Angststoornis en werken

Zet voor jezelf eens op papier wat je echt mogelijkheden zijn, en kijk vanuit daar verder... misschien kun je beter eerst therapie afmaken en dan gaan werken..

Ik heb het "geluk" dat ik al aan het werk was in de ICT toen de PTSS en GAS om de hoek kwamen kijken. Tijd in de ziektewet gezeten na mijn op een na laatste crash. De laatste keer dat ik crashte was mijn werkgever heel erg begripvol en kon ik een flinke tijd (aantal maanden) aansterken en langzaam weer aan het werk gaan. Gelukkig dat dat kon in een periode van 24x7 angst/paniek.

Kortom, ik kan je niet echt tips geven, maar er zijn zeker werkgevers die heel erg relaxt zijn en waarbij je open over je problemen kunt zijn. Tis een kwestie van wat geluk hebben. Het voordeel van de ICT is wel dat er voldoende mafkezen in zitten dus men is vaak wel wat gewend. .

Gebruik je iets van AD of iets anders wat de grootste angst iets van dempt?

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 17:55 schreef Detroit het volgende:
Gebruik je iets van AD of iets anders wat de grootste angst iets van dempt?

Waarom zou de Active Directory je angst dempen? Bijna iedere icter gebruikt de AD wel

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 18:00 schreef qajariaq het volgende:

[..]

Waarom zou de Active Directory je angst dempen? Bijna iedere icter gebruikt de AD wel

Ik bedoelde het Algemeen Dagblad. Ik snap de verwarring.

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 18:00 schreef qajariaq het volgende:

[..]

Waarom zou de Active Directory je angst dempen? Bijna iedere icter gebruikt de AD wel

Nvm

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 17:45 schreef Morsmordre het volgende:
(sorry als dit fout staat!)

Ik ben 25 jaar en heb net met heel veel moeite en vertraging mijn ict opleiding afgemaakt. Nu sta ik een beetje voor een raadsel wat ik moet doen.
Ik kamp met een sociale- en gegeneraliseerde angststoornis, paniekstoornis en PTSD. Hier heb ik al sinds jonge leeftijd last van, maar pas begin dit jaar durfde ik hulp te zoeken en inmiddels volg ik cognitieve gedragstherapie en EMDR. Tot nu toe merk ik wel een heel klein beetje verschil, maar veel symptomen zijn er nog. Zo durf ik vrijwel niet naar buiten, is het openbaar vervoer een hel en krijg ik nog veel flashbacks. Als ik thuis ben gaat het over het algemeen 'goed', maar heb ik nog steeds veel last van angstaanvallen op de mindere dagen.

Maar ik wil dus wel werken. Ik dacht eraan om parttime te beginnen, maar hoe wie wat en waar is de grote vraag. Want hoe ga ik een baan vinden bij een werkgever die mijn problemen begrijpt en me er niet meteen uit gooit zodra ze opkomen? En moet ik het überhaupt wel vertellen tijdens een sollicitatie gesprek?

Mijn psycholoog zei dat ik me misschien moet laten afkeuren, maar dat wil ik dus echt niet. Ik wil gewoon 'normaal' zijn en met iedereen mee klagen over maandagochtenden en niet een stempel op me gedrukt krijgen. Maar als ik realistisch ben weet ik ook dat er heel veel dingen zijn die ik nog niet kan. Dus wat is de beste optie?
Momenteel verstuur ik wel sollicitaties in de hoop het op eigen kracht te doen. Daarnaast wil ik kijken of het UWV me kan helpen. Heeft iemand hier ervaring mee?

Mij is altijd aangepraat dat ik niet capabel genoeg was voor werk en dat soort dingen en ik was de grootste angsthaas altijd.

Ik ging niet graag naar mijn studie, hooguit 2uur in de week en verschuilde mij de rest van de week in mijn hok alleen(kon goed want ik woonde altijd jaren ook op mezelf alleen). Ik voelde mij niet op gemak bij medestudenten en vond het niet fijn om sociaal rondom mensen aanwezig te moeten zijn, hoe te zeggen, of langs mensen te moeten te lopen en voelde mij nooit op gemak in projecten. Ik ging daarom altijd in m'n eentje naar het strand ipv studie.

Ik wist nooit hoe ik het zou overleven of ik wel kon werken en ergens geld vandaan kon halen.

Vervolgens met studie gestopt en werk gezocht. Nog nooit zo bang geweest in mijn leven. Nachtmerries op den top. Iets waar ik mijn hele leven voor vreesde en het alles of niks was.

En deze baan was ook meteen 40uur en meer in de week! Ik vond met mijn studie 2uur al teveel en kreeg daar al een burnout van.

Gek genoeg, 2.5maanden verder ben ik altijd als vroegste op m'n werk tot het einde, en ik vind het enorm leuk. Vooral juist dat ik met zijn 10en in 10vierkante meter hok zit en ik constant praat met mensen (nooit tijd voor jezelf maar dat wil ik ook helemaal niet). Het is 1 grote familie die lekker lomp is en ik sta zeker mijn mannetje en kan lekker discussies houden als ik bijv iets onzin vind. Ik vind het geweldig bij mijn werk en ik kan alles kwijt (zijn mijn beste psychologen en ik die van hen!) bij mijn collega's. Ik voel mij op mijn gemak en ik haal de meeste winsten binnen( vandaag 30.000euro ff binnen gehaald in m'n eentje en krijg champagne waars opgestuurd). Mijn leven is 360 of was het 180graden gedraaid.

