Ik ben Peter Lunk en dit is mijn verhaal, graag hoor ik van mensen met soortgelijke klachten en welke behandelingen zij als het best hebben ervaren.

In 1997 werkte ik op het strand en heb toen tijdens het werken een zware eikenhouten tafel op mijn rug gekregen.
"Gelukkig" is het ding met de platte zijde op mijn rug terrecht gekomen.
Ik heb toen wel een zeer stijve en blauwe rug gehad maar besefte me toen niet dat het ergere gevolgen had gehad die mijn hele leven zouden gaan beinvloeden, tenminste in ieder geval tot nu toe.
Ik heb daarna wel altijd bij te snelle bewegingen en bij zwaar tillen flinke nekpijjn en stijve spieren gehad maar dat was naar mijn idee niet voldoende om te klagen. Ik heb een redelijke pijngrens en ben geen mietje en beet me er keer op keer gewoon doorheen.

Een drie jaar daarna had ik een bedrijfsfeestje van het werk van mijn vriendin, we gingen Beach-Volleyballen met het personeel.
In een fanatieke duik om de bal te redden landde ik hard op de grond, foute boel was het eerste wat ik dacht toen ik in mijn nek een harde knak voelde en eeen stekende pijn door mijn nek en rug schoot.
Ik ben opgestaan en aan de kant gaan zitten met een opmerking als "ach dat heb ik wel vaker, het doet nu alleen wel veel zeer."
Omdat ons team bijna de dag zou winnen heb ik zelfs ondanks de pin nog de finale gespeeld.

Zwetend van het sporten maar vooral van de pijn zijn we toen aan het diner aangeschoven.
Na ongeveer een kwartier hield ik het niet meer uit en ben met mijn vriendin naar huis gegaan.
Volgende dag naar de huisarts.

De huisarts heeft na wat duwen en trekken mij doorverwezen naar een neuroloog.
De neuroloog heeft foto's laten maken en er bleek een doornuitsteeksel van de C7 wervel te zijn afgebroken maar niet voor de eerste keer, hij kon aan het omliggende weefsel zien dat het om een oude breuk ging. De C7 is op de rand van de wervelboog afgebroken en verschoven en drukte nu tegen de onderliggende wervel aan.

Volgens de neuroloog was er niet veel aan de hand en hij vond dat er niets gedaan hoefde te worden.
Hiermee kon ik geen genoegen nemen en ik voeg of ik een oordeel van een van zijn collega's kon vragen die meer gespecialiseerd was op het gebied van nekken.

Ik ben toen naar een neuroshirurg doorverwezen, ja allemaal leuk en aardig maar op die man moet je dus 2,5 maanden wachten.
goe, 2,5 maanden niet kunnen werken en eindelijk bij de neurochirurg.
De Neurochirurg hoorde mijn verhaal aandachtig aan en bekeek de foto's, hij wist mij te vertellen dat de breuk die ik heb eigenlijk nooit zoveel pijn zou kunnen veroorzaken maar wou de proef op de som nemen door de plek van de breuk plaatselijk te verdoven om zo te zien of de pijn dan verdwenen zou zijn.
Een pijnlijke verdovingsprik in mijn nek en ik had voor het eerst sinds tijden het gevoel dat ik leefde, ik kon alles bewegen zonder enige pijn.
Conclusie Neurochirurg: dat stukkie bot moet eruit.

Weer 3maanden later was ik eindelijk aan de beurt voor de operatie.
Operatie geslaagd stukje bot verwijderd lange herstelweg te gaan en nog steeds pijn in mijn rug en nek
Maardie pijn zou van de operatie zijn, met wat [hysiotherapie zou ik na een jaaar van al mijn klachten af moeten zijn.

Tijdsprong.....

Ruim een jaar (en twee maanden) later was de opijn grotendeels weg maar bewegelijkheid en bruikbaarheid van mijn lijf liet te wensen over, ik was in geen enkel opzicht meer de sportieve actieve grappenmaker die ik vroeger was. De pijn was eigenlijk alleen aanwezig en dan in zeer verminderde mate als ik me teveel inspande of iets (niet eens zo zwaar) tilde.

Nu een 4 weken geleden stap ik onder de douche of liever wou in de douchebak stappen en ben uitgegleden.
Met mijn achterhoofd op de rand van het bad geland en met mijn bovenrug tegen de zijkant van het bad gesmakt.
Steek,.... auw. deja-vu .......

Mijn vriendin schrok zich ook een ongeluk maar dta terzijde.

Veeeeeel pijn en weer niet kunnen beweghen van de spierpijn, kwa klachten trug naar af.
Trug naar de fysioterapeut gegaan en die zei dat ik een flink eind in mijn herstel was teruggezet.

Hmm toen begon ik te denken...
Ruim een jaar geleden zeiden ze dat ik er nu eigenlijk (voor het vallen) vanaf zou moeten zijn en weer optimaal zou moeten kunnen fungeren (en dat doe ik eigenlijk nog steeds niet).

Om mij heen aan kundige personen menigen gevraagd en uiteindelijk bij een Ortho Manueel Arts terrecht gekomen die met de sickens methode werkt.
Hij constateerd een comleet verkeerde houding en een zijwaartse golf in ijn ruggegraat.
Waarschijnlijk ontstaan door verkeerd gaan lopen als compenstie van de pijn.

