quote:
Tom Araya en James Hetfield zijn ook mijn all-time favorieten, met heel verschillende stijlen.
Tom Araya: in het begin (t/m Hell Awaits) was hij live nog wel bezig om het publiek op te zwepen in aankondigingen en tijdens nummers, zo'n beetje ten tijde van Reign in Blood en South of Heaven merkte hij dat hij dat helemaal niet nodig had. Hij zegt vrij weinig tijdens concerten en niets extra's tijdens nummers, afgezien van "Are you ready?!" (War Ensemble) en de (in mijn ogen nog steeds oprecht gemeende) dankbetuigingen. Verder laat hij de nummers spreken en geeft Slayer gewoon maximaal gas. Slechts zijn aanwezigheid en kenmerkende grijns kan al genoeg zijn om het publiek uit zijn dak te laten gaan. En zijn maniakale headbangen van voor zijn nekoperatie was altijd fenomenaal.
James Hetfield: weinigen hebben meer charisma en weten (helaas vooral wisten) een zaal/veld beter in vervoering te brengen dan deze man. Aankondigingen, opzwepen tijdens nummers, oerschreeuwen, alles maakt dat je compleet uit je naad wilt gaan. Zeker tot midden jaren '90. Daarna is het allemaal wat te gemoedelijk/gezapig geworden naar mijn smaak. Dat "Metallica family" geneuzel van de laatste 10/15 jaar vind ik wat te blij. Ik zie liever een James die je een "fucker" noemt en wil dat het publiek de tent afbreekt, maar dat zal helaaa nooit meer gebeuren. Maar wat een koning.