Met 1 oom hoef ik geen contact meer. Ik kreeg volgens mij het volgende als antwoord op de rouwkaart/uitvaartuitnodiging "Gecondoleerd, wij kunnen niet". Niet meer op gereageerd ook.quote:Op maandag 28 oktober 2019 18:38 schreef Rijstebuiltje het volgende:
Och, wat heftig!
Ik ben zelf ook (bijna) jong weduwe geweest.
Ik heb 2 vragen voor je:
Uit eigen ervaring weet ik dat een vrij heftige levensgebeurtenis invloed kan hebben op het contact met familie en vriendenkring. Zo zijn wij mensen kwijtgeraakt. Hoe is dat bij jou?
Er is een warme band, maar eigenlijk niet zo veel contact. In de laatste periode van het leven van mijn vriendin was er wel heel veel contact, daarvoor eigenlijk ook niet, want dat ging voornamelijk via haar. Ben wel uitgenodigd voor kerst en ik was laatst op de verjaardag van hun oma.quote:Hoe is het contact nu met je (toenmalige) schoonfamilie?
Wel goed eigenlijk. Ik werk weer bijna fulltime. Ik heb mijn werk vrij snel weer opgepakt ook, een week na de uitvaart zat ik weer voor een paar uur per dag op mijn werk. Al zal het nog wel even duren voordat ik weer volledig belastbaar ben.quote:Op maandag 28 oktober 2019 18:41 schreef o.us2.0 het volgende:
Heftig verhaal dit
In het kader van vraag maar raak: hoe is het nu met je? Hoe beleef je het rouwproces tot dusver? Geloof je dat je nog kan binden aan een nieuwe partner in de toekomst of gaat dat nooit meer gebeuren?
"Je kan altijd bellen" "Laat maar weten als je wilt mee-eten". Dat soort opmerkingen. Want als ik een uur lang huilend op de bank lig ga ik echt niet iemand bellen om daar aan tafel te gaan zitten om mijn hart te luchten.quote:Op maandag 28 oktober 2019 18:42 schreef bloempjuh het volgende:
Mijn hemel, ik kan me niet voorstellen hoe je je voelt (en hebt gevoeld). Maar wat ongelooflijk stoer dat je meedoet aan VWJW.
Vraag: Welke opmerking(en) van je omgeving ben je na deze afgelopen tijd k*tsbeu? Welke (goedbedoelde) adviezen zijn echt compleet zinloos?
Dit kom ik niet echt tegen eigenlijk, iedereen in mijn omgeving kent het verhaal ondertussen wel. Ik herken wel het stukje van de leeftijd, dat maakt mij inziens ook niet zoveel uit. Maar dat is een lastig onderwerp.quote:^Mijn vader overleed toen hij 40 was (en mijn moeder was ook 40, toen) en zij was na een jaar echt helemaal klaar met mensen die tegen haar zeiden: "Wat erg. Want hij was zo jóng!", vooral omdat de mensen die dat zeiden geen idee hadden dat leeftijd echt geen zak uitmaakt als de liefde van je leven overlijdt.
Daar zat een jaar tussen. Ergo, ze wist al heel lang dat mocht die situatie zich ooit voordoen, dat ze zelf wilde kiezen. En eerlijk is eerlijk, die laatste dagen/weken (want omdat ze jong was duurde het wel even voordat het op een natuurlijke manier zou gaan) zijn voor niemand van enige toegevoegde waarde.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:08 schreef KolonelBroodje het volgende:
Heel naar, sterkte!
Hoelang zat er tussen het moment dat ze besloten had om voor euthanasie te kiezen en de daadwerkelijke datum? En met name: hoe leef je daarna toe?
Bezoek van vrienden en familie. En ze was ook hartstikke zwak door een gebrek aan voeding, dus ze was veel aan het rusten. De laatste 5 weken heeft ze sowieso alleen maar op bed gelegen en af en toe in de rolstoel ergens naar toe. De laatste 3 weken is ze het bed ook nauwelijks uit geweest.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:12 schreef Ferdii het volgende:
hoe hebben jullie de dagen gevuld tussen de beslissing om voor euthenasie te kiezen en het daadwerkelijke moment?
Nee, wel het boek van Femke van der Laan. En nu lees ik het boek "Als de man verliest" van Tim Overdiek.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:14 schreef flipsen het volgende:
Heftige vwjw weer...
Heb je het boek van Kluun gelezen en zo ja, wat vond je ervan?
Nee. Nooit. Dat ze het de eerste keer kreeg (dus voor mij) was ze een beetje aan het daten/scharrelen met een jongen die haar meteen dumpte/niets meer liet horen toen ze ziek werd. Dat vond ze zo verschrikkelijk. En ik zag hoe veel steun ze aan mij had in die periode. Ik heb mezelf vanaf het begin van het eind (om het zo maar te noemen) voorgenomen om wat er ook gebeurde er voor haar te zijn.quote:Heb je wel eens gedacht om het bijltje erbij neer te gooien tijdens haar ziekte? Zo ja, hoe kijk je daar nu op terug?
