Hoe krijg ik de juiste hulp?

Slaap is essentieel in geval van psychische problemen, zoek daar eerst een oplossing voor...

Wat iedereen hierboven zegt.

Heb je slaapmedicatie? Zo nee, vraag ze, desnoods aan je huisarts.

Wat vertel/vraag je aan de crisisdienst?

Hoi Ts

Aangeven dat je doorverwezen wil worden voor hulp bij je angst-&stemmingsklachten.
Heb je momenteel een behandelaar die ook mag doorverwijzen, dan kan deze dit voor je doen.
Zij/hij moet dan een, aan de wettelijke eisen voldoende, verwijzing maken naar de SGGZ of misschien eerst de BGGZ.

Lukt dit nu niet, stap hiervoor dan naar je huisarts en vraag of deze de aanmelding wil doen, of dat deze contact opneemt met je huidige behandelaar of je regiebehandelaar.

Van de verwijzing sturen naar start behandeling, kan bij sommige GGZ instellingen i.v.m. de wachtlijsten, enige tijd duren. Tot die tijd maak je gebruik van de CD, ….. en nee ze vinden je niet vervelend om je weer aan te moeten horen, dat denk jij.....laat dat los en luister naar wat zij je op dat moment adviseren te doen.
Wel zou ik daarnaast een goed contact met je huisarts aanraden.....deze kan vaak meer voor je betekenen dan je vermoed. Laat je niet wegsturen, maar bijt je erin vast en wees open en duidelijk over je klachten en waar je tegenaan loopt/blijft lopen.
Neem geen afwachtende rol aan, maar neem de regie in handen zodat je op die plek komt waar je angst en stemmingsklachten aangepakt kunnen worden. Lees je in over slaap hygiëne en ga ermee aan de slag. Niets is beter voor je gemoedsrust dan een goede nachtrust

Ik wens je succes

Geen idee of dit speelt, maar vermijdt alcohol en (soft-)drugs) ook al dempt het tijdelijk, veel vaker komen de klachten een tikkeltje erger terug....etc.etc.

quote:

Op zaterdag 26 oktober 2019 08:05 schreef zusterclivia het volgende:
Hoi Ts

Aangeven dat je doorverwezen wil worden voor hulp bij je angst-&stemmingsklachten.
Heb je momenteel een behandelaar die ook mag doorverwijzen, dan kan deze dit voor je doen.
Zij/hij moet dan een, aan de wettelijke eisen voldoende, verwijzing maken naar de SGGZ of misschien eerst de BGGZ.

Lukt dit nu niet, stap hiervoor dan naar je huisarts en vraag of deze de aanmelding wil doen, of dat deze contact opneemt met je huidige behandelaar of je regiebehandelaar.

Van de verwijzing sturen naar start behandeling, kan bij sommige GGZ instellingen i.v.m. de wachtlijsten, enige tijd duren. Tot die tijd maak je gebruik van de CD, ….. en nee ze vinden je niet vervelend om je weer aan te moeten horen, dat denk jij.....laat dat los en luister naar wat zij je op dat moment adviseren te doen.
Wel zou ik daarnaast een goed contact met je huisarts aanraden.....deze kan vaak meer voor je betekenen dan je vermoed. Laat je niet wegsturen, maar bijt je erin vast en wees open en duidelijk over je klachten en waar je tegenaan loopt/blijft lopen.
Neem geen afwachtende rol aan, maar neem de regie in handen zodat je op die plek komt waar je angst en stemmingsklachten aangepakt kunnen worden. Lees je in over slaap hygiëne en ga ermee aan de slag. Niets is beter voor je gemoedsrust dan een goede nachtrust

Ik wens je succes

Geen idee of dit speelt, maar vermijdt alcohol en (soft-)drugs) ook al dempt het tijdelijk, veel vaker komen de klachten een tikkeltje erger terug....etc.etc.

Sowieso problemen verdrinken in alcohol... Problemen zijn de uitstekende zwemmers.

quote:

Op zaterdag 26 oktober 2019 06:34 schreef Coolblack het volgende:
ik heb al aantal dagen niet geslapen.

quote:

Stages en werk gaan niet goed

Goh vind je het gek

quote:

Op zaterdag 26 oktober 2019 19:29 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Ik ben al in behandeling alleen zien ze de rest niet.

Vertel jij het ze?

Wat zou je precies willen dat ze voor je doen?

quote:

Op zaterdag 26 oktober 2019 21:46 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Geen idee of je hier mee prive bericht kan sturen want dan kan ik het beter vertellen, want er mist nogal wat informatie gok ik.

Ik heb je een bericht gestuurd.

quote:

Op zaterdag 26 oktober 2019 19:45 schreef Messina het volgende:

[..]

Vertel jij het ze?

GGZ is ook wel kampioen in problemen gescheiden willen oplossen. Als je er zit voor een depressie, dan gaan ze natuurlijk niet ook kijken naar problemen op je stagegebied of waar ze vandaan komen, want dat hoort niet thuis bij de behandeling voor een depressie

quote:

Op zondag 27 oktober 2019 02:22 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Nee, ik bedoel dus niet zelf maar mee helpen.

Dat is misschien ook wel een beetje een heikel punt. Het is wel hartstikke hip en goed bedoelt om de cliënt zo te betrekken in het formuleren van de hulpvraag enzo, maar als je verbaal een en ander minder goed kan verwoorden kan het best wel moeilijk zijn om. Want hoe geef je dan aan wat je wel wil?

Daarom ben ik wel benieuwd naar hoe je aan hen vertelt dat het niet goed gaat met je? Misschien denken ze dat jij lekker je hart aan het uitstorten bent, terwijl jij eigenlijk een roep om hulp aan het doen bent en meer wil dan een luisterend oor?

Wellicht kan het door allerhande redenen niet, maar misschien kun je makkelijker met testen overweg dan met mondeling aangeven wat er scheelt en hoe erg je daar last van hebt? Als het goed is heb je periodieke testen, want meetbaar maken voor o.a. verzekeraar ditdat. Heb je die eens per half jaar ts en zo ja, wat zijn daar de uitslagen van? Laten die zien dat jij weinig verbetering of voor je gevoel zelfs verslechtering lijkt te ervaren oid?
Misschien is dat een leidraad om het gesprek anders te beginnen.
Je zou ook kunnen overwegen te vragen naar testen die specifiek depressiviteit en/of angst meten? Soms kan een argument als het graag uit willen sluiten werken, omdat het duidelijkheid en rust zou kunnen scheppen.

Je geeft aan net psycho-educatie afgerond te hebben. Hoe ging dat met de informatie tot je nemen? Heb je het gevoel wat opgestoken te hebben, naast je belastende stage/werk en slaapgebrek?
Kun je iets met die informatie, zoals iets in je leven beter aan passen? Misschien kun je met de slaapmedicatie al wat stappen maken. Of heb je daar misschien hulp bij nodig, zoals een stappenplan maken om zo een verandering door te voeren?

In hoeverre zou slaapmedicatie een middel zijn om op je huidige tempo door te kunnen blijven gaan? Is het een optie om tijdelijk wat minder uren te hoeven maken, zodat je wel een ritme aanhoudt dat je beter vol kan houden? Heb jij iets van je behandelaars nodig om het tot een optie te maken?

Bedenk of het handig is om de wens voor slaapmedicatie eerst bij je huisarts te bespreken. De kans bestaat dat die eerst contact op gaat nemen met je GGZ om een en ander te bespreken. Het kan handig zijn als zij dan ook op de hoogte zijn van je wens voor slaapmedicatie en waarom. Dan kunnen ze dat samen overleggen. Weten ze het niet of willen ze het niet, leg dan goed uit aan de huisarts waarom niet.
Via je hoofdbehandelaar zou je ook wat voorgeschreven kunnen krijgen. Het is sowieso handig om het daar in ieder geval te bespreken, wie weet maakt het voor hen ook wat duidelijker hoe hoog je nood voor meer rust is.

In ieder geval sterkte

quote:

Op zondag 27 oktober 2019 05:03 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Even wachten, vergeet mijn verhaal, ik heb dingen verkeerd verwoord, Alles wat hier gezegd heb ik al gedaan en wordt al gedaan. Wat geeninspiratie1235 beschrijft heb ik ook. Het ongelofelijk hoe precies dat is. Kijk maar

R&P / Trauma’s blijven onbehandeld in de GGZ

R&P / Trauma’s blijven onbehandeld in de GGZ

Mooi dat je een stukje herkenning voelt, maar pas wel op voor meegaan in een zwart/wit denkbeeld. Ook al ervaar je misschien totale desinteresse of een andere negatieve insteek, het betekent niet per definitie dat de ander dat ook daadwerkelijk heeft. Pas op wat je de ander toedicht, hoe verleidelijk en begrijpelijk het ook is en kijk of je er echt wat aan hebt om zo te (blijven) denken.

