Een vriend van mij, gaat vaak over mijn grenzen heen. Ik neem mezelf steeds voor om mijn grenzen beter te bewaken, maar hij gaat ook steeds genuanceerder te werk. Uiteindelijk draait hij het zo dat ik ''gewoon niet zo moeilijk moet doen''. Op mijn beurt heb ik het idee dat hij mij een beetje gebruikt voor de uitvoering van zijn eigen plannetjes..
Het is namelijk zo dat die vriend en ik nog wat gemeenschappelijke vrienden hebben. Daarnaast hebben we elk onze eigen vriendenkring. Hij wil mij ook altijd ''meeslepen'' als hij met zijn eigen vriendenkring heeft afgesproken. Ik denk omdat hij hen niet zo heel vaak meer spreekt, en mij dan wel eens soort ''veilige'' haven vindt om mee te nemen (om mee heen- en weer te reizen etc.)
Ik vind die vrienden van hem opzich prima lui, maar ik heb er zelf verder niet zo veel mee. Ik deel ook niet de geschiedenis die zij wel met elkaar delen, en val daardoor qua gesprek een beetje buiten de boot vaak. Ook heb ik simpelweg niet heel veel interesse in hen, het is net zoiets als dat je opeens met je collega's staat te borrelen : het moet en het is op zich niet ongezellig, maar je staat liever met je eigen maten.
Nu weet die vriend dat ik daar niet zo veel behoefte aan heb om met zijn vrienden te chillen, dus als hij daar duidelijk over is, dat ik zeg ''Ah oke, nou ik maak wel andere plannen''.
Maar omdat hij mij toch mee wil hebben, doet hij de situatie vaak anders voor dan deze uiteindelijk blijkt te zijn. Eerst deed hij dat vrij rigoureus. Dan zei hij : ''Doen we een BBQ'tje bij mij in de tuin en pietje, henkie en keesie (gezamenlijke vrienden) zijn er ook''. Vervolgens stapte ik 8 km op de fiets, kwam ik bij hem aan, bleek de BBQ opeens bij een kerel thuis te zijn die ik nauwelijks ken.
Daar heb ik toen iets van gezegd, en toen hij het nog een keer flikte heb ik gewoon rechtsomkeert gemaakt. Niet zozeer omdat ik het echt vreselijk vond om met die andere mensen een biertje te drinken, maar om een statement te maken dat hij mij niet onder ''valse'' voorwendselen ergens heen moet lokken, terwijl hij al lang weet dat er een heel ander plannetje klaar ligt.
Inmiddels gebruikt hij een andere tactiek, en dat is namelijk dat hij voorstelt om iets te gaan doen, maar naar mate het dichterbij komt, veranderen er steeds meer kleine details aan het initiele plan. Bij de eerste wijziging denk ik nog ''hmm ok'', bij de tweede al iets meer ''dit is niet helemaal wat we afgesproken hadden'' en bij de derde wijziging is het hele initiele plan verdwenen en gaan we totaal iets anders doen.
Recent voorbeeld is bijvoorbeeld dit:
1. Ik krijg een berichtje of we eind van de middag een borrel gaan doen bij onze stam kroeg en daarna uiteten, met nog een gemeenschappelijke vriend erbij. En zeg : ja goed plan;
2. Twee dagen later krijg ik een berichtje dat een van zijn vrienden (die daar in de buurt woont) een nieuw huis heeft gekocht, en dat we heel even langs gaan om daar te kijken. Nou oke prima, die gast wil even zijn nieuwe huis laten zien;
3. Een uur van tevoren blijkt dat die maat van hem (dus niet van mij) ook een schaal lasagna heeft gemaakt en dat we dus bij die maat blijven eten, fifa spelen, en dan uiteindelijk rond een uur of 23:00 de stad in gaan om dan in een totaal andere club uit te gaan.
Toen ik dat hoorde, zegde ik af. Immers besefte ik mij weer : ik ben er weer ingeluisd, het plan dat aanvankelijk door hem was geschetst is weer compleet veranderd. Hartstikke aardig van die kerel dat hij lasagna maakt hoor, maar ik zit dan dus vanavond te eten bij een kerel die ik nauwelijks ken, die gemeenschappelijke vriend die zou komen komt helemaal niet, ik heb hier gewoon geen behoefte aan.
In zijn ogen ben ik een party pooper en is het onaardig tegenover die vriend van hem die helemaal al inkopen heeft gedaan. In mijn ogen word ik weer op een slinkse wijze meegetrokken in een plannetje waar ik niet op zit te wachten.
Wat vinden jullie nou ? Ben ik een zeikerd en moet ik gewoon een beetje gezellig doen en mee gaan, of heb ik hier een punt?