[Hardlopen] #1213 Hardlopen meh, maar toch marathon willen lopen

Maar goed, mensen gaan dus marathons lopen door Instagram, ja?

Vandaag eens kijken of ik een HM onder de 1u50m kan lopen
Ik ga voor de 5:00/km. Soort tempo-duurloop en kijken hoe het aanvoelt. Volgende week m'n langste run op marathonsnelheid (34km op 5:30/km) en daarna begint het taperen langzaam.
De spanning begint wel echt op te komen de laatste dagen.

Vraagje, ik heb mijn enkel verzwikt. Loop nu nog niet zo goed. Maar wil zo snel mogelijk het lopen weer oppakken. Wanneer zouden jullie weer gaan lopen?

quote:

Op zondag 15 september 2019 17:41 schreef hierissieweer het volgende:
Vraagje, ik heb mijn enkel verzwikt. Loop nu nog niet zo goed. Maar wil zo snel mogelijk het lopen weer oppakken. Wanneer zouden jullie weer gaan lopen?

Zou op gevoel gaan, langzaam tempo, niet te ver en pijn = stoppen.

De ene is 2 dagen uit de running, de andere 2 weken.

quote:

Op zondag 15 september 2019 17:41 schreef hierissieweer het volgende:
Vraagje, ik heb mijn enkel verzwikt. Loop nu nog niet zo goed. Maar wil zo snel mogelijk het lopen weer oppakken. Wanneer zouden jullie weer gaan lopen?

Ik heb gewacht tot de zwelling weg was en tot ik weer redelijk kracht kon zetten. En tot ik weer een evenement had staan, en dat was 6 dagen na de val ik ben gestart, én gefinisht

Dus gewoon gaan wanneer het goed voelt dus.

Gisteren bij km 4 van35 door mijn enkel gegaan. Vrijwel probleemloos door gelopen. Het ziet er totaal niet uit nu maar echt last heb ik erniet van.

Het scheelt dus enorm per geval en persoon.

Ik kreeg het op de heupen en heb toch even flink aangezet. Het doel was 1:50 voor HM afstand. Het resultaat tot op de seconde is 1:44 het was dan ook echt lang geleden dat ik op die afstand een tempoloop deed.
Zeer tevreden met dit resultaat. Had niet verwacht dat m'n tempo conditie zo goed was. Fijne bevestigende opsteker

Edit: altijd voorzichtig zijn met heropbouwen. Ik heb in februari een pijntje in m'n knie genegeerd en vervolgens een maand stil kunnen zitten en zelfs pijn met wandelen gehad. Dat is niet alleen kut op dat moment, maar ook confronterend als je daarna weer een stukje gaat hardlopen en je conditie naar de mallemoer is. Take it easy

[ Bericht 29% gewijzigd door Neo-Mullen op 15-09-2019 21:13:15 ]

En of dat verschilt, ik heb 'm gebroken bij zo'n verzwikking. Dat was 3 jaar terug en ik heb daar nog steeds last van (zo nu en dan). Waaronder nu. Maar, het kan dus altijd erger.

quote:

Op zondag 15 september 2019 13:30 schreef Frsh het volgende:
Vanmorgen met de Kassencross meegedaan in Heemskerk. 7km door tuindersgebied, waarvan t meeste verhard, maar met af en toe een stukje gras, en soms wat stukken door een kas waar de lelies bijna in bloei staan.

Het was warm weer, maar toch 4:18/km gemiddeld eruit geperst, zonder helemaal dood te gaan. Een leuk lokaal loopje zonder pretenties. Ook zonder tijdmeting en met een bos bloemen voor de winnaar bij de heren en de dames. Lekker knus.

Oh die ken ik helemaal niet! Leuk voor volgend jaar.

Ik heb een week achter de rug met niet supergoede benen maar toch de belangrijke trainingen netjes afgewerkt. En voor het eerst in heel lange tijd meer kms dan MrB en eerste in het Mila weekklassement

Na eerder dit jaar twee trails in de Ardennen te hebben gelopen zaterdag voor de verandering eens naar Luxemburg uitgeweken. De foto’s op de website waren veel belovend. De muhlertaltrail.

Ze hadden 4 afstanden de 112,75,39 en 19. Nog even getwijfeld tussen de 39 en de 75. Starttijd van de 39 km kwam mij beter uit en ik moet topfit zijn voor de Landgoedtwente marathon 12 oktober.

