Ik ken al ruim 2 jaar een meid. Sinds dat ik haar ken zijn we langzaam aan steeds dichter naar elkaar toe gegroeid. Super leuke vriendschap opgebouwd en op gegeven moment begon ik meer voor haar te voelen dan vriendschap en dat was wederzijds. Hebben het nooit elkaar gevraagd maar het hing gewoon in de lucht, het was er. Zelfs vrienden vroegen of ik niet gewoon verliefd was.
Ik bleef altijd volhouden dat dat niet zo was. De reden? Ze is nog geen 18 en we verschillen 9 jaar. Niet dat het mij zou boeien maar misschien wel mijn omgeving. Heb een relatie met een andere meid gehad maar m'n gevoel bleef en daarom werd die relatie ook niks. Het overheerste.
Nu heb ik het vorige week verteld en dat was een enorme opluchting. Ze zei eerst dat ze alleen vriendschap voelde en niet meer dan dat zei niet dat ik dat geloofde en van binnen voelde ik dat het gewoon niet zo was. Eergisteren heeft ze gezegd dat ze toch flink wat voor me voelt en dat ook niet pas een paar dagen is.
Daar zit ik dan nu echt met een probleem. Ik weet niet wat ik moet afgelopen twee dagen dus ontzettend aan haar zitten denken. SMS'en heel de dag en het is ontzettend duidelijk.
We are hopelessly in love...
Maar nu? M'n gevoel zegt gewoon doen! Maar is dit ook verstandig?
Als we stappen hebben we het onzettend naar ons zin. Als we met vrienden thuis zitten net zo gezellig en als we samen zijn kan de avond gewoon niet meer stuk!
Ik ben ontzettend bang dat als we het proberen ik haar misschien wel kwijt raak. Ik geef ontzettend om d'r en zou het niet aan kunnen als het stuk tussen ons gaat.
Ik post express onder een ander account omdat ik hier ook niet onbekend ben en echte vrienden weten dat ik hier rond zwerf :-)
Ik zou er gewoon voor gaan 
In het begin zal je omgeving er misschien wat afwijzend tegenover staan, maar zij bepalen niet jouw liefdesleven, en kunnen ook niet in je gevoelens kijken!
En na een tijd zullen ze het vanzelf gaan accepteren...
Maar als je smoor verliefd bent, dan gaat dat dus voor geen meter.
Als je blijft wachten totdat ze mischien de juiste leeftijd heeft bereikt ( zeg 21 bijvoorbeeld) dan heb je grote kans dat je te lang wacht en dat het nooit wat word. Het leeftijdsverschil is zowiezo groot, ongeacht wat. Ga er voor, betuig je liefde aan haar en de hele wereld!!!!! Je krijgt zowiezo wat te verduren ben ik bang van je omgeving, maar als ze zien dat jullie voor elkaar gemaakt zijn, verliefd zijn en meer van dat geluk, zal het commentaar snel verstommen.......
Go,. go, go
"de mens heeft geen smaak, tenzij hij opgegeten wordt."
woensdag 26 mei 2010 12:26 schreef Kluts het volgende: Een vicieuze cirkel heeft idd geen invalshoeken.
je kan het altijd proberen...en als jullie zo blijven doorgaan als "vrienden" die verliefd zijn op elkaar en meer willen gebeurt t toch vanzelf wel!!
en als t niet gebeurt voel je je der alleen maar naar onder...omdat jullie denk ik beiden meer willen als vriendschap, dus ik zou zeggen..
GA ERVOOR!!!
quote:hier sluit ik me ook zeker bij aan!!
Op donderdag 9 januari 2003 20:41 schreef zwaaibaai het volgende:
hmmzzz ik snap dat je de vriendschap niet wil verkloten, dus zou je eigenlijk gewoon vrienden moeten blijven.Maar als je smoor verliefd bent, dan gaat dat dus voor geen meter.
Als je blijft wachten totdat ze mischien de juiste leeftijd heeft bereikt ( zeg 21 bijvoorbeeld) dan heb je grote kans dat je te lang wacht en dat het nooit wat word. Het leeftijdsverschil is zowiezo groot, ongeacht wat. Ga er voor, betuig je liefde aan haar en de hele wereld!!!!! Je krijgt zowiezo wat te verduren ben ik bang van je omgeving, maar als ze zien dat jullie voor elkaar gemaakt zijn, verliefd zijn en meer van dat geluk, zal het commentaar snel verstommen.......
Go,. go, go
Maar ja, dan nog het volgende probleem. Haar ouders kennen mij. Kan het op zich goed voorstellen dat ze niet willen dat hun dochter met zo'n 'oude' knakker wat start :-)
Wat dan? Misschien willen ze dan wel helemaal niet dat ze nog met mij omgaat. Ik zou niet willen dat ze voor mij uit huis zo gaan. Dan verprutst ze de band met haar ouders. Zou dat ook niet graag op mijn geweten willen hebben....
quote:dat moet je gewoon afwachten
Op donderdag 9 januari 2003 21:00 schreef Anoniemeposter het volgende:
pff thnx! wat een positieve steun!Maar ja, dan nog het volgende probleem. Haar ouders kennen mij. Kan het op zich goed voorstellen dat ze niet willen dat hun dochter met zo'n 'oude' knakker wat start :-)
Wat dan? Misschien willen ze dan wel helemaal niet dat ze nog met mij omgaat. Ik zou niet willen dat ze voor mij uit huis zo gaan. Dan verprutst ze de band met haar ouders. Zou dat ook niet graag op mijn geweten willen hebben....
en je mag gewoon toch ook met der omgaan
ik denk dat die ouders gewoon een jongen voor der willen die lief voor der is...en als die ouders jou al kennen en ze vinden je een leuke jongen dat kunnen ze der toch moeilijk iets op tegen hebben?
quote:Dat volgende probleem is geen probleem dus dat mag je niet gebruiken want je weet niet hoe ze zouden reageren (of heb je aanwijzingen dat ze over dit leeftijdsverschil zouden struikelen?).
Op donderdag 9 januari 2003 21:00 schreef Anoniemeposter het volgende:
Maar ja, dan nog het volgende probleem. Haar ouders kennen mij. Kan het op zich goed voorstellen dat ze niet willen dat hun dochter met zo'n 'oude' knakker wat start :-)Wat dan? Misschien willen ze dan wel helemaal niet dat ze nog met mij omgaat. Ik zou niet willen dat ze voor mij uit huis zo gaan. Dan verprutst ze de band met haar ouders. Zou dat ook niet graag op mijn geweten willen hebben....
Anders zou ik zeggen, als het wederzijds is, geef het een kans.
|
|
