op.
Waarom mag ze niet mee naar dat feest?
Ik vermoed dat iemand met een burn-out niet in drukke plekken kan komen zonder een paniekaanval te krijgen, geloof ik.

[ Bericht 1% gewijzigd door Erasmus op 31-10-2019 12:47:57 ]
RM-rfdonderdag 31 oktober 2019 @ 13:00
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 11:53 schreef Gabirol het volgende:
Alleen, toen was onze conclusie dat voor werk maar ook een gezin starten Nederland vooralsnog beter is.
op basis van welke argumenten was dat?

Zij spreekt de taal niet, heeft hier geen enkele vrienden, geen sociaal netwerk en is doodongelukkig en wil weg... ergens lijkt het me niet echt dat dat een goed uitgangspunt is voor een lange en gelukkige toekomst in nederland
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:03
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 12:15 schreef spijkerbroek het volgende:
Mijn neef is getrouwd met een Argentijnse.Ze is naar Nederland gekomen, maar kon hier niet aarden (taal, geen vrienden, etc), dus zijn ze samen naar Spanje verhuisd. En sinds die tijd gaat het veel beter.
Ja, dat niet aarden kun je misschien ook gewoon niet oplossen...
alorsdonderdag 31 oktober 2019 @ 13:04
Waarom blijf je niet bij je ouders slapen ipv een vriendin?
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:06
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 12:16 schreef Jaeger85 het volgende:
Je lijkt te trekken aan een dood paard. Van gelijkwaardige partner ben je in de rol van hulpverlener gedrukt. Dit is op lange termijn killing voor een intieme relatie. Ik snap dat je haar niet zomaar wil laten vallen, maar vraag me af of deze relatie nog een toekomst heeft. Ook omdat zij het liefst terug naar Spanje wil.
Dat het niet gelijkwaardig meer is ben ik wel met je eens. Of het een toekomst heeft is inderdaad iets wat ik me afvraag. Ik moet er wel bij zeggen dat als je een jaar aan moeizame relatie gaat samenvatten vooral de negatieve dingen overblijven. Het is ook weer niet eerlijk om te zeggen dat het alléén negatief is.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:12
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 12:23 schreef fespo het volgende:
en hoeveel plezier ga jij in Spanje hebben?
je zegt dat je er geen problemen mee hebt, maar Nederland eigenlijk een betere toekomst is.
Op zich denk ik dat ik daar best plezier kan hebben. Ik ben niet eens zo gehecht aan Nederland en spreek de taal daar al een beetje. De betere toekomst was vooral haar eigen argument, vorig jaar. Ik werk in de IT en heb al een keer een remote klus gedaan, ik verwacht zelf wel aan werk te kunnen komen. Zij ziet vrienden van haar van de universiteit (zelfde studie dus) met belabberde banen tegen een karig loon, en verwacht niet zelf iets veel beters te kunnen krijgen.

quote:
ik krijg wel het idee dat je haar te veel pampert.
hoe gelukkig ben jij nog in de relatie?
Gelukkig op dit moment inderdaad minder, maar zoals ik hierboven al aangaf, het is ook weer niet alleen maar vervelend.

Te veel pamperen zou kunnen, alhoewel ik ook wel probeer aan mijn eigen geestelijke gezondheid te denken :). Ben ook al twee keer met een vriend weg geweest bijvoorbeeld.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:14
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 12:36 schreef Elpis het volgende:

[..]

Voor jou niet? Nou dat is de koek denk ik wel op.
Waarom mag ze niet mee naar dat feest?
Zoals de poster onder je aangaf mag ze wel maar wil ze dat niet. En voor mij zijn specifiek de weekenden inderdaad niet het belangrijkste, omdat ze toch niet de energie heeft om het hele weekend iets te gaan doen. Ik ben dan liever door de weeks thuis en een dag in het weekend weg inderdaad.
Cue_donderdag 31 oktober 2019 @ 13:16
Heeft ze in die tijd dat ze hier is wel de taal proberen te leren? En vrienden proberen te maken?

Ze geeft aan dat je best wat met vrienden wat mag doen. Dan lijkt me het ook dat je naar die vriendin haar feest mag. Daarna blijf je slapen bij je ouders.. niet bij die vriendin, dus lijkt me niet zo'n probleem.

of is het een optie om je eigen vriendin ook bij je ouders te laten slapen? Zodat jullie alsnog samen zijn dan? (al lijkt me dat alles behalve handig ivm drank enzo :+ )

Of evt dat ze vaker terug gaat naar spanje om wat op te laden (En jij ook) weet niet of dat een idee mbt haar burnout.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:18
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:00 schreef RM-rf het volgende:

[..]

op basis van welke argumenten was dat?
Ook deze vooral haar eigen argumenten, wat ze ziet bij leeftijdsgenoten die nog daar wonen. Als ik sommige van die verhalen hoor weet ik wel dat het in Nederland allemaal nog best goed geregeld is.

quote:
Zij spreekt de taal niet, heeft hier geen enkele vrienden, geen sociaal netwerk en is doodongelukkig en wil weg... ergens lijkt het me niet echt dat dat een goed uitgangspunt is voor een lange en gelukkige toekomst in nederland
Dat snap ik inderdaad. Overigens heeft ze wel twee redelijk goede vrienden die toevallig net allebei voor langere tijd op reis zijn, en een paar (ex) collegas waar ze af en toe mee afspreekt. Helemaal niets is het dus niet, maar ik ben het wel met je eens dat het waarschijnlijk niet voldoende is.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:20
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:04 schreef alors het volgende:
Waarom blijf je niet bij je ouders slapen ipv een vriendin?
Dat is inderdaad een praktische oplossing, al kom ik ook liever niet laat na een feestje bij mijn ouders aan (en ze wonen ook weer niet op loopafstand). Maar ik moet zeggen dat het voor mij ook gewoon niet goed voelt. Al is dit ook weer niet het grootste probleem.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:26
quote:
6s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:16 schreef Cue_ het volgende:
Heeft ze in die tijd dat ze hier is wel de taal proberen te leren? En vrienden proberen te maken?