Ik zeg: alsjeblieft ga weg bij psychologen, denk niet na en doe. Je wilt niet weten hoe angstig ik was, maar ik plots van mezelf zie dat ik een totaal ander mens ben dan dat mij altijd ingepraat was.

Jij moet nog je zelfvertrouwen vinden maar heb het vertrouwen dat het goed komt. Het komt goed als je blijft proberen de juiste plek in je leven te hebben en moed te hebben hiervoor/ de eerste stap te nemen. In ieder geval, ik geloof in jou. Omdat ik weet hoe veranderlijk het leven is en ik iemand was waarvan ik nooit dacht dat ik dat zou zijn.

Ook een tip: als je sociale angst heb: ga op Tinder dates. Ik heb er meer dan 100 verschillende gehad en het is een lifestijl van mij. Elke week heb ik 2 nieuwe (ja het is een hobby geworden en ik leer met de dag) (tot ik mijn special ware toevallig tegen kom) (en ja hiernaast zie ik ook weekelijks mijn vaste vrienden!)


Stop met theorieën bedenken, stop met nadenken, stop met balen over je beperkingen, maar doe en lach en omring je met mensen om je heen die niet angstig zijn. En een hele belangrijke: durf los te laten (in wat dan ook)

[ Bericht 1% gewijzigd door Naregenkomtzon op 18-07-2019 18:29:56 ]

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 17:45 schreef Morsmordre het volgende:
Heeft iemand hier ervaring mee?

Ik vind dat je jezelf tijd moet gunnen aan de therapie die je nu ondergaat.
Laat het zoeken naar een baan links liggen totdat je helemaal klaar bent met hulp zoeken.
Mocht het aanwezig zijn, schaamte hoef je niet te voelen. Het is hartstikke tof van je om je problemen te willen gaan aanpakken. Zo kun je straks voor de volle honderd procent inzetten om aan het werk te kunnen gaan, je leven te leiden en je levensdoelen te gaan ambiëren.
EMDR is niet niks. Je gaat terug naar je trauma, herbeleeft deze en wordt opnieuw gestructureerd zodat je (hopelijk) geen emoties meer voelt die bij flashbacks aanwezig zijn.
bron: eigen ervaring met EMDR.

Cognitieve gedragstherapie heb ik ook gehad. Het viel onder een breder scala aan therapievormen die er in één pakket gedurende een half jaar werden aangeboden (cognitieve gedragstherapie, exposure, muziektherapie, creatieve therapie, psychomotorische therapie, sociale vaardigheidstraining, anger management therapy. )

Een angststoornis is zo ingrijpend en tegelijkertijd moeilijk te bestrijden (cognitieve therapie vereist het ondergaan van je angsten), dat ik antidepressiva wel zou aanraden om te heroverwegen. Als het je levensgenot aanzienlijk vergroot, is het zeker de moeite waard. Meer waard dan de stigma die ligt op medicijngebruik zoals antidepressiva.

Daarnaast ook op je voeding letten en je slaapritme.

Ik zou me nog niet direct richten op het vinden van betaald werk. Herstel heeft prioriteit.

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 18:24 schreef Naregenkomtzon het volgende:

[..]

Je bericht is niet aan mij gericht maar alsnog bedankt! Fijn voor jou en motiverend om te lezen!

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 23:19 schreef ichangedmymind het volgende:

[..]

Je bericht is niet aan mij gericht maar alsnog bedankt! Fijn voor jou en motiverend om te lezen!

Fijn om te horen. En goede foknaam. Medeheld. De wereld verander je zelf wanneer je er zin in hebt. De wereld ligt aan je voeten als je dat wilt.

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 23:56 schreef Naregenkomtzon het volgende:

[..]

Fijn om te horen. En goede foknaam. Medeheld. De wereld verander je zelf wanneer je er zin in hebt. De wereld ligt aan je voeten als je dat wilt.

Zelfde geldt voor jouw username!

Tjah ik heb een dwangstoornis plus depressies. Nu lig ik er voor de derde keer uit omdat medicatie niet goed ging. Tot nu toe geen opname nodig dus hoop als het iets beter gaat wel wat te gaan werken deze week.

Mbt je angsten die kan je alleen overwinnen door het te gaan doen, eventueel met medicatie.

Vind het raar dat je psych zomaar voor afkeuren gaat, je moet toch ook een doel hebben in je leven?

Doelgroepsregister?

quote:

Op dinsdag 23 juli 2019 12:40 schreef MatthijsDJ het volgende:
Tjah ik heb een dwangstoornis plus depressies. Nu lig ik er voor de derde keer uit omdat medicatie niet goed ging. Tot nu toe geen opname nodig dus hoop als het iets beter gaat wel wat te gaan werken deze week.

