POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Prima verhaaltje toch. Beetje kankeren op de mensen van Zuid en vervolgens een bakkie teveel doen bij Willemspark, lekker man.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Beter verhaal dan hier gebruikelijk is, absoluut. 'Meneer de arbeiderswijk maar ik sloop de ladder' met trieste non argumentatie zoals 'ja we zien de nadelen maar er is geen alternatief'quote:Op vrijdag 13 september 2019 19:40 schreef nostra het volgende:
Prima verhaaltje toch. Beetje kankeren op de mensen van Zuid en vervolgens een bakkie teveel doen bij Willemspark, lekker man.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Een artikel over de verschillen tussen het liberalisme en het neoliberalisme van bijvoorbeeld D66 en VVD.
https://www.groene.nl/art(...)d-van-de-neoliberaalquote:Liberalisme in crisis
Wie kruipt er onder het bed van de neoliberaal?
Neoliberalisme heeft niets te maken met liberalisme. Het neoliberalisme eist absolute vrijheid voor de markt en veracht zowat het sociale leven. Het liberalisme zoals het is bedoeld, gruwt van deze ultrakapitalistische hardvochtigheid.
Marcel ten Hooven beeld Milo
11 september 2019 – verschenen in nr. 37
Het het neoliberalisme is het zoals met de neogotiek of het neoclassicisme: op het eerste gezicht lijkt het op het origineel, maar dat is het niet. Sterker nog: het neoliberalisme is wat het liberalisme niet is. Liberalen kunnen zich er daarom maar beter verre van houden.
Het liberalisme is een politieke denktraditie waarin rechtsstaat en democratie centraal staan, anders dan het neoliberalisme, dat je beter als een economische denktrant kunt kwalificeren, met de markt als oriëntatiepunt.
Wat is de kernbetekenis van het liberalisme? In De chartreuse van Parma (1839) voert Stendhal de denkbeeldige groothertog Ernest Ranuce IV van Bourbon-Parma ten tonele. Hoewel een harde tiran, is hij op slag een bibberende angsthaas als ’s nachts het parket van zijn slaapvertrek kraakt. Ondanks de tien grendels op elke kamerdeur grijpt hij dan naar zijn pistolen, bang als hij is dat er een liberaal onder zijn bed zit.
Redeloze machten en overleefd gezag, zoals dat van het absolutistische regime van de Bourbons, waren de voedingsbodem voor het liberalisme, dat wakker werd geschud in de kritieke historische situatie aan het einde van de achttiende eeuw. Het wilde lessen trekken uit het geweld waarin de revolutionaire reactie op het absolutisme ontaardde: de Terreur in het Frankrijk van 1793.
Met deze pioniersjaren van het liberalisme begint de Britse journalist Edmund Fawcett zijn boek Liberalisme: Het verhaal van een idee, om de kernwaarden van die politieke denktraditie te achterhalen. Het liberalisme, betoogt hij, streeft naar een vorm van orde en stabiliteit die een ontwrichting van de maatschappij kan voorkomen – geen herhaling van de Terreur – en tegelijkertijd de vrijheid van mensen waarborgt: daar was het toch om begonnen in het verzet tegen het absolutisme.
De erkenning van de menselijke beperkingen en onderlinge verschillen is volgens Fawcett essentieel in de liberale visie. Dat impliceert dat conflicten in elke maatschappij onvermijdelijk zijn en bij het samenleven horen. Niemand is onfeilbaar of alwetend, dus geen samenleving zal ooit harmonieus zijn, laat staan uniform in haar opvattingen. ‘Het volk’ bestaat niet.
Wie wel uitgaat van het bestaan van een soort natuurlijke eenheid van denken die kenmerkend is voor de eigen natie, de ‘volkswil’, koestert een illusie en zal altijd teleurgesteld worden. En met teleurgestelde verwachtingen is het in een democratie opletten geblazen, voor politici die deze illusie transformeren in een verbroken belofte die zij wél kunnen waarmaken. Andersdenkenden krijgen dan al gauw de schuld van de verstoorde eenheid in de schoenen geschoven. Zij zijn ‘dissidenten’ tegen wie (gewetens)dwang of de knoet geoorloofd is.
Hoe kan de politieke macht dan wel voorkomen dat maatschappelijke conflicten escaleren, als het niet met dwang is? In de liberale opvatting is dat met praten en debatteren, met redelijkheid en inschikkelijkheid, dus met alle middelen die mensen van goede wil kunnen aanwenden om het samenleven met andersdenkenden draaglijk te maken. Aan die visie ligt niet zozeer een verheven ideaal ten grondslag als wel het praktische ervaringsfeit dat conflicten hooguit tijdelijk in een compromis kunnen worden bijgelegd.