10:00 was de start en er stonden iets meer mensen aan de start. Nog niet heel veel hooguit 400 man. Werd gestart in een paar waves. Eerst degene die op snelheid weg gingen en daarna twee waves met meer recreantenlopers.

De eerste km ging door de winkelstraat en daarna een forse lange klim omhoog om zo in het natuurgebied te komen. Al snel werd mij duidelijk waarom de startwaves er waren. Het was veel smalle paden met amper inhaal mogelijkheden en dus file lopen. Op zich niet erg zo wordt je een beetje afgeremd. Alleen het parcours was niet erg vlak veel stenen dus je was meer op de grond aan het kijken dan om je heen. En als er iemand vlak voor je loopt zie je niet alles. En zo ging ik op km 4 door mijn enkel. Ben op mijn benen blijven staan en kon gewoon door.

Dat je niet je eigen tempo kon lopen en teveel met anderen en de grond bezig frustreerde wel een beetje. Besloten om het maar kalm aan te doen. Om zo mogelijk nog wat te genieten. Het is dan ook een erg mooi rotsachtig gebied. Alhoewel dat met filelopen lastig gaat. De lol zat er niet echt in.

Bij trails heb je nog wel eens verplichte uitrusting. Zoals nu ook. Een hoofdlamp voor overdag? Hoe lang denken ze dat ik bezig ben? Totdat ik bij een rots aankom waar een bordje met headlamp op stond. Ik volg degene voor mij en lopen echt een nauwe spleet in wat nog enigszins verlicht is. Halverwege echter niet meer, en daar sta je dan halverwege de boel op te houden om je lampje op de tast te pakken. Maar wat is dit gaaf. Even verderop was er nog zo’n passage. En nog wel meer passages waar je je echt door de rotsen heen moest wurmen met gewoon daglicht. De spirit kwam er weer in. Het parcours had in totaal niet veel hoogtemeters maar voornamelijk veel kleine stukjes omhoog en dan weer omlaag over rotsachtig terrein echt tempo maken zat er niet in. Het file lopen werd wat minder. Er liepen echter aardig wat groepjes. Voordat je daar voorbij was.

Bij km 21 bij een verzorgingspost stond Meike te wachten. Daar wat gebabbeld. De EHBO had het ook druk met enkels verzorgen. Vanaf bleek het volgens een bord nog maar 15 km te zijn. En ik in mooi weer iedereen opnieuw gaan inhalen.

De competitie modus werd steeds meer getriggerd en het inhalen werd daardoor steeds meer minder afwachtend. Het vertrouwen in mijn enkel zat er goed in en kon zo steeds meer wat meer vrij uit lopen. Bordje met nog 10 kwam. En je begint steeds meer mensen in te halen.

Bordje met nog 5 km kwam. Twee wandelaars wil passeren en let daar teveel op. Struikel en val vol op mijn knie. Even een honderd meter strompelen en ik kon gelukkig met hetzelfde tempo door. Het vertrouwen om op tempo te lopen zat er gelukkig ook nog in.

In de laatste steile afdaling nog iemand kunnen inhalen die ik minimaal 4 keer eerder had ingehaald. Die afdaling was hetzelfde stuk dan wat we in het begin omhoog moesten. Nu deden mountainbikers een poging om fietsend boven te komen wat ze niet lukten. En toen restte alleen nog het laatste stukje door de winkelstraat.

Al met al lekker gelopen uiteindelijk door een erg mooi gebied. Allleen jammer dat je door het file lopen minder van je omgeving mee krijgt. Het gebied is zeker een aanrader.

Enkel is nu alleen enorm opgezwollen voor de rest geen last van.

Maar ik heb helemaal geen Instagram. Heb ik nou al die marathons voor niks gelopen?

Ik ben vanmorgen naar de KiKa-marathonbijeenkomst geweest!
Eerst wat praatjes van iemand van stichting KiKa, van een arts-onderzoeker van het Prinses Máxima Medisch centrum, van een enthousiaste Mark Tuitert, en daarna van een hardloopbaas die in NY zijn 40e gaat lopen.
Die heeft iedereen die daar zijn/haar eerste marathon loopt nu bang gemaakt.
We hebben ook ons kledingpakket mee, met o.a. een T-shirt dat niet past en een knaloranje winterjack, haha. We zullen daar in NY goed opvallen als we als oranje stoet door de stad wandelen. Oh, ik vind het zo leuk en spannend. Natuurlijk omdat het New York is, maar ook omdat we daar als groep voor KiKa rennen, dat maakt het toch echt wel extra speciaal. Ik krijg er kriebels van!

