quote:
Ik hoop hiermee in ieder geval 'iemand' te helpen om hun verhaal te doen.
quote:
- Hoe denk je dat mensen jou hebben ervaren die jij niet hebt ingelicht? Was het aan je te zien, gedroeg je je anders etc.?
Ik was duidelijk meer in mijzelf gekeerd, mijn spontaniteit en humor waren ver te zoeken. Mijn man heeft het ook zwaar gehad, hij is geen 'prater' en ging dus maar van alles doen om het mij naar de zin te maken. Als ik dan bijv opperde dat ik mettertijd de open haard uit de woonkamer zou willen hebben, ging hij direct met een moker de schouw wegslopen, terwijl dat van mij niet hoefde, ik had behoefte aan rust. Pas jaren later hebben we er uitgebreid samen over gesproken en gehuild. Mijn man vond het vreselijk dat ik langere tijd apathisch ben geweest, dit is de eerste maanden het ergst geweest ook door de antipsychotica, ik zat letterlijk kwijlend op de bank en verzorgde mij zelf amper. Dat was voor mijn man moeilijk om toe te moeten zien. Maar we zijn er doorheen gekomen.
quote:
- Je schrijft dat je er nog altijd last van hebt/gevoelig voor bent. Hoe belemmert het je nu nog? Hoe uit zich dat? Voel je het aankomen en kun je het dan in de kiem smoren of lig je er dan weer helemaal af?
In periodes van stress kan ik pseudo - hallicinaties krijgen. Dit gaat overigens de laatste 4 jaar goed, maar ik weet dat ik die 'gevoeligheid' bij mij draag.
Zo'n pseudo-hallucinatie is bij mij een visueel iets. Ik zie dan bijv een stuk van de vloer of de muur bewegen alsof het als water gaat stromen. Ik heb zelf nooit 'getript' maar het lijkt op wat ik lees over mensen die trippen op drugs. Als ik dat krijg weet ik dat ik weer wat meer 'rust' moet nemen. Maar zoals ik al schreef het gaat een stuk beter nu. Wel neem ik als ik op vakantie ga altijd wat anti-psychotica mee op vakantie, dat voelt gewoon fijner.
Wat wel een issue was dat mijn depressie 2 jaar geleden in alle hevigheid terug kwam ondanks het gebruik van antidepressiva(fluoxetine). Schijnbaar deed de fluoxetine niet meer zoveel bij mij. Ik heb met de psychiater verschillende soorten anti depressiva uitgeprobeerd maar uiteindelijk zijn wij uitgekomen bij Prozac (het 'originele ' merkmedicijn van fluoxetine) Waarschijnlijk is het net een andere combi van hulpstoffen waardoor Prozac wel werkt en generieke fluoxetine niet. De psychiater vertelde mij dat ze dit bij fluoxetine vaker tegen kwam dan bij andere anti depressiva.
quote:
- Weet je of jouw verhaal 'gemiddeld' is voor vrouwen met PND of had jij het heel zwaar te pakken?
Ik denk dat elk mens uniek is en ook de mate van klachten die ze tijdens een Postnatale depressie ervaren. De psychotische kenmerken maakten het niet gemakkelijk, maar het lijkt mij vreselijk om te moeten ervaren geen liefde voor je kind te hebben of geen behoefte te hebben aan de moederlijke zorgplicht. 'Leed' kun je niet met elkaar vergelijken.
quote:
- Begrijp ik nou goed dat je wel al die tijd thuis hebt gewoond? (Je spreekt over middagen) Was er ooit sprake van opname en waarom wel/niet?
Ik kon al die tijd thuis blijven wonen, omdat mijn moeder bij ons in huis kwam wonen voor enkele maanden. De weekenden als mijn man vrij was, ging ze dan naar huis. Alle scherpe messen en scharen waren in die tijd opgeborgen. De dagbehandeling noemden ze wel een opname maar ik mocht gewoontthuis slapen, deze dagbehandeling duurde ruim een jaar. Daarna heb ik nog een tijdje in een andere groep van 1 hele dag therapie gevolgd.
quote:
- Heeft je oudste er herinneringen aan?
Ik heb dit niet expliciet nagevraagd, maar ik heb zijn vragende gezichtje als hij mijn tranen ontdekte nog steeds op mijn netvlies staan. Ik zal dit toch nog eens met hem bespreken.
quote:
- Is er een reden dat jij dit hebt gekregen? Kunnen ze dat überhaupt zeggen?
Ik heb veel verschillende 'oorzaken' en neven-diagnoses voorbij horen komen.
Maar duidelijk zijn dat mijn hormonale gevoeligheid, doorgemaakte trauma's en een familiaire aanleg voor depressies de basis hebben gelegd voor mijn postpartum depressie. Mijn zwangerschapsbegeleiding liep via de gynaecoloog omdat ik daar bij mijn eerste kindje ook bij liep, vroeger was dat zo. 1e kind 'medisch' dan een volgend kind ook 'medisch'. Mijn eerste zwangerschap was met een spiraaltje die pas na de bevalling in de moederkoek mee naar buiten kwam, vandaar de begeleiding door een gynaecoloog. Tegen het einde van mijn eerste zwangerschap ging mijn bloeddruk omhoog, vandaar een gynaecoloog bij zwangerschap nr 2.
Toen de bevalling zich aankondigde zette de ontsluiting niet goed door, ik had al 24 uur weeën en nog maar 2 cm ontsluiting. De art-assistent raadde mij aan om uit te rusten om fit te zijn als de ontsluiting volledig was. Ze gaf mij een temazepam(inslaper) dit kon absoluut geen kwaad voor de baby en raadde mij aan om de temazepam in te nemen en daarna een warm bad te nemen. Zo gezegd, zo gedaan. Maar eenmaal uit het bad kwam er een soort van weeën storm op en vertrokken we weer naar het ziekenhuis, toen had ik 8 cm ontsluiting en kon ik daar blijven. Ik heb dus half versuft de bevalling meegemaakt, persweeën liepen ook niet lekker. Volgens mijn zus die ook bij de bevalling was ben ik ook tussen de weeën door 'weg' gevallen, slapend tussen de weeën door! Dit heeft in mijn optiek veel getriggerd. Maar het blijft een aanname. Mijn hormonale gevoeligheid bleek al eerder door PMS klachten en het niet kunnen verdragen van de anti conceptie pil.
[ Bericht 26% gewijzigd door VraagWatJeWil op 06-09-2019 23:44:47 ]
Dit account is speciaal voor mensen die meedoen met vraag wat je wil.
Wil jij ook meedoen,
meld je aan.