Daarmee is het liberalisme volgens Fawcett in de eerste plaats een procedurele denktraditie. Het schetst hoe de overheid het best de dingen kan regelen, zonder dat zij een oordeel over de uitkomst velt. In de liberale visie is het doel van wetgeving om de samenleving in staat te stellen tot zelfregulering: mensen moeten de gelegenheid hebben hun leven naar eigen overtuiging in te richten. Het sociale leven is hun aangelegenheid, niet die van de overheid.
Dat is voor het neoliberalisme een lastige. Het heeft weinig begrip voor andere referentiekaders dan het economische nut om de werkelijkheid te interpreteren. Het is daardoor een nogal armoedig, eendimensionaal denken: het kan zich geen adequaat beeld vormen van het sociale leven, dat anders dan de markt niet calculeerbaar, niet meetbaar is.
In de sociale sfeer van het werk zie je de gevolgen. Het werk van mensen buiten de commerciële sfeer, zoals in het onderwijs, de zorg en de cultuur, staat in toenemende mate onder de controle van leidinggevenden met verstand van procesmanagement en kostenbeheersing, controlemethodes, prestatiemetingen en functioneringsgesprekken. Op universiteiten heerst het regime van het new public management, in de kunsten is het marktdenken leidraad geworden. Typerend is de sluipende verandering van kunstsubsidies in prestatiebonussen. Oorspronkelijk bedoeld voor kunstuitingen die overgeleverd aan de wet van vraag en aanbod niet zouden overleven, komt subsidie nu juist ten goede aan een theater of museum dat veel publiek trekt, ondernemerschap vertoont en een breed ‘draagvlak’ in de maatschappij heeft.
De gemeenschappelijke noemer van dit soort systemen zijn procedures, regels en protocollen die alles in goede banen moeten leiden. Hier doemt een geheide paradox op. Het neoliberalisme wil de staat terugtrekken uit de zorg voor mensen, met als een van de argumenten dat ze zo van bemoeizucht worden verlost, maar zadelt hen wel op met een net van controleregels op het werk.
In De wet als kunstwerk, het laatste boek dat hij schreef voordat hij omkwam bij de aanslag op vlucht MH17, vergelijkt rechtsfilosoof Willem Witteveen het liberalisme met het neoliberalisme in hun kijk op de maatschappij, de vrijheid en de rechtsstaat. Ook hij komt tot de conclusie dat gebrek aan vertrouwen in de maatschappij en haar vermogen haar eigen kwesties op te lossen typerend is voor het neoliberalisme.
In de liberale denktraditie is de samenleving een ‘open sfeer’, aldus Witteveen, waarin mensen zowel vrij zijn als met elkaar verbonden en waarin iedereen zijn eigen idee van het goede leven kan nastreven. Liberalisme gaat uit van vertrouwen in het sociale leven, neoliberalisme van wantrouwen. Het neoliberalisme heeft daardoor een sterke neiging tot regulering, om andere instituties dan de vrije markt in goede banen te leiden. De conclusie in de woorden van Witteveen: ‘Het neoliberalisme leidt tot vergaande ingrepen en omvattende controle, waardoor op den duur een surveillancestaat ontstaat. Om de vrijheid in goede banen te leiden worden op alle terreinen van het leven regels, procedures en protocollen ingevoerd.’
Het neoliberalisme eist absolute vrijheid voor de markt op en schiet tegelijkertijd in de kramp als het om het sociale leven gaat. In het denken over de rol van de overheid zie je dan ook een significante wending als je het met het liberalisme vergelijkt.
In het neoliberalisme is de staat verdwenen daar waar het liberalisme hem onmisbaar achtte: in de economie. Gemakzuchtig denkende aanhangers van de vrije markt gaan ervan uit dat het kapitalisme vanouds de gezworen vijand van de staat was. Dat is een vergissing. Het kapitalisme floreerde bij goed bestuur en een stabiele staat die rechtszekerheid bood, om contracten en zakelijke overeenkomsten de legitimiteit van de wet te verschaffen, bezitsrechten zeker te stellen, antikartelwetgeving op te tuigen. Al met al is het allesbehalve liberaal om de almacht van de markt onvoorwaardelijk te verdedigen en de staat zo ver mogelijk terug te dringen. Met het ontregelde kapitalisme dat het neoliberalisme nastreeft maakt het machtiger wat al machtig is – de markt – en kwetsbaarder wat al kwetsbaar is – de niet goed calculeerbare en meetbare activiteiten.
Het liberalisme keert zich juist tegen elke macht die in de positie komt misbruik van zijn bevoegdheden te maken. Zomin als het liberaal is de staat de suprematie te geven, zomin is het liberaal om de markt zoveel macht te gunnen. Een getemd kapitalisme komt meer in de buurt van wat een consequent denkende liberaal voorstaat.
Het is dan ook een hardnekkig misverstand dat liberalen vanouds tegen de verzorgingsstaat zijn. Integendeel. Al eind negentiende, begin twintigste eeuw groeide onder liberale regie de publieke sector aanzienlijk en nam het relatieve gewicht van de uitgaven aan armenzorg, openbaar onderwijs en volkshuisvesting gestaag toe.
