Mijn introductie met VI
“Waar een wil is, is een weg, maar in een goddeloze wereld is er geen wil en is de enige weg de dood,’ zei mijn opa altijd. Anders gezegd: leven is lijden proberen te verminderen door afleiding te zoeken, totdat je op een pijnlijke manier sterft. Dergelijke statements komen hard binnen bij een 2-jarig jochie dat zijn eten nog krijgt aangereikt met een vliegtuigje dat als metafoor voor lepel moet dienen. Vanaf dat moment was ik een nihilistisch peutertje dat zich tragisch door het bestaan manoeuvreerde. Wanneer mij op de peuterschool werd gevraagd of ik mee wilde helpen aan een kasteel bouwen, antwoordde ik doorgaans: “Nee, wat heeft dat voor zin? Als ik dood ben kan ik toch niet meer van dat kasteel genieten. Het is zinloos net als Sisyphus die een rotsblok de heuvel op probeerde te duwen.” Uiteindelijk besefte ik wel dat ik nog een tijd te leven had op deze planeet en dan toch afleidingen moest zoeken om het leven enigszins dragelijk te maken. Gamen, lezen, drank, cinema, hutten bouwen, meisjes plagen, oorlogje spelen; het heeft allemaal als verzadiging gediend als antidotum tegen de sterfelijkheid. Maar één vorm van escapisme had me nooit genoegen verschaft: de reguliere televisiekanalen!
Dit zorgde aanvankelijk voor veel ongeregeldheden in mijn ouderlijk huis. S’ avonds zat ik niet gezellig op de bank met mijn ouders. Ik las liever Celiné, Dostjoveski, Bukowski, Brusselmans, Theo Kars, Thea Beckmann en andere jolige schrijvers op mijn slaapkamer. Of ik masturbeerde op vunzige internetporno tot ik blaren op mijn penis kreeg. Of ik deed iets ertussen in, zoals een goede serie of een film kijken. Als ik per toeval eens beneden in de woonkamer was, keek ik met stijgende verbazing naar de beeldbuis en mijn hoofd vulde zich immer met vele vragen. Wat zijn dit voor sprekende poppen? Ik zag een ludiek quizprogramma waarin een volgespoten botoxvrouw constant hele harde geluiden maakte dat voor lach moest doorgaan, maar door haar volgespoten botoxkop zag je geen oprechte lach op haar gezicht, waardoor haar blik de leegheid van haar innerlijke brein verried; en haar verlangen naar de dood.
Ook kwam er een praatprogramma voorbij waarin een presentator gesprekken ging houden met mensen die daarvoor een gesprek hadden gehad met redacteuren en datzelfde clichégesprek nog eens dunnetjes over gingen doen, maar nu met camera’s op hun vol geschminkte porems. Ook waren er allemaal huizen waarin simpele, ordinaire mensen werden gezet die dan met elkaar gingen neuken en ruzie maken. Dat is effectbejag.
‘Wat is dit in godesnaam allemaal?’ vroeg ik aan mijn vader. ‘Waarom kijken mensen hier dag in en dag uit naar? Hebben ze dan niet “Amusing ourselves to death” van Neil Postman gelezen?’ - ‘Was dat een postbode?’ vroeg mijn vader. ‘Neen! Een schrijver die stelt dat de mensheid alleen maar dommer wordt van de televisie en deze overkill aan entertainment het individueel denken van de mens beschadigt!’ – “Laat gaan,” antwoordde hij. ‘ ‘Misschien vind je dit programma wel leuk, het is een voetbaltalkshow, genaamd Voetbal Inside.’ Na vijf minuten kijken was ik betoverd. Mensen die ongeremd praten over van alles en nog wat op de reguliere televisie, onder het mom van een voetbalprogramma!
De kracht van VI
Vanaf dat moment was ik geobsedeerd door het talkshowprogramma, ondanks mijn marginale interesse in voetbal. Dit heeft drie belangrijke redenen.
Chemie en sfeer
Een goede chemie tussen excentrieke figuren kan een krachtig wapen zijn. Dit dachten Hitler, Mussolini en Akihito waarschijnlijk ook en dit resulteerde in meer dan 50 miljoen doden. Maar in positieve zin weten Genee, Gijp en Derksen als excentrieke figuren wekelijks honderdenduizenden mensen aan het lachen te maken. Hoewel ze qua karakter totaal niet op elkaar lijken, is er toch een welhaast onverklaarbare connectie tussen hen voelbaar die zeer uniek is in de televisiewereld. Ook de sfeer van het programma ademt pure extase uit. Het is alsof je op een verjaardag bent waar het wél leuk is, en in plaats van een saai kutverhaal van je oom iemand zachtjes oude pikkebaas in je oor fluistert.
Humor en zelfspot
Genee, Gijp en Derksen hebben twee sterke eigenschappen die andere prominente televisiepersonen over het algemeen ontberen: humor en zelfspot. Vooral de combinatie van deze twee maakt het trio ontastbaar. Humor en zelfspot zijn namelijk krachtige wapens om je tegenstander neer te maaien. Humor als aanval; zelfspot als verdediging. Wanneer je over een gezonde dosis zelfspot bezit, en bij je tegenstander ontbreekt deze eigenschap, dan win je in principe elke clash. Jij kunt degene namelijk wel raken met kwetsende humor, omdat deze zichzelf serieus neemt, maar degene zijn tegenaanval is door de zelfspot als verdediging ineffectief. Iemand die zichzelf al bespot is op veel vlakken namelijk onkwetsbaar. Genee, Gijp en Derksen begrijpen dit maar al te goed. In het verloop van VI zijn er al vele mensen gekwetst, maar nooit hebben ze met iets effectiefs kwetsend kunnen counteren. Een concreet voorbeeld: er zijn vele verwijten Genee, Gijp en Derksen ordinaire zakkenvullers zijn, maar zij zijn de eersten om dat toe te geven en daar de spot mee te drijven.
Authenticiteit
De personages zijn authentiek en daar wordt het programma dan ook om geroemd. VI toont daarmee, al dan niet bewust, de staat van de rest van de Nederlandse televisie aan: "een verzameling van aangeklede apen," aldus godheid Derksen. Het feit dat het bijzonder is dat een programma authentiek is en de personages daadwerkelijk zeggen wat ze vinden, geeft weer hoe slecht het er in rest van het televisieland voorstaat qua authenticiteit. In geen enkele andere talkshow worden grenzen gezocht, ontstaan er heftige confrontaties en zegt iedereen precies wat hij vindt. Minachting van de kijker, maar helaas kickt de gemiddelde televisiekijker erop om geminacht te worden.
VI als galgenmaal
Als ik aan VI denk, denk ik ook aan mijn eigen sterfelijkheid. In het laatste boek van Gijp kwam naar voren dat er terminale patiënten waren, wiens laatste wens het was om een VI uitzending te bekijken voor de stekker eruit ging. Dit beeld ontroerde mij, want een dergelijke wens heb ik ook wanneer ik ten onder ga. Tegen die tijd zal VI niet meer bestaan, maar gelukkig zijn er op internet vele compilaties beschikbaar. Op die manier fungeert VI niet alleen meer als escapisme voor het bestaan, maar zullen termen als wereldgozer als wonderkruid dienen tegen mijn finale doodsangsten.
[ Bericht 0% gewijzigd door hakunamatafaka op 05-07-2019 15:57:05 ]
. Zometeen even lezen.
Weekend Eredivisie en buitenlands voetbal, maandag Vi, doordeweeks Europa of beker en vrijdag weer Vi. Nog een beetje darts tussendoor kijken en Netflix. Heerlijk.
quote:
MOI! Dank voor de support.quote:
Op En vergeet niet je uurtjes aan porno. Lekker man.quote:Op vrijdag 5 juli 2019 15:56 schreef Duveldrinker het volgende:
Kan niet wachten. Weer lekker regelmaat.
Weekend Eredivisie en buitenlands voetbal, maandag Vi, doordeweeks Europa of beker en vrijdag weer Vi. Nog een beetje darts tussendoor kijken en Netflix. Heerlijk.
Heb je nog tips?quote:
[..]
En vergeet niet je uurtjes aan porno. Lekker man.
Door zwakzinnigen, voor zwakzinnigen....quote:
Kink.com, legalporno.com, siswetquote:
Nou dan zitten de dagen weer vol. Laat de winter beginnen.quote:
Altijd goud!
Team G(ijp)