Kinderen opvoeden

Ik heb een opleiding SPW gedaan, dat ff als achtergrond.

Ik vind het vanuit mijn visie belangrijk dat kinderen worden opgevoed vanaf een stappenplan. Is er aan een bepaalde stap voldaan kan er omhoog worden geklommen naar de volgende stap.

1. Veiligheid
2. Basisbehoeften
3. Regelmaat
4. Kennis van jezelf (zelfontplooing)
5. Kennis van anderen (groepdynamiek & sociaal)
6. De wereld om je heen (maatschappelijk bewustzijn)

Meestal stop je je eigen normen en waarden in een kind. Ik vind persoonlijk niet het kennen en volgen van de regels belangrijk. Maar het begrijpen waarom die regels er zijn. Als een kind snapt waarom een regel belangrijk voor je is, zal hij of zij die regel minder snel overtreden. Ook inzicht in wat jou gedrag voor invloed heeft op een ander is in mijn inzien de basis voor het leven in een samenleving. Als ik steel, ontneem ik een ander iets. Dat kind moet dus begrijpen dat het gevoel als hij of zij iets kwijtraakt, gelijk staat aan stelen. Dat zal hij dat negatieve gevoel bij een ander persoon teweeg brengen. En dat zou de motivatie moeten zijn om niet te stelen. Hoe strenger je bent, hoe minder je motiveerd. Streng zijn is dus vaak een gebrek aan inzicht. Je moet consequent zijn en rechtvaardig. Maar ook structuur is heel belangrijk. Elke dag hetzelfde ritme en dezelfde gewoontes. Dit schept heel veel duidelijkeheid voor jezelf en je kind. Je ziet dan ook veel sneller problemen. Het kind zal niet meer in staat zijn de structuur te volgen.

Dit is een beetje mijn pedagogische visie, het is een combinatie van het "JIJ" denken. En het menselijk stappen visie.

Dus makkelijk kan ook goed zijn, stress is een teken van geen grip op de situatie. Het kind heeft dus ook geen grip op de situatie (leefwereld)

[Dit bericht is gewijzigd door trigt013 op 07-01-2003 22:22]

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:08 schreef lily het volgende:

Is dat wel zo? Vrienden van ons hebben 2 jongens (1,5 en 3 jaar) en zijn heel anders. In onze ogen veel te moeilijk en te stressig en hun kinderen zijn (dus ook in onze ogen) te moeilijk.

Maar waar ligt dat nu aan?

Wat is jullie mening?

---

Ouders vinden doorgaans altijd dat zij hun kinderen beter opvoeden dan anderen het doen, is een redelijk normaal verschijnsel

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:08 schreef lily het volgende:
>>>>knip

Ik ben dus heel makkelijk. Liet de baby huilen, ben streng en consequent maar hij "mag" veel. Ik ben ook heel rustig en kalm met hem en kan hem makkelijk "loslaten". Wat is jullie mening?

---

Je zegt volgens mij een heleboel dingen tegelijk, maar bij mij komt de vraag boven, wat vind je makkelijk aan je baby laten huilen?

Ik heb mijn dochter tot nu toe alleen maar laten huilen als ik zeker wist dat er niets was wat haar hinderde, en als ze bijv huilde om in slaap te komen/van vermoeidheid.
Ze is nu iets meer dan een jaar en ze huilt eigenlijk alleen maar als er echt iets is.

Moeilijk hoor. Ons zoontje is 2 jaar en 2 maanden en is flink aan het peuterpuberen. Ik probeer zo consequent mogelijk te zijn (da's weer iets anders dan streng ). Hoe duidelijker je bent, hoe beter het is voor je kind. Nee is nee.

En dan niet naderhand alsnog toegeven, want dan gaan ze een loopje met je nemen. Dat zie ik bij een vriendin van me, die er twee heeft die in het begin veel te veel mochten (om half 10 's avonds nog op, en elke keer weer uit bed komen zonder dat pa en ma er wat tegen deden). Die nemen nu een loopje met hun ouders en het is heel erg moeilijk om ze weer in het gareel te krijgen. Voor mij een 'mooi' voorbeeld van hoe het niet moet

Ik ben wel makkelijk in het meenemen naar anderen en daardoor (?) slaapt hij bijvoorbeeld makkelijk in een andere omgeving. Wat overigens niet wil zeggen dat hij op onmogelijke tijden mee wordt gesleept hoor Het gaat dan meer om slaapjes overdag of ergens een nachtje logeren, tijdens vakanties in een hotel e.d.. Dat verloopt probleemloos.