Aan de naoorlogse sociale zekerheid en overheidszorg, hoewel in Nederland aanvankelijk vooral vormgegeven door christen- en sociaaldemocraten, liggen ook liberale beginselen ten grondslag. Sir William Beveridge, de Britse politicus die met de rapporten Social Insurances and Allied Services (1942) en Full Employment in a Free Society (1944) de geboorteakte van de naoorlogse verzorgingsstaat schreef, was een liberaal. John Maynard Keynes, de econoom die overheidsinterventie in de economie legitimeerde, was dat ook.
Dat is minder gek dan het wellicht lijkt vanuit de hedendaagse, neoliberaal gekleurde blik op het liberalisme. De leidende idee achter de opbouw van de verzorgingsstaat was dat de overheid sociale taken op zich nam, met het doel mensen meer vrijheid te geven en hen weerbaarder te maken voor de risico’s van het bestaan. Het sociale-zekerheidsstelsel ontlastte hen van zorgen die hun vrijheid inperkten, zoals acuut inkomensverlies bij werkloosheid, ziekte of arbeidsongeschiktheid. Dankzij hogere overheidsinvesteringen in onderwijs konden mensen beter op eigen benen staan.
Na de oorlog bestond dan ook lange tijd politieke consensus over het heffen van belastingen en premies. Dat was een legitieme daad waarmee de overheid de publieke diensten op peil hield. Die belastingmoraal lijdt onder het neoliberalisme. In de neoliberale beeldvorming zijn belastingen vooral een last die omlaag moet omdat hij mensen inkomen kost, in plaats van een ruilafspraak met de burgers waarbij de overheid een deel van hun inkomen inhoudt om diensten te financieren. Zo ontstaat de idee dat belasting betalen voor de dommen is, of belastingontwijking een bewijs van jouw slimheid.
Recapitulerend: het neoliberalisme is toegeeflijk naar boven, naar grote ondernemingen, veelverdieners en handige jongens die de Bahama-route op hun duimpje kennen, maar hardvochtig en autoritair naar beneden.
Met de inkrimping van de verzorgingsstaat valt de overheid steeds verder uit haar beschermende rol. Minder weerbare mensen komen in de klem door een arbeidsmarkt waarop het vaste contract een uitzondering wordt, de ontslagbescherming steeds kaler en sociale zekerheid schraler.
Zo stuiten we op nog een paradox. Bij de afbouw van de verzorgingsstaat is het doel dat mensen meer verantwoordelijkheid voor zichzelf krijgen en daarmee meer bewegingsruimte en vrijheid. Dat klopt, althans voor de mensen die zich weten te redden op de vrije arbeidsmarkt, zonder de steun in de rug van sociale voorzieningen en ontslagbescherming. De anderen daarentegen zijn juist afhankelijker dan ooit van los-vaste en meestal slecht betßaalde baantjes, van werkgevers die willekeurig over hen kunnen beschikken en van instanties waarbij ze moeten aankloppen als ze het niet redden. Voor hen geldt dat het neoliberalisme vrijheid belooft en onvrijheid brengt.
Voor een deel is dit artikel ontleend aan Marcel ten Hoovensboek De ontmanteling van de democratie: Hoe de kunst van het samenleven verstoord raakt – en wat eraan te doen (De Arbeiderspers)
Casa nostratwitter:went1955 twitterde op zondag 15-09-2019 om 07:42:14 Majority worldwide say their society is broken in new Ipsos global study. Globally, seven in ten (70%) agree that their economy is rigged in favour of the rich and powerful with a majority saying this in every single country except for Sweden (50%) https://t.co/m6wHGNWErM reageer retweet
Majority worldwide say their society is broken in new Ipsos global study. Globally, seven in ten (70%) agree that their economy is rigged in favour of the rich and powerful with a majority saying this in every single country except for Sweden (50%)
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
FNV inmiddels onder de 1M leden gekukeld, maar het kwartje valt nog steeds niet. "Ligt aan de verminderde bindingsbereidheid bij jongeren", is dan de analyse. Oui, Carlo.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
quote:Analyse Prinsjesdag
Zijn de hoogtijdagen van het neoliberalisme voorbij?
Als zelfs liberaal Mark Rutte de vraag opwerpt of bedrijfswinsten niet te veel naar de aandeelhouders gaan, en te weinig naar de werknemers, dan weet je: er is verandering in de lucht. Het neoliberalisme lijkt op zijn retour, en politie, zorg en onderwijs mogen zich weer koesteren in de belangstelling van Den Haag. Maar is dat genoeg?
Lex Oomkes15 september 2019, 11:30
De markt lost niet alle problemen op. Heel langzaam dringt dat besef door. Sinds de no-nonsense kabinetten van Ruud Lubbers in de jaren tachtig lag de nadruk op wat de overheid financieel niet (meer) kon doen. Nu verschuift het accent naar wat de overheid moét doen.
