POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Deel I Analyses
Hoofdstuk 2. Een tweede analyse: het politieke systeem (of de wisselwerking tussen Den Haag en de burgers)
Over de politiek wordt continue gesproken en geschreven, al dan niet gekleurd. Het is weinigen gegeven om dat niet gekleurd te doen. Dat de politiek continue in de aandacht staat, is zeer terecht omdat verreweg de meeste Nederlanders er onmiskenbaar toch afhankelijk van zijn. Het is weinigen gegeven om daar onafhankelijk van te zijn.
Duidelijk is dat politicus-zijn een vak, een beroep is, zodat er in feite - gelet op de eisen die aan dat beroep worden gesteld - op minstens h.b.o., maar liever nog op w.o. niveau voor gestudeerd zou moeten worden. Nu is het nog: ‘klaargestoomd voor het pluche’ (…).
Voor het Kamerlidmaatschap bestaan toelatingseisen, de zgn. geloofsbrieven. Verder zijn er vervolgens in de politieke praktijk ongeschreven, maar toch functionerende gedrags- en beroepsregels. Behalve de twee genoemde bezwaren mijnerzijds – minstens h.b.o. niveau en de ongeschreven regels in de praktijk - is er verder op zich ogenschijnlijk niet zoveel mis met dit systeem, ook omdat we het al langere tijd – zeg maar sinds ‘Napoleon’ - hebben. Het heeft daarmee de tijd gehad uitgekristalliseerd te zijn.
Waar de schoen echter begint te wringen, is de betrouwbaarheid en het waar maken van beloftes en toezeggingen (even simpel gesteld). Als individu, met die vermaledijde term burger, waarbij ik me sowieso direkt afhankelijk en dus kwetsbaar voel, kan het toch ook niet zo zijn, dat je je beloften en je jawoord niet nakomt zonder daarop aangesproken te worden? Met name onze huidige minister-president dient in dit verband genoemd te worden. Je wordt er soms wel ’n beetje moe van als er weer iemand ‘diep door het stof’ heeft moeten gaan.
Het effect van komende verkiezingen op het gedrag van politici is laakbaar. Ineens dienen ze het land in te moeten gaan om de burgers (…) – soms zelfs met een kleinigheid als bijvoorbeeld een enkele roos – te paaien. Televisie-optredens: hoe meer hoe liever! De tv-debatten zijn kansen om de in de ogen van politici populaire groep ‘zwevende kiezers’ nog eens even te verschalken.
En dan hun gedrag na de verkiezingen: het is strijdig met het door hen zelf opgewekte vertrouwen tijdens de verkiezingen. Vrijwel meteen kijkt men alleen maar naar elkaar (met wie wel regeren en met wie absoluut niet?). Er is in deze 21ste eeuw dit fenomeen gekomen: ook al heeft een bepaalde, soms nieuwe partij een substantieel deel van de stemmen veroverd, dan toch is het mogelijk dat zij bij wijze van spreken politiek buiten spel wordt gezet (LPF, PVV en FVD). Ook lijkt het wel of de politici er dan weer voor ’n poosje van ons af zijn. Dat heeft dan ook helaas het – ook door hen zelf - erkende gat tussen ‘Den Haag’ en de burgers – daar heb je ‘m weer - vergroot.
Daarnaast is het ministerschap (minister=letterlijk dienaar) een baan geworden, waarbij het meeste beroepsrisico (gedwongen aftreden) in de praktijk bij de staatssecretaris is komen te liggen.
Verder kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat men het eigenbelang niet gauw uit het oog zal verliezen. Recent is het beperken van het wachtgeld – de w.w. voor ex-politici – zonder succes aangezwengeld. Een baan of een betaalde functie na een politieke carrière is er ook een. Op z’n zachts zeer bedenkelijk is het grote graaien door middel van zo’n baan of functie in bijvoorbeeld het bedrijfsleven (commissariaten). Zelfs een rode ex-premier maakte zich hieraan schuldig…
Tenslotte dient leiding in z’n algemeenheid boven (polder)partijen en dergelijke te staan. Zo gauw men gesprekspartner (zoals bij het recente overleg over het pensioenstelsel en het klimaatplan) is geworden, is dat verdwenen en daarmee is de onafhankelijke eindverantwoordelijkheid uitgehold.
Conclusie: ondanks het bovenstaande hebben we deze politieke vorm van democratie nu eenmaal, ook omdat ons koningshuis op een zijspoor is gezet. Vanuit een andere optiek: ook bij gebrek aan een beter alternatief.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 3)
Hoofdstuk 2. Een tweede analyse: het politieke systeem (of de wisselwerking tussen Den Haag en de burgers)
Over de politiek wordt continue gesproken en geschreven, al dan niet gekleurd. Het is weinigen gegeven om dat niet gekleurd te doen. Dat de politiek continue in de aandacht staat, is zeer terecht omdat verreweg de meeste Nederlanders er onmiskenbaar toch afhankelijk van zijn. Het is weinigen gegeven om daar onafhankelijk van te zijn.
Duidelijk is dat politicus-zijn een vak, een beroep is, zodat er in feite - gelet op de eisen die aan dat beroep worden gesteld - op minstens h.b.o., maar liever nog op w.o. niveau voor gestudeerd zou moeten worden. Nu is het nog: ‘klaargestoomd voor het pluche’ (…).
Voor het Kamerlidmaatschap bestaan toelatingseisen, de zgn. geloofsbrieven. Verder zijn er vervolgens in de politieke praktijk ongeschreven, maar toch functionerende gedrags- en beroepsregels. Behalve de twee genoemde bezwaren mijnerzijds – minstens h.b.o. niveau en de ongeschreven regels in de praktijk - is er verder op zich ogenschijnlijk niet zoveel mis met dit systeem, ook omdat we het al langere tijd – zeg maar sinds ‘Napoleon’ - hebben. Het heeft daarmee de tijd gehad uitgekristalliseerd te zijn.
Waar de schoen echter begint te wringen, is de betrouwbaarheid en het waar maken van beloftes en toezeggingen (even simpel gesteld). Als individu, met die vermaledijde term burger, waarbij ik me sowieso direkt afhankelijk en dus kwetsbaar voel, kan het toch ook niet zo zijn, dat je je beloften en je jawoord niet nakomt zonder daarop aangesproken te worden? Met name onze huidige minister-president dient in dit verband genoemd te worden. Je wordt er soms wel ’n beetje moe van als er weer iemand ‘diep door het stof’ heeft moeten gaan.
Het effect van komende verkiezingen op het gedrag van politici is laakbaar. Ineens dienen ze het land in te moeten gaan om de burgers (…) – soms zelfs met een kleinigheid als bijvoorbeeld een enkele roos – te paaien. Televisie-optredens: hoe meer hoe liever! De tv-debatten zijn kansen om de in de ogen van politici populaire groep ‘zwevende kiezers’ nog eens even te verschalken.
En dan hun gedrag na de verkiezingen: het is strijdig met het door hen zelf opgewekte vertrouwen tijdens de verkiezingen. Vrijwel meteen kijkt men alleen maar naar elkaar (met wie wel regeren en met wie absoluut niet?). Er is in deze 21ste eeuw dit fenomeen gekomen: ook al heeft een bepaalde, soms nieuwe partij een substantieel deel van de stemmen veroverd, dan toch is het mogelijk dat zij bij wijze van spreken politiek buiten spel wordt gezet (LPF, PVV en FVD). Ook lijkt het wel of de politici er dan weer voor ’n poosje van ons af zijn. Dat heeft dan ook helaas het – ook door hen zelf - erkende gat tussen ‘Den Haag’ en de burgers – daar heb je ‘m weer - vergroot.
Daarnaast is het ministerschap (minister=letterlijk dienaar) een baan geworden, waarbij het meeste beroepsrisico (gedwongen aftreden) in de praktijk bij de staatssecretaris is komen te liggen.
Verder kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat men het eigenbelang niet gauw uit het oog zal verliezen. Recent is het beperken van het wachtgeld – de w.w. voor ex-politici – zonder succes aangezwengeld. Een baan of een betaalde functie na een politieke carrière is er ook een. Op z’n zachts zeer bedenkelijk is het grote graaien door middel van zo’n baan of functie in bijvoorbeeld het bedrijfsleven (commissariaten). Zelfs een rode ex-premier maakte zich hieraan schuldig…
Tenslotte dient leiding in z’n algemeenheid boven (polder)partijen en dergelijke te staan. Zo gauw men gesprekspartner (zoals bij het recente overleg over het pensioenstelsel en het klimaatplan) is geworden, is dat verdwenen en daarmee is de onafhankelijke eindverantwoordelijkheid uitgehold.
Conclusie: ondanks het bovenstaande hebben we deze politieke vorm van democratie nu eenmaal, ook omdat ons koningshuis op een zijspoor is gezet. Vanuit een andere optiek: ook bij gebrek aan een beter alternatief.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 3)
Weer een vrij bespottelijk verhaal. Alsof mensen uit eigenbelang in Den Haag zitten. Ik zou zeggen: ga het zelf doen en kijk eens of je het vol gaat houden, het is heel hard werken voor een loon dat de meesten in het bedrijfsleven ook wel kunnen krijgen, zonder het risico te lopen de landelijke kop van jut te zijn.
Over die opleidingseis: daar wordt al bijna volledig aan voldaan. https://www.parlement.com(...)au_tweede_kamerleden
En de wachtgeldregeling is ook weer niet zo verschrikkelijk ruim: maximaal net zo lang als een gewone WW, met de beperking dat wachtgeld niet langer kan duren dan je kamerlidmaatschap. Het eerste jaar 80% van hun inkomen, daarna 70%. Volgens mij is dat een nette regeling, geen geldsmijterij oid. Het stopt ook gewoon als je een andere baan hebt gevonden. Lijkt me een nette regeling voor een baan waar je ondanks prima functioneren wel elke 4 jaar ontslagen kunt worden van de ene op de andere dag.
[ Bericht 5% gewijzigd door Hanca op 21-07-2019 20:00:08 ]
Over die opleidingseis: daar wordt al bijna volledig aan voldaan. https://www.parlement.com(...)au_tweede_kamerleden
En de wachtgeldregeling is ook weer niet zo verschrikkelijk ruim: maximaal net zo lang als een gewone WW, met de beperking dat wachtgeld niet langer kan duren dan je kamerlidmaatschap. Het eerste jaar 80% van hun inkomen, daarna 70%. Volgens mij is dat een nette regeling, geen geldsmijterij oid. Het stopt ook gewoon als je een andere baan hebt gevonden. Lijkt me een nette regeling voor een baan waar je ondanks prima functioneren wel elke 4 jaar ontslagen kunt worden van de ene op de andere dag.
[ Bericht 5% gewijzigd door Hanca op 21-07-2019 20:00:08 ]
Misschien is er geen gevoel dat groter geluk geeft dan dat men voor andere mensen iets kan betekenen (Dietrich Bonhoeffer )
Deel I Analyses
Hoofdstuk 3. Een derde analyse: de Europese Unie (EU)
Over de EU kunnen we kort zijn: je blijft erin of je stapt eruit. Of zou er (met name met betrekking tot de Brexit) toch een soort middenweg uit de bus kunnen komen? Er zijn rapporten – ook één in opdracht van de PVD van de heer Wilders – over opgemaakt. Die wijzen er in de regel op dat uittreden af te raden is. Er zijn daar veel argumenten voor op allerlei terreinen. Een belangrijke is geld: wat kost het en wat bespaart c.q. levert het op? De weegschaal zou daarbij negatief doorslaan (geen exit).
Overzicht van factoren bij een (N)exit: Dat wat bijvoorbeeld terugkomt: -douane (incl. alles wat dit teweeg brengt) -invoerrechten en heffingen (in- en export) -geld wisselen, transferprovisie (kosten) -ID-controle aan de grens (oponthoud)
Maar ook: Dat wat komt: -in principe geen geld meer naar de EU -eigen beleid kunnen ontwikkelen -geen afhankelijkheid meer (niet meer onder de paraplu van de EU, ECB enz.) Kortom: een zelfstandig land (sprak een premier niet over de terugkeer van de VOC-mentaliteit?)
Argumenten van tegenstanders: -een eigen handelsakkoord met de EU (en andere) landen moeten sluiten -een fikse waardedaling van ons vermogen (bij de eventuele komst van de Florijn*) -de noodzaak voor de centrale bank om bij te springen -stijgende belastingen -de wankele positie van Nederlanders, die in het buitenland werkzaam zijn -buitenlandse bedrijven die van vestiging in Nederland dreigen af te zien -andere bedrijven die willen vertrekken -de financiële wereld (Amsterdam) die zich dreigt te verplaatsen -aandelenkoersen gaan onderuit -woningprijzen die terugvallen -toenemende werkeloosheid -prijzen die gaan stijgen -vele bedrijven die de toekomst somber inzien -de bouw die een flinke knauw krijgt -dreigende inflatie en recessie -de asielaanvragen en de vluchtelingenproblematiek blijven bestaan, omdat Nederland is gehouden aan buiten de EU vallende Europese afspraken -de kans op een beperkt EU lidmaatschap, waardoor weer een bijdrage verplicht wordt Conclusie: een forse opsomming die echter nog ongenuanceerd en niet onderbouwd is.
*de naam Gulden is niet meer beschikbaar, het valutateken (f of fl.) wel.
Mijn vraag: men redeneert vanuit de statusquo. Je zou ook vanuit een visie, dus naar de toekomst kunnen kijken. Wat weegt dan zwaarder? Verder opgaan in de EU, die je bescherming en zekerheid zou bieden, voortkomend uit de bekende pacts en de heersende ideeën (voor zover bekend…)
of -een zelfstandige natie, die op eigen kracht haar weg zoekt? Zelf haar beslissingen met betrekking tot al haar interne zaken neemt? Die van haar inwoners zelfbewuste Nederlanders maakt?
En waar leidt de deelname aan al die EU pacts naar toe? Blijven we een natie of worden we zowel een provincie als een mengkroes van culturen in een groot geheel? Wat zou ons dat (als individu) brengen? of -kiezen we voor onze eigen vrijheid en zijn bereid daar in 1ste instantie offers voor te brengen?
Voorlopige conclusie: op het eerste gezicht is de EU voor ons als collectief niet verkeerd en zou een Nexit meer nadelen dan voordelen geven. Echter, als individu blijf je met vragen zitten…
‘n Nadere analyse van de EU is daarom nodig. Hoe staat het met ‘halfbakken’ landen (Denemarken, Noorwegen) of zelfs met ‘n weigerend land (Zwitserland)? En dan met die ver………… Engelsen? Daar kom ik in Hoofdstuk 6 en 7 op terug.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 4)
Hoofdstuk 3. Een derde analyse: de Europese Unie (EU)
Over de EU kunnen we kort zijn: je blijft erin of je stapt eruit. Of zou er (met name met betrekking tot de Brexit) toch een soort middenweg uit de bus kunnen komen? Er zijn rapporten – ook één in opdracht van de PVD van de heer Wilders – over opgemaakt. Die wijzen er in de regel op dat uittreden af te raden is. Er zijn daar veel argumenten voor op allerlei terreinen. Een belangrijke is geld: wat kost het en wat bespaart c.q. levert het op? De weegschaal zou daarbij negatief doorslaan (geen exit).
Overzicht van factoren bij een (N)exit: Dat wat bijvoorbeeld terugkomt: -douane (incl. alles wat dit teweeg brengt) -invoerrechten en heffingen (in- en export) -geld wisselen, transferprovisie (kosten) -ID-controle aan de grens (oponthoud)
Maar ook: Dat wat komt: -in principe geen geld meer naar de EU -eigen beleid kunnen ontwikkelen -geen afhankelijkheid meer (niet meer onder de paraplu van de EU, ECB enz.) Kortom: een zelfstandig land (sprak een premier niet over de terugkeer van de VOC-mentaliteit?)
Argumenten van tegenstanders: -een eigen handelsakkoord met de EU (en andere) landen moeten sluiten -een fikse waardedaling van ons vermogen (bij de eventuele komst van de Florijn*) -de noodzaak voor de centrale bank om bij te springen -stijgende belastingen -de wankele positie van Nederlanders, die in het buitenland werkzaam zijn -buitenlandse bedrijven die van vestiging in Nederland dreigen af te zien -andere bedrijven die willen vertrekken -de financiële wereld (Amsterdam) die zich dreigt te verplaatsen -aandelenkoersen gaan onderuit -woningprijzen die terugvallen -toenemende werkeloosheid -prijzen die gaan stijgen -vele bedrijven die de toekomst somber inzien -de bouw die een flinke knauw krijgt -dreigende inflatie en recessie -de asielaanvragen en de vluchtelingenproblematiek blijven bestaan, omdat Nederland is gehouden aan buiten de EU vallende Europese afspraken -de kans op een beperkt EU lidmaatschap, waardoor weer een bijdrage verplicht wordt Conclusie: een forse opsomming die echter nog ongenuanceerd en niet onderbouwd is.
*de naam Gulden is niet meer beschikbaar, het valutateken (f of fl.) wel.
Mijn vraag: men redeneert vanuit de statusquo. Je zou ook vanuit een visie, dus naar de toekomst kunnen kijken. Wat weegt dan zwaarder? Verder opgaan in de EU, die je bescherming en zekerheid zou bieden, voortkomend uit de bekende pacts en de heersende ideeën (voor zover bekend…)
of -een zelfstandige natie, die op eigen kracht haar weg zoekt? Zelf haar beslissingen met betrekking tot al haar interne zaken neemt? Die van haar inwoners zelfbewuste Nederlanders maakt?
En waar leidt de deelname aan al die EU pacts naar toe? Blijven we een natie of worden we zowel een provincie als een mengkroes van culturen in een groot geheel? Wat zou ons dat (als individu) brengen? of -kiezen we voor onze eigen vrijheid en zijn bereid daar in 1ste instantie offers voor te brengen?
