Ben zelf over een periode van 9 jaar gelovig geworden. Nu zo'n 2,5 jaar geleden dat ik mijzelf als gelovig beschouw.
Heb een boek over de godsdienstpsychologie gelezen die hier overging. Kwam niet uit religieuze kring, maar er kon wel gesteld worden dat bidden hielp.
Het is een stukje contemplatie, je ordent door het gebed je gedachten en kunt zo een stap nemen uit de hectiek van alledag.
Verder is er ook sprake van het placebo-effect, doordat je van een positieve uitkomst uitgaat is dit ook een waarschijnlijkere uitkomst.
Verder is het ook belangrijk hoe je bidt. Bid je om dingen die onrealistisch zijn en niet uitkomen zoals: 'ik wil miljonair worden' en dit blijft keer op keer uit dan zal je teleurgesteld raken. Bid je omwille van Gods steun en berust je je in je lot, 'Heer, zorg dat ik vrede kan hebben wat u ook besluit. Of mijn grootmoeder nu komt te overlijden of niet', dan heeft het wel degelijk een positief effect.
Van belang bij het bidden is ook dat je daadwerkelijk gelooft.
Mensen die geloven worden gemiddeld ouder en zijn gemiddeld rijker. Heeft ook te maken doordat ze vaak uit religieuze overwegingen bijvoorbeeld stabielere gezinssituaties hebben met minder echtscheidingen, minder gokken, minder alcoholisme etc.
Enfin heb het boek al even niet meer gelezen, weet zelfs de naam van het boek niet meer. Maar het boek gaat dus uit van de seculiere wetenschappelijke visie op bidden. Bidden is ook een deel van het geloof, wat een andere weg is dan het zuiver wetenschappelijke. Vanuit het geloof meen ik dus ook dat er zaken zijn die ons toevallen, die buiten de waarschijnlijkheid gaan. Ik denk eigenlijk zelf dat bv. het christelijke geloof, nog meer uitgaat van de belofte dat het mogelijk is dat iets de plausibiliteit en ratio overstijgt, dan het concrete wat dit zou moeten zijn.