Ze geeft aan dat je best wat met vrienden wat mag doen. Dan lijkt me het ook dat je naar die vriendin haar feest mag. Daarna blijf je slapen bij je ouders.. niet bij die vriendin, dus lijkt me niet zo'n probleem.

of is het een optie om je eigen vriendin ook bij je ouders te laten slapen? Zodat jullie alsnog samen zijn dan? (al lijkt me dat alles behalve handig ivm drank enzo :+ )

Of evt dat ze vaker terug gaat naar spanje om wat op te laden (En jij ook) weet niet of dat een idee mbt haar burnout.
We gaan al redelijk vaak naar Spanje, denk zo'n drie a vier keer per jaar, en soms zij dus ook alleen.

Taal heeft ze wel een paar keer geprobeerd, maar ik merk dat taal-onderwijs daar in het algemeen ook weer niet denderend is. Een aantal van haar vrienden (universitair afgestudeerd) kan nauwelijks een Engels gesprek volhouden. Voor de burnout volgde ze een cursus Nederlands, ze kun nu boodschappen doen zolang er niet te veel van het standaard riedeltje wordt afgeweken zeg maar.

Feestje, zie boven, komen we wel uit denk ik. Het was voor mij meer even een 'niet dit ook nog' momentje, omdat het voor mij lijkt alsof ze me niet vertrouwt.
#ANONIEMdonderdag 31 oktober 2019 @ 13:28
https://www.vn.nl/niemand-in-spanje-burn-out/

Waarom niemand in Spanje een burn-out heeft.

Met andere woorden; inpakken, wegwezen.
CoolGuydonderdag 31 oktober 2019 @ 13:39
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:26 schreef Gabirol het volgende:

[..]

We gaan al redelijk vaak naar Spanje, denk zo'n drie a vier keer per jaar, en soms zij dus ook alleen.

Taal heeft ze wel een paar keer geprobeerd, maar ik merk dat taal-onderwijs daar in het algemeen ook weer niet denderend is. Een aantal van haar vrienden (universitair afgestudeerd) kan nauwelijks een Engels gesprek volhouden. Voor de burnout volgde ze een cursus Nederlands, ze kun nu boodschappen doen zolang er niet te veel van het standaard riedeltje wordt afgeweken zeg maar.

Feestje, zie boven, komen we wel uit denk ik. Het was voor mij meer even een 'niet dit ook nog' momentje, omdat het voor mij lijkt alsof ze me niet vertrouwt.
Mja, weet je. Ik vraag me af, je hele verhaal lezend, of je hier wel verder mee moet. Ik ben vaak wat achterdochtig ingesteld, en als ik dan de kant van je vriendin zo lees, dan vraag ik me af in hoeverre ze haar...burnout, gebruikt als excuus. Dat klinkt misschien wat bot, maar, ik meen het wel serieus.

Hoezo kun je in 4 jaar niet de taal leren? Hoezo kan ze heel veel dingen niet. Burnout vind ik net wat te makkelijk, vooral ingegeven door het feit dat ze éigenlijk terug wil naar Spanje, en het dus in die zin niet zinnig is om een taal te leren, die je straks toch niet meer gaat gebruiken.

Als zij binnen 2 jaar, en het liefst eerder dan dat terug gaat heeft dat nu ook geen zin meer, maar waarom zou ze nu binnenkort weer beginnen te werken als ze toch terug wil? Dan moet ze toch weer stoppen met werken in Nederland.

Nou, tel daarbij op dat jij liever niet mee gaat naar Spanje, omdat het hier beter is dan in Spanje als je een familie wil starten blabla, maar éigenlijk wil jij gewoon liever niet naar Spanje, denk ik. Jullie willen beiden andere dingen. Er is ook geen compromis mogelijk, want of je gaat naar Spanje, of niet. Een van de 2 krijgt zijn zin, de ander niet.

Tel daarbij op dat er van intimiteit eigenlijk geen sprake meer is, dat zij jaloers lijkt te zijn aangelegd, máár dat jij er een probleem van maakt dat zij met dat slapen een probleem heeft, in plaats van dat jij ook net zo goed bij je ouders kunt blijven slapen, want dat niet willen omdat je 'liever niet te laat binnen komt bij je ouders' is natuurlijk bullshit.

Nee, je wil bij die vriendin blijven slapen omdat je bij die vriendin wil blijven slapen. Het is niet dat je daarmee de minste van 2 kwaden kiest omdat je daarmee voorkomt dat je bij je ouders laat binnenkomt, nee, je wil gewoon bij die vriendin blijven slapen omdat dát is wat je wil.

Overigens vraag ik me af waarom je dat zo graag wil, al heb ik wel een idee in welke richting ik het moet zoeken, waarmee direct die jaloerse gevoelens van je vriendin aangaande dat stukje van het verhaal helemaal niet zo onterecht zijn.

