Derde affaire blijven of scheiden?

quote:

Op donderdag 3 oktober 2019 08:49 schreef Aneurism het volgende:
Wat verwacht je nu van ons? Je wilt zelf geen open relatie, stelt geen grenzen en als ze vreemd gaat is er geen consequentie. Tja, schouderklopje maar? Succes verder

Hij hoopt op een scenario waarbij hij kan vergeven en vergeten wat er is gebeurt, dat zij voortaan alleen nog thuis eet en ouwehoer en dat we hem hier wijsmaken dat dat een realistisch scenario is.

quote:

Op vrijdag 27 september 2019 15:05 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Letterlijk een ander persoon die de boel overnam bij haar(Ik herkende haar totaal niet terug en ze leek een totaal ander persoon). Dit is juist het stuk waarvan ze zegt dat ze het niet onder controle heeft.

Makkelijk zo, nooit verantwoording af hoeven leggen.

quote:

Op zaterdag 28 september 2019 12:57 schreef Halcon het volgende:

[..]

Psychische aandoening of niet. Aan TS om te kijken of hij daar mee om kan gaan of niet.

In feite is bijna alles een psychische aandoening of soort van. Ook (extreme) jaloezie, controledrang, losse handjes, e.d.

Dan kun je dat als excuus gebruiken om het maar te blijven accepteren of 'n keer de conclusie trekken dat het niks voor jou is. En dan stop je er dus mee.

Helemaal mee eens. Ik zou er mee stoppen als ik hem was.

Klinkt alsof ze haar ruiten zo wel aan het ingooien is als ze zo flipt om niets. Wat een entitlement bij haar zeg!

quote:

Op donderdag 26 september 2019 10:17 schreef Sneakie het volgende:

[..]

In de eerste twee keren is ze verliefd geworden op mijn beste vriend, de derde keer op iemand in de sportschool. De laatste twee keren is er geen sex bij komen kijken maar wel alle zaken die komen kijken bij een emotionele affaire (verzwijgen, verliefdheid aan beide kanten, verlangens).

Mischien heeft ze deze derde keer de sex maar verzwegen. Wat erg zeg al deze ontstabiele relaties met die Anita's. Sip word je ervan.

quote:

Op donderdag 3 oktober 2019 19:33 schreef Sneakie het volgende:

[..]

Dat werd vandaag ook wel duidelijk tijdens het gesprek met mijn eigen therapeut. Haar ziekte was geen excuus en vond dat ik echt aan mijzelf moet gaan denken. Ook mijn manier van omgaan en acceptatie van haar ziekte gaf mijn vrouw een vrij kaartje voor haar gedrag vond ze..

Klassiek dit. Omdraaien en de schuld bij jou neerleggen.

Herkenbare situatie

Kwam er een x aantal jaar geleden ook achter dat mijn vrouw vreemdging (met een vriend van mij). Nadat ik erachter kwam sloeg ze om als een blad aan een boom. Uiteindelijk doorgegaan maar toch gedacht - als ze dit heeft gedaan, was er dan niet meer? Na flink aandringen kwam het eruit, tot tweemaal eerder in onze relatie met twee verschillende mannen waaronder één ex.

Ik weet niet wat me toen bezielde maar na heel, heel, heel veel woede en verdriet toch besloten door te gaan. Ze gaf zelf nergens de schuld aan een stoornis, alleen aan zichzelf en heeft psychische hulp gezocht. Voor mij was dát de reden om alsnog door te gaan maar met name omdat ze heel veel spijt leek te hebben. Achteraf is het makkelijk praten. Ik ben nu nog steeds met haar, ben zelf ook nog een keer vreemdgegaan (en, wederom achteraf, vermoedelijk alleen om haar op dat vlak terug te pakken).

Tussen ons gaat het nu eerlijk gezegd erg goed en vormen we met z'n vieren een hecht gezin. En toch heb ik na al die jaren nog steeds veel moeite met het feit dat ze me zo te kakken heeft weten te zetten, meermaals; de persoon die je het meest vertrouwt. Om misschien wat gaten voor jou te vullen: ik vertrouw haar inmiddels weer volledig, maar dit is lang weggeweest. Ook heb ik mezelf voorgenomen dat als er ook maar één ding wijst op vreemdgaan in welke vorm dan ook ben ik per direct weg.

Ik bekijk het met name positief. Klinkt misschien suf maar door dit alles ben ik mentaal nog sterker dan ik al was. Ik kan het prima alleen rooien en weet dat als ik alleen zou zijn zo weer een andere vrouw zou kunnen vinden, daar ligt het niet aan.

Om het nog wat richting jouw ellende te praten want dit was meer een monoloog: als ik e.e.a. vergelijk zie ik deels herkenbaar gedrag maar deels ook niet. Mijn vrouw verweet mij niets en ging nadat ik erachter kwam direct hulp zoeken en toonde veel berouw. Als ze het (compleet) op mij had gereflecteerd had ik anders gereageerd. Er zijn redenen dat mensen vreemdgaan, maar als dit stelselmatig gebeurd is er meer aan de hand - met de persoon in kwestie - en zal alleen zij (of hij) daar iets mee moeten. Heb je daar geen vertrouwen in? Wegwezen.

Tip, overkoepelend: laat je niets wijsmaken en wees op dit moment de sterkste. Jij hebt de touwtjes in handen.

Ik weet inmiddels wel, niet alleen door mn eigen sores, dat vrouwen echt vaker vreemdgaan dan mannen en daarin nog een stuk geniepiger zijn ook. Ook dat vlak ben ik een stuk kritischer, deels cynischer, geworden. Zolang het nog niet helemaal verbitterd is valt het nog enigszins mee

quote:

Op donderdag 3 oktober 2019 12:47 schreef probeer het volgende:

[..]

Helemaal mee eens. Ik zou er mee stoppen als ik hem was.

Precies. Stoppen en verder gaan met je leven. Wie weet vindt 'ie iemand die wel beetje dezelfde moraal heeft als dat hij zelf heeft.

quote:

Op zaterdag 19 oktober 2019 00:28 schreef Departed het volgende:
Herkenbare situatie

Kwam er een x aantal jaar geleden ook achter dat mijn vrouw vreemdging (met een vriend van mij). Nadat ik erachter kwam sloeg ze om als een blad aan een boom. Uiteindelijk doorgegaan maar toch gedacht - als ze dit heeft gedaan, was er dan niet meer? Na flink aandringen kwam het eruit, tot tweemaal eerder in onze relatie met twee verschillende mannen waaronder één ex.

Ik weet niet wat me toen bezielde maar na heel, heel, heel veel woede en verdriet toch besloten door te gaan. Ze gaf zelf nergens de schuld aan een stoornis, alleen aan zichzelf en heeft psychische hulp gezocht. Voor mij was dát de reden om alsnog door te gaan maar met name omdat ze heel veel spijt leek te hebben. Achteraf is het makkelijk praten. Ik ben nu nog steeds met haar, ben zelf ook nog een keer vreemdgegaan (en, wederom achteraf, vermoedelijk alleen om haar op dat vlak terug te pakken).

Tussen ons gaat het nu eerlijk gezegd erg goed en vormen we met z'n vieren een hecht gezin. En toch heb ik na al die jaren nog steeds veel moeite met het feit dat ze me zo te kakken heeft weten te zetten, meermaals; de persoon die je het meest vertrouwt. Om misschien wat gaten voor jou te vullen: ik vertrouw haar inmiddels weer volledig, maar dit is lang weggeweest. Ook heb ik mezelf voorgenomen dat als er ook maar één ding wijst op vreemdgaan in welke vorm dan ook ben ik per direct weg.

Ik bekijk het met name positief. Klinkt misschien suf maar door dit alles ben ik mentaal nog sterker dan ik al was. Ik kan het prima alleen rooien en weet dat als ik alleen zou zijn zo weer een andere vrouw zou kunnen vinden, daar ligt het niet aan.

Om het nog wat richting jouw ellende te praten want dit was meer een monoloog: als ik e.e.a. vergelijk zie ik deels herkenbaar gedrag maar deels ook niet. Mijn vrouw verweet mij niets en ging nadat ik erachter kwam direct hulp zoeken en toonde veel berouw. Als ze het (compleet) op mij had gereflecteerd had ik anders gereageerd. Er zijn redenen dat mensen vreemdgaan, maar als dit stelselmatig gebeurd is er meer aan de hand - met de persoon in kwestie - en zal alleen zij (of hij) daar iets mee moeten. Heb je daar geen vertrouwen in? Wegwezen.

Tip, overkoepelend: laat je niets wijsmaken en wees op dit moment de sterkste. Jij hebt de touwtjes in handen.

Ik weet inmiddels wel, niet alleen door mn eigen sores, dat vrouwen echt vaker vreemdgaan dan mannen en daarin nog een stuk geniepiger zijn ook. Ook dat vlak ben ik een stuk kritischer, deels cynischer, geworden. Zolang het nog niet helemaal verbitterd is valt het nog enigszins mee

Wat gaat deze laatste keer vreemdgaan van haar (als ze dat doet) anders dan de voorgaande keren waardoor het nu wel een absoluut breekpunt is?

Jij houd jezelf voor de gek.

quote:

Op zaterdag 19 oktober 2019 00:28 schreef Departed het volgende:
Er zijn redenen dat mensen vreemdgaan, maar als dit stelselmatig gebeurd is er meer aan de hand - met de persoon in kwestie - en zal alleen zij (of hij) daar iets mee moeten. Heb je daar geen vertrouwen in? Wegwezen.

En dat van iemand die meermalen genaaid is door zijn vrouw sick

quote:

Op donderdag 26 september 2019 10:39 schreef Antaris het volgende:
Knap dat je het blijft volhouden.
Ik zou me vernederd voelen.

Ik ook, ik was bij de eerste keer al weg gegaan.

quote:

Op maandag 11 november 2019 10:46 schreef Craptacular het volgende:

[..]

Wat gaat deze laatste keer vreemdgaan van haar (als ze dat doet) anders dan de voorgaande keren waardoor het nu wel een absoluut breekpunt is?

Jij houd jezelf voor de gek.

Dat hangt een beetje van de oorzaak af. En of die is weggenomen. Als dat zo is kun je besluiten om door te gaan.

Voor hem heeft het gewerkt. Prima toch?

quote:

Op dinsdag 12 november 2019 07:38 schreef PzKpfw het volgende:

[..]

Ik ook, ik was bij de eerste keer al weg gegaan.

Dat is in veel gevallen ook de beste keuze.

quote:

Op maandag 11 november 2019 10:46 schreef Craptacular het volgende:
...
Wat gaat deze laatste keer vreemdgaan van haar (als ze dat doet) anders dan de voorgaande keren waardoor het nu wel een absoluut breekpunt is?
...

Ja, dat vraag ik mij ook wel af eigenlijk. En vreemdgaan om haar vermoedelijk "terug te pakken" is ook wel een klassiekertje die ik vaker hoor. Wie houdt dan wie voor de gek? Ik denk dat er ALTIJD wrok en woede blijft zitten wanneer er vreemd gegaan is. Wil je dat de rest van je leven zo'n relatie? Ik zou mooi passen, ongeacht of er kinderen in het spel zijn. Of juist misschien omdat er kinderen in het spel zijn passen voor zo'n relatie.

quote:

Op dinsdag 12 november 2019 08:40 schreef VEM2012 het volgende:

[..]

Dat hangt een beetje van de oorzaak af. En of die is weggenomen. Als dat zo is kun je besluiten om door te gaan.

Voor hem heeft het gewerkt. Prima toch?

Het werkt voor hem niet, want hij loopt hier te klagen.

De oorzaak is meer dan waarschijnlijk gewoon een combo van dat ze onbetrouwbaar is en niet zonder andere pik kan. Dat neem je niet zomaar weg.