Hoe krijg ik de juiste hulp?

quote:

Op maandag 11 november 2019 21:05 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Dit dus, alleen heb ik dit met werk en andere gelegenheden. Maar heb ik dit alleen bij de GGZ. En hier wordt het al moeilijk. Want wat is er precies met mij aan de hand? Ik heb in mijn reactie (s) een voorbeeld gegeven over een laptop. Die laptop ben ik.

Ik lees je post over de laptop nu voor de vierde keer, en zie nu pas dat ik hem de eerste drie keer te vluchtig en vooringenomen heb gelezen. Snap nu wat je bedoelt.

Nogmaals : psychotherapie (de klassieke). Dat is voor zover ik weet, en in mijn ogen, de enige therapievorm die jou de laptop laat zijn die je bent. Die heeft geen drang je te willen veranderen, hooguit je probeert te laten vertellen hoe het voor jou is om zo'n laptop met dat besturingssysteem te zijn. Kan enorm bevrijdend zijn om het daarover te hebben.
En psychotherapie is ook: wat vind je zo weerzinwekkend aan de laptop met het ene besturingssysteem? Of: wat vind je weerzinwekkend aan je eigen besturingssysteem? Kijk, en dan heb je een gesprek.

[ Bericht 9% gewijzigd door Postbus100 op 11-11-2019 23:54:09 ]

quote:

Op dinsdag 12 november 2019 02:02 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Geen idee, ik geef een foutmelding, de precieze beschrijving en ik vraag wat ik hier aan kan doen.

En dan vraagt psychotherapie naar een concrete situatie waarin je op deze manier vastliep. (en dan kan je stage noemen, maar misschien popt er ook wel ineens een heel ander voorbeeld op wat je bezig heeft gehouden.) (je hoeft hier geen antwoord op te geven hoor)

Dit soort vragen, om je een beeld te geven. Lijkt je het wat?

[ Bericht 1% gewijzigd door Postbus100 op 12-11-2019 09:00:46 ]

quote:

Op maandag 11 november 2019 01:00 schreef Postbus100 het volgende:

anderhalf jaar...

Nog erger... Choquerend bijna

quote:

Nou, ik heb zelf gemerkt (en ik proef dat ook in de manier waarop ze met die jongen omgaan) dat psychologen je probleem /je gedrag heel graag willen verklaren. Dat je starre denken logisch is, want het komt voort uit je autisme. En iets wat je kan plaatsen, kan je dan ook leren accepteren en zo de lijdensdruk verminderen.
Ik zie ook wel bij 'echte autisten' dat het inderdaad opluchting geeft om jezelf te snappen, maar als je geen autisme hebt, maar alleen star denkt, dan is labelen niet de oplossing.

Hoe snap je jezelf dan als je autisme hebt gekregen als label, als psychiaters/psychologen niet weten hoe het is ontstaan of hoe het aan te tonen is buiten hun subjectieve oordeel om?

quote:

Oef, dat vind ik echt heel erg. Dat zou mij reduceren tot een lastenpost,die je het beste zelfhulptools in handen kan geven, zo van : red je er maar mee. Alsof je een tafel wilt maken, en een docent houtbewerking geeft je een boekje, een hamer en een zaag, met de boodschap : kijk, zo lukt het wel, toch? Echt niet, want ik weet niet eens wat voor tafel ik wil. Help me even op weg...
Zo met mensen omgaan vind ik echt goedkoop en mensonwaardig. Het reduceert je als mens, en dan doe je iemand echt tekort. Zeker als je ook nog de indruk wekt dat het wel menswaardig is en dat het aan jezelf ligt als je dat niet zo voelt. Bah

Je wilt niet zelfredzaam zijn? Je wilt liever je hele leven van anderen afhankelijk blijven? Dat vind ik juist mensonterend, mensen die afhankelijk worden gemaakt van anderen. Maar goed, iedereen denkt daar weer anders over alleen het is niet zo dat als je zelfhulpboeken leest je niet op weg wordt geholpen. In zelfhulpboeken wordt juist een interieur stylings catalogus laten zien. Je leest verhalen over hoe andere mensen hun problemen met de behandelde methodes hebben aangepakt, en dan kun jij zelf kiezen welke of op welke manier je die gebruikt, hoewel het wel erg volgens een bepaalde richtlijn moet wil je er zeker van zijn dat je evenveel succes hebt als die anderen. Maar goed dat is hetzelfde als dat het ook niet opschiet als je een tafel wilt maken van beton met poten van piepschuim of met 1 poot aan een kant of zo. Je krijgt ideeen van wat je zou moeten willen wat door ervaring van anderen tot een goed resultaat heeft geleidt.