Anyway, alles bij mekaar opgeteld zijn er gewoon een aantal dingen die je niet weg kunt praten, andere dingen is geen compromis voor, en uiteindelijk komt het dan gewoon op neer, is mijn mening, dat jullie relatie gewoon eigenlijk klaar is.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 13:40
quote:
4s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:28 schreef Muskusboktor57 het volgende:
https://www.vn.nl/niemand-in-spanje-burn-out/

Waarom niemand in Spanje een burn-out heeft.

Met andere woorden; inpakken, wegwezen.
Ik heb het artikel gelezen, maar als ik het goed zie komt het er vooral op neer dat ze in Spanje de term niet kennen, maar dat wil niet perse zeggen dat het er beter is.. Bijna onderaan staat ook deze conclusie:

quote:
Noem het burn-out, oververzadiging, opbranding of werkgerelateerde depressie: ook in Spanje is er blijkbaar niet aan te ontkomen.
Tja..1986donderdag 31 oktober 2019 @ 13:46
Doet ze iets om weer uit die burnout te komen? Als je geen stijgende lijn ziet snap ik dat je gefrustreerd bent.

Wat dat slapen bij een vriendin en hoeveel je met/zonder je partner doet heeft verder denk ik vrij weinig met de burnout te maken. Dat zijn gewoon dingen waar wel in meer relaties meningsverschillen over zijn. Dan is de vraag, kan je daar samen een oplossing voor vinden of verschil je teveel om samen te kunnen leven.
#ANONIEMdonderdag 31 oktober 2019 @ 13:51
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:40 schreef Gabirol het volgende:

[..]

Ik heb het artikel gelezen, maar als ik het goed zie komt het er vooral op neer dat ze in Spanje de term niet kennen, maar dat wil niet perse zeggen dat het er beter is.. Bijna onderaan staat ook deze conclusie:
[..]

Geen idee, had het stuk ooit gelezen, maar ken de inhoud niet meer. Ik dacht, drop het neder alhier.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 14:13
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:39 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Mja, weet je. Ik vraag me af, je hele verhaal lezend, of je hier wel verder mee moet. Ik ben vaak wat achterdochtig ingesteld, en als ik dan de kant van je vriendin zo lees, dan vraag ik me af in hoeverre ze haar...burnout, gebruikt als excuus. Dat klinkt misschien wat bot, maar, ik meen het wel serieus.

Hoezo kun je in 4 jaar niet de taal leren? Hoezo kan ze heel veel dingen niet. Burnout vind ik net wat te makkelijk, vooral ingegeven door het feit dat ze éigenlijk terug wil naar Spanje, en het dus in die zin niet zinnig is om een taal te leren, die je straks toch niet meer gaat gebruiken.

Als zij binnen 2 jaar, en het liefst eerder dan dat terug gaat heeft dat nu ook geen zin meer, maar waarom zou ze nu binnenkort weer beginnen te werken als ze toch terug wil? Dan moet ze toch weer stoppen met werken in Nederland.
Haar idee is nu om hier de hulp die ze hier heeft (therapie, reintegratie) te gebruiken om eruit te komen. Daar zit ook een (langzaam) stijgende lijn in, terwijl ze daar weer opnieuw zou moeten beginnen. Ik snap je punt hoor, maar ik denk niet dat ze de burnout als excuus gebruikt op die manier. Ik denk eerder dat ze, nu het allemaal niet goed gaat, liever in een meer vertrouwde omgeving zit.

Maar het punt is, ik wil eigenlijk best naar Spanje. Mooier weer, lekker eten en ik red me daar wel. Vorig jaar hadden we hier een gesprek over en toen leek het me ook echt gewoon leuk. Ze kwam toen zelf met die argumenten qua werk, voor haar, en gezin. En inderdaad, dat gezin moet wel lukken (zijn er meer die dat daar doen tenslotte) maar qua werk zie ik dat het voor haar vrienden echt wel moeilijk is. Gegeven het afgelopen jaar lijkt me dat voor haar op dit moment niet het beste. En op dit moment wil ik het inderdaad zelf niet omdat onze relatie er niet sterk genoeg meer voor voelt.

Maargoed, dat doet uiteindelijk niets af aan jouw conclusie allemaal.

quote:
Tel daarbij op dat er van intimiteit eigenlijk geen sprake meer is, dat zij jaloers lijkt te zijn aangelegd, máár dat jij er een probleem van maakt dat zij met dat slapen een probleem heeft, in plaats van dat jij ook net zo goed bij je ouders kunt blijven slapen, want dat niet willen omdat je 'liever niet te laat binnen komt bij je ouders' is natuurlijk bullshit.

Nee, je wil bij die vriendin blijven slapen omdat je bij die vriendin wil blijven slapen. Het is niet dat je daarmee de minste van 2 kwaden kiest omdat je daarmee voorkomt dat je bij je ouders laat binnenkomt, nee, je wil gewoon bij die vriendin blijven slapen omdat dát is wat je wil.

Overigens vraag ik me af waarom je dat zo graag wil, al heb ik wel een idee in welke richting ik het moet zoeken, waarmee direct die jaloerse gevoelens van je vriendin aangaande dat stukje van het verhaal helemaal niet zo onterecht zijn.
Als jij als vreemde dat concludeert snap ik in ieder geval iets meer waarom zij er ook moeite mee heeft, dus bedankt daarvoor.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 14:18
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:46 schreef Tja..1986 het volgende:
Doet ze iets om weer uit die burnout te komen? Als je geen stijgende lijn ziet snap ik dat je gefrustreerd bent.

