quote:

Op maandag 29 juli 2019 16:07 schreef Caland het volgende:
*Wouter

quote:

Op maandag 29 juli 2019 16:08 schreef Elan het volgende:

[..]

GGMM is duidelijk geen fan.

quote:

Op maandag 29 juli 2019 16:09 schreef Adames het volgende:
Ik zou zeggen dat Kokcu verder is, maar het is erg lastig om ze te vergelijken

quote:

Op maandag 29 juli 2019 16:23 schreef Caland het volgende:
Hij is nog wonderbaarlijk technisch voor zo’n lelijke slummel

quote:

Op maandag 29 juli 2019 16:24 schreef de_boswachter het volgende:
Speelt bij Feyenoord.
Ja laten we van elke speler van RKC (vergelijkbaar niveau) ook een topic aanmaken.

Kutclub, kutspeler, slotje.

quote:

Wouter Burger wil kleur geven aan het Feyenoord-spel

Er is nog heel veel níet bij Feyenoord, een paar dagen voor het begin van de Eredivisie, maar de bravoure, bluf en letterlijke groei van Wouter Burger (18) geven de club hoop op weg naar betere tijden. ‘Ik kan meer dan alleen een liedje zingen.’

Zij die Wouter Burger volgen op Instagram, wisten wat ging komen. De middenvelder stond aan de rand van het strafschopgebied, wipte de bal op en wilde ’m in de lucht via zijn voet en knie over de inlopende tegenstander caramboleren. De actie, op het moment dat Feyenoord tegen een 2-1 achterstand aankeek, mislukte, maar vanaf de tribunes van De Kuip klonk een gemeend applaus. Het was iets wat lang niet te zien was geweest, een onvoorspelbaar moment, waarbij de intentie de uitvoering weliswaar overtrof, maar het resultaat toch een vleugje hoop gaf in een moeilijke tijd. Deze jonge speler had maling aan de wereld en durfde iets aparts te doen. ‘Waarom niet?’, vraagt Wouter Burger zich af. ‘De positie was er perfect voor, de bal lag goed, maar mijn eigen been ging niet zo soepel de lucht meer in. Jammer, was leuk geweest.’

Wouter Burger praat zoals hij voetbalt: ongecompliceerd, op gevoel. Hij zegt wat hij denkt. Tijdens het trainingskamp in Oostenrijk dacht hij nog aan verhuur. ‘Ik stond ik er heel simpel in: ik wil graag gaan spelen in de Eredivisie en als dat niet kan bij Feyenoord, dan maar ergens anders. Zoiets verzin je niet alleen zelf. Ik had ook al wat gesprekjes gehad met de club en met de trainer. Het gevoel was: Misschien niet nú een-twee-drie bij Feyenoord. Ook prima, als ik maar gewoon kan voetballen, dat is belangrijk op mijn leeftijd. Maar nú denk ik dat ik echt goed de concurrentiestrijd kan aangaan met de spelers die normaal in aanmerking komen voor een plek op het middenveld. Ik moet gewoon laten zien dat ik het kan. Volgens mij heb ik dat in fases wel gedaan tegen Southampton. Mooi allemaal, maar nu begint het pas. Ik ga keihard werken voor mijn plek, die andere spelers concurrentie geven. Jens Toornstra stuurde me voor de wedstrijd nog een appje: Succes, vriend. Dat tekent hem, hij is altijd bezig met de jonge jongens in de selectie, maar straks als-ie terug is, gaan we het wel uitvechten voor een plek op dat middenveld. Dat is goed voor hem, goed voor mij en uiteindelijk dus vooral goed voor de ploeg.’

Hij verbaast iedereen, ook zichzelf. Burger: ‘Komt doordat ik me lekker voel en de trainer mij vertrouwen geeft. Hij praat veel met mij, vooral over wat ik beter moet doen om echt richting die basisplaats te kunnen komen. Ik ben ermee aan de slag gegaan, heb stapjes gemaakt en ben inderdaad richting die basiself gegroeid. Stap voor stap. In Oostenrijk scoorde ik tegen Red Bull Salzburg, dat is dan wel lekker en het geeft toch vertrouwen. Daarna heb ik gewoon mijn best gedaan tijdens de trainingen, redelijk goede wedstrijden gespeeld als invaller en nu sta ik er zelf.’
Niet verwacht, wel gehoopt. ‘Voor de wedstrijd tegen Southampton ben ik een rekensommetje gaan maken. Ik zie natuurlijk ook wat er gebeurt. Yassine Ayoub en Jens Toornstra zijn geblesseerd en vallen weg, Luciano Narsingh mag nog geen hele wedstrijd spelen, dus dan staat Steven Berghuis op die plek... Ja, dan denk je toch: Mijn naam zou weleens uit de bus kunnen komen. En als die kans er dan is, wil ik er staan en laten zien hoe goed ik kan voetballen. Dat ik meer kan dan alleen een liedje zingen, dat ik gewoon een goede speler ben voor Feyenoord 1.’

