Tot 2016 had ik twee katten; een noorse boskat en een 'gewone', en daarvoor woonde ik bij m'n ouders nog en was er ook een hond en nog een kat bij. Maar later waren ze met z'n tweeën dus, en dat ging goed. Toen in 2016 die andere kat doodging, was de noorse boskat behoorlijk van slag, en dat was echt wennen voor 'm om alleen met mij te zijn. Nu is die daaraan verder wel gewend inmiddels. Hij vraagt behoorlijk veel aandacht, maar dat krijgt ie ook, al ben ik er niet altijd.
Echter, ik lees overal dat noorse boskatten eigenlijk slecht tegen alleen zijn kunnen, in de zin van als enige kat. Ze moeten eigenlijk een maatje hebben. En dat kon ik zeker in het begin merken toen die andere dood was... Nu voel ik me door dat ik dat lees wel wat schuldig; doe ik 'm, niet tekort zo? Hij is al wel bijna 16 inmiddels, dus om er nu nog een kat bij te nemen... daarbij ligt dat ook niet zo makkelijk en kan ik dat niet 'zomaar' ff doen, anders had ik het wel gedaan.
Maar m'n vraag is: hoe zit dat dan met al oudere katten? Geldt dat meer voor kittens en jongere boskatten die nog vol energie zitten, of is het nu eigenlijk ook een beetje zielig dat ik 'm alleen hou?
Eens kijken