Wat dat slapen bij een vriendin en hoeveel je met/zonder je partner doet heeft verder denk ik vrij weinig met de burnout te maken. Dat zijn gewoon dingen waar wel in meer relaties meningsverschillen over zijn. Dan is de vraag, kan je daar samen een oplossing voor vinden of verschil je teveel om samen te kunnen leven.
Er is wel een stijgende lijn, maar zeer gestaag. Daar is ze zelf trouwens ook gefrustreerd over. Maar is er dus zeker wel mee bezig.

Bij ons is er wel duidelijk een verschil tussen 'eerder' en 'nu'. In het verleden hadden we veel meer beide een eigen leven, nu is dat bij haar duidelijk minder. Terwijl ik misschien juist meer 'oplaadtijd' zou willen hebben.
CoolGuydonderdag 31 oktober 2019 @ 14:21
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 14:13 schreef Gabirol het volgende:

[..]

Haar idee is nu om hier de hulp die ze hier heeft (therapie, reintegratie) te gebruiken om eruit te komen. Daar zit ook een (langzaam) stijgende lijn in, terwijl ze daar weer opnieuw zou moeten beginnen. Ik snap je punt hoor, maar ik denk niet dat ze de burnout als excuus gebruikt op die manier. Ik denk eerder dat ze, nu het allemaal niet goed gaat, liever in een meer vertrouwde omgeving zit.

Maar het punt is, ik wil eigenlijk best naar Spanje. Mooier weer, lekker eten en ik red me daar wel. Vorig jaar hadden we hier een gesprek over en toen leek het me ook echt gewoon leuk. Ze kwam toen zelf met die argumenten qua werk, voor haar, en gezin. En inderdaad, dat gezin moet wel lukken (zijn er meer die dat daar doen tenslotte) maar qua werk zie ik dat het voor haar vrienden echt wel moeilijk is. Gegeven het afgelopen jaar lijkt me dat voor haar op dit moment niet het beste. En op dit moment wil ik het inderdaad zelf niet omdat onze relatie er niet sterk genoeg meer voor voelt.

Maargoed, dat doet uiteindelijk niets af aan jouw conclusie allemaal.
[..]

Als jij als vreemde dat concludeert snap ik in ieder geval iets meer waarom zij er ook moeite mee heeft, dus bedankt daarvoor.
En waarom voelt jullie relatie daar niet sterk genoeg meer voor dan? Want toen die burnout begon, was er allemaal nog geen issue, toen was het gewoon dat zij ziek is, en ja, kut, maar daar leidt op dat moment de relatie nog niet onder lijkt me. Inmiddels dus wel.. Komt het door de lengte van deze periode, en dan in het bijzonder het ontbreken van intimiteit tijdens deze periode?
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 14:30
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 14:21 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

En waarom voelt jullie relatie daar niet sterk genoeg meer voor dan? Want toen die burnout begon, was er allemaal nog geen issue, toen was het gewoon dat zij ziek is, en ja, kut, maar daar leidt op dat moment de relatie nog niet onder lijkt me. Inmiddels dus wel.. Komt het door de lengte van deze periode, en dan in het bijzonder het ontbreken van intimiteit tijdens deze periode?
Dat speelt zeker mee, ja. Eigenlijk is het gewoon alles waarom ik dit topic opende.
Puk1234donderdag 31 oktober 2019 @ 14:55
Ik vind in een relatie die nog maar 4 jaar duurt en dan 1 jaar daarvan al geen sex meer toch wel zorgwekkend als ik eerlijk ben. Ik bedoel sex en intimiteit is in een relatie toch wel een belangrijke factor. Lijkt er meer op dat het een beetje afbrokkeld. De vraag is dan ook of het verstandig is om mee te gaan naar Spanje? Ik zou toch goed nadenken voordat je die keuze gaat maken en hier alles achterlaat voor iets wat misschien niet lang gaat werken.
Gabiroldonderdag 31 oktober 2019 @ 15:37
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 14:55 schreef Puk1234 het volgende:
Ik vind in een relatie die nog maar 4 jaar duurt en dan 1 jaar daarvan al geen sex meer toch wel zorgwekkend als ik eerlijk ben. Ik bedoel sex en intimiteit is in een relatie toch wel een belangrijke factor. Lijkt er meer op dat het een beetje afbrokkeld. De vraag is dan ook of het verstandig is om mee te gaan naar Spanje? Ik zou toch goed nadenken voordat je die keuze gaat maken en hier alles achterlaat voor iets wat misschien niet lang gaat werken.
Helemaal mee eens ja, vandaar ook dat het me vorig jaar een leuk idee leek om naar Spanje te gaan maar nu niet. En dat nadenken is wat ik nu aan het doen ben :).

Bedankt iedereen voor alle adviezen en opmerkingen overigens!
Puk1234donderdag 31 oktober 2019 @ 15:40
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 15:37 schreef Gabirol het volgende:

[..]

Helemaal mee eens ja, vandaar ook dat het me vorig jaar een leuk idee leek om naar Spanje te gaan maar nu niet. En dat nadenken is wat ik nu aan het doen ben :).

Bedankt iedereen voor alle adviezen en opmerkingen overigens!
Ik wens je het beste, maar doordenk dit goed. Good luck mate ^O^
Lunatiekvrijdag 1 november 2019 @ 06:46
Ik denk dat het expat zijn grote invloed heeft op de burn-out. Kan ze niet voor langere tijd naar Spanje terug voor het herstelproces? Want hier gaat het toch nooit wat worden met haar.

Jouw keuze is dan of je nu, later, of helemaal niet meegaat naar Spanje om daar je gezin te starten.
Godshandvrijdag 1 november 2019 @ 09:13
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 15:37 schreef Gabirol het volgende:

[..]