quote:

Op maandag 11 november 2019 23:45 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Ik lees je post over de laptop nu voor de vierde keer, en zie nu pas dat ik hem de eerste drie keer te vluchtig en vooringenomen heb gelezen. Snap nu wat je bedoelt.

Nogmaals : psychotherapie (de klassieke). Dat is voor zover ik weet, en in mijn ogen, de enige therapievorm die jou de laptop laat zijn die je bent. Die heeft geen drang je te willen veranderen, hooguit je probeert te laten vertellen hoe het voor jou is om zo'n laptop met dat besturingssysteem te zijn. Kan enorm bevrijdend zijn om het daarover te hebben.
En psychotherapie is ook: wat vind je zo weerzinwekkend aan de laptop met het ene besturingssysteem? Of: wat vind je weerzinwekkend aan je eigen besturingssysteem? Kijk, en dan heb je een gesprek.

Het lijkt wel alsof juist dit niet meer geboden wordt in de markt of zoiets.

Het is ook gewoon echt vervelend. Je weet eigenlijk wel wat je zoekt, maar de markt vertikt het gewoon je dat te bieden. De ggz-markt geeft je: 1. diagnosedwang, 1.b. perverse regelvorm dwang, om maar aan beaurocratische arbitraire maatstaven te voldoen en ten tweede om maar aan arbitraire verzekeringseisen te doen (beide zouden niet het doel moeten zijn van HULPVERLENING; het is toch hulpverlening en geen hoog-punten-scoren-op-bureaucratie-en-winst-en-conscientieusheid-verlening? )2. onpersoonlijke protocollaire 3. medicatie pushing 4. strenge focus op evidence-based "oplossingsgerichte" CBT e.a.

Maar wacht eens even... 1. Mensen zijn toch complex en stijgen toch bovenuit zo'n arbitraire mal 2. Het idee dat je protocollair iemand kan behandelen doet toch geen eer aan de complexiteit en contextualiteit van de menselijke conditie 3. Waarom zou je een probleem met een medicatiepleister beplakken als je ook gewoon de grondoorzaak kan benaderen 4. Waarom moet je je verkapte neoliberale prestatieideologie zelfs tot in de therapiebanken voortzetten wanneer het juist de uitwassen is van deze naarkapitalistische conditionering die in eerste instantie het meeste leid tot de psychologische problematiek in the first place?

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 02:14 schreef hoelaatass het volgende:

[..]

Het lijkt wel alsof juist dit niet meer geboden wordt in de markt of zoiets.

Dan zoek je niet goed . Het is er zeker wel maar je moet goed zoeken /rondvragen. En het wordt inderdaad behoorlijk ontmoedigd voor de doorsnee patiënt (poh-ggz verwijst daar niet op voorhand naar toe.) maar dat wil niet zeggen dat het er niet is.

Er zijn hulpverleners met een bepaalde beroepseer die graag patiënten willen helpen, maar niks op hebben met het protocollair behandelen. Die hun eigen praktijk hebben en daar naar eer en geweten hun patiënten behandelen. Een enkeling nog onder contract met (sommige) verzekeraars, anderen contractloos. (Google : Contractvrijepsycholoog.nl /contractvrije psychotherapeut). Wel goed uitzoeken met wie je in zee stapt

Oja, en dan ook een geschikte zorgverzekering afsluiten (dit is de tijd...)

Maar, nogmaals, het is je eigen, persoonlijke zoektocht naar wat je zelf wilt en prettig vindt. Dat kan niemand voor je invullen, dat zal je zelf moeten uitzoeken.

[ Bericht 17% gewijzigd door Postbus100 op 16-11-2019 06:17:21 ]

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 13:27 schreef Coolblack het volgende:
Wat is een geschikte zorgverzekering?