Als de voortekenen niet bedriegen, gaat de Troonrede, komende dinsdag, over tal van terreinen waar het kabinet wil dat de overheid een actievere rol speelt. Zijn de hoogtijdagen van het neoliberalisme voorbij?
Het beleid van het derde kabinet-Rutte verschilt op één fundamenteel onderdeel sterk van alle kabinetten sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw. De Miljoenennota zal de Kamer dinsdag melden dat 2020 het vijfde opeenvolgende begrotingsjaar is met een overschot op de begroting. Uniek in de moderne geschiedenis van de overheidsfinanciën.
Er is dus geld in overvloed, temeer daar de overheidsschuld razendsnel daalt. Waarschuwingen dat de hand op de knip moet blijven om de vergrijzing te kunnen financieren, verliezen veel van hun urgentie.
De lijst problemen die om overheidsingrijpen vragen, is bijna eindeloos
Maar het is niet alleen de min of meer toevallige aanwezigheid van voldoende budget die maakt dat dit kabinet investeert in de publieke sector. Op tal van terreinen zijn de grenzen van een terughoudende overheid bereikt. Investeringen in infrastructuur zijn te lang achtergebleven, de kwaliteit van de dienstverlening van de overheid, of het nu bij het UWV is of de Belastingdienst, laat gevaarlijk veel te wensen over. Het onderwijs dreigt aan kwaliteit te verliezen, mede door achterblijvende salarissen voor onderwijsgevend personeel, in de zorg is een groot tekort aan handen.
De lijst problemen die om overheidsingrijpen vragen, is bijna eindeloos. Te lang om een terughoudende overheid nog langer te rechtvaardigen. In het regeerakkoord is al een extra investering in de publieke sector aangekondigd van ruim 6 miljard euro. Daar blijft het niet bij. Er is een heuse verandering in ideologie gaande. VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhoff heeft het over een ‘liberalisme dat werkt voor mensen’. Minister Wopke Hoekstra nam een cruciaal pakket aandelen in KLM, om de invloed van de Nederlandse overheid op het Frans-Nederlandse bedrijf te borgen.
Voorbeelden te over. Wie had twintig jaar geleden kunnen denken dat er discussie zou ontstaan over de vraag of de overheid niet (opnieuw) een publieke nutsspaarbank diende op te richten? CDA-fractievoorzitter Pieter Heerma, toch niet de meeste linkse christendemocraat, vindt het een prima idee om de door de overheid van de ondergang geredde Volksbank (moeder van SNS en ASN) met dat doel in overheidshanden te houden.
Er is geen politicus die de afgelopen maanden niet zijn bezorgdheid uitte over de ‘middenklasse’, mensen met een inkomen net op of net boven modaal. Die grote groep moest het vanaf de jaren tachtig vooral zelf uitzoeken. De verzorgingsstaat werd vooral ten koste van hen sterk versoberd.
De markt levert niet wat de afgelopen decennia van haar verwacht werd
De 6 miljard euro aan extra investeringen gaan vooral naar een beter salaris voor juist deze inkomensgroep. De agent, de leraar in het basisonderwijs, de verpleegkundige. Naar consumptieve uitgaven, zoals oud-minister van financiën Onno Ruding het in de Volkskrant geringschattend noemde. Ruding is dan ook een man van de oude stempel. Minister in een tijd dat de grenzen van de verzorgingsstaat nadrukkelijk opdoemden.
Sinds de val van het tweede kabinet-Kok in 2002 wordt met het jaar duidelijker dat de grenzen van wat het neoliberalisme vermag naderen. Vorige week meldde het Sociaal en Cultureel Planbureau dat de groeiende economie niet tot verbetering van de kwaliteit van leven leidt. Mensen, staat in ‘de Sociale staat van Nederland’, ervaren niet dat het beter gaat. De markt levert niet wat de afgelopen decennia van haar verwacht werd.
Premier Rutte is daar ook achter. Het was nota bene deze liberaal die de vraag opwierp of bedrijven aandeelhouders niet te veel laten profiteren van de hoge winsten en of het geen tijd is om het personeel mee te laten profiteren. De opmerking betekent nog geen kabinetsingrijpen in de loonvorming, maar het is toch alsof Rutte dreigt van zijn geloof te vallen. Inkomensverschillen, ongelijkheid in brede zin, staan op de politieke agenda. Zelfs het Internationaal Monetair Fonds, verguisd om zijn liberale inslag, geeft zich meer en meer rekenschap van ongelijkheden.
Gaat deze verandering louter over economie en centen, of is het een omslag in het denken over de rol van de overheid in de samenleving? De neoliberale hoogtijdagen gingen gepaard met een sterk gedepolitiseerd klimaat. Een probleem werd niet veroorzaakt door onverenigbare belangen, maar was vooral technisch van aard. De overheid bestierde de BV Nederland. Technocratisch en met politici die de overheid zagen als een bedrijf. Efficiency en output tegen zo min mogelijk kosten en zo hoog mogelijke opbrengst betekenden hier de opkomst van Pim Fortuyn en zijn ideologische erfgenamen. Internationaal betekende het verzet tegen de Europese Unie, de opkomst van populistisch rechts en wellicht ook de intrede van Donald Trump in het Witte Huis.
