[Renner] Dylan 'Dielon' Teuns #1

Hey! Gaaf dat je er bent! Je bevindt je in het topic waar Dylan Teuns wordt vereerd.



Wielrennen is een sport voor het klootjesvolk. Een sport voor simpele mensen. Afleiding voor mensen die het in het dagelijks leven al moeilijk genoeg hebben om hun tanden te poetsen of hun naam te spellen. Een kans voor de minderbedeelden om toch van betekenis te zijn. Een manier om te ontkomen aan het tranendal dat het leven anders was geweest. De gelegenheid om al je andere tekortkomingen te verbloemen. De enige reden dat je niet bij de plantsoendienst moet werken.



Bovenstaande beschrijving is natuurlijk niet van toepassing op Dylan Teuns. Nee, hij is een van de weinige uitzonderingen in het profpeloton. Tussen alle kwijlende stumpers door vormt Teuns een baken van verlichting.

Dylan is een natuurtalent, in iedere zin van het woord. Nog nooit werd er zoveel talent in één persoon gebundeld. Misschien wel teveel. Teuns had het in zich om de wereld te veranderen. Astrofysicus, natuurkundige, oncoloog, seismoloog, ruimtevaarder, garnalenpeller, de mogelijkheden waren eindeloos. De Nobelprijzen waren niet aan te slepen geweest.

Hij koos een ander pad. De mogelijkheden waren zo eindeloos dat hij het overzicht verloor. Teuns wist het niet. Op welke manier zou hij het meest kunnen toevoegen aan de wereld? De druk was te groot. Iedereen verwachtte iets van hem, iedereen wilde zijn advies. Het is lastig als je alles weet, als je alles kan. Dylan, jij bent toch zo slim, kan jij dit dan niet even oplossen? Dylan, weet je wel zeker dat je astronaut wil worden? We moeten ook nog steeds een manier verzinnen om Alzheimer te bestrijden. En Dylan, waarom bestaat er nog zoiets als een hongersnood? Dat kan jij toch oplossen? Hoe kan een mens longkanker krijgen zonder ooit gerookt te hebben, dat kan toch niet Dylan? Teuns kon niet normaal over straat zonder dat mensen als een zwerm losgeslagen wespen om hem heen cirkelden. En dan te bedenken dat Dylon toen pas 10 jaar oud was.

Op dat moment maakte Dylan een keuze die zijn leven zou veranderen. Dylan werd Dielon. Hij klom in een boom en liet zichzelf naar beneden vallen. Een val zonder erg, maar hij deed wel alsof. Schreeuwend om hulp liep het hele dorp uit. Dylan leek zwaargewond. Eenmaal in het ziekenhuis deed Dylan wat hij zo goed kon: praten als Brugman. Hij kreeg de artsen zo gek een onjuiste diagnose te stellen. Een zware hersenschudding, geheugenverlies, een ramp. Dylan was tevreden. Met het kwijl uit zijn bek kwam hij terug in het dorp, heden was hij achterlijk.

Net zoals alle andere achterlijke mensen klom Teuns snel op de fiets. De ideale manier om het hoofd leeg te maken. Niet na hoeven te denken over wereldse zaken. De dorpelingen lieten hem maar zijn gang gaan, ze lieten de arme jongen met rust. Goh, hij had de wereld kunnen veranderen, en nu zit hij op een fiets.

Voor Dylan was er dan eindelijk de verlossing. Als Dielon kon hij doen en laten wat hij wilde, zonder dat iemand ooit nog wat aan hem vroeg. Ja, hoe het met 'm ging. Bwoah.

Het leven werd perfect. Alle druk verdween van zijn schouders. Hij kon zich volledig storten op de simpele dingen van het leven. Een rondje fietsen, werken op de boerderij. Je ontkomt alleen niet aan het lot. Als natuurtalent in de breedste zin van het woord bleek al snel dat Dylan bijzonder rap kon trappen. Voor hij het wist reed hij alle jongens uit de buurt vierkant uit het wiel, niemand kon hem volgen. Al snel kwam hij opnieuw in de aandacht te staan, die jongen met het nare accident dat een nieuwe roeping had gevonden. De ploegen verzamelden zich rond hem en hij wist opnieuw niet wat te doen. Uiteindelijk besloot hij zijn act door te zetten en als Dielon de top van het wielrennen te bestormen. Er was geen ontkomen aan, linksom of rechtsom zou hij de wereld verrijken. Nee, niet als Dylan, dat kon niet meer. Wel als Dielon.



Nu, een paar jaar later, zien we Dielon schitteren op vele fronten. Dat Dielon niet van de schijnwerpers houdt werd de eerste jaren wel duidelijk. Amper liet hij iets zien, want stel je voor dat hij door de mand zou vallen. Nee, het moest op een zo rustig mogelijke manier. Via ploegen als Jong Vlaanderen-Bauknecht, Bofrost-Steria en Ventilair-Steria Cycling Team werkte hij zich heel behoedzaam een weg omhoog. Het was pas bij de beloftenploeg van BMC dat hij opvallende uitslagen begon te boeken. Een natuurlijke progressie, om de goegemeente te foppen. Het duurde niet lang tot de profploeg van BMC hem een contract onder de neus schoof. Liever had hij dat niet gehad, maar hij kon er nu niet meer onderuit. Dielon werd prof.

