Het kleutertopic deel 20

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:15 schreef Clubsoda het volgende:
@:Spees-Eend, ik refereerde aan GM die iets vergelijkbaars zei. Ik interpreteerde haar opmerking als ' als je je kind naar school laat gaan in een jurk dan offer je je kind op in je eigen ruimdenkendheids-strijd' (want dat is wat DND zegt in haar schaam-je-post die bijval kreeg). En daar gaat het dus níet om, je SJW-strijd voeren via je kind, maar: je kind maakt een keuze, hoe steun je het daarin? Dat gaat in dialoog, samen en met vallen en opstaan. En soms zul je als ouder besluiten om een grens te trekken maar soms is beschermen niet nodig of mogelijk en dan moet een kind daar ook mee leren omgaan. Maar om nou als een hond toegeblaft te krijgen dat je je moet schamen (serieus, zoiets zeg je toch alleen tegen een hond?), daar ageer ik tegen ja. Niet tegen jouw nuance, sorry als dat zo overkwam.

HO STOP! Ik heb nergens gezegd dat je je moet schamen als je je kind in een jurk naar school laat gaan... ik herken me alleen wel in een groot deel van haar tekst.. en later heb ik ook nog eens genuanceerd dat dit MIJN (volgens vele bekrompen) visie is...

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:28 schreef exode het volgende:
Mag ik wel even tussendoor roepen dat ik het een waardevolle discussie vind? Ik leer oprecht van wat er geschreven wordt.

Onze kinderen zijn kwetsbaarder doordat ze 2 moeders hebben. Ook in de toekomst. Ik hoop dat ze tolerante ouders tegenkomen op hun pad. Totnogtoe is dat gelukkig zo.

Bij mij 7-jarige is er nog nooit iets van die strekking gezegd in 3,5 jaar school. Ik geloof dat het nauwelijks iemand opvalt dat hij een bovengemiddeld aantal (stief)moeders heeft Geen idee hoe lang dit blijft maar vooralsnog heb ik er wel vertrouwen in.

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:33 schreef gewoonmezelf87 het volgende:

[..]

HO STOP! Ik heb nergens gezegd dat je je moet schamen als je je kind in een jurk naar school laat gaan... ik herken me alleen wel in een groot deel van haar tekst.. en later heb ik ook nog eens genuanceerd dat dit MIJN (volgens vele bekrompen) visie is...

Dat weet ik en ik begrijp je ook wel. Ik snap ook dat als je je zelf onzeker voelt dat je je kinderen wilt beschermen tegen dat gevoel. Ik ben ook vaak heel dankbaar voor het sociale gemak waarmee mijn kind beweegt want ik ervoer dat als kind heel anders.

Maar wat ik wil zeggen is dat het niet jouw strijd als ouder moet zijn waarbij je je kind inzet, maar een 'strijd' die je kind zelf aan wil gaan en waarbij je in steunt. En het dan kost wat het kost uit die strijd houden, uit veiligheid, met alle goede bedoelingen, kan ook averechts werken.

Edit: quote ook aangepast.

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:33 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ik kan jullie kant ook snappen en ik denk dat mijn mening wordt beïnvloed door het pesten wat ik heb meegemaakt.

Ik vind het dubbel. Natuurlijk moet je je kind stimuleren om zijn eigen ik te kunnen laten zien. Maar als dat iets naars in de hand kan werken... Ik weet het niet. Ik vind het moeilijk.

Ik vind het opvallend dat een gepest zijn-verleden dus twee kanten op kan werken; proberen te steunen en proberen te ontwijken

Even tussendoor, het beste vriendje van mijn dochter heeft ook twee moeders. Het is het leukste kereltje dat ik ooit gezien heb

Ik vind het fijn om andere inzichten te lezen, ik kom momenteel zelf heel slecht uit mn woorden met wat ik bedoel... maar ik vind absoluut niet dat kinderen zichzelf moeten verbergen of dat ouders zich moeten schamen als kinderen zichzelf volledig kunnen zijn.

Misschien schiet ik wel tekort naar mijn kinderen omdat ik ze die vrijheid niet durf te geven uit angst voor pesten...

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:38 schreef Sunshine1982 het volgende:
Even tussendoor, het beste vriendje van mijn dochter heeft ook twee moeders. Het is het leukste kereltje dat ik ooit gezien heb

Ok dit vind ik dan weer een bizar rare post alsof je verbaasd bent dat het kind van 2 vrouwen leuk kan zijn ,

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:39 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik vind het fijn om andere inzichten te lezen, ik kom momenteel zelf heel slecht uit mn woorden met wat ik bedoel... maar ik vind absoluut niet dat kinderen zichzelf moeten verbergen of dat ouders zich moeten schamen als kinderen zichzelf volledig kunnen zijn.

