abonnement bol.com Unibet Coolblue
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 12:19:50 #1
108371 sinterklaaskapoentje
Wie komt er alle jaren...
pi_189394965
Een belangrijke reden om een album waardevol te vinden wat ik nu maar even ´replaywaarde´ noem. Er zijn best wat albums die van mij een 4/5 of zelfs een 5/5 krijgen, maar die ik desondanks nooit meer op zet.

Ik luisterde zojuist Kid A van Radiohead, jaren niet gehoord, weer eens opgezet en ik wist gelijk waarom die al zo lang in de kast verstoft. Hij biedt mij niets nieuws. Ik check mijn score die ik hem ooit gegeven heb: 5/5. Ja, goed album, maar niks verrast mij meer. De nummers doen me niet veel meer. Ik ken alles. Ik heb hem als het ware uitgeluisterd.

Nog wat voorbeelden van artiesten waarvan ik de muziek geweldig vind, maar waarvan ik eigenlijk alles uitgeluisterd heb: Muse (al na 5 luisterbeurten per goed album), Daft Punk (idem, behalve bij het nummer One More Time, die op een of andere manier weer tijdloos is voor mij persoonlijk), sommige David Bowie-albums, jaren 80 Metallica, alles van Air en The Clash en bijna alles van Radiohead. Helaas ook sommige albums van Pink Floyd. En Bob Marley, man man, ik kan NIKS meer van die vent aanhoren. En The Cure, oh man, The Cure. Ik heb bijna alle albums op vinyl en ik zet er nooit meer een op. Geweldige band maar alles is uitgeluisterd!

Eigenlijk is het best raar. Het is een persoonlijk ding. Want waarom raak ik dezelfde albums van Doe Maar, Wu Tang Clan, en Genesis NOOIT zat, maar ben ik met Muse al na een paar luisterbeurten klaar?

De complexiteit van de muziek ligt het niet aan. De hits van Michael Jackson blijven voor mij na oneindig veel luisterbeurten niet vervelen. The Beatles doen hetzelfde, terwijl ik precies weet wat gaat komen.

Aan de andere kant: Veel 'complexere' muziek geef ik juist hoge beoordelingen omdat ik bij elke luisterbeurt weer iets nieuws ontdek. Dat is juist een van de redenen om een 5/5 uit te delen aan bijna al het werk van mijn favoriete band Rolo Tomassi, chaotische mathcore, maar ook weer melodisch. Er gebeurt zo veel in 50 minuten dat ook na de 15e luisterbeurt niet precies weet wat er nu weer gaat komen. Zelfde geldt voor breakcore van Venetian Snares, de gekkere albums van Aphex Twin. Enz.

Ik vind het eigenlijk jammer. Want veel van de albums in de categorie 'uitgeluisterd' vind ik nog steeds meesterwerkjes. Dark Side of the Moon is één van de beste albums ooit, die ik nooit meer kan luisteren als bij de eerste x luisterbeurten. Het is een soort nostalgie wat overblijft. Ik ga de beoordelingen dan ook niet zo snel verlagen, hoogstens met 0.5 of 1 punt wegens een kleine replaywaarde.

Enfin: ik vraag me af of dit herkenbaar is?
Is het wel eerlijk om muzikaal gezien geniale albums te downvoten wegens lage replaywaarde. Welke goeie artiesten ben jij helemaal zat?
:')
pi_189395035
Paar albums die ik vaak luister
Pearl Jam- ten , system of a down steal this album, Linkin park -Meteora en nog wel meer.
Maar veel muziek is leuk voor even maar daarna zakt dat weg. Heeft ook te maken hoe je je voelt.
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 12:36:04 #3
108371 sinterklaaskapoentje
Wie komt er alle jaren...
pi_189395103
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 12:27 schreef Tailless het volgende:
Pearl Jam- ten , system of a down steal this album, Linkin park -Meteora en nog wel meer.

System of a Down en Linkin Park vallen in mijn lijst 'uitgeluisterd'... Ik was fan toen ik 13-16 jaar was maar daarna was ik echt wel klaar met al hun werk. Nogmaals, niet slecht... maaar.
:')
pi_189395184
quote:
11s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 12:36 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

[..]

System of a Down en Linkin Park vallen in mijn lijst 'uitgeluisterd'... Ik was fan toen ik 13-16 jaar was maar daarna was ik echt wel klaar met al hun werk. Nogmaals, niet slecht... maaar.
Nouja zijn bands die ik soms 3 jaar niet luister en dan toch weer eens aanzet
pi_189395264
Ik zal Bowie nooit zat raken, ondanks dat ik het al 30 jaar dagelijks hoor, maar the Doors heb ik wel stukgeluisterd, ken ieder album van voor naar achter, heb als puber de teksten kapot geanalyseerd, en nu is het klaar.