Hoopvolle verandering
Herman Tjeenk Willink, als informateur betrokken bij de vorming van het zittende kabinet, ziet een groeiend aantal aanwijzingen voor een hoopvolle verandering, en niet alleen in Nederland. Jarenlang hamerde hij op de zorgwekkende situatie bij ‘de uitvoering van beleid en de maatschappelijke democratie’. Kort gezegd: je kunt wel anders gaan denken over de publieke sector en over de rol van de overheid, maar als professionals op de werkvloer en de burgers om wie het draait geen stem krijgen, lukken veranderingen niet.
Tjeenk Willink publiceerde eind vorig jaar het enthousiast ontvangen ‘Groter denken, kleiner doen’. Het boekje is aan de twaalfde druk toe, een opvallend succes. Een wijziging in het ideologische klimaat leidt niet automatisch tot andere maatschappelijke machtsverhoudingen, stelt hij. Meer aandacht voor misstanden, voor het groeiend aantal dak- en thuislozen of toenemende inkomensverschillen brengt ons slechts halverwege.
“De overheid is sinds de jaren tachtig vooral beschouwd als een bedrijf ten dienste van de economische welvaart, te verwezenlijken via de private sector”, aldus Tjeenk Willink. “In dat soort denken is de overheid in de eerste plaats een kostenpost. De Rijksbegroting wordt een bedrijfsbegroting. Door privatisering en verzelfstandiging van publieke taken wordt de overheid afhankelijk van private partijen. Die weg – de overheid als bedrijf – loopt dood. Problemen bij overheidsdiensten (Belastingdienst, bruggen die achterstallig onderhoud kennen) zijn geen incidenten.”
Voor de noodzakelijke verandering in het denken is meer nodig dan geld. Meer of minder van hetzelfde maakt weinig uit, als ‘hetzelfde’ het probleem is. Tjeenk Willink bepleit dat er wordt nagedacht over wat de democratische rechtsorde inhoudt. Als de politicus, of de bestuurder, geen voorzitter is van de raad van bestuur van de BV Nederland, wat is dan wel zijn functie?
Tegelijkertijd dienen de politicus en de overheid ruimte te geven aan ontwikkelingen van onderop. Zonder vertrouwen in professionals en de burger komt er van een democratische rechtsorde, als concept waarin iedereen telt, niets terecht.
Tegenwicht tegen het overheersende managementdenken
Het extra geld dat minister Slob van onderwijs beschikbaar stelde aan het basisonderwijs leidde tot succesjes, omdat hij onderwijzend personeel, onderwijsbonden en -bestuurders opriep met voorstellen te komen om het geld te besteden. Dat bedoelt Tjeenk Willink met de ruimte geven. Vernieuwing van onderop is iets anders dan ingaan op het vriendelijke aanbod mee te denken. Dat aanboddenken, zoals Tjeenk Willink het noemt, leidt niet tot echte participatie.
Tjeenk Willink: “Ik praat geregeld met artsen en mij blijkt steeds de behoefte om zelf gezamenlijk te werken aan vernieuwingen. Vaak is de vraag van die professionals hoe ze de minister zo ver kunnen krijgen dat hij niet alleen hun ideeën verwelkomt, maar ook meehelpt de barrières weg te nemen. En dus tegen bestaande belangen in te gaan.”
“De ontwikkelingen van de laatste tijd, die zeker hoopvol zijn, betekenen impliciet de erkenning dat de afgelopen decennia dingen fout zijn gegaan. Ook daarover moet het politieke debat gaan. Niet om schuldigen aan te wijzen, maar om de eigen dynamiek van overheid en markt en hun onderlinge verknoping te doorzien.
“We moeten onszelf vragen stellen. Waarom hebben we collectief zo weinig tegenwicht geboden tegen het overheersende managementdenken? Waarom hebben we de uitholling van de democratische rechtsorde pas zo laat gezien?”
https://www.trouw.nl/poli(...)me-voorbij~b1f7b4a5/
Komt inderdaad door de poldercultuur in Nederland. Daar is de PvdA ook (bijna) aan ten onder gegaan.quote:Op zondag 15 september 2019 15:59 schreef nostra het volgende:
FNV inmiddels onder de 1M leden gekukeld, maar het kwartje valt nog steeds niet. "Ligt aan de verminderde bindingsbereidheid bij jongeren", is dan de analyse. Oui, Carlo.
Zoveel polderen dat de eigen inbreng nauwelijks nog zichtbaar was. Dat breekt ook de vakbonden op.
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith
Polderen werkgevers niet net zo goed?quote:Op dinsdag 17 september 2019 17:11 schreef Tomatenboer het volgende:
[..]