Helemaal mee eens ja, vandaar ook dat het me vorig jaar een leuk idee leek om naar Spanje te gaan maar nu niet. En dat nadenken is wat ik nu aan het doen ben :).

Bedankt iedereen voor alle adviezen en opmerkingen overigens!
Ik snap alleen niet zo goed waarom ze zo slecht haar draai hier vind.

Er zijn toch honderden Spaanstalige expats hier, met name in de grote steden. Daarnaast zijn er ook genoeg 2 talige mensen afkomstig uit Spaanstalige landen die hier wonen met een Nederlandse partner. Tenslotte zijn er veel mensen uit Latijns Amerika geadopteerd die geregeld ook 2 talig zijn.

Van die laatste groep ken ik genoeg mensen en zie dat ze dan ook vrienden met Spaanstalige expats zijn.

Wat wel geregeld zo is, is dat veel expats vooral Spaans en Engels kunnen, Nederlands is lastiger voor ze.
Lunatiekvrijdag 1 november 2019 @ 09:34
quote:
1s.gif Op vrijdag 1 november 2019 09:13 schreef Godshand het volgende:

[..]

Ik snap alleen niet zo goed waarom ze zo slecht haar draai hier vind.

Er zijn toch honderden Spaanstalige expats hier, met name in de grote steden. Daarnaast zijn er ook genoeg 2 talige mensen afkomstig uit Spaanstalige landen die hier wonen met een Nederlandse partner. Tenslotte zijn er veel mensen uit Latijns Amerika geadopteerd die geregeld ook 2 talig zijn.

Van die laatste groep ken ik genoeg mensen en zie dat ze dan ook vrienden met Spaanstalige expats zijn.

Wat wel geregeld zo is, is dat veel expats vooral Spaans en Engels kunnen, Nederlands is lastiger voor ze.
Heimwee kan een goede reden zijn, al dan niet in combinatie met te weinig zon.
VEM2012vrijdag 1 november 2019 @ 10:46
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 11:53 schreef Gabirol het volgende:
Ik heb inmiddels vier jaar een relatie met een vrouw uit Spanje. Ze is hierheen gekomen voor haar werk, we hebben elkaar hier ontmoet en de eerste periode ging het ook heel goed. Helaas is ze anderhalf jaar geleden in een burnout terecht gekomen. Dat is vooral erg zwaar voor haar, maar onze relatie lijdt er ook flink onder.

Zo hebben we al zeker een jaar geen sex gehad, en maar nauwelijks andere intimiteiten. Andere dingen samen doen, uitstapjes of zo, kan niet echt langer dan een halve dag, afspreken met vrienden / familie is vaak nog zwaarder. Zelf heeft ze ook nauwelijks vrienden hier, spreekt de taal niet en heeft momenteel geen andere bezigheden. Dat betekent ook dat als ik thuis kom van werk ze een groot deel van de tijd alleen is geweest en dus veel aandacht nodig heeft.

Ik bedoel daarmee niet dat ze onterecht dingen van me vraagt. Het is erg zwaar voor haar en ik zie ook zeker dat ze veel dingen probeert en dat veel van die dingen haar ook nog steeds veel energie kosten. Ze krijgt zowel therapie als reintegratie-begeleiding en gaat waarschijnlijk binnenkort weer deels aan de slag. Ze probeert ook geregeld andere dingen, maar vaak is na een tijdje de energie gewoon op.

Maar ik merk gewoon dat het de laatste tijd steeds zwaarder wordt. Natuurlijk is alleen al dat het gewoon al een tijdje duurt soms erg frustrerend, voor ons allebei overigens. Maar er komen ook steeds meer dingen bij waardoor ik me afvraag hoe we verder moeten gaan.

Zo wil ze eigenlijk graag terug naar Spanje. We hebben het er al eerder over gehad om daar op de lange termijn heen te gaan en ik heb daar op zich ook geen problemen mee. Alleen, toen was onze conclusie dat voor werk maar ook een gezin starten Nederland vooralsnog beter is. Nu komt ze daar dus deels van terug en zou ze over pakweg twee jaar terug willen, of misschien zelfs nog eerder.

Daarnaast heeft ze een paar keer aangegeven dat het ze het snapt als ik ook tijd nodig heb voor mezelf / vrienden. Alleen, omdat ik fulltime werk spreek ik liever in de weekenden af. Voor haar is het dan weer vervelend dat we zo weinig weekenden samen hebben. Vorige week kwam daar nog een extra pijnpunt bij: een goede vriendin van me geeft een feest, op ongeveer anderhalf uur rijden. Mijn ouders wonen in dezelfde stad, soms als ik bij hen ben blijf ik daar ook slapen. Nu zou ik ook na het feest willen blijven slapen (net als een paar anderen overigens) maar omdat dit een vrouwelijke vriend is heeft mijn vriendin daar problemen mee. Voor mij voelt dat als een gebrek aan vertrouwen, voor haar voelt het als een gebrek aan respect naar haar toe.

Ik merk gewoon dat ik er een beetje doorheen raak. Laatst was ze een week terug naar Spanje en toen heb ik een dag vrij genomen van werk, gewoon omdat het erg fijn was thuis te zijn en helemaal niets te 'moeten'.

Heel verhaal geworden merk ik :). Bedankt voor het lezen, ik hoor graag tips of ervaringen van anderen over hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
Sowieso, anderhalf jaar een burnout... Van wat ik in mijn omgeving heb gezien komt dat nooit meer helemaal goed en speelt er vaak iets totaal anders. Bij haar wellicht dat ze in Nederland totaal niet kan aarden?