Ik herken het euvel zeker wel, maar de ‘replayability’ van een album zie ik niet los van mijn smaak. Ik denk dat dat gewoon heel persoonlijk is. Ik luister ook bijna nooit meer de Beatles, ondanks dat de band als één van mijn favorieten beschouw. The Cure, wat je al noemde, kan ik juist altijd luisteren, ondanks dat er geen verrassingen meer in zitten.

Pink Floyd heb ik voor mezelf verneukt, evenals White Stripes. Die muziek ben ik als gimmicky gaan ervaren, en dat ligt toch echt aan mezelf, lijkt me. :P

[ Bericht 0% gewijzigd door Marsenal op 12-10-2019 13:06:22 ]
-nee-
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 13:12:56 #6
44745 Ixnay
On The Hombre
pi_189395379
Goed topic. Ik over-analyseer ook graag albums.

Wel opvallend dat de artiesten van TS heel verschillend zijn, maar allemaal 1 ding gemeen hebben: Grote platenlabels en $$$.

Zelf ga ik graag van het mainstream padje af en dan kom je artiesten tegen die minder bezig zijn met wat het platenlabel wil en hun creatieve vrijheid hun gang laten gaan.

Als je de liefhebbers van dit soort artiesten vraagt wat het beste album is van hun per artiest, noemen ze vaak een van de eerdere albums, of het doorbraak album. Ofwel voordat het door het grote publiek bekend werd en dus ook voordat het als melkkoe door de platenlabels gebruikt werd.

Ik zeg niet dat ik anti grote artiesten ben. Zelf heb ik ook Nevermind en The Black Parade in mijn top 25 staan. Maar ik vind verkoopstatistieken niet altijd een voorwaarde voor goede muziek.
pi_189395530
Vanwege dit gevoel heb ik een jaar of tien geleden besloten sommige albums jaren niet te luisteren. Als je het dan eens opzet na 5 jaar klinkt het toch weer lekker fris.
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 14:56:52 #8
466913 Eightyone
Bejaarde millennial
pi_189396647
quote:
11s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 12:19 schreef sinterklaaskapoentje het volgende:

De complexiteit van de muziek ligt het niet aan. De hits van Michael Jackson blijven voor mij na oneindig veel luisterbeurten niet vervelen. The Beatles doen hetzelfde, terwijl ik precies weet wat gaat komen.

Dit zijn van die artiesten die (stiekem) vrij complexe muziek makkelijk laten klinken. Dat soort nummers blijken vaak blijvertjes.
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 15:03:13 #9
414990 Immerdebestebob
Frikandellenfetisjist
pi_189396711
Dire Straits is het eerste wat in mij op komt. Zou dat niet snel zelf meer opzetten. Alles lijkt op elkaar, het is te traag en dat gepingel gaat je tegen staan.
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 15:18:12 #10
108371 sinterklaaskapoentje
Wie komt er alle jaren...
pi_189396856
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 14:56 schreef Eightyone het volgende:

[..]

Dit zijn van die artiesten die (stiekem) vrij complexe muziek makkelijk laten klinken. Dat soort nummers blijken vaak blijvertjes.
Misschien wel ja. Ik ben helemaal geen technische luisteraar, niet-complex bedoel ik in dit geval dat ik precies weet wat gaat komen in het nummer.

quote:
1s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 13:28 schreef Quasimoto het volgende:
Vanwege dit gevoel heb ik een jaar of tien geleden besloten sommige albums jaren niet te luisteren. Als je het dan eens opzet na 5 jaar klinkt het toch weer lekker fris.
Dat hoopte ik dus bij Kid A, mijn favoriete album van Radiohead. Is misschien ook wel 5 jaar geleden maar is dus totaaal niet fris. ;(

quote:
1s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 13:12 schreef Ixnay het volgende:
Goed topic. Ik over-analyseer ook graag albums.

Wel opvallend dat de artiesten van TS heel verschillend zijn, maar allemaal 1 ding gemeen hebben: Grote platenlabels en $$$.

Zelf ga ik graag van het mainstream padje af en dan kom je artiesten tegen die minder bezig zijn met wat het platenlabel wil en hun creatieve vrijheid hun gang laten gaan.