ZINGEN

Nog voor een minuut in Feyenoord 1 was zijn roem hem al vooruitgesneld, toen Wouter Burger een overwinning met Feyenoord Onder-19 uitbundig vierde met de supporters en hardop de ene na de andere Feyenoord-song meezong. Dat moment versterkte zijn populariteit, als one of the boys die toevallig ook op het veld staat. ‘Het begon een beetje aan me te kleven, dat zingen’, kijkt Burger terug. ‘Ik vind het fantastisch hoor, die aandacht van de supporters, want ik ben er zelf een, maar uiteindelijk wil ik herinnerd worden als een goede speler, niet als een fan. Kijk, als dat er allemaal bij komt, prima, het moet alleen wel in de juiste volgorde: eerst voetballen, dan misschien een keer na een succes samen met de supporters een liedje zingen. Maar ja, ik ben ook nog maar jong, hè. Sommige dingen overkomen je, soms doe je toch ook maar wat. Geldt eigenlijk ook voor die ene actie tegen Southampton. Ik had kunnen kiezen voor een simpel passje breed of een voorzet, maar besloot toch voor een hoogstandje te gaan. Da’s dan toch het speelse dat nog wel een beetje in mijn spel zit.’

En wat Feyenoord nu nodig heeft. ‘Nou’, zegt Burger, ‘persoonlijk vind ik: het siert spelers als die zoiets doen. Een beetje kleur geven aan het spel, dat is wat ik wil. Orkun Kökçü legt veel risico in zijn voetbal, maar als-ie dat níet doet, wat heb je dan nog aan hem? Nu komen er mooie dingen uit, zoals die geweldige goal tegen Southampton. Met Orrie kan ik lezen en schrijven, we spelen al samen sinds de tweede klas van de middelbare school. Ja, dan krijg je vanzelf een band en dus werden we heel goede vrienden. Toen hij vorig seizoen debuteerde en ook nog scoorde, had ik echt tranen in mijn ogen. Zó mooi vond ik het voor ’m. Wij gunnen elkaar alles en ook nog oprecht, dus des te mooier dat we zondag tegen Southampton samen op het middenveld stonden. Alleen jammer dat hij wel scoorde en dat mijn goal werd afgepakt... Ik bedoel, die corner die voor mijn voeten viel. Ik schoot ’m in en toen werd-ie nog van de lijn gehaald. Maar Orkun en ik keken elkaar wel even aan. Hier hebben we het voor gedaan.’

Maar nu is het tijd voor de volgende stap. ‘Spelen op het hoogste niveau vereist wel aanpassing’, weet Burger, ‘Maar tegelijkertijd moet ik wel blijven wie ik ben als voetballer. Hetzelfde geldt voor Orkun. Ook hij moet wel blijven doen wat hij altijd heeft gedaan en wat hem zo goed maakt. Dan gaat niet alles goed, maar zie je toch dat we heel aardig kunnen voetballen. Verdedigend moeten we minder naïef zijn. Als we onder druk komen te staan eerder kiezen voor een lange, vallende bal. Het is, denk ik, voor iedere club onmogelijk met positiespel onder hoge en volle druk uit te spelen. Zoiets lukt vermoedelijk Barcelona niet altijd. Dan moet je gewoon vanuit die tweede bal gaan spelen. Je zag ook dat op het moment dat wij die bal inderdaad oppikten, wíj zelf de ruimte kregen om te voetballen. Die momenten moeten we beter leren herkennen, om er als ploeg stappen in te maken en gewoon lekker te kunnen gaan voetballen. En winnen.’

SLIMMER EN SCHERPER

Feyenoord in de voorbereiding: drie keer winst (SDC Putten, Darmstadt 98, Karlsruher SC) een gelijkspel (Angers SCO)en driemaal verlies (Red Bull Salzburg, Panathinaikos en Southampton). Plus: blessures van Nicolai Jørgensen, Jens Toornstra en sinds afgelopen weekeinde Sven van Beek en Sam Larsson. Het gevoel? Burger: ‘Ik vind: je moet altijd kijken naar dingen die goed gaan. Tijdens de afgelopen voorbereiding hebben we op momenten best heel aardig gespeeld, maar het gaat om winnen, hè. En dat hebben we te weinig gedaan. Ons probleem is wat dat betreft makkelijk te benoemen. We krijgen te simpel goals tegen. Dat is trouwens niet de schuld van de verdediging alleen. Verdedigen doe je met de hele ploeg, dat begint gewoon voorin. We zullen daarin dus scherper en slimmer moeten worden. En zelf ook wat meer ballen in het mandje leggen. Want we creëren kansen genoeg, ook tegen Southampton. Tegelijkertijd mogen we ook best tevreden zijn over hoe we soms lopen te voetballen, best wel aanvallend, met veel risico. Het zal best nog wel een keertje fout gaan hoor, maar volgens mij is dat wel het leukste voetbal om naar te kijken. En te doen. Je wilt toch de mensen vermaken met aantrekkelijk spel, mooie goals en overwinningen.’