Misschien schiet ik wel tekort naar mijn kinderen omdat ik ze die vrijheid niet durf te geven uit angst voor pesten...

De geruststellende gedachte is dat we altijd als ouder wel ergens tekort in schieten en dat kinderen daar gelukkiger van worden dan van perfecte ouders

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:39 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
Ik vind het fijn om andere inzichten te lezen, ik kom momenteel zelf heel slecht uit mn woorden met wat ik bedoel... maar ik vind absoluut niet dat kinderen zichzelf moeten verbergen of dat ouders zich moeten schamen als kinderen zichzelf volledig kunnen zijn.

Misschien schiet ik wel tekort naar mijn kinderen omdat ik ze die vrijheid niet durf te geven uit angst voor pesten...

Eens met jouw post hoor.

Bij mij moet alles binnen de lijntjes. En als ik erbuiten wil gaan denk ik automatisch eerst aan de buitenwereld, of die het niet vreemd vindt. Zeer vermoeiend wel.

L is trouwens dus 1x gepest met zijn jurk.. maar heeft m daarna al best een paar keer aangehad en ik heb m daar niet meer over gehoord. Dus een levenslange krenking van zijn zieltje lijkt niet aan de orde.Ik vind zijn klasje wel lief..dat bikkelharde herken ik niet. en in zijn klas zitten wat dat betreft misschien wel meer kwetsbare kinderen (letterlijk met hemofilie, een erge allergie, maar ook 2 moeders, een vechtscheiding een vlucht uit Syrie en vast ook dingen die ik niet weet) volgens mij is bijna iedereen op een manier wel kwetsbaar.
ik vind het trouwens soms ook lastig te verwoorden, want waarom mag hij van mij niet in een piratenpak, maar wel in een jurk naar school. maar ik voel me geenszins schuldig dat dat van mij mag (en ik ga me al helemaal niet schamen).

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:39 schreef exode het volgende:
Clubsoda, B krijgt er best vaak vragen over. Maar dan op een nieuwsgierige manier, dat is juist leuk. Ook op vakanties is het altijd een item. Maar ook dat niet negatief.
Kortom totnogtoe gaat het voor hem vlekkeloos, maar ik ben er wel degelijk van bewust dat het leven niet alleen uit regenbogen bestaat.

Mijnes heeft ook nog een vader die actief in beeld is, dat kan ook een verschil maken in wat anderen er van zien. Maar zelfs voor zijn Jehova-vriendje, die op de hoogte is van alle ins en outs is het allemaal prima, en vind ik tof

Sunshine ik snap dat heus hoor! Ik heb van dichtbij ook gezien wat voor schade het aan kan richten. Maar ik denk dan dat kleding maar 1 factor is.

En hoe moeilijk ook, je kan je kind niet overal tegen beschermen. Je kan met een helm op fietsen, en dat is soms best verstandig, maar je kind met een helm op leren lopen is misschien wat vergezocht (al ken ik wel een stel dat dit deed ). Vallen hoort er bij.
Ik bedoel uiteraard NiET sat pesten er bij hoort, maar regenstand gaan ze merken.

Ik heb me er professioneel wat in verdiept, maar de grootste verdienste voor zelfvertrouwen is het op ouwen van een identiteit. Daarbij kun je sturen, maar zo’n identiteit moet natuurlijk wel uit het kind komen. Mijn dochter houdt (deze maand ) van kleuren. Dan ga ik haar daarin niet stoppen. Volgende keer is het bloeem, dan weer de brandweer of het zonnenstelsel. Al die dingen zijn kleine uitingen van haar identiteit.
Als ik dan zeg: regenboog niet in de klas, wat zeg ik dan over haar? Ik zeg dan liever: houd je zo van kleuren? Laat maar zien dan. (Nouja niet zo letterlijk maar je snapt me denk ik )

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:42 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Eens met jouw post hoor.

Bij mij moet alles binnen de lijntjes. En als ik erbuiten wil gaan denk ik automatisch eerst aan de buitenwereld, of die het niet vreemd vindt. Zeer vermoeiend wel.

Maar dan is de vraag of die harde maatschappij ook altijd echt zo hard is of dat het ook je eigen waarneming en verwachtingspatroon is. Sociale angstigheid of overdreven bewustzijn zegt vooral heel veel over jezelf en veel minder over anderen. Ik bedoel dat niet lullig overigens, ik hou het mezelf ook vaak voor: anderen vinden me echt niet zo interessant dat ze zich over alles wat ik doe een mening gaan zitten vormen die ze langer dan 3 seconden onthouden.

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:42 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Eens met jouw post hoor.

Bij mij moet alles binnen de lijntjes. En als ik erbuiten wil gaan denk ik automatisch eerst aan de buitenwereld, of die het niet vreemd vindt. Zeer vermoeiend wel.

lijkt me vermoeiend. Maar aan de andere kant houdt dat wél in dat je rekening houdt met anderen en dat is eigenlijk wel weer heel waardevol!

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:33 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ik kan jullie kant ook snappen en ik denk dat mijn mening wordt beïnvloed door het pesten wat ik heb meegemaakt.

Ik vind het dubbel. Natuurlijk moet je je kind stimuleren om zijn eigen ik te kunnen laten zien. Maar als dat iets naars in de hand kan werken... Ik weet het niet. Ik vind het moeilijk.

Eens. Net als met meerdere inzichten.
Laat ik het zo zeggen: ik ben blij dat mijn kind zich gewoon kiplekker voelt in doorgaande jongenskleding en ik/wij niet met deze kwesties zitten eigenlijk.
Ik probeer A. wel te leren dat ‘anders’ of ‘opvallend’ ook gewoon goed is maar dat het bijvoorbeeld minder vaak voorkomt.
Een jongetje bij de zwemles heeft bijv. lang haar in een staartje en oorbellen. Niet zozeer om meisjesachtiger te lijken, denk ik maar een soort rock-sterretje om te zien.
Dat valt A. dan ook op ‘want oorbellen zijn voor meisjes’. Dat komt natuurlijk omdat hij dát het meeste ziet. En leg ik ook uit dat dit prima is en dat die jongen dat gewoon leuk vindt en iedereen andere dingen wilt. En dat oorbellen heus niet alleen voor meisjes zijn.
Of dat 2 vrouwen of 2 mannen ook kunnen trouwen. Of in elk huis andere regels zijn en iedereen er anders uit ziet. Gaat soms om de kleinste dingen.

Interessante discussie inderdaad! Ik probeer nog te bedenken hoe ik daar zelf in sta.

Exode, J heeft een digitale wekker, maar wij spreken een heel uur af waarop hij uit bed mag. Dus óf 7.xx óf 8.xx

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 20:48 schreef watmoetikkiezen het volgende:

[..]

lijkt me vermoeiend. Maar aan de andere kant houdt dat wél in dat je rekening houdt met anderen en dat is eigenlijk wel weer heel waardevol!

Ik denk niet dat ik hierdoor heel waardevol ben voor anderen. Ik ben hierdoor moeilijk te doorgronden, ik laat heel weinig van mezelf zien. Wel bij mensen waar ik me bij op mijn gemak voel, maar des te minder bij mensen waar ik dat niet bij voel.

Ik ben blij dat ik op deze discussie ben gestuit Het geeft me nieuwe inzichten, ook over mezelf.

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 21:40 schreef vencodark het volgende:

[..]

Eens. Net als met meerdere inzichten.
Laat ik het zo zeggen: ik ben blij dat mijn kind zich gewoon kiplekker voelt in doorgaande jongenskleding en ik/wij niet met deze kwesties zitten eigenlijk.
Ik probeer A. wel te leren dat ‘anders’ of ‘opvallend’ ook gewoon goed is maar dat het bijvoorbeeld minder vaak voorkomt.
Een jongetje bij de zwemles heeft bijv. lang haar in een staartje en oorbellen. Niet zozeer om meisjesachtiger te lijken, denk ik maar een soort rock-sterretje om te zien.
Dat valt A. dan ook op ‘want oorbellen zijn voor meisjes’. Dat komt natuurlijk omdat hij dát het meeste ziet. En leg ik ook uit dat dit prima is en dat die jongen dat gewoon leuk vindt en iedereen andere dingen wilt. En dat oorbellen heus niet alleen voor meisjes zijn.
Of dat 2 vrouwen of 2 mannen ook kunnen trouwen. Of in elk huis andere regels zijn en iedereen er anders uit ziet. Gaat soms om de kleinste dingen.

Dat «is voor jongens/meisjes» beantwoord ik aøtijd met: waarom? Of: shiiit ik heb blauw aan/oma heeft kort haar/Stian heeft lang haar, wat moeten we nu doen? Dan komen we al snel tot redelijke conclusies
Ik zeg zelf wel regelmatig «anders» in antwoorden, maar ik kan nooit echt precies zeggen to waarvan dan anders. Beetje muggenziften hoor, maar anders indiceert wel dat er een normaal is waar je anders naar bent. Ofzo.

I

[ Bericht 9% gewijzigd door Roomsnoes op 16-07-2019 22:21:39 ]

Je wil altijd je kind behoeden voor de dingen die jou het meest geraakt hebben in je leven. Het gevaar schuilt er in dat het behoeden er juist toe leidt dat zij dingen meemaken die hun het meest gaan raken. (En ach die dingen komen er toch, echter heb ik persoonlijk mijn ouders echt wel zaken verweten. Dat zou dan weer mijn grootste angst zijn als ouder)

Mijn kinderen zijn niet zo uitgesproken dat de specifieke jurk discussie mij raakt, maar als je kind graag in een jurk naar school wil en daar na een gesprek ook niet anders over denkt, dan zal het ook wel sterk staan in de keuze. Dat zou ik alleen maar toe kunnen juichen. Je kind overreden om het anders te gaan doen omwille van de mening van anderen zou in mijn beleving net zo veel schade aan kunnen richten als pesten, zo niet meer. Jouw veilige omgeving zegt nl dat jij anders moet zijn om aan de norm te voldoen (ik snap dat aan de norm voldoen de kans op pesten verkleind hoor. Ook dat dat een hele grote angst kan zijn als het je leven beinvloed heeft).

Volg je kind, maar ga niet zondermeer mee in elke bevlieging zonder daar een open gesprek over gevoerd te hebben. Ik denk dat dat ook wel door iedereen die hier team pro doen wat je zelf wil gedaan wordt.

Ik voed mijn vriend en (schoon)ouders op dit punt overigens heel erg goed op. Vriend komt uit een extreme norm omgeving waar alles ‘raar’ wordt bevonden (ook dingen die niet afwijkend zijn, maar die zij zelf gewoon niet doen) en ik betrap mijn ouders heel veel op het benadrukken wat voor jongens en wat voor meisjes is. Ik ga altijd het gesprek aan met iedereen in de kamer waarom ik daar anders tegenaan kijk. Na bijna 7 jaar zie ik lichtelijke veranderingen . Van ‘nagellak is toch voor meisjes?!’ naar ‘Frans, wat mooi! Zelfs met glitter. Zelf uitgezocht??’

Vriend zegt best vaak dingen als ‘als je gaat trouwen’ ‘als je een vriendinnetje krijgt’ ‘als je zelf kinderen hebt’. Inmiddels pareert zoon (oudste, niet de kleuter) dat zelf met ‘jullie zijn ook niet getrouwd’ ‘of vriendje’ ‘ik wil geen kinderen’.

quote:

Op dinsdag 16 juli 2019 22:11 schreef Roomsnoes het volgende:

[..]

Dat «is voor jongens/meisjes» beantwoord ik aøtijd met: waarom? Of: shiiit ik heb blauw aan/oma heeft kort haar/Stian heeft lang haar, wat moeten we nu doen? Dan komen we al snel tot redelijke conclusies
Ik zeg zelf wel regelmatig «anders» in antwoorden, maar ik kan nooit echt precies zeggen to waarvan dan anders. Beetje muggenziften hoor, maar anders indiceert wel dat er een normaal is waar je anders naar bent. Ofzo.

I

Inderdaad een beetje muggenziften.
‘Anders’ is tegenover ‘algemeen’ in je dagelijkse leven?
Als wij elke dag dezelfde route nemen naar school en ik ga ineens een andere kant op dan zijn wij dus ‘anders’ gereden.
Je begrijpt mijn strekking waarschijnlijk heus wel.

Of bedoelde in het algemeen hoe je ‘anders’ moet uitleggen?

Mooi om te horen Away! heb ook het gevoel soms nog m’n (schoon)familie daar in op te ‘moeten’ voeden. Of ze in ieder geval te leren hun meningen ver uit de buurt van m’n kinderen te houden. Zo mocht Vriend als kind niet op paardrijles want ‘dat was voor homo’tjes’

Ik woon in waarschijnlijk Nederlands meest bekrompen provincie en weet ook wel dat ik echt niet iedereens meningen kan veranderen, maar wil zo graag m’n kinderen zo open mogelijk opvoeden en ben snel bang dat ze “verpest” worden door invloeden van buitenaf..

Oosten des lands represent, weet niet welk deel het meest bekrompen is . Ik zou zelf overigens niet uitgaan van het feit dat de mening van buitenaf je kinderen per definitie dan ook verpest. Dat is net zo goed een oordeel.

Ook die mening verreikt en kleurt het leven van je kind. Probeer je kind er anders naar te laten kijken en doe dat vooral met volle overtuiging, dan heb ik altijd wel het idee dat het beklijft. Ik verwonder mij zelf altijd over het feit dat mensen dus onderscheid maken in mensen. Mijn hoofd kan dat gewoon niet verwerken. Hebben mijn ouders niks bijzonders voor gedaan anders dan iedereen zelf gelijk te behandelen.