Komt inderdaad door de poldercultuur in Nederland. Daar is de PvdA ook (bijna) aan ten onder gegaan.
Zoveel polderen dat de eigen inbreng nauwelijks nog zichtbaar was. Dat breekt ook de vakbonden op.
Blijkbaar is het voor de VNO-NCW en MKB Nederland prima mogelijk om te polderen en eigen inbreng zichtbaar te maken.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ik denk dat de vakbonden meer last hebben van het feit dat ze geld kosten, terwijl zowel leden als niet-leden uiteindelijk hetzelfde krijgen. Waar zou je dan nog voor betalen?
Die verminderde bindingsbereidheid klopt wel. Politieke partijen en tv omroepen hebben ook veel minder leden dan vroeger (ook daar is het trouwens zo dat je niet echt wat terug krijgt voor je geld).
Die verminderde bindingsbereidheid klopt wel. Politieke partijen en tv omroepen hebben ook veel minder leden dan vroeger (ook daar is het trouwens zo dat je niet echt wat terug krijgt voor je geld).
Misschien is er geen gevoel dat groter geluk geeft dan dat men voor andere mensen iets kan betekenen (Dietrich Bonhoeffer )
Nou nee, ze hebben vooral 'last' van het feit dat ze niet de belangen behartigen van hun aangesloten leden of van hun potentiële leden, maar van hun idee hoe de samenleving in elkaar moet steken - alleen loopt dat idee hopeloos achter op de werkelijkheid.quote:Op dinsdag 17 september 2019 22:11 schreef Hanca het volgende:
Ik denk dat de vakbonden meer last hebben van het feit dat ze geld kosten
Dat zag je laatst op hun op jongeren gerichte bijeenkomst, die werd gekaapt door gepensioneerde FNV'ers die spandoeken over het podium gingen hangen. Dat zag je in de volstrekt idiote procedures tegen Deliveroo, waar geen enkele driver op zat te wachten. De boodschap van FNV boeit niemand onder de 50 iets, dat is de bottom line.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Nederland vergrijst ook dus zou de FNV juist moeten stijgen in leden als het dan echt een belangengroep voor ouderen is.
Is natuurlijk slechts een retorisch en vals argument want dat de FNV voor babyboomers is hoort men al sinds jaren 90... Die zijn inmiddels allemaal met pensioen en de dertigers van toen zijn de ouderen van nu.
Casa nostra gebruikt maar graag dit soort metaforen om mee te meppen.
Is natuurlijk slechts een retorisch en vals argument want dat de FNV voor babyboomers is hoort men al sinds jaren 90... Die zijn inmiddels allemaal met pensioen en de dertigers van toen zijn de ouderen van nu.
Casa nostra gebruikt maar graag dit soort metaforen om mee te meppen.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
De FNV zou al heel wat winnen bij een meer charismatische voorzitter dan Han Busker.
Johan van Stekelenburg was de polderkoning tot en met. En hij wist de Vakbond boven de miljoen leden te krijgen.
Johan van Stekelenburg was de polderkoning tot en met. En hij wist de Vakbond boven de miljoen leden te krijgen.
Cosa is het woord dat je zoekt Klop, casa nostra betekent ons huis. Nu ben je best een geschikte pik volgens mij, maar om nou samen te wonen is ook weer zo'n stap.
Government is not the solution to our problem, government is the problem.
Far across the moonbeam I know that's who you are
Far across the moonbeam I know that's who you are
Nee hoor, want er gaan ook nog wel eens wat vakbondsleden dood.quote:
Nederland vergrijst ook dus zou de FNV juist moeten stijgen in leden als het dan echt een belangengroep voor ouderen is.
Dat het een belangengroep voor ouderen is (geworden) wordt nog maar door weinigen betwijfeld.
De cijfers spreken voor zich:
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Die komen alleen nog maar op voor de pensionado's.quote:
[..]
Nee hoor, want er gaan ook nog wel eens wat vakbondsleden dood.
Dat het een belangengroep voor ouderen is (geworden) wordt nog maar door weinigen betwijfeld.
De cijfers spreken voor zich:
[ afbeelding ]
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
Nee dat doet vooral de politiek. CDA, VVD en CU/SGP zijn sowieso op ouderen gericht. Daar worden sociale akkoorden of hoe ze het ook willen noemen naartoe gestuurd.quote:
[..]
Die komen alleen nog maar op voor de pensionado's.
Dat de FNV niks doet voor jongeren is niet de realiteit.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Wat een bullshit dat vakbonden voornamelijk of zelfs alleen maar voor de belangen van ouderen / 50-plussers opkomen.
In de eerste plaats worden jongeren zelf ook ooit oud en hebben ze baat bij een goed pensioen.
In de tweede plaats hebben jongeren baat bij ouderen die iets eerder met pensioen gaan zodat er plekken vrijkomen in de organisaties die kunnen worden ingevuld door jongere arbeidskrachten.
