NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Een heel erge grote hoofd.quote:Op woensdag 25 september 2019 13:45 schreef Butjekef het volgende:
[..]
Dat wil ik ook heel graag weten
Wier.quote:Op woensdag 25 september 2019 10:36 schreef Leandra het volgende:
Maar dat een moeder in Roemenië, wiens kind net vermoord is, het niet klakkeloos gelooft als haar verteld wordt dat de moordenaar van haar kind dood is, dat is raar?
In Roemenië is er weinig vertrouwen in de politie. Niet zo gek, de politie is daar zo corrupt als de pest.quote:
[..]
Waarom zou de Nederlandse politie verklaren dat hij zichzelf te pletter heeft gereden tegen een vrachtwagen, als dat niet zo is?
Waarom zou ons politieapparaat een pedofiel de hand boven het hoofd houden?
Ik geloof wel dat die vuile tyfushond dood is, hoor.
Hij voelde zich in het nauw gedreven en een kat in het nauw, maakt rare sprongen. De lafaard heeft zichzelf om zeep geholpen, omdat hij niet 20 jaar wilde branden in een Balkan bajes.
Weet zo'n moeder in een afgelegen dorpje veel dat dat in Nederland anders is.
Moeder Joop V. schreef boek: ‘Hij werd als kind gepest en geslagen’
Zijn opa pleegde zelfmoord, zijn moeder zat in een inrichting, zijn vader was alcoholist en zijn halfbroer overleed vroeg. Het kón bijna niet goed aflopen met Joop V., de man die ervan wordt verdacht in Roemenië een 11-jarig meisje te hebben vermoord en een paar dagen later zelfmoord pleegde.
Een en ander blijkt uit een boek dat de moeder van Joop vijf jaar geleden in eigen beheer uitgaf. Uit het levensverhaal van de bejaarde vrouw komt een treurig beeld naar voren van het gezin waarin Joop is opgegroeid.
De moeder van Joop V. zegt zelf over het boek dat ze wil laten zien dat iedereen die een moeilijke jeugd heeft gehad er toch bovenop kan komen. Dat lukte haarzelf, schrijft ze, onder meer door te beseffen dat er ‘altijd mensen zijn die het nog veel erger hebben’. Uiteraard wist de vrouw toen nog niet dat het met haar tweede zoon zo slecht zou aflopen.
Uit het Facebookaccount van de vrouw blijkt dat ze - in ieder geval tot een paar jaar geleden - nog goed was met haar jongste zoon. Op een foto zit ze ogenschijnlijk gezellig met hem, zijn vrouw en zijn kind (op de foto een jonge tiener) op de bank.
Vreselijke jeugd
De moeder van Joop V. beschrijft in het boek ook haar eigen vreselijke jeugd. Haar vader pleegde zelfmoord op zijn 48ste, een jaar ouder dan Joop is geworden. Zelf belandde ze vanwege paniekaanvallen vanaf haar 17de meerdere malen in een inrichting, de laatste keer voor zeker zes jaar. Door haar labiele toestand moest ze rond haar 20ste haar pasgeboren oudste zoon, Joops halfbroer, afstaan.
Ze zag hem pas weer terug toen hij al bijna volwassen was. In de inrichting, ‘het gekkenhuis’, leerde ze een nieuwe liefde kennen, een bijna dertien jaar oudere man, die er zat om aan zijn alcoholverslaving geholpen te worden. Nadat het paar trouwde en ontslagen werd uit de inrichting, bleek de behandeling weinig te hebben geholpen.
Prostitutie
Haar man dronk veel en overtuigde zijn vrouw ervan dat het normaal was in het huwelijk ook met andere mensen seks te hebben. Zo dwong hij haar tot partnerruilavonden, en later, toen het jonge gezin in geldnood kwam, om zich te laten prostitueren.
Eén keer betrapte de vrouw haar man, terwijl hij op de bank hun 14-jarige nichtje onzedelijk betastte. Ze schrijft verder niet over dat onderwerp te willen uitweiden, omdat het voor haar ‘te gevoelig ligt’.