Succes!

[ Bericht 0% gewijzigd door Scary_Mary op 27-10-2019 05:50:28 ]

quote:

Op zondag 27 oktober 2019 02:22 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Nee, ik bedoel dus niet zelf maar mee helpen.

Die zin snap ik niet (is grammaticaal een beetje gek). Wat bedoel je?

quote:

Op zaterdag 26 oktober 2019 06:34 schreef Coolblack het volgende:
Excuses voor wordt verhaal, ik heb al aantal dagen niet geslapen.


Ik zit twee jaar bij de GGZ en ben gediagnosticeerd met ASS.

En om het kort te houden ben ik niet op vooruit gegaan. Ik heb alles in kaart gebracht met wat er mis ging een hoe ze mij zouden kunnen helpen.

Ik zit er twee jaar en ik heb net Psychoeducatie afgerond maar dat is het dan ook.

Ik heb letterlijk moeite om werk te behouden. Stages en werk gaan niet goed, dit heb ik al meer dan 50 keer aangegeven, ik geef het elke keer aan maar er wordt niet geluisterd.


Daarnaast hebben ze niet in de gaten dat ik angstig, depressief en ASS. (Dat laatste vergeten ze ook ja...) Ik heb ondertussen tien keer de crisisdient gebeld en ze worden mij nu zat.

Hmm ok..
Je wordt of werd gepest is super erg.
Je hebt moeite om dit werk te behouden prima! Perfect! Dan weet je dat je moet stoppen.
Wat voor werk zou je wel willen doen?
Of laat ik het anders zeggen wat moet er gebeuren in je leven zodat je gelukkiger en wat relaxter wordt?

Wat leuk dat er ten minste nog iemand is die zich herkent in mijn verhaal, maar wel toevallig dat het juist is nu ik mij fantastisch voel omdat het mij eindelijk gelukt is om mijn haat voor de psychiatrie achter me te laten omdat het feit dat de medewerkers in deze branche in zelfhulpboeken wel gewoon informatie kunnen leveren, aantoont dat het in principe niet daar aan lag.
Dat raad ik jou ook aan: als je het goede in de aanpak van mensen waar je irl mee te maken hebt niet meer kan zien omdat je boos op ze bent geworden kijk dan of je jezelf wel kan helpen door wat ze geschreven hebben over je probleem in zelfhulpboeken die speciaal geschreven zijn voor de psychische hulpverlening. Er zijn veel boeken over autisme die mensen die dat hebben aanpraten dat ze een soort special snowflake zijn en dat is het, maar waarschijnlijk zijn er ook wel boeken met echt praktische tips voor bijv omgaan met stress op het werk waar je wat aan hebt. En zo niet dan kan het volgen van de stappen je misschien het gevoel geven dat je er zelf alles aan hebg gedaan, dat het daar niet aan ligt, en dat geeft dan misschien weer wat zelfvertrouwen bij het omgaan met mentale hulpverleners.

melatonine een optie?

Ik zou deze vraag ("Hoe krijg ik de juiste hulp?") eens stellen aan een POH-GGZ, huisarts of eventueel een psychiater. Want zo kan het natuurlijk niet. Die mensen hebben ervoor gestudeerd dat mensen juiste hulp horen te krijgen. Als jij dat niet krijgt, dan zou je daarover in gesprek moeten kunnen gaan.

quote:

Op donderdag 31 oktober 2019 13:56 schreef Postbus100 het volgende:
Ik zou deze vraag ("Hoe krijg ik de juiste hulp?") eens stellen aan een POH-GGZ, huisarts of eventueel een psychiater. Want zo kan het natuurlijk niet. Die mensen hebben ervoor gestudeerd dat mensen juiste hulp horen te krijgen. Als jij dat niet krijgt, dan zou je daarover in gesprek moeten kunnen gaan.

Helaas werkt het in de praktijk niet zo simpel. Er zijn zoveel mensen die van het kastje naar de muur gestuurd worden, terwijl ze forse problemen hebben.

Dan is het van "nou, we denken niet dat deze behandeling bij je aanslaat, omdat je ASS hebt en dat gaat niet samen met groepstherapie." Terwijl iedereen anders is, of je nou wel of geen ASS hebt. "We moeten nog uitzoeken welke behandeling geschikt is voor je." En dan is het uiteindelijk een jaar verder en heeft de persoon nog steeds geen hulp gekregen.

Dit is helaas geen pessimistisch beeld maar gewoon realiteit. Als je complexe problemen hebt, ben je eigenlijk gewoon de lul.

Ik wil TS niet wanhopig maken. Maar de hulp die hij nodig heeft, hoeft niet persé een therapeut, psycholoog of andere zorgverlener te zijn. Stel dat hij ergens vrijwilligerswerk gaat doen en hij komt daarmee in contact met mensen die hem accepteren en waarderen, dan kan dat weleens veel positiever uitpakken dan welke therapie dan ook.

quote:

Op zaterdag 2 november 2019 22:16 schreef PabstBlueRibbon het volgende:

[..]

Helaas werkt het in de praktijk niet zo simpel. Er zijn zoveel mensen die van het kastje naar de muur gestuurd worden, terwijl ze forse problemen hebben.

Dan is het van "nou, we denken niet dat deze behandeling bij je aanslaat, omdat je ASS hebt en dat gaat niet samen met groepstherapie." Terwijl iedereen anders is, of je nou wel of geen ASS hebt. "We moeten nog uitzoeken welke behandeling geschikt is voor je." En dan is het uiteindelijk een jaar verder en heeft de persoon nog steeds geen hulp gekregen.

Dit is helaas geen pessimistisch beeld maar gewoon realiteit. Als je complexe problemen hebt, ben je eigenlijk gewoon de lul.

Ik wil TS niet wanhopig maken. Maar de hulp die hij nodig heeft, hoeft niet persé een therapeut, psycholoog of andere zorgverlener te zijn. Stel dat hij ergens vrijwilligerswerk gaat doen en hij komt daarmee in contact met mensen die hem accepteren en waarderen, dan kan dat weleens veel positiever uitpakken dan welke therapie dan ook.

Ik weet het De zorg (GGZ) zou zoveel beter kunnen als zorgverleners niet hun handen van iemand aftrekken, maar doen wat ze horen te doen (en toch ook de grenzen van hun kunnen kennen).

In dit verband ben ik trouwens ook de Enik Academie tegen gekomen (in Utrecht). Vind het nog iets hyperigs over zich heen hebben, maar het basisidee niet per se onaardig. Zou zoiets iets voor je kunnen zijn, TS? Het kan een beginnetje zijn....?

quote:

Op zaterdag 2 november 2019 22:20 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Ik weet het De zorg (GGZ) zou zoveel beter kunnen als zorgverleners niet hun handen van iemand aftrekken, maar doen wat ze horen te doen (en toch ook de grenzen van hun kunnen kennen).

Zorgverleners betalen de zorg van de GGZ. Als de GGZ teveel vrijheid krijgt, wordt daar denk ik ook niet ethisch mee omgegaan. Ik heb zelf veel therapie gehad en het heeft tot op zekere hoogte wel geholpen. Maar therapeuten zijn absoluut geen alwetende orakels.

Het hangt van heel veel omstandigheden af of een bepaalde behandeling je iets gaat opleveren. Als je in de psychische problemen zit, dan moet je er zelf keihard voor knokken om daaruit te komen en is het een kwestie van geluk hebben of je snel de plek vindt waar je aan je herstel kan werken of dat je eerst jarenlang van het kastje naar de muur gestuurd wordt.

Er wordt door de samenleving gepretendeerd dat je recht hebt om geluk te krijgen. Er wordt ook gepretendeerd dat de psycholoog je dat gaat geven. Dat vind ik persoonlijk het ergste - andere mensen kunnen heel snel roepen dat je naar een psycholoog moet op dezelfde manier dat je bij die kapper moet zijn voor een bepaald kapsel. Zo werkt het niet in het leven. Of je nou wel of geen psychische problemen hebt: het leven komt altijd met ups en downs.

quote:

Op zaterdag 26 oktober 2019 06:34 schreef Coolblack het volgende:

Ik zit er twee jaar en ik heb net Psychoeducatie afgerond maar dat is het dan ook.