Voorlopige conclusie: op het eerste gezicht is de EU voor ons als collectief niet verkeerd en zou een Nexit meer nadelen dan voordelen geven. Echter, als individu blijf je met vragen zitten…
‘n Nadere analyse van de EU is daarom nodig. Hoe staat het met ‘halfbakken’ landen (Denemarken, Noorwegen) of zelfs met ‘n weigerend land (Zwitserland)? En dan met die ver………… Engelsen? Daar kom ik in Hoofdstuk 6 en 7 op terug.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 4)
De vragen zijn in elk geval al zeer sturend en wijzen dus ook al op de uitslag van de 'analyse'.
Hoezo zou een Nederland in de EU geen zelfbewuste Nederlanders kunnen hebben? Waarin zijn wij als burgers onze vrijheid kwijt?
Want waarom zou in de EU blijven zo zeker "opgaan in de EU" betekenen? Voorlopig wijst alles er op dat geen enkel land in de EU dat wil, dus gaat dat ook echt niet gebeuren. Als de VS van Europa er al gaan komen, duurt dat echt nog vele decennia, waarschijnlijk wel meer dan een eeuw. En als die er is, wil je dan als Nederland omringt zijn door EU en er geen deel van uit maken? Dan kunnen we Rotterdam Haven vast dicht gooien, in elk geval.
Hoezo zou een Nederland in de EU geen zelfbewuste Nederlanders kunnen hebben? Waarin zijn wij als burgers onze vrijheid kwijt?
Want waarom zou in de EU blijven zo zeker "opgaan in de EU" betekenen? Voorlopig wijst alles er op dat geen enkel land in de EU dat wil, dus gaat dat ook echt niet gebeuren. Als de VS van Europa er al gaan komen, duurt dat echt nog vele decennia, waarschijnlijk wel meer dan een eeuw. En als die er is, wil je dan als Nederland omringt zijn door EU en er geen deel van uit maken? Dan kunnen we Rotterdam Haven vast dicht gooien, in elk geval.
Misschien is er geen gevoel dat groter geluk geeft dan dat men voor andere mensen iets kan betekenen (Dietrich Bonhoeffer )
Deel I Analyses
Hoofdstuk 4. Een vierde analyse: De migranten
Inleiding Reeds in de 70-er jaren werd er gesteld dat Nederland vol dreigde te lopen. Dat sloeg niet alleen op de auto(snel)wegen, maar vooral op het tekort aan passende woningen en beschikbare banen. De opbloei van na W.O.II werd door de beide oliecrises ruw verstoord (economische recessie).
Citaten uit Wikipedia: -Het is na de oliecrisis van 1973 een tijd van stijgende werkloosheid, oplopende overheidstekorten, er vinden massale stakingen plaats. -De Surinaamse onafhankelijkheid vindt plaats op 25 november 1975, maar heeft dan al geleid tot een massale migratie van Surinamers naar Nederland.
Migratie (immigratie/integratie)
Historisch verloop: 1.arbeidsmigratie, 2.volgmigratie*, 3.migratie uit voormalige koloniën en 4.asielmigratie.
*Volgmigratie Ondanks de verslechterende economische situatie en dankzij de invoering van de wet op de gezinshereniging (1974) konden gastarbeiders hun achtergebleven familieleden naar Nederland laten komen.
Cultureel/sociaal: De praktijk heeft aangetoond dat vermenging van culturen moeizaam gaat. Integratie is een politieke term, die – om allerlei redenen- zeer beperkt functioneert. Migranten houden veelal vast aan de eigen cultuur, waaronder godsdienst** en taal, met name de ouderen. Via hen en hun gezag blijft de oude cultuur voortleven.
**Op godsdienstig gebied is het de Islam, die structureel controversieel is. Financiering van haar activiteiten en gebouwen, prediking door haat-imams zijn enkele van haar gevoelige, interne zaken. Daarnaast is er de externe, openbare kant: de bedreigde en vermoorde professor P. Fortuyn en cineast Th. van Gogh, de eveneens bedreigde en uitgeweken Somalische migrante Hirsi Ali en de noodgedwongen – al vele jaren lang - constant bewaakte heer Wilders van de PVD.
Integratie lijkt alleen kans te hebben als je over generaties heen kijkt. Ondertussen zijn er wel allerlei spanningen: in gemengde vormen van samenleven, zoals gezinnen, in wijken en zelfs al in bepaalde steden (Rotterdam heeft overwegend migranten, andere grote steden ongeveer voor de helft).
Politiek/media: In de politiek en in de media is een duidelijke opkomst van de migranten waar te nemen. Zo zijn er migranten burgemeester, zijn ze prominente politici, zien we ze geregeld voorbijkomen op tv (NPO) en in de overige media. Het gaat daarbij niet om hun kwaliteiten. Wel gaat het om onze cultuur en kun je een beschikbare baan maar door één iemand laten verrichten.
Ook door de EU zitten we met een verplichte opname van een bepaald aantal vreemdelingen. Die ons soms bedenkelijke bijzaken opleveren. Denk aan: hogere werkloosheidscijfers, bevoordeling bij het toewijzen van een woning, een bovengemiddeld criminaliteitscijfer en weigeren zich aan te passen aan onze systemen (basiseducatie/inburgeringsprogramma’s, sollicitatieplicht e.d.).
Maar zijn we politiek gezien altijd duidelijk genoeg geweest? Of liepen we achter de feiten aan en moesten we te laat het beleid weer bijstellen? Dit is het historisch gevoerde beleid: 1.integratiebeleid, 2.minderhedenbeleid, 3.allochtonenbeleid, 4. WIN (geen win-win) Wet Inburgering Nieuwkomers en tenslotte de Wet Inburgering.
Veiligheid: Ondanks berichten van dalende criminaliteit(scijfers), voelen veel Nederlanders zich onveilig. Het ’blauw’ op straat zou moeten toenemen (ook politiek beloofd), maar dat gebeurt niet. Als er al agenten bijkomen, moeten ze eerst de achterstanden helpen wegwerken. Het (digitale) papierwerk slokt (te)veel capaciteit op.
Dan weten veel (straat)agenten zich sterk beperkt in hun optreden door de kans op represailles na onlusten. Hun machtspositie is uitgehold, waardoor de vrijheid van krakers en anderen, op oproer en rellen beluste personen, is toegenomen (er zijn al beroepsonruststokers). Groepen migrantenjongeren opereren ongehinderd in hun(!) wijk (Gouda en Amsterdam): zorg dat je ze niet tegenkomt! Echter, en dat is een deel van het probleem, een in onze ogen kwaadwillende kern (die Marokkaanse jongeren) vertekent het migrantenbeeld. Daarnaast is er ander probleem: door onze westerse, tolerante houding nemen zulke groepen het door onszelf gecreëerde gezagsvacuüm in. Met alle gevolgen van dien en waar wij dus zelf ook schuldig aan zijn…
Conclusie: Migranten en wij (traditionele) Nederlanders: we passen gewoon niet altijd goed bij elkaar.
Dan komt het op aanpassen aan. Maar……… wie-o-wie past zich aan? Is er wel bereidheid tot aanpassen? En waar leidt niet-bereidheid dan naar toe? En hoe gaan we daar dan mee om? Vragen om ons te confronteren met de resultante van het politieke beleid van de afgelopen tientallen jaren.
Ik sluit dit complexe hoofdstuk af met deze quote: ‘’Veel zal natuurlijk afhangen van het beleid dat de komende jaren door de Nederlandse overheid gevoerd zal worden.’’ (Uit: Studiepakket Multicultureel Nederland).
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 5)
Hoofdstuk 4. Een vierde analyse: De migranten
Inleiding Reeds in de 70-er jaren werd er gesteld dat Nederland vol dreigde te lopen. Dat sloeg niet alleen op de auto(snel)wegen, maar vooral op het tekort aan passende woningen en beschikbare banen. De opbloei van na W.O.II werd door de beide oliecrises ruw verstoord (economische recessie).
Citaten uit Wikipedia: -Het is na de oliecrisis van 1973 een tijd van stijgende werkloosheid, oplopende overheidstekorten, er vinden massale stakingen plaats. -De Surinaamse onafhankelijkheid vindt plaats op 25 november 1975, maar heeft dan al geleid tot een massale migratie van Surinamers naar Nederland.
Migratie (immigratie/integratie)
Historisch verloop: 1.arbeidsmigratie, 2.volgmigratie*, 3.migratie uit voormalige koloniën en 4.asielmigratie.
*Volgmigratie Ondanks de verslechterende economische situatie en dankzij de invoering van de wet op de gezinshereniging (1974) konden gastarbeiders hun achtergebleven familieleden naar Nederland laten komen.
Cultureel/sociaal: De praktijk heeft aangetoond dat vermenging van culturen moeizaam gaat. Integratie is een politieke term, die – om allerlei redenen- zeer beperkt functioneert. Migranten houden veelal vast aan de eigen cultuur, waaronder godsdienst** en taal, met name de ouderen. Via hen en hun gezag blijft de oude cultuur voortleven.
**Op godsdienstig gebied is het de Islam, die structureel controversieel is. Financiering van haar activiteiten en gebouwen, prediking door haat-imams zijn enkele van haar gevoelige, interne zaken. Daarnaast is er de externe, openbare kant: de bedreigde en vermoorde professor P. Fortuyn en cineast Th. van Gogh, de eveneens bedreigde en uitgeweken Somalische migrante Hirsi Ali en de noodgedwongen – al vele jaren lang - constant bewaakte heer Wilders van de PVD.
Integratie lijkt alleen kans te hebben als je over generaties heen kijkt. Ondertussen zijn er wel allerlei spanningen: in gemengde vormen van samenleven, zoals gezinnen, in wijken en zelfs al in bepaalde steden (Rotterdam heeft overwegend migranten, andere grote steden ongeveer voor de helft).
Politiek/media: In de politiek en in de media is een duidelijke opkomst van de migranten waar te nemen. Zo zijn er migranten burgemeester, zijn ze prominente politici, zien we ze geregeld voorbijkomen op tv (NPO) en in de overige media. Het gaat daarbij niet om hun kwaliteiten. Wel gaat het om onze cultuur en kun je een beschikbare baan maar door één iemand laten verrichten.
Ook door de EU zitten we met een verplichte opname van een bepaald aantal vreemdelingen. Die ons soms bedenkelijke bijzaken opleveren. Denk aan: hogere werkloosheidscijfers, bevoordeling bij het toewijzen van een woning, een bovengemiddeld criminaliteitscijfer en weigeren zich aan te passen aan onze systemen (basiseducatie/inburgeringsprogramma’s, sollicitatieplicht e.d.).
Maar zijn we politiek gezien altijd duidelijk genoeg geweest? Of liepen we achter de feiten aan en moesten we te laat het beleid weer bijstellen? Dit is het historisch gevoerde beleid: 1.integratiebeleid, 2.minderhedenbeleid, 3.allochtonenbeleid, 4. WIN (geen win-win) Wet Inburgering Nieuwkomers en tenslotte de Wet Inburgering.
Veiligheid: Ondanks berichten van dalende criminaliteit(scijfers), voelen veel Nederlanders zich onveilig. Het ’blauw’ op straat zou moeten toenemen (ook politiek beloofd), maar dat gebeurt niet. Als er al agenten bijkomen, moeten ze eerst de achterstanden helpen wegwerken. Het (digitale) papierwerk slokt (te)veel capaciteit op.
Dan weten veel (straat)agenten zich sterk beperkt in hun optreden door de kans op represailles na onlusten. Hun machtspositie is uitgehold, waardoor de vrijheid van krakers en anderen, op oproer en rellen beluste personen, is toegenomen (er zijn al beroepsonruststokers). Groepen migrantenjongeren opereren ongehinderd in hun(!) wijk (Gouda en Amsterdam): zorg dat je ze niet tegenkomt! Echter, en dat is een deel van het probleem, een in onze ogen kwaadwillende kern (die Marokkaanse jongeren) vertekent het migrantenbeeld. Daarnaast is er ander probleem: door onze westerse, tolerante houding nemen zulke groepen het door onszelf gecreëerde gezagsvacuüm in. Met alle gevolgen van dien en waar wij dus zelf ook schuldig aan zijn…
Conclusie: Migranten en wij (traditionele) Nederlanders: we passen gewoon niet altijd goed bij elkaar.
Dan komt het op aanpassen aan. Maar……… wie-o-wie past zich aan? Is er wel bereidheid tot aanpassen? En waar leidt niet-bereidheid dan naar toe? En hoe gaan we daar dan mee om? Vragen om ons te confronteren met de resultante van het politieke beleid van de afgelopen tientallen jaren.
Ik sluit dit complexe hoofdstuk af met deze quote: ‘’Veel zal natuurlijk afhangen van het beleid dat de komende jaren door de Nederlandse overheid gevoerd zal worden.’’ (Uit: Studiepakket Multicultureel Nederland).
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 5)
Deel I Analyses
Hoofdstuk 5. Een vijfde analyse: de actuele regeringsplannen
(situatie voorjaar 2019, er zijn inmiddels diverse ‘vorderingen’ gemaakt)
Dat zijn er op zich vele, maar we beperken ons tot de meest opvallende:
Klimaatplan (wetsvoorstel aangenomen!)
Als er iets is, wat de machtsverhouding Overheden + partners ten opzichte van wat men dan de burgers (grrrrrrrrrr…) noemt, treffend weergeeft, is het wel dit plan. Een ongehoord groot aantal deelnemers werd (selectief) uitgenodigd en men werd het erover eens dat Nederland in 2030 een forse CO2 reductie moet hebben bewerkstelligd.
Dit plan geldt voor Nederland en is autonoom, is dus zonder andere landen of bijvoorbeeld de EU, VN of noem ze maar op, gemaakt. Nederlanders op hun best (‘het braafste jongetje van de klas’)!
Het is dan ook niet verwonderlijk dat hier een stroom van (verontwaardigde) reacties op volgde. Zeker toen doorsijpelde dat genoemde burgers dit met name zouden moeten ophoesten. Dit werd ook direct duidelijk toen men massaal een brief van de energieprovider kreeg, waarin het fors verhoogde voorschot voor het nieuwe jaar (2019) werd medegedeeld.
Opvallend is ook dat ingezonden brieven er niets toe doen. Ook dit keer publiceerde een groep van hoogleraren en deskundigen een brief, waarin onder andere werd getwijfeld over de uitgangspunten van het plan (opwarming aarde, stijging zeespiegel, ophoging dijken enz.).
Tussenconclusie: in Den Haag (waarmee alle bovengenoemde gesprekspartners worden bedoeld) is men én losgekomen van de dagelijkse praktijk van de burgers én van de politieke processen, die de leiders van de EU voorstaan (verdergaande integratie van de nu nog 28 landen tot één staat).
Energie
Op zich maakt dit item deel uit van het Klimaatplan, omdat de opwekking van energie momenteel sterk milieuvervuilend is en daarmee van invloed zou zijn op ons klimaat. De nu waaiende politieke wind is anti-kernenergie (Duitsland!), Frankrijk uitgezonderd. De minister van EZ heeft autonoom besloten dat met onmiddellijke ingang de winning van ons aardgas gehalveerd moet worden.
Commentaar: Er had allang actie op ondernomen moeten worden. De bewoners op en rond onze gasbel klagen al jaren over verzakkingen. Daar is van overheidswege naar gekeken, maar daar is het lang ook bij gebleven. Daarnaast heeft de ambassadeur van de Verenigde Staten in Nederland, de voormalige Nederlander P. Hoekstra, ons gewaarschuwd voor de gevolgen – politiek en economisch – van bovengenoemd besluit door de minister van EZ.
Windmolenplan
Ook dit maakt deel uit van het Klimaatplan. Nu zijn er vergevorderde plannen om zo’n park in zee, vlak voor de kust, te realiseren. Op dit plan is door een groot aantal hoogleraren stevige, onderbouwde kritiek geleverd. Een belangrijke uitkomst was dat dit uit kosten/baten oogpunt nauwelijks ‘uit zou kunnen’.
Ook de beroepsvissers hebben aan de bel getrokken. Naast een praktisch gevaar is er ook effect te verwachten op de visstand en daarmee op hun inkomen.
Autoplan
Ook dit maakt deel uit van het Klimaatplan. Het komt erop neer dat in 2030 alle Nederlanders (!) in principe allemaal elektrisch rijden. Door middel van een aflopende subsidie wil men de burgers over de streep trekken. Zo lang deze auto’s in aanschaf zoveel duurder blijven dan vergelijkbare op fossiele brandstoffen, is het duidelijk dat deze aflopende (!) subsidie niet dat resultaat zal opleveren, waarvoor miljoenen zullen worden gereserveerd.
Commentaar: De les van de 1ste subsidieronde (vanaf 2012) is blijkbaar niet geleerd (kosten ¤ 500-750 miljoen).
Eindconclusie: het politieke systeem is erg autonoom, zelfs arrogant, ten onrechte zelfverzekerd, weinig effectief en zeker niet slagvaardig.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 6)
Hoofdstuk 5. Een vijfde analyse: de actuele regeringsplannen
(situatie voorjaar 2019, er zijn inmiddels diverse ‘vorderingen’ gemaakt)
Dat zijn er op zich vele, maar we beperken ons tot de meest opvallende:
Klimaatplan (wetsvoorstel aangenomen!)
Als er iets is, wat de machtsverhouding Overheden + partners ten opzichte van wat men dan de burgers (grrrrrrrrrr…) noemt, treffend weergeeft, is het wel dit plan. Een ongehoord groot aantal deelnemers werd (selectief) uitgenodigd en men werd het erover eens dat Nederland in 2030 een forse CO2 reductie moet hebben bewerkstelligd.
Dit plan geldt voor Nederland en is autonoom, is dus zonder andere landen of bijvoorbeeld de EU, VN of noem ze maar op, gemaakt. Nederlanders op hun best (‘het braafste jongetje van de klas’)!
Het is dan ook niet verwonderlijk dat hier een stroom van (verontwaardigde) reacties op volgde. Zeker toen doorsijpelde dat genoemde burgers dit met name zouden moeten ophoesten. Dit werd ook direct duidelijk toen men massaal een brief van de energieprovider kreeg, waarin het fors verhoogde voorschot voor het nieuwe jaar (2019) werd medegedeeld.