Je besteedt in jouw post heel veel aandacht aan hoe zwaar het voor haar is, maar waar ben jij gebleven? Je bent hulpverlener geworden. Van een echte liefdesrelatie is geen sprake meer begrijp ik uit jouw post. Zie je nog wel aanknopingspunten dat de relatie weer goed kan worden? Want seksleven is weg, relationeel is er sprake van een enorm scheve situatie (zij patient en jij hulpverlener), misschien dat er nog liefde over is, maar als het compleet niet werkt, dan is dat niet genoeg.

Voor haar denk ik sowieso dat het goed is om terug te gaan naar Spanje. En voor jou is het de vraag of je wel mee moet gaan.
#ANONIEMvrijdag 1 november 2019 @ 10:52
quote:
4s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:28 schreef Muskusboktor57 het volgende:
https://www.vn.nl/niemand-in-spanje-burn-out/

Waarom niemand in Spanje een burn-out heeft.

Met andere woorden; inpakken, wegwezen.
Wat een slechte conclusie. :')

quote:
Noem het burn-out, oververzadiging, opbranding of werkgerelateerde depressie: ook in Spanje is er blijkbaar niet aan te ontkomen. Officiële cijfers over Spanjaarden met een burn-out zijn er nauwelijks, ‘en de cijfers díe er zijn, zijn onvoldoende betrouwbaar,’ aldus Montero.
JeMoedervrijdag 1 november 2019 @ 11:02
Een jaar geen seks klinkt me trouwens heel ongezond in de oren, lijkt dan meer op een vriendschappelijke of een broer/zus relatie dan een liefdesrelatie.

Is Spanje op de korte termijn echt geen optie voor je? Ik denk dat dat namelijk de enige manier is om jullie relatie te redden. Dan moet je afwegen wat belangrijker is: je leven in Nederland of je relatie.
Knutknuttssonvrijdag 1 november 2019 @ 11:15
quote:
Alleen, toen was onze conclusie dat voor werk maar ook een gezin starten Nederland vooralsnog beter is.
Als jouw vrouw hier stokongelukkig is en daardoor de relatie onder druk staat zou ik dat nog eens goed overwegen.
nils7maandag 4 november 2019 @ 09:01
Waarom blijf je niet bij je ouders slapen?
En het is maar anderhalf uur, kun je best terug rijden tenzij je geen auto hebt en het savonds laat met het OV is.
Snap best dat ze dit gek vind, ik ook trouwens (je mag me ouderwets noemen wat dat betreft)

Geen idee hoe lang ze al hier is (al enkele jaren gok ik) maar ze moet wel snappen dat haar oude leven niet meer bestaat.
Ben ooit eens bijna een jaar weg geweest, iedereen z'n leven gaat gewoon door dus verwachten dat het daar gaat zoals vroeger dat is niet.

Maar je zou het gesprek aan kunnen gaan met haar, als je daar kan werken (zat IT bedrijven daar) en het is een leuke stad/gebied waarom niet.
Maar je moet dr wel vragen of ze daar gelukkig wordt als ze haar studiegenoten/vrienden ziet aftakelen in jobs die verre van satisfaction bieden.

quote:
0s.gif Op vrijdag 1 november 2019 11:02 schreef JeMoeder het volgende:
Een jaar geen seks klinkt me trouwens heel ongezond in de oren, lijkt dan meer op een vriendschappelijke of een broer/zus relatie dan een liefdesrelatie.

Is Spanje op de korte termijn echt geen optie voor je? Ik denk dat dat namelijk de enige manier is om jullie relatie te redden. Dan moet je afwegen wat belangrijker is: je leven in Nederland of je relatie.
Er is ook een gedegen kans dat het niks verbeterd en dan zit hij daar...
Gabirolmaandag 4 november 2019 @ 15:31
Dit weekend uitgebreid gesproken en samen besloten niet verder te gaan. Niet de fijnste keuze maar waarschijnlijk wel de beste. Nogmaals bedankt iedereen.
#ANONIEMmaandag 4 november 2019 @ 15:35
quote:
0s.gif Op maandag 4 november 2019 15:31 schreef Gabirol het volgende:
Dit weekend uitgebreid gesproken en samen besloten niet verder te gaan. Niet de fijnste keuze maar waarschijnlijk wel de beste. Nogmaals bedankt iedereen.
Op de lange termijn waarschijnlijk het beste. Ik hoop alleen dat je kan omgaan met de eventuele spijt mocht het later beter met haar gaan. Ik heb dit helaas bij anderen vaak genoeg zien gebeuren, al dan niet met het vewijt “je liet mij in de steek tijdens mijn dieptepunt”. Wees daarop voorbereid, ondanks het jaar dat je voor haar zorgde.

Sterkte de komende periode!

[ Bericht 3% gewijzigd door Erasmus op 04-11-2019 15:39:40 ]
VEM2012maandag 4 november 2019 @ 16:56
quote:
0s.gif Op maandag 4 november 2019 15:31 schreef Gabirol het volgende:
Dit weekend uitgebreid gesproken en samen besloten niet verder te gaan. Niet de fijnste keuze maar waarschijnlijk wel de beste. Nogmaals bedankt iedereen.
Pijnlijk nu, maar over een jaar ben je blij dat je tot dit besluit gekomen bent.
stokjwoensdag 6 november 2019 @ 07:52
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 11:53 schreef Gabirol het volgende:
Ik heb inmiddels vier jaar een relatie met een vrouw uit Spanje. Ze is hierheen gekomen voor haar werk, we hebben elkaar hier ontmoet en de eerste periode ging het ook heel goed. Helaas is ze anderhalf jaar geleden in een burnout terecht gekomen. Dat is vooral erg zwaar voor haar, maar onze relatie lijdt er ook flink onder.