Ik denk wel dat je eigen houding meespeelt ja. Als jij overal een probleem van maakt, wordt alles ook een probleem denk ik. Een kind voelt je stemming heel goed aan. Als jij je bijvoorbeeld druk maakt of je kind in een vreemd bed wel zal slapen (om maar bij dat onderwerp te blijven), nou reken er maar op dat je kind niet of slecht slaapt in dat bed.

Je bent het rolmodel voor je kind. Ziet je kind relaxte ouders, dan zal het zelf over het algemeen (er zijn altijd uitzonderingen natuurlijk) ook relaxt zijn.

_{Ik zou je nog steeds mailen hè? Het komt er maar niet van, sorry, ik ben je niet vergeten hoor!}

ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:28 schreef lily het volgende:

[..]

Ok, wat betreft het streng zijn. Ik probeer zeker wel duidelijk te zijn. Ik leg alles uit en hoe klein hij ook is, hij lijkt het te begrijpen.
Wat betreft structuur, eigenlijk is die hier ver te zoeken. Wij hebben geen ritme, geen gewoontes...althans niet echt. Wij leiden ons leven zoals we altijd gedaan hebben en onze zoon lijkt hier gewoon in mee te gaan. Ook zonder vaste tijden en "dingen"...

---

Het kan wel werken voor jullie en je kind kan hiet wel in meegaan, tja wat wil je. Hij moet wel. Maar toch kan een kind zich veel beter ontwikkelen in een omgeving waarvan hij weet hoe die werkt en wat er komt. Daarom werken alle kleuterspeelzalen met vaste dagindelingen. Die vastigheid biedt veiligheid en een basis voor zelfontwikkeling. Hij weet namelijk wat er komt en hoeft zich daar niet mee bezig te houden. In een huishouden van jan steen krijgt hij nooit grip op zijn leven. Moet je eigenlijk zelf voorstellen. Een wereld waarin je baas elke dag beslist hoe laat jij begint en eindigt met werken. Treinen die willekeurig rijden en je pincode die je elke dag moet gokken. Tevens een telefoonboek waarbij elke dag een andere versie met andere nummers uit zou komen. Ik denk dat je totaal gek zou worden in die wereld. En toch is dat de wereld van je kind. En zit voor hem/haar totaal geen logica in. Zelf zijn biologische klok kan er niets van bouwen.

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.

---

Groot gedeelte eens maar, volgens mij kom je er echt niet met liefde en aanwezigheid alleen. Zouden wel hele minimale ingredienten zijn voor opvoeden. Zelfs baby's hebben behoefte aan veiligheid en regelmaat.

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.

---

Dit is dus ook mijn gedachte.
Ik kan nu nog zulke leuke gedachten hebben van "zo ga ik 't doen" maar e.e.a. hangt volgens mij heel sterk af van het karakter van je kind en van jezelf. En dit kun je pas in de praktijk brengen als het moment daar is.

Wel zal ik proberen mijn kind liefde en geborgenheid mee te geven en consequent te zijn.

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.

---

Stel dat je een kutkarakter hebt en je kind niet? Dan ben je mooi in de aap gelogeerd. Als kind zijnde, niets aan te doen dus? Wat is karakter? Toch aangeleerd? Dan kan je dat ook afleren, nee ik geloof niet in uw verhaal, liefde pffff, weet u het?
Wel zijn wij allen bezwangerd van een soort paniek dat we het niet goed doen, nou dat doen we ook niet, per definitie.
Kortom karakter of geen karakter op U komt het aan. Voor de rest blijft het om de drol heen draaien.

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:44 schreef fatima het volgende:
Kortom karakter of geen karakter op U komt het aan. Voor de rest blijft het om de drol heen draaien.

---

Fatima!