Opvallend is ook dat ingezonden brieven er niets toe doen. Ook dit keer publiceerde een groep van hoogleraren en deskundigen een brief, waarin onder andere werd getwijfeld over de uitgangspunten van het plan (opwarming aarde, stijging zeespiegel, ophoging dijken enz.).
Tussenconclusie: in Den Haag (waarmee alle bovengenoemde gesprekspartners worden bedoeld) is men én losgekomen van de dagelijkse praktijk van de burgers én van de politieke processen, die de leiders van de EU voorstaan (verdergaande integratie van de nu nog 28 landen tot één staat).
Energie
Op zich maakt dit item deel uit van het Klimaatplan, omdat de opwekking van energie momenteel sterk milieuvervuilend is en daarmee van invloed zou zijn op ons klimaat. De nu waaiende politieke wind is anti-kernenergie (Duitsland!), Frankrijk uitgezonderd. De minister van EZ heeft autonoom besloten dat met onmiddellijke ingang de winning van ons aardgas gehalveerd moet worden.
Commentaar: Er had allang actie op ondernomen moeten worden. De bewoners op en rond onze gasbel klagen al jaren over verzakkingen. Daar is van overheidswege naar gekeken, maar daar is het lang ook bij gebleven. Daarnaast heeft de ambassadeur van de Verenigde Staten in Nederland, de voormalige Nederlander P. Hoekstra, ons gewaarschuwd voor de gevolgen – politiek en economisch – van bovengenoemd besluit door de minister van EZ.
Windmolenplan
Ook dit maakt deel uit van het Klimaatplan. Nu zijn er vergevorderde plannen om zo’n park in zee, vlak voor de kust, te realiseren. Op dit plan is door een groot aantal hoogleraren stevige, onderbouwde kritiek geleverd. Een belangrijke uitkomst was dat dit uit kosten/baten oogpunt nauwelijks ‘uit zou kunnen’.
Ook de beroepsvissers hebben aan de bel getrokken. Naast een praktisch gevaar is er ook effect te verwachten op de visstand en daarmee op hun inkomen.
Autoplan
Ook dit maakt deel uit van het Klimaatplan. Het komt erop neer dat in 2030 alle Nederlanders (!) in principe allemaal elektrisch rijden. Door middel van een aflopende subsidie wil men de burgers over de streep trekken. Zo lang deze auto’s in aanschaf zoveel duurder blijven dan vergelijkbare op fossiele brandstoffen, is het duidelijk dat deze aflopende (!) subsidie niet dat resultaat zal opleveren, waarvoor miljoenen zullen worden gereserveerd.
Commentaar: De les van de 1ste subsidieronde (vanaf 2012) is blijkbaar niet geleerd (kosten ¤ 500-750 miljoen).
Eindconclusie: het politieke systeem is erg autonoom, zelfs arrogant, ten onrechte zelfverzekerd, weinig effectief en zeker niet slagvaardig.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 6)
Deel I Analyses
Hoofdstuk 6. Een zesde analyse: Euroscepticisme (I)
Denemarken (als voorbeeld van Euroscepticisme)
Het koninkrijk Denemarken is één van de meest welvarende Europese landen. Het land heeft een overwegend landelijk karakter en de agrarische sector is belangrijk. Sinds 1973 is Denemarken lid van de Europese Unie (destijds de Europese Gemeenschap), maar er bestaat veel 'euroscepsis'.
Zo werd het Verdrag van Maastricht aanvankelijk (in 1992) in een referendum afgewezen en werd in 2002, toen in elf andere EU-lidstaten de euro werd ingevoerd, de Deense kroon gehandhaafd.
Citaat: Denmark will have the same status as Ireland and the UK, including full participation in Europol (June 2015). Denen willen hun aparte status in de EU behouden. Ze willen dat de Deense regering niet meer Europese regelgeving overneemt. Het is de uitslag van een referendum in dec. 2015. Dat werd gehouden over de vraag of het land zijn aparte status ten aanzien van het beleid voor Binnenlandse Zaken en Justitie moet opgeven. En zich moet gaan richten op de gezamenlijke Europese aanpak van kwesties over justitie en veiligheid.
Citaat: Danish lawmakers back seizing migrant valuables (january 2016).
Denemarken trapt op de rem met betrekking tot (het toelaten van) de migranten.
Verenigd Koninkrijk (als voorbeeld van Euroscepticisme)
Het Verenigd Koninkrijk omvat Engeland, Wales, Schotland en Noord-Ierland. Sinds 1973 maakt het deel uit van de Europese Unie (destijds de Europese Gemeenschap). Net als Denemarken werd er in 2002 voor gekozen de euro niet in te voeren. Het Verenigd Koninkrijk is altijd huiverig geweest voor een te sterke Europese invloed.
Na de uitslag van het referendum op 23 juni 2016 heeft het Verenigd Koninkrijk formeel het verzoek ingediend om de EU te verlaten. Op 29 maart 2019 om 23:00 Britse tijd had de Brexit moeten plaatsvinden. Arme, arme mevrouw May: dat ging niet door en een nieuwe datum met een nieuwe premier werd 31 oktober 2019.
Commentaar: het is maar de vraag of ook de verklaarde Brexiteer premier Johnson succes zal boeken. Daarvoor zijn - naast alle bekende bezwaren, zie hoofdstuk 3 - de belangen van Londen als financieel centrum wel heel erg groot om op te geven.
Noorwegen (als voorbeeld van Euroscepticisme)
Noorwegen is geen lid van de EU, maar wel van een aantal Europese projecten zoals de EVA, de EER en de Schengenruimte.
Noorse argumenten toetreding tot de EU
Argumenten voor:
• Internationale samenwerking vermijdt conflicten. Ook in een mogelijke oorlogssituatie zorgt solidariteit tussen de EU-lidstaten tot meer bescherming.
• Door toetreding tot de EU zou Noorwegen ook een sterkere positie kunnen krijgen binnen de NAVO en in internationale relaties.
• Noorwegen zou de euro kunnen invoeren. De euro invoeren zou onder meer goed kunnen zijn voor de export van het land.
• Noorwegen voldoet reeds aan de meeste vereisten die nodig zijn om toe te treden tot de EU en zou niet zoveel EU-wetgeving moeten invoeren als andere niet-EU-lidstaten, omdat het al lid is van de Europese Economische Ruimte (EER).
Argumenten tegen:
• Toetreding zou betekenen dat Noorwegen veel soevereiniteit zou moeten afstaan aan de EU.
• De EU is niet democratisch. De leden van de Europese Commissie worden bijvoorbeeld niet rechtstreeks verkozen door de bevolking of het parlement.
• Noorwegen heeft ook een hoog BBP per inwoner (na Luxemburg het hoogste van de wereld), heeft niet zoveel landbouw en weinig onderontwikkelde gebieden. Hierdoor is de kans aanzienlijk dat Noorwegen meer aan de EU zal moeten afdragen dan het zal ontvangen.
• Noorwegen wil graag zijn controle over de vis-, olie- en gasreserves in zijn territoriale wateren behouden, die een aanzienlijk deel uitmaken van de Noorse economie. Die voorraden zouden bij toetreding dan onder de bevoegdheid vallen van de Europese Commissie.
Conclusie: er zijn landen in Europa, die (en zelfs het totale VK uiterst) sceptisch ten opzichte van de EU staan.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 7)
Hoofdstuk 6. Een zesde analyse: Euroscepticisme (I)
Denemarken (als voorbeeld van Euroscepticisme)
Het koninkrijk Denemarken is één van de meest welvarende Europese landen. Het land heeft een overwegend landelijk karakter en de agrarische sector is belangrijk. Sinds 1973 is Denemarken lid van de Europese Unie (destijds de Europese Gemeenschap), maar er bestaat veel 'euroscepsis'.
Zo werd het Verdrag van Maastricht aanvankelijk (in 1992) in een referendum afgewezen en werd in 2002, toen in elf andere EU-lidstaten de euro werd ingevoerd, de Deense kroon gehandhaafd.
Citaat: Denmark will have the same status as Ireland and the UK, including full participation in Europol (June 2015). Denen willen hun aparte status in de EU behouden. Ze willen dat de Deense regering niet meer Europese regelgeving overneemt. Het is de uitslag van een referendum in dec. 2015. Dat werd gehouden over de vraag of het land zijn aparte status ten aanzien van het beleid voor Binnenlandse Zaken en Justitie moet opgeven. En zich moet gaan richten op de gezamenlijke Europese aanpak van kwesties over justitie en veiligheid.
Citaat: Danish lawmakers back seizing migrant valuables (january 2016).
Denemarken trapt op de rem met betrekking tot (het toelaten van) de migranten.
Verenigd Koninkrijk (als voorbeeld van Euroscepticisme)
Het Verenigd Koninkrijk omvat Engeland, Wales, Schotland en Noord-Ierland. Sinds 1973 maakt het deel uit van de Europese Unie (destijds de Europese Gemeenschap). Net als Denemarken werd er in 2002 voor gekozen de euro niet in te voeren. Het Verenigd Koninkrijk is altijd huiverig geweest voor een te sterke Europese invloed.
Na de uitslag van het referendum op 23 juni 2016 heeft het Verenigd Koninkrijk formeel het verzoek ingediend om de EU te verlaten. Op 29 maart 2019 om 23:00 Britse tijd had de Brexit moeten plaatsvinden. Arme, arme mevrouw May: dat ging niet door en een nieuwe datum met een nieuwe premier werd 31 oktober 2019.
Commentaar: het is maar de vraag of ook de verklaarde Brexiteer premier Johnson succes zal boeken. Daarvoor zijn - naast alle bekende bezwaren, zie hoofdstuk 3 - de belangen van Londen als financieel centrum wel heel erg groot om op te geven.
Noorwegen (als voorbeeld van Euroscepticisme)
Noorwegen is geen lid van de EU, maar wel van een aantal Europese projecten zoals de EVA, de EER en de Schengenruimte.
Noorse argumenten toetreding tot de EU
Argumenten voor:
• Internationale samenwerking vermijdt conflicten. Ook in een mogelijke oorlogssituatie zorgt solidariteit tussen de EU-lidstaten tot meer bescherming.
• Door toetreding tot de EU zou Noorwegen ook een sterkere positie kunnen krijgen binnen de NAVO en in internationale relaties.
• Noorwegen zou de euro kunnen invoeren. De euro invoeren zou onder meer goed kunnen zijn voor de export van het land.
• Noorwegen voldoet reeds aan de meeste vereisten die nodig zijn om toe te treden tot de EU en zou niet zoveel EU-wetgeving moeten invoeren als andere niet-EU-lidstaten, omdat het al lid is van de Europese Economische Ruimte (EER).
Argumenten tegen:
• Toetreding zou betekenen dat Noorwegen veel soevereiniteit zou moeten afstaan aan de EU.
• De EU is niet democratisch. De leden van de Europese Commissie worden bijvoorbeeld niet rechtstreeks verkozen door de bevolking of het parlement.
• Noorwegen heeft ook een hoog BBP per inwoner (na Luxemburg het hoogste van de wereld), heeft niet zoveel landbouw en weinig onderontwikkelde gebieden. Hierdoor is de kans aanzienlijk dat Noorwegen meer aan de EU zal moeten afdragen dan het zal ontvangen.
• Noorwegen wil graag zijn controle over de vis-, olie- en gasreserves in zijn territoriale wateren behouden, die een aanzienlijk deel uitmaken van de Noorse economie. Die voorraden zouden bij toetreding dan onder de bevoegdheid vallen van de Europese Commissie.
Conclusie: er zijn landen in Europa, die (en zelfs het totale VK uiterst) sceptisch ten opzichte van de EU staan.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 7)
Deel I Analyses
Hoofdstuk 7. Een zevende analyse: Euroscepticisme (2)
Zwitserland (als voorbeeld van Euroscepticisme)
5 redenen waarom Zwitserland niet in de EU zit (bron: sirelo.nl) (cursief is van mij)
Nog niet lang geleden, in juni 2016, besloot de Zwitserse regering de aanvraag om toe te treden tot de Europese Unie in te trekken. Hier bestaan altijd veel vragen over. Heeft Zwitserland nu wel of geen banden met de Europese Unie? En belangrijker, hoe komt het dat dit welvarende land in economisch en sociaal opzicht goed bewoonbaar is zonder lidmaatschap in de EU? Wij zetten hier 5 redenen op een rijtje waarom Zwitserland niet in de Europese Unie zit.
1. Aanvraag zonder inhoud (referendum)
In 1992 vroeg de Zwitserse regering de Europese Unie formeel om lidmaatschap tot de unie. Dit was enkel en alleen formeel, want in hetzelfde jaar sprak de Zwitserse bevolking middels een referendum uit geen lid te willen worden van de Europese Economische Ruimte. Dit zou men hebben gezien als een eerste stap naar toetreding tot de EU, en dat zagen de Zwitsers op dat moment niet zitten. Zwitserland deed op dat moment dus niets met de aanvraag en dat is sindsdien onveranderd gebleven. Sinds kort heeft het land zelfs besloten de aanvraag voor toetreding tot de Europese Unie ook formeel op te zeggen.
2. Schengengebied (vrij reizen)
Toch hoor je mensen het wel eens hebben over banden tussen Zwitserland en de Europese Unie. Het Alpenland behoort niet tot de Unie, maar is door de geografische ligging gedwongen om afspraken te maken. Honderden kilometers ten noorden, oosten, zuiden en westen van het land zien we namelijk landen die wél tot de EU behoren. Op het gebied van immigratiebeleid en importrechten zijn er om die reden veel afspraken tussen Zwitserland en de EU gemaakt.
En dat vindt het land prima, zeker in de wetenschap dat het wel tot het Schengengebied hoort. Zwitserland is één van de 26 landen van dit gebied. Alle inwoners uit de EU mogen vrij reizen in dit gebied. Overigens is Zwitserland niet het enige niet-EU-land dat wel tot bij het Schengengebied hoort; ook Liechtenstein, IJsland en Noorwegen delen deze eigenschap.
3. Stemming (eurofoob)
Maar waarom zit Zwitserland nu niet bij de Europese Unie? In Zwitserland waren de meningen op het moment van stemmen, tientallen jaren geleden, verdeeld maar overwegend negatief. Ongeveer 50,3 procent van de bevolking was ‘eurofoob’. Dat deel van de Zwitsers dacht dat EU-lidmaatschap voor isolatie in Europa zou zorgen. Anderen vinden dat Zwitserland een grote kans heeft laten lopen. Als we naar de cijfers kijken, is dat niet zo. De economie is sterk en ook de financiën zijn gezond. Ten opzichte van andere Europese landen zijn weinig burgers werkloos.
4. Honderden overeenkomsten met EU (autonomie)
Het niet toetreden tot de EU mag dan wel een gemiste kans genoemd worden, toch is het zo dat Zwitserland diverse overeenkomsten met de EU gesloten heeft. Het land weet dat de banden met de Europese Unie belangrijk zijn, en andersom weet Europa dat Zwitserland een sterke speler in het continent is. Zwitserland creëerde reeds vele arbeidsplaatsen voor mensen uit Europa. Afspraken zorgen er dus voor dat de EU-landen goed samenwerken met Zwitserland, zonder dat Zwitserland haar autonomie kwijtraakt.
5. Vrije markt in Zwitserland (economie)
Vaak vraagt men zich af hoe het kan dat de Zwitsers er economisch zo goed voor staan. Het Zwitserleven gevoel is dan ook voelbaar aanwezig in het land waar meer geld binnenkomt dat dat er uit gaat. En dat is, in vergelijking met de landen uit de Europese Unie, een hele prestatie! Zwitserland werkt niet met de euro en voor het land is dit altijd goed uitgepakt. Belastingen zijn laag en het bedrijfsleven is zeer vruchtbaar. De economie van het land is namelijk de meest vrije van alle Europese landen en één van de beste van de hele wereld!
Conclusie: als H6. Aanvulling: ook Tsjechië, Polen en Zweden hebben de euro niet en willen helemaal niet verder integreren.
Eindconclusie H6 + H7: er kan geen sprake zijn van één totale, homogene Europese Unie. Tenzij de democratie met voeten wordt getreden, zal die er ook niet komen.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 8)
Hoofdstuk 7. Een zevende analyse: Euroscepticisme (2)
Zwitserland (als voorbeeld van Euroscepticisme)
5 redenen waarom Zwitserland niet in de EU zit (bron: sirelo.nl) (cursief is van mij)
Nog niet lang geleden, in juni 2016, besloot de Zwitserse regering de aanvraag om toe te treden tot de Europese Unie in te trekken. Hier bestaan altijd veel vragen over. Heeft Zwitserland nu wel of geen banden met de Europese Unie? En belangrijker, hoe komt het dat dit welvarende land in economisch en sociaal opzicht goed bewoonbaar is zonder lidmaatschap in de EU? Wij zetten hier 5 redenen op een rijtje waarom Zwitserland niet in de Europese Unie zit.
1. Aanvraag zonder inhoud (referendum)
In 1992 vroeg de Zwitserse regering de Europese Unie formeel om lidmaatschap tot de unie. Dit was enkel en alleen formeel, want in hetzelfde jaar sprak de Zwitserse bevolking middels een referendum uit geen lid te willen worden van de Europese Economische Ruimte. Dit zou men hebben gezien als een eerste stap naar toetreding tot de EU, en dat zagen de Zwitsers op dat moment niet zitten. Zwitserland deed op dat moment dus niets met de aanvraag en dat is sindsdien onveranderd gebleven. Sinds kort heeft het land zelfs besloten de aanvraag voor toetreding tot de Europese Unie ook formeel op te zeggen.
2. Schengengebied (vrij reizen)
Toch hoor je mensen het wel eens hebben over banden tussen Zwitserland en de Europese Unie. Het Alpenland behoort niet tot de Unie, maar is door de geografische ligging gedwongen om afspraken te maken. Honderden kilometers ten noorden, oosten, zuiden en westen van het land zien we namelijk landen die wél tot de EU behoren. Op het gebied van immigratiebeleid en importrechten zijn er om die reden veel afspraken tussen Zwitserland en de EU gemaakt.
