Gevoel 'de boot te hebben gemist'

quote:

Op dinsdag 18 juni 2019 18:13 schreef phoenyx het volgende:
Nou ja je huidige vrienden wat vaker proberen te bezoeken en een vriendin nemen

Het is niet dat je ff naar de action gaat he

quote:

Op dinsdag 18 juni 2019 18:04 schreef IsVerplicht het volgende:
Nu kan ik nog wel lid worden van een vereniging maar je 'hobbelt' er wel een beetje achteraan.

Dat is altijd zo in het begin.
Verwacht geen wonderen bij een prille start, want een grote vangst met een brakke hengel kun je niet binnenhalen.

Meer dan de helft van mijn.vrienden heb ik na mijn 25-ste leren kennen, en daar zitten ook goede vrienden bij.

Luister, je hebt helemaal geen boot gemist.

Ten eerste, past het leven dat je nu leidt, waarschijnlijk goed bij je. Omdat jij nu eenmaal bent, zoals je bent. Als je een feestnummer was geweest, ja, dan had je nu misschien 200 "vrienden", maar dat is nu eenmaal niet het geval.

Ten tweede, het opbouwen, onderhouden en eventueel weer afbreken van sociale contacten is niet gebonden aan leeftijd. Zelf ben ik 55 en een aantal van mijn beste vrienden ken ik korter dan 5 jaar. Kan dat? Ja, dat kan. Ik heb trouwens ook nog vrienden van vroeger, die ken ik al meer dan 40 jaar. Maar die zie ik toch steeds minder. Het leven gaat verder. Iedereen gaat zijn eigen weg en die wegen gaan op een gegeven moment uit elkaar lopen.

Samenvattend: geen paniek - er is geen probleem.

De mensen waar ik mee om ga ken ik van groep 6

Tja dat is super kut als je je zo alleen voelt.

True dat veel mensen al een eigen kliek hebben, maar velen ook niet hoor. Misschien ben je gewoon niet iemand voor in zo'n groep?

Probeer je leven zelf wat leuker te maken zodat anderen kunnen aanhaken bij jou? Heb je wel ergens een passie/enthousiasme voor? Dat werkt doorgaans als een magneet.

Als je jong bent maak je ook vrij snel weer vrienden met collega's. Samen naar de sportschool, terrasje, uit eten. Dat komt vanzelf wel. En dan kom je ook weer andere mensen tegen.

quote:

Op dinsdag 18 juni 2019 19:24 schreef phoenyx het volgende:
Niet teveel baanhoppen though dan

Dat kan je circel juist groter maken als je wel contact blijft houden.

quote:

Op dinsdag 18 juni 2019 18:04 schreef IsVerplicht het volgende:
Goedemiddag

Zo'n simpel gezegde en toch dekt het heel mooi de lading van mijn gevoel. Ik loop tegen het eind van mijn studie aan en het 'volwassen' leven staat voor de deur. Een hele normale gang van zaken en toch benauwd het me van tijd tot tijd. Want buiten het werken om heb ik werkelijk geen idee wat ik moet doen.

Dat het normaal is hoeft niet te betekenen dat je er geen gevoelens bij mag hebben ofzo. Het is niet bepaald ongewoon om enigszins op te zien bij de overgang van student-af naar het werkende leven. Is best een overgang, niet zo raar dus.

quote:

En dat komt vooral doordat mijn sociale cirkel nogal beperkt is. Op de middelbare school zat ik nog op voetbal maar de sfeer in het team werd steeds minder en toen maar besloten te stoppen. Doordat ik vrij snel daarna begon met mijn studie heb ik me ook nooit opnieuw bij een sportvereniging aangesloten. Wel ben ik lid geworden van een studentenvereniging. Daar op zich een vrij leuke tijd gehad maar heb er geen 'vaste' vrienden aan over gehouden. Nu is dat misschien ook net waar de schoen wringt: ik vind het moeilijk een band met mensen op te bouwen. Enerzijds omdat ik in mijn jeugd een aantal maal verhuisd ben maar het zal vast ook met mijn rustige karakter te maken hebben. Wel heb ik van de middelbare school nog een groep jongens waar we weleens wat mee afspreken, maar het is niet dat dat een hele actieve groep is die veel dingen onderneemt.

Zeker bij wat grotere groepen kan het moeilijk zijn om iedereen bij elkaar te krijgen cq te houden. En al helemaal bij veranderlijke periodes zoals overgang van student naar fulltime werk en misschien ook samenwonen en gezin enzo.
Met behulp van socialmedia kun je echter wel makkelijker in contact blijven. En, als je er trek in hebt om de kar te trekken wel balletjes op te blijven gooien om af te spreken. Misschien kun je ook gewoon eens een activiteit roepen die je zou willen doen en dan kijken of er iemand toehapt? Je hebt niet altijd de hele groep nodig..

Ook rustige mensen kunnen banden smeden, maar het kan soms wel moeilijker zijn als het voor de ander niet helemaal duidelijk is waarop er verbinding te maken is zeg maar. Een gemeenschappelijke factor zoals voetbal is fijn, maar als je alleen daar over praat mis je misschien dat jullie naar dezelfde band luisteren of ook eens zouden willen bungeejumpen ofzo. Dat zou een stukje verdieping kunnen geven.

Heb je zelf wel een idee of er verder nog iets aan het bonden ten grondslag kan liggen? Mis je vertrouwen in jezelf of in anderen? Ben je onzeker? Speelt dat verdoofde gevoel wat je eerder beschreef misschien ook nog mee? Of weet je gewoon niet zo goed wat te zeggen ofzo?

quote:

Diep van binnen begin ik me langzaam te realiseren dat ik als het ware 'de boot heb gemist'. De middelbare school, verenigingen en de studietijd zijn bij uitstek de beste gelegenheden om mensen te ontmoeten dan wel vrienden te maken. Nu kan ik nog wel lid worden van een vereniging maar je 'hobbelt' er wel een beetje achteraan. Je ziet ook vanaf een bepaalde leeftijd eigenlijk allemaal vaste groepen mensen zijn die van alles met elkaar ondernemen. Ik zeg niet dat je er niet meer tussen zou kunnen komen maar ik denk dat de meesten wel weten wat ik bedoel.

Je haalt zo een gemeenschappelijke basis niet meer in nee, maar ook zonder samen geknikkerd te hebben vroeger kun je het leuk hebben en een degelijke vriendschap opbouwen. Soms zelfs makkelijker, omdat het niet meer iets is wat automatisch groeit als je samen in een groep gegooid wordt en opgroeit. Het kan nu een andere basis kan hebben zoals iets anders gemeenschappelijks. Op het forum kun je ook diverse voorbeelden terugvinden, via GAM of de meetingtopics bijvoorbeeld. De meetingtopics staan in dit subforum centraal en als je toch even naar beneden scrollt, zit daar ook een sociale contacten aangaan topic.

quote:

Zijn er mensen die vergelijkbare ervaringen hebben en wat hebben jullie evt. gedaan? Ook tips van anderen zijn natuurlijk welkom.

Er zijn meer users geweest die over vergelijkbare gevoelens gepost hebben hier, zij het meer dating gerelateerd. Denk dat je wel een ander tegen kan komen als je wat terugzoekt.

Een boek dat onlangs hier ter sprake kwam is https://www.bol.com/nl/s/(...)media_all/index.html

Ik zou eens kijken naar het concreter maken van wat je te bieden hebt. Dus niet alleen een term als vriendschap, maar ook wat je zoal zou willen doen samen. Dan richt je je meer op de dingen die je sowieso wil doen en tref je makkelijker gelijkgestemden, waarmee het contact makkelijker zou kunnen ontwikkelen. Mits je eventuele onderliggende issues niet teveel in de weg zitten. En ja, soms duurt het een tijdje voor je aansluiting vindt. Dus beter doe je ondertussen iets wat je wel leuk vindt.

Ik ben 40+ en juist sinds mijn 40e alleen maar nieuwe "vrienden" gemaakt. Staat tussen aanhalingstekens want inderdaad, ik verwacht dat de meesten daarvan niet aan mijn ziektebed zullen zitten. Maar wel mensen waar ik dus contact mee houd en dingen mee onderneem.

Waar gevonden? Werk, Fok! en Facebook groepen.

Verder zitten er een harde kern vaste vrienden en de meesten daarvan ken ik sinds mijn school/studententijd. Zelfs daarvan verwacht ik niet iedereen aan mijn ziektebed maar veel wel, meer dan die recente vrienden (of kennissen zo je wil).

Ik heb daar wel zelf wat voor moeten doen natuurlijk. Die Facebook groepen bv zijn niet aan komen waaien en je moet dan actief tijd steken in meetings en dergelijke maar dat geld ook voor de mensen die ik via werk ken.

Kortom steek tijd in het ontmoeten van mensen, laat zien dat je geïnteresseerd in ze bent en komt goed. En hele goede vrienden daar uit halen kan best, dat is niet leeftijdsgebonden

Spring maar op de boot dus

Van mijn middelbare school zie ik niemand regelmatig, van mijn studie een handvol. Ik zie de oud-klasgenoten van mijn man wel regelmatig.

Ik heb met niemand van school meer contact. Heel af en toe spreek ik nog af met iemand die ik ken van de universiteit, verder geen contacten meer. Al mijn vriendinnen ken ik sinds mijn 25ste. Mijn beste vriendin sinds mijn 35ste. Je hebt de boot niet gemist, echt niet. Die van jou vertrekt gewoon wat later.

Je hebt uiteindelijk maar een paar goede echte.vrienden nodig in het leven. Al die mensen met 200+ vrienden zijn vaak meer kennisen dan echte vriendschap.

If you missed the boat, buy an airplane.

Denk dat je dit vooral jezelf wijs maakt het beeld dat je hebt. Ook al zou het waar zijn wat dan nog. Daarbij er zijn talloze mensen van jou leeftijd die verhuizen naar een ander land of geheel andere plek en daar een prima bestaan opbouwen. Belangrijkste lijkt mij dat je lekker doet wat je zelf prettig vindt

Sluit je aan bij een bende.

quote:

Op dinsdag 18 juni 2019 23:41 schreef Sjemmert het volgende:
Sluit je aan bij een bende.

Een motorclub ?

Ik heb veel vrienden, maar een van mijn betere vrienden ken ik nu 3-4 jaar. ben bijna 30.

Ik weet niet hoe oud je bent, ik schat je 23 aangezien je einde studie zit?

Dat is inderdaad wel wat jong om je avonden/weekenden vaak alleen door te brengen. Maar besef ook dat ook al die vriendengroepen van studentenverenigingen etc. uit elkaar glijden naar mate ze straks tegen de dertig aan lopen.

Of tenminste : dan is het ook misschien eens in de maand nog naar een festivalletje, maar ook niet meer dagelijks bij elkaar over de vloer om te chillen. Al is het alleen maar omdat men dan partners (en zelfs kinderen) heeft.

Ik herken wel dat het kut is hoor. Zelf heb ik best veel vrienden, maar nu ik 30 ben, doordeweeks toch eigenlijk altijd alleen, bij afwezigheid van een partner niet meer vrienden waarbij ik zomaar op een disdagavond even binnen ''wip'' of die ik ff kan bellen voor een rondje hardlopen/wielrennen na het werk.

Zelf heb ik er wel voor gezorgd dat de week enigszins een beetje gebroken wordt door bij een roeiclub te gaan, waardoor ik maandag en donderdag 's avonds nog een (team)sport activiteit heb, wat dus lekker de week breekt en ervoor zorgt dat ik niet élke doordeweekse avond thuis op de bank zit. Aan zoiets zou jij ook kunnen denken : zorg in ieder geval dat je niet thuis op de bank zit, heb ook geen te hoge verwachtingen en besef je dat je op een gegeven moment zelf een nieuwe levensfase inrolt, waar je weer nieuwe kansen krijgt. Mijn ouders hebben bijvoorbeeld de meeste vrienden over gehouden aan de tijd waarin de kinderen op de basisschool zaten (andere ouders etc, vrijwilligerswerk).

De meeste van die studentenclubjes vliegen op een gegeven moment toch heel erg uit, banen door heel NL of zelfs buitenland, en dan spreek je rond je 30e als jaarclub nog 1/2 keer met elkaar af. Het is jammer om ze niet meegemaakt te hebben tijdens je studententijd, want dan heb je er nog veel aan. Maar in jouw fase zou ik mijn pijlen op de toekomst richten en daar nieuwe kansen benutten.

quote:

Op woensdag 19 juni 2019 08:51 schreef DesertGlory het volgende:

Zelf heb ik er wel voor gezorgd dat de week enigszins een beetje gebroken wordt door bij een roeiclub te gaan, waardoor ik maandag en donderdag 's avonds nog een (team)sport activiteit heb, wat dus lekker de week breekt en ervoor zorgt dat ik niet élke doordeweekse avond thuis op de bank zit. Aan zoiets zou jij ook kunnen denken : zorg in ieder geval dat je niet thuis op de bank zit,

Dat heb ik weer juist totaal niet. Doordeweeks wil ik of alleen zijn of samen met mijn partner (mits zij ook thuis is natuurlijk i.v.m. werk). Vrienden en sociale contacten houd ik bewust buiten. Het weekend daarentegen staat bol van de sociale contacten, waar dan ook.

Woon je in een dorp TS? Als je in een dorp woont, wil alleen ergens naartoe gaan ook wel eens helpen, omdat er dan altijd wel iemand is die je ergens (vaag) van kent. Start een gesprek (als je dat makkelijk af gaat), spreek een keer af en voilà.