Ik heb letterlijk moeite om werk te behouden. Stages en werk gaan niet goed, dit heb ik al meer dan 50 keer aangegeven, ik geef het elke keer aan maar er wordt niet geluisterd.

Ik ben een tijd terug met ASS gediagnosticeerd. Ik herken met goed in je situatie. Psychoeducatie an sich een leuk idee, maar levert het echt concreet iets op?

Het is al een tijd terug, maar mijn traject ging zo: 2 maanden een felle depressie; stemmingswisselingen; aanmelden huisarts voor bipolair; lekker op een wachtlijst gezet worden; in de maanden ertussen hard aan jezelf werken dat je tegen de tijd dat je aan de beurt bent al je probleem is opgelost (volgens mij is dat het stiekeme doel van de wachtlijsten); 6 maanden na aanmelding een intakegesprek; alles strak volgens protocollen en whatever; diagnose van mild autisme gekregen; aanmelding (doorverwijzing) voor psychoeducatie; helemaal niks aan gehad, ook zeer oppervlakkig, therapeute is zelf niet autistisch en gaat jouw dan advies geven???

Kortom: van depressie naar 6 maanden wachten naar diagnose naar oppervlakkige therapie naar niks! En: bij elke stap word je gewoon compleet ge-reset, want je mag de huisarts en dan de intakegesprekker en dan de behandelaar en dan weer de volgende behandelaar elke keer opnieuw een verhaal vertellen. Dit is blijkbaar efficient???

Anyway, ASS is een pittige pil. Je kan naar Leo Kannerhuis kijken, die zijn in theorie de autisme experts van NL. Wachtlijsten zijn daar ook te doen, ik ben pas 9 maanden aan het wachten nu

Vrijgevestigde praktijk........ Echt, die lui zijn zoveel meer betrokken op je herstel.

Geldt ook voor @hoelaatass
Wel even vooraf informeren of hun expertise ook bij jou ligt.

quote:

Op dinsdag 5 november 2019 23:37 schreef hoelaatass het volgende:

Ik ben een tijd terug met ASS gediagnosticeerd. Ik herken met goed in je situatie. Psychoeducatie an sich een leuk idee, maar levert het echt concreet iets op?

Het is al een tijd terug, maar mijn traject ging zo: 2 maanden een felle depressie; stemmingswisselingen; aanmelden huisarts voor bipolair; lekker op een wachtlijst gezet worden; in de maanden ertussen hard aan jezelf werken dat je tegen de tijd dat je aan de beurt bent al je probleem is opgelost (volgens mij is dat het stiekeme doel van de wachtlijsten); 6 maanden na aanmelding een intakegesprek; alles strak volgens protocollen en whatever; diagnose van mild autisme gekregen; aanmelding (doorverwijzing) voor psychoeducatie; helemaal niks aan gehad, ook zeer oppervlakkig, therapeute is zelf niet autistisch en gaat jouw dan advies geven???

Kortom: van depressie naar 6 maanden wachten naar diagnose naar oppervlakkige therapie naar niks! En: bij elke stap word je gewoon compleet ge-reset, want je mag de huisarts en dan de intakegesprekker en dan de behandelaar en dan weer de volgende behandelaar elke keer opnieuw een verhaal vertellen. Dit is blijkbaar efficient???

Anyway, ASS is een pittige pil. Je kan naar Leo Kannerhuis kijken, die zijn in theorie de autisme experts van NL. Wachtlijsten zijn daar ook te doen, ik ben pas 9 maanden aan het wachten nu

Ja, dat resetten ken ik. Goed omschreven. I've got news for you. Het hoeft ook niet op te houden. Na een aantal psychologische onderzoeken en jarenlang wachten op behandeling die on hold was gezet vanwege de onderzoeken kun je ook weer ineens worden gevraagd om je hulpvraag alsof je weer bij het intake gesprek bent

9 maanden wachten, ok whatever iets anders verwacht ik tegenwoordig toch niet meer. Je moet daar dus duidelijk niet aankloppen voor problemen met autisme en zwangerschap.

quote:

Op woensdag 6 november 2019 23:53 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Ja, dat resetten ken ik. Goed omschreven. I've got news for you. Het hoeft ook niet op te houden. Na een aantal psychologische onderzoeken en jarenlang wachten op behandeling die on hold was gezet vanwege de onderzoeken kun je ook weer ineens worden gevraagd om je hulpvraag alsof je weer bij het intake gesprek bent

9 maanden wachten, ok whatever iets anders verwacht ik tegenwoordig toch niet meer. Je moet daar dus duidelijk niet aankloppen voor problemen met autisme en zwangerschap.

Nja, ze werden wel aangeraden. Ik wil best geloven dat ze oprecht competent zijn in het behandelen van ASS, ze komen niet over als een plek waar je als een nummertje word gezien. Het intakegesprek vond ik ook heel goed, daarom was ik er juist ook enthousiast over. Ik dacht prima dan heb je even 4 mensen gehad die je niet kunenn helpen, ik ben blij als de 5e het wel kan.

Alleen die wachttijden is gewoon nu 2X de treeknorm overschreden. NZA zegt 3.75 maanden is max toegestane van intake tot begin behandeling.

quote:

Op woensdag 6 november 2019 00:07 schreef Postbus100 het volgende:
Vrijgevestigde praktijk........ Echt, die lui zijn zoveel meer betrokken op je herstel.

Geldt ook voor @:hoelaatass
Wel even vooraf informeren of hun expertise ook bij jou ligt.

Ik sta daar wel voor open, alleen, het is wederom, vanuit mijn ervaring als 'gebruiker', heel erg niet transparant. Ik heb er 4 bezocht in de periode. 1tje zei nee sorry ik kan je niet helpen, de ander was blijkbaar een coach ipv een psycholoog (oke??), de 3e was een psychotherapeut die aan het einde van mijn verhaal ineens over 3 dingen begon die helemaal niet aan de orde waren en 80 euro vroeg voor die 'intake' en de 4e was een niet BIG geregistreerde scammer die mij een MBTI test liet doen als 'therapie'.

Het is meer. Realiteit is realiteit. Als het echt moet, dan bouw ik wel a la sales een lead-lijst van instanties (vrijgevestigde) en bel ik ze een voor een op, blijkbaar is dat de baseline minimum die je moet doen als hulpzoekende in NL anno 2019. Maar het zou toch echt fijn zijn als de zgn. 'experts' huisarts/psychiater je op zijn minst gewoon een juiste selectie kunnen aandragen. Zij zijn toch de expert???

Of misschien dan maar zelf expert worden door bij 10 verschillende psycologen te lopen totdat je eidnelijk iets vind wat klikt.

Ik overweeg iig sowieso om de volgende keer mijn ASS onbenoemd te laten en maar op andere problematiek te focussen, als ik niet van hun ASS mag hebben om behandelt te worden dan heb ik het dan maar niet puh

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:15 schreef hoelaatass het volgende:

Nja, ze werden wel aangeraden. Ik wil best geloven dat ze oprecht competent zijn in het behandelen van ASS, ze komen niet over als een plek waar je als een nummertje word gezien. Het intakegesprek vond ik ook heel goed, daarom was ik er juist ook enthousiast over. Ik dacht prima dan heb je even 4 mensen gehad die je niet kunenn helpen, ik ben blij als de 5e het wel kan.

Alleen die wachttijden is gewoon nu 2X de treeknorm overschreden. NZA zegt 3.75 maanden is max toegestane van intake tot begin behandeling.

Is snelheid ook niet een onderdeel van professionaliteit? In dit vakgebied duidelijk niet. Terwijl sommige zelfhulpprogramma's effectief zijn EN maar enkele weken duren. Zoals het verdomme hoort ipv 10 jaar en nog niks concreets met de hulp hebben bereikt, vind ik self dan maar ja ik zal wel weer vreemd zijn dat ik een leven wil leiden ipv blijven wachten tot m'n dood
Godzijdank helpt mijn zelfhulpprogramma dit keer WEL, eerst kwam ik daardoor van mijn BDD klachten af in enkele weken.. Nu van mijn andere klachten.

Voor autisme hebben ze dit soort shit ook.
Sorry de link die ik stuurde was niet goed dat was voor kinderen.
Dit is voor volwassenen, maar vrij oppervlakkig: https://www.hpft.nhs.uk/media/1184/cbt-workshop-booklet_web.pdf
Je moet echt iets hebben, een werkboek of zo dat gespecialiseerd in zelfhulp voor autisme. Ik weet niet of dat wel bestaat.
Edit: zoiets ?https://www.autismeacademie.nl/plan-b/

[ Bericht 3% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-11-2019 00:41:29 ]

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:20 schreef hoelaatass het volgende:

[..]