Het is een valse tegenstelling om te veronderstellen dat ouderen momenteel de pensioenpot aan het 'leegeten' zijn voor de jongeren daar aanspraak op kunnen maken. Maar wordt wel bewust zo geframed om allerlei gewensd beleid te kunnen doordrukken.
De inzet van vakbonden voor hogere lonen en vaste contracten is ook alleen maar in het belang van de jongeren. Sterker nog; daar hebben jongeren juist het meeste profijt van. Zij zijn degenen die de grootste gevolgen ondervinden van de trend om steeds meer flex-, onzeker en tegen steeds schamelere lonen arbeid aan te bieden.
In de eerste plaats worden jongeren zelf ook ooit oud en hebben ze baat bij een goed pensioen.
In de tweede plaats hebben jongeren baat bij ouderen die iets eerder met pensioen gaan zodat er plekken vrijkomen in de organisaties die kunnen worden ingevuld door jongere arbeidskrachten.
Het is een valse tegenstelling om te veronderstellen dat ouderen momenteel de pensioenpot aan het 'leegeten' zijn voor de jongeren daar aanspraak op kunnen maken. Maar wordt wel bewust zo geframed om allerlei gewensd beleid te kunnen doordrukken.
De inzet van vakbonden voor hogere lonen en vaste contracten is ook alleen maar in het belang van de jongeren. Sterker nog; daar hebben jongeren juist het meeste profijt van. Zij zijn degenen die de grootste gevolgen ondervinden van de trend om steeds meer flex-, onzeker en tegen steeds schamelere lonen arbeid aan te bieden.
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith
Volgens mij is het verwijt op de vakbonden ook niet dat ze een goed pensioen willen voor hun leden, ouderen of jongeren, maar eerder dat ze in onderhandelingen opkomen voor tijdelijke maatregelen tussen nu en 2025. Een tijdelijke bevriezing van de AOW-leeftijd tot 2022, iets waar jongeren nadrukkelijk geen baat bij hebben, is zo'n handreiking richting de vakbonden. Als je naar de recente discussies omtrent het pensioenakkoord kijkt, dan staan de vakbonden hierin tegenover werkgevers en kabinet. Dat er lagere buffers door pensioenfondsen aangehouden hoeven te worden en er daarmee in de toekomst sneller gekort moet worden, is ook iets dat op de korte termijn voor vrijheid zorgt om te indexeren, maar in de toekomst (als jongeren ouderen worden) geen structureel voordeel oplevert.quote:
Wat een bullshit dat vakbonden voornamelijk of zelfs alleen maar voor de belangen van ouderen / 50-plussers opkomen.
In de eerste plaats worden jongeren zelf ook ooit oud en hebben ze baat bij een goed pensioen.
Niet als deze lasten integraal doorgerekend worden aan jongeren, in de zin van VUT-premie zoals vroeger of hogere algemene belastingen en pensioenafdrachten. Wat is het voordeel van uittredende ouderen in vergrijsde sectoren, of het voordeel van vervroegd uittreden in een tijd dat de jeugdwerkloosheid al laag is? Een oudere die 'een plek bezet houdt' is alsnog aantrekkelijker voor de belastingbetaler, vooropgesteld dat zo iemand productief is, dan een oudere die werkloos thuis zit met behoud van (een deel van) het voormalig loon.quote:In de tweede plaats hebben jongeren baat bij ouderen die iets eerder met pensioen gaan zodat er plekken vrijkomen in de organisaties die kunnen worden ingevuld door jongere arbeidskrachten.
Ligt er aan; als het reëel is dat wetgeving zorgt voor minder flexwerk en voor meer vaste contracten met meer zekerheid en hogere lonen is dat een andere vraag dan wanneer een verbod op flexwerken of het wegpesten van flexwerken ten gunste komt van de loonontwikkeling van de bestaande (oudere) werknemers met vaste contracten en een 'na ons de zondvloed'-gedachte. Niet de gehele inzet van vakbonden is te zien in het licht van het eerste, nobele doel, maar sommige standpunten zijn nadelig voor mensen met een flexcontract en helpt zo'n jongere niet naar een vaste baan.quote:De inzet van vakbonden voor hogere lonen en vaste contracten is ook alleen maar in het belang van de jongeren. Sterker nog; daar hebben jongeren juist het meeste profijt van. Zij zijn degenen die de grootste gevolgen ondervinden van de trend om steeds meer flex-, onzeker en tegen steeds schamelere lonen arbeid aan te bieden.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
twitter:volkskrant twitterde op vrijdag 20-09-2019 om 14:00:00 Econoom Barbara Baarsma: ‘Ons onderwijs faalt, meer dan elders bepaalt in Nederland afkomst je kansen’ https://t.co/8n8CnYy2Ip https://t.co/9lSoe2FJJR reageer retweet
Econoom Barbara Baarsma: ‘Ons onderwijs faalt, meer dan elders bepaalt in Nederland afkomst je kansen’ twitter:Sywert twitterde op zaterdag 21-09-2019 om 09:07:25 'De geest is uit de geesteswetenschap': scherp essay van Bas Heijne die afrekent met onze minister van cultuur en wetenschap. https://t.co/Uu0FwHuIc8 reageer retweet
'De geest is uit de geesteswetenschap': scherp essay van Bas Heijne die afrekent met onze minister van cultuur en wetenschap.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Werknemers worden in het neoliberale paradijs Nederland helaas regelmatig uitgebuit. Het treft vooralsnog voornamelijk mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt dus D66 en VVD zullen niet gemotiveerd zijn hier wat aan te doen. Jammer voor die werknemers dat uitgerekend deze twee neoliberale partijen nu in de coalitie zitten.