Ik heb zelf Stad Holland. Niet goedkoop, maar er wordt wel veel vergoed

Het is de moeite waard om je daar vooral ook zelf in te verdiepen, want er zitten nogal wat haken en ogen aan.

Maar vergeet ook vooral niet om bij het belangrijkste te beginnen: wat wil je qua zorg? En dan kan je dan een passende verzekering erbij vinden.

Ik merk dat je veel buiten jezelf plaatst. Je zegt bijvoorbeeld zojuist dat je problemen hebt met je collega's. Zoals jij dat neerzet, komt het op mij over dat je de problemen bij je collega's plaatst.

Het gaat er niet om wie de schuld moet krijgen. Het gaat er ook niet om wie het wel of niet goed doet. Het gaat erom dat je begrijpt wat er in het contact gebeurt. Als jij altijd met veel mensen conflicten krijgt, dan is er dus iets bij jezelf wat een blokkade vormt in het contact.

Door de schuld/verantwoordelijkheid bij anderen te leggen, bereik je niks. Die mensen kan je niet veranderen. Je bereikt met zo'n instelling alleen maar dat je nog meer conflicten krijgt, dat je je eenzamer gaat voelen en dat je je achterdochtiger en machtelozer gaat voelen.

Ik weet zelf hoe verdomd moeilijk het is als je worstelt met jezelf, keer op keer tegen dezelfde problemen aanloopt en het idee hebben dat je compleet gefaald hebt in het leven. Het is fucking moeilijk om uit zo'n patroon te komen ... maar wel mogelijk! Maar dat kan alleen als je de kracht in jezelf gaat zien en gaat toepassen.

quote:

Op zondag 17 november 2019 00:49 schreef Coolblack het volgende:
Het gaat vooral om werk, want ik wil geld verdienen.

Nou, dan is het toch duidelijk? Dan heb je geen bijzondere zorgverzekeraar nodig. Jij vroeg er zelf naar.

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 06:08 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Dan zoek je niet goed . Het is er zeker wel maar je moet goed zoeken /rondvragen. En het wordt inderdaad behoorlijk ontmoedigd voor de doorsnee patiënt (poh-ggz verwijst daar niet op voorhand naar toe.) maar dat wil niet zeggen dat het er niet is.

Er zijn hulpverleners met een bepaalde beroepseer die graag patiënten willen helpen, maar niks op hebben met het protocollair behandelen. Die hun eigen praktijk hebben en daar naar eer en geweten hun patiënten behandelen. Een enkeling nog onder contract met (sommige) verzekeraars, anderen contractloos. (Google : Contractvrijepsycholoog.nl /contractvrije psychotherapeut). Wel goed uitzoeken met wie je in zee stapt

Oja, en dan ook een geschikte zorgverzekering afsluiten (dit is de tijd...)

Maar, nogmaals, het is je eigen, persoonlijke zoektocht naar wat je zelf wilt en prettig vindt. Dat kan niemand voor je invullen, dat zal je zelf moeten uitzoeken.

Dat klinkt nog best wel goed hoor! En inderdaad, nu is het moment om een royalere zorgverzekering af te sluiten m.b.t. verzekeringen.

Maar.. ik vind het narratief van persoonlijke zoektocht nog steeds wel lastig. Natuurlijk, het individu is uniek en dus is een passende therapie o.i.d. uniek. Dat klopt. Maar voor mij (als meer autistisch geneigd persoon), ik werk graag gewoon op basis van concrete helderheid en structuren. Voor mij idealiter zou ik gewoon een lijst krijgen van alle bestaande therapievormen en die stuk voor stuk (kort) onderzoeken en dan een indruk opmaken van wat ik denk dat ik nodig heb.

Dus: (top-down), bij wijze van spreken je mag kiezen uit psychotherapie of emdr of psychodynamische therapie of muziektherapie of paardenaaientherapie of cognitieve gedragstherapie of pillenslikkentherapie of groepstherapie of sporttherapie of x of y of z. Vertel mij gewoon wat er word aangeboden in de markt en dan kan ik daar uit kiezen.