Mbt je angsten die kan je alleen overwinnen door het te gaan doen, eventueel met medicatie.

Vind het raar dat je psych zomaar voor afkeuren gaat, je moet toch ook een doel hebben in je leven?

doel van leven is niet werken in ieder geval.

quote:

Op donderdag 18 juli 2019 17:45 schreef Morsmordre het volgende:
sorry als dit fout staat!)

Mijn psycholoog zei dat ik me misschien moet laten afkeuren, maar dat wil ik dus echt niet. Ik wil gewoon 'normaal' zijn en met iedereen mee klagen over maandagochtenden en niet een stempel op me gedrukt krijgen. Maar als ik realistisch ben weet ik ook dat er heel veel dingen zijn die ik nog niet kan. Dus wat is de beste optie?
Momenteel verstuur ik wel sollicitaties in de hoop het op eigen kracht te doen. Daarnaast wil ik kijken of het UWV me kan helpen. Heeft iemand hier ervaring mee?

Wat dacht je van vrijwilligerswerk? Bijvoorbeeld in een bejaardentehuis? Dan werk je met mensen, maar met een doelgroep waar je niet echt veel van te 'vrezen' hebt. Kun je mooi 'oefenen' voor wat betreft je angsten, en blijf je op die manier toch met de maatschappij verbonden en actief. Belangrijk is om een beetje connectie/verbondenheid te ervaren, en je dingetjes te doen hebben in de week. Je zou één keer per week kunnen werken of zo, of twee keer, of drie, wat je maar wilt. Denk dat dit een goede tussenstap kan zijn voor je, op een laagdrempelige manier. En het is nog mooi en nuttig werk ook.

@ Morsmordre

Als voormalige werkgever in Nederland met 25 man personeel, is mijn ervaring - en dat van vele andere NL werkgevers - dat het ontslaan van personeel bijna niet meer mogelijk is.

De wetgeving is daarop ingericht en de uitvoerende rechtelijke macht maakt een combinatie van persoonlijke politieke, dat geven ze ook toe, opvattingen en wettelijke bepalingen.

Werkgevers reageren daarop met het werken van contracten met bepaalde looptijden. Ik zie nogal wat voetangels voor je als ze je persoonlijke emotionele achtergrond weten.

Mijn advies is om een deel van je tijd te werken als parttimer en gelijktijdig je als ZZP-er weten te profileren. Met als doel om dat laatste als basispositie in te nemen.

[ Bericht 0% gewijzigd door cempexo op 23-07-2019 15:29:17 ]

quote:

Op dinsdag 23 juli 2019 13:31 schreef Maharski het volgende:

[..]

Wat dacht je van vrijwilligerswerk? Bijvoorbeeld in een bejaardentehuis? Dan werk je met mensen, maar met een doelgroep waar je niet echt veel van te 'vrezen' hebt. Kun je mooi 'oefenen' voor wat betreft je angsten, en blijf je op die manier toch met de maatschappij verbonden en actief. Belangrijk is om een beetje connectie/verbondenheid te ervaren, en je dingetjes te doen hebben in de week. Je zou één keer per week kunnen werken of zo, of twee keer, of drie, wat je maar wilt. Denk dat dit een goede tussenstap kan zijn voor je, op een laagdrempelige manier. En het is nog mooi en nuttig werk ook.

Werken als vrijwilliger verlangt een hoge sociale affiliatie en een lage prestatiegericht zijn. Ik krijg de indruk dat Morsmordre juist die prestatiegerichtheid zoekt.

quote:

Op dinsdag 23 juli 2019 13:23 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

doel van leven is niet werken in ieder geval.

Maar kan wel zorgen voor een goed ritme en dagbesteding.

quote:

Op dinsdag 23 juli 2019 13:23 schreef TheoddDutchGuy het volgende:

[..]

doel van leven is niet werken in ieder geval.

Mijn doel van het leven is mij zelfstandig weten te maken en een onafhankelijk leven te willen hebben, privé als wel zakelijk. Daar horen inkomsten via werken bij als basis maar vooral daarmee de hoogte van mijn levensgeluk kunnen en weten te creëren.

quote:

Op dinsdag 23 juli 2019 17:54 schreef cempexo het volgende:

[..]

Mijn doel van het leven is mij zelfstandig weten te maken en een onafhankelijk leven te willen hebben, privé als wel zakelijk. Daar horen inkomsten via werken bij als basis maar vooral daarmee de hoogte van mijn levensgeluk kunnen en weten te creëren.

Ik zit nu tijdelijk even thuis ivm relapse van m'n OCD. ff wennen aan nieuwe medicatie (Seroquel) maar kan niet wachten om weer uren te maken. Thuis zitten gaat echt vervelen.

Ga bij een klein bedrijf aan de slag. Ga uit van jouw kwaliteiten als IT'er en focus je op je werk.

In het begin zal dat spannend zijn en stress met zich meenemen, maar als je wat in je mars hebt qua kennis zal dat snel op z'n plek vallen. Gezien je dan 40 uur per week op die plek doorbrengt zal dat vertrouwd gaan voelen en heb je daarmee een basis om deze problemen aan te pakken en te gaan leven.