En dat vindt het land prima, zeker in de wetenschap dat het wel tot het Schengengebied hoort. Zwitserland is één van de 26 landen van dit gebied. Alle inwoners uit de EU mogen vrij reizen in dit gebied. Overigens is Zwitserland niet het enige niet-EU-land dat wel tot bij het Schengengebied hoort; ook Liechtenstein, IJsland en Noorwegen delen deze eigenschap.
3. Stemming (eurofoob)
Maar waarom zit Zwitserland nu niet bij de Europese Unie? In Zwitserland waren de meningen op het moment van stemmen, tientallen jaren geleden, verdeeld maar overwegend negatief. Ongeveer 50,3 procent van de bevolking was ‘eurofoob’. Dat deel van de Zwitsers dacht dat EU-lidmaatschap voor isolatie in Europa zou zorgen. Anderen vinden dat Zwitserland een grote kans heeft laten lopen. Als we naar de cijfers kijken, is dat niet zo. De economie is sterk en ook de financiën zijn gezond. Ten opzichte van andere Europese landen zijn weinig burgers werkloos.
4. Honderden overeenkomsten met EU (autonomie)
Het niet toetreden tot de EU mag dan wel een gemiste kans genoemd worden, toch is het zo dat Zwitserland diverse overeenkomsten met de EU gesloten heeft. Het land weet dat de banden met de Europese Unie belangrijk zijn, en andersom weet Europa dat Zwitserland een sterke speler in het continent is. Zwitserland creëerde reeds vele arbeidsplaatsen voor mensen uit Europa. Afspraken zorgen er dus voor dat de EU-landen goed samenwerken met Zwitserland, zonder dat Zwitserland haar autonomie kwijtraakt.
5. Vrije markt in Zwitserland (economie)
Vaak vraagt men zich af hoe het kan dat de Zwitsers er economisch zo goed voor staan. Het Zwitserleven gevoel is dan ook voelbaar aanwezig in het land waar meer geld binnenkomt dat dat er uit gaat. En dat is, in vergelijking met de landen uit de Europese Unie, een hele prestatie! Zwitserland werkt niet met de euro en voor het land is dit altijd goed uitgepakt. Belastingen zijn laag en het bedrijfsleven is zeer vruchtbaar. De economie van het land is namelijk de meest vrije van alle Europese landen en één van de beste van de hele wereld!
Conclusie: als H6. Aanvulling: ook Tsjechië, Polen en Zweden hebben de euro niet en willen helemaal niet verder integreren.
Eindconclusie H6 + H7: er kan geen sprake zijn van één totale, homogene Europese Unie. Tenzij de democratie met voeten wordt getreden, zal die er ook niet komen.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 8)
Deel I Analyses - slot
Hoofdstuk 8. Een achtste analyse: NL overheid (werkterreinen, direkt en indirekt)
Inleiding: Hiervoor hebt u, geachte lezer, kennis kunnen nemen van een zeker scala aan in principe belangrijke politieke zaken, zoals ik die verzameld heb. Dat scala is zeker subjectief, zoals nagenoeg alles en iedereen natuurlijk is. Dit hoofdstuk 8 is het laatste hoofdstuk van deel I, de analyses. Ik hoop waarachtig dat u het doel, dat ik hiermee heb – n.l. dat u werkelijk een goed overzicht hebt gekregen van het functioneren van de NL Overheid in de afgelopen tientallen jaren – hebt bereikt. Dat is dan de basis voor deel II. Nu volgt een alfabetisch overzicht van items, waarbij de Nederlandse Overheid in ieder geval verantwoordelijkheid heeft en soms of uiteraard een belangrijke, sterke rol speelt.
Accountancysector De accountancysector is niet in staat om haar ‘reilen en zeilen’ bij te sturen naar aanleiding van de steeds maar weer opduikende missers en schandalen. Ook de Nederlandse overheid heeft dit niet door middel van additionele wetgeving kunnen bijsturen. Een recent persbericht: De Minister van Veiligheid en Justitie spreekt geen oordeel uit over de minischikking van zo’n 38.000 euro die accountantskantoor KPMG onlangs trof voor betrokkenheid bij het witwassen van ongeveer 322 miljoen dollar. In zijn algemeenheid zegt de minister voor een strafrechtelijk aanpak te zijn van (het faciliteren van) witwassen, maar in dit concrete geval is het aan het OM van Curaçao om daarover te beslissen. Uit een persbericht van dat OM leidt de minister af dat het OM Curaçao heeft vastgesteld dat KPMG verdachten in de strafrechtelijke onderzoeken heeft gefaciliteerd bij de criminele activiteiten, waarvoor die verdachten nu worden vervolgd. ‘’Financiële dienstverleners en accountants zoals KPMG AAS fungeren als poortwachter van de financiële sector en hebben een belangrijke rol in de signalering van witwassen, de financiering van terrorisme en ander maatschappelijk onbetamelijk gedrag’’. Commentaar: minister, als u dat cursief gemaakte zelf stelt, hoe kunt u zich dan zo aan uw verantwoordelijkheid onttrekken? U holt uw eigen ministerschap uit en laat de accountancysector - die nog steeds worstelt met dit feit: ‘wiens brood men eet, wiens woord men spreekt…’- maar gewoon doormodderen. Want door er één te laten gaan, kunnen de anderen ook (blijven) gaan….!
NB: eind januari 2019 werd een accountant van KPMG Curaçao vanwege zijn betrokkenheid ook al door de tuchtrechter in Zwolle op de vingers getikt.
Algemene Rekenkamer Dit controle-orgaan is uiteraard noodzakelijk. Met de huidige wijze van budgetteren is dit absoluut nodig. Immers, het kan toch niet zo zijn, dat men in het najaar uitgaven doet om het toegewezen budget op te maken?! Of het batig saldo door te schuiven naar een volgend jaar als appeltje voor de dorst? Plichtsgetrouw maakt de Rekenkamer haar jaarlijkse rapport. Dat haalt de pers, wordt in het parlement behandeld en ….. verdwijnt vervolgens veelal in de la.
Commentaar: het administratieve systeem van de overheid zou op de helling moeten. Men is het daar over eens, onder andere omdat het te weinig controlerend is. Maar een ander (bedrijfseconomisch) stelsel invoeren, tja…
Ambtenaren Van hen wordt wel gezegd dat zij de werkelijke machtshebbers zijn. Als een minister niet spoort met de cultuur (lees: de politieke voorkeur) van zijn ministerie, dan krijgt hij het moeilijk of wordt hij zelfs gedwongen het veld te ruimen, goedschiks of kwaadschiks! Daarnaast zijn de financiële vergoedingen (salaris, kostenvergoedingen, auto en pensioen) in Nederland goed te noemen, in vergelijking met de EU echter magertjes. Dan het wachtgeld: de financiële vergoeding als een politicus, minister of kamerlid, de politiek verlaat of moet verlaten. De uitkering is hoog en daarmee laakbaar, omdat het de prikkel mist om actief te gaan zoeken naar een nieuwe vorm van inkomen. Commentaar: Niets is zo gemakkelijk als geld uitgeven dat niet van jezelf is, maar je wel over mag beschikken….
Arbeidsmarkt Zo maar een recente publicatie (CBS en TNO): In 2018 waren er ruim 3 miljoen flexwerkers (15 tot 75 jaar) in Nederland, van wie bijna 2 miljoen flexibele werknemers en bijna 1,1 miljoen zzp’ers. De meest voorkomende flexvorm is de zzp-eigen arbeid (864 duizend), gevolgd door de oproepkracht (539 duizend). De flexvormen die ten opzichte van vijftien jaar geleden naar verhouding het meest zijn toegenomen, zijn de werknemers met een vast contract zonder vaste uren, de tijdelijke werknemers zonder vaste uren en de oproepkrachten. Het aantal oproepkrachten is ruim verdubbeld. Het afgelopen jaar groeide het aantal tijdelijke werknemers met uitzicht op een vast contract het meest (12 procent).
Op zich is deze rapportage neutraal, omdat het geconstateerde veranderingen over de afgelopen 15 jaar weergeeft (wat gelet op beide instituten in feite ook zo hoort te zijn). Echter, dit wordt door sommigen aangegrepen om de grootste doelgroep (zzp’ers) aan te pakken. Die zouden ten onrechte fiscale voordelen genieten. ’n Staaltje ondeskundig gebral, omdat deze zelfstandigen opdraaien voor zaken, waarvoor werknemers – via hun werkgever- zijn verzekerd!
Noot: vers van de pers: in het uitgelekte Belastingplan 2020 wordt het bovengenoemde aanpakken gerealiseerd. De zelfstandigenaftrek gaat van ¤ 7.280 naar ¤ 5.000.
Auditdienst Rijk (ADR) De ADR verricht vanuit de wettelijke taak en specifieke behoeften vanuit de departementen onafhankelijke onderzoeken en dito audits naar de uitvoering van beleid en bedrijfsvoering. De resultaten van deze audits dient de staatssecretaris, zoals te doen gebruikelijk voorzien van een bestuurlijke reactie, aan de Kamer te doen toekomen. Commentaar: de slotzin hier is gelijk aan die bij de Algemene Rekenkamer.
Banken Het onderstaande zet ze overduidelijk neer…………. Recente publicatie (03.2019) Nederlandse banken vormden een schakel in een grote Russische witwaszaak, waarbij miljarden euro’s werden witgewassen in Europa en de Verenigde Staten. Dat zou blijken uit 1,3 miljoen gelekte banktransacties, contracten en mails van twee Litouwse banken. De documenten zijn in handen van journalistencollectief OCCRP en in Nederland gedeeld met Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico en enkele dagbladen. In totaal ging het naar verluidt tussen 2006 en 2013 om zo’n 3,5 miljard euro. ING en ABN AMRO waren volgens de onderzoekers betrokken bij betalingen die kenmerken hebben van witwassen. Vanuit de Litouwse banken stroomde bijna een miljard naar Nederlandse bankrekeningen, grotendeels via de door Russen geleide Amsterdam Trade Bank en de Nederlandse vestiging van de Turkse GarantiBank. Commentaar: banken maken dus deel uit van zowel de boven- als de onderwereld.
Belastingdienst Ondanks vele, vele miljoenen kostende projecten (m.n. ICT, maar ook door de ongelooflijk aantrekkelijke afvloeiingsregeling in 2016/2017) is de Belastingdienst een slecht tot niet bereikbare instantie, die uitblinkt in het versturen van brieven, die niet juist of ten dele onjuist zijn, traag is in het reageren, behalve bij het opleggen van aanslagen (met boetes en rente), achterloopt met het verwerken van dossiers (erf- en successiebelasting), kortom handenvol geld kost tegenover een miserabele staat van dienst.
Recente publicaties van de verantwoording door de staatssecretaris n.a.v. vragen van de volksvertegenwoordiging: -inzake het bericht: Belastingdienst laat 25.000 mkb-aangiften liggen: *Capaciteit beïnvloedt risicoselectie De fiscus heeft last van de goudgerande vertrekregeling waar veel medewerkers gebruik van hebben gemaakt. De Belastingdienst ondervindt wel degelijk hinder van de vertrekregeling en heeft een grote wervingsopgave. Dat kan invloed hebben gehad op de risicoselectie. *Veel minder boekenonderzoeken In elk geval lijkt de personeelskrapte het aantal boekenonderzoeken bij het mkb negatief te beïnvloeden: dat is sinds 2013 gestaag gedaald van 38.900 naar 19.900 in 2018.
e kosten van het beoordelen van alle uitgeworpen aangiften De Belastingdienst streeft ernaar dat burgers en bedrijven bereid zijn uit zichzelf (fiscale) regels na te leven, zonder dwingende en kostbare acties van de Belastingdienst… *Belastingdienst kan lage energierekening niet snel regelen De energiebelasting voor burgers kan dit jaar nog niet omlaag omdat dat voor de Belastingdienst onuitvoerbaar is. Dat heeft de minister van Economische Zaken gezegd tijdens het Kamerdebat over het aangepaste klimaatakkoord. Hij reageerde op het verzoek van de oppositie om de energierekening niet pas in 2020 aan te passen. Het kabinet vond het een “sympathiek” idee en daarom heeft hij gesproken met de top van de Belastingdienst. Maar die zien geen mogelijkheden. Hij heeft de staatssecretaris van Financiën gevraagd meer duidelijkheid te geven over de onuitvoerbaarheid voor de fiscus. *Uitstaande belastingschulden opgelopen tot 6,5 miljard euro De achterstand in de betaling van belastingschulden door burgers en bedrijven is vorig jaar verder opgelopen. Dat schrijft de staatssecretaris Financiën naar aanleiding van vragen van Tweede Kamerleden. Hij voorziet voorlopig ook geen dalende trend in de invorderingsachterstand. Eind juni 2018 stond er bij de Belastingdienst in totaal 6,5 miljard euro open, eind 2017 was dat nog 6,1 miljard euro en eind 2016 5,4 miljard. De staatssecretaris verklaart de stijging door de nieuwe methodiek die sinds enkele jaren bij niet direct inbare vorderingen wordt gehanteerd, het dynamisch monitoren. Daarvoor werden vorderingen eerder afgeboekt als oninbaar. Dynamisch monitoren leidt enerzijds tot een structureel hoger achterstandspercentage omdat schulden langere tijd worden gevolgd en dus niet worden afgeboekt. Anderzijds leidt dynamisch monitoren per saldo tot hogere opbrengsten omdat de Belastingdienst minder vorderingen afboekt. Commentaar: Onvoorstelbaar dat dit alles met droge ogen én wordt medegedeeld én wordt aangehoord…..
Belastingparadijzen Recente persberichten: -Nederland is een belastingparadijs, vindt het Europees Parlement. Net als Luxemburg, Malta, Ierland en Cyprus hoort Nederland op een zwarte lijst van fiscaal foute landen. “Dit is een historische uitspraak en het helderst mogelijke signaal dat Nederland moet breken met het verleden” aldus de (Nederlandse!) indiener van de motie. Het parlement stemde ruim in met een rapport van een speciale commissie die vorig jaar onderzoek naar financiële misdaden en belastingontduiking en -ontwijking deed; -Tien landen gaan terug op de zwarte lijst voor belastingparadijzen. Ook Aruba hoort er weer bij. De autoriteiten van de tien teruggeplaatste landen hebben zich niet gehouden aan hun belofte om hun fiscale beleid binnen een jaar te verbeteren. Het gaat om landen die (bijna) geen vennootschapsbelasting heffen, niet transparant zijn en niet ,,welwillend” staan tegenover de strijd tegen belastingontwijking. De zwarte lijst werd voor het eerst opgesteld na onthullingen over belastingschandalen in de Panama Papers en de Paradise Papers met het doel dergelijke landen aan de schandpaal te nagelen. Commentaar: die internationals moeten toch flink wat opleveren, gelet op de imagoschade voor NL! Vraagje: een van de redenen om afscheid te nemen van onze schandegevoelige overzeese gebieden’?
Beleid In Nederland wordt er een politiek beleid gevoerd, dat niets van doen heeft met doelen, efficiency, optimalisatie, verbetering, correctie van wat gecorrigeerd zou moeten worden. Termen als ‘pappen en nathouden’ en ‘verdeel en heers’ lijken op z’n plaats. Voor de individu als mens met zorgen over het dagelijkse eten en drinken, toenemende druk door afslankende marges tussen inkomen en uitgaven, de onveiligheid, de onmachtige overheidsapparaten (politie), de schimmige politieke machtsspelletjes met onbetrouwbare lieden, die hun beloften niet nakomen en daar gewoon niet mee zitten. Behalve als er verkiezingen aan zitten te komen…
Minstens zo laakbaar is het beleid ten opzichte van mensen met schulden. Ze worden domweg verder uitgekleed, zonder dat er rekening gehouden wordt met een minimum inkomen om te kunnen (over)leven. Onmenselijk!
Ook bedenkelijk is de bemoeizucht van Nederland. We worden ‘’het braafste jongetje van de (EU of wereld-) klas genoemd en toch blijven we ons bemoeien met zaken die ons domweg niet aangaan (militaire buitenland missies!). Ongevraagd nemen we ‘onze verantwoordelijkheid’. Op basis waarvan? Schuldgevoelens soms? Naastenliefde?
Bezuinigingen Bij de financiële situatie van Nederland moet er wel bezuinigd worden. Allereerst dient de jaarlijkse begroting op nul uit te komen en niet met een tekort. Dan: hoe wordt er eigenlijk bezuinigd? De overheid kent maar 1 doelgroep en dat zijn – wat men dan noemt, alsof het anderen betreft - de burgers. Je krijgt steeds meer de indruk dat de politiek zich, buiten de verkiezingstijd om, weinig gelegen laat liggen aan die kiezers. Je zou dat arrogant kunnen noemen. Zeker tijdens de huidige economische hausse na de bankencrises heeft de burger het nakijken: het besteedbaar inkomen is, ondanks de jaarlijkse belofte van vooruitgang, amper gestegen. En dat terwijl de overheidsorganen hun budgettaire tekorten gewoon verdisconteren in de jaarlijkse aanpassing van de tarieven. Sluipenderwijs wordt de welvaart voor de burger uitgehold!
Vervolgens de overheid zelf: er wordt besloten dat er x duizend ambtenaren uitmoeten, als tegenwicht voor wat de burgers wordt opgelegd. Wat is de praktijk?! De vertrokken ambtenaren kostten een vermogen en de daardoor ontstane werkdruk wordt opgelost door het inhuren van peperdure externe specialisten. ‘Kanniewaarzijn’ toch?
Corruptie Als je corrupt bent geweest, moet je uit de schijnwerpers terugtreden. Dat houdt echter (politiek) niet in dat je niet elders weer aan de slag kunt. Het is dus zorgen dat je altijd nog ergens een vriendje hebt, voor wie je daarvoor iets geregeld hebt. Immers: voor wat, hoort wat!