Toch werd een kindje geboren: Johannes ‘Joop’ V. Kerngezond, met een flinke bos zwart haar. ‘Hij was echt heel mooi, en perfect van lijf en leden.’ Maar de alcoholverslaafde vader wil, zo blijkt uit het boek, vanaf het begin weinig met zijn zoon te maken hebben. Beschreven wordt hoe het kind op zijn 2e met een meetlat zo hard op zijn billen wordt geslagen dat er nog weken striemen te zien zijn. Ook sluit zijn vader de kleine Joop in een donkere gangkast op. Zijn moeder haalt hem er snel weer uit, schrijft ze.
Gepest en geschopt
De hoogoplopende ruzies die het gezin teisteren, gingen niet ongemerkt aan Joop voorbij. Als hij 5 jaar is, wordt z'n moeder weer opgenomen in een kliniek. Ze weet daar weer uit te komen, maar ondertussen ziet Joop de ruzies steeds erger worden en z'n vader de vernieling ingaan. Op school wordt Joop gepest en geschopt. Hij leert van zich af te bijten door terug te slaan, en heeft ook vriendjes en vriendinnetjes.
Joops vader en moeder scheiden, maar toch woont de man met tussenpozen nog jaren bij het gezin in, zonder dat de sfeer er beter op wordt. Uiteindelijk overlijdt hij, net als de veel oudere halfbroer van Joop, waarmee het gezin dan allang geen contact meer heeft.
https://www.bd.nl/binnenl(...)n-geslagen~a138ee89/
Zijn opa pleegde zelfmoord, zijn moeder zat in een inrichting, zijn vader was alcoholist en zijn halfbroer overleed vroeg. Het kón bijna niet goed aflopen met Joop V., de man die ervan wordt verdacht in Roemenië een 11-jarig meisje te hebben vermoord en een paar dagen later zelfmoord pleegde.
Een en ander blijkt uit een boek dat de moeder van Joop vijf jaar geleden in eigen beheer uitgaf. Uit het levensverhaal van de bejaarde vrouw komt een treurig beeld naar voren van het gezin waarin Joop is opgegroeid.
De moeder van Joop V. zegt zelf over het boek dat ze wil laten zien dat iedereen die een moeilijke jeugd heeft gehad er toch bovenop kan komen. Dat lukte haarzelf, schrijft ze, onder meer door te beseffen dat er ‘altijd mensen zijn die het nog veel erger hebben’. Uiteraard wist de vrouw toen nog niet dat het met haar tweede zoon zo slecht zou aflopen.
Uit het Facebookaccount van de vrouw blijkt dat ze - in ieder geval tot een paar jaar geleden - nog goed was met haar jongste zoon. Op een foto zit ze ogenschijnlijk gezellig met hem, zijn vrouw en zijn kind (op de foto een jonge tiener) op de bank.
Vreselijke jeugd
De moeder van Joop V. beschrijft in het boek ook haar eigen vreselijke jeugd. Haar vader pleegde zelfmoord op zijn 48ste, een jaar ouder dan Joop is geworden. Zelf belandde ze vanwege paniekaanvallen vanaf haar 17de meerdere malen in een inrichting, de laatste keer voor zeker zes jaar. Door haar labiele toestand moest ze rond haar 20ste haar pasgeboren oudste zoon, Joops halfbroer, afstaan.
Ze zag hem pas weer terug toen hij al bijna volwassen was. In de inrichting, ‘het gekkenhuis’, leerde ze een nieuwe liefde kennen, een bijna dertien jaar oudere man, die er zat om aan zijn alcoholverslaving geholpen te worden. Nadat het paar trouwde en ontslagen werd uit de inrichting, bleek de behandeling weinig te hebben geholpen.
Prostitutie
Haar man dronk veel en overtuigde zijn vrouw ervan dat het normaal was in het huwelijk ook met andere mensen seks te hebben. Zo dwong hij haar tot partnerruilavonden, en later, toen het jonge gezin in geldnood kwam, om zich te laten prostitueren.
Eén keer betrapte de vrouw haar man, terwijl hij op de bank hun 14-jarige nichtje onzedelijk betastte. Ze schrijft verder niet over dat onderwerp te willen uitweiden, omdat het voor haar ‘te gevoelig ligt’.