Zo hebben we al zeker een jaar geen sex gehad, en maar nauwelijks andere intimiteiten. Andere dingen samen doen, uitstapjes of zo, kan niet echt langer dan een halve dag, afspreken met vrienden / familie is vaak nog zwaarder. Zelf heeft ze ook nauwelijks vrienden hier, spreekt de taal niet en heeft momenteel geen andere bezigheden. Dat betekent ook dat als ik thuis kom van werk ze een groot deel van de tijd alleen is geweest en dus veel aandacht nodig heeft.

Ik bedoel daarmee niet dat ze onterecht dingen van me vraagt. Het is erg zwaar voor haar en ik zie ook zeker dat ze veel dingen probeert en dat veel van die dingen haar ook nog steeds veel energie kosten. Ze krijgt zowel therapie als reintegratie-begeleiding en gaat waarschijnlijk binnenkort weer deels aan de slag. Ze probeert ook geregeld andere dingen, maar vaak is na een tijdje de energie gewoon op.

Maar ik merk gewoon dat het de laatste tijd steeds zwaarder wordt. Natuurlijk is alleen al dat het gewoon al een tijdje duurt soms erg frustrerend, voor ons allebei overigens. Maar er komen ook steeds meer dingen bij waardoor ik me afvraag hoe we verder moeten gaan.

Zo wil ze eigenlijk graag terug naar Spanje. We hebben het er al eerder over gehad om daar op de lange termijn heen te gaan en ik heb daar op zich ook geen problemen mee. Alleen, toen was onze conclusie dat voor werk maar ook een gezin starten Nederland vooralsnog beter is. Nu komt ze daar dus deels van terug en zou ze over pakweg twee jaar terug willen, of misschien zelfs nog eerder.

Daarnaast heeft ze een paar keer aangegeven dat het ze het snapt als ik ook tijd nodig heb voor mezelf / vrienden. Alleen, omdat ik fulltime werk spreek ik liever in de weekenden af. Voor haar is het dan weer vervelend dat we zo weinig weekenden samen hebben. Vorige week kwam daar nog een extra pijnpunt bij: een goede vriendin van me geeft een feest, op ongeveer anderhalf uur rijden. Mijn ouders wonen in dezelfde stad, soms als ik bij hen ben blijf ik daar ook slapen. Nu zou ik ook na het feest willen blijven slapen (net als een paar anderen overigens) maar omdat dit een vrouwelijke vriend is heeft mijn vriendin daar problemen mee. Voor mij voelt dat als een gebrek aan vertrouwen, voor haar voelt het als een gebrek aan respect naar haar toe.

Ik merk gewoon dat ik er een beetje doorheen raak. Laatst was ze een week terug naar Spanje en toen heb ik een dag vrij genomen van werk, gewoon omdat het erg fijn was thuis te zijn en helemaal niets te 'moeten'.

Heel verhaal geworden merk ik :). Bedankt voor het lezen, ik hoor graag tips of ervaringen van anderen over hoe ik hier het beste mee om kan gaan.
Mattie van mij zit in zijn hoofd om te emigreren naar het buitenland omdat hij daar ook een meid heeft leren kennen die hem wilt. Toevallig vorige week gaf hij aan dat hij naar huis is gestuurd met verschijnselen van burn-out. Hij had agressief gereageerd en krijgt psychologisch en maatschappelijk hulp. Hij wordt nu uitgebreid getest op verzoek van de werkgever of hij ook andere syndromen heeft o.i.d. aan de hand daarvan gaan ze besluiten of ze hem schorsen en ontslaan of dat ze hem in dienst houden.
Postbus100woensdag 6 november 2019 @ 10:08
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 12:16 schreef Jaeger85 het volgende:
Je lijkt te trekken aan een dood paard. Van gelijkwaardige partner ben je in de rol van hulpverlener gedrukt. Dit is op lange termijn killing voor een intieme relatie. Ik snap dat je haar niet zomaar wil laten vallen, maar vraag me af of deze relatie nog een toekomst heeft. Ook omdat zij het liefst terug naar Spanje wil.
Wow, that escalated quickly.

To the point. TS, een (partner met) burn-out is inderdaad zwaar. Daarom is het belangrijk dat jij ook vooral voor jezelf zorgt. Je niet steeds schikt naar haar, maar dat je vooral ook je eigen grenzen blijft bewaken. Juist omdat het zoiets is van een lange adem, kan je heel geleidelijk in die hulpverlenersrol schieten, en dat moet je zien te voorkomen.

Heel concreet:
quote:
0s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 11:53 schreef Gabirol het volgende:
Vorige week kwam daar nog een extra pijnpunt bij: een goede vriendin van me geeft een feest, op ongeveer anderhalf uur rijden. Mijn ouders wonen in dezelfde stad, soms als ik bij hen ben blijf ik daar ook slapen. Nu zou ik ook na het feest willen blijven slapen (net als een paar anderen overigens) maar omdat dit een vrouwelijke vriend is heeft mijn vriendin daar problemen mee. Voor mij voelt dat als een gebrek aan vertrouwen, voor haar voelt het als een gebrek aan respect naar haar toe.
Als je dit echt wil/als dit echt belangrijk voor je is, dan zou ik hier vooral op blijven inzetten. Maar neem je vrouw erin mee. Je wilt dit, dus hoe wordt het ook oké voor haar? (want dat is ook wat je wil) Wat heeft zij nodig?