Nog een recent persbericht: ‘’De Troika Laundromat, steekpenningen bij Strukton, corruptie bij Shell. Natuurlijk: er wordt geld aan verdiend. Maar tegenover die inkomsten staat een hoog financieel risico. Bovendien zet je je reputatie en je geloofwaardigheid op het spel. Wegen de opbrengsten daarvan op tegen de mogelijke schade? Is het überhaupt een kwestie van opbrengsten en schade? Niet zelden probeert men de zaak klein te houden in plaats van dat zij transparant zijn en het grote publiek het volledige verhaal vertellen’’. Commentaar: de geciteerde auteur geeft blijk van een idealistische kijk op zakenmensen. De vraag stellen is ‘m beantwoorden…
Defensie Het noodzakelijk kwaad van een militair apparaat dient axiomatisch wel op peil te blijven. Wat beroepsmilitairen menselijk is aangedaan door de (materiele) bezuinigingen, zouden de beleidsmakers zelf niet pikken. Hoe demoraliserend ook!
De Nederlandsche Bank (DNB) DNB heeft voor het eerst (!) op een rijtje gezet hoeveel schuldpapier in Nederland uitstaat en tegen welke looptijden (het zogeheten schuldverval). De nieuwe statistieken over schuldverval beschrijven de termijnen waarop de hoofdsom van schuldpapier aan investeerders moet worden voldaan. Dit biedt inzicht in de toekomstige vraag en aanbod naar schuldpapier en naar mogelijke herfinancieringsrisico’s, bijvoorbeeld bij oplopende rentes. In de praktijk wordt het grootste deel van de aflopende schulden geherfinancierd met uitgave van nieuw schuldpapier. Slechts een deel van de nieuwe schulduitgiftes zijn bedoeld voor nieuwe investeringen. De totale omvang van het Nederlands schuldpapier bedroeg eind 2018 ruim EUR 1.850 miljard.
Bedrijven, banken en de overheid in Nederland moeten de helft van hun uitstaand schuldpapier (exclusief leningen!!) de komende 5 jaar afbetalen of opnieuw financieren. Dat blijkt uit onderzoek van De Nederlandsche Bank. Het gaat om een bedrag van EUR 925 miljard. Ongeveer EUR 450 miljard (een kwart van het totaal aan Nederlands schuldpapier) moet al voor eind volgend jaar (2020) worden terugbetaald aan investeerders.
Samengevat: zonder de leningen mee te nemen (!), wordt er vrijwel steeds nieuw schuldpapier uitgegeven, dus niet afgelost, waarbij – bij een hogere rente - de lasten dus zullen toenemen. Een wat laat en steriel initiatief van de DNB!
Douane/grens Toezicht en controle beperken zich tot de (lucht)havens. Vanwege de veiligheid, die de EU ons zou bieden. Smokkelen over binnen weggetjes hoeft niet meer: men kan zo naar binnen.
Financiën Historisch gezien wordt er vaak jaarlijks met een tekort begroot. Elke penningmeester weet dat dit de club uiteindelijk de das om zal doen. We lenen en lenen maar op de kapitaalmarkten. Maar …, wie zijn dat eigenlijk? Hoe kan het dat alle westerse landen (USA!) gigantische schulden hebben?
FIOD Nog een recent persbericht: -In december 2005 wist de fiscale opsporingsdienst FIOD al dat Nederland en vijf andere landen ernstig werden benadeeld door banken en handelaren die op grote schaal ten onrechte dividendbelasting terugvroegen. -Dat blijkt uit een PowerPointpresentatie van de FIOD, die Follow the Money (FTM) in handen kreeg na een beroep op de WOB (Wet openbaarheid bestuur). Wereldwijd bedroeg de schade door dit dividendstrippen volgens de FIOD vermoedelijk toen al enkele miljarden. -Onduidelijk is wat de FIOD en de Belastingdienst met deze informatie hebben gedaan. Vanwege de fiscale geheimhoudingsplicht kan de Belastingdienst niet zeggen of er informatie met buitenlandse zusterdiensten is gedeeld. Commentaar: verbijsterend! Wat gebeurt er allemaal over onze hoofden heen?! En ten koste van wie?!? Niet moeilijk te raden, dat zijn wij, de burgers…
Gedogen In feite hoort dit onder het beleid in Nederland. Het is absoluut not done om iemand te straffen. Thuis niet en ook op school niet (lijfstraffen: foei), tijdens studie en werk/carrière: mijn manager bestudeert elke prangende kwestie, praat m.n. met het slachtoffer (om hem de andere kant te laten zien) en wijst mij op het collectieve belang om de kwestie toch vooral niet op te spelen. Rechte ruggen irriteren, omdat ze ingaan tegen het nieuwe (…) denken. Commentaar: O, die managers! Laat de leiders – er is wezenlijk verschil tussen - opstaan!
Gemeenten De gemeentelijke financiën staan onder druk door de tekorten in het sociaal domein; zowel operationeel als financieel een monsterklus. Veel gemeenten kunnen de begroting maar moeilijk sluitend krijgen. De nieuwe taken sinds 2015 zijn daarmee het belangrijkste financiële zorgenkindje. Die nieuwe taken liggen op het gebied van maatschappelijke ondersteuning (Wmo), jeugdhulp en ondersteuning van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Hoewel het aantal gemeenten onder preventief toezicht van de provincie nu nog gering is, kan dat flink stijgen door deze ontwikkeling. Nog enkele recente persberichten: -Vaststelling WOZ door gemeenten rammelt en Gemeentelijke woonlasten plaatselijk flink hoger; -De gemeentelijke woonlasten zijn dit jaar gemiddeld 3,4 % hoger dan in 2018, ruim boven de verwachte inflatie van 2,4 %. Vraagje: wie mag het verschil ‘bijpassen’?
Gevangeniswezen Om budgettaire redenen is besloten een flink aantal gevangenissen te sluiten. Bovendien zou dit gedragen worden door de steeds maar dalende misdaadcijfers. Commentaar: een verkeerd besluit, ingegeven op onjuiste grondslag! Logisch dat we daar de wrange vruchten van zullen plukken…
Inkomen (besteedbaar -) Ondanks de welvaart van deze tijd en van de laatste jaren in het bijzonder, is het besteedbaar inkomen niet meegegroeid. Sterker nog: de overheid deinst er niet voor terug om (zelfs een pakket aan) maatregelen op te leggen, zwaarder dan de door haar berekende koopkrachtstijging. Recente berichten (bron: CBS): -Het jaarlijkse, doorsnee persoonlijk inkomen van werkenden is, gecorrigeerd voor de prijsontwikkeling, in de periode 2007-2017 nagenoeg gelijk gebleven; -De collectieve lastendruk in Nederland was in 2018 hoger dan ooit gemeten. Die toename- 4,7 procent - komt voor een groot deel door de opbrengsten uit belastingen en wettelijke premies, die meer toenamen dan het bbp. Daardoor steeg de collectievelastendruk tot 38,4 procent van het bbp. Deze was sinds het begin van de huidige meetmethode (1995) niet eerder zo hoog. De toename van de belastingen en premies kwam onder meer door aangepaste tarieven; -Belastingen en sociale premies drukken het beschikbaar inkomen. Per saldo namen de belastingen en de sociale premies die huishoudens voor de volksverzekeringen betalen toe met 3,0 miljard euro (+2,4 procent). Commentaar: de reeds ingezette maatschappelijk verdeling arm-rijk zal alleen maar toenemen, totdat….?!
Kamer van Koophandel De KvK levert nu informatieproducten met daarin persoonsgegevens aan iedereen die daarom vraagt. Dat doet de KvK omdat de huidige Handelsregisterwet niet de mogelijkheid geeft informatieproducten te weigeren aan afnemers die de producten feitelijk alleen gebruiken voor hun eigen commerciële belang. Volgens de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) is de verkoop van die adressenbestanden in strijd met privacyregels. Daarom wil de AP een wijziging van die wet zodat niet iedereen alle gegevens zo maar kan verkrijgen. Reactie van De KvK: De KvK laat weten ‘te stoppen met het zogeheten product ‘Adressenbestand Online’, het doorverkopen van bestanden met namen en adressen van zzp’ers en bestuurders. Zij blijft de adressen nog tot en met juni (2019) verkopen maar zegt te begrijpen dat een grote groep zzp’ers dagelijks veel last heeft van agressieve telefonische verkoop en vindt dat zzp’ers inderdaad betere bescherming nodig hebben’. Commentaar: op de KvK: u maakt misbruik voor eigen exploitatie over de rug van anderen, die wettelijk verplicht zijn die informatie aan te leveren! En de AP: die blinkt uit in zwak ingrijpen.
Klokkenluiders Als je je – ook in Nederland – opwerpt als initiatiefnemer om foute zaken als omkoping, corruptie, kartelvorming, smeergeld, enz. enz. aan de kaak te stellen, moet je erg uitkijken. Voordat je ‘t weet, ben jij de gebeten hond. Je eindigt als een paria, door alles en iedereen in de steek gelaten!
Minderheden (de macht van -) Een tamelijk nieuw fenomeen: heel kleine minderheden, die een grote mond opzetten, iedereen van van alles beschuldigen, agressief optreden, klagen over achterstelling en racisme; ze zouden worden gediscrimineerd, gekwetst en ondervertegenwoordigd. Zoeken slim (links) politieke steun en gaan als een olifant door de (culturele) porseleinkast: milieu-& klimaatfreaks, anti zwartepiet enz. enz.
Deze aanhangers van de zgn. Diversiteitspolitiek zijn volgens alom erkend expert, de Amerikaan F. Fukuyama, op bezoek in NL: ‘levensgevaarlijk, ze verscheuren de samenleving. Nationale tradities, die houden de gemeenschappelijke cultuur bij elkaar!’ Commentaar: we zijn gewaarschuwd. Anders voorzie ik dat we de kwestie ‘Krakers’ achterna gaan…
Onderwijs Het onderwijs in Nederland heeft op hoog niveau gestaan. Dat was hard werken. Maar, niet altijd – zo ging men redeneren – even slim. De ene verandering volgde op de andere, alsof het om het veranderen ging. Er kwam uitholling, zelfs zo sterk, dat tests onder studenten aangaf dat ze hun moedertaal niet meer foutloos konden schrijven. Dan de volgende: ‘Wat heeft het domweg leren voor zin als je je kennis in no-time op je mobieltje hebt?’ En: ‘het is simpelweg niet mogelijk om studenten af te leveren, die naadloos passen bij de vraag op de arbeidsmarkt.’ Commentaar: een ding is dan zeker: docenten en studenten, zij zullen niets geleerd hebben!
Overheidsinstellingen De overheden hebben zich methoden, rechten toegekend, die tot in de privésfeer komen (afluisteren telefoon, cameratoezicht). Onder het mom van bijvoorbeeld het gevaar voor terroristische aanslagen worden wetten aangenomen, die een heel beperkte kans van slagen hebben, maar die een angstwekkend neveneffect hebben: massacontrole! (zie boek ‘1984’)
In algemene zin kan gesteld worden dat de overheden vele minder - of zelfs geheel onbekwame mensen in dienst hebben. Een instantie als het UWV, dat verregaande bevoegdheden heeft in onder andere ontslagzaken, het toekennen van uitkeringen en de basis waarop, blijkt intern onmachtig te zijn om evidente misbruikzaken aan te pakken. Ik noem de Poolse (gast)arbeiders, die 6 maanden werken en daarna op onze kosten 3 maanden naar Polen gaan. Uiteraard met WW en daarnaast de toeslagen en subsidies, die gewoon doorlopen…
Een andere instantie, de SVB, keert de kinderbijslag uit. Een substantieel gedeelte gaat de grens over: naar Marokko, Turkije en dergelijke. In een aantal gevallen is het niet na te gaan of er wel of niet en ook niet hoeveel er daadwerkelijk uitgekeerd zou moeten worden.
Privacy (persoonlijke gegevens) Kamervragen over persoonlijke gegevens: Kamerleden willen opheldering over de berichtgeving van een krant dat bedrijven websites als MijnBelastingdienst hebben ontdekt als jachtgrond voor persoonlijke gegevens. Met toestemming van de gebruiker halen bedrijven data op bij overheidsportalen als MijnBelastingdienst en MijnOverheid op. Een bedrijf wil een digitale brug vormen tussen huurders en verhuurders en doet dat onder andere met een app. Die app haalt persoonlijke gegevens en presenteert ze overzichtelijk. De gegevens komen uit de private domeinen die zijn opgezet voor de contacten met de overheid, van MijnOverheid en MijnBelastingdienst tot MijnUWV. Van de aangifte inkomstenbelasting, de schulden en bezittingen tot de samenstelling van het huishouden en de details van het arbeidscontract, het is er allemaal te vinden. De Autoriteit Persoonsgegevens meldde direct al ‘scherpe vragen’ te hebben over de methode. Kamerleden willen weten of bedrijven de data die zij ontvangen via MijnOverheid, MijnBelastingdienst of MijnUWV mogen doorverkopen aan derden of gebruikers voor advertenties. Ook vragen de Kamerleden of de ministers van mening zijn ‘dat het controleren van dergelijke gevoelige gegevens ook middels een overheidsportal zou moeten kunnen geschieden…… (enz.) Commentaar: een zoveelste illustratie van de onmacht van de overheden. Opnieuw valt de Autoriteit Persoonsgegevens negatief op, omdat ze zaten te slapen. Over Autoriteit (en waakhond) gesproken…
Veiligheid Waar je dit item ook op betrekt: veiligheid of je veilig voelen is geen absoluut gegeven meer. Het is relatief geworden oftewel het hangt er maar vanaf waar je bent en wat er zou kunnen gebeuren.
Een studente, die ’s morgens vroeg thuiskomt en wordt neergestoken; een ander, die wordt aangerand en – ingelicht hoe het er bij aangifte doen aan toegaat – maar van aangifte doen afziet; homo’s die gepotenramd worden; ‘n tippelaarster, die wordt afgeslacht; een ouder paar dat op klaarlichte dag bruut wordt overvallen; kinderen, die spoorloos verdwijnen; pedofiele sportinstructeurs, die jarenlang hun gang gaan, zelfs na ontmaskerd te zijn; incapabele artsen, die altijd weer ergens aan de slag kunnen. Wegwerkers, die worden aangereden. Zelfs burgemeesters worden bedreigd en moeten onderduiken! Help! 'n Speciale: Cyberveiligheid Kleine en middelgrote bedrijven kunnen zich in digitaal opzicht nog beter beveiligen. De analyse laat zien dat op het gebied van identificatie van cyberrisico’s, het treffen van de preventieve maatregelen en maatregelen om schade als gevolg van incidenten te herstellen de nodige stappen zijn gezet. Organisaties kunnen vooral nog veel winnen in het tijdig detecteren van zwaktes in de eigen beveiliging. Beveiligingsapplicaties worden niet regelmatig getest en bijna de helft van de kwetsbaarheidsscans worden niet (regelmatig) uitgevoerd, noch worden leveranciers gecheckt op cybersecurity. Het ontbreekt vaak aan een gedegen risicoanalyse. Daarnaast zijn enkele primaire beveiligingsmaatregelen nog altijd niet op orde. Commentaar: we moeten nu eenmaal sterk rekening houden met wat sommigen kunnen ‘uitvreten’!
Volksvertegenwoordiging De Nederlanders-met-stemrecht worden op diverse niveaus vertegenwoordigd. In de eerste plaats op lokaal niveau: de gemeenteraad. Door het sterk wegende plaatselijk belang, voeren partijen als Gemeentebelangen o.i.d. veelal de boventoon.
Verder op provinciaal niveau: de Provinciale Staten en van daaruit de leden van de Eerste Kamer. Deze verkiezing is het minst populair. Eigenlijk onterecht, gelet op de link naar en het belang van de leden van de Eerste Kamer!
Tenslotte op nationaal niveau: de 2e Kamerverkiezingen, van waaruit de regering - door het vormen van de noodzakelijke coalitie - gevormd wordt. Een recente publicatie: Coalitie en oppositie reageren onthutst op de steekproef van de Belastingdienst waaruit blijkt dat ruim de helft van de gecontroleerde bedrijven de regels schendt bij de inhuur van zzp’ers. Dat schrijft het FD over het debat waarbij woensdag werd gesproken over de recente brief van de staatssecretaris van Financiën over schijnzelfstandigen. Commentaar: onthutst, verbijsterd, aangedaan en nog een veelvoud van dergelijke termen worden door politici gebezigd om te maskeren dat zij ver van de alledaagse werkelijkheid verkeren.
Zorg(plicht) In Nederland kent de overheid een zorgplicht. Basisbehoeften dienen aanwezig te zijn. Ziekenhuizen, openbaar vervoer, onderwijs, sociale verzekeringen, nabestaanden- en oudedagsvoorzieningen, kortom ‘van de wieg tot het graf’. Maar, is dat ook of nog zo? Ziekenhuizen gaan failliet, zorgverzekeraars ‘sturen’ hun klanten, uitkeringen worden gekort of gaan later in of helemaal niet meer, onderwijzers/lerarentekorten, treinen die overvol raken, minima die het water steeds verder tot aan de lippen komt.
Mijn reactie op dit deel Analyses: Dat het zo erg is, vind ik én niet te geloven én onacceptabel. Drie werf schande!
Noot: hier eindigt Deel I Analyses. Zoals ik al aangaf, is het mijn bedoeling dat u hierdoor (meer) overzicht zou krijgen. Overzicht hoe we er nu werkelijk voorstaan. Als individu en als Nederlanders. Als Nederland, deel uitmakend van een groter geheel, zoals met name de EU.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 9)
Hoofdstuk 8. Een achtste analyse: NL overheid (werkterreinen, direkt en indirekt)
Inleiding: Hiervoor hebt u, geachte lezer, kennis kunnen nemen van een zeker scala aan in principe belangrijke politieke zaken, zoals ik die verzameld heb. Dat scala is zeker subjectief, zoals nagenoeg alles en iedereen natuurlijk is. Dit hoofdstuk 8 is het laatste hoofdstuk van deel I, de analyses. Ik hoop waarachtig dat u het doel, dat ik hiermee heb – n.l. dat u werkelijk een goed overzicht hebt gekregen van het functioneren van de NL Overheid in de afgelopen tientallen jaren – hebt bereikt. Dat is dan de basis voor deel II. Nu volgt een alfabetisch overzicht van items, waarbij de Nederlandse Overheid in ieder geval verantwoordelijkheid heeft en soms of uiteraard een belangrijke, sterke rol speelt.
