Wat ik zo ellendig vind aan ziek zijn is hoe je jezelf kwijt kunt raken. Ik kon nog geen trap aflopen zonder buiten adem te zijn en dat past niet bij me, want ik houd ervan om bezig te zijn en plannetjes uit te voeren. Het kan nogal uitzichtloos voelen als er na verbetering elke keer verslechtering intreedt.
Een voordeel van het gedoe van de afgelopen tijd is dat ik mijn medicatie aan ga passen, met dank aan een arts in het ziekenhuis die me op het idee bracht.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.