In plaats daarvan, en ik denk dat Cool daar ook onder valt, mag je met een blinddoek om geduwd worden in een ambigue en ondoorzichtige markt vol met systemen, doorverwijzingen en protocollen. En dan wil je denken... dit zijn de experts, dus gun ik ze maar het voordeel van de twijfel. Maar de keuze ligt dus helemaal niet bij de 'consument'. Nee... jij mag je als consumer aanmelden, dan behoorlijk lang wachten, en daarna heb je niets te kiezen in wat je gegeven. word.

quote:

Op zondag 17 november 2019 02:55 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik merk dat je veel buiten jezelf plaatst. Je zegt bijvoorbeeld zojuist dat je problemen hebt met je collega's. Zoals jij dat neerzet, komt het op mij over dat je de problemen bij je collega's plaatst.

Het gaat er niet om wie de schuld moet krijgen. Het gaat er ook niet om wie het wel of niet goed doet. Het gaat erom dat je begrijpt wat er in het contact gebeurt. Als jij altijd met veel mensen conflicten krijgt, dan is er dus iets bij jezelf wat een blokkade vormt in het contact.

Door de schuld/verantwoordelijkheid bij anderen te leggen, bereik je niks. Die mensen kan je niet veranderen. Je bereikt met zo'n instelling alleen maar dat je nog meer conflicten krijgt, dat je je eenzamer gaat voelen en dat je je achterdochtiger en machtelozer gaat voelen.

Ik weet zelf hoe verdomd moeilijk het is als je worstelt met jezelf, keer op keer tegen dezelfde problemen aanloopt en het idee hebben dat je compleet gefaald hebt in het leven. Het is fucking moeilijk om uit zo'n patroon te komen ... maar wel mogelijk! Maar dat kan alleen als je de kracht in jezelf gaat zien en gaat toepassen.

De kern van hoe ik mijn levensloop als ASS'er heb ervaren, is een gevoel van fundamenteel ik vs de normale mensen, een eenzijdige eis van sociale aanpassing, een groot gebrek aan simpelweg begrip (want empathie ervaren voor een neurodivergent persoon is erg moeilijk voor een neurotypisch persoon) en een baseline van dat sociaal contact altijd energie kost omdat je om je medemens tegemoet te komen je autisme moet maskeren en acteren alsof je normaal bent.

Ik denk dat heel veel mensen gewoon echt niet snappen wat het betekend om in het autisme spectrum stoornis te vallen als zijnde Hoog Functionerend Autisme (HFA)/PDDNOS/Asperger. Er is overigens vaak wel comorbiditeit (overlap) met Hoogsensitiviteit of Hoogbegaafdheid. Dat alles kun je gewoon onder de noemer neurodivergentie verkappen, d.w.z. gewoon afwijkend van normatief (neurotypisch) door het leven gaan.

De ironie wil dat hoog functionerende autisten het zelf ook niet weten waarom ze zo anders zijn. Anders zouden ze niet zo vaak pas op veel latere leeftijd er achter zijn gekomen. Geen enkele autist is ook echt hetzelfde, maar de challenges waar je mee dealt zijn wel redelijk uniform.

Namelijk: op fundamenteel niveau, mag jij niet zijn zoals je bent. Jij mag niet jezelf zijn. Jij mag niet denken zoals je denkt. Jij mag niet oprecht jezelf zijn, want de kosten die je daarvan zou ervaren zijn te groot. Omdat 98% van je omgeving gewoon niet is zoals jij bent, niet denkt zoals jij denkt, mag jij je altijd aanpassen, terwijl de andere partijd dat voor geen enkele milimeter hoeft terug te doen. Jij bent een minderheid. Dus aanpassen maar.

Ik denk soms zelfs dat een autist zijn misschien zelfs zwaarder is dan discriminatie of racisme. Als je gediscrimineert word heb je namelijk ten minste nog je eigen groep om op terug te vallen. Als autist heb je niet eens dat. Je bent simpelweg fundamenteel benadeelt puur omdat de meeste mensen om je heen niet zijn zoals jij. Het is ook niet zo gek dat veel autisten daarom goed kunnen meeleven met andere minderheden ook al zijn ze zelf misschien man/blank/welvarend.

