Vooral voor de dochter is het sneu, kinderen voelen irritatie snel aan en zo te horen doet ze haar best om een goede grote zus te zijn.quote:Op woensdag 21 augustus 2019 07:16 schreef Jopie78 het volgende:
Er is geen mijn en dijn. Op t moment dat jullie dochter er ook is, is ze overgeleverd aan jouw zorg. Het is dus niet jouw dochter en mijn baby, maar onze kinderen.
Jij bent de volwassene hier en wist vooraf dat zijn dochter van rond de tien snel in de pubertijd zou komen. Leer daar mee dealen en loop er niet voor weg. Overprikkeld of niet, ouder ben je de hele tijd als de kinderen er zijn. Het is voor haar ook niet gemakkelijk om bij iemand te zijn die met haar vader een nieuw kind heeft gemaakt.
Verplaats je in haar en maak er een mooie vakantie van. Focus je op positieve dingen ipv je slachtoffergedrag.
Toch maar proberen je grenzen aan te geven! Je stiefdochter moet nog even geduld hebben voordat ze een moeder mag zijn.quote:Ik vind het heel moeilijk om hier grenzen in te stellen. Ik heb aan de ene kant het gevoel dat ik mijn baby moet beschermen, maar aan de andere kant wil ik mijn stiefdochter niet het gevoel geven dat ze buitengesloten wordt/ niets mag doen met de baby.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Precies dit en ik zou dus wel op zijn tijd zeggen ik ben nu bezig met de baby maar als de baby slaapt help/kom ik bij jou. Ze mag onderhand wel weten dat ze even moet wachten soms.quote:Op woensdag 21 augustus 2019 07:16 schreef Jopie78 het volgende:
Er is geen mijn en dijn. Op t moment dat jullie dochter er ook is, is ze overgeleverd aan jouw zorg. Het is dus niet jouw dochter en mijn baby, maar onze kinderen.
Jij bent de volwassene hier en wist vooraf dat zijn dochter van rond de tien snel in de pubertijd zou komen. Leer daar mee dealen en loop er niet voor weg. Overprikkeld of niet, ouder ben je de hele tijd als de kinderen er zijn. Het is voor haar ook niet gemakkelijk om bij iemand te zijn die met haar vader een nieuw kind heeft gemaakt.
Verplaats je in haar en maak er een mooie vakantie van. Focus je op positieve dingen ipv je slachtoffergedrag.
Heel goed, op tijd erkennen wanneer het je teveel wordt kan echt geen kwaad.quote:Op woensdag 21 augustus 2019 05:39 schreef CaVaBien het volgende:
Oké waarschijnlijk krijg ik veel haatreacties na dit topic, maar ik zoek soortgelijke situaties/ tips/ hulp. Ik ben ook van plan om professionele hulp te zoeken.
Heel herkenbaar, na 3 dagen heb ik de pijp ook wel leeg. En dat heeft niet eens zozeer te maken met hen, want in principe zijn het lieve meiden. Ik denk dat dit onherroepelijk deel uit maakt van het 'stiefmoederschap' en dat is vaak lastig. In jouw geval kun je je moeilijk onttrekken aan de co-ouderschapsregeling, dus je hebt geen keus. Dus je MOET wel een oplossing vinden.quote:Mijn situatie is als volgt: Ik ben stiefmoeder van een meisje van 11 jaar en ben zelf onlangs mama geworden en heb een baby van 4,5 maanden.
Voor mijn zwangerschap hadden mijn vriend en ik een lat-relatie. Zijn dochter was om de week bij hem en in die weken was ik minder aanwezig. Als ik aanwezig was, was het trouwens wel altijd gezellig (maar wel vermoeiend).
Na een tijdje raakte ik zwanger en we besloten ervoor te gaan. We zijn getrouwd en zijn samen gaan wonen. Sindsdien ben ik dus altijd aanwezig als zijn dochtertje er ook is. En dat trek ik niet (meer) zo goed.
Typisch pubergedrag, ik vind het ook erg irritant . Misschien herken je dit, ik erger me alleen aan de troep van m'n stiefdochters. De troep van m'n vriend is prima, en m'n eigen kutzooi ook. Maar zodra z'n meiden iets laten slingeren, dán ga ik me eraan ergeren. Daar kunnen de meiden helemaal niets aan doen natuurlijk, en alleen al het feit dat ik me ervan bewust ben dat dit 100% aan mij ligt, maakt dat dit snel beter wordt. Het irriteert me nu veel minder dan een jaar geleden.quote:Ze vertoont steeds meer pubertrekjes, is brutaler/ luier aan het worden. Het liefst ligt ze de hele dag op de bank, met de tv aan en mobiel in haar hand. Overal ligt troep van haar, gebruikte tissues, bekers, sokken etc. En ze is erg 'aanwezig. Ze heeft altijd iets te vertellen en ze moedert over de baby.