Nu nog wat extra geld inzamelen, de laatste loodjes. De bootcamplessen hebben best wat geld opgeleverd en de opbrengst van de statiegeldflessen komen er nog bij en dat loopt ook goed. Over een maand doneer ik nog een keer zelf voor de reis en dan ben ik er helemaal klaar voor!
Als jullie ook een steentje willen bijdragen kan dat door te doneren via de link in mijn sig. Alle kleine beetjes helpen, en wordt erg gewaardeerd.

quote:

Op zondag 15 september 2019 22:28 schreef La_Tramposa het volgende:

[..]

Oh die ken ik helemaal niet! Leuk voor volgend jaar

Kun je m mooi winnen, de 1e dame zat achter me

Bridge to Bridge was mooi... wel wat warm hoor pfff.

Nu op richting Run Disney

quote:

Op zondag 15 september 2019 22:57 schreef TheWhiteCowboy het volgende:
Na eerder dit jaar twee trails in de Ardennen te hebben gelopen zaterdag voor de verandering eens naar Luxemburg uitgeweken. De foto’s op de website waren veel belovend. De muhlertaltrail.

Ze hadden 4 afstanden de 112,75,39 en 19. Nog even getwijfeld tussen de 39 en de 75. Starttijd van de 39 km kwam mij beter uit en ik moet topfit zijn voor de Landgoedtwente marathon 12 oktober.

10:00 was de start en er stonden iets meer mensen aan de start. Nog niet heel veel hooguit 400 man. Werd gestart in een paar waves. Eerst degene die op snelheid weg gingen en daarna twee waves met meer recreantenlopers.

De eerste km ging door de winkelstraat en daarna een forse lange klim omhoog om zo in het natuurgebied te komen. Al snel werd mij duidelijk waarom de startwaves er waren. Het was veel smalle paden met amper inhaal mogelijkheden en dus file lopen. Op zich niet erg zo wordt je een beetje afgeremd. Alleen het parcours was niet erg vlak veel stenen dus je was meer op de grond aan het kijken dan om je heen. En als er iemand vlak voor je loopt zie je niet alles. En zo ging ik op km 4 door mijn enkel. Ben op mijn benen blijven staan en kon gewoon door.

Dat je niet je eigen tempo kon lopen en teveel met anderen en de grond bezig frustreerde wel een beetje. Besloten om het maar kalm aan te doen. Om zo mogelijk nog wat te genieten. Het is dan ook een erg mooi rotsachtig gebied. Alhoewel dat met filelopen lastig gaat. De lol zat er niet echt in.

Bij trails heb je nog wel eens verplichte uitrusting. Zoals nu ook. Een hoofdlamp voor overdag? Hoe lang denken ze dat ik bezig ben? Totdat ik bij een rots aankom waar een bordje met headlamp op stond. Ik volg degene voor mij en lopen echt een nauwe spleet in wat nog enigszins verlicht is. Halverwege echter niet meer, en daar sta je dan halverwege de boel op te houden om je lampje op de tast te pakken. Maar wat is dit gaaf. Even verderop was er nog zo’n passage. En nog wel meer passages waar je je echt door de rotsen heen moest wurmen met gewoon daglicht. De spirit kwam er weer in. Het parcours had in totaal niet veel hoogtemeters maar voornamelijk veel kleine stukjes omhoog en dan weer omlaag over rotsachtig terrein echt tempo maken zat er niet in. Het file lopen werd wat minder. Er liepen echter aardig wat groepjes. Voordat je daar voorbij was.

Bij km 21 bij een verzorgingspost stond Meike te wachten. Daar wat gebabbeld. De EHBO had het ook druk met enkels verzorgen. Vanaf bleek het volgens een bord nog maar 15 km te zijn. En ik in mooi weer iedereen opnieuw gaan inhalen.

De competitie modus werd steeds meer getriggerd en het inhalen werd daardoor steeds meer minder afwachtend. Het vertrouwen in mijn enkel zat er goed in en kon zo steeds meer wat meer vrij uit lopen. Bordje met nog 10 kwam. En je begint steeds meer mensen in te halen.

Bordje met nog 5 km kwam. Twee wandelaars wil passeren en let daar teveel op. Struikel en val vol op mijn knie. Even een honderd meter strompelen en ik kon gelukkig met hetzelfde tempo door. Het vertrouwen om op tempo te lopen zat er gelukkig ook nog in.