Als je de liefhebbers van dit soort artiesten vraagt wat het beste album is van hun per artiest, noemen ze vaak een van de eerdere albums, of het doorbraak album. Ofwel voordat het door het grote publiek bekend werd en dus ook voordat het als melkkoe door de platenlabels gebruikt werd.

Ik zeg niet dat ik anti grote artiesten ben. Zelf heb ik ook Nevermind en The Black Parade in mijn top 25 staan. Maar ik vind verkoopstatistieken niet altijd een voorwaarde voor goede muziek.
Ik heb zomaar wat mainstream artiesten gepakt zodat iedereen ze herkent. Dat van die debuutalbums wat je zegt: Ik luisterde laatst Piper at the Gates of Dawn, de eerste van Pink Floyd en die trok ik dus wél heel goed. Het is ook mijn favoriet, terwijl hij juist heel anders is dan hun bekendste oeuvre (Wall, Animals, Dark Side enz). Zelfde heb ik (om maar ff iets minder mainstream te pakken) met Cradle of Filth. De eerste black metal albums blijven me boeien, latere werk luister ik niet meer.

Dus ja, dit zijn allemaal artiesten waar ik véél van heb geluisterd. Pink Floyd heb ik alle albums meerdere keren van geluisterd, heb ze op plaat. Ik had zo'n fase waar ik alles wilde luisteren en kopen maar da's al 10 jaar geleden. Die liggen in de kast en de laatste week zijn alleen de albums met Syd Barrett eruit gekomen.

Dan is de vraag of platenlabels en geld de oorzaak is van een lagere replaywaarde. Geen idee, maar ik betwijfel het. Er zijn ook zat artiesten waar het eerdere werk ruk is totdat ze bekend werden. En om bij Pink Floyd te blijven: Hun grootste albums (Wall, Animals enz) zijn eigenlijk helemaal niet zo mainstream. Misschien in de jaren 70? Piper at the Gates heeft juist nummers met een standaard model refrein, couplet en zo.

Wat denk ik ook meespeelt, alle muziek van deze grote artiesten uit de OP hoor je ook onvrijwillig. Bob Marley heb ik in geen jaren opgezet maar wel 1000x gehoord.

quote:
1s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 15:03 schreef Immerdebestebob het volgende:
Dire Straits is het eerste wat in mij op komt. Zou dat niet snel zelf meer opzetten. Alles lijkt op elkaar, het is te traag en dat gepingel gaat je tegen staan.
Dire Straits is mij nooit tegen gaan staan :D
Ik kan begrijpen dat je dat ervaart, maar ik ben hun muziek na veel jaren luisteren nog niet zat geraakt. Dat toont maar weer aan dat zoiets toch persoonlijk ligt.
:')
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 15:25:56 #11
163194 DrDarwin
Novio-magenta
pi_189396920
Een keer in het jaar:


Tip van Kate, 'This album was made to be played loud'.
Na al die jaren nog steeds niet uitgeluisterd.
pi_189396942
Héél persoonlijk idd. Ik ben Dire Straits na 2x al zat. David Bowie krijg ik niet gauw genoeg van maar dat is ook omdat mijn voorkeuren voor zijn albums nogal wisselen. Low heb ik echt in moeten komen en trek ik niet elk moment, maar vind ik bij vlagen weer heel boeiend.

The Cure heb ik het wel een beetje mee. Af en toe nog leuk maar dat komt niet vaak meer uit de kast.
Het sterkst heb ik het geloof ik met Type O Negative. Vroeger veel gedraaid maar was er op zeker moment echt wel een beetje klaar mee.
pi_189396965
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 15:25 schreef DrDarwin het volgende:

Tip van Kate, 'This album was made to be played loud'.
Na al die jaren nog steeds niet uitgeluisterd.
Dat heb ik met The Kick Inside. Al meer dan 30 jaar een van mijn favoriete albums.
  zaterdag 12 oktober 2019 @ 15:34:28 #14
163194 DrDarwin
Novio-magenta
pi_189397018
quote:
0s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 15:29 schreef DonnaNoble het volgende:

[..]

Dat heb ik met The Kick Inside. Al meer dan 30 jaar een van mijn favoriete albums.
The dreaming is echt briljant.
pi_189424759
quote:
1s.gif Op zaterdag 12 oktober 2019 15:03 schreef Immerdebestebob het volgende:
Dire Straits is het eerste wat in mij op komt. Zou dat niet snel zelf meer opzetten. Alles lijkt op elkaar, het is te traag en dat gepingel gaat je tegen staan.
Sultans of Swing was de beste met Brothers in Arms als goede tweede. De rest is plastic.

