Moet ik mezelf dit aandoen of niet? (Nieuwe baan)

Ik heb een aanbod voor een nieuwe baan.

Omdat het vooral over het mentale aspect plaats, post ik het hier.

Ik kan goed informatie opslaan en reproduceren. Ik kan goed andere mensen observeren, zien welk gedrag werkt/niet werkt, en dit toepassen in mijn eigen leven. Ook heb ik best veel mensenkennis, waardoor ik redelijk gauw door heb wat voor vlees ik in de kuip heb, en wat voor gedrag de desbetreffende persoon van mij graag zou zien, wat ik dan toepas als ik meen dat dit mij voordeel kan opleveren.

Op basis van het voorgaande kan ik mij desgewenst best verkopen als de extraverte, sociale collega met ambitie en diepgaand inhoudelijk inzicht en interesse in het vakgebied.

Maar feitelijk ben ik dat helemaal niet. Eigenlijk ben ik een introvert die het liefste op vrijdagavond alleen thuis is, af en toe een sigaretje op het balkon rookt en in mijn eigen gedachten leeft. Nadenken over verre bestemmingen/reizen, de toekomst, het verleden, abstracte dingen. Ik ben meer een dromer dan iemand die daadwerkelijk bepaalde doelen wil realiseren.

Cryptovaluta, financien, accountancy, advocatuur, fusies en overnames, zuidas: het interessert me allemaal geen bal, al zou ik de meesten van jullie denk ik best kunnen overtuigen dat dit wel degelijk het geval is. Ik heb al tig malen geprobeerd het NRC eens te lezen, maar stop altijd bij Fokke en Sukke. Het nieuws, maatschappelijke issues, interesseren mij niet. Ik leef op micro niveau en maak me alleen druk om mijn eigen leven en dat van mensen direct om mij heen. Met verbazing kan ik kijken naar collega's die hun werk veel te serieus nemen, naar mensen bij Pauw/DWDD aan tafel die per se hun mening moeten geven en zich heel druk maken over alles. In mijn hoofd kan ik daar uren over analyseren, waar dat toch vandaan komt en hoe die mensen denken en hoe dat precies werkt.

Dit komt denk ik om dat ik zelf niet erg intelligent ben. Mijn universiteit, kennis en capaciteiten heb ik vooral, omdat ik goed informatie kan opslaan en reproduceren. Maar ik ben vanuit mijzelf niet kritisch, en vlieg discussies ook niet kritisch aan. Ik ben ook niet maatschappelijk betrokken. Mijn blik (scope) is vrij beperkt en vooral gericht op mijzelf. Pas als een student/collega een kritische opmerking maakt ergens over, dan denk ik : ''Ohja, dat heeft die gast idd goed gezien''. Maar ik had het zelf nooit opgemerkt. Ik ben meer van ''het zal wel'', en denk alleen hoe ik met zo weinig mogelijk inspanning en zo goed mogelijk resultaat behaal. Niet echt academisch dus.

alleen mijn ''probleem'' is dus, dat ik nu een aanbieding voor een baan heb die wel echt als ''top'' wordt gezien. Het niveau op mijn huidige afdeling is wat laag. Ergens bevalt dit mij wel, want ik doe gewoon mijn act, doe alsof ik het allemaal heel serieus neem, en ik kom er mee weg. Maar feitelijk hoef ik het helemaal niet serieus te nemen. Ik heb een positie gecreëerd waarin ik van mijn manager alle vrijheid en vertrouwen krijg. Ik kan wegdromen in mijn eigen wereld als ik wil, en geschillen / problemen zie ik al mijlenver aankomen, waardoor ik op tijd alles zo kan oplijnen zodat ik zelf geen gezeik krijg of er geen extra werk aan heb.

Bij die nieuwe baan gaat dat niet meer. Dan moet ik ''all out'', en moet ik zélf opeens alles ook heel serieus gaan nemen. Het niveau ligt daar gewoon hoger, dus kom ik met bepaalde dingen niet meer weg. Enerzijds een uitdaging, anderzijds vraag ik me af: word ik daar niet dood ongelukkig van? Moet ik die nieuwe uitdaging gewoon proberen en misschien wat meer vertrouwen hebben? Of is dit tevens een sollicitatie naar ongelukkigheid/burn out?

quote:

Op donderdag 12 september 2019 19:54 schreef Moneyfornothing1 het volgende:
Lijkt het je nou helemaal niks of juist wel? Heb je daadwerkelijk de ambitie om verder te komen of eigenlijk niet? Dat is me niet helemaal duidelijk.

Ik vind het heel dubbel.

Enerzijds, voelt het vrij ver af van wie ik echt ben. Anderzijds : wie ik echt ben, daar zijn volgens mij geen banen voor waarmee je je broek kunt ophouden.

En wat ook meespeelt : Misschien is het wel gewoon onzekerheid. Kan dat zelf niet zo goed beoordelen. Deze baan voelt chill, nul stress, qua IQ en sociale vaardigheden zit ik prima. Ik zie niet op tegen de werkweek die komt.

Maar bij die nieuwe baan is dat vermoedelijk wel zo, grote kans dat weken dan volzitten met meetings, presentaties, klantbezoeken. En dat idee van zo'n werkweek, bezorgt me een gevoel van stress. Maar ik weet dus niet of dat is, omdat het niet bij mij past, of dat dat is, omdat ik het nog nooit heb gedaan en dus niet weet of ik het wel kan, zeg maar.