https://www.nporadio1.nl/(...)den-mensen-uitgebuit
Het interview met Emiel Woutersen is terug te luisteren via de link:quote:Ook in Nederland worden mensen uitgebuit
maandag 23 september 2019, 06:03 uur
Werken voor een hongerloontje, ver onder het minimumloon en werkdagen van meer dan 10 uur per dag. Soms zeven dagen per week, zonder recht op een vrije dag. Ook in Nederland gebeurt dit. Een boek vol voorbeelden daarvan verschijnt vandaag, Uitgebuit, gemaakt door Investico, het platform voor onderzoeksjournalistiek. We praten erover met journalist Emiel Woutersen en PvdA-Kamerlid Gijs van Dijk.
https://www.nporadio1.nl/(...)den-mensen-uitgebuit
Interessant inderdaad. Ik ben ook wel benieuwd op welke schaal dergelijke arbeidsomstandigheden voorkomen in ons land.quote:
Werknemers worden in het neoliberale paradijs Nederland helaas regelmatig uitgebuit. Het treft vooralsnog voornamelijk mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt dus D66 en VVD zullen niet gemotiveerd zijn hier wat aan te doen. Jammer voor die werknemers dat uitgerekend deze twee neoliberale partijen nu in de coalitie zitten.
[..]
Het interview met Emiel Woutersen is terug te luisteren via de link:
https://www.nporadio1.nl/(...)den-mensen-uitgebuit
De reportages en boeken van Günther Wallraff kan ik wat dat betreft ook van harte aanbevelen.
Hij deelt al jarenlang een inkijkje in de onderkant van de arbeidsmarkt in Duitsland (onder andere bij Amazon, bij pakketdienst DHL, een bakkerij voor de Lidl en aan de productielijn bij Opel).
Ik ben bang dat die arbeidsomstandigheden helaas het "nieuwe normaal" zijn geworden in dergelijke functies. We moeten immers wel onze "concurrentiepositie" in de gaten blijven houden tenslotte.
'De neiging rijke en machtige mensen te bewonderen, zelfs welhaast te aanbidden en mensen van arme of gewone komaf te verachten dan wel te negeren is de belangrijkste en meest universele oorzaak van de corruptie van ons morele besef' Adam Smith
twitter:ewaldeng twitterde op maandag 23-09-2019 om 13:47:50 Exciting new database from @gabrielzucman on tax avoidance by multinationals Frontpage - Economists without borders https://t.co/zXR0eAwZD0 reageer retweet
Exciting new database from @THE MISSING PROFITS OF NATIONSquote:Researchers from the University of California, Berkeley and the University of Copenhagen estimate that close to 40% of multinational profits (more than $650 billion in 2016) are shifted to tax havens each year. This shifting reduces corporate income tax revenue by nearly $200 billion, or 10% of global corporate tax receipts.
The view from nowhere.
Het AD heeft het boek ook opgepikt. Als je nog wat meer info over de inhoud wil hieronder het artikel.quote:
[..]
Interessant inderdaad. Ik ben ook wel benieuwd op welke schaal dergelijke arbeidsomstandigheden voorkomen in ons land.
De reportages en boeken van Günther Wallraff kan ik wat dat betreft ook van harte aanbevelen.
Hij deelt al jarenlang een inkijkje in de onderkant van de arbeidsmarkt in Duitsland (onder andere bij Amazon, bij pakketdienst DHL, een bakkerij voor de Lidl en aan de productielijn bij Opel).
Ik ben bang dat die arbeidsomstandigheden helaas het "nieuwe normaal" zijn geworden in dergelijke functies. We moeten immers wel onze "concurrentiepositie" in de gaten blijven houden tenslotte.
quote:‘Voor uitgebuite fabriekswerkers hoef je niet naar Bangladesh. Hier heb je ze ook’
Fabriekswerkers die ellenlange dagen draaien, landbouwarbeiders die amper betaald krijgen of migranten die gevangen zitten in moderne slavernij: dit soort schrijnende toestanden komt alleen in verre landen voor, toch? De waarheid ligt anders, ontdekten de journalisten van platform Investico. Ook de Nederlandse arbeidsmarkt heeft een schaduwkant, beschrijven ze in het boek Uitgebuit, dat vandaag verschijnt.
Priscilla van Agteren 23-09-19