Knopfler solo en met name z'n album Privateering laten imho veel beter z'n capaciteiten horen.
  Moderator maandag 14 oktober 2019 @ 10:53:13 #16
27682 crew  Bosbeetle
terminaal verdwaald
pi_189426380
Ik denk dat dit gevoel me al snel de wat complexere kant van het muzikale spectrum heeft doen opzoeken. Kwam al snel uit bij bandjes als mr. bungle of mensen als john zorn, maar ook bijvoorbeeld zappa of beafheart. Nu heb je daar ook wel albums bij zitten die je uiteindelijk mee kunt zingen maar niet zo heel snel. En die blijven daarom dus ook verrassen.

Het de plaat uitgeluisterd hebben heb ik denk ik het meest met platen die ik zo rond mijn 18de geluisterd heb in een discman en compleet kapot heb gedraaid (en ik dus ook woordelijk mee kan zingen ) vele daarvan hebben voor mij de tand des tijds niet doorstaan en zet ik dus niet meer op. Aan de ene kant omdat mijn smaak veranderd is aan de andere kant omdat ik ze te goed ken.

De band die ik mee kan zingen maar toch nooit zat ben zal primus zijn.. op de een of andere manier hebben die de juiste lading cheeze bereikt zodat het altijd lekker blijft!
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
  maandag 14 oktober 2019 @ 15:04:43 #17
108371 sinterklaaskapoentje
Wie komt er alle jaren...
pi_189429826
quote:
2s.gif Op maandag 14 oktober 2019 10:53 schreef Bosbeetle het volgende:
Het de plaat uitgeluisterd hebben heb ik denk ik het meest met platen die ik zo rond mijn 18de geluisterd heb in een discman en compleet kapot heb gedraaid (en ik dus ook woordelijk mee kan zingen ) vele daarvan hebben voor mij de tand des tijds niet doorstaan en zet ik dus niet meer op. Aan de ene kant omdat mijn smaak veranderd is aan de andere kant omdat ik ze te goed ken.

Dit herken ik wel. Alles wat ik opnoem in de OP zijn artiesten die ik meer dan 10 jaar geleden ontdekt heb. Maar outdated zijn geen van hen. Geldt wel voor de bands waar ik fan van was in mijn 'alto' fase, limp bizkit, korn, system of a down, enz.

Tijd zal zeker een rol spelen, maar zeker niet bij iedereen. Kijk maar naar de lading boomers die zweren op jaren 70 muziek. De top 2000 zit vol met muziek die de gemiddelde 60-plusser statistisch gezien niet meer zou kunnen aanhoren.
:')
  maandag 14 oktober 2019 @ 16:58:46 #18
466913 Eightyone
Bejaarde millennial
pi_189431517
Er blijken dan ook veel millenials te zijn die op Bohemian Rhapsody en dergelijke stemmen. Dat komt lang niet alleen maar van babyboomers af.
pi_189435342
quote:
2s.gif Op maandag 14 oktober 2019 10:53 schreef Bosbeetle het volgende:
Ik denk dat dit gevoel me al snel de wat complexere kant van het muzikale spectrum heeft doen opzoeken. Kwam al snel uit bij bandjes als mr. bungle of mensen als john zorn, maar ook bijvoorbeeld zappa of beafheart. Nu heb je daar ook wel albums bij zitten die je uiteindelijk mee kunt zingen maar niet zo heel snel. En die blijven daarom dus ook verrassen.

Het de plaat uitgeluisterd hebben heb ik denk ik het meest met platen die ik zo rond mijn 18de geluisterd heb in een discman en compleet kapot heb gedraaid (en ik dus ook woordelijk mee kan zingen ) vele daarvan hebben voor mij de tand des tijds niet doorstaan en zet ik dus niet meer op. Aan de ene kant omdat mijn smaak veranderd is aan de andere kant omdat ik ze te goed ken.

De band die ik mee kan zingen maar toch nooit zat ben zal primus zijn.. op de een of andere manier hebben die de juiste lading cheeze bereikt zodat het altijd lekker blijft!
Zo heb ik één of twee keer naar Free Jazz van Coleman geluisterd en herkende de patronen die de muzikanten onderling aanstuurden. Je zag als t ware iets door die muziek heen zoals je in lijnen van bepaalde abstracte kunst heen ziet, een soort van onderling dialoog, een hevige preek of discussie. Maar je moest je aandacht erbij houden. Zoiets luister je een keer en dan heb je 't ervaren en ben je er klaar mee. Het is geen groeiplaat of iets comfortabels, maar wel steengoed.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')