Real life story: Alayna, Turkije...ik geloof dat het 2015 was. Hittegolf...42 graden. Mijn vriendin voelde zich niet goed en ik zei lekker stoer: Ik loop wel naar het dorp (1km lopen) en haal wat fruit. Het was bloedheet maar doordat we dicht bij zee zaten was er een briesje wat het nog enigzins dragelijk maakte. Halverwege de wandeling was het ineens windstil. Ik hoor mezelf denken: Het moet nu beginnen te waaien anders val ik hier dood neer. De weergoden waren me gunstig gezind: het begon weer te waaien. Ik heb mijn missie weten te voltooien, maar besefte me wel hoe gevaarlijk hitte kan zijn. Eergisteren liep ik op het heetst van de dag naar mijn auto toe om wat papieren te pakken toen ineens het licht uitging. Ik ben naar boven weten te strompelen (ik woon 1 hoog in een appartement) en heb flink wat water gedronken. Lijkbleek en met bloeddoorlopen ogen open ik de deur nadat er op geklopt wordt. Staat er een marrokaan die vraagt...zijn dit jouw papieren? Ik bevestig en bedank hem. De 4 uur daarna leef ik in een soort waas. Nee, tegen deze hitte ben ik niet bestand.
in moments of temporary stillness we can see our chaos in motion