Accountancysector De accountancysector is niet in staat om haar ‘reilen en zeilen’ bij te sturen naar aanleiding van de steeds maar weer opduikende missers en schandalen. Ook de Nederlandse overheid heeft dit niet door middel van additionele wetgeving kunnen bijsturen. Een recent persbericht: De Minister van Veiligheid en Justitie spreekt geen oordeel uit over de minischikking van zo’n 38.000 euro die accountantskantoor KPMG onlangs trof voor betrokkenheid bij het witwassen van ongeveer 322 miljoen dollar. In zijn algemeenheid zegt de minister voor een strafrechtelijk aanpak te zijn van (het faciliteren van) witwassen, maar in dit concrete geval is het aan het OM van Curaçao om daarover te beslissen. Uit een persbericht van dat OM leidt de minister af dat het OM Curaçao heeft vastgesteld dat KPMG verdachten in de strafrechtelijke onderzoeken heeft gefaciliteerd bij de criminele activiteiten, waarvoor die verdachten nu worden vervolgd. ‘’Financiële dienstverleners en accountants zoals KPMG AAS fungeren als poortwachter van de financiële sector en hebben een belangrijke rol in de signalering van witwassen, de financiering van terrorisme en ander maatschappelijk onbetamelijk gedrag’’. Commentaar: minister, als u dat cursief gemaakte zelf stelt, hoe kunt u zich dan zo aan uw verantwoordelijkheid onttrekken? U holt uw eigen ministerschap uit en laat de accountancysector - die nog steeds worstelt met dit feit: ‘wiens brood men eet, wiens woord men spreekt…’- maar gewoon doormodderen. Want door er één te laten gaan, kunnen de anderen ook (blijven) gaan….!
NB: eind januari 2019 werd een accountant van KPMG Curaçao vanwege zijn betrokkenheid ook al door de tuchtrechter in Zwolle op de vingers getikt.
Algemene Rekenkamer Dit controle-orgaan is uiteraard noodzakelijk. Met de huidige wijze van budgetteren is dit absoluut nodig. Immers, het kan toch niet zo zijn, dat men in het najaar uitgaven doet om het toegewezen budget op te maken?! Of het batig saldo door te schuiven naar een volgend jaar als appeltje voor de dorst? Plichtsgetrouw maakt de Rekenkamer haar jaarlijkse rapport. Dat haalt de pers, wordt in het parlement behandeld en ….. verdwijnt vervolgens veelal in de la.
Commentaar: het administratieve systeem van de overheid zou op de helling moeten. Men is het daar over eens, onder andere omdat het te weinig controlerend is. Maar een ander (bedrijfseconomisch) stelsel invoeren, tja…
Ambtenaren Van hen wordt wel gezegd dat zij de werkelijke machtshebbers zijn. Als een minister niet spoort met de cultuur (lees: de politieke voorkeur) van zijn ministerie, dan krijgt hij het moeilijk of wordt hij zelfs gedwongen het veld te ruimen, goedschiks of kwaadschiks! Daarnaast zijn de financiële vergoedingen (salaris, kostenvergoedingen, auto en pensioen) in Nederland goed te noemen, in vergelijking met de EU echter magertjes. Dan het wachtgeld: de financiële vergoeding als een politicus, minister of kamerlid, de politiek verlaat of moet verlaten. De uitkering is hoog en daarmee laakbaar, omdat het de prikkel mist om actief te gaan zoeken naar een nieuwe vorm van inkomen. Commentaar: Niets is zo gemakkelijk als geld uitgeven dat niet van jezelf is, maar je wel over mag beschikken….
Arbeidsmarkt Zo maar een recente publicatie (CBS en TNO): In 2018 waren er ruim 3 miljoen flexwerkers (15 tot 75 jaar) in Nederland, van wie bijna 2 miljoen flexibele werknemers en bijna 1,1 miljoen zzp’ers. De meest voorkomende flexvorm is de zzp-eigen arbeid (864 duizend), gevolgd door de oproepkracht (539 duizend). De flexvormen die ten opzichte van vijftien jaar geleden naar verhouding het meest zijn toegenomen, zijn de werknemers met een vast contract zonder vaste uren, de tijdelijke werknemers zonder vaste uren en de oproepkrachten. Het aantal oproepkrachten is ruim verdubbeld. Het afgelopen jaar groeide het aantal tijdelijke werknemers met uitzicht op een vast contract het meest (12 procent).
Op zich is deze rapportage neutraal, omdat het geconstateerde veranderingen over de afgelopen 15 jaar weergeeft (wat gelet op beide instituten in feite ook zo hoort te zijn). Echter, dit wordt door sommigen aangegrepen om de grootste doelgroep (zzp’ers) aan te pakken. Die zouden ten onrechte fiscale voordelen genieten. ’n Staaltje ondeskundig gebral, omdat deze zelfstandigen opdraaien voor zaken, waarvoor werknemers – via hun werkgever- zijn verzekerd!
Noot: vers van de pers: in het uitgelekte Belastingplan 2020 wordt het bovengenoemde aanpakken gerealiseerd. De zelfstandigenaftrek gaat van ¤ 7.280 naar ¤ 5.000.
Auditdienst Rijk (ADR) De ADR verricht vanuit de wettelijke taak en specifieke behoeften vanuit de departementen onafhankelijke onderzoeken en dito audits naar de uitvoering van beleid en bedrijfsvoering. De resultaten van deze audits dient de staatssecretaris, zoals te doen gebruikelijk voorzien van een bestuurlijke reactie, aan de Kamer te doen toekomen. Commentaar: de slotzin hier is gelijk aan die bij de Algemene Rekenkamer.
Banken Het onderstaande zet ze overduidelijk neer…………. Recente publicatie (03.2019) Nederlandse banken vormden een schakel in een grote Russische witwaszaak, waarbij miljarden euro’s werden witgewassen in Europa en de Verenigde Staten. Dat zou blijken uit 1,3 miljoen gelekte banktransacties, contracten en mails van twee Litouwse banken. De documenten zijn in handen van journalistencollectief OCCRP en in Nederland gedeeld met Platform voor onderzoeksjournalistiek Investico en enkele dagbladen. In totaal ging het naar verluidt tussen 2006 en 2013 om zo’n 3,5 miljard euro. ING en ABN AMRO waren volgens de onderzoekers betrokken bij betalingen die kenmerken hebben van witwassen. Vanuit de Litouwse banken stroomde bijna een miljard naar Nederlandse bankrekeningen, grotendeels via de door Russen geleide Amsterdam Trade Bank en de Nederlandse vestiging van de Turkse GarantiBank. Commentaar: banken maken dus deel uit van zowel de boven- als de onderwereld.
Belastingdienst Ondanks vele, vele miljoenen kostende projecten (m.n. ICT, maar ook door de ongelooflijk aantrekkelijke afvloeiingsregeling in 2016/2017) is de Belastingdienst een slecht tot niet bereikbare instantie, die uitblinkt in het versturen van brieven, die niet juist of ten dele onjuist zijn, traag is in het reageren, behalve bij het opleggen van aanslagen (met boetes en rente), achterloopt met het verwerken van dossiers (erf- en successiebelasting), kortom handenvol geld kost tegenover een miserabele staat van dienst.
Recente publicaties van de verantwoording door de staatssecretaris n.a.v. vragen van de volksvertegenwoordiging: -inzake het bericht: Belastingdienst laat 25.000 mkb-aangiften liggen: *Capaciteit beïnvloedt risicoselectie De fiscus heeft last van de goudgerande vertrekregeling waar veel medewerkers gebruik van hebben gemaakt. De Belastingdienst ondervindt wel degelijk hinder van de vertrekregeling en heeft een grote wervingsopgave. Dat kan invloed hebben gehad op de risicoselectie. *Veel minder boekenonderzoeken In elk geval lijkt de personeelskrapte het aantal boekenonderzoeken bij het mkb negatief te beïnvloeden: dat is sinds 2013 gestaag gedaald van 38.900 naar 19.900 in 2018.
e kosten van het beoordelen van alle uitgeworpen aangiften De Belastingdienst streeft ernaar dat burgers en bedrijven bereid zijn uit zichzelf (fiscale) regels na te leven, zonder dwingende en kostbare acties van de Belastingdienst… *Belastingdienst kan lage energierekening niet snel regelen De energiebelasting voor burgers kan dit jaar nog niet omlaag omdat dat voor de Belastingdienst onuitvoerbaar is. Dat heeft de minister van Economische Zaken gezegd tijdens het Kamerdebat over het aangepaste klimaatakkoord. Hij reageerde op het verzoek van de oppositie om de energierekening niet pas in 2020 aan te passen. Het kabinet vond het een “sympathiek” idee en daarom heeft hij gesproken met de top van de Belastingdienst. Maar die zien geen mogelijkheden. Hij heeft de staatssecretaris van Financiën gevraagd meer duidelijkheid te geven over de onuitvoerbaarheid voor de fiscus. *Uitstaande belastingschulden opgelopen tot 6,5 miljard euro De achterstand in de betaling van belastingschulden door burgers en bedrijven is vorig jaar verder opgelopen. Dat schrijft de staatssecretaris Financiën naar aanleiding van vragen van Tweede Kamerleden. Hij voorziet voorlopig ook geen dalende trend in de invorderingsachterstand. Eind juni 2018 stond er bij de Belastingdienst in totaal 6,5 miljard euro open, eind 2017 was dat nog 6,1 miljard euro en eind 2016 5,4 miljard. De staatssecretaris verklaart de stijging door de nieuwe methodiek die sinds enkele jaren bij niet direct inbare vorderingen wordt gehanteerd, het dynamisch monitoren. Daarvoor werden vorderingen eerder afgeboekt als oninbaar. Dynamisch monitoren leidt enerzijds tot een structureel hoger achterstandspercentage omdat schulden langere tijd worden gevolgd en dus niet worden afgeboekt. Anderzijds leidt dynamisch monitoren per saldo tot hogere opbrengsten omdat de Belastingdienst minder vorderingen afboekt. Commentaar: Onvoorstelbaar dat dit alles met droge ogen én wordt medegedeeld én wordt aangehoord…..Belastingparadijzen Recente persberichten: -Nederland is een belastingparadijs, vindt het Europees Parlement. Net als Luxemburg, Malta, Ierland en Cyprus hoort Nederland op een zwarte lijst van fiscaal foute landen. “Dit is een historische uitspraak en het helderst mogelijke signaal dat Nederland moet breken met het verleden” aldus de (Nederlandse!) indiener van de motie. Het parlement stemde ruim in met een rapport van een speciale commissie die vorig jaar onderzoek naar financiële misdaden en belastingontduiking en -ontwijking deed; -Tien landen gaan terug op de zwarte lijst voor belastingparadijzen. Ook Aruba hoort er weer bij. De autoriteiten van de tien teruggeplaatste landen hebben zich niet gehouden aan hun belofte om hun fiscale beleid binnen een jaar te verbeteren. Het gaat om landen die (bijna) geen vennootschapsbelasting heffen, niet transparant zijn en niet ,,welwillend” staan tegenover de strijd tegen belastingontwijking. De zwarte lijst werd voor het eerst opgesteld na onthullingen over belastingschandalen in de Panama Papers en de Paradise Papers met het doel dergelijke landen aan de schandpaal te nagelen. Commentaar: die internationals moeten toch flink wat opleveren, gelet op de imagoschade voor NL! Vraagje: een van de redenen om afscheid te nemen van onze schandegevoelige overzeese gebieden’?
Beleid In Nederland wordt er een politiek beleid gevoerd, dat niets van doen heeft met doelen, efficiency, optimalisatie, verbetering, correctie van wat gecorrigeerd zou moeten worden. Termen als ‘pappen en nathouden’ en ‘verdeel en heers’ lijken op z’n plaats. Voor de individu als mens met zorgen over het dagelijkse eten en drinken, toenemende druk door afslankende marges tussen inkomen en uitgaven, de onveiligheid, de onmachtige overheidsapparaten (politie), de schimmige politieke machtsspelletjes met onbetrouwbare lieden, die hun beloften niet nakomen en daar gewoon niet mee zitten. Behalve als er verkiezingen aan zitten te komen…
Minstens zo laakbaar is het beleid ten opzichte van mensen met schulden. Ze worden domweg verder uitgekleed, zonder dat er rekening gehouden wordt met een minimum inkomen om te kunnen (over)leven. Onmenselijk!
Ook bedenkelijk is de bemoeizucht van Nederland. We worden ‘’het braafste jongetje van de (EU of wereld-) klas genoemd en toch blijven we ons bemoeien met zaken die ons domweg niet aangaan (militaire buitenland missies!). Ongevraagd nemen we ‘onze verantwoordelijkheid’. Op basis waarvan? Schuldgevoelens soms? Naastenliefde?
Bezuinigingen Bij de financiële situatie van Nederland moet er wel bezuinigd worden. Allereerst dient de jaarlijkse begroting op nul uit te komen en niet met een tekort. Dan: hoe wordt er eigenlijk bezuinigd? De overheid kent maar 1 doelgroep en dat zijn – wat men dan noemt, alsof het anderen betreft - de burgers. Je krijgt steeds meer de indruk dat de politiek zich, buiten de verkiezingstijd om, weinig gelegen laat liggen aan die kiezers. Je zou dat arrogant kunnen noemen. Zeker tijdens de huidige economische hausse na de bankencrises heeft de burger het nakijken: het besteedbaar inkomen is, ondanks de jaarlijkse belofte van vooruitgang, amper gestegen. En dat terwijl de overheidsorganen hun budgettaire tekorten gewoon verdisconteren in de jaarlijkse aanpassing van de tarieven. Sluipenderwijs wordt de welvaart voor de burger uitgehold!
Vervolgens de overheid zelf: er wordt besloten dat er x duizend ambtenaren uitmoeten, als tegenwicht voor wat de burgers wordt opgelegd. Wat is de praktijk?! De vertrokken ambtenaren kostten een vermogen en de daardoor ontstane werkdruk wordt opgelost door het inhuren van peperdure externe specialisten. ‘Kanniewaarzijn’ toch?
Corruptie Als je corrupt bent geweest, moet je uit de schijnwerpers terugtreden. Dat houdt echter (politiek) niet in dat je niet elders weer aan de slag kunt. Het is dus zorgen dat je altijd nog ergens een vriendje hebt, voor wie je daarvoor iets geregeld hebt. Immers: voor wat, hoort wat!
Nog een recent persbericht: ‘’De Troika Laundromat, steekpenningen bij Strukton, corruptie bij Shell. Natuurlijk: er wordt geld aan verdiend. Maar tegenover die inkomsten staat een hoog financieel risico. Bovendien zet je je reputatie en je geloofwaardigheid op het spel. Wegen de opbrengsten daarvan op tegen de mogelijke schade? Is het überhaupt een kwestie van opbrengsten en schade? Niet zelden probeert men de zaak klein te houden in plaats van dat zij transparant zijn en het grote publiek het volledige verhaal vertellen’’. Commentaar: de geciteerde auteur geeft blijk van een idealistische kijk op zakenmensen. De vraag stellen is ‘m beantwoorden…
Defensie Het noodzakelijk kwaad van een militair apparaat dient axiomatisch wel op peil te blijven. Wat beroepsmilitairen menselijk is aangedaan door de (materiele) bezuinigingen, zouden de beleidsmakers zelf niet pikken. Hoe demoraliserend ook!
De Nederlandsche Bank (DNB) DNB heeft voor het eerst (!) op een rijtje gezet hoeveel schuldpapier in Nederland uitstaat en tegen welke looptijden (het zogeheten schuldverval). De nieuwe statistieken over schuldverval beschrijven de termijnen waarop de hoofdsom van schuldpapier aan investeerders moet worden voldaan. Dit biedt inzicht in de toekomstige vraag en aanbod naar schuldpapier en naar mogelijke herfinancieringsrisico’s, bijvoorbeeld bij oplopende rentes. In de praktijk wordt het grootste deel van de aflopende schulden geherfinancierd met uitgave van nieuw schuldpapier. Slechts een deel van de nieuwe schulduitgiftes zijn bedoeld voor nieuwe investeringen. De totale omvang van het Nederlands schuldpapier bedroeg eind 2018 ruim EUR 1.850 miljard.
Bedrijven, banken en de overheid in Nederland moeten de helft van hun uitstaand schuldpapier (exclusief leningen!!) de komende 5 jaar afbetalen of opnieuw financieren. Dat blijkt uit onderzoek van De Nederlandsche Bank. Het gaat om een bedrag van EUR 925 miljard. Ongeveer EUR 450 miljard (een kwart van het totaal aan Nederlands schuldpapier) moet al voor eind volgend jaar (2020) worden terugbetaald aan investeerders.
Samengevat: zonder de leningen mee te nemen (!), wordt er vrijwel steeds nieuw schuldpapier uitgegeven, dus niet afgelost, waarbij – bij een hogere rente - de lasten dus zullen toenemen. Een wat laat en steriel initiatief van de DNB!
Douane/grens Toezicht en controle beperken zich tot de (lucht)havens. Vanwege de veiligheid, die de EU ons zou bieden. Smokkelen over binnen weggetjes hoeft niet meer: men kan zo naar binnen.
Financiën Historisch gezien wordt er vaak jaarlijks met een tekort begroot. Elke penningmeester weet dat dit de club uiteindelijk de das om zal doen. We lenen en lenen maar op de kapitaalmarkten. Maar …, wie zijn dat eigenlijk? Hoe kan het dat alle westerse landen (USA!) gigantische schulden hebben?