Kijk, als je als autist gewoon lekker alleen mag zijn en je eigen ding kan doen, dan is het verder nog redelijk prima. Pas wanneer je met andere mensen te maken krijgt, dan begint de ellende. Werk draait namelijk helemaal niet om alleen maar het werk. (Elk werk is natuurlijk anders, maar om even een abstracte peiling te doen:) Werk draait naast de handelingen an sich, toch vaak voor minstens 50% gewoon om het 'sociale werk'; aardig zijn, aardig gevonden worden, op een lijn liggen, zelfde opvattingen hebben, baas tevreden stellen, sociaal doen, praten over waar over gepraten mag worden, geen faux pas' begaan, niet te detail gericht zijn, etc etc etc.

En op elk fucking vlak mag de autist zicht gewoon pertinent aanpassen. Je. Mag. Niet. Afwijken. Afwijken = afstraffing. En, natuurlijk, vanuit de perspectief van de neurotypische persoon is dat logisch, je wil eendracht en saamhorigheid en team en gezelligheid en cultuur. Maar meedenken met wat de autist wilt, of wat bij hem of haar past. Nee helaas mensen, dat zit er niet in.

Dus als HFA mag je naast je fulltime werk, ook een extra part-time job erbij nemen als ofwel acteur, ofwel als pariah. Dat zijn je twee opties als buitenstaander. Nep doen alsof je een van hun bent, of uitgesloten worden.

quote:

Op zondag 17 november 2019 04:13 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Who the fuck zei dat ik mij niet aanpas?
Ik heb dat allang gedaan, elke keer opnieuw, maar dat geloof jij toch niet niet een het punt is dat ik op ben. Nog maar een keer dan.............

Ik denk helemaal niet dat jij niet je best doet en je laks opstelt naar de hulpverlener in de veronderstelling dat die het voor jou gaat oplossen. Ik merk aan dit topic al dat jij juist heel erg je best doet, maar teleurgesteld bent omdat jij het idee hebt dat het de hulpverleners zijn die laks zijn.

Ik heb zelf heel wat jaren in een vergelijkbare situatie gezeten, dus ik weet hoe frustrerend het is en hoe machteloos en ongelukkig je je erbij voelt.

Dat bedoel ik nou met "de situatie buiten jezelf plaatsen". Jouw geluk hangt voor jouw idee af van de hulpverleners. Stel dat het zo is dat alle psychologen, psychiaters en hulpverleners van de GGZ jou niet kunnen helpen, dan ben je gedoemd. Heb ik het correct dat jij die angst hebt?

Ook al gaat het leven nu niet zoals jij dat liever had gewild en kan je je niet voorstellen dat jij hier op eigen kracht kan uitkomen zonder hulp van anderen - die kracht zit wel in jou. Je weet alleen nog niet goed waar die kracht zit en hoe je het kan toepassen om je leven gelukkiger te maken.

Die vergelijking die jij maakt met een laptop ... het klopt wel dat de GGZ hun diensten aanbiedt onder het mom van "Als jij er zelf niet uitkomt, dan kunnen wij je erbij helpen". Maar psychische problemen zijn niet zo concreet als mankementen aan een laptop.

Ik begrijp best dat je jouw problemen zo helder en concreet mogelijk wilt maken voor jezelf en verlangt dat iemand jou oplossingen daarvoor aanreikt die net zo concreet en helder zijn. Zo werkt het helaas niet ... voor niemand niet.

Het betekent niet dat je er alleen voor hoeft te staan. Net zoals in dit topic heb jij een hulpvraag, mensen reageren daarop en met een beetje geluk kan je adviezen opdoen die jou meer inzicht kunnen geven of voel je je gesteund, waardoor je je weer wat sterker voelt. Maar uiteindelijk is het aan jou om er iets mee te doen. Dat is ergens maar goed ook, want als het aan een ander zou zijn, dan bepaalt die ander daarmee hoe je leeft.

Als je op zoek bent naar hulp, denk ik dat je moet beginnen met voor jezelf helder krijgen waar je precies hulp voor wilt hebben. Wat zijn de dingen die je veranderd wilt hebben in je leven? Wil je meer sociale contacten? Wil je dat het sociale contact soepeler verloopt? Wil je maatschappelijk meer succes en zoek je hulp voor beroepskeuze of wil je ondersteuning voor een opleiding?

En heb geduld. Het gaat niet allemaal in één keer.