Ik sta daar wel voor open, alleen, het is wederom, vanuit mijn ervaring als 'gebruiker', heel erg niet transparant. Ik heb er 4 bezocht in de periode. 1tje zei nee sorry ik kan je niet helpen, de ander was blijkbaar een coach ipv een psycholoog (oke??), de 3e was een psychotherapeut die aan het einde van mijn verhaal ineens over 3 dingen begon die helemaal niet aan de orde waren en 80 euro vroeg voor die 'intake' en de 4e was een niet BIG geregistreerde scammer die mij een MBTI test liet doen als 'therapie'.

Het is meer. Realiteit is realiteit. Als het echt moet, dan bouw ik wel a la sales een lead-lijst van instanties (vrijgevestigde) en bel ik ze een voor een op, blijkbaar is dat de baseline minimum die je moet doen als hulpzoekende in NL anno 2019. Maar het zou toch echt fijn zijn als de zgn. 'experts' huisarts/psychiater je op zijn minst gewoon een juiste selectie kunnen aandragen. Zij zijn toch de expert???

Of misschien dan maar zelf expert worden door bij 10 verschillende psycologen te lopen totdat je eidnelijk iets vind wat klikt.

Ik overweeg iig sowieso om de volgende keer mijn ASS onbenoemd te laten en maar op andere problematiek te focussen, als ik niet van hun ASS mag hebben om behandelt te worden dan heb ik het dan maar niet puh

Dat laatste denk ik sowieso wel heel vaak. Ik geloof echt wel dat er mensen zijn die ASS hebben (laatst iemand ontmoet die het wel echt heeft. Dat merk je sterk in de omgang), maar het begint ook wel een beetje een opgerekt begrip te worden. Ik had een psycholoog (gz) die dat bij mij ook opperde (en voorstelde om het te onderzoeken). Er werd behoorlijk sturend op gevraagd. Zogenaamd zou het vaak onderbelicht blijven, vooral bij vrouwen. Een paar maanden later zat ik bij een (vrijgevestigde) die ook diagnoses mag stellen, en die zei direct dat dat bij mij uitgesloten was. Had ie ook bewijs voor (ik had iets gedaan wat autisten niet voor elkaar krijgen). Ben sindsdien altijd een beetje sceptisch tegenover dat soort diagnoses. Wordt momenteel veel te vaak geplakt. (zie ook een krantenartikel met de kop als 'iedereen wordt star onder druk' - even googlen). Afijn.

En verder heb ik ontdekt dat je inderdaad maar beter zelf kunt bellen en informeren. Als je een beetje weet wat je nodig hebt/wat er met je aan de hand is/wat je hulpvraag is ('ik heb een depressie /autisme /last van psychoses'), dan kan je telefonisch wel een idee krijgen of het een beetje matcht. Veel beter dan een huisarts of wat dan ook, hoe goed ze ook mogen zijn. Uiteindelijk zijn ze toch een buitenstaander, jij weet het zelf eigenlijk het beste.

(ik ben het zelf gaan doen toen ik zag dat mijn psycholoog ook alleen maar een beetje haar keuze voor doorverwijzing naar een andere instelling baseerde op wat de website vermeldde. Zo generalistisch, dan kan ik het zelf ook net zo goed doen. dan heeft zij ook geen toegevoegde waarde).

Maar goed, ik weet niet hoe wanhopig of urgent je nu bent. Ik had echt hulp nodig. Kon eerder nog wel een tijdje uitzingen en bedenken wanneer ik 'zin' /moed had om naar een psycholoog te stappen. Nu had ik die 'luxe' niet meer.

Oh, en je moet wel een big-geregistreerde hebben, ja. Wat was dat met die psychotherapeut? Hoe zat het met die drie niet-relevante vragen?

Artikel :

https://www.nrc.nl/nieuws(...)dereen-star-a3963023

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:38 schreef Postbus100 het volgende:

Dat laatste denk ik sowieso wel heel vaak. Ik geloof echt wel dat er mensen zijn die ASS hebben (laatst iemand ontmoet die het wel echt heeft. Dat merk je sterk in de omgang), maar het begint ook wel een beetje een opgerekt begrip te worden. Ik had een psycholoog (gz) die dat bij mij ook opperde (en voorstelde om het te onderzoeken). Er werd behoorlijk sturend op gevraagd. Zogenaamd zou het vaak onderbelicht blijven, vooral bij vrouwen. Een paar maanden later zat ik bij een (vrijgevestigde) die ook diagnoses mag stellen, en die zei direct dat dat bij mij uitgesloten was. Had ie ook bewijs voor (ik had iets gedaan wat autisten niet voor elkaar krijgen). Ben sindsdien altijd een beetje sceptisch tegenover dat soort diagnoses. Wordt momenteel veel te vaak geplakt. (zie ook een krantenartikel met de kop als 'iedereen wordt star onder druk' - even googlen). Afijn.

En verder heb ik ontdekt dat je inderdaad maar beter zelf kunt bellen en informeren. Als je een beetje weet wat je nodig hebt/wat er met je aan de hand is/wat je hulpvraag is ('ik heb een depressie /autisme /last van psychoses'), dan kan je telefonisch wel een idee krijgen of het een beetje matcht. Veel beter dan een huisarts of wat dan ook, hoe goed ze ook mogen zijn. Uiteindelijk zijn ze toch een buitenstaander, jij weet het zelf eigenlijk het beste.

(ik ben het zelf gaan doen toen ik zag dat mijn psycholoog ook alleen maar een beetje haar keuze voor doorverwijzing naar een andere instelling baseerde op wat de website vermeldde. Zo generalistisch, dan kan ik het zelf ook net zo goed doen. dan heeft zij ook geen toegevoegde waarde).

Maar goed, ik weet niet hoe wanhopig of urgent je nu bent. Ik had echt hulp nodig. Kon eerder nog wel een tijdje uitzingen en bedenken wanneer ik 'zin' /moed had om naar een psycholoog te stappen. Nu had ik die 'luxe' niet meer.

Oh, en je moet wel een big-geregistreerde hebben, ja. Wat was dat met die psychotherapeut? Hoe zat het met die drie niet-relevante vragen?

Helemaal mee eens! Precies hetzelfde verhaal bij mij. Nog even en dan hebben 80% van de vrouwen in Nederland de vermoedelijke diagnose autisme. Het wordt zo het nieuwe normaal en is een al bijna niets meer betekenend containerbegrip geworden inmiddels. Als je vraagt wat mensen met autisme anders maakt dan 'normaal' functionerende mensen weet een psycholoog dat zelfs niet uit te leggen. En daar moeten mensen dan nog psychische hulp voor krijgen? Of is het om mensen in een hokje te krijgen voor de verzekering? Ik snap er echt niets meer van

Vind het wel goed wat staat in dat artikel, dat je niet psychisch ziek bent zonder functiebeperking wat kennelijk voor sommigen niet vanzelfsprekend is, maar waarom focust men niet wat meer op het concrete verhelpen van de functiebeperking zelf ipv allerlei toch niet in het lichaam aan te tonen stoornissen die de functiebeperking zouden moeten veroorzaken

[ Bericht 2% gewijzigd door geeninspiratie1235 op 07-11-2019 00:57:37 ]

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:48 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Helemaal mee eens! Precies hetzelfde verhaal bij mij. Nog even en dan hebben 80% van de vrouwen in Nederland de vermoedelijke diagnose autisme. Het wordt zo het nieuwe normaal en is een al bijna niets meer betekenend containerbegrip geworden inmiddels. Als je vraagt wat mensen met autisme anders maakt dan 'normaal' functionerende mensen weet een psycholoog dat zelfs niet uit te leggen. En daar moeten mensen dan nog psychische hulp voor krijgen? Of is het om mensen in een hokje te krijgen voor de verzekering? Ik snap er echt niets meer van

Ja joh, ik ken nu iemand in zo'n zelfde situatie als ik destijds, maar die het pad wel wil volgen. (dus die de psycholoog wel gelooft in het opperen van autisme). Dus nu : een jaar wachtlijst voor autismeonderzoek, daarna waarschijnlijk een half jaar (minimaal) wachtlijst voor schematherapie oid. En dan de therapie zelf. Terwijl ik hem meemaak en echt denk : hoezo autisme? (en hij zelf ook wel twijfels heeft, maar het anders ook niet weet. En je natuurlijk geen diagnose wilt missen)

En zo zonde, want hij wil graag een gezinnetje stichten, zit nu maar te wachten, staat compleet stil in zijn ontwikkeling. En alleen maar omdat een psycholoog alles maar gedekt wil hebben [edit: terwijl, als iemand nou eens aan hem gaat vragen wat eraan scheelt... En dat op een systematische, empatische manier, dan heb je gewoon therapie en zul je zien dat die hele autisme-diagnose nergens op slaat.]