FIOD Nog een recent persbericht: -In december 2005 wist de fiscale opsporingsdienst FIOD al dat Nederland en vijf andere landen ernstig werden benadeeld door banken en handelaren die op grote schaal ten onrechte dividendbelasting terugvroegen. -Dat blijkt uit een PowerPointpresentatie van de FIOD, die Follow the Money (FTM) in handen kreeg na een beroep op de WOB (Wet openbaarheid bestuur). Wereldwijd bedroeg de schade door dit dividendstrippen volgens de FIOD vermoedelijk toen al enkele miljarden. -Onduidelijk is wat de FIOD en de Belastingdienst met deze informatie hebben gedaan. Vanwege de fiscale geheimhoudingsplicht kan de Belastingdienst niet zeggen of er informatie met buitenlandse zusterdiensten is gedeeld. Commentaar: verbijsterend! Wat gebeurt er allemaal over onze hoofden heen?! En ten koste van wie?!? Niet moeilijk te raden, dat zijn wij, de burgers…
Gedogen In feite hoort dit onder het beleid in Nederland. Het is absoluut not done om iemand te straffen. Thuis niet en ook op school niet (lijfstraffen: foei), tijdens studie en werk/carrière: mijn manager bestudeert elke prangende kwestie, praat m.n. met het slachtoffer (om hem de andere kant te laten zien) en wijst mij op het collectieve belang om de kwestie toch vooral niet op te spelen. Rechte ruggen irriteren, omdat ze ingaan tegen het nieuwe (…) denken. Commentaar: O, die managers! Laat de leiders – er is wezenlijk verschil tussen - opstaan!
Gemeenten De gemeentelijke financiën staan onder druk door de tekorten in het sociaal domein; zowel operationeel als financieel een monsterklus. Veel gemeenten kunnen de begroting maar moeilijk sluitend krijgen. De nieuwe taken sinds 2015 zijn daarmee het belangrijkste financiële zorgenkindje. Die nieuwe taken liggen op het gebied van maatschappelijke ondersteuning (Wmo), jeugdhulp en ondersteuning van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Hoewel het aantal gemeenten onder preventief toezicht van de provincie nu nog gering is, kan dat flink stijgen door deze ontwikkeling. Nog enkele recente persberichten: -Vaststelling WOZ door gemeenten rammelt en Gemeentelijke woonlasten plaatselijk flink hoger; -De gemeentelijke woonlasten zijn dit jaar gemiddeld 3,4 % hoger dan in 2018, ruim boven de verwachte inflatie van 2,4 %. Vraagje: wie mag het verschil ‘bijpassen’?
Gevangeniswezen Om budgettaire redenen is besloten een flink aantal gevangenissen te sluiten. Bovendien zou dit gedragen worden door de steeds maar dalende misdaadcijfers. Commentaar: een verkeerd besluit, ingegeven op onjuiste grondslag! Logisch dat we daar de wrange vruchten van zullen plukken…
Inkomen (besteedbaar -) Ondanks de welvaart van deze tijd en van de laatste jaren in het bijzonder, is het besteedbaar inkomen niet meegegroeid. Sterker nog: de overheid deinst er niet voor terug om (zelfs een pakket aan) maatregelen op te leggen, zwaarder dan de door haar berekende koopkrachtstijging. Recente berichten (bron: CBS): -Het jaarlijkse, doorsnee persoonlijk inkomen van werkenden is, gecorrigeerd voor de prijsontwikkeling, in de periode 2007-2017 nagenoeg gelijk gebleven; -De collectieve lastendruk in Nederland was in 2018 hoger dan ooit gemeten. Die toename- 4,7 procent - komt voor een groot deel door de opbrengsten uit belastingen en wettelijke premies, die meer toenamen dan het bbp. Daardoor steeg de collectievelastendruk tot 38,4 procent van het bbp. Deze was sinds het begin van de huidige meetmethode (1995) niet eerder zo hoog. De toename van de belastingen en premies kwam onder meer door aangepaste tarieven; -Belastingen en sociale premies drukken het beschikbaar inkomen. Per saldo namen de belastingen en de sociale premies die huishoudens voor de volksverzekeringen betalen toe met 3,0 miljard euro (+2,4 procent). Commentaar: de reeds ingezette maatschappelijk verdeling arm-rijk zal alleen maar toenemen, totdat….?!
Kamer van Koophandel De KvK levert nu informatieproducten met daarin persoonsgegevens aan iedereen die daarom vraagt. Dat doet de KvK omdat de huidige Handelsregisterwet niet de mogelijkheid geeft informatieproducten te weigeren aan afnemers die de producten feitelijk alleen gebruiken voor hun eigen commerciële belang. Volgens de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) is de verkoop van die adressenbestanden in strijd met privacyregels. Daarom wil de AP een wijziging van die wet zodat niet iedereen alle gegevens zo maar kan verkrijgen. Reactie van De KvK: De KvK laat weten ‘te stoppen met het zogeheten product ‘Adressenbestand Online’, het doorverkopen van bestanden met namen en adressen van zzp’ers en bestuurders. Zij blijft de adressen nog tot en met juni (2019) verkopen maar zegt te begrijpen dat een grote groep zzp’ers dagelijks veel last heeft van agressieve telefonische verkoop en vindt dat zzp’ers inderdaad betere bescherming nodig hebben’. Commentaar: op de KvK: u maakt misbruik voor eigen exploitatie over de rug van anderen, die wettelijk verplicht zijn die informatie aan te leveren! En de AP: die blinkt uit in zwak ingrijpen.
Klokkenluiders Als je je – ook in Nederland – opwerpt als initiatiefnemer om foute zaken als omkoping, corruptie, kartelvorming, smeergeld, enz. enz. aan de kaak te stellen, moet je erg uitkijken. Voordat je ‘t weet, ben jij de gebeten hond. Je eindigt als een paria, door alles en iedereen in de steek gelaten!
Minderheden (de macht van -) Een tamelijk nieuw fenomeen: heel kleine minderheden, die een grote mond opzetten, iedereen van van alles beschuldigen, agressief optreden, klagen over achterstelling en racisme; ze zouden worden gediscrimineerd, gekwetst en ondervertegenwoordigd. Zoeken slim (links) politieke steun en gaan als een olifant door de (culturele) porseleinkast: milieu-& klimaatfreaks, anti zwartepiet enz. enz.
Deze aanhangers van de zgn. Diversiteitspolitiek zijn volgens alom erkend expert, de Amerikaan F. Fukuyama, op bezoek in NL: ‘levensgevaarlijk, ze verscheuren de samenleving. Nationale tradities, die houden de gemeenschappelijke cultuur bij elkaar!’ Commentaar: we zijn gewaarschuwd. Anders voorzie ik dat we de kwestie ‘Krakers’ achterna gaan…
Onderwijs Het onderwijs in Nederland heeft op hoog niveau gestaan. Dat was hard werken. Maar, niet altijd – zo ging men redeneren – even slim. De ene verandering volgde op de andere, alsof het om het veranderen ging. Er kwam uitholling, zelfs zo sterk, dat tests onder studenten aangaf dat ze hun moedertaal niet meer foutloos konden schrijven. Dan de volgende: ‘Wat heeft het domweg leren voor zin als je je kennis in no-time op je mobieltje hebt?’ En: ‘het is simpelweg niet mogelijk om studenten af te leveren, die naadloos passen bij de vraag op de arbeidsmarkt.’ Commentaar: een ding is dan zeker: docenten en studenten, zij zullen niets geleerd hebben!
Overheidsinstellingen De overheden hebben zich methoden, rechten toegekend, die tot in de privésfeer komen (afluisteren telefoon, cameratoezicht). Onder het mom van bijvoorbeeld het gevaar voor terroristische aanslagen worden wetten aangenomen, die een heel beperkte kans van slagen hebben, maar die een angstwekkend neveneffect hebben: massacontrole! (zie boek ‘1984’)
In algemene zin kan gesteld worden dat de overheden vele minder - of zelfs geheel onbekwame mensen in dienst hebben. Een instantie als het UWV, dat verregaande bevoegdheden heeft in onder andere ontslagzaken, het toekennen van uitkeringen en de basis waarop, blijkt intern onmachtig te zijn om evidente misbruikzaken aan te pakken. Ik noem de Poolse (gast)arbeiders, die 6 maanden werken en daarna op onze kosten 3 maanden naar Polen gaan. Uiteraard met WW en daarnaast de toeslagen en subsidies, die gewoon doorlopen…
Een andere instantie, de SVB, keert de kinderbijslag uit. Een substantieel gedeelte gaat de grens over: naar Marokko, Turkije en dergelijke. In een aantal gevallen is het niet na te gaan of er wel of niet en ook niet hoeveel er daadwerkelijk uitgekeerd zou moeten worden.
Privacy (persoonlijke gegevens) Kamervragen over persoonlijke gegevens: Kamerleden willen opheldering over de berichtgeving van een krant dat bedrijven websites als MijnBelastingdienst hebben ontdekt als jachtgrond voor persoonlijke gegevens. Met toestemming van de gebruiker halen bedrijven data op bij overheidsportalen als MijnBelastingdienst en MijnOverheid op. Een bedrijf wil een digitale brug vormen tussen huurders en verhuurders en doet dat onder andere met een app. Die app haalt persoonlijke gegevens en presenteert ze overzichtelijk. De gegevens komen uit de private domeinen die zijn opgezet voor de contacten met de overheid, van MijnOverheid en MijnBelastingdienst tot MijnUWV. Van de aangifte inkomstenbelasting, de schulden en bezittingen tot de samenstelling van het huishouden en de details van het arbeidscontract, het is er allemaal te vinden. De Autoriteit Persoonsgegevens meldde direct al ‘scherpe vragen’ te hebben over de methode. Kamerleden willen weten of bedrijven de data die zij ontvangen via MijnOverheid, MijnBelastingdienst of MijnUWV mogen doorverkopen aan derden of gebruikers voor advertenties. Ook vragen de Kamerleden of de ministers van mening zijn ‘dat het controleren van dergelijke gevoelige gegevens ook middels een overheidsportal zou moeten kunnen geschieden…… (enz.) Commentaar: een zoveelste illustratie van de onmacht van de overheden. Opnieuw valt de Autoriteit Persoonsgegevens negatief op, omdat ze zaten te slapen. Over Autoriteit (en waakhond) gesproken…
Veiligheid Waar je dit item ook op betrekt: veiligheid of je veilig voelen is geen absoluut gegeven meer. Het is relatief geworden oftewel het hangt er maar vanaf waar je bent en wat er zou kunnen gebeuren.
Een studente, die ’s morgens vroeg thuiskomt en wordt neergestoken; een ander, die wordt aangerand en – ingelicht hoe het er bij aangifte doen aan toegaat – maar van aangifte doen afziet; homo’s die gepotenramd worden; ‘n tippelaarster, die wordt afgeslacht; een ouder paar dat op klaarlichte dag bruut wordt overvallen; kinderen, die spoorloos verdwijnen; pedofiele sportinstructeurs, die jarenlang hun gang gaan, zelfs na ontmaskerd te zijn; incapabele artsen, die altijd weer ergens aan de slag kunnen. Wegwerkers, die worden aangereden. Zelfs burgemeesters worden bedreigd en moeten onderduiken! Help! 'n Speciale: Cyberveiligheid Kleine en middelgrote bedrijven kunnen zich in digitaal opzicht nog beter beveiligen. De analyse laat zien dat op het gebied van identificatie van cyberrisico’s, het treffen van de preventieve maatregelen en maatregelen om schade als gevolg van incidenten te herstellen de nodige stappen zijn gezet. Organisaties kunnen vooral nog veel winnen in het tijdig detecteren van zwaktes in de eigen beveiliging. Beveiligingsapplicaties worden niet regelmatig getest en bijna de helft van de kwetsbaarheidsscans worden niet (regelmatig) uitgevoerd, noch worden leveranciers gecheckt op cybersecurity. Het ontbreekt vaak aan een gedegen risicoanalyse. Daarnaast zijn enkele primaire beveiligingsmaatregelen nog altijd niet op orde. Commentaar: we moeten nu eenmaal sterk rekening houden met wat sommigen kunnen ‘uitvreten’!
Volksvertegenwoordiging De Nederlanders-met-stemrecht worden op diverse niveaus vertegenwoordigd. In de eerste plaats op lokaal niveau: de gemeenteraad. Door het sterk wegende plaatselijk belang, voeren partijen als Gemeentebelangen o.i.d. veelal de boventoon.
Verder op provinciaal niveau: de Provinciale Staten en van daaruit de leden van de Eerste Kamer. Deze verkiezing is het minst populair. Eigenlijk onterecht, gelet op de link naar en het belang van de leden van de Eerste Kamer!
Tenslotte op nationaal niveau: de 2e Kamerverkiezingen, van waaruit de regering - door het vormen van de noodzakelijke coalitie - gevormd wordt. Een recente publicatie: Coalitie en oppositie reageren onthutst op de steekproef van de Belastingdienst waaruit blijkt dat ruim de helft van de gecontroleerde bedrijven de regels schendt bij de inhuur van zzp’ers. Dat schrijft het FD over het debat waarbij woensdag werd gesproken over de recente brief van de staatssecretaris van Financiën over schijnzelfstandigen. Commentaar: onthutst, verbijsterd, aangedaan en nog een veelvoud van dergelijke termen worden door politici gebezigd om te maskeren dat zij ver van de alledaagse werkelijkheid verkeren.
Zorg(plicht) In Nederland kent de overheid een zorgplicht. Basisbehoeften dienen aanwezig te zijn. Ziekenhuizen, openbaar vervoer, onderwijs, sociale verzekeringen, nabestaanden- en oudedagsvoorzieningen, kortom ‘van de wieg tot het graf’. Maar, is dat ook of nog zo? Ziekenhuizen gaan failliet, zorgverzekeraars ‘sturen’ hun klanten, uitkeringen worden gekort of gaan later in of helemaal niet meer, onderwijzers/lerarentekorten, treinen die overvol raken, minima die het water steeds verder tot aan de lippen komt.
Mijn reactie op dit deel Analyses: Dat het zo erg is, vind ik én niet te geloven én onacceptabel. Drie werf schande!
Noot: hier eindigt Deel I Analyses. Zoals ik al aangaf, is het mijn bedoeling dat u hierdoor (meer) overzicht zou krijgen. Overzicht hoe we er nu werkelijk voorstaan. Als individu en als Nederlanders. Als Nederland, deel uitmakend van een groter geheel, zoals met name de EU.
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 9)
Deel II
Hoofdstuk 9. Wat moet je er nou mee? (met je frustraties n.a.v. Deel I)
Heeft aan de bel trekken zin? Allereerst bij wie? Aangezien vrijwel alles van Deel I de politiek raakt, gaan we – iets wat gechargeerd - op zoek naar gehoor.
-lokaal: je politieke partij, de wethouder, het college van B & W en tenslotte de burgemeester. Respons nul: ‘’daarvoor moet je naar Den Haag’’;
-provincie: elke politieke partij, die maar ‘in’ is voor een afspraak, het college van Provinciale Staten en dat van Gedeputeerde Staten en de Commissaris van de Koning. Respons nul: ‘’daarvoor moet je naar Den Haag’’;
-landelijk: elke politieke regeringspartij, die maar ‘in’ is voor een afspraak, de voorzitter van de 2e en 1ste kamer, de oppositiepartijen, ministers, staatssecretarissen, dus onze volksvertegenwoordiging: je wordt soms en ook uiteindelijk ontvangen en aangehoord, maar men eindigt met vage dan wel nietszeggende algemeenheden.
Hoe komt dat? -men heeft geen tijd -het heikele punt is bekend en heeft de aandacht van de minister -de kwestie past niet binnen de gemaakte coalitie-afspraken -daar is geen geld voor -gefrons… (waarbij je je een ‘rookie’ of zo voelt) -ja, u heeft gelijk. Ik zal kijken of ik er iets mee kan doen.
Wat komt er uit voort? Niets. Je hoort of ziet er niemand op terugkomen.
Waarom niet? Waren de items niet plausibel? Zetten ze uiteindelijk geen zoden aan de dijk? Zouden de maatschappelijke verhoudingen er niet beter door worden? ‘’Zeker. Maar ja, hè’’.
De echte reden (waarom echte, fundamentele politieke verandering niet mogelijk is)
Een voorbeeld: je wilt bij de plaatselijk muziekkapel. Oké, je mag je kunsten laten horen en wordt op proef aangenomen. Na enige tijd is het definitief en moet je geld meenemen voor je outfit en huur van je kluis. Verder moet je natuurlijk het abonnementsgeld voldoen. Tenslotte krijg je het verenigings- en het huishoudelijk reglement, waar je je stipt aan moet houden. Oh ja, ook krijg je nog het oefenprogramma en de data van de uitvoeringen. Zo, nú ben je echt lid!
De kern van deze metafoor zit ‘m in alles wat het nieuwe lid wordt opgelegd. Hij heeft niets te kiezen, laat staan in te brengen, want dat is lastig en kost bovendien tijd (en tijd is geld). Hij heeft zich maar helemaal naar de (politieke) club, met al haar al vaststaande zaken, te schikken.
Kies je dus voor een carrière bij een politieke partij, dan moet je de kenmerken ervan, de regels, de gewoonten, de cultuur, ja alles wat haar kenmerkt, je eigen maken. Ruimte voor jou als individu is er bijna niet, het gaat immers om partij(en)politiek!
Conclusie: zonder iets extreems zoals een militaire coup is het praktisch onmogelijk om het bestaande politieke stelsel (proberen) te veranderen. Als bewijs is aan te voeren de opkomst en (naderende) politieke ondergang van - in deze eeuw maar liefst drie (!) - populaire nieuwkomers: wijlen de heer P. Fortuyn (LPF) en de heren G. Wilders (PVV) en Th. Baudet (FVD).
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 10)
Hoofdstuk 9. Wat moet je er nou mee? (met je frustraties n.a.v. Deel I)
Heeft aan de bel trekken zin? Allereerst bij wie? Aangezien vrijwel alles van Deel I de politiek raakt, gaan we – iets wat gechargeerd - op zoek naar gehoor.
-lokaal: je politieke partij, de wethouder, het college van B & W en tenslotte de burgemeester. Respons nul: ‘’daarvoor moet je naar Den Haag’’;
-provincie: elke politieke partij, die maar ‘in’ is voor een afspraak, het college van Provinciale Staten en dat van Gedeputeerde Staten en de Commissaris van de Koning. Respons nul: ‘’daarvoor moet je naar Den Haag’’;
-landelijk: elke politieke regeringspartij, die maar ‘in’ is voor een afspraak, de voorzitter van de 2e en 1ste kamer, de oppositiepartijen, ministers, staatssecretarissen, dus onze volksvertegenwoordiging: je wordt soms en ook uiteindelijk ontvangen en aangehoord, maar men eindigt met vage dan wel nietszeggende algemeenheden.
Hoe komt dat? -men heeft geen tijd -het heikele punt is bekend en heeft de aandacht van de minister -de kwestie past niet binnen de gemaakte coalitie-afspraken -daar is geen geld voor -gefrons… (waarbij je je een ‘rookie’ of zo voelt) -ja, u heeft gelijk. Ik zal kijken of ik er iets mee kan doen.
Wat komt er uit voort? Niets. Je hoort of ziet er niemand op terugkomen.
Waarom niet? Waren de items niet plausibel? Zetten ze uiteindelijk geen zoden aan de dijk? Zouden de maatschappelijke verhoudingen er niet beter door worden? ‘’Zeker. Maar ja, hè’’.
De echte reden (waarom echte, fundamentele politieke verandering niet mogelijk is)
Een voorbeeld: je wilt bij de plaatselijk muziekkapel. Oké, je mag je kunsten laten horen en wordt op proef aangenomen. Na enige tijd is het definitief en moet je geld meenemen voor je outfit en huur van je kluis. Verder moet je natuurlijk het abonnementsgeld voldoen. Tenslotte krijg je het verenigings- en het huishoudelijk reglement, waar je je stipt aan moet houden. Oh ja, ook krijg je nog het oefenprogramma en de data van de uitvoeringen. Zo, nú ben je echt lid!
De kern van deze metafoor zit ‘m in alles wat het nieuwe lid wordt opgelegd. Hij heeft niets te kiezen, laat staan in te brengen, want dat is lastig en kost bovendien tijd (en tijd is geld). Hij heeft zich maar helemaal naar de (politieke) club, met al haar al vaststaande zaken, te schikken.
Kies je dus voor een carrière bij een politieke partij, dan moet je de kenmerken ervan, de regels, de gewoonten, de cultuur, ja alles wat haar kenmerkt, je eigen maken. Ruimte voor jou als individu is er bijna niet, het gaat immers om partij(en)politiek!
Conclusie: zonder iets extreems zoals een militaire coup is het praktisch onmogelijk om het bestaande politieke stelsel (proberen) te veranderen. Als bewijs is aan te voeren de opkomst en (naderende) politieke ondergang van - in deze eeuw maar liefst drie (!) - populaire nieuwkomers: wijlen de heer P. Fortuyn (LPF) en de heren G. Wilders (PVV) en Th. Baudet (FVD).
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 10)
Het is ook zo lekker tegenstrijdig. Wachtgeld is slecht, maar een carriere na de politiek mag ook weer niet want belangenverstrengeling. Terwijl een levenslange (of iig significant langere) riante wachtgeld-regeling die belangenverstrengeling waarschijnlijk flink terug zou dringen.quote:Op zondag 21 juli 2019 19:47 schreef Hanca het volgende:
Weer een vrij bespottelijk verhaal. Alsof mensen uit eigenbelang in Den Haag zitten. Ik zou zeggen: ga het zelf doen en kijk eens of je het vol gaat houden, het is heel hard werken voor een loon dat de meesten in het bedrijfsleven ook wel kunnen krijgen, zonder het risico te lopen de landelijke kop van jut te zijn.
Over die opleidingseis: daar wordt al bijna volledig aan voldaan. https://www.parlement.com(...)au_tweede_kamerleden
En de wachtgeldregeling is ook weer niet zo verschrikkelijk ruim: maximaal net zo lang als een gewone WW, met de beperking dat wachtgeld niet langer kan duren dan je kamerlidmaatschap. Het eerste jaar 80% van hun inkomen, daarna 70%. Volgens mij is dat een nette regeling, geen geldsmijterij oid. Het stopt ook gewoon als je een andere baan hebt gevonden. Lijkt me een nette regeling voor een baan waar je ondanks prima functioneren wel elke 4 jaar ontslagen kunt worden van de ene op de andere dag.
"Pools are perfect for holding water"
Ja eh .. TLDR man, afgehaakt na het skimmen van hoofdstuk 4. Werk eens naar een conclusie toe aub. Doe dat alternatief eens uit de doeken?
Verder:
Verder:
quote:Op zondag 14 juli 2019 14:54 schreef deelnemer het volgende:
Wat is DIGIDemocratie? In het OP gaat het grotendeels over migranten. Wat is volgens TS het verband tussen democratie en migratie?
quote:
Ah vreemdelingenhaatbetoog verpakt in wollig taalgebruik
quote:
Wat de neuk is dit voor een onsamenhangend gebrabbel vol met Non Sequitors?
Dit.quote:
De vragen zijn in elk geval al zeer sturend en wijzen dus ook al op de uitslag van de 'analyse'.
[..]
"Pools are perfect for holding water"
Dag @PM.ms11
Zoals eerder aangegeven is fok een discussie-forum. Het is dus ook de bedoeling dat je mee komt discussiëren.
Kom je nog?
Zoals eerder aangegeven is fok een discussie-forum. Het is dus ook de bedoeling dat je mee komt discussiëren.
Kom je nog?
Definitely not CIA
waarover is aan de bel getrokken en in welke bewoordingen en bij wie precies?quote:
Hoofdstuk 9. Wat moet je er nou mee? (met je frustraties n.a.v. Deel I)
Heeft aan de bel trekken zin? Allereerst bij wie? Aangezien vrijwel alles van Deel I de politiek raakt, gaan we – iets wat gechargeerd - op zoek naar gehoor.
-lokaal: je politieke partij, de wethouder, het college van B & W en tenslotte de burgemeester. Respons nul: ‘’daarvoor moet je naar Den Haag’’;
-provincie: elke politieke partij, die maar ‘in’ is voor een afspraak, het college van Provinciale Staten en dat van Gedeputeerde Staten en de Commissaris van de Koning. Respons nul: ‘’daarvoor moet je naar Den Haag’’;
-landelijk: elke politieke regeringspartij, die maar ‘in’ is voor een afspraak, de voorzitter van de 2e en 1ste kamer, de oppositiepartijen, ministers, staatssecretarissen, dus onze volksvertegenwoordiging: je wordt soms en ook uiteindelijk ontvangen en aangehoord, maar men eindigt met vage dan wel nietszeggende algemeenheden.
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Vertel eens meer over de naderende politieke ondergang van Wilders en Baudet?
Ich fälle Bäume und hupf und spring, steck Blumen in die Vas
Ich schlupf in Frauenkleider, und lummel mich in Bars
Ich schlupf in Frauenkleider, und lummel mich in Bars
TS geeft aan dat als hij/zij het complete manifest online gezet heeft, hij//zij mee komt discussiëren.
We moeten dus nog even geduld hebben.
We moeten dus nog even geduld hebben.
Definitely not CIA
Allemachtig zeg....quote:
TS geeft aan dat als hij/zij het complete manifest online gezet heeft, hij//zij mee komt discussiëren.
We moeten dus nog even geduld hebben.
"The enemy isn't men, or women, it's bloody stupid people and no one has the right to be stupid." - Sir Terry Pratchett.
@PM.ms11 heeft op mij gereageerd via DM, niet gelezen, zo werkt een forum niet.quote:
TS geeft aan dat als hij/zij het complete manifest online gezet heeft, hij//zij mee komt discussiëren.
We moeten dus nog even geduld hebben.
Ich fälle Bäume und hupf und spring, steck Blumen in die Vas
Ich schlupf in Frauenkleider, und lummel mich in Bars
Ich schlupf in Frauenkleider, und lummel mich in Bars
Op mij ook. Veel meer dan "bedankt dat je reageert" kwam er niet uit.quote:Op donderdag 12 september 2019 13:54 schreef Berkery het volgende:
[..]
@:PM.ms11 heeft op mij gereageerd via DM, niet gelezen, zo werkt een forum niet.
Misschien is er geen gevoel dat groter geluk geeft dan dat men voor andere mensen iets kan betekenen (Dietrich Bonhoeffer )
mij ook via dm
beetje eigenaardig
beetje eigenaardig
Op zondag 8 december 2013 00:01 schreef Karina het volgende:
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Dat gaat me te diep sp3c, daar is het te laat voor.
Deel II
Hoofdstuk 10. Wat nu?
We hebben nu de keus enerzijds te accepteren dat de kans op echte verandering van het politieke bestel te verwaarlozen is of te zoeken naar alternatieven. Met betrekking tot het laatstgenoemde: welke zijn dat?
Emigreren
Emigreren is zinloos, als je politieke systemen wilt ontlopen en/of vermijden. Alle zogenaamde beschaafde landen staan er bol van.
Resteert een ‘onbeschaafd’ land, maar dan loop je tegen allerlei zaken aan die niet kloppen (wijdverbreide corruptie) of gewoon ontbreken (sociale voorzieningen, adequate medische zorg, scholing, veiligheid, werk).
‘Relatief gezien hebben we het in Nederland zo slecht nog niet’ hoor je nogal ’s van mensen, die terugkomen naar Nederland. Relatief gezien ongetwijfeld waar, maar de vraag is echter of zij wel - in absolute zin - echt goed op de hoogte zijn…
Zeer actueel persbericht (van het SCP): ‘’de meeste Nederlanders zijn tevreden; in een cijfer 7,8!’’
Echter de bijzinnen luiden als volgt: ’’De kloof tussen verschillende sociale groepen zijn en blijven groot.’’ en ‘’Kwaliteit van leven Nederlanders hoog maar neemt niet toe ondanks economische groei.’’ ‘’Ook hebben steeds meer Nederlanders psychische klachten.’’
Mijn aanvulling (die wellicht bijdrage levert tot die klachten):
----
-wonen: (starters)woningtekort, (te) hoge huren (indexatie hoger dan stijging inkomen), door overheden opgelegde lastenstijging hoger dan stijging inkomen;
-huishoudboekje: inkomen kan stijgende (supermarkt)prijzen niet bijhouden, toenemend aantal ‘armoedegezinnen’, dus ook ‘klanten’ van de voedselbanken, nu zelfs negatieve spaarrente;
-politiek beleid: willekeur van de politiek en het OM (proces Wilders), puinhoop bij de Overheid (politie, UWV, CBR, Belastingdienst), onbetrouwbaar politiek beleid (bijv. bijtelling auto zou tot 2021 4% blijven, gaat m.i.v. 2020 al naar 8%), onduidelijk politieke beleid (klimaatwet);
kortom: welke vragen werden in vredesnaam door dat SCP gesteld?! En aan wie? En was de steekproef - volgens de wetten van de statistiek gezien - representatief?
Onderduiken (je verdwijnt hoe dan ook van de radar)
Je bent inderdaad los van de systemen! Maar ook overgeleverd aan jezelf. ’n Tijdje houd je dat wel vol, maar als het geld op is, dan moet je wel wat (…).
Beroepsamokmaker (Hooligans, krakers en dergelijke)
Als je er uiteindelijk tussenkomt, ben je tevens in het (semi-)criminele circuit beland. Word je opgepakt, dan word je na veroordeling opgenomen in het landelijk systeem ter bestrijding van criminaliteit en terrorisme. Dat staat onder leiding van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV).
Onderwereld/misdaad
Daar was je ondertussen al, alleen besefte je het misschien nog niet helemaal. Totdat je het aan den lijve ondervindt! Wie is overlever/winnaar? Of bij welke ‘gang’ sluit je aan? Waarmee je weer in een van de (onderwereld)systemen bent beland.
Kijkend naar het recent verschenen rapport over de situatie in Amsterdam*, ben ik van mening dat de verhouding bovenwereld versus onderwereld in het ‘voordeel’ van laatstgenoemde is gekanteld.
Als aanvullend bewijs voer ik aan:
-de onmacht van de politie (een ‘zeker’ (lees: hoog) percentage van de aangiften blijft onbehandeld);
–het (dis)functioneren van onze douane (NL is transitoland naar Europa voor de drugbaronnen);
–het machteloze beleid met betrekking tot krakers (zij doen de eigenaar nota bene een proces aan!);
-het hacken van overheidssystemen (politie) door criminelen;
-de ‘bewaking’ in de Nederlandse Penitentiaire Inrichtingen (eertijds nog gewoon gevangenissen): (planning van de georganiseerde misdaad kan vanuit de cel ongehinderd doorgaan);
-en tot slot de politieke neiging tot gedogen (drugsbeleid).
Vraagje: wat voor een cijfer geef jij je nu op de vraag hoe gelukkig jij je voelt? Gelukkig: dat bijv. afmeten aan de hand van de behoeftepiramide van A. Maslow (1943). Graag eerlijk overdenken alvorens te antwoorden! Dus niet na alcohol, drugs, seks e.d.:)
*Het onderzoek, 'De achterkant van Amsterdam', werd uitgevoerd door hoogleraar bestuurskunde Pieter Tops en onderzoeksjournalist Jan Tromp, in opdracht van de gemeente Amsterdam.
of
-iets nieuws?
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 11)
Hoofdstuk 10. Wat nu?
We hebben nu de keus enerzijds te accepteren dat de kans op echte verandering van het politieke bestel te verwaarlozen is of te zoeken naar alternatieven. Met betrekking tot het laatstgenoemde: welke zijn dat?
Emigreren
Emigreren is zinloos, als je politieke systemen wilt ontlopen en/of vermijden. Alle zogenaamde beschaafde landen staan er bol van.
Resteert een ‘onbeschaafd’ land, maar dan loop je tegen allerlei zaken aan die niet kloppen (wijdverbreide corruptie) of gewoon ontbreken (sociale voorzieningen, adequate medische zorg, scholing, veiligheid, werk).
‘Relatief gezien hebben we het in Nederland zo slecht nog niet’ hoor je nogal ’s van mensen, die terugkomen naar Nederland. Relatief gezien ongetwijfeld waar, maar de vraag is echter of zij wel - in absolute zin - echt goed op de hoogte zijn…
Zeer actueel persbericht (van het SCP): ‘’de meeste Nederlanders zijn tevreden; in een cijfer 7,8!’’
Echter de bijzinnen luiden als volgt: ’’De kloof tussen verschillende sociale groepen zijn en blijven groot.’’ en ‘’Kwaliteit van leven Nederlanders hoog maar neemt niet toe ondanks economische groei.’’ ‘’Ook hebben steeds meer Nederlanders psychische klachten.’’
Mijn aanvulling (die wellicht bijdrage levert tot die klachten):
----
-wonen: (starters)woningtekort, (te) hoge huren (indexatie hoger dan stijging inkomen), door overheden opgelegde lastenstijging hoger dan stijging inkomen;
-huishoudboekje: inkomen kan stijgende (supermarkt)prijzen niet bijhouden, toenemend aantal ‘armoedegezinnen’, dus ook ‘klanten’ van de voedselbanken, nu zelfs negatieve spaarrente;
-politiek beleid: willekeur van de politiek en het OM (proces Wilders), puinhoop bij de Overheid (politie, UWV, CBR, Belastingdienst), onbetrouwbaar politiek beleid (bijv. bijtelling auto zou tot 2021 4% blijven, gaat m.i.v. 2020 al naar 8%), onduidelijk politieke beleid (klimaatwet);
kortom: welke vragen werden in vredesnaam door dat SCP gesteld?! En aan wie? En was de steekproef - volgens de wetten van de statistiek gezien - representatief?
Onderduiken (je verdwijnt hoe dan ook van de radar)
Je bent inderdaad los van de systemen! Maar ook overgeleverd aan jezelf. ’n Tijdje houd je dat wel vol, maar als het geld op is, dan moet je wel wat (…).
Beroepsamokmaker (Hooligans, krakers en dergelijke)
Als je er uiteindelijk tussenkomt, ben je tevens in het (semi-)criminele circuit beland. Word je opgepakt, dan word je na veroordeling opgenomen in het landelijk systeem ter bestrijding van criminaliteit en terrorisme. Dat staat onder leiding van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV).
Onderwereld/misdaad
Daar was je ondertussen al, alleen besefte je het misschien nog niet helemaal. Totdat je het aan den lijve ondervindt! Wie is overlever/winnaar? Of bij welke ‘gang’ sluit je aan? Waarmee je weer in een van de (onderwereld)systemen bent beland.
Kijkend naar het recent verschenen rapport over de situatie in Amsterdam*, ben ik van mening dat de verhouding bovenwereld versus onderwereld in het ‘voordeel’ van laatstgenoemde is gekanteld.
Als aanvullend bewijs voer ik aan:
-de onmacht van de politie (een ‘zeker’ (lees: hoog) percentage van de aangiften blijft onbehandeld);
–het (dis)functioneren van onze douane (NL is transitoland naar Europa voor de drugbaronnen);
–het machteloze beleid met betrekking tot krakers (zij doen de eigenaar nota bene een proces aan!);
-het hacken van overheidssystemen (politie) door criminelen;
-de ‘bewaking’ in de Nederlandse Penitentiaire Inrichtingen (eertijds nog gewoon gevangenissen): (planning van de georganiseerde misdaad kan vanuit de cel ongehinderd doorgaan);
-en tot slot de politieke neiging tot gedogen (drugsbeleid).
Vraagje: wat voor een cijfer geef jij je nu op de vraag hoe gelukkig jij je voelt? Gelukkig: dat bijv. afmeten aan de hand van de behoeftepiramide van A. Maslow (1943). Graag eerlijk overdenken alvorens te antwoorden! Dus niet na alcohol, drugs, seks e.d.:)
*Het onderzoek, 'De achterkant van Amsterdam', werd uitgevoerd door hoogleraar bestuurskunde Pieter Tops en onderzoeksjournalist Jan Tromp, in opdracht van de gemeente Amsterdam.
of
-iets nieuws?
(wordt vervolgd met Hoofdstuk 11)