Om de aandacht zo min mogelijk op zich te vestigen en de herinneringen aan de jonge Dylan nog wat verder weg te laten zakken besloot hij er tijdens zijn eerste jaren als prof niets van te bakken. Pelotonvulling, niet meer dan dat. Met aanlopende remmen reed hij rond, om maar niet in de val te trappen. Niet te snel, niet te vlug. Tot er een of andere geniepige mecanicien zijn fiets repareerde in juli 2017. Plots had hij geen aanlopende remmen weer en voor hij het wist won hij acht keer in een maand. De Ronde van Wallonië, die van Polen en een koers in Noorwegen, twee keer knipperen met de ogen en hij was een veelwinnaar. Een veelgevraagde winnaar, het grote publiek leerde Dielon kennen.

Leeg voor zich uit starend, angstig om zich heen kijkend, een kinderbadje vol kwijl, hakkelende antwoorden, slecht Engels, Dielon had zichzelf genoeg tijd gegund om de kunst van het achterlijk zijn in volle glorie ten tonele te brengen. Niemand had het in de gaten, hij was er zo goed in geworden dat hij zelfs zichzelf in de maling wist te nemen. Want was hij nou eigenlijk echt ooit zo slim geweest? Nee toch? Hij was toch altijd al een debiel? Nou, prima, we doen maar gewoon alsof.

Het maakte het leven een stuk makkelijker. Hij hoefde nu niet meer terughoudend te zijn. Iedereen kende alleen nog maar Dielon, Dylan was een geest uit het verleden. En dus bouwde hij langzaam zijn carrière verder uit. Na nog een prachtig jaar bij BMC met veel ereplaatsen verhuisde Dielon eind vorig jaar naar Bahrain-Merida. Hij had altijd al gedacht een rijk man te worden, het lag alleen niet in de lijn der verwachting dat die rijkdom zou ontstaan door een zak vol bloedgeld uit de woestijn. Dylan had dat ethisch minder verantwoord gevonden, bij Dielon stond het water in de mond. Al staat het dat altijd.

Dit jaar is een prachtig jaar geworden voor Dielon zelf, en voor zijn grootste fans. Wat te denken van een prachtige overwinning in het Criterium du Dauphiné, met daarna een prachtig interview in het Engels. Het hoogtepunt volgde even later, met een fenomenale ritoverwinning op La Planche des Belles Filles, in de Tour de France. Weer een prachtig interview in het Engels. De hele familie kwam voorbij, ook de in het complot zittende vriendin van Dielon passeerde de revue. Al is het maar de vraag of zij nog wel weet dat ze in een complot zit verstopt. Dielon beleefde na de Tour een helder moment. Hij was bijna vergeten dat hij eigenlijk Dylan is, maar toen hij op het lokale stadhuis werd uitgenodigd om eens even flink in het zonnetje te worden gezet werd het hem ineens helemaal duidelijk. Fuck, dit is niet de bedoeling. Dus deed hij alsof hij een ongelukje had meegemaakt met de tractor. Ja, daar trapt natuurlijk niemand in. Alsof een raketgeleerde als Dylan Teuns moeite heeft met het besturen van een tractor, hij zet met zijn ogen dicht een space shuttle op de maan.



Voor het simpele volk werd duidelijk dat de getormenteerde jongen nog steeds getormenteerd is. Die gekke, onhandige Dielon toch. Echt iets voor hem. Zodoende kon hij op een rustige manier toewerken naar de Vuelta, en in het verlengde daarvan, het wereldkampioenschap. Vooruitziend als hij is heeft hij zich een weg naar binnen weten te likken bij de extreem naïeve Rik Verbrugghe. Dylan is daardoor verzekerd van een plaats in de selectie, ook al heeft hij dat op basis van zijn recente prestaties niet afgedwongen. Hoewel, hij droeg nog wel een dag het rood in de Vuelta. Je zou voor minder.



In dit topic gaan we de verdere verrichtingen van het natuurtalent volgen. Eerste afspraak: het wereldkampioenschap. De lichten staan op groen, we gaan voor een legendarische wereldkampioen én een legendarisch interview. Vooraf, tijdens en na de koers. We kunnen niet genoeg krijgen van het totale gebrek aan alles van Dielon Teuns. Driewerf hulde, een beetje genot en een duimpje omhoog.

quote:

Op maandag 16 september 2019 22:11 schreef Slobeend het volgende:
[ afbeelding ]
Deze foto .

quote:

Op dinsdag 17 september 2019 15:09 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Maar het is eigenlijk een fantopic

Dylan is een slimme jongen, hij snapt dat wel.

quote:

Op dinsdag 24 september 2019 21:49 schreef showtimer het volgende:
Dielon is geen lezer.

Genoten.

D'n Olvarit staat daar trouwens als een rasechte Kees Jansma in beeld. Af en toe stiekem in de camera kijken om z'n vrouw helemaal gerust te stellen, hij is het echt.

Ik kwam deze foto toevallig tegen en ik moest 'm gewoon even kwijt.

quote:

Op maandag 28 oktober 2019 16:51 schreef Momo het volgende:

twitter:

sporza_koers twitterde op maandag 28-10-2019 om 16:47:59 "She said yes": Weer hoogtepunt voor @:dylan_teuns op La Planche des Belles Filleshttps://t.co/35cMFa2JxX https://t.co/g3IlBfMJJY reageer retweet

Ik neem aan dat ik wel een uitnodiging krijg voor de bruiloft.