Ze heeft een hele andere opvoeding gehad.
Ik probeer niet te veel te bemoeien met de opvoeding en bozig te doen, trek me vaak terug (kan ook niet altijd), maar ik word wel gek van alle rommel en krijg daar enorme stress van. Het is zo erg dat ik als ik aan stiefdochter denk automatisch stress krijg.
Ik denk dat je je stiefdochter ook de kans moet geven. Als je haar buitensluit, beschadig je hoe dan ook je stiefdochter en de band met haar stiefbroertje/zusje.quote:Op dit moment zijn we op vakantie met zijn vieren, het is pas de tweede dag en ik ben inmiddels al zo overgeprikkeld dat ik het liefst weer terug ga samen met mijn baby.
Ik ben dan bijv bezig met mijn baby, probeer haar aandacht te geven, komt ze ineens mijn kamer binnenstormen met hele verhalen, waardoor ik niet de aandacht aan de baby kan geven die ik wilde geven. Ik heb steeds het gevoel dat ik mijn eigen kind tekort doe.
Ze is gek op de baby, wil haar het liefst de hele tijd vasthouden, aanraken, de kinderwagen rijden en wil overal bij aanwezig zijn.
Ik vind het heel moeilijk om hier grenzen in te stellen. Ik heb aan de ene kant het gevoel dat ik mijn baby moet beschermen, maar aan de andere kant wil ik mijn stiefdochter niet het gevoel geven dat ze buitengesloten wordt/ niets mag doen met de baby.
Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Lekker constructieve post. Je zegt dus alleen maar dat het aan TS ligt en dat ze zich niet zo aan moet stellen. Ik denk dat ze hier veel aan zal hebben .quote:Op woensdag 21 augustus 2019 07:16 schreef Jopie78 het volgende:
Er is geen mijn en dijn. Op t moment dat jullie dochter er ook is, is ze overgeleverd aan jouw zorg. Het is dus niet jouw dochter en mijn baby, maar onze kinderen.
Jij bent de volwassene hier en wist vooraf dat zijn dochter van rond de tien snel in de pubertijd zou komen. Leer daar mee dealen en loop er niet voor weg. Overprikkeld of niet, ouder ben je de hele tijd als de kinderen er zijn. Het is voor haar ook niet gemakkelijk om bij iemand te zijn die met haar vader een nieuw kind heeft gemaakt.
Verplaats je in haar en maak er een mooie vakantie van. Focus je op positieve dingen ipv je slachtoffergedrag.
Het gaat niet om schuld! Het is vooral een mindset en ja, daar kan alleen TS iets aan doen, niemand anders. Zeker niet een 11-jarige.quote:Op woensdag 21 augustus 2019 08:51 schreef Seven. het volgende:
[..]
Lekker constructieve post. Je zegt dus alleen maar dat het aan TS ligt en dat ze zich niet zo aan moet stellen. Ik denk dat ze hier veel aan zal hebben .
Hierin zie ik ook een rol voor TS d'r partner. Hij kan ook wat doen met z'n dochter. Dat zal TS in mindere mate ook wel moeten doen trouwens, maar in eerste instantie is dit zijn verantwoordelijkheid want het is ook actief opvoeden (schermtijd beperken door iets te gaan doen).quote:Op woensdag 21 augustus 2019 08:23 schreef Books1 het volgende:
[..]
Precies dit en ik zou dus wel op zijn tijd zeggen ik ben nu bezig met de baby maar als de baby slaapt help/kom ik bij jou. Ze mag onderhand wel weten dat ze even moet wachten soms.
Hier twee (11 en 12 jarige) en dat lummelen is wel een beetje normaal maar wij beperken nog steeds de schermpjestijd maar gaan ook actief iets doen. Spelletjes, bieb of samen bakken/koken, fietsen oid. Je zult er zelf ook energie in moeten steken.
Hier ook last mee. Ze ruimen wel hun eigen zooi op als ik er om vraag maar zelden uit zichzelf.quote:Opruimen is iets wat uit het systeem gaat met de jaren lijkt het. Daar heb ik nog geen oplossing voor gevonden. Ze laten alles los waar ze staan en hier is de regel zet alles wat vuil is in de vaatwasser. Staat het op de aanrecht roep ik ze terug. Ligt de dader op het kerkhof verdeel ik de buit en moeten ze beide een beetje in de vaatwasser deponeren.