(alsof psychologen een stukje lijdensdruk willen weghalen door gedrag te adresseren. Echt zo schadelijk )

[ Bericht 4% gewijzigd door Postbus100 op 07-11-2019 01:46:36 ]

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:38 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Dat laatste denk ik sowieso wel heel vaak. Ik geloof echt wel dat er mensen zijn die ASS hebben (laatst iemand ontmoet die het wel echt heeft. Dat merk je sterk in de omgang), maar het begint ook wel een beetje een opgerekt begrip te worden. Ik had een psycholoog (gz) die dat bij mij ook opperde (en voorstelde om het te onderzoeken). Er werd behoorlijk sturend op gevraagd. Zogenaamd zou het vaak onderbelicht blijven, vooral bij vrouwen. Een paar maanden later zat ik bij een (vrijgevestigde) die ook diagnoses mag stellen, en die zei direct dat dat bij mij uitgesloten was. Had ie ook bewijs voor (ik had iets gedaan wat autisten niet voor elkaar krijgen). Ben sindsdien altijd een beetje sceptisch tegenover dat soort diagnoses. Wordt momenteel veel te vaak geplakt. (zie ook een krantenartikel met de kop als 'iedereen wordt star onder druk' - even googlen). Afijn.

En verder heb ik ontdekt dat je inderdaad maar beter zelf kunt bellen en informeren. Als je een beetje weet wat je nodig hebt/wat er met je aan de hand is/wat je hulpvraag is ('ik heb een depressie /autisme /last van psychoses'), dan kan je telefonisch wel een idee krijgen of het een beetje matcht. Veel beter dan een huisarts of wat dan ook, hoe goed ze ook mogen zijn. Uiteindelijk zijn ze toch een buitenstaander, jij weet het zelf eigenlijk het beste.

(ik ben het zelf gaan doen toen ik zag dat mijn psycholoog ook alleen maar een beetje haar keuze voor doorverwijzing naar een andere instelling baseerde op wat de website vermeldde. Zo generalistisch, dan kan ik het zelf ook net zo goed doen. dan heeft zij ook geen toegevoegde waarde).

Maar goed, ik weet niet hoe wanhopig of urgent je nu bent. Ik had echt hulp nodig. Kon eerder nog wel een tijdje uitzingen en bedenken wanneer ik 'zin' /moed had om naar een psycholoog te stappen. Nu had ik die 'luxe' niet meer.

Oh, en je moet wel een big-geregistreerde hebben, ja. Wat was dat met die psychotherapeut? Hoe zat het met die drie niet-relevante vragen?

ASS is ook een lekkere vage constructie. Het was eerst nog PDD-NOS en Asperger en HFA voordat alles weer door elkaar heen gemengd werd. Daarnaast heeft ASS vaak overlap met dingen als hoogsensitief zijn of hoogbegaafd zijn. Die krijgen alledrie te maken met: participeren in een maatschappij die niet op hun eigenschappen of voorkeuren is ingericht.

Dat sturende vragen lijkt me ook niet echt professioneel. Eigenlijk best wel slecht. Je hebt heel veel soorten mogelijke verklaringen voor waarom ieamnd (in dit geval een vrouw) karaktereigenschappen kan vertonen die wellicht enige overlap met ASS eigenschappen hebben zonder dat dat direct het juiste antwoord is.

Mensen geloven van mij ook niet (meer) dat ik autistisch zou zijn. Dat komt omdat ik al mijn hele leven oeffen met maskeren. Daarnaast heb ik me bewust intens verdiept in het rationeel voor mezelf maken hoe de sociale wereld werkt. Ik beredeneer alles, alleen ik steek wel extra moeite omdat ik rationeel weet hoe ontzettend belangrijk het is hoe je overkomt in deze wereld.

Die psychotherapeut, ja het was meer zo van, je kent wel een situatie dat je iemand een verhaal verteld en dat je daarna denkt, huh, je hebt totaal niet geluisterd. En aan de andere keerzijde, je kent vast mensen in je prive leven die zelfs al zijn ze geen psych ontzettend goed lijken te kunnen luisteren en inleven. Nou dat was hij niet echt.

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:48 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

maar waarom focust men niet wat meer op het concrete verhelpen van de functiebeperking zelf

Hoe zou dat in z'n werk gaan?

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:59 schreef hoelaatass het volgende:

[..]

ASS is ook een lekkere vage constructie. Het was eerst nog PDD-NOS en Asperger en HFA voordat alles weer door elkaar heen gemengd werd. Daarnaast heeft ASS vaak overlap met dingen als hoogsensitief zijn of hoogbegaafd zijn. Die krijgen alledrie te maken met: participeren in een maatschappij die niet op hun eigenschappen of voorkeuren is ingericht.

Dat sturende vragen lijkt me ook niet echt professioneel. Eigenlijk best wel slecht. Je hebt heel veel soorten mogelijke verklaringen voor waarom ieamnd (in dit geval een vrouw) karaktereigenschappen kan vertonen die wellicht enige overlap met ASS eigenschappen hebben zonder dat dat direct het juiste antwoord is.

Mensen geloven van mij ook niet (meer) dat ik autistisch zou zijn. Dat komt omdat ik al mijn hele leven oeffen met maskeren. Daarnaast heb ik me bewust intens verdiept in het rationeel voor mezelf maken hoe de sociale wereld werkt. Ik beredeneer alles, alleen ik steek wel extra moeite omdat ik rationeel weet hoe ontzettend belangrijk het is hoe je overkomt in deze wereld.

Die psychotherapeut, ja het was meer zo van, je kent wel een situatie dat je iemand een verhaal verteld en dat je daarna denkt, huh, je hebt totaal niet geluisterd. En aan de andere keerzijde, je kent vast mensen in je prive leven die zelfs al zijn ze geen psych ontzettend goed lijken te kunnen luisteren en inleven. Nou dat was hij niet echt.

Oh, die psychotherapeut is dan geen succesnummer.
Ik belde de eerste keer met de mijne (in wording) en ik had echt het idee dat hij begreep waar het op vast zat. Of eigenlijk : dat hij wist waar hij naar moest vragen, wat de essentie is. Dus precies de goede vragen stellen, precies de juiste kwesties aanstippen. Maar ook niet langer dan nodig. Vond ik heel knap. Ben daarom toen maar met hem in zee gegaan (hoeveel 'beter' zocht ik nog?)

Klopt inderdaad wat betreft die diagnose. Lijkt wel alsof er in de reguliere ggz wordt aangestuurd /gezocht wordt naar een diagnose. Koste wat het kost. Om je gedrag maar te kunnen adresseren.

Heb je er (veel) last van dat je alles probeert te maskeren? (bedoel je daarmee dat je een masker opzet?)

[ Bericht 1% gewijzigd door Postbus100 op 07-11-2019 01:35:39 ]

Ik zou veranderingen aan je omgeving laten plaatsvinden. Je zit in een cirkel waarin alleen probleemgevallen zich voort doen. Hier heb je echter niks aan als je hieraan wilt ontsnappen. Je moet nieuwe kringen opbouwen. Nieuwe kringen in de zin van kringen zonder psychische problemen, gezonde kringen. Dat kost best veel tijd kan ik je zeggen. Maar neem die tijd, das echt een aanrader.

quote:

Op donderdag 7 november 2019 00:58 schreef Postbus100 het volgende:
Ja joh, ik ken nu iemand in zo'n zelfde situatie als ik destijds, maar die het pad wel wil volgen. (dus die de psycholoog wel gelooft in het opperen van autisme). Dus nu : een jaar wachtlijst voor autismeonderzoek, daarna waarschijnlijk een half jaar (minimaal) wachtlijst voor schematherapie oid. En dan de therapie zelf. Terwijl ik hem meemaak en echt denk : hoezo autisme? (en hij zelf ook wel twijfels heeft, maar het anders ook niet weet. En je natuurlijk geen diagnose wilt missen)

En zo zonde, want hij wil graag een gezinnetje stichten, zit nu maar te wachten, staat compleet stil in zijn ontwikkeling. En alleen maar omdat een psycholoog alles maar gedekt wil hebben [edit: terwijl, als iemand nou eens aan hem gaat vragen wat eraan scheelt... En dat op een systematische, empatische manier, dan heb je gewoon therapie en zul je zien dat die hele autisme-diagnose nergens op slaat.]

Daar heeft toch niemand iets aan inderdaad? Half jaar stilstaan in je ontwikkeling omdat je misschien autisme kunt hebben... Tja.

quote:

(alsof psychologen een stukje lijdensdruk willen weghalen door gedrag te adresseren. Echt zo schadelijk )

Hoe iemand denkt hiermee lijdensdruk te kunnen weghalen gaat mijn bevatting te boven, kun je toelichten op welke manier dit mogelijk is

quote:

Op donderdag 7 november 2019 01:00 schreef Postbus100 het volgende:
Hoe zou dat in z'n werk gaan?

Gewoon gedragstherapie. Het ongewenste gedrag in kaart brengen, verbeterplan maken en eraan beginnen. Niet zo diepzinnig als dieptepsychologie maar het is gezien de tijdsdruk wat de meeste psychologen toch al toepassen. Het voordeel is dat de client zichzelf helpt door middel van een concreet stappenplan. Uiteindelijk is het dan gewoon een kwestie van slechte gewoontes afleren, net zoals mensen van verslavingen af komen. Dat iemand minstens een half jaar stil moet staan in zijn of haar ontwikkeling zodat diegene daarna leert om te gaan met het feit dat diegene vanaf de geboorte al anders zou zijn als "normale" mensen waar toch niets aan te doen is, lijkt me daarbij compleet overbodig. Zelfde geldt voor ADHD. Concentratieproblemen in kaart brengen, herconditioneren, klaar. Diagnoses worden nu gebruikt om zorg te vergoeden, voor medicijnen of uitkeringen. Anders krijgt men dat niet. Maar als de zorg gewoon efficienter en goedkoper was dan was het ook niet zo duur dat de verzekering het uberhaupt moet vergoeden, misschien medicijnen voor echt zware gevallen uitgezonderd.

quote:

Op maandag 11 november 2019 00:10 schreef geeninspiratie1235 het volgende:

[..]

Daar heeft toch niemand iets aan inderdaad? Half jaar stilstaan in je ontwikkeling omdat je misschien autisme kunt hebben... Tja.
[..]

anderhalf jaar...

quote:

Hoe iemand denkt hiermee lijdensdruk te kunnen weghalen gaat mijn bevatting te boven, kun je toelichten op welke manier dit mogelijk is
[..]

Nou, ik heb zelf gemerkt (en ik proef dat ook in de manier waarop ze met die jongen omgaan) dat psychologen je probleem /je gedrag heel graag willen verklaren. Dat je starre denken logisch is, want het komt voort uit je autisme. En iets wat je kan plaatsen, kan je dan ook leren accepteren en zo de lijdensdruk verminderen.
Ik zie ook wel bij 'echte autisten' dat het inderdaad opluchting geeft om jezelf te snappen, maar als je geen autisme hebt, maar alleen star denkt, dan is labelen niet de oplossing.

quote:

Gewoon gedragstherapie. Het ongewenste gedrag in kaart brengen, verbeterplan maken en eraan beginnen. Niet zo diepzinnig als dieptepsychologie maar het is gezien de tijdsdruk wat de meeste psychologen toch al toepassen. Het voordeel is dat de client zichzelf helpt door middel van een concreet stappenplan. Uiteindelijk is het dan gewoon een kwestie van slechte gewoontes afleren, net zoals mensen van verslavingen af komen. Dat iemand minstens een half jaar stil moet staan in zijn of haar ontwikkeling zodat diegene daarna leert om te gaan met het feit dat diegene vanaf de geboorte al anders zou zijn als "normale" mensen waar toch niets aan te doen is, lijkt me daarbij compleet overbodig. Zelfde geldt voor ADHD. Concentratieproblemen in kaart brengen, herconditioneren, klaar. Diagnoses worden nu gebruikt om zorg te vergoeden, voor medicijnen of uitkeringen. Anders krijgt men dat niet. Maar als de zorg gewoon efficienter en goedkoper was dan was het ook niet zo duur dat de verzekering het uberhaupt moet vergoeden, misschien medicijnen voor echt zware gevallen uitgezonderd.

Oef, dat vind ik echt heel erg. Dat zou mij reduceren tot een lastenpost,die je het beste zelfhulptools in handen kan geven, zo van : red je er maar mee. Alsof je een tafel wilt maken, en een docent houtbewerking geeft je een boekje, een hamer en een zaag, met de boodschap : kijk, zo lukt het wel, toch? Echt niet, want ik weet niet eens wat voor tafel ik wil. Help me even op weg...
Zo met mensen omgaan vind ik echt goedkoop en mensonwaardig. Het reduceert je als mens, en dan doe je iemand echt tekort. Zeker als je ook nog de indruk wekt dat het wel menswaardig is en dat het aan jezelf ligt als je dat niet zo voelt. Bah

quote:

Op maandag 11 november 2019 21:05 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Dit dus, alleen heb ik dit met werk en andere gelegenheden. Maar heb ik dit alleen bij de GGZ. En hier wordt het al moeilijk. Want wat is er precies met mij aan de hand? Ik heb in mijn reactie (s) een voorbeeld gegeven over een laptop. Die laptop ben ik.

Ik lees je post over de laptop nu voor de vierde keer, en zie nu pas dat ik hem de eerste drie keer te vluchtig en vooringenomen heb gelezen. Snap nu wat je bedoelt.

Nogmaals : psychotherapie (de klassieke). Dat is voor zover ik weet, en in mijn ogen, de enige therapievorm die jou de laptop laat zijn die je bent. Die heeft geen drang je te willen veranderen, hooguit je probeert te laten vertellen hoe het voor jou is om zo'n laptop met dat besturingssysteem te zijn. Kan enorm bevrijdend zijn om het daarover te hebben.
En psychotherapie is ook: wat vind je zo weerzinwekkend aan de laptop met het ene besturingssysteem? Of: wat vind je weerzinwekkend aan je eigen besturingssysteem? Kijk, en dan heb je een gesprek.

[ Bericht 9% gewijzigd door Postbus100 op 11-11-2019 23:54:09 ]

quote:

Op dinsdag 12 november 2019 02:02 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Geen idee, ik geef een foutmelding, de precieze beschrijving en ik vraag wat ik hier aan kan doen.

En dan vraagt psychotherapie naar een concrete situatie waarin je op deze manier vastliep. (en dan kan je stage noemen, maar misschien popt er ook wel ineens een heel ander voorbeeld op wat je bezig heeft gehouden.) (je hoeft hier geen antwoord op te geven hoor)

Dit soort vragen, om je een beeld te geven. Lijkt je het wat?

[ Bericht 1% gewijzigd door Postbus100 op 12-11-2019 09:00:46 ]

quote:

Op maandag 11 november 2019 01:00 schreef Postbus100 het volgende:

anderhalf jaar...

Nog erger... Choquerend bijna

quote:

Nou, ik heb zelf gemerkt (en ik proef dat ook in de manier waarop ze met die jongen omgaan) dat psychologen je probleem /je gedrag heel graag willen verklaren. Dat je starre denken logisch is, want het komt voort uit je autisme. En iets wat je kan plaatsen, kan je dan ook leren accepteren en zo de lijdensdruk verminderen.
Ik zie ook wel bij 'echte autisten' dat het inderdaad opluchting geeft om jezelf te snappen, maar als je geen autisme hebt, maar alleen star denkt, dan is labelen niet de oplossing.

Hoe snap je jezelf dan als je autisme hebt gekregen als label, als psychiaters/psychologen niet weten hoe het is ontstaan of hoe het aan te tonen is buiten hun subjectieve oordeel om?

quote:

Oef, dat vind ik echt heel erg. Dat zou mij reduceren tot een lastenpost,die je het beste zelfhulptools in handen kan geven, zo van : red je er maar mee. Alsof je een tafel wilt maken, en een docent houtbewerking geeft je een boekje, een hamer en een zaag, met de boodschap : kijk, zo lukt het wel, toch? Echt niet, want ik weet niet eens wat voor tafel ik wil. Help me even op weg...
Zo met mensen omgaan vind ik echt goedkoop en mensonwaardig. Het reduceert je als mens, en dan doe je iemand echt tekort. Zeker als je ook nog de indruk wekt dat het wel menswaardig is en dat het aan jezelf ligt als je dat niet zo voelt. Bah

Je wilt niet zelfredzaam zijn? Je wilt liever je hele leven van anderen afhankelijk blijven? Dat vind ik juist mensonterend, mensen die afhankelijk worden gemaakt van anderen. Maar goed, iedereen denkt daar weer anders over alleen het is niet zo dat als je zelfhulpboeken leest je niet op weg wordt geholpen. In zelfhulpboeken wordt juist een interieur stylings catalogus laten zien. Je leest verhalen over hoe andere mensen hun problemen met de behandelde methodes hebben aangepakt, en dan kun jij zelf kiezen welke of op welke manier je die gebruikt, hoewel het wel erg volgens een bepaalde richtlijn moet wil je er zeker van zijn dat je evenveel succes hebt als die anderen. Maar goed dat is hetzelfde als dat het ook niet opschiet als je een tafel wilt maken van beton met poten van piepschuim of met 1 poot aan een kant of zo. Je krijgt ideeen van wat je zou moeten willen wat door ervaring van anderen tot een goed resultaat heeft geleidt.

quote:

Op maandag 11 november 2019 23:45 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Ik lees je post over de laptop nu voor de vierde keer, en zie nu pas dat ik hem de eerste drie keer te vluchtig en vooringenomen heb gelezen. Snap nu wat je bedoelt.

Nogmaals : psychotherapie (de klassieke). Dat is voor zover ik weet, en in mijn ogen, de enige therapievorm die jou de laptop laat zijn die je bent. Die heeft geen drang je te willen veranderen, hooguit je probeert te laten vertellen hoe het voor jou is om zo'n laptop met dat besturingssysteem te zijn. Kan enorm bevrijdend zijn om het daarover te hebben.
En psychotherapie is ook: wat vind je zo weerzinwekkend aan de laptop met het ene besturingssysteem? Of: wat vind je weerzinwekkend aan je eigen besturingssysteem? Kijk, en dan heb je een gesprek.

Het lijkt wel alsof juist dit niet meer geboden wordt in de markt of zoiets.

Het is ook gewoon echt vervelend. Je weet eigenlijk wel wat je zoekt, maar de markt vertikt het gewoon je dat te bieden. De ggz-markt geeft je: 1. diagnosedwang, 1.b. perverse regelvorm dwang, om maar aan beaurocratische arbitraire maatstaven te voldoen en ten tweede om maar aan arbitraire verzekeringseisen te doen (beide zouden niet het doel moeten zijn van HULPVERLENING; het is toch hulpverlening en geen hoog-punten-scoren-op-bureaucratie-en-winst-en-conscientieusheid-verlening? )2. onpersoonlijke protocollaire 3. medicatie pushing 4. strenge focus op evidence-based "oplossingsgerichte" CBT e.a.

Maar wacht eens even... 1. Mensen zijn toch complex en stijgen toch bovenuit zo'n arbitraire mal 2. Het idee dat je protocollair iemand kan behandelen doet toch geen eer aan de complexiteit en contextualiteit van de menselijke conditie 3. Waarom zou je een probleem met een medicatiepleister beplakken als je ook gewoon de grondoorzaak kan benaderen 4. Waarom moet je je verkapte neoliberale prestatieideologie zelfs tot in de therapiebanken voortzetten wanneer het juist de uitwassen is van deze naarkapitalistische conditionering die in eerste instantie het meeste leid tot de psychologische problematiek in the first place?

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 02:14 schreef hoelaatass het volgende:

[..]

Het lijkt wel alsof juist dit niet meer geboden wordt in de markt of zoiets.

Dan zoek je niet goed . Het is er zeker wel maar je moet goed zoeken /rondvragen. En het wordt inderdaad behoorlijk ontmoedigd voor de doorsnee patiënt (poh-ggz verwijst daar niet op voorhand naar toe.) maar dat wil niet zeggen dat het er niet is.

Er zijn hulpverleners met een bepaalde beroepseer die graag patiënten willen helpen, maar niks op hebben met het protocollair behandelen. Die hun eigen praktijk hebben en daar naar eer en geweten hun patiënten behandelen. Een enkeling nog onder contract met (sommige) verzekeraars, anderen contractloos. (Google : Contractvrijepsycholoog.nl /contractvrije psychotherapeut). Wel goed uitzoeken met wie je in zee stapt

Oja, en dan ook een geschikte zorgverzekering afsluiten (dit is de tijd...)

Maar, nogmaals, het is je eigen, persoonlijke zoektocht naar wat je zelf wilt en prettig vindt. Dat kan niemand voor je invullen, dat zal je zelf moeten uitzoeken.

[ Bericht 17% gewijzigd door Postbus100 op 16-11-2019 06:17:21 ]

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 13:27 schreef Coolblack het volgende:
Wat is een geschikte zorgverzekering?

Ik heb zelf Stad Holland. Niet goedkoop, maar er wordt wel veel vergoed

Het is de moeite waard om je daar vooral ook zelf in te verdiepen, want er zitten nogal wat haken en ogen aan.

Maar vergeet ook vooral niet om bij het belangrijkste te beginnen: wat wil je qua zorg? En dan kan je dan een passende verzekering erbij vinden.

Ik merk dat je veel buiten jezelf plaatst. Je zegt bijvoorbeeld zojuist dat je problemen hebt met je collega's. Zoals jij dat neerzet, komt het op mij over dat je de problemen bij je collega's plaatst.

Het gaat er niet om wie de schuld moet krijgen. Het gaat er ook niet om wie het wel of niet goed doet. Het gaat erom dat je begrijpt wat er in het contact gebeurt. Als jij altijd met veel mensen conflicten krijgt, dan is er dus iets bij jezelf wat een blokkade vormt in het contact.

Door de schuld/verantwoordelijkheid bij anderen te leggen, bereik je niks. Die mensen kan je niet veranderen. Je bereikt met zo'n instelling alleen maar dat je nog meer conflicten krijgt, dat je je eenzamer gaat voelen en dat je je achterdochtiger en machtelozer gaat voelen.

Ik weet zelf hoe verdomd moeilijk het is als je worstelt met jezelf, keer op keer tegen dezelfde problemen aanloopt en het idee hebben dat je compleet gefaald hebt in het leven. Het is fucking moeilijk om uit zo'n patroon te komen ... maar wel mogelijk! Maar dat kan alleen als je de kracht in jezelf gaat zien en gaat toepassen.

quote:

Op zondag 17 november 2019 00:49 schreef Coolblack het volgende:
Het gaat vooral om werk, want ik wil geld verdienen.

Nou, dan is het toch duidelijk? Dan heb je geen bijzondere zorgverzekeraar nodig. Jij vroeg er zelf naar.

quote:

Op zaterdag 16 november 2019 06:08 schreef Postbus100 het volgende:

[..]

Dan zoek je niet goed . Het is er zeker wel maar je moet goed zoeken /rondvragen. En het wordt inderdaad behoorlijk ontmoedigd voor de doorsnee patiënt (poh-ggz verwijst daar niet op voorhand naar toe.) maar dat wil niet zeggen dat het er niet is.

Er zijn hulpverleners met een bepaalde beroepseer die graag patiënten willen helpen, maar niks op hebben met het protocollair behandelen. Die hun eigen praktijk hebben en daar naar eer en geweten hun patiënten behandelen. Een enkeling nog onder contract met (sommige) verzekeraars, anderen contractloos. (Google : Contractvrijepsycholoog.nl /contractvrije psychotherapeut). Wel goed uitzoeken met wie je in zee stapt

Oja, en dan ook een geschikte zorgverzekering afsluiten (dit is de tijd...)

Maar, nogmaals, het is je eigen, persoonlijke zoektocht naar wat je zelf wilt en prettig vindt. Dat kan niemand voor je invullen, dat zal je zelf moeten uitzoeken.

Dat klinkt nog best wel goed hoor! En inderdaad, nu is het moment om een royalere zorgverzekering af te sluiten m.b.t. verzekeringen.

Maar.. ik vind het narratief van persoonlijke zoektocht nog steeds wel lastig. Natuurlijk, het individu is uniek en dus is een passende therapie o.i.d. uniek. Dat klopt. Maar voor mij (als meer autistisch geneigd persoon), ik werk graag gewoon op basis van concrete helderheid en structuren. Voor mij idealiter zou ik gewoon een lijst krijgen van alle bestaande therapievormen en die stuk voor stuk (kort) onderzoeken en dan een indruk opmaken van wat ik denk dat ik nodig heb.

Dus: (top-down), bij wijze van spreken je mag kiezen uit psychotherapie of emdr of psychodynamische therapie of muziektherapie of paardenaaientherapie of cognitieve gedragstherapie of pillenslikkentherapie of groepstherapie of sporttherapie of x of y of z. Vertel mij gewoon wat er word aangeboden in de markt en dan kan ik daar uit kiezen.