Ontopic:

Ach het ideale kind bestaat gelukkig alleen maar bij echte ouders, toch?
En ik ben ook een ouder van een lief manneke dat ik soms wel achter het behang wil plakken, en dan snel wil verhuizen. Maar dat doe ik niet, ik hou immers van mijn zoon. En ik trek me niet zoveel aan van al die regeltjes.....
Het is en het blijft moeilijk een kind op te voeden. Want wat voor het ene kind werkt, kan helemaal niet werken voor het ander kind.

Hij voedt mij ook nog op! En samen leren wij veel....

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:59 schreef Knuffie het volgende:

[..]

Fatima!

Ontopic:

Ach het ideale kind bestaat gelukkig alleen maar bij echte ouders, toch?
En ik ben ook een ouder van een lief manneke dat ik soms wel achter het behang wil plakken, en dan snel wil verhuizen. Maar dat doe ik niet, ik hou immers van mijn zoon. En ik trek me niet zoveel aan van al die regeltjes.....
Het is en het blijft moeilijk een kind op te voeden. Want wat voor het ene kind werkt, kan helemaal niet werken voor het ander kind.

Hij voedt mij ook nog op! En samen leren wij veel....

---

Hoi Knuff , je mag 'm als sig. gebruiken dat doen ze wel vaker hier.

*weg is*

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef lily het volgende:

[..]

tja, makkelijk. Ik weet het niet. Het is zo gekomen. Omdat ik zo in elkaar zit en omdat hij de eerste 10 weken ontzettend veel heeft gehuild. Je weet inderdaad wanneer je hem moet oppakken. Het heeft in ons geval goed uitgepakt om hem vaker te laten huilen. Hij huilt haast nooit en hij slaapt na die 10 weken iedere nacht door...

---

Ah, op die manier! Een huilbaby lijkt me erg moeilijk om mee om te gaan, maar je aanpak heeft goed gewerkt dus.
Ik denk dat wij wat dat betreft een vrij makkelijk kind hebben, maar zoals ieder kind wel eens een bui heeft heeft zij ook wel eens flink gebruld. (ook al is het in vergelijking met sommige andere kinderen heel weinig) En dan moet je het wel kunnen, om ze even te laten huilen, de verleiding om het huilen te stoppen door haar meteen op te pakken is dan zo groot. Misschien bedoel je ook dat met "makkelijk".
Leuk trouwens, om het hier eens over te hebben!

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 23:33 schreef Dinus het volgende:

[..]

Ah, op die manier! Een huilbaby lijkt me erg moeilijk om mee om te gaan, maar je aanpak heeft goed gewerkt dus.

---

Een échte huilbaby stopt helaas niet na 10 weken met huilen "{

Ik doe ook opleiding SPW, en het is idd het beste om een vaste dagindeling voor je kind te hebben,zo weet hij al van jongs af aan dat er in bepaalde dingen regelmaat zitten,en dat is ook makkelijk voor hem. Ik werk op een groep met veel ''peuterpubers''. Zijn niet altijd even makkelijk,maar ze reflecteren jouw erg na. Ben jij stresssig,dan voelen die kinderen dat aan en gaan ook zo reageren. Dus jouw houding tegen je kind hangt er ervan af hoe je kind reageert.

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.

---

En hoeveel huilbaby's heb je zelf al gehad?

En overige posters hier?

Nog geen kinderen.
Maar wel al ideeen over opvoeden.
Maarja... waarschijnlijk verandert dat allemaal als het eenmaal zo'n feest is...

Ik heb een heel makkelijk kind... en qua opvoeding.. tja wat moet ik daar nu over zeggen.
Regelmaat hebben wij wel, ook omdat ik dat zelf prettig vind moet ik zeggen. Hij gaat meestal tussen twaalf en een naar bedje toe om dan een urr a anderhalf uur later weer wakker te worden.
We staan meestal tussen zeven en acht uur 's ochtends op en hij gaat meestal om zeven uur 's avonds naar bed.
Eten doen wij meestal tussen half zes en half zeven.
Voor de rest zie ik wel wat de dag brengt en hou me niet zo vreselijk aan die tijden vast.
Consequent zijn is een moeilijk iets vind ik. Soms zie ik ook welens iets door de vingers omdat hij dan op een hele slimme manier iets bedacht heeft om iets te doen wat eik niet mag.
Als ouder zijnde maak je veel fouten en je moet gewoon de hoop houden dat je het overgrote deel gewoon goed doet en dat je kind zich zo goed kan ontplooien.
Ik hoop dat je er een beetje wijs uit wordt want ik vind het nu wel een erg vaag verhaal worden zo.
Het komt uiteindelijk hier op neer : Ik en mijn man doen wat ons het beste lijkt qua opvoeding en daar heeft de rest van de wereld geen hol mee te schaften.