In de laatste steile afdaling nog iemand kunnen inhalen die ik minimaal 4 keer eerder had ingehaald. Die afdaling was hetzelfde stuk dan wat we in het begin omhoog moesten. Nu deden mountainbikers een poging om fietsend boven te komen wat ze niet lukten. En toen restte alleen nog het laatste stukje door de winkelstraat.

Al met al lekker gelopen uiteindelijk door een erg mooi gebied. Allleen jammer dat je door het file lopen minder van je omgeving mee krijgt. Het gebied is zeker een aanrader.

Enkel is nu alleen enorm opgezwollen voor de rest geen last van.

Dit verhaal maakt me zowaar enthousiast voor een lange trail Vooral die stukjes door de rotsspleten klauteren!

Je vergeet het belangrijkste! De avocado! #🥑

Avocado's

#fitgirls #instarunners #stravarunners #hardlopenisleuk

Ik liep net een langzame 10km met een gemiddelde HS van 141, ik leer het wel.

#highcarb

quote:

Op zondag 15 september 2019 16:20 schreef Frsh het volgende:
Maar goed, mensen gaan dus marathons lopen door Instagram, ja?

Ik loop ze al sinds 2014. Geen instagram voor nodig. Ik ben ze gaan lopen omdat de halves zo leker gingen en ik mezelf meer wilde uitdagen. En ik keer elke keer weer terug naar de hele afstand omdat het me een uitdaging geeft, mijn demonen er van gaan slapen en mijn lijntje er profijt van ondervind.

Ik heb afgelopen weekend ook getraild, om precies te zijn de Freedom Trail in Arnhem en omstreken.
Nu valt het trailgehalte mee bij mijn afstand (de 18 km), de toch voert langs een aantal locaties gerelateerd aan operatie Marker Garden, die jaar 75 jaar geleden plaatsvond.
Fok! was goed vertegenwoordigd met deelnemers op de 44 km (Guard en Daywalk3r), de 28 km (Maraca) en ondergetekende.

De start was op Papendal, waar voor de start nog een geluidsfragment werd afgespeeld van een parachutist vlak voor zijn sprong, om je in de stemming te brengen.
De markeringen waren zeer duidelijk, toch lukte het een groepje voor ons al in de eerste kilometers verkeerd te lopen. Na ze letterlijk teruggefloten te hebben kwamen we al vrij snel op de eerste VP (verzorgingspost), bij Airborne Museum Hartenstein. Het idee van de trail is ook om vooral de tijd te nemen bij deze stops. Vlak voor het museum was bijvoorbeeld een zweefvliegtuig te zien, dat door de geallieerden gebruikt is. Hier zag ik Daywalk3r, die op dat moment al zo'n 23 km onderweg was.
Onderweg kwamen we ook nog langs de Oude Kerk in Oosterbeek, waar de geallieerden zich hebben terug getrokken. Hier heb ik Guard kort gesproken.
De volgende VP was bij een begraafplaats waar militairen uit de Tweede Wereldoorlog liggen begraven. Voor de start kreeg iedereen een herinneringskruisje, dat je ergens onderweg bij een monument of graf neer mocht leggen. Verreweg de meeste van deze kruisjes werden op de begraafplaats geplaatst, wat het volgende indrukwekkende beeld gaf:


Vervolgens ging het laatste stuk richting de John Frost-brug. Al met al een indrukwekkende trail, die ik graag nog een keer zou lopen.

Gisteren heb ik ook nog de Bridge to Bridge gelopen in Arnhem. Het was warm en de tijd was mede daardoor niet geweldig, maar als je vlak voor de finish nog aangemoedigd wordt door en high-fivet met Guppy maakt dat die 16 km wel weer draaglijk. Daarna nog even in Arnhem blijven hangen en nog even wat gegeten en gedronken met wyccie. Een geslaagd weekend dus!

Joh lekker belangrijk die Insta posts. Hier pronken we ook met onze prestaties en vinden we het ook lekker als we leuke reacties daarop krijgen. Dus laten we ons niet moreel verheven voelen ten opzichte van Instagram gebruikers.

Overigens lichte paniek hier, want m'n achillespees doet vervelend sinds gisteravond. Wilde vandaag een uitlooprondje, maar ik heb het idee dat volledige rust de komende dagen misschien beter is.