Het licht had bij die exercitie met de A7 wat intenser gemogen, het kakte langzamerhand in op nadering van de regen.
De libellen lieten het dus afweten maar daarvoor dienden zich wel wat vervangers aan. Als eerste een paar grote dikkopjes die ik aanvankelijk probeerde met de Tamron 572D te vereeuwigen.
Qua beeld was dat zeker niet een verkeerde keuze.
Ochlodes sylvanus by
Ouwesok, on Flickr
Het cheap-ass-macrowonder heeft echter op de A7 een paar kleine nadeeltjes.
Hij focust hemeltergend traag
Hij is niet gestabiliseerd
Vooral dat focussen maakte dat ik er al vrij snel de Sigma 5.6/180mm op had liggen. Eerst kaal, later met een 36mm tussenring om hem nog iets bijziender te krijgen.
Met internal focussing was die combinatie in elk geval al iets beter hanteerbaar en kon ik ineens weer lekker laag fotograferen.
Ochlodes sylvanus by
Ouwesok, on Flickr
Ochlodes sylvanus by
Ouwesok, on Flickr
De AF was echter nog maar een kleine verbetering ten opzichte van de 572D en al snel ging de 180 weer naar binnen en ging de Sigma 2.8/105mm met zijn rappe AF en stabilisator.
In het beroerde licht ging die nog niet zo rap als ik hem ken, maar het begon in elk geval werkbaar te worden.
[sub]Al snel bleek dat ik de AF op multi-point moest zetten, op de A77's het ergste wat je kan doen bij macro, bij de A7/LA-EA4 combi ineens verrassend trefzeker.
Ochlodes sylvanus by
Ouwesok, on Flickr
Ochlodes sylvanus by
Ouwesok, on Flickr
Ochlodes sylvanus by
Ouwesok, on Flickr