quote:

---

Op dinsdag 7 januari 2003 22:32 schreef markjacoo het volgende:
ik ben pedagoog en ben dus beroepsmatig dagelijks bezig met opvoeden.
Jouw vraag is onmogelijk te beantwoorden omdat "de beste" opvoeding vooral afhankelijk is van het karakter van je kind, maar ook het karakter van de ouders en eventueel aanwezige broers/zussen. Daarnaast voedt jij op naar aanleiding van wat jij hebt meegemaakt (je bagage) en dat zijn weer andere dingen die ik heb meegemaakt dus zal dat ook je opvoeding en je reacties naar je kinderen beinvloeden.
In principe maakt het allemaal niet zoveel uit zolang je je kind maar liefde geeft en er bent als ze je nodig heeft.

---

Grappig, zo denk ik er ook over.

Voor ik mijn dochter kreeg had ik geweldige ideeën over opvoeden, ik zou het zeker niet zo doen als die ouders en ook niet zoals die.
Hoe anders loopt dat...
Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel een jaar nodig heb gehad om mijn dochter te begrijpen. Zij huilde voornamelijk veel en sliep bar weinig. Met wat hulp van de wijkverpleegkundige hebben we een slaaptraining opgesteld die als bijkomend gevolg had dat ik mijn dochter veel beter ging begrijpen.
Eva wil niet van hot naar her worden meegesleept, Eva wil ritme. Consequent zijn, elke dag dezelfde tijden aanhouden en herkenbaarheid inbouwen voor haar ("ow ik krijg een beker sap en koekjes, daarna ga ik naar bed") werkt geweldig.
Sinds we dat doorhebben is ze ongelooflijk veranderd. Minder huilen, helemaal niet meer zelfs en goed slapen. Het werkt ook in andere dingen door, haar gedrag op visite of gewoon thuis. Alles volgens het principe "ongewenst gedrag negeren, gewenst gedrag belonen".

Soms denken we wel eens "Ach 1 dagje kan ze haar ochtendslaapje wel in de auto doen op weg naar vrienden". Eva is dan gelijk van het padje af, slaapt moeilijk en wordt dreinerig. Dit is niet alleen van het slaapgebrek maar echt vanwege het ontbreken van geijkte patronen.

Ik ben blij dat ik mijn dochter beter ben gaan begrijpen. Ik besef dat er nog heel wat opvoedkundige jaren voor ons liggen maar al doende leert men.
In het begin heb ik vaak geroepen "Bij een tweede maak ik deze fouten niet" maar dat zegt helemaal niets natuurlijk. De tweede kan wel een heel ander karakter hebben en dan sta je weer net zo met je handen in het haar.
Gewoon een kwestie van tijd dus en elkaar leren kennen.

_{heb ik dit topic nou de nek omgedraaid?}

Zal ik als niét ouder dan maar eens een poging doen om iets zinnigs te zeggen?

Ik dénk dat het allerbelangrijkste bij opvoeden het consequent opstellen is. Nee is nee, ja is ja, en dat proberen stand te doen houden.

Dat is lekker vaag omschreven, maar ik denk dat dat het beste werkt. Dat levert duidelijkheid, en ook regelmaat op, dan weet een kind tenminste waar het aan toe is.

(sprak de leek)

Hoe wisten de ouders hier HOE je opvoedt? Ik bedoel, lees je d'r over, volg je een LOI cursus ( ), is het een gevoel, etc? Mij lijkt dat 1 van de moeilijkste zaken aan kinderen hebben. Afgezien van alle andere obstakels, zou het opvoeden iets zijn dat mij tegen zou houden op dit moment denk ik. Het gevoel van: waar begin je!?