Afhankelijk ook van blessures, bestaat de kans dat Burger zondag zijn debuut maakt als basisspeler van Feyenoord in de Eredivisie. ‘Het gaat een beetje in een stroomversnelling, maar dat bevalt me natuurlijk wel. Je merkt gewoon: als je speelt, gaat het snel met je ontwikkeling. Alles kan natuurlijk beter, ik ben de eerste die dat toegeeft. Mijn handelingssnelheid mag wat mij betreft nog wel wat meer omhoog. Maar je ziet ook dat ik mijn lichaam steeds beter leer gebruiken in de duels en in het wegdraaien in balbezit. Ik herken die momenten steeds beter, vorig jaar had ik lompere acties, kwam ik te vaak in de kluts omdat ik niet wist waar mijn tegenstander zich bevond ten opzichte van mij. Juist daar werken we hard aan. Awareness, om je heen kijken, weten waar je tegenstander is, weten wanneer je kunt opendraaien, wanneer je móét draaien. Er is op dat vlak heel veel aandacht voor iedereen en we werken keihard om het te laten functioneren.’

Zo groeit hij door, letterlijk en figuurlijk. ‘Ik ben deze week gemeten en tikte de 1 meter 91 aan. Maar wat blijkt: mijn groeischijven zijn nog niet helemaal dicht. Er zit dus nog wat marge. Dat kenmerkt mijn spel nu ook nog wel een beetje. Soms lijk ik wat uit balans. Niet dat het me ervan weerhoudt om veel te trainen. Ik doe alles maximaal, dat mag ook gewoon in mijn situatie. Het opvallende is dat ik nog het hardst groei tijdens mijn vakanties. Als ik op een strandbed lig en niks doe. Deze zomer heb ik er weer een centimetertje bij gekregen. Maar tijdens zo’n voorbereiding, als je elke dag aan het werk bent, stagneert het een beetje.’

Lang was hij niet altijd. ‘Tot ik de lucht in schoot, was ik een linksbuiten bij ZBVH uit Zuid-Beijerland. Daar is het allemaal begonnen. Voetballen deed ik op straat, of op zo’n oud kunstgrasveld, keihard, weet je wel, met allemaal hobbels. Daar heb ik mijn techniek ontwikkeld, want eerlijk: het helpt wel als je elke dag aan het voetballen bent, hooghouden, pingelen, alleen maar bezig met die bal. Ga dat maar doen vanaf je vierde, vijfde jaar, dan krijg je vanzelf wel een aardige techniek, hoor. Persoonlijk vind ik dat mijn basistechniek wel nog beter moet, het simpele aannemen, spelen, maar ook dat gaat de goede kant op. Alleen: het zien van voetbal, dat is iets wat je leert als je jong bent en deels is het aangeboren. Doordat de jeugd van SHO uit Oud-Beijerland, een dorp verderop, op een hoger niveau speelde, ging ik daarnaartoe. Via Excelsior kwam ik bij Feyenoord terecht. Hier zit ik nu intussen alweer zes jaar.’

LIEFDE

Met Feyenoord was het liefde op het eerste gezicht, al kwam die aanvankelijk alleen van zíjn kant. ‘Ik wilde liever naar Feyenoord dan dat Feyenoord mij wilde hebben’, kijkt Burger terug. ‘De trainers in de opleiding vonden me in eerste instantie niet goed genoeg. Ik heb er drie keer stage gelopen, een keer direct afgewezen, een keer doorverwezen naar Woudestein en pas bij poging drie werd ik aangenomen. Dat was na een half jaartje Excelsior, toen wilde Feyenoord me wél hebben. Als je dan nu mag spelen in het eerste elftal, ja, daarmee komt een droom uit. Ik heb zelf zó lang in dat stadion gezeten dat je wel weet hoe het eraan toegaat, dat maakt de aanpassing makkelijker. Je merkt dat je wordt geaccepteerd, mensen vinden dat mooi. Vond ik zelf ook. Toen Jean-Paul Boëtius debuteerde tegen Ajax, was ik twaalf. Zat ik ook te genieten op de tribune, geweldig. Maar daarna moet je het wel laten zien. Daarom ben ik een fan van Georginio Wijnaldum. Hij is mijn favoriete speler. Op de tribune in De Kuip keek ik altijd naar hem. Hij is bovendien de jongste debutant ooit in Feyenoord 1. Dat was ook mijn doel, maar helaas is dat dan net effe niet gelukt. Wijnaldum verdient die eer. Waar hij ook speelde, rechtsbuiten, nummer 10, rechtshalf: hij haalde altijd een hoog niveau. En dat doet hij na al die jaren nog steeds. Daarmee is hij een voorbeeld voor iedere jonge voetballer en zeker voor mij.’

quote:

Op maandag 29 juli 2019 16:07 schreef Caland het volgende:
*Wouter

quote:

Op maandag 29 juli 2019 16:09 schreef Adames het volgende:
Ik zou zeggen dat Kokcu verder is, maar het is erg lastig om ze te vergelijken

quote:

Op donderdag 24 augustus 2023 10:55 schreef onlogisch het volgende:
TS zag het toch maar weer even met deze speler hé