Toch werd een kindje geboren: Johannes ‘Joop’ V. Kerngezond, met een flinke bos zwart haar. ‘Hij was echt heel mooi, en perfect van lijf en leden.’ Maar de alcoholverslaafde vader wil, zo blijkt uit het boek, vanaf het begin weinig met zijn zoon te maken hebben. Beschreven wordt hoe het kind op zijn 2e met een meetlat zo hard op zijn billen wordt geslagen dat er nog weken striemen te zien zijn. Ook sluit zijn vader de kleine Joop in een donkere gangkast op. Zijn moeder haalt hem er snel weer uit, schrijft ze.
Gepest en geschopt
De hoogoplopende ruzies die het gezin teisteren, gingen niet ongemerkt aan Joop voorbij. Als hij 5 jaar is, wordt z'n moeder weer opgenomen in een kliniek. Ze weet daar weer uit te komen, maar ondertussen ziet Joop de ruzies steeds erger worden en z'n vader de vernieling ingaan. Op school wordt Joop gepest en geschopt. Hij leert van zich af te bijten door terug te slaan, en heeft ook vriendjes en vriendinnetjes.
Joops vader en moeder scheiden, maar toch woont de man met tussenpozen nog jaren bij het gezin in, zonder dat de sfeer er beter op wordt. Uiteindelijk overlijdt hij, net als de veel oudere halfbroer van Joop, waarmee het gezin dan allang geen contact meer heeft.
https://www.bd.nl/binnenl(...)n-geslagen~a138ee89/
Angst in ogen van slachtoffers bevrijdde Joop V. van zijn onmacht, blijkt uit oude documentaire
quote:De angst die Joop V. in de ogen van zijn slachtoffers zag, bevrijdde hem van zijn gevoel van onmacht. Dat zei de Beerse moordverdachte in 1997 in de NCRV-documentaire ‘Tbs, het voordeel van de twijfel’. Destijds zat V., 23 jaar oud, in de Dr. Henri van der Hoevenkliniek in Utrecht vanwege meervoudige aanranding.
De man uit Beers wordt in Roemenië verdacht van de moord op een 11-jarig meisje. Ook wordt hij nog gelinkt aan het misbruiken van een 8-jarig meisje in 2016, eveneens uit Roemenië. Op 23 september van dit jaar beroofde Joop V. zichzelf van het leven door in Escharen met zijn auto in te rijden op een vrachtwagen. Kort daarvoor werd hij door een observatieteam van de politie in de gaten gehouden.
Tijdbom
Joop V. had een tbs-verleden. Hij was, toen de documentaire in 1997 werd opgenomen, al drie jaar onder behandeling in een Utrechtse kliniek. In de documentaire gaf V. een inkijkje in zijn denkpatroon.
“Ik wist wel wie ik was, maar anderen wisten dat niet. Van binnen voelt dat als een hogedrukketel. Als een tijdbom, die ik door de vele spanningen niet onder controle heb”, zei hij.
“De onmacht komt voort uit de vernedering van vroeger." Daarmee doelde Joop V. op de gezinssituatie waarin hij opgroeide. Zijn vader was erg streng, terwijl moeder juist weinig weerbaar was en Joop V. altijd zijn zin gaf. Omdat hij gewend was zijn zin te krijgen, wilde Joop V. geen nee horen.
Kwaadheid
Zo beschreef hij dat hij een meisje probeerde te zoenen, maar dat hij werd afgewezen. “Ze draaide haar hoofd weg. Op het moment van de afwijzing is de opwinding weg. De kwaadheid overheerst. Dan komt de herinnering van vroeger naar boven.”
Na de afwijzing ging Joop V. verder door het meisje te betasten. Dat hij daarmee ook een delict pleegde, had hij niet in de gaten. “Als ik onmachtgevoelens heb, ben ik degene die op dat moment iemand wil vernederen. Het is een soort kwaadheid die ik kwijt moet. Wanneer ik angst zie bij een slachtoffer, wordt het gevoel om diegene te vernederen bevredigd.”
Toen dat meisje tijdens de aanranding op Joop V. begon in te praten, raakte hij in de war. “Toen zag ik die angst niet meer en ben ik weggegaan.”
|
|