En voor de rest: blijven communiceren. En misschien wat hulp regelen. Misschien wijkteam ofzo?
Jaeger85woensdag 6 november 2019 @ 10:10
quote:
2s.gif Op woensdag 6 november 2019 10:08 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Wow, that escalated quickly.

To the point. TS, een (partner met) burn-out is inderdaad zwaar. Daarom is het belangrijk dat jij ook vooral voor jezelf zorgt. Je niet steeds schikt naar haar, maar dat je vooral ook je eigen grenzen blijft bewaken. Juist omdat het zoiets is van een lange adem, kan je heel geleidelijk in die hulpverlenersrol schieten, en dat moet je zien te voorkomen.

Heel concreet:
[..]

Als je dit echt wil/als dit echt belangrijk voor je is, dan zou ik hier vooral op blijven inzetten. Maar neem je vrouw erin mee. Je wilt dit, dus hoe wordt het ook oké voor haar? (want dat is ook wat je wil) Wat heeft zij nodig?

En voor de rest: blijven communiceren. En misschien wat hulp regelen. Misschien wijkteam ofzo?
Dat voorkomen is al te laat. Dit duurt nu al bijna 2 jaar.
Postbus100woensdag 6 november 2019 @ 10:15
quote:
0s.gif Op maandag 4 november 2019 15:31 schreef Gabirol het volgende:
Dit weekend uitgebreid gesproken en samen besloten niet verder te gaan. Niet de fijnste keuze maar waarschijnlijk wel de beste. Nogmaals bedankt iedereen.
Oh wow, was het topic nog aan het doorlezen, maar de kogel is dus al door de kerk.

Sterkte :{ .
Godshandwoensdag 6 november 2019 @ 12:36
quote:
0s.gif Op maandag 4 november 2019 15:31 schreef Gabirol het volgende:
Dit weekend uitgebreid gesproken en samen besloten niet verder te gaan. Niet de fijnste keuze maar waarschijnlijk wel de beste. Nogmaals bedankt iedereen.
Sterkte joh...
Cockwhalewoensdag 6 november 2019 @ 12:54
Tijd genoeg om Nederlands te leren dus. Ze is notabene 4 jaar in Nederland!
Rockefellowwoensdag 6 november 2019 @ 15:29
Sterke move TS. Heel veel sterkte de aankomende tijd.
LeesFoknlwoensdag 6 november 2019 @ 16:31
quote:
6s.gif Op donderdag 31 oktober 2019 13:16 schreef Cue_ het volgende:
Heeft ze in die tijd dat ze hier is wel de taal proberen te leren? En vrienden proberen te maken?

Ze geeft aan dat je best wat met vrienden wat mag doen. Dan lijkt me het ook dat je naar die vriendin haar feest mag. Daarna blijf je slapen bij je ouders.. niet bij die vriendin, dus lijkt me niet zo'n probleem.

of is het een optie om je eigen vriendin ook bij je ouders te laten slapen? Zodat jullie alsnog samen zijn dan? (al lijkt me dat alles behalve handig ivm drank enzo :+ )

Of evt dat ze vaker terug gaat naar spanje om wat op te laden (En jij ook) weet niet of dat een idee mbt haar burnout.
Lijkt mij een heel goed voorstel, vaker naar Spanje. Soms samen, ook zij eens alleen.
Een groot voordeel is dat het in tijd en vooral in geld redelijk te doen is. Hoor van tickets naar Spanje van 30 euro.
Het valt te proberen, nu is het ook niet, misschien dat zo een periode ook veel duidelijkheid geeft om andere, definitievere beslissingen te nemen. Dat kan zijn, relatie verbreken maar ook dat ts-er ziet dat er voor hem ook een toekomst is in Spanje.

^O^
LeesFoknlwoensdag 6 november 2019 @ 16:43
quote:
1s.gif Op vrijdag 1 november 2019 09:13 schreef Godshand het volgende:

[..]

Ik snap alleen niet zo goed waarom ze zo slecht haar draai hier vind.

Er zijn toch honderden Spaanstalige expats hier, met name in de grote steden. Daarnaast zijn er ook genoeg 2 talige mensen afkomstig uit Spaanstalige landen die hier wonen met een Nederlandse partner. Tenslotte zijn er veel mensen uit Latijns Amerika geadopteerd die geregeld ook 2 talig zijn.

Van die laatste groep ken ik genoeg mensen en zie dat ze dan ook vrienden met Spaanstalige expats zijn.

Wat wel geregeld zo is, is dat veel expats vooral Spaans en Engels kunnen, Nederlands is lastiger voor ze.
Veel Filipijnse mensen spreken Spaans en hebben veel tradities en cultuur gelijk Spanjaarden. Ook dat zou wel klikken.
En tegenwoordig is er zoveel aanbod in NT2, dus nederlands als tweede taal. Veel ervan is gratis!
In 3-4 jaren kan je toch al veel geleerd hebben.
LeesFoknlwoensdag 6 november 2019 @ 16:49
Aha, de kogel is door de kerk. En zij gaat nu terug naar Spanje? Zou nteressant zijn over 6 mnd of langer eens te informeren hoe het dan met haar gaat. Of ze dan weer gelukkig en fit is, en het dus inderdaad aan het leven in NL te maken heeft gehad.