Ik ben nu 2keer bij hem geweest en heb alleen maar meer last van mijn gehele rug kop tot staartbeen.
Ben er wel van overtuigd dat dit posieve invloed heeft, dat merk ik nu al.
Maar ben erg onzeker over hoe dit gaat aflopen en of ik ooit van de pijn af zal zijn (en alle andere klachten zoals slapeloosheid, eetstoornissen, tintelingen in de handen, depressies, concentratiestoornissen, etc.)

Wie heeft er soortgelijke klachten en hoe laat je je behandelen want van de huisarts en neuroloog en neurochirurg en physiotherapeut word je niet veel wijzer.
Zij blijven alleen maar binnen hun eigen vakgebiedje en gaan daarin dan maar wat proberen is mijn ervaring. (waardeloos)

Zijn er meer mogelijkheden of andere dingen die er met mij aan de hand kunnen zijn door deze geschiedenis en zo ja door welke specialist kan ik dat laten vaststellen of controleren.

Ik begin vrij hopeloos te worden en heb het gevoel dat ik misschien mijn hele levene met pijn zal moeten rondlopen.

Ik weet het allemaal niet meer zo goed.

alvast bedankt.

Peter Lunk
info@mrlunk.com
ICQ:25841246

Ik heb zelf ongeveer 2 jaar geleden tijdens een potje squashen een tussenwervelschijf onderin mijn rug verschoven wat af en toe nog vreselijk veel pijn doet.

Hebben ze bij jou wel eens gekeken of er in je nek niet een paar zenuwen bekneld raken. Het zou kunnen verklaren waarom je pijn dan minder wordt bij die plaatselijke verdoving en waarom het niet altijd even erg is.

Succes in ieder geval

quote:

---

Op donderdag 9 januari 2003 23:09 schreef erikh het volgende:
Lang verhaal jongen, ik heb het doorgelezen en heb neit hetzelfde als wat jij hebt meegemaakt dus daar kan ik je niks over zeggen

Ik heb zelf ongeveer 2 jaar geleden tijdens een potje squashen een tussenwervelschijf onderin mijn rug verschoven wat af en toe nog vreselijk veel pijn doet.

Hebben ze bij jou wel eens gekeken of er in je nek niet een paar zenuwen bekneld raken. Het zou kunnen verklaren waarom je pijn dan minder wordt bij die plaatselijke verdoving en waarom het niet altijd even erg is.

Succes in ieder geval

---

Jij hebt wqaarschijnlijk wel manuele therapie van een of andere soort gehad voor die verschoven schijf of niet ?

Als ik jou was zou ik dus ook accupunctuur opzoeken. Ik heb het hier dus niet over jomanda-like gedoe...

korte uitleg over accupunctuur(voor zover ik weet). Je hebt energiebanen in je lichaam. Door deze naalden worden die beinvloed. Op deze manier kan een bepaalde doorstroom worden voorspoedigt. Ik kan het fout hebben, moet je maar aan zo'n persoon zelf vragen. Probeer het tenminste ff uit en wacht ff als je na een weekje nog geen vooruitgang ziet. Vraag ook aan die persoon hoe hij erover denkt.
(ik weet eik niet eens of accupunctuur wel mogelijk is bij 'dit'(je nek) maar ik zou t tenminste vragen.

Floris

Verder kan ik je ook niet helpen, sorry~!

Het gekke is dat zowel de chirurg en de huisarts allebei opmerkte dat fysiotherapie niet zou werken.

Het enige wat ze me aanraadde was: "Zwemmen"

Inmiddels gaat het al stukken beter met mijn rug, heb er niet zo veel last van, maar ik denk er ook vaak aan als ik moet tillen en dat soort dingen.

Wat ook goed is (en het klinkt dom) is: Ga op dansles. En dan geen rock en roll of latin, maar stijldansen. Zeker als je wat verder komt moet je om je danshouding denken en dat is ook zeer zeker goed voor je rug, omdat je dan staat zoals je hoort te staan.

Ik heb zelf ruim 8 jaar op dansles gezeten en in die periode had ik weinig last van mijn rug.

Wat wel jammer is, is dat ik sommige dingen niet meer kan/mag/durf. Ik zou bijvoorbeeld nog wel een keer willen bungee jumpen of parachute springen.(zegt hij die hoogtevrees krijgt als ie op een stoel staat ) maar ik ben bang dat mijn rug dan ook *snap* doet...

Je zal voor de rest van je leven iig rugpatient blijven en erom moeten blijven denken dat je niet te gekke dingen gaat doen.

IIG succes met je rug, ik voel (letterlijk) met je mee

Ronald
(ook rugpatient)

quote:

---

Op donderdag 9 januari 2003 23:12 schreef MrLunk het volgende:

[..]

Bedankt voor je success wensen en je reply.

Jij hebt wqaarschijnlijk wel manuele therapie van een of andere soort gehad voor die verschoven schijf of niet ?

---

mijn broer heeft de dokter bijna letterlijk uit zijn praktijk moeten slepen, want hij belde niet eens terug terwijl mijn moeder sinds 8 uur 's ochtends iedere 5 minuten belde om te vragen wanneer de dokter iets zou laten horen. Ik heb het hem voorgelegd, was het enige dat de assistente te melden had.

ok, toen de dokter 's middags om 4 uur eindelijk kwam speet het hem ook dat hij niet eerder was gekomen: hij had niet gedacht dat het ZO ernstig zou zijn. nee..KOE, daarom bellen we tig keer!!!
btw, assistente had zelfs gevraagd of ik niet naar de praktijk kon komen. hebbie het dan niet begrepen, of wat??

kortom, zelf zeuren en zelf een behandeling voorstellen. anders lig je weken langer dan nodig!