Was niet in de wasmand is geen schone was en ze moeten iedere avond bij toerbeurt tafel dekken en afruimen. Eega en ik doen de afwas om maar voorbeeldjes te nemen.
Is mij ook al eens opgevallen dat TS hele grote stappen heeft gezet, en dat is nu eenmaal niet makkelijk. Een vakantie met baby en stiefdochter een enorme stap is, als die week al teveel is. Mijn partner is nu met zijn dochters een paar dagen weg. Ik vind het heerlijk, huis voor mezelf. En voor zijn dochters is het ook heerlijk want met papa is het nóg meer feest zonder Seven. . Zijn tijd met zijn dochters alleen is ook belangrijk, het kan niet zo zijn dat ze nu nooit meer tijd met alleen hun vader hebben zonder dat ik er met mijn dikke snotter bij sta. Ik ben deze week bewust aan het werk omdat ik weet dat een week met zijn meiden voor mij nog een brug tever is.quote:Ik heb je stukjes al eerder gelezen maar krijg soms de indruk (excuses als ik het verkeerd zie) dat je helemaal nog niet toe was aan zo'n verandering.
Bedoel ik mee te zeggen:
Het meisje was er al om de week en dan was jij er zelf minder. Zwanger, getrouwd meteen gaan samenwonen (logisch daar niet van) maar niet zelf gedacht van ik ga de frequentie opvoeren van in de weken dat ze er is er ook meer zijn zodat ik haar meer meemaak.
Voor het meisje is het ook enorm schakelen als er in de week dat ze er is ineens een volwassene plus baby fulltime zijn en bovendien weet ik van onze twee pubs dat ze eigenlijk alleen maar goed willen doen maar dat ze het soms erg klunzig kunnen overbrengen en soms ook gewoon nog niet weten hoe precies.
En ben het ook wel een beetje eens met bovenstaande. Je bent geen slachtoffer maar een volwassene die er beste van moet maken met het meisje in de situatie die jullie samen gecreëerd hebben om haar heen.
Sterkte.
Geweldige post . Ik hoop dat onze pubers er ook een broertje of zusje bij krijgen, ik word helemaal happy van je post!quote:Op woensdag 21 augustus 2019 09:15 schreef bunderbos het volgende:
Wat mij opvalt is dat je het steeds 'mijn baby' noemt. Maar het is ook gewoon haar zusje/broertje he? Waar ze zo te lezen hartstikke blij mee is (en realiseer je trouwens even wat een mazzel je daarmee hebt, ik ken genoeg gevallen waarin een ouder kind de komst van een nieuw 'half' broertje/zusje niet accepteerde!). Dat is dus alvast heel positief.
Ik zit in een soortgelijke situatie, en wat mij enorm helpt is die twee samen te zien, ze zijn zó dol op elkaar. Probeer het pubergedrag van je stiefdochter niet te negatief te zien, het is ook haar huis en het is nu eenmaal een fase waar alle kinderen (ook jouw baby over een aantal jaar!) door heen moeten. En ik kan je uit ervaring vertellen, het gaat ook weer over, en dan ben je maar wat blij met een tieneroppas in huis ;-)
Thanks! Het is ook serieus echt heel erg leuk!quote:Op woensdag 21 augustus 2019 09:23 schreef Seven. het volgende:
[..]
Geweldige post . Ik hoop dat onze pubers er ook een broertje of zusje bij krijgen, ik word helemaal happy van je post!
En ook tijd voor papa, stiefdochter, baby, en voor jou, stiefdochter en baby. Het hoeft en kan niet altijd 1-op-1 plaats te vinden.quote:Op woensdag 21 augustus 2019 09:10 schreef Seven. het volgende:
Wat betreft de inbreuk op de tijd/aandacht voor je baby: ga met je stiefdochter in gesprek. Leg haar uit dat je het leuk vind om met haar tijd door te brengen maar dat je dat ook wil met je dochter.
Heel eerlijk, ik denk dat je gewoon een tijdje strakker moet gaan plannen.
- tijd voor jou en je baby
- tijd voor papa en stiefdochter (die zal vaak samenvallen met jouw tijd voor de baby)
- tijd voor jou en je stiefdochter (en dat kan samenvallen met zijn tijd met de baby)
- tijd voor jezelf!
Denk je dat hij hier aan mee zal werken?
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |