Hoe denken jullie over het opvoeden van kinderen. Moeilijk onderwerp, en niet alleen ouders hoeven te reageren.
Ik heb een zoontje van bijna 2. Ik heb altijd mijn gedachten gehad over het opvoeden van kinderen ook toen ik ze niet had.
Ik vind zelf dat ik er tot nu toe! niet veel van afwijk. Ik ben dus heel makkelijk. Liet de baby huilen, ben streng en consequent maar hij "mag" veel. Ik ben ook heel rustig en kalm met hem en kan hem makkelijk "loslaten". Hij is ook heel makkelijk maar veel mensen zeggen dat dat komt omdat ik (wij) juist ook zo makkelijk zijn.
Is dat wel zo? Vrienden van ons hebben 2 jongens (1,5 en 3 jaar) en zijn heel anders. In onze ogen veel te moeilijk en te stressig en hun kinderen zijn (dus ook in onze ogen) te moeilijk.
Maar waar ligt dat nu aan? Ok, aan jouw houding en gevoel, maar toch ook aan het karakter van het kind en hoe het allemaal loopt (misschien vooral in de beginmaanden)?
Wat is jullie mening?
Ik vind het vanuit mijn visie belangrijk dat kinderen worden opgevoed vanaf een stappenplan. Is er aan een bepaalde stap voldaan kan er omhoog worden geklommen naar de volgende stap.
1. Veiligheid
2. Basisbehoeften
3. Regelmaat
4. Kennis van jezelf (zelfontplooing)
5. Kennis van anderen (groepdynamiek & sociaal)
6. De wereld om je heen (maatschappelijk bewustzijn)
Meestal stop je je eigen normen en waarden in een kind. Ik vind persoonlijk niet het kennen en volgen van de regels belangrijk. Maar het begrijpen waarom die regels er zijn. Als een kind snapt waarom een regel belangrijk voor je is, zal hij of zij die regel minder snel overtreden. Ook inzicht in wat jou gedrag voor invloed heeft op een ander is in mijn inzien de basis voor het leven in een samenleving. Als ik steel, ontneem ik een ander iets. Dat kind moet dus begrijpen dat het gevoel als hij of zij iets kwijtraakt, gelijk staat aan stelen. Dat zal hij dat negatieve gevoel bij een ander persoon teweeg brengen. En dat zou de motivatie moeten zijn om niet te stelen. Hoe strenger je bent, hoe minder je motiveerd. Streng zijn is dus vaak een gebrek aan inzicht. Je moet consequent zijn en rechtvaardig. Maar ook structuur is heel belangrijk. Elke dag hetzelfde ritme en dezelfde gewoontes. Dit schept heel veel duidelijkeheid voor jezelf en je kind. Je ziet dan ook veel sneller problemen. Het kind zal niet meer in staat zijn de structuur te volgen.
Dit is een beetje mijn pedagogische visie, het is een combinatie van het "JIJ" denken. En het menselijk stappen visie.
Dus makkelijk kan ook goed zijn, stress is een teken van geen grip op de situatie. Het kind heeft dus ook geen grip op de situatie (leefwereld)
[Dit bericht is gewijzigd door trigt013 op 07-01-2003 22:22]
quote:Ouders vinden doorgaans altijd dat zij hun kinderen beter opvoeden dan anderen het doen, is een redelijk normaal verschijnsel
Op dinsdag 7 januari 2003 22:08 schreef lily het volgende:Is dat wel zo? Vrienden van ons hebben 2 jongens (1,5 en 3 jaar) en zijn heel anders. In onze ogen veel te moeilijk en te stressig en hun kinderen zijn (dus ook in onze ogen) te moeilijk.
Maar waar ligt dat nu aan?
Wat is jullie mening?
quote:Je zegt volgens mij een heleboel dingen tegelijk, maar bij mij komt de vraag boven, wat vind je makkelijk aan je baby laten huilen?
Op dinsdag 7 januari 2003 22:08 schreef lily het volgende:
>>>>knipIk ben dus heel makkelijk. Liet de baby huilen, ben streng en consequent maar hij "mag" veel. Ik ben ook heel rustig en kalm met hem en kan hem makkelijk "loslaten". Wat is jullie mening?
Ik heb mijn dochter tot nu toe alleen maar laten huilen als ik zeker wist dat er niets was wat haar hinderde, en als ze bijv huilde om in slaap te komen/van vermoeidheid.
Ze is nu iets meer dan een jaar en ze huilt eigenlijk alleen maar als er echt iets is.
quote:Ok, wat betreft het streng zijn. Ik probeer zeker wel duidelijk te zijn. Ik leg alles uit en hoe klein hij ook is, hij lijkt het te begrijpen.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:18 schreef trigt013 het volgende:
......Streng zijn is dus vaak een gebrek aan inzicht. Je moet consequent zijn en rechtvaardig. Maar ook structuur is heel belangrijk. Elke dag hetzelfde ritme en dezelfde gewoontes. Dit schept heel veel duidelijkeheid voor jezelf en je kind. Je ziet dan ook veel sneller problemen. Het kind zal niet meer in staat zijn de structuur te volgen.
Wat betreft structuur, eigenlijk is die hier ver te zoeken. Wij hebben geen ritme, geen gewoontes...althans niet echt. Wij leiden ons leven zoals we altijd gedaan hebben en onze zoon lijkt hier gewoon in mee te gaan. Ook zonder vaste tijden en "dingen"...
). Hoe duidelijker je bent, hoe beter het is voor je kind. Nee is nee. En dan niet naderhand alsnog toegeven, want dan gaan ze een loopje met je nemen. Dat zie ik bij een vriendin van me, die er twee heeft die in het begin veel te veel mochten (om half 10 's avonds nog op, en elke keer weer uit bed komen zonder dat pa en ma er wat tegen deden). Die nemen nu een loopje met hun ouders en het is heel erg moeilijk om ze weer in het gareel te krijgen. Voor mij een 'mooi' voorbeeld van hoe het niet moet 
Ik ben wel makkelijk in het meenemen naar anderen en daardoor (?) slaapt hij bijvoorbeeld makkelijk in een andere omgeving. Wat overigens niet wil zeggen dat hij op onmogelijke tijden mee wordt gesleept hoor Het gaat dan meer om slaapjes overdag of ergens een nachtje logeren, tijdens vakanties in een hotel e.d.. Dat verloopt probleemloos.
Ik denk wel dat je eigen houding meespeelt ja. Als jij overal een probleem van maakt, wordt alles ook een probleem denk ik. Een kind voelt je stemming heel goed aan. Als jij je bijvoorbeeld druk maakt of je kind in een vreemd bed wel zal slapen (om maar bij dat onderwerp te blijven), nou reken er maar op dat je kind niet of slecht slaapt in dat bed.
Je bent het rolmodel voor je kind. Ziet je kind relaxte ouders, dan zal het zelf over het algemeen (er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk) ook relaxt zijn.
Ik zou je nog steeds mailen hè? Het komt er maar niet van, sorry, ik ben je niet vergeten hoor!
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.
quote:tja, makkelijk. Ik weet het niet. Het is zo gekomen. Omdat ik zo in elkaar zit en omdat hij de eerste 10 weken ontzettend veel heeft gehuild. Je weet inderdaad wanneer je hem moet oppakken. Het heeft in ons geval goed uitgepakt om hem vaker te laten huilen. Hij huilt haast nooit en hij slaapt na die 10 weken iedere nacht door...
Op dinsdag 7 januari 2003 22:25 schreef Dinus het volgende:
Je zegt volgens mij een heleboel dingen tegelijk, maar bij mij komt de vraag boven, wat vind je makkelijk aan je baby laten huilen?
quote:Het kan wel werken voor jullie en je kind kan hiet wel in meegaan, tja wat wil je. Hij moet wel. Maar toch kan een kind zich veel beter ontwikkelen in een omgeving waarvan hij weet hoe die werkt en wat er komt. Daarom werken alle kleuterspeelzalen met vaste dagindelingen. Die vastigheid biedt veiligheid en een basis voor zelfontwikkeling. Hij weet namelijk wat er komt en hoeft zich daar niet mee bezig te houden. In een huishouden van jan steen krijgt hij nooit grip op zijn leven. Moet je eigenlijk zelf voorstellen. Een wereld waarin je baas elke dag beslist hoe laat jij begint en eindigt met werken. Treinen die willekeurig rijden en je pincode die je elke dag moet gokken. Tevens een telefoonboek waarbij elke dag een andere versie met andere nummers uit zou komen. Ik denk dat je totaal gek zou worden in die wereld. En toch is dat de wereld van je kind. En zit voor hem/haar totaal geen logica in. Zelf zijn biologische klok kan er niets van bouwen.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:28 schreef lily het volgende:[..]
Ok, wat betreft het streng zijn. Ik probeer zeker wel duidelijk te zijn. Ik leg alles uit en hoe klein hij ook is, hij lijkt het te begrijpen.
Wat betreft structuur, eigenlijk is die hier ver te zoeken. Wij hebben geen ritme, geen gewoontes...althans niet echt. Wij leiden ons leven zoals we altijd gedaan hebben en onze zoon lijkt hier gewoon in mee te gaan. Ook zonder vaste tijden en "dingen"...
quote:En dit klopt natuurlijk als een bus. Mijn bedoeling is hier ook om ervaringen uit te wisselen (of gevoelens voor de niet-ouders)
Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.
quote:Groot gedeelte eens maar, volgens mij kom je er echt niet met liefde en aanwezigheid alleen. Zouden wel hele minimale ingredienten zijn voor opvoeden. Zelfs baby's hebben behoefte aan veiligheid en regelmaat.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.
quote:Dit is dus ook mijn gedachte.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.
Ik kan nu nog zulke leuke gedachten hebben van "zo ga ik 't doen" maar e.e.a. hangt volgens mij heel sterk af van het karakter van je kind en van jezelf. En dit kun je pas in de praktijk brengen als het moment daar is.
Wel zal ik proberen mijn kind liefde en geborgenheid mee te geven en consequent te zijn.
quote:Stel dat je een kutkarakter hebt en je kind niet? Dan ben je mooi in de aap gelogeerd. Als kind zijnde, niets aan te doen dus? Wat is karakter? Toch aangeleerd? Dan kan je dat ook afleren, nee ik geloof niet in uw verhaal, liefde pffff, weet u het?
Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.
Wel zijn wij allen bezwangerd van een soort paniek dat we het niet goed doen, nou dat doen we ook niet, per definitie.
Kortom karakter of geen karakter op U komt het aan. Voor de rest blijft het om de drol heen draaien.
quote:
Op dinsdag 7 januari 2003 22:44 schreef fatima het volgende:
Kortom karakter of geen karakter op U komt het aan. Voor de rest blijft het om de drol heen draaien.
Fatima! Ontopic:
Ach het ideale kind bestaat gelukkig alleen maar bij echte ouders, toch?
En ik ben ook een ouder van een lief manneke dat ik soms wel achter het behang wil plakken, en dan snel wil verhuizen. Maar dat doe ik niet, ik hou immers van mijn zoon. En ik trek me niet zoveel aan van al die regeltjes.....
Het is en het blijft moeilijk een kind op te voeden. Want wat voor het ene kind werkt, kan helemaal niet werken voor het ander kind.
Hij voedt mij ook nog op! 
En samen leren wij veel.... 
quote:Hoi Knuff
Op dinsdag 7 januari 2003 22:59 schreef Knuffie het volgende:[..]
Ontopic:
Ach het ideale kind bestaat gelukkig alleen maar bij echte ouders, toch?
En ik ben ook een ouder van een lief manneke dat ik soms wel achter het behang wil plakken, en dan snel wil verhuizen. Maar dat doe ik niet, ik hou immers van mijn zoon. En ik trek me niet zoveel aan van al die regeltjes.....
Het is en het blijft moeilijk een kind op te voeden. Want wat voor het ene kind werkt, kan helemaal niet werken voor het ander kind.Hij voedt mij ook nog op!
, je mag 'm als sig. gebruiken dat doen ze wel vaker hier. *weg is*
quote:Ah, op die manier! Een huilbaby lijkt me erg moeilijk om mee om te gaan, maar je aanpak heeft goed gewerkt dus.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef lily het volgende:[..]
tja, makkelijk. Ik weet het niet. Het is zo gekomen. Omdat ik zo in elkaar zit en omdat hij de eerste 10 weken ontzettend veel heeft gehuild. Je weet inderdaad wanneer je hem moet oppakken. Het heeft in ons geval goed uitgepakt om hem vaker te laten huilen. Hij huilt haast nooit en hij slaapt na die 10 weken iedere nacht door...
Ik denk dat wij wat dat betreft een vrij makkelijk kind hebben, maar zoals ieder kind wel eens een bui heeft heeft zij ook wel eens flink gebruld. (ook al is het in vergelijking met sommige andere kinderen heel weinig) En dan moet je het wel kunnen, om ze even te laten huilen, de verleiding om het huilen te stoppen door haar meteen op te pakken is dan zo groot. Misschien bedoel je ook dat met "makkelijk".
Leuk trouwens, om het hier eens over te hebben!
quote:Een échte huilbaby stopt helaas niet na 10 weken met huilen "{
Op dinsdag 7 januari 2003 23:33 schreef Dinus het volgende:[..]
Ah, op die manier! Een huilbaby lijkt me erg moeilijk om mee om te gaan, maar je aanpak heeft goed gewerkt dus.
quote:En hoeveel huilbaby's heb je zelf al gehad?
Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.
En overige posters hier?
Maar wel al ideeen over opvoeden.
Maarja... waarschijnlijk verandert dat allemaal als het eenmaal zo'n feest is...
Regelmaat hebben wij wel, ook omdat ik dat zelf prettig vind moet ik zeggen. Hij gaat meestal tussen twaalf en een naar bedje toe om dan een urr a anderhalf uur later weer wakker te worden.
We staan meestal tussen zeven en acht uur 's ochtends op en hij gaat meestal om zeven uur 's avonds naar bed.
Eten doen wij meestal tussen half zes en half zeven.
Voor de rest zie ik wel wat de dag brengt en hou me niet zo vreselijk aan die tijden vast.
Consequent zijn is een moeilijk iets vind ik. Soms zie ik ook welens iets door de vingers omdat hij dan op een hele slimme manier iets bedacht heeft om iets te doen wat eik niet mag.
Als ouder zijnde maak je veel fouten en je moet gewoon de hoop houden dat je het overgrote deel gewoon goed doet en dat je kind zich zo goed kan ontplooien.
Ik hoop dat je er een beetje wijs uit wordt want ik vind het nu wel een erg vaag verhaal worden zo.
Het komt uiteindelijk hier op neer : Ik en mijn man doen wat ons het beste lijkt qua opvoeding en daar heeft de rest van de wereld geen hol mee te schaften.
quote:Grappig, zo denk ik er ook over.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.
Voor ik mijn dochter kreeg had ik geweldige ideeën over opvoeden, ik zou het zeker niet zo doen als die ouders en ook niet zoals die.
Hoe anders loopt dat...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een jaar nodig heb gehad om mijn dochter te begrijpen. Zij huilde voornamelijk veel en sliep bar weinig. Met wat hulp van de wijkverpleegkundige hebben we een slaaptraining opgesteld die als bijkomend gevolg had dat ik mijn dochter veel beter ging begrijpen.
Eva wil niet van hot naar her worden meegesleept, Eva wil ritme. Consequent zijn, elke dag dezelfde tijden aanhouden en herkenbaarheid inbouwen voor haar ("ow ik krijg een beker sap en koekjes, daarna ga ik naar bed") werkt geweldig.
Sinds we dat doorhebben is ze ongelooflijk veranderd. Minder huilen, helemaal niet meer zelfs en goed slapen. Het werkt ook in andere dingen door, haar gedrag op visite of gewoon thuis. Alles volgens het principe "ongewenst gedrag negeren, gewenst gedrag belonen".
Soms denken we wel eens "Ach 1 dagje kan ze haar ochtendslaapje wel in de auto doen op weg naar vrienden". Eva is dan gelijk van het padje af, slaapt moeilijk en wordt dreinerig. Dit is niet alleen van het slaapgebrek maar echt vanwege het ontbreken van geijkte patronen.
Ik ben blij dat ik mijn dochter beter ben gaan begrijpen. Ik besef dat er nog heel wat opvoedkundige jaren voor ons liggen maar al doende leert men.
In het begin heb ik vaak geroepen "Bij een tweede maak ik deze fouten niet" maar dat zegt helemaal niets natuurlijk. De tweede kan wel een heel ander karakter hebben en dan sta je weer net zo met je handen in het haar.
Gewoon een kwestie van tijd dus en elkaar leren kennen.
Ik dénk dat het allerbelangrijkste bij opvoeden het consequent opstellen is. Nee is nee, ja is ja, en dat proberen stand te doen houden.
Dat is lekker vaag omschreven, maar ik denk dat dat het beste werkt. Dat levert duidelijkheid, en ook regelmaat op, dan weet een kind tenminste waar het aan toe is.
(sprak de leek)
), is het een gevoel, etc? Mij lijkt dat 1 van de moeilijkste zaken aan kinderen hebben. Afgezien van alle andere obstakels, zou het opvoeden iets zijn dat mij tegen zou houden op dit moment denk ik. Het gevoel van: waar begin je!?alsof jezelf altijd consequent bent. dat ziet een kind heus wel. als je maar duidelijk weet te maken waarom je de ene keer wel en de andere keer niet overstag gaat is het veel beter. en zelfs daar ontbreekt soms de tijd voor, zeker als je meer dan 1 kind hebt. zolang er maar een kind is, is dat veel makkelijker, hoef je geen keuze te maken tussen de kinderen (is soms nodig bij ruzie bv.: wie laat je als eerste aan het woord). je merkt dan dat grenzen verschuiven. wat de oudste pas mocht toen ze 5 was, mag de tweede al met 4 bijvoorbeeld.
quote:Daar heb je gelijk in, maar liefde en aanwezigheid is wel een van de belangrijkste onderdelen vind ik zelf.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:35 schreef trigt013 het volgende:[..]
Groot gedeelte eens maar, volgens mij kom je er echt niet met liefde en aanwezigheid alleen. Zouden wel hele minimale ingredienten zijn voor opvoeden. Zelfs baby's hebben behoefte aan veiligheid en regelmaat.
Trouwens een interessant onderwerp, ik heb zelf nog geen kids maar zou ze wel graag willen, en kan dus ook wel wat info gebruiken.
quote:Ik wist vanuit mijn opleiding (verzorgende) wel een beetje de basisregels die in de boeken beschreven staan maar dat ik daar nu veel aan gehad heb... niet echt.
Op donderdag 9 januari 2003 10:30 schreef Luigi het volgende:
Hoe wisten de ouders hier HOE je opvoedt? Ik bedoel, lees je d'r over, volg je een LOI cursus (
Opvoeden kan je als ouder zijnde gewoon. Ieder mens kan het met een beetje inzet.
Het is niet zo dat je zo'n kind krijgt en dat je meteen alle regels moet opstellen... dat gaat langzaam aan. Wat jij wil, dus jouw regels worden er naderhand nageleefd en je kindje groeit daar langzaam in op en begint jouw bedoelingen te begrijpen.
Ok het loopt bij sommige mensen ook fout maar das het risico van het vak zeg maar.
Over het algemeen wordt de opvoeding van jouw kindje bepaald door de opvoeding die je zelf gehad hebt. En natuurlijk die van je partner als die er is.
Uit jouw eigen opvoeding haal je het beste (in jouw ogen dan) en uit die van je partner. Ook kan de omgeving een rol spelen met opvoeden. Je ziet van vrienden, familie en kennissen ook een hoop dingen waarvan je kan denken zo doe ik het dus absoluut niet of hey zo zou ik het ook wel eens aan kunnen gaan pakken.
Goed dit klinkt geloof ik allemaal weer heel erg klinisch... ik ben niet zo goed in uitleggen.
Oh en nog iets. Ik zie opvoeden van kinderen als iets positiefs. Je wilt ze iets leren over de buitenwereld waar ze mee te maken krijgen en waarden en normen (van jou) bij brengen. Als ik om me heen kijk dan wordt opvoeden als iets negatiefs gebruikt. Lijkt het. Op vakantie kreeg ik het gevoel dat mijn neefjes voeding en straf kregen. Is dat dan opvoeding?
[Dit bericht is gewijzigd door Isabeau op 09-01-2003 11:29]
Geloof me, ik trok me na verloop van tijd niets meer aan van welke opvoedkundige adviezen dan ook.
De boekjes, het consultatieburo, mijn omgeving.......ze konden de pot op met hun (goedbedoelde) raad.
Het enige dat ík belangrijk vond was dat hij en ik de dag zo redelijk mogelijk doorkwamen. Dat kwam er o.a. op neer dat ik hem liever uit zijn bedje haalde als hij hartverscheurend lag te huilen; als ik hem vasthield huilde hij iig een stuk rustiger, en in het gunstigste geval stopte het zelfs (even).
Toen de huilperiode voorbij was, ben ik de "opvoeding" (voor zover je daarvan kunt spreken op die leeftijd) ook gaan veranderen. Veel consequenter geworden, niet toegeven aan iedere gril, en vooral veel meer regelmaat aangebracht.
Hij kon dat nu allemaal goed hebben, het deed/doet hem zelfs erg goed.
Dat is denk net de kunst; zien waar je kind behoefte aan heeft (en dat kan dus, afhankelijk van de omstandigheden, veranderen in de loop van de tijd).
Het ene kind kan een leven met weinig/geen regelmaat gewoon veel beter hebben dan het andere kind.
Als je veel van je kind houdt en regelmatig stilstaat bij hoe je met hem/haar omgaat en waarom je dat zo doet, kom je volgens mij een heel eind.
Dé ideale opvoeding bestaat volgens mij niet. En een opvoedstijl waar je zelf helemaal niet achter staat zal ook niet echt werken lijkt mij.
quote:Consequent zijn doe ik vooral bij belangrijke zaken: naar bed gaan, van andermans spullen afblijven, dank je wel zeggen, niet slaan, op de stoep blijven, handje geven met oversteken, enz. Bij minder belangrijke dingen (vooruit dan, nog 1 snoepje) mag je best wel eens toegeven natuurlijk. Het is ook een kwestie van aanvoelen. Soms bereik je je kind beter door wel toe te geven, dan door stug vol te houden
Op donderdag 9 januari 2003 10:35 schreef dolle_hond het volgende:
ik zie hier velen roepen: consequent zijn.alsof jezelf altijd consequent bent. dat ziet een kind heus wel. als je maar duidelijk weet te maken waarom je de ene keer wel en de andere keer niet overstag gaat is het veel beter. en zelfs daar ontbreekt soms de tijd voor, zeker als je meer dan 1 kind hebt. zolang er maar een kind is, is dat veel makkelijker, hoef je geen keuze te maken tussen de kinderen (is soms nodig bij ruzie bv.: wie laat je als eerste aan het woord). je merkt dan dat grenzen verschuiven. wat de oudste pas mocht toen ze 5 was, mag de tweede al met 4 bijvoorbeeld.
quote:Ik weet niet wat voor ervaringen jij hebt in je leven, maar ik vind wel dat je je een beetje kunt inbinden. Er is hier niemand die jouw aanvalt en dus ook nergens voor nodig om zo te keer te gaan.
Op dinsdag 7 januari 2003 22:44 schreef fatima het volgende:[..]
Stel dat je een kutkarakter hebt en je kind niet? Dan ben je mooi in de aap gelogeerd. Als kind zijnde, niets aan te doen dus? Wat is karakter? Toch aangeleerd? Dan kan je dat ook afleren, nee ik geloof niet in uw verhaal, liefde pffff, weet u het?
Wel zijn wij allen bezwangerd van een soort paniek dat we het niet goed doen, nou dat doen we ook niet, per definitie.
Kortom karakter of geen karakter op U komt het aan. Voor de rest blijft het om de drol heen draaien.
)Pfoe als je dit allemaal zo leest klinkt het misschien allemaal wel truttig haha maar zo voeden wij dus op en dat doen we door dat we elke dag dingen zien aan haar en dus elke dag inspringen op wat we zien. En de ene keer denk ik wel eens goh ik had beter dit en de andere keer beter dat, maar dat blijft je houden en ook dat hoort bij opvoeden, opvoeden staat niet ineens til. Wat een verhaal.....
quote:Dit is natuurlijk niet truttig. Dit is hoe jullie denken dat het goed is en waar jullie dochterje gelukkig mee is, en daar gaat het toch zeker om?
Op donderdag 9 januari 2003 18:39 schreef jessie het volgende:
verhaal...
Pfoe als je dit allemaal zo leest klinkt het misschien allemaal wel truttig ....
Wij doen het gewoon anders. Wij denken er anders over en onze zoon is hier gelukkig mee (althans nu, hij is nog geen 2 dus veel ervaring hebben wij niet).
Wij leven onregelmatig en Damon dus ook. Geen vaste slaaptijden, geen vaste eettijden en hij logeert vaker bij mijn ouders. Hijgaat gewoon mee naar feestjes e.d. Hij reageert hier prima op en is heel makkelijk.
En natuurlijk!!! krijgt hij alle liefde van ons dat moge duidelijk zijn.
(hij was trouwens geen huilbaby , dat heb ik ook niet gezegd, hij huilde de eerste 10 weken alleen veel)