In plaats daarvan, en ik denk dat Cool daar ook onder valt, mag je met een blinddoek om geduwd worden in een ambigue en ondoorzichtige markt vol met systemen, doorverwijzingen en protocollen. En dan wil je denken... dit zijn de experts, dus gun ik ze maar het voordeel van de twijfel. Maar de keuze ligt dus helemaal niet bij de 'consument'. Nee... jij mag je als consumer aanmelden, dan behoorlijk lang wachten, en daarna heb je niets te kiezen in wat je gegeven. word.

quote:

Op zondag 17 november 2019 02:55 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik merk dat je veel buiten jezelf plaatst. Je zegt bijvoorbeeld zojuist dat je problemen hebt met je collega's. Zoals jij dat neerzet, komt het op mij over dat je de problemen bij je collega's plaatst.

Het gaat er niet om wie de schuld moet krijgen. Het gaat er ook niet om wie het wel of niet goed doet. Het gaat erom dat je begrijpt wat er in het contact gebeurt. Als jij altijd met veel mensen conflicten krijgt, dan is er dus iets bij jezelf wat een blokkade vormt in het contact.

Door de schuld/verantwoordelijkheid bij anderen te leggen, bereik je niks. Die mensen kan je niet veranderen. Je bereikt met zo'n instelling alleen maar dat je nog meer conflicten krijgt, dat je je eenzamer gaat voelen en dat je je achterdochtiger en machtelozer gaat voelen.

Ik weet zelf hoe verdomd moeilijk het is als je worstelt met jezelf, keer op keer tegen dezelfde problemen aanloopt en het idee hebben dat je compleet gefaald hebt in het leven. Het is fucking moeilijk om uit zo'n patroon te komen ... maar wel mogelijk! Maar dat kan alleen als je de kracht in jezelf gaat zien en gaat toepassen.

De kern van hoe ik mijn levensloop als ASS'er heb ervaren, is een gevoel van fundamenteel ik vs de normale mensen, een eenzijdige eis van sociale aanpassing, een groot gebrek aan simpelweg begrip (want empathie ervaren voor een neurodivergent persoon is erg moeilijk voor een neurotypisch persoon) en een baseline van dat sociaal contact altijd energie kost omdat je om je medemens tegemoet te komen je autisme moet maskeren en acteren alsof je normaal bent.

Ik denk dat heel veel mensen gewoon echt niet snappen wat het betekend om in het autisme spectrum stoornis te vallen als zijnde Hoog Functionerend Autisme (HFA)/PDDNOS/Asperger. Er is overigens vaak wel comorbiditeit (overlap) met Hoogsensitiviteit of Hoogbegaafdheid. Dat alles kun je gewoon onder de noemer neurodivergentie verkappen, d.w.z. gewoon afwijkend van normatief (neurotypisch) door het leven gaan.

De ironie wil dat hoog functionerende autisten het zelf ook niet weten waarom ze zo anders zijn. Anders zouden ze niet zo vaak pas op veel latere leeftijd er achter zijn gekomen. Geen enkele autist is ook echt hetzelfde, maar de challenges waar je mee dealt zijn wel redelijk uniform.

Namelijk: op fundamenteel niveau, mag jij niet zijn zoals je bent. Jij mag niet jezelf zijn. Jij mag niet denken zoals je denkt. Jij mag niet oprecht jezelf zijn, want de kosten die je daarvan zou ervaren zijn te groot. Omdat 98% van je omgeving gewoon niet is zoals jij bent, niet denkt zoals jij denkt, mag jij je altijd aanpassen, terwijl de andere partijd dat voor geen enkele milimeter hoeft terug te doen. Jij bent een minderheid. Dus aanpassen maar.

Ik denk soms zelfs dat een autist zijn misschien zelfs zwaarder is dan discriminatie of racisme. Als je gediscrimineert word heb je namelijk ten minste nog je eigen groep om op terug te vallen. Als autist heb je niet eens dat. Je bent simpelweg fundamenteel benadeelt puur omdat de meeste mensen om je heen niet zijn zoals jij. Het is ook niet zo gek dat veel autisten daarom goed kunnen meeleven met andere minderheden ook al zijn ze zelf misschien man/blank/welvarend.

Kijk, als je als autist gewoon lekker alleen mag zijn en je eigen ding kan doen, dan is het verder nog redelijk prima. Pas wanneer je met andere mensen te maken krijgt, dan begint de ellende. Werk draait namelijk helemaal niet om alleen maar het werk. (Elk werk is natuurlijk anders, maar om even een abstracte peiling te doen:) Werk draait naast de handelingen an sich, toch vaak voor minstens 50% gewoon om het 'sociale werk'; aardig zijn, aardig gevonden worden, op een lijn liggen, zelfde opvattingen hebben, baas tevreden stellen, sociaal doen, praten over waar over gepraten mag worden, geen faux pas' begaan, niet te detail gericht zijn, etc etc etc.

En op elk fucking vlak mag de autist zicht gewoon pertinent aanpassen. Je. Mag. Niet. Afwijken. Afwijken = afstraffing. En, natuurlijk, vanuit de perspectief van de neurotypische persoon is dat logisch, je wil eendracht en saamhorigheid en team en gezelligheid en cultuur. Maar meedenken met wat de autist wilt, of wat bij hem of haar past. Nee helaas mensen, dat zit er niet in.

Dus als HFA mag je naast je fulltime werk, ook een extra part-time job erbij nemen als ofwel acteur, ofwel als pariah. Dat zijn je twee opties als buitenstaander. Nep doen alsof je een van hun bent, of uitgesloten worden.

quote:

Op zondag 17 november 2019 04:13 schreef Coolblack het volgende:

[..]

Who the fuck zei dat ik mij niet aanpas?
Ik heb dat allang gedaan, elke keer opnieuw, maar dat geloof jij toch niet niet een het punt is dat ik op ben. Nog maar een keer dan.............

Ik denk helemaal niet dat jij niet je best doet en je laks opstelt naar de hulpverlener in de veronderstelling dat die het voor jou gaat oplossen. Ik merk aan dit topic al dat jij juist heel erg je best doet, maar teleurgesteld bent omdat jij het idee hebt dat het de hulpverleners zijn die laks zijn.

Ik heb zelf heel wat jaren in een vergelijkbare situatie gezeten, dus ik weet hoe frustrerend het is en hoe machteloos en ongelukkig je je erbij voelt.

Dat bedoel ik nou met "de situatie buiten jezelf plaatsen". Jouw geluk hangt voor jouw idee af van de hulpverleners. Stel dat het zo is dat alle psychologen, psychiaters en hulpverleners van de GGZ jou niet kunnen helpen, dan ben je gedoemd. Heb ik het correct dat jij die angst hebt?

Ook al gaat het leven nu niet zoals jij dat liever had gewild en kan je je niet voorstellen dat jij hier op eigen kracht kan uitkomen zonder hulp van anderen - die kracht zit wel in jou. Je weet alleen nog niet goed waar die kracht zit en hoe je het kan toepassen om je leven gelukkiger te maken.

Die vergelijking die jij maakt met een laptop ... het klopt wel dat de GGZ hun diensten aanbiedt onder het mom van "Als jij er zelf niet uitkomt, dan kunnen wij je erbij helpen". Maar psychische problemen zijn niet zo concreet als mankementen aan een laptop.

Ik begrijp best dat je jouw problemen zo helder en concreet mogelijk wilt maken voor jezelf en verlangt dat iemand jou oplossingen daarvoor aanreikt die net zo concreet en helder zijn. Zo werkt het helaas niet ... voor niemand niet.

Het betekent niet dat je er alleen voor hoeft te staan. Net zoals in dit topic heb jij een hulpvraag, mensen reageren daarop en met een beetje geluk kan je adviezen opdoen die jou meer inzicht kunnen geven of voel je je gesteund, waardoor je je weer wat sterker voelt. Maar uiteindelijk is het aan jou om er iets mee te doen. Dat is ergens maar goed ook, want als het aan een ander zou zijn, dan bepaalt die ander daarmee hoe je leeft.

Als je op zoek bent naar hulp, denk ik dat je moet beginnen met voor jezelf helder krijgen waar je precies hulp voor wilt hebben. Wat zijn de dingen die je veranderd wilt hebben in je leven? Wil je meer sociale contacten? Wil je dat het sociale contact soepeler verloopt? Wil je maatschappelijk meer succes en zoek je hulp voor beroepskeuze of wil je ondersteuning voor een opleiding?

En heb geduld. Het gaat niet allemaal in één keer.