Nee. De meeste mensen denken "Ze waren pas 2 jaar samen, dat maakt het erger"quote:Denk je wel eens dat mensen denken "ach, ze waren pas 2 jaar samen, dan is het niet zo erg" of iets in die geest?
Nee. Wel voorzichtige plannen maar toen werd ze ziek. Tijdens de chemo's waren we er wel mee bezig, maar er waren wat praktische bezwaren. Ik wilde niet naar de stad, zij wilde niet naar het dorp. En de stad was redelijk onbetaalbaar.quote:Woonden jullie samen?
quote:Sterkte, je mag me overigens niet bellen en als je mee wil eten boek je eerst maar een reis naar Argentinie bij me
Neuh, niets van dat.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:29 schreef V1z0R het volgende:
Met de dood zo voor ogen kan ik mij voorstellen dat je net iets extremer bent in je keuzes.
Zijn er dingen die ze heeft gedaan waarbij je zelf twijfels had maar toch hebt laten doen?
Een huilend kind in de winkel een schop verkopen, bejaarden zeggen dat ze moeten opschieten omdat ze nog maar weinig tijd heeft. Zoiets.
Laatst ook gehoord. Is de euthanasie van de patiënt op haar verzoek een weekje uitgesteld omdat er nog een familiedag tussen zat (klinkt voor de buitenwacht misschien nogal absurdistisch, maar wie het hele verhaal kende snapte het wel).quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:17 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Wat wel grappig/luguber/bizar was, was dat de huisarts vroeg wanneer we het dan zouden willen. Om vervolgens haar agenda te pakken om het in te plannen want ze kon op paar momenten ivm spreekuren/bezoeken aan andere mensen etc etc. Logisch, maar wel enigszins apart om zo de dood te plannen.
Alsof je dat mee kan nemen in je grafkist.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:31 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Laatst ook gehoord. Is de euthanasie van de patiënt op haar verzoek een weekje uitgesteld omdat er nog een familiedag tussen zat (klinkt voor de buitenwacht misschien nogal absurdistisch, maar wie het hele verhaal kende snapte het wel).
(hoe) zorg je dan voor jezelf? (kom je überhaupt aan jezelf toe?)quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:26 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
[..]
Nee. Nooit. Dat ze het de eerste keer kreeg (dus voor mij) was ze een beetje aan het daten/scharrelen met een jongen die haar meteen dumpte/niets meer liet horen toen ze ziek werd. Dat vond ze zo verschrikkelijk. En ik zag hoe veel steun ze aan mij had in die periode. Ik heb mezelf vanaf het begin van het eind (om het zo maar te noemen) voorgenomen om wat er ook gebeurde er voor haar te zijn.
[..]
Waarom ook nietquote:Op maandag 28 oktober 2019 19:31 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
Laatst ook gehoord. Is de euthanasie van de patiënt op haar verzoek een weekje uitgesteld omdat er nog een familiedag tussen zat (klinkt voor de buitenwacht misschien nogal absurdistisch, maar wie het hele verhaal kende snapte het wel).
Had je uiteindelijk niet liever dat ze op een natuurlijke dood zou sterven ?quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:17 schreef VraagWatJeWil het volgende:
[..]
Daar zat een jaar tussen. Ergo, ze wist al heel lang dat mocht die situatie zich ooit voordoen, dat ze zelf wilde kiezen. En eerlijk is eerlijk, die laatste dagen/weken (want omdat ze jong was duurde het wel even voordat het op een natuurlijke manier zou gaan) zijn voor niemand van enige toegevoegde waarde.
Maar tussen het moment van definitief aanvragen tot de uitvoering zat... 2 weken? Op vrijdag hadden we het gesprek met de huisarts, op maandagavond kwam de tweede huisarts langs (om te checken of het gerechtvaardigd is) en volgens mij was het woensdag een week later zover.
Wat wel grappig/luguber/bizar was, was dat de huisarts vroeg wanneer we het dan zouden willen. Om vervolgens haar agenda te pakken om het in te plannen want ze kon op paar momenten ivm spreekuren/bezoeken aan andere mensen etc etc. Logisch, maar wel enigszins apart om zo de dood te plannen.
Ik denk dat er een reden was waarom het 2 maanden duurde voordat ik weer een beetje energie over hadquote:Op maandag 28 oktober 2019 19:33 schreef Postbus100 het volgende:
[..]
(hoe) zorg je dan voor jezelf? (kom je überhaupt aan jezelf toe?)
Nee. Want zoals ik hierboven al aangaf, de laatste dagen voordat je overlijd als je elke dag zwakker wordt zijn voor niemand goed. Dan kan je maar beter zelf de touwtjes in handen hebben.quote:Op maandag 28 oktober 2019 19:35 schreef Geytenbeekje het volgende:
[..]
Had je uiteindelijk niet liever dat ze op een natuurlijke dood zou sterven ?
In haar geval waren we het punt van wonderen allang voorbij.quote:Menselijk gesproken kan het misschien niet maar er kan altijd een wonder gebeuren.
Bang is niet het goede woord. Ze was er nog niet aan toe, maar wel klaar voor. Met andere woorden, ze wilde nog van alles en nog wat doen maar had er ook vrede mee dat dat nou eenmaal niet kon.quote:
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |