[Centraal] Persoonlijkheidsstoornissen #23 Wachten duurt lang.

quote:

Op donderdag 13 juni 2019 15:45 schreef Burner82 het volgende:
Wachtlijsten in de verslavingszorg:
Tijdens het laatste gesprek op 6 juni: 8 weken.
Gisteren toen er gebeld werd: 5 weken (Maar de casemanager wist meer, maar die was onbereikbaar).
Vandaag weer gebeld: dinsdag kan ik terecht...

Bizar, maar schiet wel lekker op zo. Dan hoef je toch niet eerst naar huis

Maar hoe zat dat nou met dat biertje wat je had gehad?

quote:

Op donderdag 13 juni 2019 15:45 schreef Burner82 het volgende:
Wachtlijsten in de verslavingszorg:
Tijdens het laatste gesprek op 6 juni: 8 weken.
Gisteren toen er gebeld werd: 5 weken (Maar de casemanager wist meer, maar die was onbereikbaar).
Vandaag weer gebeld: dinsdag kan ik terecht...

Zo dat is wel hard ingekort dan. Maar dat is fijn toch? Tot hoe lang kun je nog op de PAAZ blijven trouwens?

Ik kan ook dinsdag voor intake bij afdeling persoonlijkheidsstoornissen. Ga nu nog dagelijks naar de crisis dagbehandeling. Helaas deze week wel weer een nieuwe crisis gehad.. ben blij dat ik nu wel snel terecht kan, want het voelde echt alsof ik nooit verder zou komen dan mandala's kleuren en knippen en plakken. Daarnaast heb ik die specifieke hulp wel echt nodig, want cognitieve gedragstherapie zet ook geen zoden aan de dijk meer na al die jaren.

quote:

Op donderdag 13 juni 2019 16:30 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik zit vandaag precies 8 weken op de PAAZ. Ik zou nog 1.5 week kunnen blijven, maar dat is niet meer nodig gelukkig,

Ik hoop dat ze bij de kliniek ook beetje aandacht gaan schenken aan mijn persoonlijkheidsstoornis.
Dat klinkt eigenlijk als de dagbehandeling hier, knutselen en mandalaś inkleuren Is gewoon bezigheid om de dag door te komen, verder is het grote bullshit. Ik ga ook nooit, al moet het eigenlijk wel Maar ze weten hoe ik er over denk, en ze geven me er ook wel gelijk in.

Ga je naar een aparte kliniek voor je persoonlijkheidsstoornis? (welke heb je?)

Mooi dat het probleem met wel/niet op de PAAZ blijven zo is opgelost en dat je aan de slag kunt met in ieder geval je verslaving (alcohol, toch?). En idd, die crisisopvang is ongeveer net als bij een opname.. alleen bij een crisis dagbehandeling is het programma intensiever. Wij hebben ook wat mensen uit de kliniek die meelopen en daar schijn je idd heel de dag alleen maar te kleuren/knutselen. Hoe vul je de dagen daar eigenlijk?

Bij mij is het complex, ik moet nog onderzocht worden. Ik heb al hulp gehad, maar ben dus nu idd doorverwezen naar een grotere instelling die ook een speciale afdeling voor persoonlijkheidsproblematiek heeft. Ik heb er in ieder geval meerdere, zowel cluster C (ontwijkende ps en obsessief-compulsieve ps) als cluster B (borderline). Zelf heb ik mijn twijfels bij de cluster C, ik herken me voornamelijk in borderline (stemmingswisselingen, suicidaal, aantrekken en afstoten, zelfbeschadigend gedrag, problemen met woede en ook met alcohol )

quote:

Op donderdag 13 juni 2019 16:26 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Het schiet lekker op zo inderdaad.

Ik heb zaterdag gewoon zoals vanouds gezopen, was er wel aan toe ook

Dat geloof ik na zoveel weken maar dan is het wel maar goed dat je meteen door kunt voor je anders thuis weer helemaal terugvalt in de tussentijd. Ben ook benieuwd hoe dat in de verslavingskliniek gaat met je andere dingen. Vaak is dat toch lastig weet ik uit ervaring.

@Fayen. veel succes met je intake en onderzoeken

quote:

Op donderdag 13 juni 2019 16:53 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Verslaving bij mij is gekomen door alcohol te gebruiken als (zelf)bescherming.. Dat maakt het lastiger voor mij. Ik zit ook in cluster B, met ontwikkelingspsychopathie.
Ik vul mijn dagen met van alles, om maar niet naar het knutselen te hoeven. En als ik er heen ga, zit ik in de ¨kantoortuin (lees, 2 tafels met een paar stoelen, te midden van veel zooi)¨met de laptop.

Fijn dat je doorverwezen bent. Hopen dat ze je daar kunnen helpen.
Gaan ze je daar verder testen?
Ik ben heel benieuwd hoe de verslavingskliniek het eraf gaat brengen mbt de andere klachten.

Ja wat betreft alcohol herkenbaar. Ik vind mezelf niet verslaafd, maar ik heb wel een 'probleem'. Drink toch wel iedere dag in de avond een paar glazen, vooral voor de roes. Ik heb dan meer dan alles veel positiever lijkt en ik ervan ontspan. Gelukkig heb je op de PAAZ wel je laptop idd. Anders zouden het lange dagen worden denk ik. Wat is trouwens ontwikkelingspsychopathie? Is dat hetzelfde als 'gewone' psychopathie? Ik heb het gegoogled maar werd er niet echt wijzer van haha.

Ik heb nog geen idee wat het plan de campagne is. Ik weet in ieder geval dat ik volgende week twee intakegesprekken heb en dat ik een aantal vragenlijsten zal moeten doen. En dat mijn vorige behandelaar met aangemeld heeft voor dialectische gedragstherapie. Ik hou jullie op de hoogte

_Hestia_ @ Bedankt! Komt vast goed, later meer haha

quote:

Op zaterdag 15 juni 2019 12:07 schreef Burner82 het volgende:

[..]

Ik val wel onder het kopje verslaafd, maar dat geef ik ook eerlijk toe. Ik gebruik het voor de roes, en om te zorgen dat ik geen gekke dingen doe en in slaap val.
Ontwikkelingspsychopathie houdt in dat het een veroorzaakte psychopathie is en daardoor behandelbaar. Maar omdat ik ook een cluster b heb, heeft het waarschijnlijk elkaar versterkt. En de aanleg en het verergeren ervan in mijn jeugd door allerlei gebeurtenissen.

Dat je intakes hebt en vragenlijsten moet invullen, is in ieder geval al een stap in de goede richting, heb je tenminste het gevoel dat er iets gebeurd, lijkt me.

Volgens mij als je idd echt verslaafd bent, moet je eerst daaraan behandeld worden voor je in aanmerking komt voor andere behandelingen (was tenminste zo bij meerdere groepsbehandelingen die ik heb gedaan). Maar als ik het goed begrijp, is ontwikkelingspsychopathie in principe dus net als persoonlijkheidsproblematiek te behandelen, omdat het niet aangeboren is. Dat biedt dan wel perspectiefl.

Ben idd wel blij dat er wat gebeurt. Zeker omdat ik niet functioneer en ik graag mijn leven weer wil oppakken

quote:

Op zondag 16 juni 2019 13:02 schreef RedShoe het volgende:
Zijn hier ook mensen met borderline?

Jup

quote:

Op zondag 16 juni 2019 18:58 schreef RedShoe het volgende:
Hier ook borderline.

Kan er weinig mee.

Ben je wel al in behandeling of heb je behandelingen gevolgd?

Hier gaat het momenteel dramatisch. Ik ben er dus achter gekomen dat mijn ex (tot paar weken geleden nog samenwonend met elkaar) al een ander heeft. Gehoord van een gemeenschappelijke vriendin. Hierna natuurlijk compleet (virtueel) drama en ik zit er nu doorheen. Voel me echt zelfdestructief momenteel. Stomme kloteverlatingsangst

Gaat hier best prima en stabiel de laatste weken.

Begin zelfs aan mijn borderline diagnose te twijfelen

Nooit echt gedacht dat ik FOK! hiervoor zou gebruiken, maar ik heb toch eigenlijk wat (Nederlandse) input nodig omdat ik zelf nu helemaal vastloop en zodanig aan mijn eigen realiteitszin twijfel dat ik hoop dat jullie me eventueel recht kunnen zetten als mijn gedachten echt de verkeerde kant opgaan.

Waarschijnlijk is het handigst om mezelf eerst even voor te stellen: hallo iedereen, ik ben greyhunted, 25 jaar oud en sinds kort gediagnosticeerd (april) met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis. En met dat laatste zit ik momenteel een beetje in de problemen.

Ik loop namelijk momenteel circa twee jaar bij de lokale GGZ, waarbij er in een eerder stadium een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis met schizoïde kenmerken werd vastgesteld. De schematherapie die hiervoor werd aangeboden sloeg hierbij niet aan en naar verloop van tijd is de diagnose gewijzigd naar puur schizoïde. Vervolgens zijn mijn behandelaren gaan zoeken naar een vervolgtraject, omdat mijn symptomen (dissociatie, depressieve klachten en paranoia/wantrouwen) in een vrij rappe mate toenamen waardoor ik mijzelf weer zoveel mogelijk isoleer (en slecht functioneer wanneer ik dit niet doe).

Daarom is in eerste instantie geprobeerd om mij in te brengen in het F-ACT team van de regio. Mijn behandelaren waren overtuigt dat dit het beste zou kunnen helpen, omdat men daar de expertise zou hebben om mij verder te helpen sinds er geen behandelaanbod bestaat voor de stoornis. Het traject zou dan eerder worden ingesteld om om te leren gaan met de stoornis dan op enige mogelijkheid van herstel. Dit was op zichzelf al niet echt begerenswaardig, maar omdat ik zelf het probleem snapte was ik hiermee akkoord gegaan omdat ik hoopte hiermee te kunnen werken.

Het F-ACT team heeft mij echter vervolgens gedurende de intake afgewezen om een reden die mij nog steeds niet duidelijk is. De oorspronkelijk afwijzingsbrief vermeld het volgende:

quote:

Beste Greyhunted,

Tijdens het intakegesprek bij Fact-team Y hebben we geconstateerd dat je hulpvragen vooral gaan over het structureren van je leven, hulp bij het voltooien van je studie en t.z.t. hulp bij vinden van passend werk. Er is geen indicatie voor FACT zorg of GGZ behandeling. We verwijzen je daarom terug naar je verwijzers/ behandelaren. We hebben hen geadviseerd via het Sociale wijkteam bijvoorbeeld woonbegeleiding aan te vragen. Of bijvoorbeeld hulp in te schakelen van een Studentendecaan voor het voltooien van je studie. Daarnaast adviseren we dat er wellicht t.z.t. via het UWV een jobcoach ingezet kan worden zodat je begeleid kunt worden naar gepast werk.

Met vriendelijke groet,

X

Mijn behandelaar heeft vervolgens een intern bemiddelingstraject ingezet, omdat het onbegrijpelijk was waarom ik was afgewezen. Dit traject heeft circa een maand gekost, waarna het antwoord min of meer was dat het F-ACT team het eens was met de behandelaar dat er bij mij sprake was van een ernstige psychiatrische aandoening (wat normaal gesproken de toets is en ook door hun eigen sectie op de website van de instelling vermeld wordt) maar dat ze mij niet zorgbehoevend genoeg achtten waardoor ik alsnog afgewezen wordt.

Het gevolg hiervan is dat er voor mij dus geen vervolgtraject is bij de ggz terwijl er volgens de instelling wel sprake is van een ernstige psychiatrische aandoening waarmee ik momenteel vastloop. Het huidige voorstel van mij behandelaar is nu om een WMO aanvraag bij de gemeente in te dienen en beschermd wonen aan te vragen, maar voor mij is dat niet echt een optie omdat dit het probleem zelf vervolgens onbehandeld laat en er bij een dergelijk traject geen psychische hulp meer komt. Daarnaast geeft de gemeente aan dat de wachttijd tussen de 1.5 en 2 jaar ligt, dus ook vanuit een praktisch opzicht is dit niet echt een oplossing.

Ondertussen is er wel (over één week) een afspraak gemaakt met een psychiater waar ik met spoed voor een drie jaar lange wachtlijst ben gezet, maar eerlijk gezegd is mijn wantrouwen nu zo groot dat ik gewoon niet eens weet of ik wel naar die afspraak ga en wat ik hier verder mee aanmoet.

Is er toevallig iemand die enig advies kan bieden in dit geval? Want het is gigantisch lastig om dit soort situaties zelf te beoordelen als je weet dat je paranoïde bent en dus niet alles goed kan inschatten.

-Doe maar gewoon niet.-

[ Bericht 50% gewijzigd door Samzz op 15-07-2019 19:46:54 ]

quote:

Op maandag 15 juli 2019 16:12 schreef greyhunted het volgende:
Nooit echt gedacht dat ik FOK! hiervoor zou gebruiken, maar ik heb toch eigenlijk wat (Nederlandse) input nodig omdat ik zelf nu helemaal vastloop en zodanig aan mijn eigen realiteitszin twijfel dat ik hoop dat jullie me eventueel recht kunnen zetten als mijn gedachten echt de verkeerde kant opgaan.

Waarschijnlijk is het handigst om mezelf eerst even voor te stellen: hallo iedereen, ik ben greyhunted, 25 jaar oud en sinds kort gediagnosticeerd (april) met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis. En met dat laatste zit ik momenteel een beetje in de problemen.

Ik loop namelijk momenteel circa twee jaar bij de lokale GGZ, waarbij er in een eerder stadium een ontwijkende persoonlijkheidsstoornis met schizoïde kenmerken werd vastgesteld. De schematherapie die hiervoor werd aangeboden sloeg hierbij niet aan en naar verloop van tijd is de diagnose gewijzigd naar puur schizoïde. Vervolgens zijn mijn behandelaren gaan zoeken naar een vervolgtraject, omdat mijn symptomen (dissociatie, depressieve klachten en paranoia/wantrouwen) in een vrij rappe mate toenamen waardoor ik mijzelf weer zoveel mogelijk isoleer (en slecht functioneer wanneer ik dit niet doe).

Daarom is in eerste instantie geprobeerd om mij in te brengen in het F-ACT team van de regio. Mijn behandelaren waren overtuigt dat dit het beste zou kunnen helpen, omdat men daar de expertise zou hebben om mij verder te helpen sinds er geen behandelaanbod bestaat voor de stoornis. Het traject zou dan eerder worden ingesteld om om te leren gaan met de stoornis dan op enige mogelijkheid van herstel. Dit was op zichzelf al niet echt begerenswaardig, maar omdat ik zelf het probleem snapte was ik hiermee akkoord gegaan omdat ik hoopte hiermee te kunnen werken.

Het F-ACT team heeft mij echter vervolgens gedurende de intake afgewezen om een reden die mij nog steeds niet duidelijk is. De oorspronkelijk afwijzingsbrief vermeld het volgende:
[..]

Mijn behandelaar heeft vervolgens een intern bemiddelingstraject ingezet, omdat het onbegrijpelijk was waarom ik was afgewezen. Dit traject heeft circa een maand gekost, waarna het antwoord min of meer was dat het F-ACT team het eens was met de behandelaar dat er bij mij sprake was van een ernstige psychiatrische aandoening (wat normaal gesproken de toets is en ook door hun eigen sectie op de website van de instelling vermeld wordt) maar dat ze mij niet zorgbehoevend genoeg achtten waardoor ik alsnog afgewezen wordt.

Het gevolg hiervan is dat er voor mij dus geen vervolgtraject is bij de ggz terwijl er volgens de instelling wel sprake is van een ernstige psychiatrische aandoening waarmee ik momenteel vastloop. Het huidige voorstel van mij behandelaar is nu om een WMO aanvraag bij de gemeente in te dienen en beschermd wonen aan te vragen, maar voor mij is dat niet echt een optie omdat dit het probleem zelf vervolgens onbehandeld laat en er bij een dergelijk traject geen psychische hulp meer komt. Daarnaast geeft de gemeente aan dat de wachttijd tussen de 1.5 en 2 jaar ligt, dus ook vanuit een praktisch opzicht is dit niet echt een oplossing.

Ondertussen is er wel (over één week) een afspraak gemaakt met een psychiater waar ik met spoed voor een drie jaar lange wachtlijst ben gezet, maar eerlijk gezegd is mijn wantrouwen nu zo groot dat ik gewoon niet eens weet of ik wel naar die afspraak ga en wat ik hier verder mee aanmoet.

Is er toevallig iemand die enig advies kan bieden in dit geval? Want het is gigantisch lastig om dit soort situaties zelf te beoordelen als je weet dat je paranoïde bent en dus niet alles goed kan inschatten.

Ik zou sowieso naar die afspraak gaan. Slik je al medicatie?

quote:

Op maandag 15 juli 2019 16:12 schreef greyhunted het volgende:

Is er toevallig iemand die enig advies kan bieden in dit geval? Want het is gigantisch lastig om dit soort situaties zelf te beoordelen als je weet dat je paranoïde bent en dus niet alles goed kan inschatten.

Ik heb last van psychotische klachten en terugkerende depressiviteit. Dus ik herken wel wat.

Ik vraag me na het lezen vooral af in hoeverre jij je kan redden in het dagelijks leven. Als het slecht met je gaat zal dat behoorlijk minder zijn dan wanneer het beter/goed gaat.

Als jouw behandelaar het FACT wel passend vindt, kan hij of zij dan niet alsnog overleggen? Het lijkt me dat jouw behandelaar dit niet zomaar passend bij jou vindt.

Het lijkt mij sowieso goed om de afspraak met de psychiater door te laten gaan! Ik zou zelf proberen te bedenken wat ik nodig zou hebben, voor zover dat lukt. En dat zou ik proberen aan te geven in het gesprek.

quote:

Op maandag 15 juli 2019 20:03 schreef madam-april het volgende:

[..]

Ik zou sowieso naar die afspraak gaan. Slik je al medicatie?

Nee, dat was juist een van de redenen waarom mijn huidige behandelaar zo graag er een psychiater bij wilde hebben. Verder heb ik ook geen idee wat exact de bedoeling is, maar het is waarschijnlijk inderdaad beter om in ieder geval proberen om te gaan. Mocht het dan een kant opgaan die ik echt niet wil, kan ik het altijd later nog weigeren.

quote:

Op maandag 15 juli 2019 21:35 schreef appelsap het volgende:

[..]

Als jouw behandelaar het FACT wel passend vindt, kan hij of zij dan niet alsnog overleggen? Het lijkt me dat jouw behandelaar dit niet zomaar passend bij jou vindt.

Wel, dat had ze dus ook gedaan via die interne bemiddelingsprocedure. Wat daar verder exact is besproken weet ik niet. Het enigste wat ik weet is dat mijn behandelaar in eerste instantie vrij opgewonden daar naar toe is gegaan, terwijl ik dat zelf eigenlijk al niet meer wilde omdat de manier waarop dit was gegaan de hele vertrouwensband al heeft laten klappen en het voor mij dus weinig nu heeft om daar verder op in te zetten. Mijn behandelaar gaf aan dat dat daar dan eventueel later een oplossing voor kon worden gezocht, maar dat ze eerst echt die procedure wilde starten omdat dit de plek zou zijn waar ik terecht zou moeten komen.

Vervolgens zijn er meerdere mails over en weer gestuurd, waar ze nog steeds niets mee kon. Die situatie hield voor heel juni aan totdat ze een mondeling gesprek had met de psychiater die de afwijzing had gegeven, waarna ze plotseling een 180 heeft gemaakt en er nu mee akkoord gaat.

quote:

Op maandag 15 juli 2019 23:08 schreef greyhunted het volgende:

[..]

Nee, dat was juist een van de redenen waarom mijn huidige behandelaar zo graag er een psychiater bij wilde hebben. Verder heb ik ook geen idee wat exact de bedoeling is, maar het is waarschijnlijk inderdaad beter om in ieder geval proberen om te gaan. Mocht het dan een kant opgaan die ik echt niet wil, kan ik het altijd later nog weigeren.
[..]

Wel, dat had ze dus ook gedaan via die interne bemiddelingsprocedure. Wat daar verder exact is besproken weet ik niet. Het enigste wat ik weet is dat mijn behandelaar in eerste instantie vrij opgewonden daar naar toe is gegaan, terwijl ik dat zelf eigenlijk al niet meer wilde omdat de manier waarop dit was gegaan de hele vertrouwensband al heeft laten klappen en het voor mij dus weinig nu heeft om daar verder op in te zetten. Mijn behandelaar gaf aan dat dat daar dan eventueel later een oplossing voor kon worden gezocht, maar dat ze eerst echt die procedure wilde starten omdat dit de plek zou zijn waar ik terecht zou moeten komen.

Vervolgens zijn er meerdere mails over en weer gestuurd, waar ze nog steeds niets mee kon. Die situatie hield voor heel juni aan totdat ze een mondeling gesprek had met de psychiater die de afwijzing had gegeven, waarna ze plotseling een 180 heeft gemaakt en er nu mee akkoord gaat.

Medicatie zal je hoogstwaarschijnlijk echt enorm gaan helpen. Het zal zeker in het begin even zoeken zijn naar welke medicatie en in welke dosis jouw het beste gaat helpen, maar als je eenmaal ingesteld bent op de juiste medicatie en de juiste dosis zal dit hoogstwaarschijnlijk echt een enorme verbetering voor je zijn.

Ik kan je adviseren om hetgeen de hulpverlening (psychiater in dit geval dus) adviseert op zijn minst een aantal weken/maanden te proberen en het echt een kans te geven, ook als je het eigenlijk niet wil..