quote:
Op zaterdag 25 mei 2019 22:59 schreef Vork het volgende:Ik heb vanavond eindelijk weer een wedstrijdloopje gelopen. De eerste sinds september vorig jaar en na een periode van rustig weer opbouwen en veel oefeningen. Sinds enkele maanden loop ik ook weer nagenoeg probleemloos rond, dus werd het tijd voor de Stuwwalloop. Dit is een lokaal evenement, inclusief braderie en activiteiten voor een of ander goed doel.
Deze loop heb ik twee jaar terug ook al eens gelopen, toen was er nog een XL versie van ruim 17km, vandaag moest ik genoegen nemen met 10,2km. De route loopt van Oosterbeek, naar beneden langs de Rijn richting Doorwerth en gaat onder andere over het Dunoplateau weer terug. Daar heb je ook gelijk het lastige van deze loop, want na 4,5km zit een klim van 1km (wat voor Nederlandse begrippen vrij lang is). Als dat je nog niet heeft gesloopt, zijn er nog stukjes vals plat en twee klimmetjes in de laatste twee kilometers die je echt wel gaat voelen.
Ik had geen idee hoe mijn wedstrijdtempo zou zijn en begon voorzichtig, maar liep de eerste 4km al vrij gemakkelijk met een groepje mee in 4:30/km. Toen kwam dus die klim waarbij ik met kleine pasjes heel steady een hele hoop voorgangers voorbij schoof. In de kilometers daarna had ik wel verwacht helemaal naar de tering te gaan, maar dat bleef uit. Wel werd iedere lichte stijging steeds zwaarder, maar op de vlakkere/licht dalende stukken kon ik tot het eind nog wel aardig tempo blijven lopen. Eindtijd: 47:10 (wat voor dit parcours al behoorlijk snel is en beter dan ik op dit moment had verwacht). Wyccie was er ook en zij had volgens mij ook wel lekker gelopen (en heel gebleven!)
Nu op naar de HM. Volgend weekend in Hoorn.
Inderdaad, nadat ik een week eerder weer eens door mijn enkel ging (jaja, stiekem toch onverhard, op de Posbank) ben ik het na bijna 5 dagen rust gelukkig niet verleerd.
De Stuwwalloop wilde ik rustig lopen, maar dat is niet helemaal gelukt. Ik kwam achter een tweetal te lopen dat wel een prettig hoog tempo had. Op de Italiaanseweg (de klim met haarspeldbochten) ben ik ze kwijtgeraakt en ik liep toen prima (beetje vloekend) alleen verder. Aangezien het ook hier regelmatig onverhard was, was ik heel erg gefocust op de weg en heb toen bijna een afslag gemist. Gewoon bijna recht op een dranghek af lopen, inclusief bord met pijl en verkeersregelaar, dat nog wel in de ooghoeken zien en er langs willen lopen terwijl ik linksaf moest.
Op dat moment werd ik bijna door een vrouw ingehaald, maar ik liep haar er toen nog wel uit. Aan het eind over een grasveld waar ik niet te hard durfde heeft ze me toch ingehaald. Ik hoorde haar al wel naderen, maar mijn enkel was me meer lief dan een plaatsje hoger.
En ik was sowieso wel heel tevreden, want ik had boven verbazing goed gelopen. En zelfs top tien.
Zondag had ik ook een loopje, De Loop van Leidsche Rijn, ook een 10k. Gelukkig vlak en alleen maar asfalt. Ik was haas voor mijn zusje, ze wilde 11km/h lopen, maar dat is niet gelukt.Ik wilde haar ook niet kapot laten lopen. Het was erg warm, zodra er even geen wind was had ik echt een plofkop, en aan het eind was er flinke wind tegen. Wel een mooie route. Ik ken het Maximapark wel, maar deze ging ook (uiteraard) meer door De Leidsche Rijn. Al met al hebben we ons prima vermaakt. Merkte wel dat de benen toch ietsje vermoeid waren van de Stuwwalloop.
Geen spierpijn en de enkel lijkt weer sterk te zijn. Ook ik ben weer mishandeld door de fysio. En vanavond nog de masseur.